- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
People have an innate curiosity and
People have an innate curiosity and fascination with things of the past. It is more than learning about history; it is about connecting with our heritage. This explains why thousands of people flock to places like Williamsburg, Virginia or Sturbridge, Massachusetts each year to learn more about what life was like in Colonial America.
Colonial gardens of 17th and 18th century America were as varied as the gardeners themselves and the locations in which they lived. While some gardens followed no plan, others were intricately laid out. Some gardens had plants designated to specific areas, while others were planted in a seemingly haphazard manner mixing tall plants with short ones, flowers with vegetables, and herbs mixed in amongst them all. Garden beds, varying in size and shape according to what was grown in them, were often raised by building up the soil and placing tree saplings on the ground around them. The purpose of raising the beds was to improve drainage, which garnered much attention. Walkways were usually made of tamped soil, gravel, clamshells, or brick, and were just wide enough for one person to walk through and weed the beds. The main walkways were, however, wider because they led to an outbuilding, namely the privy, located at the farthest end of the garden.
Dutch gardens in New York, as well as those of merchants and townsmen of Virginia, were laid out in symmetrical patterns, yet were simple, functional, and well-balanced. Natural landscaping was seen as something that needed to be tamed and trimmed, not recreated, and resulted in gardens that resembled those of their homelands. Gardens were located near the kitchen house with walkways leading to many of the other outbuildings. The walkways were laid out geometrically in patterns such as basket weave, running bond, and herringbone and designed with either right angles or acute angles. Planting beds were “raised up” by boards allowing for good drainage, ease in planting, tending, and weeding.
Fences were required by law as early as 1631. Legislation in 1646 set the minimum height of the fence at four and one-half feet and “close down to the bottom”. In 1705, the General Assembly enacted legislation to protect gardens from stray horses, mares, cattle, hogs, sheep, and goats. The fence had to be sturdy enough and so close that “none of the creatures aforesaid can creep through”. Post and rail fences, as well as picket fences, were typical for private gardens. The outlying borders of the fields were generally enclosed with a “worm” or “snake” fence, later known as the “Virginia rail”.
Early colonists acquired seeds and plants by bringing them from their homelands, or through extensive exchanges across the Atlantic with friends and family. As a result, the majority of fruit trees, vegetables, herbs, and flowering bulbs came from Europe. Some plants such as the tomato and potato, although native to the Americas, came back to the colonies via these exchanges. These plants offered a sense of familiarity in an otherwise unfamiliar territory. Vegetables grown in the kitchen garden would have included leeks, onions, garlic, melons, English gourds, radishes, cabbages, and artichokes. Other vegetables that were needed in larger quantities like corn, beans, and pumpkins, were grown in the larger, outlying fields. Many vegetables and herbs served culinary, as well as, medicinal purposes while flowers were not only edible, but served as dyes and perfumes.
In summary, colonial gardens of the Dutch, merchants, and townsmen were simple, functional, symmetrical, and well-balanced in design while others were simply functional. Common features include raised beds, walkways, and an enclosure in the form of a “nature fence” or a wood fence to keep out stray livestock. Placement of these gardens was generally near the kitchen where they grew an assortment of vegetables, herbs, and flowers.
Colonial gardens of 17th and 18th century America were as varied as the gardeners themselves and the locations in which they lived. While some gardens followed no plan, others were intricately laid out. Some gardens had plants designated to specific areas, while others were planted in a seemingly haphazard manner mixing tall plants with short ones, flowers with vegetables, and herbs mixed in amongst them all. Garden beds, varying in size and shape according to what was grown in them, were often raised by building up the soil and placing tree saplings on the ground around them. The purpose of raising the beds was to improve drainage, which garnered much attention. Walkways were usually made of tamped soil, gravel, clamshells, or brick, and were just wide enough for one person to walk through and weed the beds. The main walkways were, however, wider because they led to an outbuilding, namely the privy, located at the farthest end of the garden.
