The Impossible CrimeSebastian pace

The Impossible Crime

Sebastian pace back and forth, waiting for John to change into a suit. Finally john emerged from the bedroom and slipped his gold detective’s shield into place.
‘’See you later, boy,” John said, patting Sebastian on the head.
What did John mean, see you later? What good was only half of a detective team? Sebastian darted for the door with john.
“Stay!” John commanded sharply. He slipped out.
Sebastian glowered at the closed door. Well, he’d just wait until John was on his way, then he’d go. He pawed at the TV remote control.
“- is chaotic here at the art museum,” the reporter said. where we have just witness the theft of a Delavois that has only recently been uncovered. It had been missing since World War II, when it was allegedly stolen from a private collection in Paris by invading forces.
The camera moved about the room, showing two other paintings on the walls. A noisy group of men and women dressed in evening clothes milled about, talking to uniformed police officers.
“We are going to roll the tape again and let you see exactly what happened, as it happened,’’ the reporter said.
Sebastian eased back on his haunches, watching. Maybe he could spot a clue.
The word tape appeared at the bottom of the screen as the mayor cut a red ribbon that stretched across the entrance to the room.
the crowd applauded, then moved past two police officers, one either side of the entry. Sebastian recognized Officer Bridges and Officer Byers from his own precinct. the small room was a surprising change from the rest of the stark white museum.
Red wallpaper with felt roses covered the walls.
A fancy brocade love seat and matching chairs, along with a marble coffee table and a chandelier with crystal teardrops, helped make the room look eighteenth-century French. Three paintings that looked about thirty-six by forty-eight inches each were framed in gilded wood.
as the film rolled, Amanda Chandler told how Paris had been invaded during World War II and valuable art carried from the city, some of it hidden away in caves in the French countryside.
“many works of art were stolen. Other pieces were hidden away by their owners. The intention was to bring the art from hiding after the war. But some paintings and sculptures were never recovered.” she said. “There is much speculation about their whereabouts.”
Amanda Chandler turned to a grim-looking man in a tuxedo. “Museum director Olen Hatchett is with me. When will the exhibit open to the public?” She asked.
“Tomorrow,” he replied. “We’re thrilled about all three paintings, but we’re particularly excited to be the first in the United States to exhibit the lost Dalavois. Francois Depaigne, the owner of the paintings, is accompanying them on the tour. Professor Raphael Diehl, the world’s foremost Delavois expert, had planned to tour. Professor Raphael Diehl, the world’s foremost Delavois expert, had planned to examine the painting in Atlanta. But now he’s decided to see it here instead and is en route at this very moment. Unfortunately, it seems that bad weather has delayed his flight. When he authenticates the paining, there will probably be a frenzy of bidding by art dealers. And it will all happen here!”
A little circle appeared on the screen around a short, round mam with more hair on his face than on top of his head. Writing on the screen identified him as Francois Depaigne. “Herr Otto Stratmeyer,
the exhibit designer, and art patrons and collectors from all over the world are among our guests tonight,” Mr. Hatchett continued as the circle surrounded a tall, wiry man with a shock of brown hair that looked like the bristles of a brush.
“It’s quite a triumph for us to have this rare exhibit,” Mr. Hatchett said. “Now if you’ll excuse me…” He snapped his fingers at a sour-faced man with a tray. “Keep the hors d’oeuvres coming!”
The man with the tray nodded, but when Hatchett had turned his attention elsewhere, the man scowled at his back.

“that was Olen Hatchtt, director of the museum where this fantastic exhibit of newly found art is on display,” Amanda Chandler said. As the camera moved through the crowd, she said, “We’re looking now at Mrs.Lovee Laripe, who until this recent art discovery owned the most envied private collection in the art world. It’s rumored that she has offered one hundred million to Monsieur Depaigne for the three painting.”
