Archaeological Significance of Ban

Archaeological Significance of Ban Chiang
Until 1960 Southeast Asia during prehistoric times was described by most of the leading archaeologist in the world as a cultural and technological backward area. The major advanced technology including agriculture and metallurgy were believed area to appear in this region quite late. Bronze and iron technologies were believed to be appeared simultaneously in this region not earlier than 500 B.C. and were considered as the advancements that the local inhabitants obtained from other superior cultures especially that centered in Nuclear China. However, the results from archaeological excavations undertaken at Ben Chiang and its related sites in Thailand have now already corrected this misunderstanding.
Archaeologists have found that the initial settlers of Ban Chiang, which appeared here around the late fourth millennium B.C., were already rice agriculturalists. They also had domesticated animals, at least cattle and pig. Later, during the late third millennium B.C., these prehistoric sedentary villagers gained a new knowledge on bronze metallurgy, Bronze implements such as socket axes and spearpoints, and ornaments, including at least bracelets and anklet, were locally cast here. Sine the area around Ban Chiang are devoice of copper and tin, the main ingredients for bronze, it is quite convincing that the prehistoric inhabitants of the village were involved in extra-community exchanges. Some times around the early half of the first millennium B.C. iron metallurgy appeared here. The Iron Age community of Ban Chiang was occupied until the first few century of the Christian era, when this prehistoric village was abandoned.

It is quite clear from archaeological evidence that the prehistoric culture and society at Ban Chiang existed continuously for a few thousands years. During such the long spanning of times certain technological as well as other aspects of cultural developments had been brought about.
The obvious implications of this evidence are that the prehistoric population of Southeast Asia had the ability to either developed or adopted new technologies as early as other cultures, and that any indigenous technological and cultural developments could be occurred in every society of any region of the world.
Another important aspect of prehistoric culture of Ban Chiang is about the consequence of bronze using.
The use of bronze in the prehistoric period of old world has always been equated with the appearance of marked socio-political transformations. Highly social differentiation is believed to be an important characteristic of Bronze Age societies. Evidence indicating the existence of raiding, warfare and ruling elites were found in many Bronze Age archaeological sites in many areas of the world but seems to be absent at Ban Chiang.
Thus, the adoption of bronze using did not interfere so much that it caused an abrupt transformation of the original socio-cultural system of the early Ban Chiang populations. This might also mean that he technology had been properly adjusted before it was nearly integrated into the slightly differentiated local cultural and society. This suggests to the possibility that the pattern of cultural development in different parts of the world is not necessary the same.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างมีนัยสำคัญทางโบราณคดีบ้านเชียง
1960 จนกระทั่งในระหว่างเอเชียตะวันออกเฉียงใต้สมัยก่อนประวัติศาสตร์ได้รับการอธิบายโดยส่วนใหญ่ของนักโบราณคดีชั้นนำของโลกเป็นพื้นที่ย้อนหลังทางวัฒนธรรมและเทคโนโลยี ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีที่สำคัญรวมทั้งการเกษตรและโลหะที่เชื่อกันว่าพื้นที่ที่จะปรากฏในภูมิภาคนี้ค่อนข้างดึกเทคโนโลยีทองแดงและเหล็กที่ถูกเชื่อว่าจะปรากฏตัวพร้อมกันในภูมิภาคนี้ไม่ได้ก่อนหน้านี้กว่า 500 bc และได้รับการพิจารณาว่าเป็นความก้าวหน้าที่ประชาชนในท้องถิ่นที่ได้รับจากวัฒนธรรมที่เหนือกว่าคนอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เป็นศูนย์กลางในประเทศจีนนิวเคลียร์ อย่างไรก็ตามผลที่ได้จากการขุดค้นทางโบราณคดีดำเนินการที่เบน chiang และเว็บไซต์ที่เกี่ยวข้องในประเทศไทยในขณะนี้ได้รับการแก้ไขแล้วความเข้าใจผิดนี้.
