The Policy Sciences: A Very Short H

The Policy Sciences: A Very Short History of the Field of Policy Studies
It is not hard to extend the history of policy studies back to antiquity: what governments do or do not do has occupied the attention and interest of humans ever since there were governments. All advisers who whispered in the ears of princes, and their rivals who assessed and countered the prince’s decisions, were students of public policy. All were interested in answering the research questions listed just a few paragraphs ago. Using these questions as a means to define its intellectual heritage, policy studies can legitimately claim everyone from Plato (who laid out a lot of policy recommendations in The Republic) to Machiavelli (who in The Prince had some definite ideas on how policymaking power should be exercised) among their intellectual founders. Other political thinkers Thomas Hobbes, John Locke, James Madison, Adam Smith, John Stuart Mill qualify as policy scholars under this definition. They all were broadly concerned with what government does and does not do and were often interested in specific questions of what the government should do and how it should go about doing it as well as in assessing what impact
the government has on various problems in society. Most students of public policy, however, consider the field of policy studies a fairly new undertaking, at least as a distinct academic discipline. Public administration, economics, and political science consider their respective policy orientations to be no more than a century old. Many claim a lineage of less than half of that. Systematic policy analysis is sometimes attributed to the development and adoption of cost benefit analyses by the federal government (mostly for water projects) in the1930s (Fuguitt and Wilcox 1999, 1–5). Others trace the roots of policy analysis back no further than the 1960s (Radin 1997). Whereas any claim to identify the absolute beginning of the field of public policy studies and its various subfields should rightly be taken with a grain of salt, most histories converge on a roughly common starting point. That starting point is Harold Lasswell, who laid down a grand vision of what he called the “policy sciences” in the middle years of the twentieth century. Even though his vision has been, at best, imperfectly realized, most of the various policy orientations discussed thus far share Lasswell as a common branch in their intellectual family tree, even as they branch off into very different directions