As the people crowed each other, struggling for the best view, the paintings were obscured from sight. “let’s make our waybthough the crowd and talk to Mrs., Lariope and Monsieur Depaigne”
suddenly the screen went black. there was a distinct, loud thud, a few gasps, and muffled screams and scuffling sounds.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

The Impossible CrimeSebastian pace back and forth, waiting for John to change into a suit. Finally john emerged from the bedroom and slipped his gold detective’s shield into place. ‘’See you later, boy,” John said, patting Sebastian on the head.What did John mean, see you later? What good was only half of a detective team? Sebastian darted for the door with john.“Stay!” John commanded sharply. He slipped out.Sebastian glowered at the closed door. Well, he’d just wait until John was on his way, then he’d go. He pawed at the TV remote control. “- is chaotic here at the art museum,” the reporter said. where we have just witness the theft of a Delavois that has only recently been uncovered. It had been missing since World War II, when it was allegedly stolen from a private collection in Paris by invading forces. The camera moved about the room, showing two other paintings on the walls. A noisy group of men and women dressed in evening clothes milled about, talking to uniformed police officers. “We are going to roll the tape again and let you see exactly what happened, as it happened,’’ the reporter said.Sebastian eased back on his haunches, watching. Maybe he could spot a clue. The word tape appeared at the bottom of the screen as the mayor cut a red ribbon that stretched across the entrance to the room. the crowd applauded, then moved past two police officers, one either side of the entry. Sebastian recognized Officer Bridges and Officer Byers from his own precinct. the small room was a surprising change from the rest of the stark white museum.Red wallpaper with felt roses covered the walls.A fancy brocade love seat and matching chairs, along with a marble coffee table and a chandelier with crystal teardrops, helped make the room look eighteenth-century French. Three paintings that looked about thirty-six by forty-eight inches each were framed in gilded wood. as the film rolled, Amanda Chandler told how Paris had been invaded during World War II and valuable art carried from the city, some of it hidden away in caves in the French countryside. “many works of art were stolen. Other pieces were hidden away by their owners. The intention was to bring the art from hiding after the war. But some paintings and sculptures were never recovered.” she said. “There is much speculation about their whereabouts.”Amanda Chandler turned to a grim-looking man in a tuxedo. “Museum director Olen Hatchett is with me. When will the exhibit open to the public?” She asked.