1. IntroductionThe Generalized Syst

1. Introduction
The Generalized System of Preferences (GSP) concept, which consists essentially of
non-reciprocal tariff preferences being given by all developed countries to products of
all developing countries, has been controversial from the time that its concept was first introduced and discussed internationally in 1964. To its proponents, the GSP promised
through “trade rather than aid” to increase the exports and purchasing power
of developing countries in the short run and to diversify least development country
(LDC) economies in the longer run by encouraging the exports of manufactured and
semi-manufactured products (Graham, 1978). However, many scholars argued that the
GSP proposal threatened the delicately constructed GATT international trading
system by undermining its cornerstone “the most-favored-nation (MFN) principle of
nondiscrimination” (Whalley, 1990) and that it was economically ineffectual.


In 1968, the United Nations Conference on Trade and Development (UNCTAD)
favorably advised for the creation of the GSP[1]. These preferences were to be generalized,
i.e. available to all developing countries and no longer restricted to countries having
privileged relationships with certain industrialized countries. Following this understanding
the European Union[2] was the first to implement a “Generalised System of Tariff
Preferences” in 1971 as recommended by the UNCTAD. Since then, around a dozen other
industrialized countries have also introduced GSP schemes, all differing in the scope of
products that are covered and the depth of the preferences that are offered, depending on
particular sensitivities to the preference-granting country. The EU’s GSP as a trade policy
instrument provides the most beneficial market access to the developing countries.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำแนวคิดการตั้งค่าทั่วไประบบของ (GSP) ซึ่งประกอบด้วยหลักการให้ โดยประเทศพัฒนาแล้วทั้งหมดของลักษณะภาษีไม่ใช่ซึ่งกันและกันทั้งหมดพัฒนาประเทศ ถูกแย้งจากเวลาที่แนวความคิดแรกแนะนำ และกล่าวถึงในระดับนานาชาติในปี 1964 การของ proponents, GSP สัญญาไว้ถึง "ค้า แทนที่ช่วย" เพิ่มการส่งออกและกำลังซื้อประเทศกำลังพัฒนา ในระยะสั้น และประเทศพัฒนาน้อยที่สุดมากมายเศรษฐกิจ (LDC) ในการรันอีกต่อไปโดยส่งเสริมการส่งออกผลิต และกึ่งผลิตผลิตภัณฑ์ (เกรแฮม 1978) อย่างไรก็ตาม นักวิชาการหลายโต้เถียงที่การข้อเสนอ GSP ขู่ประณีตสร้างแกตต์อินเตอร์เทรดโดยบั่นทอนรากฐานที่สำคัญของ "most-favored-nation (MFN) หลักการของระบบnondiscrimination" (Whalley, 1990) และก็ ineffectual กาญจน์ในปี 2511 การประชุมสหประชาชาติว่าด้วยการค้าและการพัฒนา (UNCTAD)พ้องต้องกันแนะนำการสร้าง GSP [1] ลักษณะเหล่านี้ได้ถูกตั้งค่าทั่วไปเช่นมีประเทศกำลังพัฒนาทั้งหมด และไม่จำกัดประเทศที่มีความสัมพันธ์ที่อภิสิทธิ์กับบางประเทศอุตสาหกรรม ตามความเข้าใจนี้สหภาพยุโรป [2] เป็นครั้งแรกที่ใช้เป็น "Generalised ระบบของศุลกากรตั้งค่า"ในปี 1971 แนะนำ โดย UNCTAD หลังจากนั้น ประมาณโหลอื่น ๆกลุ่มประเทศอุตสาหกรรมยังได้แนะนำแผนงาน GSP แตกต่างกันทั้งหมดในขอบเขตของผลิตภัณฑ์ที่จะครอบคลุมและความลึกของการกำหนดลักษณะที่เสนอ ขึ้นอยู่กับรัฐบางประเทศให้ความสำคัญ GSP ของ EU เป็นนโยบายทางการค้าเครื่องมือช่วยให้การเข้าตลาดเป็นประโยชน์มากที่สุดถึงประเทศกำลังพัฒนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.
บทนำระบบของการตั้งค่าทั่วไป(GSP) แนวคิดซึ่งประกอบด้วยหลักของค่าภาษีซึ่งกันและกันไม่ถูกกำหนดโดยประเทศที่พัฒนาแล้วทั้งหมดให้กับสินค้าของทุกประเทศกำลังพัฒนาได้รับการโต้เถียงจากเวลาที่ว่าแนวความคิดของตนเป็นครั้งแรกและพูดคุยกันในระดับสากลในปี 1964 เพื่อเสนอของที่โรงแยกก๊าซสัญญาผ่าน"การค้ามากกว่าการช่วยเหลือ" เพื่อเพิ่มการส่งออกและกำลังซื้อของประเทศกำลังพัฒนาในระยะสั้นและการกระจายการลงทุนน้อยกว่าการพัฒนาประเทศ(LDC) เศรษฐกิจในระยะยาวโดยการสนับสนุนการส่งออกของ ผลิตและผลิตภัณฑ์กึ่งผลิต(เกรแฮม, 1978) แต่นักวิชาการหลายคนแย้งว่าข้อเสนอของโรงแยกก๊าซคุกคามการค้าระหว่างประเทศที่สร้างขึ้นอย่างประณีต GATT ระบบโดยการลอบทำลายรากฐานที่สำคัญของ "มากที่สุดได้รับการสนับสนุนประเทศ (MFN) หลักการของnondiscrimination" (Whalley, 1990) และมันก็ไม่ได้ผลทางเศรษฐกิจ. ในปี 1968 การประชุมสหประชาชาติว่าด้วยการค้าและการพัฒนา (อังค์ถัด) ให้คำแนะนำในเกณฑ์ดีสำหรับการสร้างโรงแยกก๊าซที่ [1] การตั้งค่าเหล่านี้จะถูกนำทั่วไปคือสามารถใช้ได้กับประเทศที่กำลังพัฒนาและไม่ จำกัด ไปยังประเทศที่มีความสัมพันธ์กับการได้รับการยกเว้นประเทศอุตสาหกรรมบางอย่าง ต่อไปนี้การทำความเข้าใจสหภาพยุโรป [2] เป็นครั้งแรกที่จะใช้ "ระบบ Generalised ของภาษีค่า" ในปี 1971 ตามคำแนะนำของอังค์ถัด ตั้งแต่นั้นมารอบโหลอื่น ๆประเทศอุตสาหกรรมยังได้นำรูปแบบการ GSP ทั้งหมดที่แตกต่างกันในขอบเขตของผลิตภัณฑ์ที่ได้รับความคุ้มครองและความลึกของการตั้งค่าที่มีการเสนอขึ้นอยู่กับความเปราะบางโดยเฉพาะอย่างยิ่งการตั้งค่าไปยังประเทศ-อนุญาตให้ GSP ของสหภาพยุโรปเป็นนโยบายการค้าที่ใช้ในการให้บริการการเข้าถึงตลาดที่เป็นประโยชน์มากที่สุดเพื่อประเทศกำลังพัฒนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
ทั่วไป ( GSP ) ของระบบการคิด ซึ่งประกอบด้วยหลักของ
ไม่ซึ่งกันและกันได้รับการตั้งค่าทั้งหมดของประเทศพัฒนาผลิตภัณฑ์
ทั้งหมดการพัฒนาประเทศ , มีการโต้แย้งจากเวลาที่แนวคิดเป็นครั้งแรก และกล่าวถึงในระดับนานาชาติใน 1964 . มีผู้เสนอ , GSP สัญญา
ผ่าน " การค้ามากกว่าช่วยเหลือ " เพื่อเพิ่มการส่งออกและซื้อไฟฟ้า
ของประเทศกำลังพัฒนาในระยะสั้น และประเทศพัฒนาน้อยที่สุด ( LDC )
) ประเทศในระยะยาว โดยการส่งเสริมการส่งออกของผลิตภัณฑ์ที่ผลิตและ
กึ่งผลิตผลิตภัณฑ์ ( Graham , 1978 ) อย่างไรก็ตาม นักวิชาการหลายคนแย้งว่า
ข้อเสนอที่ถูกคุกคาม และประณีต สร้างระบบการค้าระหว่างประเทศ โดยเน้นที่ "
7 ประเทศที่ชื่นชอบมากที่สุด ( MFN ) หลักการ
nondiscrimination " ( วอลเลย์ , 2533 ) และมันก็เป็นผลทำให้


