Initiating decision-making conversa

Initiating decision-making conversations in palliative care: an ethnographic discourse analysis
Excerpt 1: decision about management of shortness of breath and anxiety
Field notes of emergency room consultation, MD 2, patient 9, family members
Dr: Hi, I am Dr [name omitted]. I am a family physician. I’m the one who helps with
หมอ : สวัสดี
pain and symptom control this week. Here we call it palliative care, but elsewhere it’s called differently. So I’m the one who will be taking care of you this week. Do you have difficulty breathing?
P: Yes. Yesterday I wasn’t well at all. They gave me antibiotics and it’s as if it unblocked a little.
Dr: Do you spit?
P: A bit more since it unblocked.
Dr: Ok I will have to verify your scans, but with the radiotherapy, there can be post-radiation inflammation. In that case, the medication that you’re taking, the dexamethasone will help you too. Do you have other symptoms, anything else bothering you? Pain?
P: No, I don’t have any pain, only my lump here ((touching neck)).
[…]
Dr: Tell me, are you anxious?
P: No. ((family members nod yes)).
Dr: You know, sometimes we don’t see very well inside ourselves, even with glasses. We could ask your family?
Family: Yes he is anxious.
P: I’m scared to gasp for air.
Dr: Are you scared of dying?
P: Yes and no, I accept my condition, but I’m scared of suffocating ((family members tear up)).
Dr: And I am here to help you with that. It’s important to relieve anxiety also because the more we have difficulty breathing, the more it makes us anxious, and the more we are anxious, the more we tend to breathe so it brings a vicious circle. I will prescribe you a good medication against anxiety that you will be able to take regularly. You know we have very good medications for pain, opioids like morphine and hydromorphone that are also very good medications to help with respiratory problems.
P: ((shaking head no)).
Dr: But I see that this makes you react, why?
P: I don’t want to take medications that will make me need to take more and more and that will make me go.
Dr: You know we have to work on a lot of myths about opioids. I can assure you that they are not medications that will be given to you to make you go faster. If you don’t want to take any, I respect that and I am ready to go to the end with the dexamethasone and with your pumps, but you need to know that you have muscles around your lungs, and that you work hard to breathe when you are gasping for air. Sometimes we give opioids and it helps preserve the energy, so that there are people who live longer with the medication.
A long-term doctor-patient relationship in palliative care also affected the discursive practices initiating decision-making. There was continuity in the decisions introduced during consultations between the same patient-physician dyads, with routine decisions being revisited repeatedly over time during patients’ follow-up appointments. For example, our data include two outpatient consultations that occurred a few weeks apart with the same dyad. The patient suffered from lung cancer that had painfully metastasized into the neck area. The medication to manage the pain involved a long-acting fentanyl transdermal patch, smaller short-acting morphine dosages, as