องค์ประกอบของวรรณคดี องค์ประกอบของว

องค์ประกอบของวรรณคดี
องค์ประกอบของวรรณคดีแบ่งออกเป็น5 องค์ประกอบที่สำคัญ ได้แก่ แก่นเรื่อง หรือแก่นความคิด (Theme) โครงเรื่อง (Plot) ตัวละคร (Character) ฉากและบรรยากาศ (Setting) มุมมองในการเล่าเรื่อง (Point of view) ซึ่งในแต่ละองค์ประกอบมีรายละเอียด ดังนี้
แก่นเรื่อง หรือแก่นความคิด (Theme)
คือ ความคิดหลักในการดำเนินเรื่องซึ่งเป็นองค์ประกอบที่สำคัญในการเล่าเรื่องเพื่อให้มีความเข้าใจถึงแก่นความคิดหลักของผู้เล่า อาจเป็นแก่นเรื่องที่เกี่ยวกับความรัก ศีลธรรม เรื่องเกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์ เรื่องอำนาจ เป็นต้น ซึ่งแก่นเรื่องจะมีความแตกต่างกันไปตามโครงสร้างที่ต้องการนำเสนอ
แก่นเรื่องโดยทั่วไปมี 4 ประเภทคือ
1. แก่นเรื่องแสดงทัศนะส่วนมากแก่นเรื่องแบบนี้จะเสนอหรือแสดงทัศนะของผู้เล่าต่อประเด็นทางสังคม การเมือง ศาสนา หรือเรียกง่ายๆ ว่าเป็นแก่นเรื่องเพื่อชีวิต
2. แก่นเรื่องแสดงอารมณ์เป็นแก่นเรื่องที่ผู้เล่ามุ่งเน้นแสดงอารมณ์ต่างๆที่สะเทือนใจไม่ว่าจะเป็น สุข เศร้า เหงา ทุกข์ โศก พยาบาท ร่าเริง หวาดกลัว ว้าเหว่ ฯลฯ
3. แก่นเรื่องแสดงพฤติกรรมมุ่งที่แสดงพฤติกรรมในบางแง่มุมหรือทุกแง่มุมของตัวละครเป็นสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นพฤติกรรมของตัวละครอันเป็นผลมาจากทัศนะคติต่อค่านิยมบางอย่างในสังคมและพฤติกรรมอันเป็นผลมาจากอารมณ์ของตัวละครเอง
4. แก่นเรื่องแสดงภาพและเหตุการณ์เป็นแก่นเรื่องที่ผู้เล่ามุ่งที่จะแสดงสภาพบางอย่างหรือเหตุการณ์บางเหตุการณ์ในบางช่วงตอนของชีวิตตัวละคร

โครงเรื่อง (Plot)
คือ ลำดับ หรือทิศทางของการดำเนินเรื่อง ที่มีการกำหนดเอาไว้เป็นกรอบของเหตุการณ์ทั้งหมดทั้งหมดในเรื่องที่ดำเนินตั้งแต่ต้นจนจบ เป็นลำดับเหตุการณ์พฤติกรรมของตัวละคร หรือเป็นการดำเนินกิจกรรมใดกิจกรรมหนึ่ง โครงเรื่องเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของภาพยนตร์ โดยปกติจะมีการลำดับเหตุการณ์ในการเล่าเรื่องไว้ 5 ขั้นตอน ได้แก่
1. การเริ่มเรื่อง (Exposition)คือ การเล่าเรื่องเป็นการชักจูงความสนใจให้ติดตามเรื่องราว มีการแระนำตัวละคร ฉากหรือสถานที่ อาจมีการเปิดประเด็นปัญหา หรือเผยปมขัดแย้งเพื่อให้เนื้อเรื่องชวนติดตาม การเริ่มเรื่องไม่จำเป็นต้องเรียงตามลำดับเหตุการณ์ อาจเริ่มเรื่องจากตอนกลางเรื่อง หรือย้อนจากตอนท้ายเรื่องไปหาต้นเรื่องก็ได้
