- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Chapter 9 = The CanyonIn the mornin
Chapter 9 = The Canyon
In the morning, Alan and Eric left the house.
“Where are we going?” Eric asked.
“We have to walk to the beach,” Alan said.
Eric stopped. “But where are my mom and dad?”
“They were in the InGen building and they didn’t find you. They’ll go to the beach next.”
They came to some open ground and saw a river below them.
“I can see a boat,” Alan said. “We can go down the river,”
Suddenly, they heard a sound—and some music.
“I think that’s my dad’s phone!” Eric said.
He stared to run to the sound. Alan wanted to run with him but Eric was too fast.
“Wait!” Alan called. “How do you know?”
Eric sang to the music. “Kirby Clothes, Kirby Clothes—in Westgate!” The sound got louder. “Dad? DAD?”
The phone stopped but Eric could hear other sounds now. People called his name.
“Mom! Dad!” Eric shouted.
He came out of the trees and then he saw them. He started to run again. They ran too, but between them was a huge dinosaur fence.
Eric got to it first.
** “I can see a boat,” Alan said.
“My baby,” Amanda said. She put her hands through the fence. “You’re OK. You’re OK.”
“He’s fine,” Paul said. “Kirby men are strong and smart.”
“That’s right,” Eric said with a smile.
Then Alan arrived. “Too much noise,” he said. He smiled too.
“How did you find us, Eric?” his dad asked.
“I heard your phone,” Eric said.
“My phone?” his dad asked. He thought hard. Then his mouth fell open and his face turned white.
“What?” Amanda asked. “WHAT?”
“I gave it to Nash,” Paul said quietly.
Eric looked at his parents. “Who’s Nash?” he said.
The sound of the phone came again, and the sound of huge feet. Then a dinosaur came out of the trees. It was five meters high and fifteen meters long. Its head was long and thin and it had a lot of teeth.
Spinosaurus, Eric thought. And this dinosaur ate Nash.
The Spinosaurus opened its mouth. Rahhhhrrr-grah-hhrrr!
“Run,” Alan said quietly.
They all ran, with the fence between them.
Alan saw a small hole in the fence. “Through there,” he shouted.
Eric went through. Then he turned. The Spinosaurus was half a meter behind Alan. Its mouth was open. Then Alan got through.
They all ran to a building near the canyon. Eric looked back. The Spinosaurus was through the fence now.
Alan pulled the doors open and they all got inside. Then they heard the feet of the dinosaur. It hit the door again and again, but it couldn’t get in.
Alan looked around the room. It had big windows so people could see the canyon below. But what could you see in the canyon?
**My baby,” Amanda said. “You’re OK. You’re OK.”
He looked out a window but there was too much fog below.
He looked at Billy. “Udesky?” he asked. “Where is he?”
“Raptors got him,” Billy said. He shook his head. “They hurt him first. We tried to help but they ran at us. We climbed the trees but Udesky was too slow.”
Alan listened. “OK,” he said. “Now we have to move.”
“Wait,” Billy said. “Listen—I’m very sorry. I was stupid.”
Alan looked at him. He didn’t understand.
“Look in my bag,” Billy said.
Alan opened Billy’s camera bag. Inside were two Raptor eggs.
“We can study them at home at home,” Billy said.
Alan looked at him. “The Raptors followed us for these eggs,” he said. “You understand that?”
“Yes, but I wanted money for our work. I’m sorry.”
Alan shook his head. “You’re bad as InGen,” he said.
**Udesky was too slow.”
In the morning, Alan and Eric left the house.
“Where are we going?” Eric asked.
“We have to walk to the beach,” Alan said.
Eric stopped. “But where are my mom and dad?”
“They were in the InGen building and they didn’t find you. They’ll go to the beach next.”
They came to some open ground and saw a river below them.
“I can see a boat,” Alan said. “We can go down the river,”
Suddenly, they heard a sound—and some music.
“I think that’s my dad’s phone!” Eric said.
He stared to run to the sound. Alan wanted to run with him but Eric was too fast.
“Wait!” Alan called. “How do you know?”
Eric sang to the music. “Kirby Clothes, Kirby Clothes—in Westgate!” The sound got louder. “Dad? DAD?”