“Tomorrow,” he replied. “We’re thrilled about all three paintings, but we’re particularly excited to be the first in the United States to exhibit the lost Dalavois. Francois Depaigne, the owner of the paintings, is accompanying them on the tour. Professor Raphael Diehl, the world’s foremost Delavois expert, had planned to tour. Professor Raphael Diehl, the world’s foremost Delavois expert, had planned to examine the painting in Atlanta. But now he’s decided to see it here instead and is en route at this very moment. Unfortunately, it seems that bad weather has delayed his flight. When he authenticates the paining, there will probably be a frenzy of bidding by art dealers. And it will all happen here!” A little circle appeared on the screen around a short, round mam with more hair on his face than on top of his head. Writing on the screen identified him as Francois Depaigne. “Herr Otto Stratmeyer,the exhibit designer, and art patrons and collectors from all over the world are among our guests tonight,” Mr. Hatchett continued as the circle surrounded a tall, wiry man with a shock of brown hair that looked like the bristles of a brush. “It’s quite a triumph for us to have this rare exhibit,” Mr. Hatchett said. “Now if you’ll excuse me…” He snapped his fingers at a sour-faced man with a tray. “Keep the hors d’oeuvres coming!” The man with the tray nodded, but when Hatchett had turned his attention elsewhere, the man scowled at his back."ที่ Olen Hatchtt ผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์ที่มหัศจรรย์นี้แสดงของเพิ่งพบเป็นศิลปะบนจอแสดงผล อแมนด้า Chandler กล่าว เป็นกล้องย้ายผ่านฝูงชน กล่าว "เรากำลังมองขณะที่ Mrs.Lovee Laripe คนจนค้นพบศิลปะล่าสุดนี้เป็นคอลเลกชันส่วนตัวอิจฉาที่สุดในโลกศิลปะ มันเป็นข่าวลือที่เธอได้นำเสนอหนึ่งร้อยล้าน Monsieur Depaigne การวาดภาพ 3 "เป็นคน crowed กัน ดิ้นรนสำหรับมุมมองที่ดีที่สุด ภาพถูกบดบังจากสายตา "ลองทำ waybthough ของฝูงชน และพูดคุยกับนาง Lariope และ Monsieur Depaigne" จู่ ๆ หน้าจอก็ดำ มีปึ่กหมด เสียงดัง ไม่กี่ gasps และ muffled screams และเสียง scuffling

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นไปไม่ได้อาชญากรรมก้าวเซบาสเตียนกลับมารอให้จอห์นเปลี่ยนเป็นชุด ในที่สุดจอห์นโผล่ออกมาจากห้องนอนและลื่นโล่นักสืบทองของเขาเข้าไปในสถานที่. '' ดูคุณต่อมาเด็ก "จอห์นกล่าวว่าเซบาสเตียนตบหัว. สิ่งที่จอห์นก็หมายความว่าเห็นคุณในภายหลัง? สิ่งที่ดีเป็นเพียงครึ่งหนึ่งของทีมนักสืบหรือไม่? เซบาสเตียนพุ่งสำหรับประตูที่มีจอห์น. "อยู่!" จอห์นได้รับคำสั่งอย่างรวดเร็ว เขาหลุดออก. เซบาสเตียน glowered ที่ปิดประตู ดีที่เขาต้องการเพียงแค่รอจนกระทั่งจอห์นเป็นในทางของเขาแล้วเขาจะไป เขา pawed ที่รีโมทคอนโทรลของทีวี. "- เป็นความวุ่นวายที่นี่ที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะ" ผู้สื่อข่าวกล่าวว่า ที่เราได้เพียงแค่เป็นสักขีพยานในการขโมยของ Delavois ที่มีเพียงรับการค้นพบเมื่อเร็ว ๆ นี้ มันได้รับการหายสาบสูญไปตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่สองเมื่อมันถูกที่ถูกกล่าวหาว่าขโมยมาจากคอลเลกชันส่วนตัวในกรุงปารีสโดยกองกำลังบุกเข้ามา. กล้องย้ายเกี่ยวกับห้องแสดงภาพวาดอื่น ๆ ที่สองบนผนัง กลุ่มที่มีเสียงดังของชายและหญิงในชุดเสื้อผ้าตอนเย็นข้าวสารเกี่ยวกับการพูดคุยกับเจ้าหน้าที่ตำรวจในเครื่องแบบ. "พวกเราจะไปม้วนเทปอีกครั้งและช่วยให้คุณดูสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะที่มันเกิดขึ้น '' นักข่าวกล่าวว่า. เซบาสเตียนค่อยกลับ บนสะโพกของเขาดู