2. การพัฒนาเหตุการณ์ (Rising Action) คือการที่เล่าเรื่องราวดำเนินไปอย่างต่อเนื่องและสมเหตุสมผล ปมปัญหาหรือขัดแย้งเริ่มทวีความเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ตัวละครอาจมีความลำบากใจ หรือเกิดสถานการณ์ที่มีความยุ่งยากขึ้นในเรื่อง
3. ภาวะวิกฤติ (Climax) คือ เหตุการณ์ที่สำคัญที่สุดของเรื่อง จะเกิดขึ้นเมื่อเรื่องราวกำลังถึงจุดแตกหัก และตัวละครอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องตัดสินใจ
4. ภาวะคลี่คลาย (FallingAction) คือ สภาพหลังจากที่จุดวิกฤติได้ผ่านพ้นไปแล้วเงื่อนงำและประเด็นปัญหาได้รับการเปิดเผยหรือข้อขัดแย้งได้รับการขจัดออกไป
5. การยุติเรื่องราว (Ending) คือ การสิ้นสุดของเรื่องราวทั้งหมด การจบอาจหมายถึงความสูญเสีย อาจจบแบบมีความสุข หรือทิ้งท้ายไว้ให้ขบคิดก็ได้

ตัวละคร (Character)
คือ ผู้ทำหน้าที่เดินเนื้อหาพาเรื่องราวไปสู่จุดจบของเรื่อง ซึ่งอาจเป็นได้ทั้งที่เป็นมนุษย์และที่ไม่ใช่มนุษย์ อาจเป็นสัตว์ หรือสิ่งของก็ได้ โดยขึ้นอยู่กับผู้นำเสนอเรื่องต้องการจะนำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับอะไร นอกจากนี้ยังหมายถึงบุคลิกลักษณะของตัวละคร ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา หรืออุปนิสัยใจคอของตัวละครด้วย โดยตัวละครแต่ละตัวจะต้องมีองค์ประกอบ 2 ส่วนเสมอ นั่นคือ ส่วนที่เป็นความคิด (Conception) และส่วนที่เป็นพฤติกรรม (Presentation) ตัวละครในภาพยนตร์จะเป็นออกเป็น 3 แบบ ได้แก่ ตัวละครเอก ตัวละครร้าย และตัวละครประกอบ มีรายละเอียดดังนี้
ตัวละครเอก (Protagonist) จะเป็นศูนย์กลางของโครงเรื่องของภาพยนตร์ทั้งหมด เพราะเป็นตัวละครที่ร้อยเรื่องราวต่างๆเข้าด้วยกันเพื่อแสดงให้เห็นแก่นของเรื่อง
ตัวละครร้าย (Antagonist) จะเป็นตัวละคร หรือเป็นสิ่งที่ขู่เข็ญตัวละครเอก และทำให้เกิดความขัดแย้งกับตัวละครเอก ตัวละครร้ายอาจจะเป็นทั้งตัวละครที่เป็นสิ่งมีชีวิต หรือไม่มีชีวิต เช่น ภัยพิบัติทางธรรมชาติก็ได้
ตัวละครประกอบ (Subordinate or Minor character ) จะเป็นตัวละครที่มีบทบาทรองลงไปจากตัวละครเอก เป็นตัวละครที่ทำให้เรื่องราวหรือเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับตัวละครเอกเคลื่อนไหวไปสู่จุดหมายปลายทาง ตัวละครประกอบบางตัวอาจมีบทบาทเด่นพอ ๆ กับตัวละครเอกก็ได้ แต่มักจะเป็นฝ่ายตรงกันข้ามกับตัวละครเอก