The phone stopped but Eric could hear other sounds now. People called his name.
“Mom! Dad!” Eric shouted.
He came out of the trees and then he saw them. He started to run again. They ran too, but between them was a huge dinosaur fence.
Eric got to it first.
** “I can see a boat,” Alan said.
“My baby,” Amanda said. She put her hands through the fence. “You’re OK. You’re OK.”
“He’s fine,” Paul said. “Kirby men are strong and smart.”
“That’s right,” Eric said with a smile.
Then Alan arrived. “Too much noise,” he said. He smiled too.
“How did you find us, Eric?” his dad asked.
“I heard your phone,” Eric said.
“My phone?” his dad asked. He thought hard. Then his mouth fell open and his face turned white.
“What?” Amanda asked. “WHAT?”
“I gave it to Nash,” Paul said quietly.
Eric looked at his parents. “Who’s Nash?” he said.
The sound of the phone came again, and the sound of huge feet. Then a dinosaur came out of the trees. It was five meters high and fifteen meters long. Its head was long and thin and it had a lot of teeth.
Spinosaurus, Eric thought. And this dinosaur ate Nash.
The Spinosaurus opened its mouth. Rahhhhrrr-grah-hhrrr!
“Run,” Alan said quietly.
They all ran, with the fence between them.
Alan saw a small hole in the fence. “Through there,” he shouted.
Eric went through. Then he turned. The Spinosaurus was half a meter behind Alan. Its mouth was open. Then Alan got through.
They all ran to a building near the canyon. Eric looked back. The Spinosaurus was through the fence now.
Alan pulled the doors open and they all got inside. Then they heard the feet of the dinosaur. It hit the door again and again, but it couldn’t get in.
Alan looked around the room. It had big windows so people could see the canyon below. But what could you see in the canyon?
**My baby,” Amanda said. “You’re OK. You’re OK.”
He looked out a window but there was too much fog below.
He looked at Billy. “Udesky?” he asked. “Where is he?”
“Raptors got him,” Billy said. He shook his head. “They hurt him first. We tried to help but they ran at us. We climbed the trees but Udesky was too slow.”
Alan listened. “OK,” he said. “Now we have to move.”
“Wait,” Billy said. “Listen—I’m very sorry. I was stupid.”
Alan looked at him. He didn’t understand.
“Look in my bag,” Billy said.
Alan opened Billy’s camera bag. Inside were two Raptor eggs.
“We can study them at home at home,” Billy said.
Alan looked at him. “The Raptors followed us for these eggs,” he said. “You understand that?”
“Yes, but I wanted money for our work. I’m sorry.”
Alan shook his head. “You’re bad as InGen,” he said.
**Udesky was too slow.”
0/5000
