As it formed boundary lubrication,

As it formed boundary lubrication, it is suggested that molecules
adhered to the friction surface might be the main factor for
reducing the friction coefficient. The variation of the friction
coefficient with the PVP solutions changing could support the
hypothesis of the lubrication mechanism. First, the friction coef-
ficient would remain constant since the PVP concentration reaches
up to a high level. The concentration level of the PVP bovine serum
solution was also found to be lower than that of the PVP deionized
water solution for attaining the stabilisation of friction coefficient
(i.e., 10 wt% vs. 15 wt%). These could be resulted from the amount
of the PVP molecules adhered to the friction surfaces. The amount
of the PVP molecules on the surfaces, i.e., the friction properties,
would not be influenced by the change of the PVP concentration
since the PVP molecules on the surfaces reached saturation. In
addition, the friction coefficient of the bovine serum solution
levelled off more early than that of the deionized water solution
when the PVP concentration increased. This could be explained by
the adhesion of some proteins of the bovine serum solution on the
surfaces of the friction pair. The adhesion of the proteins would
induce less available space for PVP molecules on the surfaces of
the joint prostheses, which manifested that the friction coefficient
of the PVP bovine serum solutions attained stabilisation at a lower
concentration. The adhesion of the proteins of the bovine serum
solutions also accounted for that higher friction coefficient was
obtained from the PVP bovine serum solutions than the PVP
deionized water solutions (shown in Fig. 3(d)).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเกิดขึ้นหล่อลื่นขอบเขต แนะนำที่โมเลกุลปฏิบัติตามพื้นผิวแรงเสียดทานอาจเป็นปัจจัยหลักสำหรับการลดค่าสัมประสิทธิ์แรงเสียดทาน การเปลี่ยนแปลงของแรงเสียดทานค่าสัมประสิทธิ์กับระบบ PVP เปลี่ยนอาจสนับสนุนการสมมติฐานของกลไกการหล่อลื่น ครั้งแรก แรงเสียดทาน coef-ficient จะยังคงคงตั้งแต่ถึงความเข้มข้นของ PVPจนถึงระดับสูง ระดับความเข้มข้นของซีรั่มวัว PVPนอกจากนี้ยังพบโซลูชันจะต่ำกว่า PVP จุแก้ปัญหาน้ำสำหรับการบรรลุป้องกันภาพสั่นไหวของสัมประสิทธิ์แรงเสียดทาน(เช่น 10 wt %เทียบกับ 15 wt %) เหล่านี้อาจเป็นผลมาจากยอดของการ PVP โมเลกุลยึดตามพื้นผิวแรงเสียดทาน ยอดเงินของโมเลกุล PVP บนพื้นผิว เช่น แรงเสียดทานคุณสมบัติจะไม่มีผลมาจากการเปลี่ยนแปลงของความเข้มข้นของ PVPตั้งแต่ PVP โมเลกุลบนพื้นผิวถึงอิ่ม ในนอกจากนี้ ค่าสัมประสิทธิ์แรงเสียดทานของซีรั่มวัวระดับปิดมากกว่าต้นที่ของจุเมื่อ PVP ความเข้มข้นเพิ่มขึ้น นี้สามารถอธิบายได้โดยการยึดเกาะของโปรตีนบางอย่างของวัวซีรั่มในการพื้นผิวของคู่แรงเสียดทาน ต้องการยึดเกาะของโปรตีนก่อให้เกิดพื้นที่ว่างน้อยสำหรับ PVP โมเลกุลบนพื้นผิวของการใส่ร่วม ซึ่งประจักษ์ที่ค่าสัมประสิทธิ์แรงเสียดทานของการพีวีพี โซลูชั่นซีรั่มวัวบรรลุป้องกันภาพสั่นไหวที่ต่ำกว่าความเข้มข้น การยึดเกาะของโปรตีนของซีรั่มวัวเป็นโซลูชั่นยัง คิดว่าค่าสัมประสิทธิ์แรงเสียดทานสูงได้รับจากโซลูชั่นซีรั่มวัว PVP มากกว่าการ PVPโซลูชั่นจุ (แสดงในรูป 3(d))

