Dearest Pi, Jin’s parents and Mr

Dearest Pi,

Jin’s parents and Mr Shimatani came to see me yesterday.

You should know that Jin rejected many very good performance opportunities for my sake. I should be happy because it meant that he has more time to care for me. But when I heard that from Mr Shimatani personally, I felt no happiness at all.

Inevitably, I became a burden to Jin.

Although we were not physically together, I was still a source of distraction to him. Mr Takaguchi is a director that Jin has respected for a long time. That was such a wonderful opportunity, and yet that baka chose to give up…

I have to admit that I’m touched by his decision. I knew he gave that precious opportunity up because of me. But, it wasn't any part of my wish for Jin to become like this because of me.

Jin loves his job so much… he ought to shine on the stage. He deserves better opportunities. Mr Shimatani told me, that was not the first time that Jin rejected work offers. And I never knew about that.

Whenever Jin visited me, he would say that he had no work and was very free. I thought that the jimusho was disappointed in us after the scandal and thus did not make plans to groom Jin for the time being.

I would tell him that he would make it big in the industry. He knew how to write songs and he won awards for acting; he had the potential. People would want to groom him because he was born to be in the industry. In the end, he would be the one consoling me when I get too worried about his future career.


Pi, know something? Jin’s mother cried in front of me yesterday. She was begging me to let go of Jin. She tole me Jin is only in his early 20s and have a bright future ahead of him. If Jin could focus on his career, he would rise to popularity, with opportunities to cut his own albums, and challenging roles in movies.

Mr Shimatani added that if Jin continues behaving like this, he would vanish from the industry within a year. An artiste who is not committed to his work and uncooperative, would not survive in Japan’s entertainment industry.

A year…
Before this, how many years of hard work did Jin put in?

I couldn't rebuke any of their statements. I was with him since young, how would I not know the hard work that he put in?

Mrs Akanishi’s pleas sounded muffled, as though she was talking to me from a distance, “I might do you wrong by saying this. I don’t know what goes on between you boys and your love for each other… but, can you bear to see Jin like this?”


Coulc I? Could I bear to see Jin like that? To see his showbiz career disappear?

I really loved the smile on Jin’s face when he visited me. I loved his smile so much but I couldn't do anything about it. I could only wait for him… I always thought that Jin was mine, but I forgot that he belonged to others too. He, the eldest son of the Akanishi family, the artiste which the jimusho groomed for so many years, and an idol in countless fans’ hearts. There are so many things waiting for him to accomplish. And when I realised that he gave up all these for me, I felt sad.

He loves to sing and he loves to act too. And I knew that he wanted to work with Director Takaguchi for a very long time. Jin spent a lot on time and effort before he could perform on stage.

To those who did not debut like us, Jin seemed like a lucky person. But the public was unaware of the amount of effort invested. But I knew, and I’m sure you knew the amount of hard work Jin had to put in.

The ever-going competition in the jimusho was more intense than anyone outside could imagined. We always pushed ourselves to do better, even to the point of perfection. Injuries from backflips, bruises from wiring, accumulating after one another…. It took a long time to reach to where we were.

Jin was not a born dancer or actor. Imagine how much time he invested and how many things he gave up along the way… He did not get to where he is currently by pure luck. We should know it best since we have been with him since young.

Mr Shimatani wanted me to think about the lives of those that the jimusho gave up on. The type of lives those ‘deserted johnny’s’ lead...

Mrs Akanishi cried, and Mr Akanishi looked at me pleadingly. Although he didn’t say anything, I’m well aware that was the best that he can do after all the atrocities Jin and I created.

After beating about the bush for so long, you should know what I’m thinking of.

I really love Jin very much. A lot, a lot.
But Jin’s only 22 years old. He could do better than this.
If only I’m not around…



i think this chapter's grammar is crappy. i'm kinda braindead from the haze. will try to refine the grammar bit later.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พี่เดียเรส,

จินส์ผู้ปกครองนาย Shimatani มาหาผมเมื่อวานนี้

คุณควรทราบว่า จิปฏิเสธโอกาสประสิทธิภาพดีมากสาเกของฉัน ผมควรจะมีความสุข เพราะมันหมายถึง ว่า เขามีเวลาในการดูแลผม แต่เมื่อผมได้ยินว่าจากนาย Shimatani ตัว ฉันรู้สึกไม่มีความสุขเลย

ย่อมเป็นภาระให้จิ้น

ถึงแม้ว่าเราไม่จริงเข้าด้วยกัน ผมยังคงเพลิดเพลินกับแหล่ง นาย Takaguchi เป็นกรรมการที่จิได้ยอมรับเป็นเวลานาน ที่มีโอกาสยอดเยี่ยม และยัง baka ที่เลือกให้ up. ...