elsewhere. In some ways Lasswell’s vision of the policy sciences was a vision of what political science should become (see Lasswell 1951a and 1956). Yet though Lasswell gave political science a central place in the policy sciences, his vision was anything but parochial. The policy sciences were to draw from all the social sciences, law, and other disciplines. The idea of the policy sciences was an outgrowth not just of Lasswell’s academic interests but also his practical experience in government. Lasswell was one of a number of profhigh profileial scientists who helped government formulate policy during World War II (Lasswell was an expert on propaganda he wrote his dissertation on the topic and during the war he served as the chief of the Experimental Division for the Study of WarTime Communications). This experience helped solidify Lasswell’s idea that a new field should be developed in order to better connect the knowledge and expertise of the social sciences to the practical world of politics and policy making.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นโยบายศาสตร์: สั้น ๆ ประวัติด้านการศึกษานโยบายไม่ยากที่จะขยายประวัติความเป็นมาของนโยบายการศึกษาไปโบราณ: ที่รัฐบาลทำ หรือทำไม่ได้ครอบครองความสนใจและสนใจของมนุษย์นับตั้งแต่มีรัฐบาล ประการทั้งหมดผู้กระซิบในหูของปริ๊นซ์ และคู่แข่งของผู้ประเมิน และตัดสินใจของเจ้าชาย countered มีนักเรียนนโยบายสาธารณะ ทั้งหมดมีความสนใจในการตอบคำถามการวิจัยที่แสดงเพียงสองหรือสามย่อหน้าที่ผ่านมา ใช้คำถามเหล่านี้เป็นวิธีการที่สามารถเป็นมรดกทางปัญญา การศึกษานโยบายสามารถถูกต้องตามกฎหมายเรียกร้องทุกคนจากเพลโต (ที่วางมากข้อเสนอแนะนโยบายในสาธารณรัฐ) เพื่อมาเคียเวลลิ (ที่อยู่ในเจ้าชายที่มีความคิดบางอย่างแน่นอนว่า policymaking พลังควรจะใช้) ในหมู่ผู้ก่อตั้งของปัญญาได้ อื่น ๆ thinkers เมืองมัส ฮอบส์ Thomas จอห์นล็อก James เมดิสัน อาดัมสมิธ จอห์นสจ๊วตมิลล์รับรองเป็นนโยบายภายใต้ข้อกำหนดนี้ พวกเขาทั้งหมดถูกทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับรัฐบาลใดไม่ทำ และก็มักจะสนใจ ในคำถามเฉพาะที่รัฐบาลควรทำอะไรและอย่างไรนั้นควรไปเกี่ยวกับการทำ และ ในการประเมินผลกระทบสิ่งรัฐบาลในปัญหาต่าง ๆ ในสังคมได้ นักเรียนนโยบายสาธารณะ แต่ พิจารณาด้านการศึกษานโยบายที่ค่อนข้างใหม่ประกอบ น้อยเป็นวิชาแตกต่างกัน ราชการ เศรษฐกิจ และรัฐศาสตร์พิจารณาแนวนโยบายที่เกี่ยวข้องของพวกเขาจะไม่เกินกว่าศตวรรษที่เก่า หลายคนอ้างว่า คนเชื้อสายของน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของที่ บางครั้งมีบันทึกวิเคราะห์นโยบายระบบการพัฒนาและการยอมรับของการวิเคราะห์ต้นทุนผลประโยชน์ โดยรัฐบาลกลาง (ส่วนใหญ่สำหรับโครงการน้ำ) ใน the1930s (Fuguitt และวิลค็อกซ์ 1999, 1 – 5) ผู้ติดตามของการวิเคราะห์นโยบายกลับระดับ 