Dutch gardens in New York, as well as those of merchants and townsmen of Virginia, were laid out in symmetrical patterns, yet were simple, functional, and well-balanced. Natural landscaping was seen as something that needed to be tamed and trimmed, not recreated, and resulted in gardens that resembled those of their homelands. Gardens were located near the kitchen house with walkways leading to many of the other outbuildings. The walkways were laid out geometrically in patterns such as basket weave, running bond, and herringbone and designed with either right angles or acute angles. Planting beds were “raised up” by boards allowing for good drainage, ease in planting, tending, and weeding.
Fences were required by law as early as 1631. Legislation in 1646 set the minimum height of the fence at four and one-half feet and “close down to the bottom”. In 1705, the General Assembly enacted legislation to protect gardens from stray horses, mares, cattle, hogs, sheep, and goats. The fence had to be sturdy enough and so close that “none of the creatures aforesaid can creep through”. Post and rail fences, as well as picket fences, were typical for private gardens. The outlying borders of the fields were generally enclosed with a “worm” or “snake” fence, later known as the “Virginia rail”.
Early colonists acquired seeds and plants by bringing them from their homelands, or through extensive exchanges across the Atlantic with friends and family. As a result, the majority of fruit trees, vegetables, herbs, and flowering bulbs came from Europe. Some plants such as the tomato and potato, although native to the Americas, came back to the colonies via these exchanges. These plants offered a sense of familiarity in an otherwise unfamiliar territory. Vegetables grown in the kitchen garden would have included leeks, onions, garlic, melons, English gourds, radishes, cabbages, and artichokes. Other vegetables that were needed in larger quantities like corn, beans, and pumpkins, were grown in the larger, outlying fields. Many vegetables and herbs served culinary, as well as, medicinal purposes while flowers were not only edible, but served as dyes and perfumes.
In summary, colonial gardens of the Dutch, merchants, and townsmen were simple, functional, symmetrical, and well-balanced in design while others were simply functional. Common features include raised beds, walkways, and an enclosure in the form of a “nature fence” or a wood fence to keep out stray livestock. Placement of these gardens was generally near the kitchen where they grew an assortment of vegetables, herbs, and flowers.
0/5000