บทที่ 9 =โกรกธารในตอนเช้า Alan และ Eric จากบ้าน "เราไปไหน" Eric ถาม "เราต้องเดินไปชายหาด Alan กล่าว Eric หยุด "แต่ที่เป็นแม่และพ่อของฉัน" "พวกอาคาร InGen และพวกเขาไม่ได้พบคุณ พวกเขาจะไปชายหาดถัดไป" พวกเขามาไปเปิดล่าง และเห็นแม่น้ำด้านล่างพวกเขา Alan กล่าวว่า "ฉันสามารถดูเรือ "เราสามารถไปลงแม่น้ำ ทันใดนั้น พวกเขาได้ยินเสียงกัน และบางเพลง "ผมคิดว่า เป็นโทรศัพท์ของพ่อ" Eric กล่าว เขาเริ่มทำงานเสียง Alan อยากทำงานกับเขา แต่ Eric ก็เร็วเกินไป "รอ" Alan ที่เรียกว่า "คุณทราบได้อย่างไร"Eric ร้องเพลง "เคอร์บี้เสื้อผ้า เสื้อผ้าเคอร์บี้ — ในรอง! " เสียงดังได้ "พ่อ พ่อ"โทรศัพท์หยุด แต่ Eric อาจได้ยินเสียงอื่น ๆ ตอนนี้ คนที่เรียกชื่อของเขา"แม่ พ่อ" Eric ตะโกนเขาออกมาจากต้นไม้ และจากนั้น เขาเห็นพวกเขา เขาเริ่มทำงานอีกครั้ง พวกเขาวิ่งมากเกินไป แต่ระหว่าง รั้วไดโนเสาร์ขนาดใหญ่Eric ได้ไปครั้งแรก** "สามารถเห็นเรือ Alan กล่าว"ของฉันเด็ก อแมนด้ากล่าวว่า เธอใส่มือเธอผ่านรั้ว "คุณต้องการ คุณต้องการ"Paul กล่าวว่า "เขาคือดี "เคอร์บี้ผู้ชายจะแข็งแรง และสมาร์ท""ถูกต้อง Eric กล่าว ด้วยรอยยิ้มแล้ว Alan มาถึง "มากเกินไปเสียงดัง เขากล่าวว่า เขายิ้มมากเกินไป"คุณไม่หาวิธีเรา Eric " ได้ถามพ่อของเขาEric กล่าวว่า "ผมได้ยินโทรศัพท์ของคุณ"โทรศัพท์ของฉัน" ถามพ่อของเขา เขาคิดว่า ยาก แล้ว ปากของเขาตกเปิด และหน้าเปิดสีขาว"อะไร" อแมนด้าถาม "อะไร""ฉันให้กับแนช Paul กล่าวอย่างเงียบ ๆEric ดูที่พ่อแม่ "ใครคือแนชเขากล่าวว่าเสียงโทรศัพท์มาอีกครั้ง และเสียงเท้าขนาดใหญ่ แล้ว ไดโนเสาร์มาจากต้นไม้ สูง 5 เมตรและยาว 15 เมตรได้ หัวของมันบาง และยาว และจะมีฟันห่างมากSpinosaurus, Eric คิด และไดโนเสาร์นี้กินแนชSpinosaurus การเปิดของปาก Rahhhhrrr-grah-hhrrr"รัน Alan กล่าวอย่างเงียบ ๆพวกเขาทั้งหมดวิ่ง มีรั้วระหว่างพวกเขาAlan เห็นรูเล็ก ๆ ในรั้ว "ถึงมี เขาตะโกนขึ้นEric ไปผ่าน แล้ว เขาก็หัน ครึ่งเมตรหลัง Alan Spinosaurus นี้ได้ ปากของมันเปิดได้ จาก Alan ผ่านได้พวกเขาทั้งหมดวิ่งไปตึกใกล้โกรกธาร Eric ที่มองกลับ Spinosaurus นี้ได้ผ่านรั้วทันทีAlan ดึงประตูเปิด และพวกเขาทั้งหมดได้ภายใน แล้ว จะได้ยินเท้าของไดโนเสาร์ มันตีประตูอีกครั้งและอีกครั้ง แต่มันไม่ได้Alan มองรอบ ๆ ห้อง จะมีหน้าต่างขนาดใหญ่เพื่อให้คนได้เห็นแคนยอนด้านล่าง แต่สิ่งสามารถที่คุณเห็นในโกรกธาร** เด็กของฉัน, "อแมนด้ากล่าวว่า "คุณต้องการ คุณต้องการ"เขามองออกหน้าต่าง แต่มีหมอกมากเกินไปด้านล่างเขาดูที่บิลลี่ "Udesky " เขาถาม "เขา"บิลลี่กล่าวว่า "raptors ได้ เขาจับหัวของเขา "พวกเขาทำร้ายเขาก่อน เราพยายามจะช่วย แต่พวกเขาขับรถที่เรา เราปีนต้นไม้ แต่ Udesky ไม่ช้าเกินไป"Alan ฟัง "ตกลง เขากล่าว "ตอนนี้เราได้ย้าย""รอ บิลลี่กล่าวว่า "ฟังซึ่งผมเสียใจมาก ผมโง่"Alan มองที่เขา เขาไม่เข้าใจ"มองในกระเป๋าของฉัน บิลลี่กล่าวว่าAlan เปิดกระเป๋ากล้องของบิลลี่ ภายในมีสองไข่ Raptor"เราสามารถศึกษาได้ที่บ้านที่บ้าน, " บิลลี่กล่าวว่าAlan มองที่เขา "Raptors ที่ติดตามเราไข่เหล่านี้ เขากล่าวว่า "คุณเข้าใจว่าอย่างไร""ใช่ แต่ฉันต้องการเงินสำหรับการทำงานของเรา ขอโทษ"Alan จับศีรษะของเขา "คุณไม่เป็น InGen เขากล่าวว่า** Udesky ไม่ช้าเกินไป "
การแปล กรุณารอสักครู่..