ต้องยอมรับว่า ฉันกำลังสัมผัส โดยการตัดสินใจของเขา รู้ว่า เขาให้โอกาสอันมีค่าค่าตรัส แต่ มันไม่ได้ส่วนใดส่วนหนึ่งของฉันต้องการจิ้นเป็นเช่นนี้ เพราะฉัน

จิรักงานของเขามาก...ควรจะส่องประกายบนเวที เขาสมควรโอกาสดี นาย Shimatani บอกฉัน ที่ไม่ใช่ครั้งแรกที่จิปฏิเสธข้อเสนองาน และผมไม่เคยรู้ว่า

เมื่อจิชมฉัน เขาพูดว่า เขาทำงานไม่ได้ และมากพอ คิดว่า jimusho จะไม่ผิดหวังเราหลังจากสแกนดัล และจึง ได้ทำแผนให้คู่บ่าวสาวจินใน

ฉันจะบอกเขาว่า เขาจะทำให้มันใหญ่ในอุตสาหกรรม เขารู้วิธีการเขียนเพลง และเขารับรางวัลสำหรับการทำหน้าที่ เขามีศักยภาพ คนจะต้องให้คู่บ่าวสาวเขา เพราะเขาเกิดในอุตสาหกรรม ในสุด เขาจะได้ที่ consoling ผมได้รับมากเกินไปกังวลเกี่ยวกับอาชีพของเขาในอนาคต


พาย รู้อะไร แม่ของจิร้องเรียกด้านหน้าของฉันเมื่อวานนี้ เธอถูกอ้อนฉันปล่อยจิ Tole เธอฉันจิ้นเป็นเพียงในวัย 20 เขาก่อน และมีอนาคตที่สดใสอยู่ข้างหน้าเขา ถ้าจิ้นสามารถเน้นอาชีพของเขา เขาจะเพิ่มขึ้นเป็นความนิยม มีโอกาสตัดอัลบั้มของเขาเอง และท้าทายบทบาทในภาพยนตร์

นาย Shimatani เพิ่มว่า ถ้าจิยังคงทำงานเช่นนี้ เขาจะหายจากอุตสาหกรรมภายในปีนั้น Artiste ที่ไม่ให้งานของเขา และ uncooperative จะอยู่รอดในวงการบันเทิงของญี่ปุ่น

...ปี
ก่อนนี้ จำนวนปีของการทำงานหนักไม่ได้จิ้นใส่ใน

ไม่เรามีงบของพวกเขา ผมกับเขาตั้งแต่หนุ่มสาว ว่าจะไม่รู้ทำงานหนักที่เขาใส่ใน

นาง Akanishi pleas แต่เพียงแห่ง muffled ว่าเธอพูดให้ฉันจากระยะไกล "ฉันอาจทำคุณผิดโดยบอกว่า นี้ ไม่รู้อะไรไประหว่างคุณชายและคุณรักกัน... แต่ คุณสามารถทนดูจิเช่นนี้ "


Coulc ฉัน ฉันสามารถทนดูจิเช่นนั้น การดูอาชีพการบันเทิงของเขาหายไป?

จริง ๆ แต่ต้องยอมรอยยิ้มบนใบหน้าของจินเมื่อเขามาฉัน ฉันรักรอยยิ้มของเขามาก แต่ไม่ทำอะไรเลย ฉันสามารถเพียงรอ... ฉันมักจะคิดว่า จินฉัน แต่ฉันลืมว่า เขาเป็นสมาชิกคนอื่นเกินไป เขา บุตรชายคนโตของครอบครัว Akanishi, artiste ซึ่ง jimusho การเตรียมหลายปี และเป็นไอดอลในใจของแฟน ๆ นับไม่ถ้วน มีหลายสิ่งที่รอเขาทำ และเมื่อฉันเองก็ยังคิดว่า เขาให้ค่าเหล่านี้ทั้งหมดสำหรับฉัน ฉันรู้สึกเศร้า

รักการร้องเพลง และรักทำไป และฉันรู้ว่า เขาอยากทำงานกับ Takaguchi ผู้อำนวยการมาเป็นเวลานานมาก จิใช้เวลามากเวลาและความพยายามก่อนที่เขาสามารถทำบนเวที

สำหรับผู้ที่ไม่ได้เปิดตัวเช่นเรา จิ้นเหมือนคนโชคดี แต่ประชาชนก็ไม่รู้ที่ลงทุน แต่ฉันรู้ ฉันแน่ใจว่า คุณรู้จำนวนการจิ้นได้ใส่ค่ะ

การแข่งขันเคยไปใน jimusho เป็นรุนแรงมากขึ้นกว่าคนภายนอกสามารถจินตนาการ นอกจากนี้เราจะผลักดันตนเองให้ทำดี แม้จุดสมบูรณ์แบบ บาดเจ็บจากเถ้า ขอดจากสาย หลังหลังหนึ่ง... มันใช้เวลานานถึงการที่เราได้