ลักษณะนิสัยของตัวละคร
สังเกตได้จากการกระทำของตัวละครที่โต้ตอบกับสถานการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นจากการพูดคุยกับตัวละครอื่นๆในเรื่อง หรือจากความคิดของตัวละครที่พูดกับตนเอง โดยแย่งออกได้เป็น 2 ลักษณะ ได้แก่
1. ตัวละครแบบมีมิติ (Round Character) เป็นตัวละครที่มีหลากหลายคุณสมบัติและอารมณ์มีจุดเด่นจุดด้อย มีความซับซ้อน และมีการเปลี่ยนแปลง
2. ของพฤติกรรม หรือความคิดหลังจากที่ได้ผ่านเหตุการณ์ต่างๆในเรื่อง เป็นลักษณะของตัวละครที่ค่อนข้างมีความสมจริง
3. ตัวละครแบบแบน (Flat Character) เป็นตัวละครที่บุคลิกไม่ซับซ้อน อาจมีเพียงมิติเดียว มักใช้เป็นลักษณะของตัวละครประกอบที่ไม่สำคัญ
บทบาทหรือบุคลิกภาพของตัวละคร
การกำหนดบทบาทของตัวละครมีอยู่ 2 วิธี คือ
1. ตัวละครที่มีบทบาทคงที่(Static Character)คือตัวละครที่มีบุคลิกคงที่ตลอดเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ ตอนเปิดเรื่องมีลักษณะนิสัยอย่างไร ตอนจบเรื่องก็ยังคงมีลักษณะนิสัยอย่างนั้น
2. ตัวละครที่มีบทบาทไม่คงที่ (Dynamic Character) คือตัวละครที่ปรับเปลี่ยนนิสัย บุคลิกลักษณะ และทัศนคติไปตามประสบการณ์หรือสภาพจิตใจได้เมื่อมีเหตุผลอันสมควร หรืออาจกล่าวได้อีกอย่างหนึ่งว่า สิ่งแวดล้อมเป็นตัวการสำคัญที่ทำให้บุคลิกภาพของตัวละครเปลี่ยนแปรไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

องค์ประกอบของวรรณคดี องค์ประกอบของวรรณคดีแบ่งออกเป็น5 องค์ประกอบที่สำคัญได้แก่แก่นเรื่องหรือแก่นความคิด (รูป) โครงเรื่อง (พล็อต) ตัวละคร (อักขระ) ฉากและบรรยากาศ (ตั้ง) มุมมองในการเล่าเรื่อง (มอง) ซึ่งในแต่ละองค์ประกอบมีรายละเอียดดังนี้แก่นเรื่องหรือแก่นความคิด (รูป) คือความคิดหลักในการดำเนินเรื่องซึ่งเป็นองค์ประกอบที่สำคัญในการเล่าเรื่องเพื่อให้มีความเข้าใจถึงแก่นความคิดหลักของผู้เล่าอาจเป็นแก่นเรื่องที่เกี่ยวกับความรักศีลธรรมเรื่องเกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์เรื่องอำนาจเป็นต้นซึ่งแก่นเรื่องจะมีความแตกต่างกันไปตามโครงสร้างที่ต้องการนำเสนอประเภทคือแก่นเรื่องโดยทั่วไปมี 41. แก่นเรื่องแสดงทัศนะส่วนมากแก่นเรื่องแบบนี้จะเสนอหรือแสดงทัศนะของผู้เล่าต่อประเด็นทางสังคมการเมืองศาสนาหรือเรียกง่าย ๆ ว่าเป็นแก่นเรื่องเพื่อชีวิต2. แก่นเรื่องแสดงอารมณ์เป็นแก่นเรื่องที่ผู้เล่ามุ่งเน้นแสดงอารมณ์ต่างๆที่สะเทือนใจไม่ว่าจะเป็นสุขเศร้าเหงาทุกข์โศกพยาบาทร่าเริงหวาดกลัวว้าเหว่ฯลฯ3. แก่นเรื่องแสดงพฤติกรรมมุ่งที่แสดงพฤติกรรมในบางแง่มุมหรือทุกแง่มุมของตัวละครเป็นสำคัญไม่ว่าจะเป็นพฤติกรรมของตัวละครอันเป็นผลมาจากทัศนะคติต่อค่านิยมบางอย่างในสังคมและพฤติกรรมอันเป็นผลมาจากอารมณ์ของตัวละครเอง4. แก่นเรื่องแสดงภาพและเหตุการณ์เป็นแก่นเรื่องที่ผู้เล่ามุ่งที่จะแสดงสภาพบางอย่างหรือเหตุการณ์บางเหตุการณ์ในบางช่วงตอนของชีวิตตัวละครโครงเรื่อง (พล็อต)คือลำดับหรือทิศทางของการดำเนินเรื่องที่มีการกำหนดเอาไว้เป็นกรอบของเหตุการณ์ทั้งหมดทั้งหมดในเรื่องที่ดำเนินตั้งแต่ต้นจนจบเป็นลำดับเหตุการณ์พฤติกรรมของตัวละครหรือเป็นการดำเนินกิจกรรมใดกิจกรรมหนึ่งโครงเรื่องเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของภาพยนตร์โดยปกติจะมีการลำดับเหตุการณ์ในการเล่าเรื่องไว้ 5 ขั้นตอนได้แก่1. การเริ่มเรื่อง (นิทรรศการ) คือการเล่าเรื่องเป็นการชักจูงความสนใจให้ติดตามเรื่องราวมีการแระนำตัวละครฉากหรือสถานที่อาจมีการเปิดประเด็นปัญหาหรือเผยปมขัดแย้งเพื่อให้เนื้อเรื่องชวนติดตามการเริ่มเรื่องไม่จำเป็นต้องเรียงตามลำดับเหตุการณ์อาจเริ่มเรื่องจากตอนกลางเรื่องหรือย้อนจากตอนท้ายเรื่องไปหาต้นเรื่องก็ได้2. การพัฒนาเหตุการณ์ (ดำเนินการไรซิ่ง) คือการที่เล่าเรื่องราวดำเนินไปอย่างต่อเนื่องและสมเหตุสมผลปมปัญหาหรือขัดแย้งเริ่มทวีความเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ ตัวละครอาจมีความลำบากใจหรือเกิดสถานการณ์ที่มีความยุ่งยากขึ้นในเรื่อง3. ภาวะวิกฤติ (จุดสุดยอด) คือเหตุการณ์ที่สำคัญที่สุดของเรื่องจะเกิดขึ้นเมื่อเรื่องราวกำลังถึงจุดแตกหักและตัวละครอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องตัดสินใจ4. ภาวะคลี่คลาย (FallingAction) คือสภาพหลังจากที่จุดวิกฤติได้ผ่านพ้นไปแล้วเงื่อนงำและประเด็นปัญหาได้รับการเปิดเผยหรือข้อขัดแย้งได้รับการขจัดออกไป5. การยุติเรื่องราว (จบ) คือการสิ้นสุดของเรื่องราวทั้งหมดการจบอาจหมายถึงความสูญเสียอาจจบแบบมีความสุขหรือทิ้งท้ายไว้ให้ขบคิดก็ได้ตัวละคร (อักขระ)คือผู้ทำหน้าที่เดินเนื้อหาพาเรื่องราวไปสู่จุดจบของเรื่องซึ่งอาจเป็นได้ทั้งที่เป็นมนุษย์และที่ไม่ใช่มนุษย์อาจเป็นสัตว์หรือสิ่งของก็ได้โดยขึ้นอยู่กับผู้นำเสนอเรื่องต้องการจะนำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับอะไรนอกจากนี้ยังหมายถึงบุคลิกลักษณะของตัวละครไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตาหรืออุปนิสัยใจคอของตัวละครด้วยโดยตัวละครแต่ละตัวจะต้องมีองค์ประกอบ 2 ส่วนเสมอนั่นคือส่วนที่เป็นความคิด (ความคิด) และส่วนที่เป็นพฤติกรรม (นำเสนอ) ตัวละครในภาพยนตร์จะเป็นออกเป็น 3 คำประกอบได้แก่ตัวละครเอกตัวละครร้ายและตัวละครประกอบมีรายละเอียดดังนี้ตัวละครเอก (เอก) จะเป็นศูนย์กลางของโครงเรื่องของภาพยนตร์ทั้งหมดเพราะเป็นตัวละครที่ร้อยเรื่องราวต่างๆเข้าด้วยกันเพื่อแสดงให้เห็นแก่นของเรื่อง ตัวละครร้าย (ปฏิปักษ์) จะเป็นตัวละครหรือเป็นสิ่งที่ขู่เข็ญตัวละครเอกและทำให้เกิดความขัดแย้งกับตัวละครเอกตัวละครร้ายอาจจะเป็นทั้งตัวละครที่เป็นสิ่งมีชีวิตหรือไม่มีชีวิตเช่นภัยพิบัติทางธรรมชาติก็ได้ตัวละครประกอบ (อักขระวิชารองหรือน้อง) จะเป็นตัวละครที่มีบทบาทรองลงไปจากตัวละครเอกเป็นตัวละครที่ทำให้เรื่องราวหรือเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับตัวละครเอกเคลื่อนไหวไปสู่จุดหมายปลายทางตัวละครประกอบบางตัวอาจมีบทบาทเด่นพอๆ กับตัวละครเอกก็ได้แต่มักจะเป็นฝ่ายตรงกันข้ามกับตัวละครเอกลักษณะนิสัยของตัวละครสังเกตได้จากการกระทำของตัวละครที่โต้ตอบกับสถานการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นจากการพูดคุยกับตัวละครอื่นๆในเรื่องหรือจากความคิดของตัวละครที่พูดกับตนเองโดยแย่งออกได้เป็น 2 ลักษณะได้แก่1. ตัวละครแบบมีมิติ (อักขระรอบ) เป็นตัวละครที่มีหลากหลายคุณสมบัติและอารมณ์มีจุดเด่นจุดด้อยมีความซับซ้อนและมีการเปลี่ยนแปลง 2. ของพฤติกรรมหรือความคิดหลังจากที่ได้ผ่านเหตุการณ์ต่างๆในเรื่องเป็นลักษณะของตัวละครที่ค่อนข้างมีความสมจริง3. (แบนอักขระ) ตัวละครแบบแบนเป็นตัวละครที่บุคลิกไม่ซับซ้อนอาจมีเพียงมิติเดียวมักใช้เป็นลักษณะของตัวละครประกอบที่ไม่สำคัญบทบาทหรือบุคลิกภาพของตัวละครการกำหนดบทบาทของตัวละครมีอยู่ 2 วิธีคือ 1. ตัวละครที่มีบทบาทคงที่(Static Character) คือตัวละครที่มีบุคลิกคงที่ตลอดเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบตอนเปิดเรื่องมีลักษณะนิสัยอย่างไรตอนจบเรื่องก็ยังคงมีลักษณะนิสัยอย่างนั้น 2. ตัวละครที่มีบทบาทไม่คงที่ (อักขระแบบไดนามิก) คือตัวละครที่ปรับเปลี่ยนนิสัยบุคลิกลักษณะและทัศนคติไปตามประสบการณ์หรือสภาพจิตใจได้เมื่อมีเหตุผลอันสมควรหรืออาจกล่าวได้อีกอย่างหนึ่งว่าสิ่งแวดล้อมเป็นตัวการสำคัญที่ทำให้บุคลิกภาพของตัวละครเปลี่ยนแปรไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