คนมีความอยากรู้ข้อสอบและเสน่ห์กับสิ่งของผ่านมา เรียนรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ มากกว่า เป็นการศึกษาเกี่ยวกับการเชื่อมต่อกับมรดกของเรา อธิบายทำไมพันคนยกโขยงสถานที่เช่นวิลเลียมสเบิร์ก เวอร์จิเนีย หรือ Sturbridge แมสซาชูเซตส์ในแต่ละปีเพื่อเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับชีวิตอยู่เช่นในอเมริกาโคโลเนียล สวนอาณานิคมของอเมริกาที่ 17 และศตวรรษที่ 18 ได้แตกต่างกันเป็นคนที่ตัวเองและสถานที่พวกเขาอาศัยอยู่ ในขณะที่บางสวนตามแผนไม่ ประณีตอื่น ๆ ถูกวางออก บางสวนมีพืชที่กำหนดให้พื้นที่เฉพาะ ในขณะที่ผู้อื่นได้ปลูกในลักษณะดูเหมือนว่า haphazard ผสมพืชสูงสั้น ดอกไม้ ผักและสมุนไพรที่ผสมในหมู่พวกเขาทั้งหมด มักจะขึ้นเตียงสวน แตกต่างกันในขนาดและรูปร่างตามที่ถูกปลูกในพวกเขา โดยสร้างดิน และวางต้นกล้าไม้และประสงค์บนพื้นดินรอบ ๆ วัตถุประสงค์ของการยกเตียงมีการ ปรับปรุงการระบายน้ำ ซึ่งรวบรวมความสนใจมาก ทางเท้ามักทำดิน tamped กรวด clamshells หรืออิฐ และมีเพียงกว้างพอสำหรับคนเดินผ่าน และเตียงกับ weed ทางเดินหลักได้ อย่างไรก็ตาม กว้าง เพราะจะนำไปสู่การ outbuilding ได้แก่องคมนตรี ตั้งอยู่ที่สวนท้ายมากที่สุด สวนดัตช์ในนิวยอร์ก ตลอดจนบรรดาร้านค้าและ townsmen ของเวอร์จิเนีย ถูกวางในรูปแบบที่สมมาตร ได้ง่าย ๆ ทำงาน และสมดุล ภูมิทัศน์ธรรมชาติถูกมองว่าเป็นสิ่งที่จำเป็น ต้องถูก tamed และตัด ไม่สร้างใหม่ ผลในสวนที่คล้ายกับของ homelands ของพวกเขา สวนที่อยู่ใกล้บ้านครัว มีทางเท้าที่นำไป outbuildings อื่นมากมาย ทางเดินถูกวาง geometrically ในลวดลายเช่นทอผ้าตะกร้า ตราสารหนี้ที่ทำงาน และ herringbone และด้วยมุมขวาหรือมุมเฉียบพลัน เตียงปลูกได้ "ยก" โดยบอร์ดที่อนุญาตให้ระบายน้ำได้ดี ปลูก แนว และ weeding ง่าย รั้วถูกต้องตามกฎหมายก่อนเป็น 1631 กฎหมายใน 1646 ตั้งความสูงต่ำของรั้วที่สี่ครึ่งฟุตและ "ปิดลง" ใน 1705 สมัชชาบัญญัติกฎหมายเพื่อป้องกันสวน จากม้าหลงทาง mares วัว hogs แกะ แพะ รั้วให้แข็งแรงพอ และปิดดังนั้นว่า "ไม่มีสิ่งมีชีวิต aforesaid สามารถคืบผ่าน" ได้ ไปรษณีย์ และรั้วรถไฟ ตลอดจน picket รั้ว มีทั่วไปในสวนส่วนตัว เส้นขอบรอบนอกของเขตข้อมูลได้โดยทั่วไปอยู่กับ "หนอน" หรือ "งู" รั้ว ภายหลังเรียกว่า "รถไฟเวสต์เวอร์จิเนีย" Colonists ก่อนซื้อพันธุ์พืช โดยนำพวกเขา จาก homelands ของพวกเขา หรือแลกเปลี่ยนข้อมูลอย่างละเอียดระหว่างมหาสมุทรแอตแลนติกกับเพื่อนและครอบครัว ดัง ต้นไม้ ผัก สมุนไพร และหลอดดอกส่วนใหญ่มาจากยุโรป บางพืชเช่นมะเขือเทศและมันฝรั่ง แม้ว่าพื้นถิ่นของทวีปอเมริกา กลับมาอาณานิคมผ่านแลกเปลี่ยนเหล่านี้ พืชเหล่านี้ให้ความรู้สึกคุ้นเคยในดินแดนไม่คุ้นเคยเป็นอย่างอื่น ผักที่ปลูกในสวนครัวจะได้รวม leeks หัวหอม กระเทียม แตง รูปน้ำเต้าอังกฤษ radishes กาด และ artichokes ผักอื่น ๆ ที่จำเป็นในปริมาณขนาดใหญ่ เช่นข้าวโพด ถั่ว แตง ถูกปลูกในเขตรอบนอก ใหญ่ ในผัก และสมุนไพรเสิร์ฟอาหาร เป็น ยาวัตถุประสงค์ขณะที่ดอกไม้ไม่เพียงกิน ให้บริการแต่เป็นสีและน้ำหอมในสรุป สวนอาณานิคมของดัตช์ ร้านค้า และ townsmen ได้ง่าย ทำงาน สมมาตร และสมดุลในขณะที่คนอื่นทำงานเพียง คุณลักษณะทั่วไปได้แก่เตียงยก ทางเท้า และสิ่งที่แนบมาในรูปแบบของ "รั้วธรรมชาติ" รั้วไม้ให้หลงทางปศุสัตว์ วางสวนเหล่านี้ได้โดยทั่วไปใกล้กับห้องครัวที่พวกเขาเติบโตการจัดประเภทของผัก สมุนไพร และดอกไม้
การแปล กรุณารอสักครู่..