well as methadone pills to attempt to resolve the intractable pain. From one consultation to the next, there was a clear change in the way recurrent decision-making regarding complex pain management with methadone was introduced. During the first consultation, it was the home care nurse who introduced the notion of uncontrolled pain, whereas during the second consultation, the patient initiated the interaction by saying: “Remind me also about the methadone, we can talk about it”. (audio-recorded, outpatient consultation, Patient 5, MD 3). There was a routine and familiar quality to the way the decision-making process was introduced in the second consultation, whereby the patient appeared to casually add an item for discussion to the agenda. The discursive practices introducing recurring decisions therefore evolved along with the doctor-patient relationship, so that patients became more familiar with the decisions being made and assumed a more assertive role in initiating decisions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เริ่มต้นการสนทนาทางตัดสินใจในการรักษาบรรเทา: การวิเคราะห์วาทกรรม ethnographicตัดที่ 1: ตัดสินใจเกี่ยวกับการบริหารการหายใจถี่หายใจและวิตกกังวลฟิลด์บันทึกย่อของผู้ป่วยให้คำปรึกษา MD 2 ห้องฉุกเฉิน 9 สมาชิกในครอบครัวDr: สวัสดี ฉัน [ชื่อละ] Dr ฉันเป็นแพทย์ครอบครัว ผมเป็นผู้หนึ่งที่ช่วยด้วย หมอ: สวัสดี อาการปวดและอาการควบคุมสัปดาห์นี้ ที่นี่เราเรียกว่าบรรเทา แต่อื่น ๆ ก็เรียกว่าแตกต่างกัน ดังนั้น ผมเป็นผู้หนึ่งที่จะสามารถดูแลของคุณสัปดาห์นี้ มีปัญหาในการหายใจหรือไม่P:ใช่ เมื่อวานนี้ไม่ค่อยดีเลย เขาให้ฉันยาปฏิชีวนะ และไม่ว่า จะยกเลิกบล็อกเล็กน้อยDr: คุณคายP:เล็กน้อยจะยกเลิกบล็อกDr: ตกลงจะมีการตรวจสอบสแกน แต่ มีฉายแสง อาจมีรังสีหลังอักเสบ ในกรณี ยาที่คุณกำลังจด dexamethasone จะช่วยให้คุณเกินไป มีอาการอื่น ๆ อื่น ๆ รบกวนคุณหรือไม่ ความเจ็บปวดP:ไม่มี ฉันไม่มีอาการปวดใด ๆ เฉพาะของฉันทั้งหมดที่นี่ ((สัมผัสคอ))[…]Dr: บอกฉัน คุณมีความกังวลP:หมายเลข ((ครอบครัวหน้าใช่)Dr: คุณทราบ บางครั้งเราไม่เห็นดีภายในตนเอง แม้จะ มีแว่นตา เราสามารถขอให้ครอบครัวของคุณครอบครัว: ใช่เขาเป็นกังวลP:ฉันกลัวหายใจเร็ว ๆ ในอากาศDr: ที่คุณจะกลัวของตายP:ใช่ และไม่ ฉันยอมรับเงื่อนไขของฉัน แต่ฉันกลัวของ suffocating ((ครอบครัวสมาชิกฉีกขึ้น))Dr: และฉันอยู่ที่นี่เพื่อช่วยให้คุณ มีที่ เป็นสิ่งสำคัญเพื่อบรรเทาความวิตกกังวลยัง เพราะยิ่งเรามีความยากลำบากในการหายใจ ยิ่งทำให้เรากังวล และยิ่งเรามีความกังวล ยิ่งเรามักหายใจเพื่อนำเป็นอุบาทว์ จะกำหนดยาที่ดีต่อความวิตกกังวลที่คุณจะสามารถใช้เป็นประจำ คุณรู้ว่า เรามียาดีมากสำหรับอาการปวด opioids เช่นมอร์ฟีนและไฮโดรมอร์โฟนที่มียาดีช่วย มีปัญหาระบบทางเดินหายใจP: ((สั่นหัวไม่))Dr: แต่เห็นว่าที่นี้ทำให้คุณตอบสนอง ทำไมP:ฉันไม่ต้องการใช้ยาที่จะทำให้ฉันต้องใช้เวลามาก และจะทำให้ฉันไปDr: คุณรู้ว่า เรามีการทำงานของตำนานเกี่ยวกับ opioids ฉันจะมั่นใจว่า จะไม่ยาที่จะให้กับคุณเพื่อให้คุณไปได้เร็ว ขึ้น ถ้าคุณไม่ต้องการใช้ นับถือที่ และฉันพร้อมจะไปสิ้นสุด dexamethasone และปั๊มของคุณ แต่คุณต้องรู้ว่า คุณมีกล้ามเนื้อรอบ ๆ ปอด และให้คุณทำงานอย่างหนักหายใจเมื่อคุณมี gasping สำหรับอากาศ บางครั้งเราให้ opioids และช่วยรักษาพลังงาน เพื่อให้มีคนอาศัยอยู่อีกต่อไปกับยาA long-term doctor-patient relationship in palliative care also affected the discursive practices initiating decision-making. There was continuity in the decisions introduced during consultations between the same patient-physician dyads, with routine decisions being revisited