Jian Chen looked at Changyang Ke an

Jian Chen looked at Changyang Ke and gave a faint laugh, “Third brother, perhaps you should use this axe instead.” Right as he spoke, he tossed the axe back at Changyang Ke.

Catching the axe he had only just thrown at Jian Chen, Changyang Ke began to feel suspicious, “Fourth brother, could it be you still wanted to fight me bare handed?”

Jian Chen began to laugh as he shook his head. Grabbing a nearby tree, he snapped off a branch one meter long. Shaving away the little twigs and leaves, Jian Chen was left with only a single branch.

“This will be my weapon!” Raising the branch, Jian Chen laughed gently.

Changyang Ke looked at the tiny stick that could be quickly turned into chopsticks in Jian Chen’s hand and laughed. He was no longer angry as the day that he would be able to beat Jian Chen with ease seemed to be getting closer and closer. The dream of being able to bully Jian Chen without taking any losses had finally come for Changyang Ke. This would make him extremely happy.

Changyang Ke clasped onto the axe firmly, “Then fourth brother, you’d best be careful. Your third brother will begin to attack!” Right after saying it, Changyang Ke immediately stormed towards Jian Chen with the axe held in both his hands before trying to bring it down onto Jian Chen.

This axe wasn’t able to inflict a fatal wound, so Changyang Ke didn’t bother to hold back and swung with all his might.

Jian Chen’s legs crossed forward each other as he dodged the axe. Swinging his tree branch with frightening speed, the branch had suddenly became more frightening in power. Even Jian Chen’s demeanor had changed abruptly, as he pressed forward, the normally safe branch became a deadly sword in his hands.

Jian Chen was swinging the sword with unbelievable speed, leaving Changyang Ke with almost no room to counter when at last, the tree branch had already placed itself on Changyang Ke’s throat.

“Third brother, you’ve lost!” With a playful banter, he returned the axe that Changyang Ke had dropped shortly in the middle of the match.

Changyang Ke could only stare at the tree branch at his neck with disbelief flashing across his eyes. He had not seen the tree branch move at all, by the time his eyes had saw a sign of movement, the match had already finished.

Still in shock, Changyang Ke shook his head. Grabbing the tree branch at his throat, he snapped it in two and cried out in disbelief, “That didn’t count. It definitely didn’t count! Fourth brother, you weren’t fighting fair at all.”

Jian Chen laughed as he looked at the red faced Changyang Ke. “Third brother, you don’t even know if I was fighting fair or not.” He said in a strange voice.

“That…that is…” Changyang Ke scratched at his cheek and stammered as he tried to think of an excuse. In the end, he still couldn’t accept the result and said, “Either way, that match just now didn’t count. Let’s fight one more time!”