นักโบราณคดีได้พบว่าการตั้งถิ่นฐานครั้งแรกของบ้านเชียงซึ่งปรากฏที่นี่รอบปลาย bc สหัสวรรษที่สี่มีอยู่แล้วเกษตรกรข้าว พวกเขายังได้เลี้ยงสัตว์อย่างน้อยวัวและหมู ต่อมาในระหว่างช่วงปลายสหัสวรรษที่สามชาวบ้านอยู่ประจำที่เหล่านี้ก่อนประวัติศาสตร์ได้รับความรู้ใหม่ ๆ เกี่ยวกับโลหะบรอนซ์บรอนซ์ดำเนินการเช่นแกนซ็อกเก็ตและ spearpoints และเครื่องประดับรวมอย่างน้อยสร้อยข้อมือและกำไลข้อเท้าถูกโยนในท้องถิ่นที่นี่ sine บริเวณรอบบ้านเชียงเป็น devoice ของทองแดงและดีบุกส่วนผสมหลักสำหรับบรอนซ์มันค่อนข้างน่าเชื่อว่าคนที่อาศัยอยู่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ของหมู่บ้านมีส่วนร่วมในการแลกเปลี่ยนชุมชนพิเศษ บางครั้งรอบครึ่งปีแรกของสหัสวรรษแรก bc โลหะเหล็กปรากฏตัวที่นี่ ชุมชนยุคเหล็กของบ้านเชียงถูกครอบครองจนกระทั่งศตวรรษที่ไม่กี่ครั้งแรกของยุคคริสเตียนเมื่อหมู่บ้านยุคก่อนประวัติศาสตร์นี้ถูกทอดทิ้ง

.มันค่อนข้างชัดเจนจากหลักฐานทางโบราณคดีที่วัฒนธรรมยุคก่อนประวัติศาสตร์และสังคมที่บ้านเชียงมีอยู่อย่างต่อเนื่องเป็นปีที่ไม่กี่พัน เช่นในระหว่างการทอดยาวบางครั้งเทคโนโลยีรวมทั้งด้านอื่น ๆ ของการพัฒนาทางวัฒนธรรมที่ได้รับมาเกี่ยวกับ.
ผลกระทบที่เห็นได้ชัดของหลักฐานนี้ว่าประชากรยุคก่อนประวัติศาสตร์ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีความสามารถในการพัฒนาอย่างใดอย่างหนึ่งหรือนำเทคโนโลยีใหม่เป็นช่วงต้นของวัฒนธรรมอื่น ๆ และที่การพัฒนาเทคโนโลยีและวัฒนธรรมท้องถิ่นใด ๆ ที่อาจจะเกิดขึ้นในสังคมของภูมิภาคใดของโลกทุก .
อีกหนึ่งที่สำคัญของวัฒนธรรมยุคก่อนประวัติศาสตร์บ้านเชียงเป็นเรื่องเกี่ยวกับผลที่ตามมาของการใช้สีบรอนซ์.
การใช้ทองแดงในยุคก่อนประวัติศาสตร์ของโลกเก่าได้เสมอบรรจุด้วยการปรากฏตัวของการทำเครื่องหมายการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและการเมือง ความแตกต่างทางสังคมสูงที่เชื่อว่าเป็นลักษณะที่สำคัญของสังคมยุคบรอนซ์ หลักฐานที่แสดงให้เห็นการดำรงอยู่ของจู่โจมที่สงครามและชนชั้นปกครองของเขาถูกพบในยุคสำริดโบราณคดีจำนวนมากในหลายพื้นที่ของโลก แต่ดูเหมือนว่าจะมีอยู่ที่บ้านเชียง.