Chapter 9 = The Canyon
In the morning, Alan and Eric left the house.
“Where are we going?” Eric asked.
“We have to walk to the beach,” Alan said.
Eric stopped. “But where are my mom and dad?”
“They were in the InGen building and they didn’t find you. They’ll go to the beach next.”
They came to some open ground and saw a river below them.
“I can see a boat,” Alan said. “We can go down the river,”
Suddenly, they heard a sound—and some music.
“I think that’s my dad’s phone!” Eric said.
He stared to run to the sound. Alan wanted to run with him but Eric was too fast.
“Wait!” Alan called. “How do you know?”
Eric sang to the music. “Kirby Clothes, Kirby Clothes—in Westgate!” The sound got louder. “Dad? DAD?”
The phone stopped but Eric could hear other sounds now. People called his name.
“Mom! Dad!” Eric shouted.
He came out of the trees and then he saw them. He started to run again. They ran too, but between them was a huge dinosaur fence.
Eric got to it first.
** “I can see a boat,” Alan said.
“My baby,” Amanda said. She put her hands through the fence. “You’re OK. You’re OK.”
“He’s fine,” Paul said. “Kirby men are strong and smart.”
“That’s right,” Eric said with a smile.
Then Alan arrived. “Too much noise,” he said. He smiled too.
“How did you find us, Eric?” his dad asked.
“I heard your phone,” Eric said.
“My phone?” his dad asked. He thought hard. Then his mouth fell open and his face turned white.
“What?” Amanda asked. “WHAT?”
“I gave it to Nash,” Paul said quietly.
Eric looked at his parents. “Who’s Nash?” he said.
The sound of the phone came again, and the sound of huge feet. Then a dinosaur came out of the trees. It was five meters high and fifteen meters long. Its head was long and thin and it had a lot of teeth.
Spinosaurus, Eric thought. And this dinosaur ate Nash.
The Spinosaurus opened its mouth. Rahhhhrrr-grah-hhrrr!
“Run,” Alan said quietly.
They all ran, with the fence between them.
Alan saw a small hole in the fence. “Through there,” he shouted.
Eric went through. Then he turned. The Spinosaurus was half a meter behind Alan. Its mouth was open. Then Alan got through.
They all ran to a building near the canyon. Eric looked back. The Spinosaurus was through the fence now.
Alan pulled the doors open and they all got inside. Then they heard the feet of the dinosaur. It hit the door again and again, but it couldn’t get in.
Alan looked around the room. It had big windows so people could see the canyon below. But what could you see in the canyon?
**My baby,” Amanda said. “You’re OK. You’re OK.”
He looked out a window but there was too much fog below.
He looked at Billy. “Udesky?” he asked. “Where is he?”
“Raptors got him,” Billy said. He shook his head. “They hurt him first. We tried to help but they ran at us. We climbed the trees but Udesky was too slow.”
Alan listened. “OK,” he said. “Now we have to move.”
“Wait,” Billy said. “Listen—I’m very sorry. I was stupid.”
Alan looked at him. He didn’t understand.
“Look in my bag,” Billy said.
Alan opened Billy’s camera bag. Inside were two Raptor eggs.
“We can study them at home at home,” Billy said.
Alan looked at him. “The Raptors followed us for these eggs,” he said. “You understand that?”
“Yes, but I wanted money for our work. I’m sorry.”
Alan shook his head. “You’re bad as InGen,” he said.
**Udesky was too slow.”
In the morning, Alan and Eric left the house.
“Where are we going?” Eric asked.
“We have to walk to the beach,” Alan said.
Eric stopped. “But where are my mom and dad?”
“They were in the InGen building and they didn’t find you. They’ll go to the beach next.”
