Distribution Cadmium is widely dist

Distribution
Cadmium is widely distributed in the body, with the major portion of the body burden located in the liver and kidney. Liver and kidney cadmium concentrations are comparable after short-term exposure, but the kidney concentration exceeds the liver concentration following prolonged exposure (30% of Cd body burden in the kidney)

The concentration of cadmium in the liver of occupationally exposed workers generally increases in proportion to intensity and duration of exposures to values up to 100 µg/g. The concentration of cadmium in the kidney rises more slowly than in the liver after exposure and begins to decline after the onset of renal damage at a critical concentration of 160-285 µg/g

Most non-occupationally exposed people are exposed to cadmium primarily through the diet. Cadmium can be detected in virtually all tissues in adults from industrialized countries, with greatest concentrations in the liver and kidney.
Average cadmium concentrations in the kidney are at birth near zero , and rise roughly linearly with age to a peak (typically around 40-50 µg/g wet weight) between ages 50 and 60, after which kidney concentrations plateau or decline. Liver cadmium concentrations also begin near zero at birth , increase to typical values of 1-2 µg /g wet weight by age 20-25, then increase only slightly thereafter.

Metabolism (see fig. 1)

The most dangerous characteristic of cadmium is that it accumulates throughout lifetime. Cadmium accumulates in the liver and kidneys and has a long biological half-life, from 17-30 years in man (Goyer, 1997). After uptake from the lung or the gastrointestinal tract, cadmium is transported in blood plasma initially bound to albumin, as shown in experimental animals. Cadmium bound to albumin is preferentially taken up by the liver. In the liver, cadmium induces the synthesis of metallothionein and a few days after exposure metallothionein-bound cadmium appears in the blood plasma. Because of its low molecular weight, cadmium-metallothionein is efficiently filtered through the glomeruli and thereafter taken up by the tubules. Cadmium accumulates in the human kidney over the entire lifetime (Nordberg, 1992).


click here to see fig.1
Fig.1: Metabolism of cadmium



Elimination

Most cadmium that is ingested or inhaled and transported to the gut via mucociliary clearance is excreted in the feces. Almost all fecal cadmium represents material that was not absorbed from the gastrointestinal tract. Most absorbed cadmium is excreted very slowly, with urinary and fecal excretion being approximately equal. Cadmium is also eliminated through hair and breast milk, but these routes are of limited importance for total excretion and do not significantly alter the biological half-time.
The placenta is only a partial barrier to fetal exposure to cadmium.
Several studies have shown that in the general population urinary cadmium excretion increases with age, this increase coinciding with the increased body burden. Smokers have higher urinary excretion than non-smokers. The amount of cadmium excreted represents only a small fraction of the total body burden unless renal damage is present.

Following oral exposure, the major proportion of administered cadmium is found in the feces, because absorption is low.