จึงยอมรับการใช้สีบรอนซ์ไม่ยุ่งมากที่มันจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหันของสังคมเดิม ระบบวัฒนธรรมของบ้านต้นประชากร chiangนี้ยังอาจหมายถึงว่าเทคโนโลยีที่เขาได้รับการปรับอย่างถูกต้องก่อนที่จะถูกรวมเกือบเป็นสังคมวัฒนธรรมและความแตกต่างเล็กน้อยในท้องถิ่น นี้แสดงให้เห็นความเป็นไปได้ว่ารูปแบบของการพัฒนาทางวัฒนธรรมในส่วนต่างๆของโลกที่ไม่จำเป็นเดียวกัน.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสำคัญทางโบราณคดีของบ้านเชียง
จนถึง 1960 ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในช่วงเวลาสมัยก่อนประวัติศาสตร์ถูกอธิบาย โดยส่วนใหญ่ของ archaeologist ชั้นนำในโลกเป็นวัฒนธรรม และเทคโนโลยีตั้งย้อนหลัง เทคโนโลยีขั้นสูงที่สำคัญรวมทั้งเกษตรและโลหะถูกเชื่อว่าตั้งให้ปรากฏในภาคนี้ค่อนข้างช้า เทคโนโลยีบรอนซ์ และเหล็กถูกเชื่อว่าจะปรากฏพร้อมกันในภูมิภาคนี้ไม่เร็วกว่า 500 ก่อนคริสต์กาล และได้ถือเป็นการก้าวหน้าที่คนท้องที่ได้รับจากวัฒนธรรมอื่น ๆ เหนือกว่าโดยเฉพาะที่แปลกในจีนนิวเคลียร์ อย่างไรก็ตาม ผลจากทิศทางโบราณคดีดำเนินที่เชียงใหม่ Ben และของเว็บไซต์ที่เกี่ยวข้องในประเทศไทยมีขณะนี้แล้วแก้ไขเข้าใจผิดนี้
นักโบราณคดีได้พบว่า เริ่มต้นตั้งถิ่นฐานของบ้านเชียง ที่ปรากฏที่นี่รอบมิลเลนเนียมสี่สายบี ถูกแล้วข้าว agriculturalists พวกเขายังมี domesticated สัตว์ น้อยวัวควายและหมู ภายหลัง ในระหว่างสายสามเนียมบี ชาวบ้านแย่ ๆ เหล่านี้สมัยก่อนประวัติศาสตร์ได้รับความรู้ใหม่ในโลหะผสมทองแดง ทองแดงใช้ซ็อกเก็ตแกน และ spearpoints และเครื่อง ประดับ รวมน้อยสร้อยข้อมือและข้อเท้า ถูกเครื่องหล่อที่นี่ ไซน์มีบริเวณรอบบ้านเชียง devoice ของทองแดงและดีบุก ส่วนผสมหลักในทองเหลือง มันค่อนข้างจะกระตุ้นที่เกี่ยวข้องในการแลกเปลี่ยนชุมชนเพิ่มประชากรสมัยก่อนประวัติศาสตร์ของหมู่บ้าน บางครั้งรอบครึ่งแรก ๆ ของมิลเลนเนียมแรก บีเหล็กโลหะปรากฏที่นี่ ชุมชนยุคเหล็กบ้านเชียงได้ครอบครองจนกระทั่งสิ่งแรกศตวรรษของยุคคริสเตียน เมื่อมีการยกเลิกหมู่บ้านยุคก่อนประวัติศาสตร์นี้

เป็นที่ค่อนข้างชัดเจนจากหลักฐานทางโบราณคดีว่า ยุคก่อนประวัติศาสตร์วัฒนธรรมและสังคมที่บ้านเชียงอยู่อย่างต่อเนื่องสำหรับพันกี่ปี ในช่วงดังกล่าวจะยาว spanning ครั้ง บางเทคโนโลยีตลอดจนด้านอื่น ๆ ของการพัฒนาทางวัฒนธรรมได้รับมาเกี่ยวกับการ
ผลกระทบที่ชัดเจนของหลักฐานนี้จะว่า ประชากรสมัยก่อนประวัติศาสตร์ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีความสามารถในการพัฒนา หรือนำมาใช้เทคโนโลยีใหม่เป็นต้นเป็นวัฒนธรรมอื่น ๆ และว่า การพัฒนาเทคโนโลยี และวัฒนธรรมพื้นเมืองอาจเกิดขึ้นในทุกสังคมของภูมิภาคต่าง ๆ ของโลก
ด้านความสำคัญของวัฒนธรรมบ้านเชียงยุคก่อนประวัติศาสตร์เป็นเรื่องเกี่ยวกับสัจจะใช้สำริด.