They came to some open ground and saw a river below them.
“I can see a boat,” Alan said. “We can go down the river,”
Suddenly, they heard a sound—and some music.
“I think that’s my dad’s phone!” Eric said.
He stared to run to the sound. Alan wanted to run with him but Eric was too fast.
“Wait!” Alan called. “How do you know?”
Eric sang to the music. “Kirby Clothes, Kirby Clothes—in Westgate!” The sound got louder. “Dad? DAD?”
The phone stopped but Eric could hear other sounds now. People called his name.
“Mom! Dad!” Eric shouted.
He came out of the trees and then he saw them. He started to run again. They ran too, but between them was a huge dinosaur fence.
Eric got to it first.
** “I can see a boat,” Alan said.
“My baby,” Amanda said. She put her hands through the fence. “You’re OK. You’re OK.”
“He’s fine,” Paul said. “Kirby men are strong and smart.”
“That’s right,” Eric said with a smile.
Then Alan arrived. “Too much noise,” he said. He smiled too.
“How did you find us, Eric?” his dad asked.
“I heard your phone,” Eric said.
“My phone?” his dad asked. He thought hard. Then his mouth fell open and his face turned white.
“What?” Amanda asked. “WHAT?”
“I gave it to Nash,” Paul said quietly.
Eric looked at his parents. “Who’s Nash?” he said.
The sound of the phone came again, and the sound of huge feet. Then a dinosaur came out of the trees. It was five meters high and fifteen meters long. Its head was long and thin and it had a lot of teeth.
Spinosaurus, Eric thought. And this dinosaur ate Nash.
The Spinosaurus opened its mouth. Rahhhhrrr-grah-hhrrr!
“Run,” Alan said quietly.
They all ran, with the fence between them.
Alan saw a small hole in the fence. “Through there,” he shouted.
Eric went through. Then he turned. The Spinosaurus was half a meter behind Alan. Its mouth was open. Then Alan got through.
They all ran to a building near the canyon. Eric looked back. The Spinosaurus was through the fence now.
Alan pulled the doors open and they all got inside. Then they heard the feet of the dinosaur. It hit the door again and again, but it couldn’t get in.
Alan looked around the room. It had big windows so people could see the canyon below. But what could you see in the canyon?
**My baby,” Amanda said. “You’re OK. You’re OK.”
He looked out a window but there was too much fog below.
He looked at Billy. “Udesky?” he asked. “Where is he?”
“Raptors got him,” Billy said. He shook his head. “They hurt him first. We tried to help but they ran at us. We climbed the trees but Udesky was too slow.”
Alan listened. “OK,” he said. “Now we have to move.”
“Wait,” Billy said. “Listen—I’m very sorry. I was stupid.”
Alan looked at him. He didn’t understand.
“Look in my bag,” Billy said.
Alan opened Billy’s camera bag. Inside were two Raptor eggs.
“We can study them at home at home,” Billy said.
Alan looked at him. “The Raptors followed us for these eggs,” he said. “You understand that?”
“Yes, but I wanted money for our work. I’m sorry.”
Alan shook his head. “You’re bad as InGen,” he said.
**Udesky was too slow.”
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทที่ 9 = แคนยอน
ตอนเช้า อลัน และ อีริค ออกจากบ้าน .
" เรากำลังจะไปที่ไหน ? " เอริคถาม .
" เราต้องเดินไปชายหาด " อลันพูด
เอริคหยุด " แต่แล้ว แม่กับพ่อ "
" พวกเขาอยู่ในอาคารไม่และพวกเขาไม่เจอคุณ พวกเขาจะไปชายหาดถัดไป . "
พวกเขามาถึงบางพื้นเปิดและเห็นแม่น้ำด้านล่างพวกเขา .
" ฉันเห็นเรือ " อลันพูด" เราสามารถลงไปในแม่น้ำ "
ทันใดนั้นเขาได้ยินเสียง และบางเพลง .
" ฉันคิดว่าพ่อโทรศัพท์ ! " เอริคพูด
เขาจ้องไปที่เสียง อลันอยากจะหนีไปกับเขา แต่เอริคก็เร็วเกินไป .