องค์ประกอบที่สำคัญ ได้แก่ แก่นเรื่องหรือแก่นความคิด (Theme) โครงเรื่อง (Plot) ตัวละคร (Character) ฉากและบรรยากาศ (การตั้งค่า) มุมมองในการเล่าเรื่อง (จุดชมวิว)
ซึ่งในแต่ละองค์ประกอบมีรายละเอียดดังนี้คุณแก่นเรื่องหรือแก่นความคิด (Theme)
คือ ศีลธรรมเรื่องเกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์เรื่องอำนาจเป็นต้น
4 ประเภทคือ
1 การเมืองศาสนาหรือเรียกง่ายๆว่าเป็นแก่นเรื่องเพื่อชีวิต
2 สุขเศร้าเหงาทุกข์โศกพยาบาทร่าเริงหวาดกลัวว้าเหว่ ฯลฯ
3 (แปลง) คือลำดับหรือทิศทางของการดำเนินเรื่อง 5 ขั้นตอน ได้แก่1 การเริ่มเรื่อง (นิทรรศการ) คือ มีการแระนำตัวละครฉากหรือสถานที่อาจมีการเปิดประเด็นปัญหา อาจเริ่มเรื่องจากตอนกลางเรื่อง การพัฒนาเหตุการณ์ (ที่เพิ่มขึ้นการดำเนินการ) ตัวละครอาจมีความลำบากใจ ภาวะวิกฤติ (Climax) คือเหตุการณ์ที่สำคัญที่สุดของเรื่อง ภาวะคลี่คลาย (FallingAction) คือ การยุติเรื่องราว (สิ้นสุด) คือการสิ้นสุดของเรื่องราวทั้งหมดการจบอาจหมายถึงความสูญเสียอาจจบแบบมีความสุข (Character) คือ อาจเป็นสัตว์หรือสิ่งของก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตาหรืออุปนิสัยใจคอของตัวละครด้วย 2 ส่วนเสมอนั่นคือส่วนที่เป็นความคิด (Conception) และส่วนที่เป็นพฤติกรรม (การนำเสนอ) ตัวละครในภาพยนตร์จะเป็นออกเป็น 3 แบบ ได้แก่ ตัวละครคุณเอกตัวละครร้ายและตัวละครประกอบมีรายละเอียดดังนี้ตัวละครคุณเอก( ตัวเอก) (ศัตรู) จะเป็นตัวละครหรือเป็นสิ่งที่ขู่เข็ญตัวละครเอก หรือไม่มีชีวิตเช่น (ตัวละครที่ผู้ใต้บังคับบัญชาหรือไมเนอร์) ๆ ๆ กับตัวละครเอกก็ได้ โดยแย่งออกได้เป็น 2 ลักษณะ ได้แก่1 ตัวละครแบบมีมิติ (ตัวละครรอบ) มีความซับซ้อนและมีการเปลี่ยนแปลง2 ของพฤติกรรม ตัวละครแบบแบน (Flat ตัวอักษร) เป็นตัวละครที่บุคลิกไม่ซับซ้อนอาจมีเพียงมิติเดียว 2 วิธีคือ1 ตัวละครที่มีบทบาทคงที่ (คงที่ ตอนเปิดเรื่องมีลักษณะนิสัยอย่างไร ตัวละครที่มีบทบาทไม่คงที่ (ตัวละครแบบไดนามิก) คือตัวละครที่ปรับเปลี่ยนนิสัยบุคลิกลักษณะ หรืออาจกล่าวได้อีกอย่างหนึ่งว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

.