การใช้สำริดในยุคก่อนประวัติศาสตร์ของโลกเก่าได้เสมอรับ equated กับลักษณะที่ปรากฏของเครื่องแปลงการเมือง เชื่อว่าสร้างความแตกต่างทางสังคมสูงจะ มีลักษณะที่สำคัญของสังคมยุคสำริด หลักฐานที่บ่งชี้ถึงการดำรงอยู่ของการค้น สงครามและปกครองร่ำรวยพบในยุคสำริดในทางโบราณคดีในหลายพื้นที่ของโลกแต่ดูเหมือนว่าการที่บ้านเชียง
ดัง ใช้ทองแดงที่ยอมรับได้รบกวนมากว่า มันเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างทันทีทันใดของระบบสังคมวัฒนธรรมดั้งเดิมของประชากรบ้านเชียงก่อน นี้ยังอาจหมายความ ว่า เทคโนโลยีเขามีได้อย่างถูกต้องปรับก่อนมันเกือบถูกรวมอยู่ในสังคมและวัฒนธรรมท้องถิ่นต่าง ๆ เล็กน้อย แนะนี้นำจะเป็นไปได้ว่า รูปแบบของการพัฒนาวัฒนธรรมในส่วนต่าง ๆ ของโลกไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสำคัญทางโบราณคดีของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้บ้านเชียง
จนกว่าปี 1960 ในช่วงเวลาก่อนประวัติศาสตร์ได้รับการอธิบายโดยนักโบราณคดีชั้นนำที่มากที่สุดในโลกที่เป็นพื้นที่ทางวัฒนธรรมและเทคโนโลยีถอยหลัง เทคโนโลยีขั้นสูงที่สำคัญรวมถึงอุตสาหกรรมโลหะและการเกษตรเชื่อว่ายังจะปรากฏในเขตพื้นที่แห่งนี้ค่อนข้างช้าเทคโนโลยีเตารีดและสีบรอนซ์เชื่อว่าจะมาปรากฏตัวพร้อมกันใน ภูมิภาค นี้ไม่ได้ก่อนหน้ากว่า 500 B . C .และได้รับการพิจารณาให้เป็นความก้าวหน้าที่คนท้องถิ่นที่ได้รับจากวัฒนธรรมระดับ Superior First Class อื่นๆโดยเฉพาะที่อยู่ในศูนย์กลางนิวเคลียร์จีน แต่ถึงอย่างไรก็ตามผลที่ได้จากการขุดค้นทางโบราณคดีดำเนินการที่ Ben เชียงและสถานที่ที่เกี่ยวข้องในประเทศไทยมีอยู่ในขณะนี้การแก้ไขความเข้าใจผิดนี้แล้ว.