repeatedly over time during patients’ follow-up appointments. For example, our data include two outpatient consultations that occurred a few weeks apart with the same dyad. The patient suffered from lung cancer that had painfully metastasized into the neck area. The medication to manage the pain involved a long-acting fentanyl transdermal patch, smaller short-acting morphine dosages, as well as methadone pills to attempt to resolve the intractable pain. From one consultation to the next, there was a clear change in the way recurrent decision-making regarding complex pain management with methadone was introduced. During the first consultation, it was the home care nurse who introduced the notion of uncontrolled pain, whereas during the second consultation, the patient initiated the interaction by saying: “Remind me also about the methadone, we can talk about it”. (audio-recorded, outpatient consultation, Patient 5, MD 3). There was a routine and familiar quality to the way the decision-making process was introduced in the second consultation, whereby the patient appeared to casually add an item for discussion to the agenda. The discursive practices introducing recurring decisions therefore evolved along with the doctor-patient relationship, so that patients became more familiar with the decisions being made and assumed a more assertive role in initiating decisions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เริ่มต้นการสนทนาในการตัดสินใจในการดูแลแบบประคับประคอง: การวิเคราะห์วาทกรรมชาติพันธุ์
ที่ตัดตอนมา 1: การตัดสินใจเกี่ยวกับการจัดการของหายใจถี่และความวิตกกังวล
บันทึกภาคสนามของการให้คำปรึกษาห้องฉุกเฉิน, MD 2 ผู้ป่วย 9 ครอบครัวสมาชิก
ดร: สวัสดีฉันดร [ชื่อละเว้น ] เราคือคุณหมอครอบครัว ฉันคือคนที่จะช่วยให้มี
หมอ: สวัสดี
ความเจ็บปวดและควบคุมอาการในสัปดาห์นี้ ที่นี่เราเรียกมันว่าการดูแลแบบประคับประคอง แต่ที่อื่น ๆ ก็เรียกว่าแตกต่างกัน ดังนั้นฉันเป็นคนเดียวที่จะได้รับการดูแลของคุณในสัปดาห์นี้ คุณมีความยากลำบากในการหายใจ?
P: ​​ใช่ เมื่อวานนี้ผมก็ไม่ได้เป็นอย่างดีเลย พวกเขาให้ฉันยาปฏิชีวนะและมันก็เป็นถ้ายกเลิกการบล็อกเล็ก ๆ น้อย ๆ .
ดร: คุณคาย?
P: อีกเล็กน้อยเพราะมันยกเลิกการปิดกั้น.
ดร: โอเคฉันจะต้องตรวจสอบการสแกนของคุณ แต่กับการรักษาด้วยรังสีอาจมีการโพสต์รังสี แผลอักเสบ ในกรณีที่ยาที่คุณกำลังการ, dexamethasone จะช่วยให้คุณมากเกินไป คุณมีอาการอื่น ๆ สิ่งอื่น ๆ ที่รบกวนคุณ? ปวด?
P: ไม่ฉันไม่ได้มีความเจ็บปวดใด ๆ เพียงก้อนของฉันที่นี่ ((คอสัมผัส)).
[... ]
Dr การบอกที่คุณกังวล?
P: No. ((สมาชิกในครอบครัวพยักหน้าใช่))
ดร: คุณจะรู้ว่าบางครั้งเราไม่เห็นเป็นอย่างดีภายในตัวเองแม้จะมีแว่นตา เราอาจจะขอให้ครอบครัวของคุณ
ครอบครัว: ใช่เขาเป็นกังวล.
P: ฉันกลัวที่จะอ้าปากค้างสำหรับอากาศ.
ดร: คุณกลัวตาย?
P: ใช่และไม่ฉันยอมรับสภาพของฉัน แต่ฉันกลัวสำลัก ((สมาชิกในครอบครัวฉีกขึ้น)).
ดร: และฉันอยู่ที่นี่เพื่อช่วยให้คุณกับที่ มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะบรรเทาความวิตกกังวลยังเพราะยิ่งเรามีอาการหายใจลำบากมากขึ้นก็ทำให้เรากังวลและยิ่งเรามีความกังวลมากขึ้นเรามีแนวโน้มที่จะหายใจเพื่อที่จะนำวงจรอุบาทว์ ฉันจะกำหนดคุณยาที่ดีกับความวิตกกังวลว่าคุณจะสามารถที่จะใช้เป็นประจำ คุณจะรู้ว่าเรามียาดีมากสำหรับความเจ็บปวด opioids เช่นมอร์ฟีนและ hydromorphone ที่ยังมียาที่ดีมากที่จะช่วยให้มีปัญหาทางเดินหายใจ.
P:. ((ส่ายหัวไม่ได้))
ดร: แต่ผมเห็นว่าเรื่องนี้จะทำให้คุณตอบสนองทำไม?
P: ผมไม่ต้องการที่จะใช้ยาที่จะทำให้ฉันต้องใช้เวลามากขึ้นและที่จะทำให้ฉันไป.