People have an innate curiosity and fascination with things of the past. It is more than learning about history; it is about connecting with our heritage. This explains why thousands of people flock to places like Williamsburg, Virginia or Sturbridge, Massachusetts each year to learn more about what life was like in Colonial America.
Colonial gardens of 17th and 18th century America were as varied as the gardeners themselves and the locations in which they lived. While some gardens followed no plan, others were intricately laid out. Some gardens had plants designated to specific areas, while others were planted in a seemingly haphazard manner mixing tall plants with short ones, flowers with vegetables, and herbs mixed in amongst them all. Garden beds, varying in size and shape according to what was grown in them, were often raised by building up the soil and placing tree saplings on the ground around them. The purpose of raising the beds was to improve drainage, which garnered much attention. Walkways were usually made of tamped soil, gravel, clamshells, or brick, and were just wide enough for one person to walk through and weed the beds. The main walkways were, however, wider because they led to an outbuilding, namely the privy, located at the farthest end of the garden.
Dutch gardens in New York, as well as those of merchants and townsmen of Virginia, were laid out in symmetrical patterns, yet were simple, functional, and well-balanced. Natural landscaping was seen as something that needed to be tamed and trimmed, not recreated, and resulted in gardens that resembled those of their homelands. Gardens were located near the kitchen house with walkways leading to many of the other outbuildings. The walkways were laid out geometrically in patterns such as basket weave, running bond, and herringbone and designed with either right angles or acute angles. Planting beds were “raised up” by boards allowing for good drainage, ease in planting, tending, and weeding.
Fences were required by law as early as 1631. Legislation in 1646 set the minimum height of the fence at four and one-half feet and “close down to the bottom”. In 1705, the General Assembly enacted legislation to protect gardens from stray horses, mares, cattle, hogs, sheep, and goats. The fence had to be sturdy enough and so close that “none of the creatures aforesaid can creep through”. Post and rail fences, as well as picket fences, were typical for private gardens. The outlying borders of the fields were generally enclosed with a “worm” or “snake” fence, later known as the “Virginia rail”.
Early colonists acquired seeds and plants by bringing them from their homelands, or through extensive exchanges across the Atlantic with friends and family. As a result, the majority of fruit trees, vegetables, herbs, and flowering bulbs came from Europe. Some plants such as the tomato and potato, although native to the Americas, came back to the colonies via these exchanges. These plants offered a sense of familiarity in an otherwise unfamiliar territory. Vegetables grown in the kitchen garden would have included leeks, onions, garlic, melons, English gourds, radishes, cabbages, and artichokes. Other vegetables that were needed in larger quantities like corn, beans, and pumpkins, were grown in the larger, outlying fields. Many vegetables and herbs served culinary, as well as, medicinal purposes while flowers were not only edible, but served as dyes and perfumes.
In summary, colonial gardens of the Dutch, merchants, and townsmen were simple, functional, symmetrical, and well-balanced in design while others were simply functional. Common features include raised beds, walkways, and an enclosure in the form of a “nature fence” or a wood fence to keep out stray livestock. Placement of these gardens was generally near the kitchen where they grew an assortment of vegetables, herbs, and flowers.
Colonial gardens of 17th and 18th century America were as varied as the gardeners themselves and the locations in which they lived. While some gardens followed no plan, others were intricately laid out. Some gardens had plants designated to specific areas, while others were planted in a seemingly haphazard manner mixing tall plants with short ones, flowers with vegetables, and herbs mixed in amongst them all. Garden beds, varying in size and shape according to what was grown in them, were often raised by building up the soil and placing tree saplings on the ground around them. The purpose of raising the beds was to improve drainage, which garnered much attention. Walkways were usually made of tamped soil, gravel, clamshells, or brick, and were just wide enough for one person to walk through and weed the beds. The main walkways were, however, wider because they led to an outbuilding, namely the privy, located at the farthest end of the garden.