" เดี๋ยว ! " อลัน เรียกว่า " คุณรู้ได้ยังไง ? "
อีริค ซางฟังเพลง " เสื้อผ้า Kirby , เสื้อผ้า เคอร์บีใน Westgate ! " เสียงก็ดังขึ้น " พ่อ พ่อ ? "
โทรศัพท์หยุดแต่อีริคได้ยินเสียงอื่น ๆ ตอนนี้ คนเรียกชื่อของเขา .
" แม่ ! พ่อ ! " เอริคตะโกน
เขาออกมาจากต้นไม้ แล้วเขาก็เห็น เขาเริ่มวิ่งอีกครั้ง พวกเขาวิ่งเหมือนกัน แต่ระหว่างพวกเขาเป็นรั้วไดโนเสาร์ขนาดใหญ่ เอริคมันก่อน
.
* * " ฉันสามารถเห็นเรือ " อลันกล่าว .
" ที่รักของฉัน " อแมนด้าพูด เธอใส่มือของเธอผ่านรั้ว " คุณไม่เป็นไร คุณโอเคไหม "
." เขาสบายดี " พอลกล่าว " Kirby ผู้ชายแข็งแรง และฉลาด "
" ใช่แล้ว " เอริคกล่าวด้วยรอยยิ้ม .
แล้วอลันมาถึง " เสียงดังมาก " เขากล่าว เขาก็ยิ้ม
" แล้วนายหาพวกเรา อีริค " พ่อถาม .
" ฉันได้ยินโทรศัพท์ของคุณ , " เอริคกล่าวว่า .
" โทรศัพท์ของฉัน ? " พ่อถาม เขาคิดอย่างหนัก แล้วตกลงเปิดปากและใบหน้าของเขาซีด .
" อะไร ? " อแมนด้าถาม " อะไร ? "
" ผมให้แนช " พอลพูดอย่างเงียบๆ
เอริคมองพ่อแม่ของเขา " ใครคือ แนช ? " เขากล่าวว่า .
เสียงโทรศัพท์มาอีก และเสียงเท้าขนาดใหญ่ แล้วไดโนเสาร์ออกมาจากต้นไม้ มันเป็นห้าเมตร สูง ๑๕ เมตร ยาว หัวของมันยาวและบาง และมีฟัน
สไปโนซอรัส เอริคคิด และไดโนเสาร์กินแนช .
สไปโนซอรัส เปิดปากrahhhhrrr กระ hhrrr !
" Run " อลันพูดเงียบๆ
พวกเขาทั้งหมดวิ่ง กับรั้วระหว่างพวกเขา .
อลันเห็นรูเล็กๆ ในรั้ว " ตรงนั้น " เขาตะโกน
อีริคเดินผ่าน แล้วเขาก็หัน ที่คุโด้ ชินอิจิ ถูก เมตรครึ่ง หลัง อลัน ปากเปิด แล้วอลันก็ผ่าน .
พวกเขาวิ่งไปที่ตึกใกล้หุบเขา เอริคมองกลับ ที่คุโด้ ชินอิจิก็ผ่าน
รั้วแล้วอลันดึงประตูเปิด และพวกเขาทั้งหมดได้ภายใน แล้วพวกเขาก็ได้ยินเสียงเท้าของไดโนเสาร์ มันกระแทกประตูอีกครั้งและอีกครั้ง แต่มันเข้าไปไม่ได้
อลันมองไปรอบๆห้อง มันมี หน้าต่างบานใหญ่เพื่อให้ประชาชนได้เห็นหุบเขาด้านล่าง แต่สิ่งที่คุณเห็นใน แคนยอน
* * ที่รักของฉัน " อแมนด้าพูด " คุณไม่เป็นไร คุณโอเคนะ "
เค้ามองออกไปนอกหน้าต่าง แต่มันมากไป
หมอกด้านล่างเขามองไปที่บิลลี่ " udesky ? " เขาถาม " เขาอยู่ไหน ? "
" ตัวเขา " บิลลี่กล่าวว่า เขาส่ายหน้า " มันทำร้ายเขาก่อน เราพยายามที่จะช่วยแต่พวกมันหนีเรา เราปีน ต้นไม้ แต่ udesky ช้าเกินไป "
อลันฟัง " โอเค " เขากล่าว " ตอนนี้เราต้องย้าย "
" รอ " บิลลี่กล่าวว่า " listen-i ขอโทษจริงๆค่ะ ฉันมันโง่ "
อลันมองเขา เขาไม่เข้าใจ
" ดูในกระเป๋าของฉัน " บิลลี่กล่าว .
