It activates my shame. When I was a

It activates my shame. When I was a kid when I was about seven years studying in the first grade at school.Close to my own home that day, I'm eating lunch and it is my bad luck or karma or not, I don't know. The teacher provided fruit eating banana is a banana a fruit which is that I don't like. I feel that it's disgusting I take it first I feel bad that they have to eat it, and then I had the symptoms of vomiting in front of friends. Make your friends laugh everyone in I it is very embarrassing to me never forget till today.Make everyone in the room laughed me It is very embarrassing that I never forget. To this day.

Now that I think of it. I smiled unconsciously come out or it's because banana I have a friends

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเรียกฉันละอายใจ เมื่อฉันถูกเด็กเมื่อประมาณ 7 ปีเรียนในชั้นแรกที่โรงเรียน บ้านของฉันเองวันนั้น ฉันกำลังรับประทานอาหารกลางวัน และจะซวยหรือกรรมของฉัน หรือ ไม่ ไม่ทราบ ผลไม้ครูให้กินกล้วยเป็นกล้วยผลไม้ซึ่งเป็นที่ไม่ชอบ ผมรู้สึกว่า มันเป็นน่าขยะแขยงฉันใช้มันแรกรู้สึกไม่ดีที่ได้กินมัน และจากนั้น มีอาการอาเจียนหน้าเพื่อน ทำให้เพื่อนหัวเราะทุกคนในผมมากอายฉันไม่เคยลืมจนถึงทุกวันนี้ ทำให้ทุกคนในห้องหัวเราะฉันมันน่าอายมากที่ฉันไม่เคยลืม จนถึงทุกวันนี้ตอนนี้ที่คิดของมัน ผมยิ้มรับออกมา หรือไม่เนื่องจากกล้วยมีเพื่อนเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันป็นความอัปยศของฉัน เมื่อตอนที่ผมยังเป็นเด็กเมื่อฉันถูกประมาณเจ็ดปีกำลังศึกษาอยู่ในชั้นแรกที่ school.Close ไปที่บ้านของตัวเองวันนั้นฉันกินอาหารกลางวันและมันก็เป็นความโชคร้ายของฉันหรือกรรมหรือไม่ผมไม่ทราบ ครูกล้วยให้กินผลไม้เป็นกล้วยเป็นผลไม้ซึ่งเป็นที่ฉันไม่ชอบ ผมรู้สึกว่ามันน่าขยะแขยงฉันใช้มันเป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกไม่ดีที่พวกเขาจะต้องกินมันแล้วผมมีอาการอาเจียนในด้านหน้าของเพื่อน ให้เพื่อนของคุณหัวเราะทุกคนในฉันมันเป็นที่น่าอายมากสำหรับผมไม่มีวันลืมจนทุกคน today.Make ในห้องหัวเราะฉันมันเป็นที่น่าอายมากที่ฉันไม่เคยลืม จนถึงวันนี้. ตอนนี้ที่ผมคิดว่ามัน ผมยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวหรือมันเป็นเพราะกล้วยฉันมีเพื่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำให้ความอับอายของฉัน เมื่อตอนผมเป็นเด็ก ผมประมาณ 7 ปี เรียนอยู่ ป. 1 ที่โรงเรียนใกล้ๆ บ้านเอง วันนั้น ฉันกินอาหารกลางวันและมันก็เป็นโชคดีของฉันที่ไม่ดี หรือ กรรม หรือ ไม่ ฉันไม่รู้ ครูให้ผลไม้กินกล้วย กล้วยผลไม้ซึ่งเป็นที่ที่ฉันไม่ชอบ ผมรู้สึกว่ามันน่ารังเกียจ ฉันใช้มันครั้งแรก ผมรู้สึกไม่ดีที่พวกเขาจะต้องกินมันแล้วผมมีอาการอาเจียนต่อหน้าเพื่อน ทำให้เพื่อนหัวเราะ ทุกคนในชั้น มันน่าอายมาก ฉันไม่เคยลืมจนถึงวันนี้ ทำให้ทุกคนในห้องหัวเราะฉันมันน่าอายมากที่ฉันไม่เคยลืม วันนี้

ตอนนี้ที่ฉันคิดถึงมัน ผมยิ้มโดยไม่รู้ตัว ออกมา หรือมันเป็นเพราะฉันมีเพื่อนกล้วย