Dutch gardens in New York, as well as those of merchants and townsmen of Virginia, were laid out in symmetrical patterns, yet were simple, functional, and well-balanced. Natural landscaping was seen as something that needed to be tamed and trimmed, not recreated, and resulted in gardens that resembled those of their homelands. Gardens were located near the kitchen house with walkways leading to many of the other outbuildings. The walkways were laid out geometrically in patterns such as basket weave, running bond, and herringbone and designed with either right angles or acute angles. Planting beds were “raised up” by boards allowing for good drainage, ease in planting, tending, and weeding.
Fences were required by law as early as 1631. Legislation in 1646 set the minimum height of the fence at four and one-half feet and “close down to the bottom”. In 1705, the General Assembly enacted legislation to protect gardens from stray horses, mares, cattle, hogs, sheep, and goats. The fence had to be sturdy enough and so close that “none of the creatures aforesaid can creep through”. Post and rail fences, as well as picket fences, were typical for private gardens. The outlying borders of the fields were generally enclosed with a “worm” or “snake” fence, later known as the “Virginia rail”.
Early colonists acquired seeds and plants by bringing them from their homelands, or through extensive exchanges across the Atlantic with friends and family. As a result, the majority of fruit trees, vegetables, herbs, and flowering bulbs came from Europe. Some plants such as the tomato and potato, although native to the Americas, came back to the colonies via these exchanges. These plants offered a sense of familiarity in an otherwise unfamiliar territory. Vegetables grown in the kitchen garden would have included leeks, onions, garlic, melons, English gourds, radishes, cabbages, and artichokes. Other vegetables that were needed in larger quantities like corn, beans, and pumpkins, were grown in the larger, outlying fields. Many vegetables and herbs served culinary, as well as, medicinal purposes while flowers were not only edible, but served as dyes and perfumes.
In summary, colonial gardens of the Dutch, merchants, and townsmen were simple, functional, symmetrical, and well-balanced in design while others were simply functional. Common features include raised beds, walkways, and an enclosure in the form of a “nature fence” or a wood fence to keep out stray livestock. Placement of these gardens was generally near the kitchen where they grew an assortment of vegetables, herbs, and flowers.
การแปล กรุณารอสักครู่..
คนเรามีความอยากรู้อยากเห็นโดยธรรมชาติและหลงใหลกับสิ่งในอดีต มันเป็นมากกว่าที่เรียนเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ ; มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเชื่อมต่อกับมรดกของเรา นี้อธิบายว่าทำไมหลายพันคนแห่ไปยังสถานที่เช่น Williamsburg , Virginia หรือ Sturbridge , Massachusetts ในแต่ละปีเพื่อเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับสิ่งที่ชีวิตก็เหมือนอเมริกา