.องค์ประกอบของวรรณคดีแบ่งออกเป็น 5 องค์ประกอบที่สำคัญได้แก่แก่นเรื่องหรือแก่นความคิด ( ธีม ) โครงเรื่อง ( แปลง ) ตัวละคร ( ตัวละคร ) ฉากและบรรยากาศ ( การตั้งค่า ) มุมมองในการเล่าเรื่อง ( มุมมอง ) ซึ่งในแต่ละองค์ประกอบมีรายละเอียดองค์ประกอบของวรรณคดี
แก่นเรื่องหรือแก่นความคิด ( ธีม )
ความความคิดหลักในการดำเนินเรื่องซึ่งเป็นองค์ประกอบที่สำคัญในการเล่าเรื่องเพื่อให้มีความเข้าใจถึงแก่นความคิดหลักของผู้เล่าอาจเป็นแก่นเรื่องที่เกี่ยวกับความรักศีลธรรมเรื่องเกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์เป็นต้นซึ่งแก่นเรื่องจะมีความแตกต่างกันไปตามโครงสร้างที่ต้องการนำเสนอ
แก่นเรื่องแสดงอารมณ์เป็นแก่นเรื่องที่ผู้เล่ามุ่งเน้นแสดงอารมณ์ต่างๆที่สะเทือนใจไม่ว่าจะเป็นสุขเศร้าเหงาทุกข์โศกพยาบาทร่าเริงหวาดกลัวว้าเหว่ฯลฯ
3แก่นเรื่องโดยทั่วไปมี 4 ประเภทคือ
1 แก่นเรื่องแสดงทัศนะส่วนมากแก่นเรื่องแบบนี้จะเสนอหรือแสดงทัศนะของผู้เล่าต่อประเด็นทางสังคมการเมืองศาสนาหรือเรียกง่ายๆว่าเป็นแก่นเรื่องเพื่อชีวิต
24 . แก่นเรื่องแสดงภาพและเหตุการณ์เป็นแก่นเรื่องที่ผู้เล่ามุ่งที่จะแสดงสภาพบางอย่างหรือเหตุการณ์บางเหตุการณ์ในบางช่วงตอนของชีวิตตัวละคร


โครงเรื่อง ( แปลง )แก่นเรื่องแสดงพฤติกรรมมุ่งที่แสดงพฤติกรรมในบางแง่มุมหรือทุกแง่มุมของตัวละครเป็นสำคัญความลำดับหรือทิศทางของการดำเนินเรื่องที่มีการกำหนดเอาไว้เป็นกรอบของเหตุการณ์ทั้งหมดทั้งหมดในเรื่องที่ดำเนินตั้งแต่ต้นจนจบเป็นลำดับเหตุการณ์พฤติกรรมของตัวละครหรือเป็นการดำเนินกิจกรรมใดกิจกรรมหนึ่งโดยปกติจะมีการลำดับเหตุการณ์ในการเล่าเรื่องไว้ 5 ขั้นตอนได้แก่
1 .การเริ่มเรื่อง ( Exposition ) ความการเล่าเรื่องเป็นการชักจูงความสนใจให้ติดตามเรื่องราวมีการแระนำตัวละครฉากหรือสถานที่อาจมีการเปิดประเด็นปัญหาหรือเผยปมขัดแย้งเพื่อให้เนื้อเรื่องชวนติดตามอาจเริ่มเรื่องจากตอนกลางเรื่องหรือย้อนจากตอนท้ายเรื่องไปหาต้นเรื่องก็ได้
2 .การพัฒนาเหตุการณ์ ( เพิ่มขึ้น Action ) คือการที่เล่าเรื่องราวดำเนินไปอย่างต่อเนื่องและสมเหตุสมผลปมปัญหาหรือขัดแย้งเริ่มทวีความเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆตัวละครอาจมีความลำบากใจ3 . ภาวะวิกฤติ ( จุดสุดยอด ) ความเหตุการณ์ที่สำคัญที่สุดของเรื่องจะเกิดขึ้นเมื่อเรื่องราวกำลังถึงจุดแตกหักและตัวละครอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องตัดสินใจ
4ภาวะคลี่คลาย ( fallingaction ) ความสภาพหลังจากที่จุดวิกฤติได้ผ่านพ้นไปแล้วเงื่อนงำและประเด็นปัญหาได้รับการเปิดเผยหรือข้อขัดแย้งได้รับการขจัดออกไป