Half-life

Experimental and epidemiological evidence indicates strongly that the biological half-time in the whole body is extremely long (many years)
For the human kidney half-lives ranged between 6 and 38 years, and for the human liver between 4 and 19 years.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การแจกจ่าย แคดเมียมเป็นกระจายอย่างกว้างขวางในร่างกาย มีส่วนสำคัญของภาระร่างกายที่อยู่ในตับและไต ความเข้มข้นแคดเมียมตับและไตเปรียบเทียบหลังจากแสงระยะสั้น แต่ความเข้มข้นไตเกินความเข้มข้นตับต่อแสงเป็นเวลานาน (30% ของภาระร่างกาย Cd ในไต)ความเข้มข้นของแคดเมียมในตับของคนงานที่สัมผัสกับ occupationally โดยทั่วไปเพิ่มสัดส่วนความเข้มและระยะเวลาของแสงค่าสูงถึง 100 µg/g ความเข้มข้นของแคดเมียมในไตเพิ่มขึ้นช้ากว่าในตับหลังจากสัมผัส และเริ่มลดลงหลังจากการโจมตีของไตเกิดความเสียหายที่ความเข้มข้นที่สำคัญของ 160-285 µg/gคนเปิดเผยมากที่สุดไม่ใช่-occupationally กำลังเผชิญกับแคดเมียมเป็นหลักผ่านการรับประทานอาหาร แคดเมียมสามารถตรวจพบได้ในเกือบทุกเนื้อเยื่อในผู้ใหญ่จากประเทศอุตสาหกรรม มีความเข้มข้นมากที่สุดในตับและไต ความเข้มข้นแคดเมียมเฉลี่ยในไตเกิดใกล้ศูนย์ และเพิ่มขึ้นประมาณเชิงเส้น มีอายุสูงสุด (โดยปกติประมาณ 40-50 µg/g น้ำหนักเปียก) อายุระหว่าง 50 และ 60 หลังจากที่ราบสูงไตความเข้มข้นหรือลดลง ความเข้มข้นของแคดเมียมที่ตับยังเริ่มใกล้ศูนย์ที่เกิด เพิ่มค่าปกติ 1-2 µg /g เปียกน้ำหนักตามอายุ 20-25 จาก นั้นเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อยหลังจากนั้นเผาผลาญ (ดูรูปที่ 1)ลักษณะอันตรายที่สุดของแคดเมียมคือ ว่า มันสะสมตลอดอายุการใช้งาน แคดเมียมสะสมในตับและไต และมีความยาวครึ่ง 17-30 ปีในมนุษย์ (Goyer, 1997) หลังจากดูดซึมจากปอดหรือเดิน แคดเมียมจะส่งในเลือดแรกกับ albumin ดังที่แสดงในสัตว์ทดลอง แคดเมียมที่ถูกผูกไว้กับ albumin เป็นถูกพาขึ้น โดยตับ ในตับ แคดเมียมก่อให้เกิดการสังเคราะห์ของ metallothionein และไม่กี่วันหลังจากการสัมผัสแคดเมียม metallothionein ผูกปรากฏในเลือด เนื่องจาก มีน้ำหนักโมเลกุลต่ำ แคดเมียม metallothionein จะถูกกรองได้อย่างมีประสิทธิภาพผ่าน glomeruli และหลังจากนั้นถ่ายขึ้น tubules แคดเมียมสะสมในไตมนุษย์ไปตลอดชีวิต (Nordberg, 1992) คลิกเพื่อดูภาพ ภาพ: การเผาผลาญของแคดเมียม การตัดออกแคดเมียมส่วนใหญ่ที่กิน หรือสูดดม และขนส่งไปลำไส้ผ่านพิธีการ mucociliary ถูกขับออกมาในอุจจาระ แคดเมียมอุจจาระเกือบทั้งหมดแสดงถึงวัสดุที่ไม่มีการดูดซึมจากทางเดินอาหาร ส่วนใหญ่ดูดซึมแคดเมียมจะถูกขับออกช้ามาก มีการขับถ่ายปัสสาวะ และอุจจาระที่ถูกประมาณเท่า แคดเมียมยังตัดผ่านผมและเต้านม แต่เส้นทางเหล่านี้มีความสำคัญที่จำกัดสำหรับการขับถ่ายทั้งหมด และมากการเปลี่ยนแปลงทางชีวภาพครึ่งรกเป็นเพียงกำแพงกั้นบางส่วนการสัมผัสทารกกับแคดเมียม หลายการศึกษาแสดงให้เห็นว่า ในการขับถ่ายปัสสาวะแคดเมียมประชากรทั่วไปเพิ่มขึ้นตามอายุ ความประจวบกับภาระร่างกายเพิ่มขึ้น ผู้สูบบุหรี่มีการขับถ่ายปัสสาวะที่สูงกว่าไม่สูบบุหรี่ ปริมาณของแคดเมียมที่ขับออกมาแสดงเพียงส่วนเล็กของภาระร่างกายทั้งหมดยกเว้นความเสียหายไต ต่อปากสัมผัส สัดส่วนสำคัญของแคดเมียมปกครองจะพบในอุจจาระ เนื่องจากการดูดซึมต่ำครึ่งชีวิตหลักฐานทางระบาดวิทยา และการทดลองบ่งชี้แนะว่า เวลาครึ่งทางชีวภาพในร่างกายนานมาก (หลายปี) สำหรับคนไตครึ่งชีวิตอยู่ในช่วงระหว่าง 6 และ 38 ปี และตับมนุษย์ 4 ปี 19