จิไม่เกิดนักเต้นหรือนักแสดง ลองนึกภาพเวลาที่เขาลงทุน และวิธีการหลายสิ่งเขาให้ขึ้นไปพร้อมกัน... ไม่ได้ไปที่เขาอยู่โดยโชคบริสุทธิ์ เราควรรู้ว่าดีที่สุดเนื่องจากเราได้รับกับเขาตั้งแต่ยัง

Shimatani นายอยากให้ฉันคิดถึงชีวิตคนที่ได้ jimusho บน ชนิดของชีวิตเหล่านั้น 'ร้างจอห์นนี่' รอ...

ร้องนาง Akanishi และนาย Akanishi ดูที pleadingly ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้พูดอะไร ฉันตระหนักดีที่ถูกที่สุดที่เขาสามารถทำได้หลังจากจิในยามสงคราม และสร้าง

หลังจากตีเกี่ยวกับบุชให้นาน คุณควรรู้สิ่งที่ผมกำลังคิดของ

ผมรักจินมาก มาก มาก
แต่จินส์เพียง 22 ปี เขาสามารถทำได้ดีกว่านี้
ถ้าเพียงฉันไม่รอบ...


คิดว่า ไวยากรณ์ของบทนี้คือเส็งเคร็ง ฉัน kinda braindead จากฝนตกพรำ จะลองปรับบิตไวยากรณ์ในภายหลัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่รักพาย

จินพ่อแม่และนายชิมาทานิ มาหาฉันเมื่อวาน

คุณควรรู้ว่าจินปฏิเสธโอกาสการแสดงมากที่ดีมากสำหรับฉัน ฉันควรจะมีความสุขเพราะมันหมายถึงว่าเขามีเวลามากขึ้นที่จะดูแลฉัน แต่เมื่อฉันได้ยินจากนายชิมาทานิ ส่วนตัวผมรู้สึกไม่มีความสุขเลย

อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ผมเป็นภาระให้จิน

ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้ ร่างกาย ด้วยกัน ฉันยังคงเป็นแหล่งที่มาของความว้าวุ่นใจให้กับเขา นาย takaguchi เป็นผู้กำกับที่จินได้รับเป็นเวลานาน เป็นโอกาสที่ยอดเยี่ยม และ ยังว่ามันเลือกที่จะยอมแพ้ . . . . . . .

ผมต้องยอมรับว่าผมสัมผัสของเขาในการตัดสินใจ ผมรู้ว่าเขามีค่าโอกาสขึ้นเพราะฉัน แต่ไม่ใช่ส่วนใดส่วนหนึ่งของความปรารถนาที่จินเป็นแบบนี้ก็เพราะฉัน

จินรักเขางานมาก . . . . . . . เขาควรที่จะส่องแสงบนเวที เขาควรได้รับโอกาสที่ดีกว่า นายชิมาทานิ บอกผมว่า นั่นไม่ใช่ครั้งแรกที่จินปฏิเสธข้อเสนองาน ฉันไม่เคยรู้เรื่องนั้น

เมื่อจินมาเยี่ยม เขาก็บอกว่าเขาไม่มีงานและเป็นอิสระมากฉันคิดว่าจิมุโชผิดหวังในตัวเรา หลังจากเรื่องอื้อฉาวและดังนั้นจึงไม่ได้วางแผนที่จะเจ้าบ่าวจินในตอนนี้

ผมจะบอกเขาว่า เขาจะทำให้มันใหญ่ในอุตสาหกรรม เขารู้วิธีการเขียนเพลง และเขาได้รับรางวัลด้านการแสดง เขามีศักยภาพ คนต้องการที่จะสอนให้เขา เพราะเขาเกิดมาเพื่ออยู่ในอุตสาหกรรม ในท้ายที่สุดเขาจะเป็นคนปลอบฉันเมื่อฉันได้รับกังวลเกี่ยวกับอาชีพในอนาคตของเขา


พี รู้อะไรมั้ย แม่ของจินร้องไห้ต่อหน้าผมเมื่อวานนี้ เธอขอร้องให้ฉันปล่อยให้ไปของจิน เธอโตเลฉันจินเพียง 20 ต้นๆ ของเขา และมีอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้า ถ้าจินสามารถมุ่งเน้นในอาชีพของเขาเขาจะเพิ่มขึ้นความนิยม กับโอกาสที่จะตัดอัลบั้มของเขาเองและท้าทายบทบาทในหนัง

คุณชิมาทานิ กล่าวเสริมว่า ถ้าจินยังเป็นอยู่แบบนี้ เขาจะหายไปจากอุตสาหกรรมภายในปี ศิลปินผู้ที่ไม่มุ่งมั่นกับงานของเขาและไม่ให้ความร่วมมือ จะไม่รอดในวงการบันเทิงญี่ปุ่น


ปีนี้ . . . . . . . ก่อนนี้ กี่ปีของการทำงานหนัก จินใส่ ?

