Seeing "Toy Story," I felt some of

Seeing "Toy Story," I felt some of the same exhilaration I felt during "Who Framed Roger Rabbit." Both movies take apart the universe of cinematic visuals, and put it back together again, allowing us to see in a new way. "Toy Story" is not as inventive in its plotting or as clever in its wit as "Rabbit" or such Disney animated films as "Beauty and the Beast"; it's pretty much a buddy movie transplanted to new terrain. Its best pleasures are for the eyes. But what pleasures they are! Watching the film, I felt I was in at the dawn of a new era of movie animation, which draws on the best of cartoons and reality, creating a world somewhere in between, where space not only bends but snaps, crackles and pops.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมเห็น "ทอยสตอรี่" รู้สึกตื่นเต้นกับเดียวกันที่ผมรู้สึกในช่วงหนึ่ง "ที่กระต่าย Framed Roger " ภาพยนตร์ทั้งสองจะแยกจักรวาลของภาพผลงานชิ้น และใส่มันกลับกันอีก ทำให้เราสามารถดูในรูปแบบใหม่ "เล่นเรื่อง" เป็นไม่ประดิษฐ์ ในการพล็อต หรือฉลาดในปัญญานั้นเป็น "กระต่าย" หรือเช่นดิสนีย์ภาพยนตร์เคลื่อนไหวเป็น "ความงามและเดอะบีสต์" สวยมากเพื่อนภาพยนตร์ transplanted กับภูมิประเทศใหม่ได้ มีความสุขสุดในสายตา แต่ความสุขว่า ดูภาพยนตร์ ฉันรู้สึกก็ในรุ่งอรุณของยุคใหม่ของภาพยนตร์ภาพเคลื่อนไหว ซึ่งวาดในส่วนของการ์ตูนและความเป็นจริง สร้างโลกที่อยู่ในระหว่าง ที่พื้นที่ไม่ฟัน แต่จัด ชิด เสียงแซมหายใจและ pops

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เห็น "Toy Story" ผมรู้สึกว่าบางส่วนของความเบิกบานใจเดียวกันผมก็รู้สึกว่าในช่วง "Who Framed Roger Rabbit." ภาพยนตร์ทั้งสองจะแยกจักรวาลของภาพในโรงภาพยนตร์และนำมันกลับมารวมกันอีกครั้งที่ช่วยให้เราได้เห็นในรูปแบบใหม่ "Toy Story" ไม่เป็นที่สร้างสรรค์ในการวางแผนหรือฉลาดในปัญญาในฐานะที่เป็น "กระต่าย" หรือภาพยนตร์ดิสนีย์เคลื่อนไหวเป็น "ความงามและ Beast"; มันสวยมากหนังเพื่อนย้ายไปภูมิประเทศใหม่ ความสุขที่ดีที่สุดสำหรับดวงตา แต่สิ่งที่เป็นความสุขของพวกเขา! ดูหนังเรื่องนี้ผมก็รู้สึกว่าผมอยู่ในยามรุ่งอรุณของยุคใหม่ของการเคลื่อนไหวภาพยนตร์ที่ดึงที่ดีที่สุดของการ์ตูนและความเป็นจริง, การสร้างโลกที่ใดที่หนึ่งในระหว่างที่มีพื้นที่โค้งไม่เพียง แต่ยึด, crackles และปรากฏ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เห็น " ทอยสตอรี่ " ฉันรู้สึกได้ว่าบางส่วนของความดีใจเดียวกันผมรู้สึกว่าระหว่าง " โอเวอร์เชอร์ " ทั้งภาพยนตร์แยกจักรวาลของภาพในโรงภาพยนตร์และนำมันกลับมาคบกันอีก ช่วยให้เราเห็นในแบบใหม่ เรื่อง " ของเล่น ไม่สร้างสรรค์ในการวางแผนหรือฉลาดเฉียบแหลมเป็น " กระต่าย " หรือเช่น Disney ฟิล์มเป็น " โฉมงามกับเจ้าชายอสูร " ;มันสวยมากเพื่อนภาพยนตร์ได้ย้ายไปยังพื้นที่ใหม่ . ความสุขที่ดีที่สุดสำหรับดวงตา แต่แล้วความสุขที่พวกเขามี ชมภาพยนตร์ ผมรู้สึกว่าผมอยู่ที่รุ่งอรุณของยุคใหม่ของหนังอนิเมชั่นที่วาดบนที่ดีที่สุดของการ์ตูนและความเป็นจริง การสร้างโลกที่ในระหว่างที่พื้นที่ไม่เพียง แต่โค้งแต่ snaps , เสียงดัง และป๋า