ดร: คุณรู้ว่าเรามีการทำงานในหลายตำนานเกี่ยวกับ opioids ผมสามารถมั่นใจได้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ยาที่จะได้รับกับคุณเพื่อให้คุณไปได้เร็วขึ้น หากคุณไม่ต้องการที่จะใช้ใด ๆ ที่ผมเคารพและผมพร้อมที่จะไปถึงจุดสิ้นสุดด้วย dexamethasone และมีเครื่องสูบน้ำของคุณ แต่คุณจำเป็นต้องรู้ว่าคุณมีกล้ามเนื้อรอบปอดของคุณและที่คุณทำงานอย่างหนักเพื่อหายใจ เมื่อคุณกำลังหอบอากาศ บางครั้งเราให้ opioids และมันจะช่วยรักษาพลังงานเพื่อให้มีคนที่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปกับการใช้ยาที่มี.
ความสัมพันธ์ระหว่างแพทย์และผู้ป่วยในระยะยาวในการดูแลแบบประคับประคองยังได้รับผลกระทบการปฏิบัติประเด็นการเริ่มต้นในการตัดสินใจ มีความต่อเนื่องในการตัดสินใจที่นำมาใช้ในระหว่างการหารือระหว่าง dyads ผู้ป่วยที่แพทย์เดียวกันเป็นประจำกับการตัดสินใจที่ถูกเยือนซ้ำแล้วซ้ำอีกในช่วงเวลาระหว่างผู้ป่วยนัดหมายติดตาม ตัวอย่างเช่นข้อมูลของเรารวมถึงสองคำปรึกษาผู้ป่วยนอกที่เกิดขึ้นไม่กี่สัปดาห์ออกจากกันด้วย dyad เดียวกัน ผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมานจากโรคมะเร็งปอดที่ได้แพร่กระจายเข้ามาในพื้นที่เจ็บปวดคอ ยาในการจัดการความเจ็บปวดที่เกี่ยวข้องกับการออกฤทธิ์นาน fentanyl transdermal ปะ, ที่ออกฤทธิ์สั้นปริมาณมอร์ฟีนที่มีขนาดเล็กเช่นเดียวกับยาเมธาโดนที่จะพยายามที่จะแก้ปัญหาความเจ็บปวดดื้อดึง จากที่หนึ่งไปยังอีกคำปรึกษา, มีการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนในวิธีการตัดสินใจที่เกิดขึ้นอีกที่เกี่ยวกับการจัดการความเจ็บปวดที่ซับซ้อนด้วยเมทาโดนได้รับการแนะนำ ในระหว่างการให้คำปรึกษาครั้งแรกมันเป็นพยาบาลดูแลบ้านที่นำความคิดของความเจ็บปวดที่ไม่สามารถควบคุมในขณะที่ในระหว่างการให้คำปรึกษาที่สองผู้ป่วยเริ่มต้นการทำงานร่วมกันโดยพูดว่า: "เตือนฉันยังเกี่ยวกับเมทาโดนเราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้" (เสียงที่บันทึกการให้คำปรึกษาผู้ป่วยนอกผู้ป่วย 5, MD 3) มีคุณภาพประจำและคุ้นเคยกับวิธีการตัดสินใจที่ถูกนำมาใช้ในการให้คำปรึกษาที่สองโดยผู้ป่วยที่ดูเหมือนจะลวกเพิ่มรายการสำหรับการอภิปรายในวาระ การปฏิบัติที่ประเด็นการแนะนำการตัดสินใจที่เกิดขึ้นดังนั้นการพัฒนาพร้อมกับความสัมพันธ์ระหว่างแพทย์และผู้ป่วยเพื่อให้ผู้ป่วยกลายเป็นความคุ้นเคยกับการตัดสินใจที่มีการทำและสันนิษฐานว่าเป็นบทบาทการแสดงออกที่เหมาะสมมากขึ้นในการริเริ่มการตัดสินใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสนทนาในการตัดสินใจเกี่ยวกับการดูแลแบบประคับประคอง : เทคนิคการวิเคราะห์วาทกรรม
ตัดตอน 1 : การตัดสินใจเกี่ยวกับการจัดการของความกระชับของลมหายใจและความวิตกกังวล
เขตข้อมูลบันทึกย่อของการปรึกษาหารือ ห้องฉุกเฉิน MD 2 ผู้ป่วย 9 , สมาชิกในครอบครัว
ดร : สวัสดี ฉันชื่อ ดร. [ B ] ผมเป็นแพทย์ครอบครัว ฉันเป็นคนช่วย

หมอ : สวัสดีความเจ็บปวดและอาการควบคุมในอาทิตย์นี้ที่นี่เราเรียกว่าการดูแลแบบประคับประคอง แต่ที่อื่นก็เรียกต่างกันไป งั้นฉันก็จะดูแลคุณในสัปดาห์นี้ คุณมีปัญหาในการหายใจ ?