อลันเปิดบิลลี่ เป็นกระเป๋ากล้อง ภายในสองตรัยไข่ .
" เราสามารถศึกษาที่บ้านที่บ้าน " บิลลี่กล่าว .
อลันมองเขา " ตัวตามเราไข่เหล่านี้ " เขากล่าว " นายเข้าใจมั้ย "
" ใช่ แต่ฉันต้องการเงินสำหรับการทำงานของเรา ฉันขอโทษ . . . "
อลันส่ายหน้า " คุณกำลังแย่ไม่ " เขากล่าว .
* *
" udesky ช้าเกินไป
ตอนเช้า อลัน และ อีริค ออกจากบ้าน .
" เรากำลังจะไปที่ไหน ? " เอริคถาม .
" เราต้องเดินไปชายหาด " อลันพูด
เอริคหยุด " แต่แล้ว แม่กับพ่อ "
" พวกเขาอยู่ในอาคารไม่และพวกเขาไม่เจอคุณ พวกเขาจะไปชายหาดถัดไป . "
พวกเขามาถึงบางพื้นเปิดและเห็นแม่น้ำด้านล่างพวกเขา .
" ฉันเห็นเรือ " อลันพูด" เราสามารถลงไปในแม่น้ำ "
ทันใดนั้นเขาได้ยินเสียง และบางเพลง .
" ฉันคิดว่าพ่อโทรศัพท์ ! " เอริคพูด
เขาจ้องไปที่เสียง อลันอยากจะหนีไปกับเขา แต่เอริคก็เร็วเกินไป .
" เดี๋ยว ! " อลัน เรียกว่า " คุณรู้ได้ยังไง ? "
อีริค ซางฟังเพลง " เสื้อผ้า Kirby , เสื้อผ้า เคอร์บีใน Westgate ! " เสียงก็ดังขึ้น " พ่อ พ่อ ? "
โทรศัพท์หยุดแต่อีริคได้ยินเสียงอื่น ๆ ตอนนี้ คนเรียกชื่อของเขา .
" แม่ ! พ่อ ! " เอริคตะโกน
เขาออกมาจากต้นไม้ แล้วเขาก็เห็น เขาเริ่มวิ่งอีกครั้ง พวกเขาวิ่งเหมือนกัน แต่ระหว่างพวกเขาเป็นรั้วไดโนเสาร์ขนาดใหญ่ เอริคมันก่อน
.
* * " ฉันสามารถเห็นเรือ " อลันกล่าว .
" ที่รักของฉัน " อแมนด้าพูด เธอใส่มือของเธอผ่านรั้ว " คุณไม่เป็นไร คุณโอเคไหม "
." เขาสบายดี " พอลกล่าว " Kirby ผู้ชายแข็งแรง และฉลาด "
" ใช่แล้ว " เอริคกล่าวด้วยรอยยิ้ม .
แล้วอลันมาถึง " เสียงดังมาก " เขากล่าว เขาก็ยิ้ม
" แล้วนายหาพวกเรา อีริค " พ่อถาม .
" ฉันได้ยินโทรศัพท์ของคุณ , " เอริคกล่าวว่า .
" โทรศัพท์ของฉัน ? " พ่อถาม เขาคิดอย่างหนัก แล้วตกลงเปิดปากและใบหน้าของเขาซีด .
" อะไร ? " อแมนด้าถาม " อะไร ? "
" ผมให้แนช " พอลพูดอย่างเงียบๆ
เอริคมองพ่อแม่ของเขา " ใครคือ แนช ? " เขากล่าวว่า .