ในอาณานิคม17 และศตวรรษที่ 18 สวนของอาณานิคมอเมริกา หลากหลายเป็นชาวสวนเองและสถานที่ที่พวกเขาอาศัยอยู่ ในขณะที่บางสวนตามแผนไม่มี คนอื่นประณีตวางออก สวนพืชเขตมีบางพื้นที่ที่เฉพาะเจาะจง ในขณะที่คนอื่น ๆดูเหมือนจับจดปลูกในลักษณะผสมพืชสูงกับอันสั้น ดอกไม้กับผักและสมุนไพรผสมอยู่ในหมู่พวกเขาทั้งหมด เตียงสวนที่แตกต่างกันในขนาดและรูปร่างที่โตในพวกเขามักจะถูกเลี้ยงโดยสร้างขึ้นจากดินและการวางไม้ ต้นไม้บนพื้นรอบ ๆพวกเขา วัตถุประสงค์ของการเพิ่มเตียงเพื่อปรับปรุงการระบายน้ำซึ่งได้รับความสนใจมาก ทางเดินมักจะทำจาก tamped ดิน , ลูกรัง , clamshells , หรืออิฐและมีเพียงกว้างพอสำหรับหนึ่งคนเดินผ่าน และวัชพืชเตียง ทางเดินหลัก แต่กว้างกว่า เพราะพวกเขานำไปสู่การเล่นกายกรรม คือ องคมนตรี ตั้งอยู่ที่ส่วนท้ายสุดของสวน
ดัตช์สวนในนิวยอร์ก รวมทั้งบรรดาพ่อค้าและ townsmen ของเวอร์จิเนีย ที่ถูกวางในรูปแบบสมมาตร แต่เรียบง่าย หน้าที่ และความสมดุล .ภูมิทัศน์ธรรมชาติที่เห็นเป็นสิ่งที่ต้อง tamed และตัด ไม่ได้สร้างขึ้น และส่งผลให้สวนที่คล้ายกับบรรดาของ homelands ของพวกเขา สวนตั้งอยู่ใกล้ บ้าน ห้องครัว กับทางเดินที่นำไปสู่มากของเรือนอื่น ๆ ทางเดินที่ถูกวางในรูปแบบเรขาคณิต เช่น ตะกร้าสาน วิ่งบอนด์
ในอาณานิคม17 และศตวรรษที่ 18 สวนของอาณานิคมอเมริกา หลากหลายเป็นชาวสวนเองและสถานที่ที่พวกเขาอาศัยอยู่ ในขณะที่บางสวนตามแผนไม่มี คนอื่นประณีตวางออก สวนพืชเขตมีบางพื้นที่ที่เฉพาะเจาะจง ในขณะที่คนอื่น ๆดูเหมือนจับจดปลูกในลักษณะผสมพืชสูงกับอันสั้น ดอกไม้กับผักและสมุนไพรผสมอยู่ในหมู่พวกเขาทั้งหมด เตียงสวนที่แตกต่างกันในขนาดและรูปร่างที่โตในพวกเขามักจะถูกเลี้ยงโดยสร้างขึ้นจากดินและการวางไม้ ต้นไม้บนพื้นรอบ ๆพวกเขา วัตถุประสงค์ของการเพิ่มเตียงเพื่อปรับปรุงการระบายน้ำซึ่งได้รับความสนใจมาก ทางเดินมักจะทำจาก tamped ดิน , ลูกรัง , clamshells , หรืออิฐและมีเพียงกว้างพอสำหรับหนึ่งคนเดินผ่าน และวัชพืชเตียง ทางเดินหลัก แต่กว้างกว่า เพราะพวกเขานำไปสู่การเล่นกายกรรม คือ องคมนตรี ตั้งอยู่ที่ส่วนท้ายสุดของสวน
ดัตช์สวนในนิวยอร์ก รวมทั้งบรรดาพ่อค้าและ townsmen ของเวอร์จิเนีย ที่ถูกวางในรูปแบบสมมาตร แต่เรียบง่าย หน้าที่ และความสมดุล .ภูมิทัศน์ธรรมชาติที่เห็นเป็นสิ่งที่ต้อง tamed และตัด ไม่ได้สร้างขึ้น และส่งผลให้สวนที่คล้ายกับบรรดาของ homelands ของพวกเขา สวนตั้งอยู่ใกล้ บ้าน ห้องครัว กับทางเดินที่นำไปสู่มากของเรือนอื่น ๆ ทางเดินที่ถูกวางในรูปแบบเรขาคณิต เช่น ตะกร้าสาน วิ่งบอนด์
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- บางใหญ่
- modification techniques
- 1-7 letter spellings
- เธอคิดว่าช่วงนี้หน้าฉันโทรมไปไหม
- เมื่อเช้าฉันทำผัดพักบุ้งไฟแดง ไข่เจียวกั
- รู้สึกเหงาและโดดเดี่ยวฉันก็มีเสียงเพลงเป
- Phytoplankton canbe use as good bio-indi
- I like men to honor women And like a man
- ประเพณี
- Oh sorry i was in toilet
- i took this one earlier
- อาหารเกาหลี
- ติดกระดาษที่ม้วนไว้ ลงบนกรอบรูป
- support bike club
- the cost of raw materials and manufactur
- this now
- เราส่งของถูกแล้วครับ
- Food packaging
- Evaluate the performance of CRM in logis
- แจ้งโพธิ์นาค
- คนพิเศษ
- วันเกิดเพื่อนรักของฉัน
- explanatory
- บางใหญ่
