2. Paradigm Shift in Urban Developm

2. Paradigm Shift in Urban Development of Thailand
Urban Development in Thailand is facing problems which are in common with many other
countries. Problems such as high migration rate from local to urban areas have caused the urban
community to expand rapidly with overcrowding population, which becomes more difficult to be
monitored. This seriously affects the management of public services, resulting in services not being
delivered on time. This is the trigger of the environmental crisis.
Management for these existing problems has neither completed formula nor fixed regulation.
Many countries have different and various management methods depending on each country’s
situation and experience. For Thailand, in the past, it has been found that the evolution of urban
development has very much related to the development of the Local Government. Before the
year 1994, the system development of Thailand had a higher form of centralization. The income
of the Local Government Organization accounted for only 5-7 % of the government income. So, the
Local Government Organization played less role in development. The implementation of the
Development Project, with the local government as the core organizer, had to take support and
subsidy from the central government continuously.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. ปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์ในการพัฒนาเมืองของประเทศไทยการพัฒนาเมืองในประเทศไทยประสบปัญหาที่มีร่วมกันกับอื่น ๆ อีกมากมายประเทศ ปัญหาเช่นอัตราการโยกย้ายสูงจากภายในเขตเมืองได้ก่อให้เกิดการเมืองชุมชนเพื่อขยายอย่างรวดเร็วกับประชากร ซึ่งกลายเป็นยากขึ้นจะล้นเมืองตรวจสอบ มีผลต่อการจัดการบริการสาธารณะ ส่งผลให้ไม่มีการบริการอย่างจริงจังส่งมอบตรงเวลา นี่คือทริกเกอร์ของวิกฤตการณ์สิ่งแวดล้อมการจัดการปัญหาเหล่านี้อยู่ได้ไม่เสร็จสูตร หรือแก้ไขระเบียบหลายประเทศมีแตกต่างกัน และวิธีการจัดการต่าง ๆ ขึ้นอยู่กับแต่ละประเทศสถานการณ์และประสบการณ์ สำหรับประเทศไทย ในอดีต มันได้พบว่าวิวัฒนาการของเมืองการพัฒนามีมากเกี่ยวข้องกับการพัฒนาของรัฐบาลท้องถิ่น ก่อนปี 1994 การพัฒนาระบบของไทยมีแบบสูงของเกษตรกรรม รายได้ขององค์กรปกครองท้องถิ่นคิดเป็นเพียง 5-7% ของรายได้รัฐบาล ดังนั้น การองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นบทบาทน้อยลงในการพัฒนา การดำเนินการของการโครงการพัฒนา กับรัฐบาลท้องถิ่นเป็นผู้จัดการหลัก มีการสนับสนุน และเงินอุดหนุนจากรัฐบาลกลางอย่างต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กะ 2. กระบวนทัศน์ในการพัฒนาเมืองของประเทศไทย
การพัฒนาเมืองในประเทศไทยกำลังเผชิญกับปัญหาที่มีในการร่วมกันกับหลาย ๆ
ประเทศ ปัญหาเช่นอัตราการย้ายถิ่นสูงจากท้องถิ่นไปยังพื้นที่เขตเมืองได้ก่อให้เกิดในเมือง
ชุมชนเพื่อขยายอย่างรวดเร็วด้วยประชากรแออัดซึ่งจะกลายเป็นเรื่องยากมากที่จะได้รับการ
ตรวจสอบ นี้อย่างจริงจังส่งผลกระทบต่อการบริหารจัดการของการบริการสาธารณะที่มีผลในการให้บริการไม่ได้ถูก
ส่งในเวลา นี้เป็นทริกเกอร์ของวิกฤตสิ่งแวดล้อม.
การจัดการปัญหาที่มีอยู่เหล่านี้ไม่ได้เป็นสูตรเสร็จมิได้ระเบียบคง.
หลายประเทศมีวิธีการจัดการที่แตกต่างกันและต่างๆขึ้นอยู่กับของแต่ละประเทศ
สถานการณ์และประสบการณ์ สำหรับประเทศไทยในอดีตที่ผ่านมาจะได้รับพบว่าวิวัฒนาการของเมือง
พัฒนาได้อย่างมากที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาของรัฐบาลท้องถิ่น ก่อนที่
ในปี 1994 การพัฒนาระบบการทำงานของประเทศไทยไม่ได้มีรูปแบบที่สูงขึ้นของการรวมศูนย์อำนาจ รายได้
ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเป็นสัดส่วนเพียง 5-7% ของรายได้รัฐบาล ดังนั้น
องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีบทบาทในการพัฒนาน้อย การดำเนินงานของ
โครงการพัฒนากับรัฐบาลท้องถิ่นเป็นผู้จัดหลักที่ต้องใช้เวลาและการสนับสนุน
เงินอุดหนุนจากรัฐบาลกลางอย่างต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . กระบวนทัศน์ใหม่ในการพัฒนาเมืองของ ไทยการพัฒนาเมืองในไทยกำลังเผชิญปัญหาที่คล้ายกันกับหลายอื่น ๆประเทศ ปัญหาเช่นสูงอัตราการย้ายถิ่นจากท้องถิ่นในเขตเมือง ทำให้เมืองชุมชนเพื่อขยายอย่างรวดเร็ว มีประชากรหนาแน่น ซึ่งกลายเป็นเพิ่มเติมยากที่จะเป็นการติดตาม นี้อย่างจริงจังส่งผลกระทบต่อการบริหารจัดการของภาครัฐ ส่งผลให้บริการไม่ได้ส่งตรงเวลา นี้เป็นทริกเกอร์ของวิกฤตสิ่งแวดล้อมการจัดการปัญหาเหล่านี้ไม่เคยเสร็จสมบูรณ์สูตรหรือแก้ไขระเบียบหลายๆ ประเทศที่แตกต่างกันและวิธีการจัดการที่หลากหลายขึ้นอยู่กับแต่ละประเทศสถานการณ์และประสบการณ์ สำหรับประเทศไทย ในปีที่ผ่านมา พบว่า วิวัฒนาการของชุมชนเมืองการพัฒนามีมากที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาการปกครองท้องถิ่น ก่อนที่ปี 1994 ระบบการพัฒนาประเทศไทยมีมากกว่าจากชอบ รายได้ขององค์กรปกครองท้องถิ่นเป็นเพียง 5-7 % ของรายได้ของรัฐบาล . ดังนั้นองค์กรปกครองท้องถิ่นจะมีบทบาทน้อยในการพัฒนา การดำเนินงานของโครงการพัฒนากับท้องถิ่นเป็นหลัก ออแกไนเซอร์ ต้องสนับสนุนเงินอุดหนุนจากรัฐบาลอย่างต่อเนื่อง