In “The Seafarer”, translated by Bu

In “The Seafarer”, translated by Burton Raffel, an old sailor expresses his emotions about his life on the sea and how he is affected in a sorrowful way. He longs for happiness but is unable to find it in a world controlled by fate. Fatalism was a common belief in Anglo-Saxon poetry and life in general. The Seafarer’s life was determined by fate as any other man’s life would be too. No matter what one’s merit is, their life is being predetermined by a force they can’t control. “But there isn’t a man on earth so proud, so born to greatness, so bold with his youth, grown so brave, or so graced by God, that he feels no fear as the sails unfurl, wondering what fate has willed and will do” (lns. 39-43). The Seafarer is extracting all his emotions to give the impression to the reader that although his life may be controlled by fate, the path that is chosen for him he heartily accepts and understands the power and wrath this outside force has, including God. However, he still understands that
The Seafarer has experienced life and been around the world, but the sea has shown him nothing but sorrow and fear. “It tells how the sea took me, swept me back, and forth in sorrow and fear and pain, showed me suffering in a hundred ships, in a thousand ports, and in me” (lns. 2-5). The sailor conveys how no matter what hardships the sea cast him, he still returned. He had the possibility of ascertaining fortune in the city, but he puts himself back on the paths of the sea. “The passion of cities, swelled
proud with wine and no taste of misfortune, how often, how wearily, I put myself back on

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน "ท่อง" โดย Raffel เบอร์ตัน กะลาสีเก่าที่แสดงอารมณ์เกี่ยวกับชีวิตบนท้องทะเลและวิธีการที่เขาได้รับผลกระทบในทางอกตรม เขาปรารถนาสำหรับความสุข แต่ไม่สามารถหาได้ในโลกถูกควบคุม โดยชะตากรรม คร่วมเป็นความเชื่อทั่วไปในบทกวีของชาวแองโกลและชีวิตทั่วไป ชีวิตของนักสำรวจถูกกำหนด โดยโชคชะตาชีวิตของคนอื่นจะเกินไป ไม่ว่าของบุญคืออะไร ชีวิตจะถูกกำหนด โดยแรงพวกเขาไม่สามารถควบคุม "แต่ไม่มีคนบนโลกจึงภาคภูมิใจ เพื่อให้ เกิดความยิ่งใหญ่ ตัวหนาเพื่อให้กับเยาวชนของเขา ปลูกกล้าให้ หรือเพื่อปู ด้วยพระเจ้า ว่า เขารู้สึกว่าไม่กลัวเป็นกางใบเรือ สงสัยว่า ชะตากรรมใดมี และจะทำ" (lns. 39-43) นักสำรวจกำลังแยกอารมณ์ของเขาทั้งหมดให้ความประทับใจให้ผู้อ่านว่า ถึงแม้ว่าชีวิตของเขาอาจถูกควบคุม โดยชะตากรรม เส้นทางที่เลือกเขาเขาพ่อยอมรับ และเข้าใจพลังงานและการลงโทษ นอกแรงมี รวมทั้งพระเจ้า อย่างไรก็ตาม เขายังเข้าใจที่ นักสำรวจมีประสบการณ์ชีวิต และถูกทั่วโลก แต่ทะเลเห็นเขาไม่มีอะไรแต่ความเศร้าโศกและความกลัว "จะบอกว่า ทะเลเอาฉัน กวาดฉันกลับ และไว้ในความเศร้าโศก และความกลัว และความเจ็บ ปวด แสดงให้ฉันเห็นทุกข์ ในเรือร้อย พันพอร์ต และฉัน" (lns. 2-5) ต้องสื่อว่า ไม่ว่าความยากลำบากอะไรทะเลโยนเขา เขายังคงถูกส่งกลับ เขามีความเป็นไปได้ของ ascertaining โชคในเมือง แต่เขาทำให้ตัวเองกลับบนเส้นทางของทะเล "ความรักของเมือง swelled