ผมไม่ได้ตำหนิใด ๆ ของงบของพวกเขาฉันกับเขาตั้งแต่เด็ก ทำไมชั้นจะไม่รู้งานหนักที่เขาใส่ใน ?

คุณนายอาคานิชิเป็นคำร้องฟังดูอู้อี้ ราวกับว่าเธอกำลังคุยกับฉันจากระยะไกล " ฉันอาจจะทำเธอผิดพูดแบบนี้ ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเธอและความรักสำหรับแต่ละอื่น ๆ . . . . . . . แต่คุณจะทนเห็นจินแบบนี้ "


coulc ฉัน ? ข้าจะทนเห็นจินแบบนี้ดูอาชีพในวงการบันเทิงของเขาหายไป

ผมก็ชอบรอยยิ้มบนใบหน้าของจิน เขามาเยี่ยมฉัน ฉันชอบรอยยิ้มของเขามาก แต่ฉันทำอะไรไม่ได้เลย ฉันอาจจะแค่รอเขา . . . . . . . ฉันคิดเสมอว่าจินของฉัน แต่ฉันลืมไปว่าเขาเป็นของคนอื่นเช่นกัน เขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูลอาคานิชิ , ศิลปินที่จิมุโชเลี้ยงมาหลายปีแล้วและไอดอลในหัวใจของแฟนๆ นับไม่ถ้วน มีหลายสิ่งหลายอย่างที่รอให้เขาให้สำเร็จ และเมื่อฉันตระหนักว่าเขาให้ขึ้นเหล่านี้สำหรับฉัน ฉันรู้สึกเศร้า

เค้าชอบร้องเพลง และเขารักที่จะทำเหมือนกัน และฉันรู้ว่าเขาต้องการที่จะทำงานกับผู้กำกับ takaguchi เป็นเวลานานมาก จินใช้เวลามากเวลาและความพยายาม ก่อนที่เขาจะขึ้นแสดงบนเวที

ผู้ที่ไม่ได้เปิดตัวเหมือนเราจิน ดูเหมือนจะเป็นคนที่โชคดี แต่ประชาชนยังไม่รู้ปริมาณของความพยายามที่ลงทุน แต่ฉันรู้ และฉันแน่ใจว่าคุณรู้ว่าปริมาณของจินทำงานหนักต้องใส่ไว้ใน

เคยเกิดขึ้นในการแข่งขันจิมุโชกำลังเข้มข้นมากกว่าคนอื่นอาจจะคิด เรามักจะผลักดันตัวเองให้ดีขึ้น แม้จุดของความสมบูรณ์แบบ การบาดเจ็บจาก backflips , bruises จากสายไฟสะสมหลังจากที่อีกคนหนึ่ง . . . . . . . มันใช้เวลานานในการเข้าถึงที่ที่เราเคยอยู่

จินไม่เกิด นักเต้น หรือนักแสดง จินตนาการเท่าใดเวลาที่เขาลงทุนแล้วมากมาย เขาให้ขึ้นไปพร้อมกัน . . . . . . . เขาไม่ได้ไปที่ที่เขาอยู่ในขณะนี้ โดยโชคดีที่บริสุทธิ์ เราน่าจะทราบดีที่สุดเพราะเรากับเขาตั้งแต่ยังเด็ก

นายชิมาทานิ อยากให้คิดถึงชีวิตของผู้ที่จิมุโชให้ขึ้นบน ประเภทของชีวิต ' ' จอห์นนี่ร้างตะกั่ว . . . . . . .

คุณนายอาคานิชิ ร้อง และ นายอาคานิชิมองฉันวิงวอน . แม้ว่าเขาไม่ได้พูดอะไรเลย ผมทราบดีว่าเป็นดีที่สุดที่เขาสามารถทำหลังจากทั้งหมดอย่างจินและฉันสร้างขึ้น

หลังจากที่อ้อมค้อมมานานที่คุณควรรู้สิ่งที่ฉันคิด

ผมรักจินมาก มาก มาก
แต่จินเพียง 22 ปี เขาสามารถทำได้ดีกว่านี้
ถ้าฉันไม่อยู่ . . . . . . .



ฉันคิดว่าบทนี้เป็นไวยากรณ์เป็นเส็งเคร็ง ฉันกำลังจะบ้า จากหมอกควัน จะพยายามปรับปรุงไวยากรณ์ทีหลัง