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่มันเกิดขึ้นหล่อลื่นขอบเขตมันก็บอกว่าโมเลกุล
ยึดติดกับพื้นผิวแรงเสียดทานอาจจะเป็นปัจจัยหลักสำหรับ
การลดค่าสัมประสิทธิ์แรงเสียดทาน การเปลี่ยนแปลงของแรงเสียดทาน
ค่าสัมประสิทธิ์กับการแก้ปัญหาการเปลี่ยนแปลง PVP สามารถสนับสนุน
สมมติฐานของกลไกการหล่อลื่น ก่อนที่แรงเสียดทาน coef-
ficient จะยังคงอยู่อย่างต่อเนื่องนับตั้งแต่ความเข้มข้น PVP ถึง
ถึงระดับสูง ระดับความเข้มข้นของซีรั่ม PVP วัว
โซลูชั่นนี้ยังพบว่าต่ำกว่าของ PVP deionized
วิธีการแก้ปัญหาน้ำเพื่อการบรรลุการรักษาเสถียรภาพของค่าสัมประสิทธิ์แรงเสียดทาน
(เช่น 10 WT% เทียบกับ 15% โดยน้ำหนัก) เหล่านี้อาจจะเป็นผลมาจากจำนวนที่
โมเลกุลของพีวีพียึดติดกับพื้นผิวแรงเสียดทาน จำนวนเงิน
ของโมเลกุล PVP บนพื้นผิวเช่นคุณสมบัติของแรงเสียดทาน
จะไม่ได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงของความเข้มข้น PVP ที่
ตั้งแต่โมเลกุล PVP บนพื้นผิวถึงความอิ่มตัว ใน
นอกจากนี้ค่าสัมประสิทธิ์แรงเสียดทานของการแก้ปัญหาในซีรั่มวัว
ทะยานขึ้นไปในช่วงต้นมากขึ้นกว่าที่ของการแก้ปัญหาน้ำปราศจากไอออน
เมื่อความเข้มข้น PVP เพิ่มขึ้น นี้อาจจะอธิบายได้ด้วย
การยึดเกาะของโปรตีนของการแก้ปัญหาวัวซีรั่มในบาง
พื้นผิวของคู่แรงเสียดทาน การยึดเกาะของโปรตีนจะ
ทำให้เกิดพื้นที่ว่างน้อยลงสำหรับการ PVP โมเลกุลบนพื้นผิวของ
ขาเทียมทุนซึ่งประจักษ์ว่าค่าสัมประสิทธิ์แรงเสียดทาน
ของการแก้ปัญหา PVP วัวซีรั่มบรรลุเสถียรภาพที่ต่ำกว่า
ความเข้มข้น การยึดเกาะของโปรตีนของวัวซีรั่ม
แก้ปัญหายังคิดว่าค่าสัมประสิทธิ์แรงเสียดทานสูงขึ้น
ได้รับจากโซลูชั่นเซรั่ม PVP วัวกว่าพีวีพี
deionized การแก้ปัญหาน้ำ (แสดงในรูปที่. 3 (D))

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นรูปแบบการหล่อลื่นขอบเขต มีข้อเสนอแนะว่า โมเลกุลยึดติดกับแรงเสียดทานพื้นผิวอาจเป็นปัจจัยหลักลดสัมประสิทธิ์แรงเสียดทาน การเปลี่ยนแปลงของการเสียดสีค่าสัมประสิทธิ์ด้วยโซลูชั่นการ PVP สามารถสนับสนุนสมมติฐานของกลไกหล่อลื่น แรก coef - แรงเสียดทานจะคงที่ตั้งแต่ pvp ficient ความเข้มข้นถึงถึงระดับสูง ที่ระดับความเข้มข้นของ PVP และเซรั่มโซลูชั่นที่พบจะต่ำกว่าของ PVP คล้ายเนื้อเยื่อประสานโซลูชั่นสำหรับการบรรลุน้ำเสถียรภาพของสัมประสิทธิ์แรงเสียดทาน( คือ 10 เปอร์เซ็นต์ และ 15 เปอร์เซ็นต์โดยน้ำหนัก ) เหล่านี้อาจจะเกิดจากปริมาณของ PVP โมเลกุลตามแรงเสียดทานพื้นผิว จํานวนของ PVP โมเลกุลบนพื้นผิว เช่น แรงเสียดทาน คุณสมบัติจะไม่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงความเข้มข้นของพีวีพีเนื่องจาก PVP โมเลกุลบนพื้นผิวถึงความอิ่มตัว ในและสัมประสิทธิ์แรงเสียดทานของโซลูชั่น เซรั่ม วัวปรับระดับปิดเร็วกว่าที่ของคล้ายเนื้อเยื่อประสานน้ำ โซลูชั่นเมื่อ PvP ความเข้มข้นเพิ่มขึ้น นี้สามารถอธิบายได้โดยการยึดเกาะของโปรตีนในซีรั่มวัวบนโซลูชั่นพื้นผิวของแรงเสียดทานคู่ การยึดเกาะของโปรตีนจะทำให้เกิดพื้นที่ว่างน้อยกว่าสำหรับ PVP โมเลกุลบนพื้นผิวของเทียมร่วมกัน ซึ่งปรากฏว่าสัมประสิทธิ์แรงเสียดทานของ PVP วัวเซรั่มโซลูชั่นบรรลุ Stabilisation ที่ต่ําสมาธิ การยึดเกาะของโปรตีนในซีรั่มวัวโซลูชั่นคิดยังนั้นสูงกว่าค่าสัมประสิทธิ์แรงเสียดทานคือที่ได้จากการ PVP และโซลูชั่นกว่าเซรั่ม พีวีพีคล้ายเนื้อเยื่อประสานน้ำโซลูชั่น ( แสดงในรูปที่ 3 ( d ) )