5ความผู้ทำหน้าที่เดินเนื้อหาพาเรื่องราวไปสู่จุดจบของเรื่องซึ่งอาจเป็นได้ทั้งที่เป็นมนุษย์และที่ไม่ใช่มนุษย์อาจเป็นสัตว์หรือสิ่งของก็ได้การยุติเรื่องราว ( ตอนจบ ) ความการสิ้นสุดของเรื่องราวทั้งหมดการจบอาจหมายถึงความสูญเสียอาจจบแบบมีความสุขหรือทิ้งท้ายไว้ให้ขบคิดก็ได้


ตัวละคร ( ตัวละคร )นอกจากนี้ยังหมายถึงบุคลิกลักษณะของตัวละครไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตาหรืออุปนิสัยใจคอของตัวละครด้วยโดยตัวละครแต่ละตัวจะต้องมีองค์ประกอบ 2 ส่วนเสมอนั่นคือส่วนที่เป็นความคิด ( ความคิด ) และส่วนที่เป็นพฤติกรรมตัวละครในภาพยนตร์จะเป็นออกเป็น 3 แบบได้แก่ตัวละครเอกตัวละครร้ายและตัวละครประกอบมีรายละเอียดดังนี้
ตัวละครเอก ( ตัวเอก ) จะเป็นศูนย์กลางของโครงเรื่องของภาพยนตร์ทั้งหมดเพราะเป็นตัวละครที่ร้อยเรื่องราวต่างๆเข้าด้วยกันเพื่อแสดงให้เห็นแก่นของเรื่อง
ตัวละครประกอบ ( รองหรือตัวประกอบ ) จะเป็นตัวละครที่มีบทบาทรองลงไปจากตัวละครเอกเป็นตัวละครที่ทำให้เรื่องราวหรือเหตุการณ์ต่างจะที่เกี่ยวข้องกับตัวละครเอกเคลื่อนไหวไปสู่จุดหมายปลายทางตัวละครร้าย ( antagonist ) จะเป็นตัวละครหรือเป็นสิ่งที่ขู่เข็ญตัวละครเอกและทำให้เกิดความขัดแย้งกับตัวละครเอกตัวละครร้ายอาจจะเป็นทั้งตัวละครที่เป็นสิ่งมีชีวิตหรือไม่มีชีวิตเช่นภัยพิบัติทางธรรมชาติก็ได้
ลักษณะนิสัยของตัวละคร
สังเกตได้จากการกระทำของตัวละครที่โต้ตอบกับสถานการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นจากการพูดคุยกับตัวละครอื่นๆในเรื่องหรือจากความคิดของตัวละครที่พูดกับตนเองโดยแย่งออกได้เป็น 2 ลักษณะได้แก่
1ตัวละครแบบมีมิติ ( รอบอักขระ ) เป็นตัวละครที่มีหลากหลายคุณสมบัติและอารมณ์มีจุดเด่นจุดด้อยมีความซับซ้อนและมีการเปลี่ยนแปลง
2จะกับตัวละครเอกก็ได้แต่มักจะเป็นฝ่ายตรงกันข้ามกับตัวละครเอก
ของพฤติกรรมหรือความคิดหลังจากที่ได้ผ่านเหตุการณ์ต่างๆในเรื่องเป็นลักษณะของตัวละครที่ค่อนข้างมีความสมจริง
3ตัวละครที่มีบทบาทคงที่ ( อักขระคงที่ ) คือตัวละครที่มีบุคลิกคงที่ตลอดเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบตอนเปิดเรื่องมีลักษณะนิสัยอย่างไรตอนจบเรื่องก็ยังคงมีลักษณะนิสัยอย่างนั้น
2ตัวละครแบบแบน ( ตัวละครแบน ) เป็นตัวละครที่บุคลิกไม่ซับซ้อนอาจมีเพียงมิติเดียวมักใช้เป็นลักษณะของตัวละครประกอบที่ไม่สำคัญ

การกำหนดบทบาทของตัวละครมีอยู่บทบาทหรือบุคลิกภาพของตัวละคร 2 วิธีความ
1ตัวละครที่มีบทบาทไม่คงที่ ( ตัวอักษรแบบไดนามิก ) คือตัวละครที่ปรับเปลี่ยนนิสัยบุคลิกลักษณะและทัศนคติไปตามประสบการณ์หรือสภาพจิตใจได้เมื่อมีเหตุผลอันสมควรหรืออาจกล่าวได้อีกอย่างหนึ่งว่า