Jian Chen gathered the pieces of the tree branch that Changyang Ke had snapped with a laugh, “Okay, let us fight one more time then.” Without further ado, he walked 5 meters away from Changyang Ke.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฉินเจียนดู Changyang Ke และให้จาง ๆ หัวเราะ "สามพี่ชาย บางทีคุณควรใช้ขวานนี้แทน" ขวาเป็นเขาพูด เขาโยนขวานกลับมาที่ Changyang Keจับขวานที่เขามีเพียงโยนที่เฉินเจียน Changyang Ke เริ่มรู้สึกสงสัย "สี่ อาจจะเป็นคุณยังคงต้องต่อสู้ฉันเปลือยมือ"เฉินเจียนเริ่มหัวเราะ ตามเขาส่ายหัวของเขา โลภต้นไม้ใกล้เคียง เขาจัดชิดปิดสาขายาวหนึ่งเมตร โกนหนวดไปน้อยกิ่งไม้ และใบไม้ เฉินเจียนซ้าย มีเพียงสาขาเดียว"นี้จะเป็นอาวุธของฉัน" เพิ่มสาขา เฉินเจียนหัวเราะเบา ๆChangyang Ke ดูไม้เล็ก ๆ ที่สามารถกลายเป็นตะเกียบในมือของเฉินเจียน และหัวเราะได้อย่างรวดเร็ว เขาก็ไม่โกรธเป็นวันที่เขาจะสามารถเอาชนะเฉินเจียนง่ายดาย ดูเหมือนจะ ได้รับใกล้ชิด และใกล้ชิด ความฝันของความสามารถในการกลั่นแกล้งเจี้ยนเฉินโดยไม่มีการสูญเสียได้ในที่สุดมาสำหรับ Changyang Ke นี้จะทำให้เขามีความสุขมากChangyang Ke clasped ลงขวานให้แน่น "จาก นั้นสี่ พี่ชาย คุณจะดีที่สุดระวัง พี่ชายของคุณสามจะเริ่มโจมตี" หลังจากพูด Changyang Ke ทันทีบุกไปทางเฉินเจียน ด้วยขวานที่จัดขึ้นในมือของเขาทั้งสองก่อนจะนำลงเครื่องเฉินเจียนขวานนี้ไม่สามารถที่จะสร้างตัวร้าย แผล เพื่อ Changyang Ke didn't ตื๊อจะรั้ง และก้นทั้งหมดของเขาด้วยเฉินเจียนขาข้ามไปข้างหน้ากันเป็นขวานที่ dodged เขา แกว่งสาขาของเขา ด้วยความเร็วที่น่ากลัว สาขาได้ก็กลายเป็นน่ากลัวมากในอำนาจ แม้เฉินเจียน demeanor เปลี่ยนทันที เช่นเขากดไปข้างหน้า สาขาเซฟปกติกลายเป็น ดาบตายในมือของเขาเฉินเจียนถูกแกว่งดาบ ด้วยความเร็วไม่น่าเชื่อ ออกจาก Changyang Ke เกือบไม่ มีที่ว่างนับเมื่อในที่สุด สาขาของแผนภูมิมีแล้ววางเองคอ Changyang Ke"สามพี่ชาย คุณหาย" ด้วยมุขตลกขี้เล่น เขากลับขวานที่ Changyang Ke ได้ลดลงในไม่ช้าในระหว่างการแข่งขันChangyang Ke อาจจ้องเฉพาะที่สาขาที่คอของเขากับศรัทธาที่กะพริบตาของเขาทั้งหมด เขาไม่ได้เห็นต้นไม้สาขาย้ายที่ทั้งหมด ในขณะที่ตาของเขาได้เห็น เป็นสัญลักษณ์ของการเคลื่อนไหว การแข่งขันจบไปแล้วในช็อก Changyang Ke ส่ายหัวของเขา โลภต้นไม้สาขาที่คอของเขา เขาจัดชิดสอง และร้องไห้ในศรัทธา "ที่ไม่ได้นับ มันแน่นอนไม่นับ สี่ คุณไม่ได้ต่อสู้ยุติธรรมทั้งหมด"เฉินเจี้ยนหัวเราะ ตามเขามองสีแดงเผชิญ Changyang Ke "พี่ชายสาม คุณไม่รู้ถ้าฉันถูกต่อสู้ยุติธรรม หรือไม่" เขากล่าวว่า เสียงแปลก"ว่า...เป็น. ... " Changyang Ke ขูดที่แก้มของเขา และ stammered ขณะที่เขาพยายามคิดข้ออ้าง ในสุด เขายังคงไม่ยอมรับผล และกล่าว ว่า "ทั้งสองวิธี ที่ตรงกับตอนนี้ไม่ได้นับ ลองสู้อีกครั้งหนึ่ง"Jian Chen gathered the pieces of the tree branch that Changyang Ke had snapped with a laugh, “Okay, let us fight one more time then.” Without further ado, he walked 5 meters away from Changyang Ke.