The introduction of the term 'Recei

The introduction of the term 'Received Pronunciation' is usually credited to Daniel Jones. In the first edition of the English Pronouncing Dictionary (1917), he named the accent "Public School Pronunciation", but for the second edition in 1926, he wrote, "In what follows I call it Received Pronunciation (abbreviation RP), for want of a better term."[10] However, the term had actually been used much earlier by Alexander Ellis in 1869[11] and P. S. Du Ponceau in 1818[12] (the term used by Henry C. K. Wyld in 1927 was "received standard"[13]). According to Fowler's Modern English Usage (1965), the correct term is "'the Received Pronunciation'. The word 'received' conveys its original meaning of 'accepted' or 'approved', as in 'received wisdom'."[14]

RP is often believed to be based on the accents of southern England, but it actually has most in common with the Early Modern English dialects of the East Midlands. This was the most populated and most prosperous area of England during the 14th and 15th centuries. By the end of the 15th century, "Standard English" was established in the City of London.[15] A mixture of London speech with elements from East Midlands, Middlesex, and Essex became what is now known as Received Pronunciation.[16] By the 1970s, an estimated 3% of British people were RP speakers.[5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำของคำ 'ได้รับการออกเสียง' มักจะเครดิต Daniel Jones ในรุ่นแรกในพจนานุกรมภาษาอังกฤษรอการออกเสียง (1917), เขาชื่อสำเนียง "ออกเสียงโรงเรียน" แต่สำหรับรุ่นที่สองใน 1926 เขา เขียน "ในสิ่งนี้ที่ผมเรียกว่าได้รับการออกเสียง (ตัวย่อ RP), สำหรับต้องคำดี" [10] อย่างไรก็ตาม คำที่มีการใช้จริงมากก่อนหน้านี้เอลลิสอเล็กซานเดอร์ในงแมง [11] และ P. S. Du Ponceau ใน 1818 [12] (คำที่ใช้ใน 1927 Henry C. คุณ Wyld คือ "standard"[13]) ได้รับ การ ตามการใช้ภาษาอังกฤษสมัยใหม่ในของฟาวเลอร์ (1965), คำถูกต้องคือ "'ได้รับการออกเสียง' ด้วย คำว่า 'รับ' สื่อถึงความหมายเดิมของ 'ยอมรับ' หรือ 'อนุมัติ' ใน 'ภูมิปัญญาได้รับ' " [14]RP มักเชื่อตามสำเนียงอังกฤษใต้ แต่จริง ๆ แล้วมีมากที่สุด in common with สำเนียงภาษาอังกฤษสมัยแรก ๆ ของมิดแลนด์ตะวันออก นี้เป็นพื้นที่มีประชากรมากที่สุด และเจริญที่สุดของอังกฤษในช่วงศตวรรษ 14 และ 15 โดยตอนท้ายของศตวรรษ 15 "ภาษาอังกฤษ" ถูกก่อตั้งขึ้นในเมืองลอนดอน [15] ส่วนผสมของเสียงในลอนดอนมีองค์ประกอบจากมิด แลนด์ตะวันออก Middlesex และเอสเซ็กซ์กลายเป็น ว่าตอนนี้เรียกว่าได้รับการออกเสียง [16] โดยปี 1970 ประมาณ 3% ของคนอังกฤษถูกลำโพง RP [5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแนะนำของคำว่า 'ออกเสียงรับ' เป็นเครดิตมักจะเป็นแดเนียลโจนส์ ในรุ่นแรกของอังกฤษออกเสียงพจนานุกรม (1917) เขาชื่อสำเนียง "โรงเรียนเทศบาลออกเสียง" แต่สำหรับรุ่นที่สองในปี 1926 เขาเขียนว่า "ในสิ่งต่อไปนี้ผมเรียกมันว่าได้รับการออกเสียง (ตัวย่อ RP) เพื่อต้องการ ของระยะดีกว่า. "[10] อย่างไรก็ตามในระยะที่ได้รับการใช้จริงมากก่อนหน้านี้โดยอเล็กซานเดเอลลิสใน 1869 [11] และ PS Du Ponceau ในปี 1818 [12] (คำที่ใช้โดยเฮนรี Wyld CK ในปี 1927 ได้รับการ" ที่ได้รับมาตรฐาน "[13]) ตามที่ฟาวเลอร์ของภาษาอังกฤษสมัยใหม่การใช้งาน (1965) ระยะที่ถูกต้องคือ "ออกเสียงรับ '. คำว่า' ได้รับ 'บ่งบอกถึงความหมายเดิมของ' ยอมรับ 'หรือ' ได้รับการอนุมัติ 'ในขณะที่' ได้รับภูมิปัญญา '." [14] RP มีความเชื่อมักจะขึ้นอยู่กับสำเนียงของภาคใต้ของอังกฤษ แต่มันจริงมีมากที่สุดในการร่วมกันกับภาษาอังกฤษสมัยต้นของอีสต์มิดแลนด์ นี่เป็นพื้นที่ที่มีประชากรมากที่สุดและเจริญรุ่งเรืองมากที่สุดของอังกฤษในช่วงศตวรรษที่ 14 และ 15 ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 15 "ภาษาอังกฤษมาตรฐาน" ก่อตั้งขึ้นในกรุงลอนดอน. [15] ส่วนผสมของการพูดในลอนดอนที่มีองค์ประกอบจากอีสต์มิดแลนด์, มิดเดิลและเอสเซ็กซ์กลายเป็นสิ่งที่เป็นที่รู้จักกันในขณะนี้เป็นที่ได้รับการออกเสียง. [16] โดยปี 1970 ที่ประมาณ 3% ของคนอังกฤษลำโพง RP. [5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เบื้องต้นของคำว่า ' ' ได้รับการออกเสียงมักให้เครดิตกับแดเนียลโจนส์ ในฉบับแรกของภาษาอังกฤษออกเสียงพจนานุกรม ( 1917 ) เขาชื่อ สำเนียง การออกเสียงในโรงเรียนของรัฐ แต่สำหรับรุ่นที่สองใน 1926 เขาเขียน " ในสิ่งต่อไปนี้ฉันเรียกมันได้รับการออกเสียง ( RP ตัวย่อ ) เพื่อต้องการระยะดีกว่า " [ 10 ] แต่อย่างไรก็ตามคำที่เคยถูกใช้ก่อนหน้านี้โดยอเล็กซานเดอร์ เอลลิสใน 1869 [ 11 ] และ ป.ล. ดูในใน 1818 [ 12 ] ( คำที่ใช้โดย Henry C . K . Wyld 1927 " ได้รับมาตรฐาน " [ 13 ] ) ตามของฟาวเลอร์ สมัยใหม่ การใช้ภาษาอังกฤษ ( 1965 ) , คำที่ถูกต้องคือ " ' ' ที่ได้รับการออกเสียง . คำว่า ' ' ได้รับ ' สื่อความหมายเดิมของ ' ยอมรับ ' หรือ ' อนุมัติ ' ใน ' ได้รับปัญญา " [ 14 ]

Rp มักจะเชื่อว่าเป็นตามสำเนียงทางใต้ของประเทศอังกฤษ แต่มันก็มีมากในการร่วมกันกับภาษาอังกฤษสมัยก่อนถิ่นของมิดแลนด์ตะวันออก นี้เป็นประชากรส่วนใหญ่ในพื้นที่ที่เจริญรุ่งเรืองมากที่สุดของอังกฤษในช่วงศตวรรษที่ 14 และ 15 ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 15 " ภาษาอังกฤษ " มาตรฐานก่อตั้งขึ้นในเมืองลอนดอน[ 15 ] ส่วนผสมของสุนทรพจน์ที่ลอนดอนด้วยองค์ประกอบจากมิดเดิลอีสต์มิดแลนด์ , และ , เอสเซ็กซ์กลายเป็นอะไรตอนนี้ เรียกว่าได้รับการออกเสียง [ 16 ] โดยปี 1970 , ประมาณ 3 % ของชาวอังกฤษเป็น RP ลำโพง [ 5 ]