archaeologists ได้พบว่าผู้ตั้งถิ่นฐานครั้งแรกของบ้านเชียงซึ่งปรากฏอยู่ที่นี่ในช่วงประมาณปลายปีที่สี่ที่มี B . C .ยุวกสิกรข้าวอยู่แล้ว นอกจากนี้ยังมีสัตว์ที่เชื่องอย่างน้อยหมูและสัตว์ ใน ภายหลังในระหว่างปีที่สามช่วงปลายคริสต์ศักราชชาวบ้านที่นั่งก่อนประวัติศาสตร์เหล่านี้ได้รับความรู้ใหม่ในการผสมโลหะสัมฤทธิ์จะใช้สีบรอนซ์เช่นขวานและซ็อกเก็ต spearpoints และเครื่องประดับรวมถึงที่อย่างน้อยกำไลเท้าและแหวนก็อยู่ที่นี่ในท้องถิ่น โดยจะมีสัญญาณตรวจจับทุกพื้นที่โดยรอบบ้านเชียงมี devoice ของดีบุกและทองแดงส่วนผสมหลักสำหรับสีบรอนซ์เป็นอันควรเชื่อได้ว่าก่อนที่ผู้อยู่อาศัยก่อนประวัติศาสตร์ของหมู่บ้านที่ได้มีส่วนร่วมในการแลกเปลี่ยนข้อมูลพิเศษ - ชุมชน บางครั้งโดยรอบการผสมโลหะเหล็ก B . C .ช่วงต้นครึ่งหลังของปีแรกที่ปรากฏอยู่ที่นี่ ชุมชนเตารีดอายุของบ้านเชียงเป็นเมื่ออยู่ในบริเวณจนกว่าคริสตศตวรรษเป็นคนกลุ่มแรกไม่กี่คนในยุคชาวคริสต์ที่เมื่อก่อนประวัติศาสตร์แห่งนี้เป็นหมู่บ้านที่ถูกละทิ้ง.

เป็นโรงแรมที่ค่อนข้างชัดเจนจากหลักฐานทางโบราณคดีที่ว่าวัฒนธรรมประวัติศาสตร์และสังคมที่บ้านเชียงมีอยู่อย่างต่อเนื่องสำหรับไม่กี่พันปี โปรโตคอล spanning tree ในระหว่างระยะยาวเช่นของบางครั้งทางด้านเทคโนโลยีและด้านอื่นๆของการพัฒนาทางวัฒนธรรมได้รับการเลี้ยงดูมาเกี่ยวกับ.
ผลที่เห็นได้ชัดของหลักฐานนี้มีที่ประชากรก่อนประวัติศาสตร์ของประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีความสามารถที่จะนำมาใช้ทั้งพัฒนาขึ้นหรือเทคโนโลยีใหม่ในช่วงต้นทางวัฒนธรรมอื่นๆและว่าพัฒนาการทางเทคโนโลยีและวัฒนธรรมพื้นเมืองใดๆไม่ได้เกิดขึ้นในทุกสังคมของเขตพื้นที่ใดในโลก.
มุมมองที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งของวัฒนธรรมประวัติศาสตร์ของบ้านเชียงเป็นเรื่องเกี่ยวกับผลของการใช้สีบรอนซ์.
การใช้สีบรอนซ์ในช่วงเวลาก่อนประวัติศาสตร์ของโลกเก่าได้รับการกลุ่มไม่แพ้กันด้วย.พร้อมด้วยลักษณะอันโดดเด่นของการเปลี่ยนแปลงทางสังคมการเมืองทำเครื่องหมายอยู่เสมอ เป็นอย่างสูงเพื่อสร้างความแตกต่างทางสังคมคือเชื่อว่าเป็นลักษณะที่สำคัญของสังคมยุคสำริด หลักฐานระบุว่าการดำรงอยู่ของผู้ต้องหาทั้งห้าคนชนชั้นนำคำพิพากษาและสงครามก็พบว่าในยุคสำริดจำนวนมากสถานที่ทางโบราณคดีในหลายพื้นที่ของโลกแต่จะไม่อยู่ในบ้านเชียง.
ดังนั้นการนำสีบรอนซ์โดยใช้ไม่ได้เข้าไปแทรกแซงมากนักที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงกะทันหันของระบบทางสังคมและวัฒนธรรมแบบดั้งเดิมของบ้านเชียงประชากรช่วงต้นที่โรงแรมแห่งนี้อาจจะหมายความว่าเขาเทคโนโลยีได้อย่างถูกต้องแล้วก่อนที่จะมีการปรับตัวเข้ากับสังคมและวัฒนธรรมท้องถิ่นแตกต่างกันเล็กน้อยที่เกือบจะได้ โรงแรมแห่งนี้ให้เห็นถึงความเป็นไปได้ที่ว่ารูปแบบของการพัฒนาทางวัฒนธรรมในส่วนต่างๆของโลกที่มีความจำเป็นไม่ได้เหมือนกัน.