P : ค่ะ เมื่อวานผมไม่ค่อยดีเลย พวกเขาให้ฉันยาปฏิชีวนะและมันถ้ามันไม่เล็กน้อย
ดร : คุณคาย ?
P : บิตมากขึ้นเนื่องจากไม่ .
ดร : ตกลงผมจะต้องตรวจสอบการสแกนของคุณ แต่ด้วยรังสีรักษาสามารถมีการอักเสบจากการโพสต์ ในกรณีนี้ ยาที่คุณจะพา ให้เดกซาเมทาโซนจะช่วยให้คุณเกินไป คุณเคยมีอาการอื่นๆ อะไรที่รบกวนคุณ ความเจ็บปวด ?
P : ไม่มีความเจ็บปวดใด ๆ ของฉันเท่านั้น ก้อนค่ะ ( ( จับคอ ) )
[ ]
ดร : บอกฉัน คุณกังวล ?
P : ไม่ ( ( สมาชิกในครอบครัวพยักหน้าค่ะ ) ) .
ดร : รู้มั้ย บางครั้ง เราไม่ค่อยเห็นข้างในตัวเองแม้แต่กับแว่นตา เราขอให้ครอบครัวของคุณ ?
ครอบครัว : ใช่ เขากระวนกระวายใจ .
P : ผมกลัวจะหอบอากาศ
ดร : คุณกลัวตาย
P : ใช่ และไม่ใช่ ข้ายอมรับเงื่อนไขของผม แต่ผมกลัวหายใจไม่ออก ( ( สมาชิกในครอบครัวมาฉีก ) ) .
ดร : และผมที่นี่เพื่อช่วยให้คุณกับที่ มันสำคัญที่จะบรรเทาความวิตกกังวลยังเพราะเรายิ่งหายใจลำบาก มันยิ่งทำให้เรากังวลและยิ่งเราเป็นกังวล ยิ่งเรามักจะหายใจจึงนำตัวอุบาทว์ ผมจะสั่งยาต้านความกังวลที่ดีที่คุณจะสามารถที่จะใช้เป็นประจำ คุณรู้จักเราได้ ดี มาก โรคปวด ยา เช่น มอร์ฟีน และไฮโดรมอร์ฟีนที่ยังดีมาก ยาเพื่อช่วยให้มีปัญหาทางเดินหายใจ
P : ( ( สั่นศีรษะ ไม่ ) ) .
ดร :แต่ผมเห็นว่า นี้จะทำให้คุณมีทำไม ?
P : ฉันไม่ต้องการที่จะใช้ยานั่นจะทำให้ฉันต้องใช้เวลามากขึ้นและจะให้ผมไป
ดร : คุณรู้ว่าเราต้องทำงานมากของ myths เกี่ยวกับโอปิออยด์ ฉันสามารถมั่นใจได้ว่าพวกเขาไม่ได้เป็นยาที่จะให้กับคุณเพื่อให้คุณได้เร็วขึ้น ถ้าคุณไม่ต้องการที่จะใช้ใด ๆฉันนับถือและผมพร้อมที่จะไปจบด้วยเทคนิค RT-PCR และปั๊มของคุณ แต่คุณจำเป็นต้องรู้ว่าคุณมีกล้ามเนื้อรอบปอดของคุณและที่คุณทำงานอย่างหนักเพื่อหายใจเมื่อคุณ gasping สำหรับอากาศ บางครั้ง เราให้ยา และช่วยอนุรักษ์พลังงาน เพื่อให้มีคนอาศัยอยู่อีกต่อไปกับยา
ความสัมพันธ์ระหว่างหมอกับคนไข้ระยะยาวในการดูแลแบบประคับประคองยังมีผลต่อการปฏิบัติการเลือกตัดสินใจ มีความต่อเนื่องในการตัดสินใจแนะนำในระหว่างการหารือระหว่างไดแอดแพทย์ผู้ป่วยเดียวกันกับการตัดสินใจขั้นตอนการ Revisited หลายครั้งในช่วงเวลาระหว่างผู้ป่วยติดตามการนัดหมาย ตัวอย่างเช่น