1960 (Radin 1997) ในขณะที่การเรียกร้องใด ๆ เพื่อระบุต้นแบบด้านการศึกษานโยบายสาธารณะและของ subfields ต่าง ๆ ควรเรื่องดำเนิน ด้วยเม็ดเกลือ ประวัติส่วนใหญ่มาบรรจบกันกับจุดเริ่มต้นทั่วไปประมาณ ที่จุดเริ่มต้นคือ ฮาโรลด์ Lasswell ที่วางวิสัยทัศน์ของสิ่งที่เขาเรียก "นโยบายศาสตร์" แกรนด์ ในกลางปีของศตวรรษที่ยี่สิบ แม้ว่าวิสัยทัศน์ของเขาได้ ที่สุด ไม่ รู้ ที่สุดของแนวนโยบายต่าง ๆ ที่กล่าวถึงฉะนี้ร่วม Lasswell เป็นสาขาทั่วไปในต้นไม้ครอบครัวของพวกเขาทางปัญญา แม้ในขณะที่พวกเขาสาขาออกไปยังทิศทางอื่น ๆ แตกต่างกันมาก ในบางลักษณะ วิสัยทัศน์ของ Lasswell วิทยานโยบายมีวิสัยทัศน์ของรัฐศาสตร์ว่าควรเป็น (ดู Lasswell 1951a และ 1956) ยัง ว่า Lasswell ให้รัฐศาสตร์เป็นสถานที่กลางในศาสตร์นโยบาย วิสัยทัศน์ของเขาได้อะไรแต่ parochial ความรู้นโยบายการ วาดจากสังคมวิทยาทั้งหมด กฎหมาย และสาขาอื่น ๆ ได้ แนวคิดของศาสตร์นโยบายเป็นไปไม่ได้เป็นเพียงของ Lasswell สนใจศึกษา แต่รัฐบาลประสบการณ์ปฏิบัติ Lasswell เป็นหนึ่งในจำนวนนักวิทยาศาสตร์ profileial profhigh ที่ช่วยเหลือรัฐบาลในการกำหนดนโยบายในระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง (Lasswell เป็นผู้เชี่ยวชาญในการโฆษณาชวนเชื่อที่เขาเขียนวิทยานิพนธ์ของเขา ในหัวข้อ และใน ระหว่างสงครามที่เขาทำหน้าที่เป็นหัวหน้าฝ่ายทดลองสำหรับการศึกษาของความโหดร้ายการสื่อสาร) ประสบการณ์นี้ช่วยเข้าแนวคิดของ Lasswell ที่เขตใหม่ควรได้รับการพัฒนาเพื่อดี เชื่อมต่อความรู้และความเชี่ยวชาญของสังคมวิทยาการโลกของการเมืองและนโยบายการปฏิบัติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิทยาศาสตร์นโยบาย:
ประวัติโดยย่อมากสนามนโยบายศึกษามันไม่ยากที่จะขยายประวัติความเป็นมาของการศึกษานโยบายกลับไปสมัยโบราณ: สิ่งที่รัฐบาลจะทำหรือไม่ทำได้ครอบครองความสนใจและความสนใจของมนุษย์นับตั้งแต่มีรัฐบาล ที่ปรึกษาทุกคนที่กระซิบในหูของเจ้าชายและคู่แข่งของพวกเขาที่ได้รับการประเมินและตัดสินใจโต้ของเจ้าชายเป็นนักศึกษาของนโยบายสาธารณะ ทั้งหมดมีความสนใจในการตอบคำถามการวิจัยที่ระบุไว้เพียงไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมาวรรค การใช้คำถามเหล่านี้เป็นวิธีการที่จะกำหนดมรดกทางปัญญา, การศึกษานโยบายการถูกต้องตามกฎหมายสามารถเรียกร้องทุกคนจากเพลโต (ผู้ที่ออกมาวางจำนวนมากของข้อเสนอเชิงนโยบายในสาธารณรัฐ) เพื่อ Machiavelli (ซึ่งในเจ้าชายมีความคิดบางอย่างที่ชัดเจนเกี่ยวกับวิธีอำนาจกำหนดนโยบายควรจะเป็น ใช้สิทธิ) ในหมู่ผู้ก่อตั้งปัญญาของพวกเขา นักคิดทางการเมืองอื่น ๆ โทมัสฮอบส์, จอห์นล็อคเจมส์เมดิสัน, อดัมสมิ ธ , จอห์นสจ็วร์มีคุณสมบัติเป็นนักวิชาการนโยบายภายใต้คำนิยามนี้