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจี้ยนเฉินมอง changyang Ke ให้หัวเราะเป็นลม " พี่สาม บางทีคุณควรใช้ขวานนี้แทน " เขาพูดพลางโยนขวานที่ changyang เก .จับขวานเขาเพิ่งโยนเจี้ยนเฉิน changyang Ke เริ่มรู้สึกสงสัย ว่า " พี่สี่ คุณอาจจะยังต้องการที่จะสู้มือเปล่า ? "เจี้ยนเฉินก็เริ่มหัวเราะ เขาส่ายหน้า จับต้นไม้ใกล้เคียง เขาหลุดจากกิ่งไม้หนึ่งเมตรยาว โกนทิ้งกิ่งไม้เล็ก ๆน้อย ๆและใบ เจี้ยนเฉินก็เหลือเพียงสาขาเดียว ." นี่จะเป็นอาวุธของฉัน ! " การเพิ่มสาขา เจี้ยนเฉินหัวเราะเบา ๆchangyang เคอมองไม้เล็ก ๆที่ได้อย่างรวดเร็วกลายเป็นตะเกียบในมือ เจี้ยน เฉิน และ หัวเราะ เขาไม่โกรธ เป็นวันที่เขาจะสามารถเอาชนะ เจี้ยนเฉินอย่างง่ายดาย ดูเหมือนจะใกล้เข้ามาทุกที ฝันได้ข่มขู่เจี้ยนเฉิน โดยไม่ต้องสูญเสียใด ๆ สุดท้าย ก็มา changyang เก . นี้จะทำให้เขามีความสุขมากchangyang Ke ไว้บนขวานแน่น " แล้วสี่พี่น้อง คุณน่าจะระวัง น้องสามจะเริ่มโจมตี " หลังจากพูดมัน changyang Ke ทันที บุกมาต่อ เจี้ยนเฉินกับขวานที่จัดขึ้นในมือทั้งสองข้างของเขาก่อนจะเอามาลง เจี้ยนเฉินขวานนี้ไม่สามารถสร้างบาดแผลร้ายแรง ดังนั้น changyang เก๋ไม่ต้องถือกลับและเหวี่ยงอย่างสุดกำลังเจี้ยนเฉินก็ไขว้ขา ข้างหน้าแต่ละอื่น ๆ เขาหลบขวาน แกว่งต้นไม้ของเขาด้วยความเร็วที่น่ากลัว สาขาที่ได้กลายเป็นที่น่ากลัวกว่าในอำนาจ แม้แต่เจี้ยนเฉินพฤติการณ์เปลี่ยนไปทันที เหมือนมันกดไปข้างหน้า , สาขาปกติปลอดภัยกลายเป็นดาบมรณะในมือของเขาเจี้ยนเฉินก็ควงดาบด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ ปล่อยให้ changyang Ke เกือบไม่มีห้องที่จะตอบโต้เมื่อในที่สุด ต้นไม้ก็วางเองบนคอของ changyang เก ." น้องสาม คุณแพ้แล้ว " กับการล้อเล่นขี้เล่น เขาคืนขวานที่ changyang เค่อได้ลดลงแล้วในช่วงกลางของการแข่งขันchangyang เก๋ได้แต่จ้องต้นไม้ที่คอของเขาด้วยไม่น่าเชื่อกระพริบผ่านดวงตาของเขา เขาไม่ได้เจอกิ่งไม้ขยับ เมื่อดวงตาของเขาได้เห็นความเคลื่อนไหว การแข่งขันได้เสร็จสิ้นแล้วยังตกใจอยู่ changyang Ke ส่ายหน้า คว้ากิ่งไม้ที่ลำคอของเขา เขา snapped สองและร้องออกมาอย่างไม่เชื่อ " นั่นไม่นับ แน่นอนมันไม่นับ ! พี่สี่ คุณไม่ได้ต่อสู้ยุติธรรมทั้งหมด”เจี้ยนเฉินก็เขาดูหน้าแดง changyang เก . " น้องสาม คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมกำลังสู้ ยุติธรรมหรือไม่ . . . . " เขาพูดด้วยเสียงแปลก" นั่นมัน . . . . . . . . . . . . " changyang Ke ข่วนที่แก้มแค่พูดตะกุกตะกัก เขาพยายามคิดหาข้อแก้ตัว สุดท้าย เขาก็ไม่ได้รับผล และกล่าวว่า " ทั้งสองวิธีราคาที่เมื่อกี้ไม่นับ เรามาสู้กันอีก "เจี้ยนเฉินรวบรวมชิ้นส่วนของต้นไม้ที่ changyang เก๋ได้หมดพร้อมกับหัวเราะว่า " โอเค มาสู้กันอีกรอบแล้ว ไม่พูดต่อ เขาเดิน 5 เมตร ห่างจาก changyang เก .