บางทีเขาอาจจะไม่สามารถมองเห็นเงื่อนงำ. เทปคำปรากฏที่ด้านล่างของหน้าจอเป็นนายกเทศมนตรีตัดริบบิ้นสีแดงที่ทอดข้ามทางเข้าห้องพัก. ฝูงชนปรบมือจากนั้นก็ย้ายที่ผ่านมาเจ้าหน้าที่ตำรวจสองคนหนึ่งด้านใดด้านหนึ่งของรายการ . เซบาสเตียนได้รับการยอมรับสะพานเจ้าหน้าที่และเจ้าหน้าที่ฝ่ายยอร์สจากบริเวณเขาเอง ห้องขนาดเล็กคือการเปลี่ยนแปลงที่น่าแปลกใจจากส่วนที่เหลือของพิพิธภัณฑ์ขาวสิ้นเชิง. วอลล์เปเปอร์สีแดงกับกุหลาบรู้สึกปกคลุมผนัง. ความรักผ้าแฟนซีที่นั่งและเก้าอี้ที่จับคู่พร้อมกับโต๊ะกาแฟหินอ่อนและโคมระย้ากับหยาดคริสตัลช่วยทำให้ ห้องดูศตวรรษที่สิบแปดฝรั่งเศส สามภาพวาดที่ดูเกี่ยวกับสามสิบหกโดยนิ้วสี่สิบแปดแต่ละกรอบไม้ลงรักปิดทอง. ฟิล์มรีดอแมนดาแชนด์เลอบอกว่าปารีสได้รับการรุกรานในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองและศิลปะที่มีคุณค่าดำเนินการจากเมืองบางส่วนของมันซ่อนอยู่ ในถ้ำในชนบทฝรั่งเศส. "งานศิลปะที่ถูกขโมย ชิ้นส่วนอื่น ๆ ที่ถูกซ่อนอยู่โดยเจ้าของของพวกเขา ความตั้งใจที่จะนำศิลปะมาจากที่ซ่อนหลังสงคราม แต่บางภาพวาดและประติมากรรมที่ไม่เคยกู้คืน. "เธอกล่าว "มีการเก็งกำไรมากเกี่ยวกับเบาะแสของพวกเขา." อแมนดาเทียนหันไปเป็นคนที่น่ากลัวมองในทักซิโด "ผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์ Olen Hatchett อยู่กับฉัน เมื่อจัดแสดงจะเปิดให้ประชาชน? "เธอถาม." พรุ่งนี้ "เขาตอบ "เรารู้สึกตื่นเต้นเกี่ยวกับทั้งสามภาพวาด แต่เรารู้สึกตื่นเต้นอย่างยิ่งที่จะเป็นครั้งแรกในประเทศสหรัฐอเมริกาเพื่อแสดง Dalavois หายไป ฟรองซัว Depaigne เจ้าของภาพวาดที่มีพร้อมกับพวกเขาในทัวร์ ราฟาเอล Diehl ศาสตราจารย์ผู้เชี่ยวชาญ Delavois ชั้นนำของโลกได้วางแผนที่จะเดินทาง ราฟาเอล Diehl ศาสตราจารย์ผู้เชี่ยวชาญ Delavois ชั้นนำของโลกได้วางแผนที่จะตรวจสอบภาพวาดในแอตแลนตา แต่ตอนนี้เขาก็ตัดสินใจที่จะดูได้ที่นี่แทนและเป็นเส้นทางในขณะนี้ แต่น่าเสียดายที่มันก็ดูเหมือนว่าสภาพอากาศเลวร้ายมีความล่าช้าของเที่ยวบินของเขา เมื่อเขาตรวจสอบ paining ที่อาจจะมีความตื่นเต้นของการเสนอราคาโดยตัวแทนจำหน่ายงานศิลปะ และมันจะเกิดขึ้นที่นี่! "วงกลมเล็กๆ น้อย ๆ ที่ปรากฏบนหน้าจอรอบสั้นแหม่มรอบกับผมมากขึ้นบนใบหน้าของเขามากกว่าที่ด้านบนของหัวของเขา เขียนบนหน้าจอระบุว่าเขาเป็น Francois Depaigne "อ็อตโต Herr Stratmeyer, ออกแบบการจัดแสดงและผู้อุปถัมภ์ศิลปะและนักสะสมจากทั่วโลกอยู่ในหมู่แขกของเราในคืนนี้" นาย Hatchett ยังคงเป็นวงกลมล้อมรอบสูงคนแกร่งด้วยความตกใจของผมสีน้ำตาลที่ดูเหมือนขนแปรง ของแปรง. "มันค่อนข้างจะประสบความสำเร็จสำหรับเราที่จะมีการจัดแสดงที่หายากนี้" นาย Hatchett กล่าวว่า "ตอนนี้ถ้าคุณจะยกโทษให้ฉัน ... " เขาตะคอกนิ้วมือของเขาที่เป็นคนเปรี้ยวเผือดกับถาด "เก็บกับแกล้มมา!" ชายคนหนึ่งที่มีถาดพยักหน้า แต่เมื่อ Hatchett ได้หันความสนใจไปที่อื่น ๆ คนที่ทำหน้าบึ้งที่ด้านหลังของเขา. "นั่นคือ Olen Hatchtt ผู้อำนวยการของพิพิธภัณฑ์ที่จัดแสดงนี้ที่ยอดเยี่ยมของที่ค้นพบใหม่ ศิลปะบนจอแสดงผล "อแมนดาแชนด์เลอกล่าวว่า ในฐานะที่เป็นกล้องเดินผ่านฝูงชนที่เธอกล่าวว่า "เรากำลังมองหาในขณะนี้ที่ Mrs.Lovee Laripe ที่ค้นพบศิลปะจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้เป็นเจ้าของคอลเลกชันส่วนตัวอิจฉาที่สุดในโลกศิลปะ มันมีข่าวลือว่าเธอได้นำเสนอหนึ่งร้อยล้านไปนาย Depaigne สำหรับสามภาพวาด. "ในฐานะที่เป็นคนแออัดกันดิ้นรนเพื่อมุมมองที่ดีที่สุด, ภาพวาดที่ถูกบดบังจากสายตา "ขอให้เรา waybthough ฝูงชนและพูดคุยกับนาง Lariope และนาย Depaigne" ทันใดนั้นหน้าจอสีดำไป มีความแตกต่างกัน thud ดังที่อ้าปากค้างไม่กี่และเสียงกรีดร้องและเสียงอู้อี้ scuffling