เสียงโทรศัพท์มาอีก และเสียงเท้าขนาดใหญ่ แล้วไดโนเสาร์ออกมาจากต้นไม้ มันเป็นห้าเมตร สูง ๑๕ เมตร ยาว หัวของมันยาวและบาง และมีฟัน
สไปโนซอรัส เอริคคิด และไดโนเสาร์กินแนช .
สไปโนซอรัส เปิดปากrahhhhrrr กระ hhrrr !
" Run " อลันพูดเงียบๆ
พวกเขาทั้งหมดวิ่ง กับรั้วระหว่างพวกเขา .
อลันเห็นรูเล็กๆ ในรั้ว " ตรงนั้น " เขาตะโกน
อีริคเดินผ่าน แล้วเขาก็หัน ที่คุโด้ ชินอิจิ ถูก เมตรครึ่ง หลัง อลัน ปากเปิด แล้วอลันก็ผ่าน .
พวกเขาวิ่งไปที่ตึกใกล้หุบเขา เอริคมองกลับ ที่คุโด้ ชินอิจิก็ผ่าน
รั้วแล้วอลันดึงประตูเปิด และพวกเขาทั้งหมดได้ภายใน แล้วพวกเขาก็ได้ยินเสียงเท้าของไดโนเสาร์ มันกระแทกประตูอีกครั้งและอีกครั้ง แต่มันเข้าไปไม่ได้
อลันมองไปรอบๆห้อง มันมี หน้าต่างบานใหญ่เพื่อให้ประชาชนได้เห็นหุบเขาด้านล่าง แต่สิ่งที่คุณเห็นใน แคนยอน
* * ที่รักของฉัน " อแมนด้าพูด " คุณไม่เป็นไร คุณโอเคนะ "
เค้ามองออกไปนอกหน้าต่าง แต่มันมากไป
หมอกด้านล่างเขามองไปที่บิลลี่ " udesky ? " เขาถาม " เขาอยู่ไหน ? "
" ตัวเขา " บิลลี่กล่าวว่า เขาส่ายหน้า " มันทำร้ายเขาก่อน เราพยายามที่จะช่วยแต่พวกมันหนีเรา เราปีน ต้นไม้ แต่ udesky ช้าเกินไป "
อลันฟัง " โอเค " เขากล่าว " ตอนนี้เราต้องย้าย "
" รอ " บิลลี่กล่าวว่า " listen-i ขอโทษจริงๆค่ะ ฉันมันโง่ "
อลันมองเขา เขาไม่เข้าใจ
" ดูในกระเป๋าของฉัน " บิลลี่กล่าว .
อลันเปิดบิลลี่ เป็นกระเป๋ากล้อง ภายในสองตรัยไข่ .
" เราสามารถศึกษาที่บ้านที่บ้าน " บิลลี่กล่าว .
อลันมองเขา " ตัวตามเราไข่เหล่านี้ " เขากล่าว " นายเข้าใจมั้ย "
" ใช่ แต่ฉันต้องการเงินสำหรับการทำงานของเรา ฉันขอโทษ . . . "
อลันส่ายหน้า " คุณกำลังแย่ไม่ " เขากล่าว .
* *
" udesky ช้าเกินไป
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Sometimes I get bored
- ชอบหาความรู้เพิ่มเติม
- A really good feeling for thanks ... ...
- เธอจะเป็นพ่อสื่อให้ฉันหรอ?
- ควันจากเทียนไขเป็นก๊าซที่ติดไฟเมื่อลอยขึ
- การวิจัยครั้งนี้
- ชายแก่กำลังถ่ายรูป
- I have an earache
- ชื่อ
- เรียนเทควันโดตอนเช้าตอนบ่ายออกโรงเรียน
- ; L. monocytogenes on queso fresco chees
- month of birth
- Scrub
- สายวิทย์-คณิต
- 1. How can we use phrases in sentences?
- we would like to know
- คิดว่างั้นนะ
- perfect batch
- 1. How can we use phrases in sentences?
- Simultaneous determination of APAP and A
- ฉันก็ไม่กล้าบอกคุณ เพราะฉันคิดว่าฉันเป็น
- ขอโทษ
- I sometimes imagine what it would be lik
- เมื่อฉันยังเด็ก ฉันชอบที่จะมองไปยังท้องฟ