พวกเขาทั้งหมดมีความกังวลในวงกว้างกับสิ่งที่รัฐบาลทำและไม่ได้ทำและมักจะสนใจในคำถามที่เฉพาะเจาะจงของสิ่งที่รัฐบาลควรทำและวิธีการที่ควรจะไปเกี่ยวกับการทำเช่นเดียวกับในการประเมินสิ่งที่ส่งผลกระทบต่อรัฐบาลที่มีต่อปัญหาต่างๆในสังคม นักเรียนส่วนใหญ่ของนโยบายสาธารณะ แต่พิจารณาด้านการศึกษานโยบายกิจการใหม่อย่างเป็นธรรมอย่างน้อยเป็นวินัยทางวิชาการที่แตกต่างกัน การบริหารราชการเศรษฐศาสตร์และรัฐศาสตร์พิจารณาแนวนโยบายของตนจะไม่มีมานานกว่าศตวรรษเก่า หลายคนเรียกร้องเชื้อสายน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของที่ วิเคราะห์นโยบายระบบบางครั้งประกอบกับการพัฒนาและการยอมรับของผลประโยชน์ค่าใช้จ่ายในการวิเคราะห์โดยรัฐบาลกลาง (ส่วนใหญ่สำหรับโครงการน้ำ) ใน the1930s (Fuguitt และวิลคอกซ์ปี 1999 1-5) อื่น ๆ ติดตามรากของการวิเคราะห์นโยบายกลับไม่เพิ่มเติมกว่าปี 1960 (Radin 1997) ในขณะที่การเรียกร้องที่จะระบุจุดเริ่มต้นที่แน่นอนของด้านการศึกษานโยบายสาธารณะและฟิลด์ต่างๆใด ๆ ที่ถูกต้องควรจะต้องดำเนินการกับเม็ดเกลือประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่มาบรรจบกันเมื่อเป็นจุดเริ่มต้นที่พบบ่อยประมาณ จุดเริ่มต้นนั่นคือแฮโรลด์ Lasswell ที่วางวิสัยทัศน์ที่ยิ่งใหญ่ของสิ่งที่เขาเรียกว่า "นโยบายวิทยาศาสตร์" ในปีที่ผ่านช่วงกลางของศตวรรษที่ยี่สิบ แม้ว่าวิสัยทัศน์ของเขาได้รับที่ดีที่สุดตระหนักถึงความไม่สมบูรณ์มากที่สุดของแนวนโยบายต่างๆที่กล่าวถึงป่านนี้แบ่งปัน Lasswell เป็นสาขาที่พบบ่อยในต้นไม้ครอบครัวปัญญาของพวกเขาแม้ในขณะที่พวกเขาออกไปในสาขาทิศทางที่แตกต่างกันมากที่อื่น ๆ ในบางวิธี Lasswell วิสัยทัศน์ของนโยบายวิทยาศาสตร์เป็นวิสัยทัศน์ของสิ่งที่วิทยาศาสตร์ทางการเมืองควรจะเป็น (ดู 1951a Lasswell และ 1956) แต่แม้ว่า Lasswell ให้รัฐศาสตร์สถานที่กลางในวิทยาศาสตร์นโยบายวิสัยทัศน์ของเขาคืออะไร แต่ตำบล วิทยาศาสตร์มีนโยบายในการวาดจากทั้งหมดสังคมศาสตร์กฎหมายและสาขาวิชาอื่น ๆ ความคิดของวิทยาศาสตร์นโยบายเป็นผลพลอยได้ไม่เพียง แต่ผลประโยชน์ทางวิชาการ Lasswell แต่ยังประสบการณ์ของเขาในรัฐบาล Lasswell เป็นหนึ่งในจำนวนของนักวิทยาศาสตร์ profileial profhigh ที่ช่วยให้รัฐบาลกำหนดนโยบายในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง (Lasswell เป็นผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับการโฆษณาชวนเชื่อที่เขาเขียนวิทยานิพนธ์ของเขาในหัวข้อและในช่วงสงครามเขาทำหน้าที่เป็นหัวหน้าของกองทดลองเพื่อการศึกษาของ สงครามการสื่อสาร) ประสบการณ์นี้จะช่วยเสริมสร้างความคิด Lasswell ที่สนามใหม่ควรได้รับการพัฒนาเพื่อให้ดีขึ้นเชื่อมต่อความรู้และความเชี่ยวชาญของสังคมศาสตร์กับโลกจริงของการเมืองและการกำหนดนโยบาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นโยบายวิทยาศาสตร์ : ประวัติสั้นมากด้านนโยบายการศึกษา