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแพร่กระจาย
แคดเมียมกระจายอยู่ทั่วไปในร่างกายที่มีส่วนใหญ่ของภาระร่างกายอยู่ในตับและไต ตับและแคดเมียมไตความเข้มข้นที่มีการเทียบเคียงหลังจากได้รับในระยะสั้น แต่ความเข้มข้นของไตเกินกว่าความเข้มข้นตับต่อไปสัมผัสเป็นเวลานาน (30% ของภาระร่างกาย Cd ในไต) ความเข้มข้นของแคดเมียมในตับของคนงานที่สัมผัสโดยทั่วไปเพิ่มขึ้นในสัดส่วน ความรุนแรงและระยะเวลาของการเปิดรับค่าถึง 100 ไมโครกรัม / กรัม ความเข้มข้นของแคดเมียมในไตเพิ่มขึ้นช้ากว่าในตับหลังจากการสัมผัสและเริ่มลดลงหลังจากที่เริ่มมีอาการของความเสียหายของไตที่มีความเข้มข้นที่สำคัญของ 160-285 ไมโครกรัม / กรัมคนส่วนใหญ่ที่ไม่ใช่อาชีพที่สัมผัสมีการสัมผัสกับแคดเมียมส่วนใหญ่ผ่าน อาหาร. แคดเมียมสามารถตรวจพบในเนื้อเยื่อเกือบทั้งหมดในผู้ใหญ่จากประเทศอุตสาหกรรมที่มีความเข้มข้นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในตับและไต. ความเข้มข้นของแคดเมียมเฉลี่ยในไตเป็นที่เกิดที่อยู่ใกล้กับศูนย์และเพิ่มขึ้นประมาณเส้นตรงกับอายุสูงสุด (ปกติประมาณ 40-50 ไมโครกรัม / กรัมน้ำหนักเปียก) อายุระหว่าง 50 และ 60 หลังจากที่ความเข้มข้นไตที่ราบสูงหรือลดลง ความเข้มข้นของตับแคดเมียมยังเริ่มต้นใกล้ศูนย์ที่เกิดเพิ่มขึ้นเป็นค่าโดยทั่วไป 1-2 ไมโครกรัม / กรัมน้ำหนักเปียกอายุ 20-25 แล้วเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อยหลังจากนั้น. การเผาผลาญ (ดูรูปที่ 1). ลักษณะที่อันตรายที่สุดของแคดเมียมคือว่า มันสะสมตลอดชีวิต แคดเมียมสะสมอยู่ในตับและไตและมีความยาวทางชีวภาพครึ่งชีวิต, 17-30 ปีในมนุษย์ (Goyer, 1997) เมื่อได้รับสารจากปอดหรือระบบทางเดินอาหาร, แคดเมียมจะถูกส่งในเลือดที่ถูกผูกไว้ในขั้นต้นจะโปรตีนชนิดหนึ่งที่แสดงในสัตว์ทดลอง แคดเมียมผูกไว้กับอัลบูมิชอบถูกนำขึ้นโดยตับ ในตับแคดเมียมก่อให้เกิดการสังเคราะห์เมทัลโลและไม่กี่วันหลังจากได้รับเมทัลโลที่ถูกผูกไว้แคดเมียมปรากฏในเลือด เพราะน้ำหนักโมเลกุลต่ำแคดเมียมเมทัลโลจะถูกกรองได้อย่างมีประสิทธิภาพผ่าน glomeruli และนำขึ้นมาจากท่อหลังจากนั้น แคดเมียมสะสมอยู่ในไตของมนุษย์ในช่วงอายุการใช้งานทั้งหมด (Nordberg, 1992). คลิกที่นี่เพื่อดูรูปที่ 1 รูปที่ 1: การเผาผลาญอาหารของแคดเมียมกำจัดแคดเมียมส่วนใหญ่ที่จะกลืนกินหรือสูดดมและเคลื่อนย้ายไปยังลำไส้ผ่านบอล mucociliary จะขับออกใน อุจจาระ. เกือบทั้งหมดแคดเมียมอุจจาระหมายถึงวัสดุที่ไม่ได้ดูดซึมจากทางเดินอาหาร ดูดซึมส่วนใหญ่แคดเมียมถูกขับออกมาช้ามากกับการขับถ่ายปัสสาวะและอุจจาระเป็นเท่ากันโดยประมาณ แคดเมียมยังจะถูกกำจัดออกผ่านผมและเต้านมนม แต่เส้นทางเหล่านี้มีความสำคัญที่ จำกัด สำหรับการขับถ่ายทั้งหมดและไม่ได้มีความหมายเปลี่ยนแปลงทางชีวภาพครึ่งเวลา. รกเป็นเพียงอุปสรรคบางส่วนกับการสัมผัสของทารกในครรภ์แคดเมียม. การศึกษาหลายแห่งได้แสดงให้เห็นว่าใน ประชากรทั่วไปแคดเมียมปัสสาวะเพิ่มขึ้นของการขับถ่ายด้วยอายุที่เพิ่มขึ้นนี้ประจวบกับภาระร่างกายเพิ่มขึ้น ผู้สูบบุหรี่จะมีการขับถ่ายปัสสาวะสูงกว่าผู้ไม่สูบบุหรี่ ปริมาณของแคดเมียมขับออกมาเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของภาระร่างกายรวมเว้นแต่ความเสียหายของไตเป็นปัจจุบัน. หลังจากที่ได้รับสารสัดส่วนสำคัญของแคดเมียมยาที่พบในอุจจาระเพราะการดูดซึมอยู่ในระดับต่ำ. ครึ่งชีวิตหลักฐานการทดลองและระบาดวิทยาบ่งชี้ อย่างยิ่งว่าทางชีวภาพครึ่งเวลาในทุกส่วนของร่างกายเป็นเวลานานมาก (หลายปี) สำหรับไตมนุษย์ครึ่งชีวิตระหว่าง 6 ถึง 38 ปีและสำหรับตับมนุษย์ระหว่าง 4 และ 19 ปี