ภูมิใจกับไวน์และไม่มีรสชาติของวิบากกรรม บ่อย การ งาน ใส่เองกลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใน "Seafarer" แปลโดยเบอร์ตัน Raffel, กะลาสีเก่าเป็นการแสดงออกถึงความรู้สึกของเขาเกี่ยวกับชีวิตของเขาในทะเลและวิธีการที่เขาได้รับผลกระทบในทางที่เป็นทุกข์ เขาปรารถนาความสุข แต่ไม่สามารถที่จะหาได้ในโลกที่ควบคุมโดยชะตากรรม โชคชะตาเป็นความเชื่อที่พบบ่อยในแองโกลแซกซอนบทกวีและชีวิตในทั่วไป ชีวิตของ Seafarer ถูกกำหนดโดยโชคชะตาเป็นชีวิตของคนอื่น ๆ ที่จะเป็นมากเกินไป ไม่ว่าสิ่งหนึ่งทำบุญเป็นชีวิตของพวกเขาจะถูกกำหนดไว้โดยการบังคับพวกเขาไม่สามารถควบคุม " แต่มีไม่ได้เป็นคนที่อยู่ในแผ่นดินภาคภูมิใจดังนั้นเกิดมาเพื่อความยิ่งใหญ่เพื่อให้เป็นตัวหนากับเยาวชนของเขาปลูกกล้าหาญเช่นนั้นหรือเกียรติดังนั้นของพระเจ้าว่าเขารู้สึกกลัวเป็นใบเรือคลี่ไม่มีสงสัยว่าสิ่งที่โชคชะตาได้และเอาแต่ใจ จะทำ "(LNS. 39-43) กะลาสีถูกสกัดทุกอารมณ์ของเขาเพื่อให้การแสดงผลให้ผู้อ่านว่าแม้ว่าชีวิตของเขาอาจจะถูกควบคุมโดยโชคชะตาเส้นทางที่ถูกเลือกสำหรับเขาอย่างเต็มที่ยอมรับและความเข้าใจในการใช้พลังงานและความโกรธแรงนอกนี้มีรวมทั้งพระเจ้า แต่เขาก็ยังคงเข้าใจว่า
กะลาสีมีประสบการณ์ชีวิตและการรับรอบโลก แต่ทะเลเขาได้แสดงให้เห็นอะไร แต่ความเศร้าโศกและความกลัว "มันบอกว่าทะเลเอาฉันกวาดฉันกลับมาในความเศร้าโศกและความหวาดกลัวและความเจ็บปวดแสดงให้ฉันเห็นความทุกข์ทรมานในร้อยเรือในพันพอร์ตและในตัวฉัน" (LNS. 2-5) กะลาสีบ่งบอกถึงวิธีการที่ว่าสิ่งที่ยากลำบากทะเลโยนเขาไม่มีเขาก็ยังคงกลับมา เขามีความเป็นไปได้ของการสืบหาโชคลาภในเมือง แต่เขาทำให้ตัวเองกลับมาอยู่บนเส้นทางของทะเล "ความรักของเมืองพอง
ภาคภูมิใจกับไวน์และรสชาติของความโชคร้ายที่ไม่มีวิธีการที่มักวิธีกระป้อกระแป้ฉันใส่ตัวเองกลับมาอยู่บน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใน " ชาวเรือ " แปลโดย เบอร์ตัน raffel , กะลาสีแสดงอารมณ์ของเขาเกี่ยวกับชีวิตในทะเลและวิธีการที่เขาจะได้รับผลกระทบในทางโศกเศร้า . เขาโหยหาความสุข แต่ไม่สามารถหาได้ในโลกที่ควบคุมโดยโชคชะตา เชื่อโชคชะฅาเป็นความเชื่อทั่วไปในแองโกล แซกซัน บทกวี และชีวิตในทั่วไป ชีวิตของคนเดินเรือถูกกำหนดโดยโชคชะตาชีวิตผู้ชายอื่นก็เหมือนกัน ไม่ว่าสิ่งที่เป็นบุญ เป็น ชีวิตของพวกเขาจะถูกกำหนดโดยบังคับให้พวกเขาควบคุมไม่ได้ " แต่ไม่มีคนอยู่บนโลกภูมิใจแล้ว เกิดมาเพื่อเรา เพื่อให้หนา กับเยาวชนของเขาเติบโตอย่างกล้าหาญ หรือให้เกียรติพระเจ้า ที่เขาไม่กลัวอะไรเลย เป็นใบคลี่ออก สงสัยอะไรโชคชะตาต้องการจะทำ " ( lns . 39-43 ) ชาวเรือจะสกัดอารมณ์ของเขาทั้งหมดเพื่อสร้างความประทับใจให้กับผู้อ่านว่า แม้ว่าชีวิตของเขาจะถูกควบคุมโดยโชคชะตา เส้นทางที่เลือกให้เขาอย่างเต็มที่ ยอมรับและเข้าใจอำนาจและโทสะ แรงภายนอกนี้ ได้แก่ พระเจ้า อย่างไรก็ตาม เขายังเข้าใจว่าชาวเรือประสบการณ์ชีวิตรอบโลก แต่ทะเลมีแสดงอะไรให้เขา แต่ความทุกข์และความกลัว " มันบอกไรทะเลเอาฉัน ฉันกวาดกลับและออกมาในความเศร้าโศกและความกลัวและความเจ็บปวดให้ฉันทุกข์ร้อยเรือ ในพันพอร์ต และในตัวฉัน " ( lns . 2-5 ) กะลาสีสื่อว่าไม่ว่าความยากลำบากทะเลทิ้งเขา เขาก็ยังกลับมา เขามีความเป็นไปได้ของการสืบหาสมบัติในเมือง แต่เขาทำให้ตัวเองกลับมาบนเส้นทางของทะเล " ความรักของเมืองบวมภูมิใจกับไวน์และรสชาติไม่มีโชคร้าย , บ่อย , วิธีการอิดโรย ฉันใส่ตัวเองกลับ