มันไม่ได้ยากที่จะขยายประวัติศาสตร์ของนโยบายการศึกษากลับความเก่าอะไรรัฐบาลทำหรือไม่ทำได้ครอบครองความสนใจและความสนใจของมนุษย์ตั้งแต่มีรัฐบาล ทั้งหมดที่ปรึกษากระซิบข้างหูของเจ้านาย และคู่แข่งที่ประเมิน และตอบโต้การตัดสินใจขององค์ชายเป็นนักเรียนของนโยบายสาธารณะ ทั้งหมดที่สนใจในการตอบคำถามการวิจัยแสดงเพียงไม่กี่ย่อหน้าที่แล้ว การใช้คำถามเหล่านี้เป็นวิธีการกำหนดมรดกทางปัญญาของนโยบายการศึกษาสามารถถูกต้องตามกฎหมายเรียกร้องทุกคนจากเพลโต ( ที่แสดงมากของข้อเสนอแนะเชิงนโยบายในประเทศ ) มาเคียเวลลี ( ที่เจ้าชายมีแน่นอนความคิดเกี่ยวกับวิธีการที่นโยบายพลังงานควรจะใช้ในทางปัญญาเป็นผู้ก่อตั้ง นักคิดทางการเมืองอื่นๆ โทมัส ฮอบส์ จอห์น เจมส์ เมดิสัน อดัม สมิธจอห์นสจ๊วตมิลล์ ถือว่าเป็นนักวิชาการนโยบายภายใต้คำจำกัดความนี้ พวกเขาทั้งหมดเป็นวงกว้างที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่รัฐบาลทำ และไม่ทำ และมักจะสนใจในคำถามที่เฉพาะเจาะจงของสิ่งที่รัฐบาลควรจะทำและวิธีการที่มันควรจะไปเกี่ยวกับการทำมัน รวมทั้งประเมินผลกระทบอะไร
รัฐบาลมีปัญหาต่างๆในสังคม นักเรียนส่วนใหญ่ของนโยบายสาธารณะ อย่างไรก็ตามพิจารณาด้านนโยบายศึกษากิจการค่อนข้างใหม่ อย่างน้อยก็แตกต่างวิชาการวินัย การบริหารเศรษฐกิจสาธารณะ และรัฐศาสตร์พิจารณาทิศทางนโยบายของตนจะไม่มีมากขึ้นกว่าศตวรรษเก่า หลายคนอ้างว่าสืบเชื้อสายจากน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของที่การวิเคราะห์นโยบายอย่างเป็นระบบ บางครั้งเกิดจากการพัฒนาและการยอมรับประโยชน์ของการวิเคราะห์ต้นทุน โดยรัฐบาล ( ส่วนใหญ่สำหรับโครงการน้ำ ) ใน the1930s ( fuguitt และวิลคอกซ์ 1999 1 – 5 ) คนอื่น ๆติดตามรากของการวิเคราะห์นโยบายกลับไม่เพิ่มเติมกว่า 60 ( Radin 1997 )ในขณะที่การเรียกร้องใด ๆเพื่อระบุจุดเริ่มต้นที่แน่นอนของเขตของการศึกษานโยบายสาธารณะและ subfields ต่าง ๆควรให้ถ่ายด้วยเม็ดเกลือ ประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ทั่วไปประมาณมาบรรจบกับจุดเริ่มต้น ที่จุดเริ่มต้นคือฮาโรลด์ลาสเวลล์ ที่วางวิสัยทัศน์ที่ยิ่งใหญ่ของสิ่งที่เขาเรียกว่า " นโยบายวิทยาศาสตร์ " ในกลางปีศตวรรษที่ 20แม้ว่าวิสัยทัศน์ของเขาถูก , ที่ดีที่สุด , ไม่สมบูรณ์ตระหนักถึงที่สุดของทิศทางนโยบายต่างๆที่กล่าวถึงป่านนี้แบ่งปันลาสเวลล์เป็นสาขาหนึ่งที่พบบ่อยในต้นไม้ครอบครัวของพวกเขาทางปัญญา แม้ในขณะที่พวกเขาปิดสาขาในทิศทางที่แตกต่างกันมากจากที่อื่น ในบางวิธีลาสเวลล์ วิสัยทัศน์ของนโยบายศาสตร์ เป็นวิสัยทัศน์ของสิ่งที่วิทยาศาสตร์ทางการเมืองควรเป็น ( ดู 1951a ลาสเวลล์และ 1956 )แต่ถึงแม้ว่าลาสเวลล์ให้รัฐศาสตร์สถานที่กลางในนโยบายวิทยาศาสตร์ วิสัยทัศน์ของเขาคืออะไร แต่ศาสนา . นโยบายศาสตร์ ถูกวาดจากทุกสาขาสังคมศาสตร์ นิติศาสตร์ และสาขาอื่น ๆ แนวคิดของนโยบายศาสตร์ เป็นผลพลอยได้ ไม่ใช่แค่ของลาสเวลล์ก็มีความสนใจทางวิชาการ แต่ประสบการณ์ของเขาในรัฐบาลลาสเวลล์เป็นหนึ่งในตัวเลขของ profhigh profileial นักวิทยาศาสตร์ที่ช่วยให้รัฐบาลกำหนดนโยบายในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ( ลาสเวลล์เป็นผู้เชี่ยวชาญในการโฆษณาเขาเขียนวิทยานิพนธ์ของเขาในหัวข้อและในช่วงสงครามเขาทำหน้าที่เป็นประธานของหน่วยทดลองสำหรับศึกษาการสื่อสารในช่วงสงคราม )ประสบการณ์นี้ช่วยทำให้ความคิดของลาสเวลล์ที่สนามใหม่ ควรพัฒนาเพื่อให้ดีขึ้นเชื่อมต่อความรู้และความเชี่ยวชาญของสังคมศาสตร์กับโลกจริงของการเมืองและนโยบาย