To further complicated matters, in

To further complicated matters, in a 2009 study from van Hall’s group (129), lowlanders who were taken to 4100 m altitude had the same elevated lactate response during exercise upon acute exposure to that altitude, and after two weeks and eight weeks of acclimatization (compared to sea level). They showed that the muscle lactate concentration was the same at exhaustion across all conditions, from sea level to eight weeks of chronic hypoxia. Further the epinephrine and norepinephrine concentrations were increased above sea-level values in acute hypoxia, and were further increased after weeks of acclimation, signifying a normal sympathetic nervous system response to exercise. Last, the ADP concentration in muscle was not different across conditions. These findings are obviously at odds with the Pronk et al. study (98) and other proponents of the lactate paradox. Although the pros and cons have already been debated (132, 138), we are sure to hear more in the years ahead.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพื่อเพิ่มเติมความซับซ้อนเรื่อง ในปี 2009 การศึกษาจากกลุ่มแวนฮอลล์ (129), lowlanders ที่ถูกนำตัวไปสูง 4100 เมตรได้ตอบ lactate ยกระดับเดียวกันในระหว่างการออกกำลังกายเมื่อสัมผัสเฉียบพลันที่ สูง และหลัง จากสองสัปดาห์ และ 8 สัปดาห์ของการ acclimatization (เปรียบเทียบกับระดับน้ำทะเล) พวกเขาพบว่า ความเข้มข้น lactate กล้ามเนื้อที่ที่ผ่านข้ามเงื่อนไข จากระดับน้ำทะเลถึงแปดสัปดาห์ของ hypoxia เรื้อรัง เพิ่มเติมอะดรีนาลินและ norepinephrine ความเข้มข้นเพิ่มขึ้นเหนือระดับน้ำทะเลค่า hypoxia เฉียบพลัน และได้เพิ่มเติมหลังจากสัปดาห์ของ acclimation บ่งบอกการตอบสนองของระบบประสาทซิมพาเทติกปกติออกกำลังกาย ล่าสุด ความเข้มข้นของ ADP ในกล้ามเนื้อไม่แตกต่างกันในเงื่อนไข ผลการวิจัยเหล่านี้ได้อย่างชัดเจน at odds with ศึกษา Pronk et al. (98) และอื่น ๆ proponents lactate paradox แม้ว่าข้อดีและข้อด้อยได้รับยังคง (132, 138), เราจะต้องฟังมากขึ้นในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องซับซ้อนมากขึ้นในปี 2009 การศึกษาจากกลุ่มรถตู้ฮอลล์ (129) lowlanders ที่ถูกนำตัวไปที่ระดับความสูง 4,100 เมตรมีการตอบสนองต่อการให้น้ำนมสูงเดียวกันระหว่างการออกกำลังกายเมื่อสัมผัสเฉียบพลันไปสูงนั้นและหลังจากสองสัปดาห์และแปดสัปดาห์ของเคยชินกับสภาพ ( เมื่อเทียบกับระดับน้ำทะเล) พวกเขาแสดงให้เห็นว่ามีความเข้มข้นของกล้ามเนื้อให้น้ำนมได้เหมือนกันที่อ่อนเพลียจากทั่วทุกเงื่อนไขจากระดับน้ำทะเลถึงแปดสัปดาห์ของการขาดออกซิเจนเรื้อรัง ต่อไปอะดรีนาลีนและ norepinephrine ความเข้มข้นเพิ่มขึ้นดังกล่าวข้างต้นค่าระดับน้ำทะเลในการขาดออกซิเจนเฉียบพลันและได้เพิ่มขึ้นอีกหลังจากที่สัปดาห์ที่ผ่านมาปรับตัวบ่งการตอบสนองของระบบประสาทปกติขี้สงสารที่จะออกกำลังกาย ที่ผ่านมาความเข้มข้นของ ADP ในกล้ามเนื้อก็ไม่ได้แตกต่างกันทั่วเงื่อนไข การค้นพบนี้จะเห็นได้ชัดในการต่อรองกับ Pronk et al, การศึกษา (98) และผู้เสนออื่น ๆ ของความขัดแย้งนม แม้ว่าข้อดีและข้อเสียที่ได้รับการถกเถียงกัน (132, 138) เราแน่ใจว่าจะได้ยินมากขึ้นในปีข้างหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพิ่มเติมเรื่องที่ซับซ้อนใน 2009 การศึกษาจาก Van Hall ของกรุ๊ป ( 129 ) , สิทธิที่ถูก 4100 เมตรความสูงได้เหมือนการตอบสนองและการยกระดับระหว่างการออกกำลังกายบนแหลมที่ระดับความสูง และหลังจาก 2 สัปดาห์และ 8 สัปดาห์ของการ ( เทียบกับระดับน้ำทะเล ) พวกเขาพบว่า ความเข้มข้นของกรดแลคติกในกล้ามเนื้อเดียวกันจุดข้ามเงื่อนไขทั้งหมดจากระดับน้ำทะเลถึงแปดสัปดาห์ของการขาดออกซิเจนเรื้อรัง ต่อนอร์อิพิเนฟรินและ epinephrine ความเข้มข้นเพิ่มขึ้นสูงกว่าค่าระดับน้ำทะเลในภาวะเฉียบพลัน และได้เพิ่มขึ้นหลังจากสัปดาห์ของ acclimation ทีหมายถึงปกติขี้สงสารระบบประสาทตอบสนองต่อการออกกำลังกาย ล่าสุด ที่มีความเข้มข้นในกล้ามเนื้อไม่แตกต่างกันในเงื่อนไขการค้นพบนี้จะเห็นได้ชัดที่ขัดแย้งกับ pronk et al . การศึกษา ( 98 ) และผู้สนับสนุนอื่น ๆของแลคเตท พาราดอกซ์ แม้ว่าข้อดีและข้อเสียได้รับ debated ( 132 , 138 ) เรามั่นใจว่าฟังอีกในภายภาคหน้า