Background Fever in a patient in th

Background Fever in a patient in the intensive care unit necessitates
several nursing tasks. Moreover, factors associated with
increased patient care needs may be associated with fever.
Objective To identify relationships between fever and characteristics
of fever and nursing workload at the patient level.
Methods A prospective study was conducted in a medicalsurgical
intensive care unit. The sample consisted of 361
patients consecutively admitted from October 2005 to August
2006. Each patient’s body temperature was measured by using
a tympanic membrane or an axillary thermometer. The Therapeutic
Intervention Scoring System-28 was used to measure
nursing workload.
Results A total of 188 patients (52.1%) had fever. Mean daily
scores on the Therapeutic Intervention Scoring System and on
5 of its 7 categories were significantly higher for febrile patients
than for nonfebrile patients. Fever was an independent predictor
of the mean daily scores for all patients (P < .001). Peak body
temperature but not duration of fever also was an independent
predictor of mean daily scores for febrile patients (P < .001).
Conclusion In a general intensive care unit, fever in patients
should be taken into consideration for the proper allocation of
nursing personnel. (American Journal of Critical Care. 2008;
17:522-533)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นหลังไข้ในผู้ป่วยในตัว necessitatesงานการพยาบาลหลาย นอกจากนี้ ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับความต้องการการดูแลผู้ป่วยที่เพิ่มขึ้นอาจเกี่ยวข้องกับไข้วัตถุประสงค์การระบุความสัมพันธ์ระหว่างไข้และลักษณะของไข้และพยาบาลปริมาณงานในระดับผู้ป่วยดำเนินการใน medicalsurgical การวิจัยอนาคตวิธี Aหน่วย ตัวอย่างประกอบด้วย 361ผู้ป่วยติดต่อกันเข้าจาก 2548 ตุลาคมถึงเดือนสิงหาคม2006 โดยวัดอุณหภูมิร่างกายของผู้ป่วยแต่ละ โดยใช้เยื่อที่ tympanic หรือเทอร์โมมิเตอร์รักแร้ การรักษาโรคแทรกแซงการให้คะแนนระบบ-28 ใช้วัดพยาบาลปริมาณงานผลรวม A ผู้ป่วย 188 (52.1%) มีไข้ หมายถึงทุกวันคะแนน ในการแทรกแซงการให้คะแนน ระบบการรักษา และใน5 ประเภท 7 มีผู้ป่วยไข้สูงกว่าผู้ป่วยที่ nonfebrile ไข้เป็น predictor เป็นอิสระของคะแนนเฉลี่ยทุกวันสำหรับผู้ป่วยทั้งหมด (P < .001). ร่างกายสูงสุดอุณหภูมิแต่ไม่ระยะเวลาของไข้ยังมีอิสระทำนายของคะแนนเฉลี่ยทุกวันสำหรับผู้ป่วยไข้ (P < .001).ข้อสรุปในการทั่วไปหน่วย ไข้ในผู้ป่วยควรนำมาพิจารณาสำหรับการปันส่วนที่เหมาะสมพยาบาลบุคลากร (สมุดอเมริกันของสำคัญดูแล. 200817:522-533)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไข้พื้นหลังในผู้ป่วยในหอผู้ป่วยอย่างเข้มข้นจำเป็น
งานพยาบาลหลาย นอกจากนี้ยังมีปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการ
เพิ่มขึ้นของความต้องการการดูแลผู้ป่วยที่อาจจะเกี่ยวข้องกับไข้.
วัตถุประสงค์เพื่อระบุความสัมพันธ์ระหว่างไข้และลักษณะ
ของไข้และภาระงานพยาบาลในระดับของผู้ป่วย.
วิธีการศึกษาในอนาคตได้ดำเนินการใน medicalsurgical
หน่วยดูแลเข้ม กลุ่มตัวอย่าง 361
ผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาอย่างต่อเนื่องตั้งแต่เดือนตุลาคม 2005 ถึงเดือนสิงหาคม
ปี 2006 อุณหภูมิของร่างกายของผู้ป่วยแต่ละรายได้รับการวัดโดยใช้
เยื่อแก้วหูหรือเครื่องวัดอุณหภูมิรักแร้ รักษา
แทรกแซงระบบการให้คะแนน-28 ถูกนำมาใช้ในการวัด
ปริมาณงานการพยาบาล.
ผลรวมของผู้ป่วย 188 (52.1%) มีไข้ หมายถึงทุกวัน
คะแนนในระบบแทรกแซงเกณฑ์การให้คะแนนการรักษาและ
5 จาก 7 หมวดหมู่ของสูงอย่างมีนัยสำคัญสำหรับผู้ป่วยไข้
กว่าสำหรับผู้ป่วย nonfebrile ไข้เป็นอิสระทำนาย
ของคะแนนเฉลี่ยวันสำหรับผู้ป่วยทั้งหมด (p <0.001) ร่างกายพีค
อุณหภูมิ แต่ไม่ระยะเวลาของการมีไข้ก็เป็นอิสระ
ทำนายของคะแนนเฉลี่ยวันสำหรับผู้ป่วยไข้ (p <0.001).
สรุปในหน่วยการดูแลอย่างเข้มข้นทั่วไปไข้ในผู้ป่วยที่
ควรจะนำมาพิจารณาสำหรับการจัดสรรที่เหมาะสมของ
บุคลากรทางการพยาบาล . (อเมริกันวารสารการดูแลที่สำคัญปี 2008.
17: 522-533)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นหลังไข้ในผู้ป่วย ในหอผู้ป่วยวิกฤตการศึกษางานพยาบาลหลาย นอกจากนี้ ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับความต้องการการดูแลของผู้ป่วยเพิ่มขึ้น อาจจะเกี่ยวข้องกับไข้วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างลักษณะไข้ของไข้และพยาบาลงานในระดับผู้ป่วยวิธีการข้อมูลที่ศึกษาใน medicalsurgicalICU จำนวน 361ผู้ป่วยเข้ารับการรักษาต่อเนื่องจากเดือนตุลาคม 2548 ถึงเดือนสิงหาคม2006 อุณหภูมิของร่างกายคนไข้ได้ โดยใช้เยื่อแก้วหูหรือเครื่องวัดอุณหภูมิรักแร้ . การรักษาโดยจะทำการวัดคะแนน system-28ภาระงานพยาบาลผลลัพธ์ทั้งหมด 188 ราย ( ภาคใต้ ) ไข้ หมายถึงทุกวันคะแนนในการรักษาและการแทรกแซงระบบการให้คะแนนใน5 จาก 7 ประเภทของมันมีค่าสูงกว่าผู้ป่วยที่มีอาการไข้มากกว่าผู้ป่วย nonfebrile . ไข้เป็นตัวแปรอิสระของค่าเฉลี่ยรายวันคะแนนสำหรับผู้ป่วยทั้งหมด ( p < . 001 ) ร่างกายสูงสุดอุณหภูมิ แต่ไม่ใช่ระยะเวลาที่มีไข้ ยังเป็นอิสระทำนายค่าเฉลี่ยรายวันสำหรับผู้ป่วยที่มีอาการไข้ ( P < . 001 )สรุป ในหออภิบาลผู้ป่วยทั่วไป ผู้ป่วยไข้ในควรจะได้รับการพิจารณาสำหรับการจัดสรรที่เหมาะสมของบุคลากรพยาบาล ( วารสารการดูแลที่สำคัญของชาวอเมริกัน 2008 ;17:522-533 )