ใน 1968 , การประชุมสหประชาชาติว่าด้วยการค้าและการพัฒนา ( อังค์ถัด )
พ้องต้องกันแนะนําสําหรับการสร้าง อ่างเก็บน้ำ [ 1 ]การตั้งค่าเหล่านี้จะถูกทั่วไป
คือใช้ได้กับทุกประเทศ และไม่ จำกัด ไปยังประเทศที่มีความสัมพันธ์พิเศษกับบางประเทศ
อุตสาหกรรม ต่อไปนี้ความเข้าใจ
สหภาพยุโรป [ 2 ] เป็นครั้งแรกที่จะใช้ " ระบบทั่วไปของศุลกากร
การตั้งค่า " ในพ.ศ. 2514 เป็นแนะนำโดยอังค์ถัด . จากนั้นรอบโหล
อื่น ๆประเทศอุตสาหกรรมได้แนะนำโครงการ GSP ทั้งหมดที่มีขอบเขตของ
ผลิตภัณฑ์ที่ครอบคลุมและความลึกของการตั้งค่าที่เสนอขึ้นอยู่กับ
โดยเฉพาะณความชอบให้ประเทศ สหภาพยุโรป GSP เป็นนโยบาย
การค้าเครื่องมือให้เข้าถึงตลาดที่เป็นประโยชน์ที่สุดต่อการพัฒนาประเทศ