Chapter 67: The reason for not reco

Chapter 67: The reason for not recognizing



Liu Mingyu was a little surprised while she sat in Yang Chen’s car. “I didn’t know you drove a BMW to buy breakfast for us sisters in the office, it must be a really tough job for a rich young master like you.”



I’m not some rich young master, this car is actually my wife’s.” Yang Chen didn’t feel embarrassed saying, “Sis Mingyu, you can just think of me as a pretty boy who is being taken care of by a wealthy woman.”



“Your face isn’t white.” Liu Mingyu chuckled and said, “Moreover, you’re more useful than a pretty boy.”

[TL: Joke lost in translation, the words 小白脸 literally translates to small white face, is a derogative term of calling someone an attractive young man/pretty boy/gigolo that is useless/worthless.”]


As the two joked about, Yang Chen started the car. Only after they got onto the road did Yang Chen ask, “Sis Mingyu, how do you intend to deal with the recorded footage and photos?”



Liu Mingyu remained silent for a moment before saying, “You can keep it, or throw it away.”



“You don’t want it?”



“So what if I keep it. I believe that after this experience, Department Head Ma wouldn’t attempt something like this again. I’m just an ordinary employee, and don’t want to cause so much trouble, as long as nobody tries to intentionally hurt me again, I’m fine.” Those words carried some helplessness, but this was her honest answer.



Yang Chen also expected this outcome, and nodded without appearing to be surprised. He didn’t stay on that topic, and instead asked, “Then I would like to ask, beautiful madam, as thanks, where would you like to treat me to lunch?”



Exhausted, Liu Mingyu rubbed her forehead, “Drive towards Famous Road, they have several restaurants that are pretty good there.”



“You look very tired, are you feeling sleepy?” Yang Chen noticed Liu Mingyu’s little action.



“Yep…… It seems like the drug’s effect hasn’t receded completely.” Liu Mingyu also didn’t hide anything, she truly felt drowsy.



Yang Chen frowned, “Then let’s not go for lunch, it’s better that you rest first. I’ll send you home.”



“Thank you……” Liu Mingyu felt warmth flowing into her heart, she suddenly realized that this man beside her had a caring and considerate side, “We should still go to eat, I may be feeling a little sleepy, but I’m even hungrier.”



Yang Chen followed according to Liu Mingyu’s wish, and the two soon arrived at a rather clean Cantonese Restaurant. It looked like a chain restaurant, and wasn’t especially high-grade. However, it worked well with the city’s fast rhythm when it came to serving meals.



Not long after the two sat down, they quickly ordered the dishes. Yang Chen hadn’t had his fill in the morning before he left to settle Liu Mingyu’s predicament. He was hungry for a while now, so he began to devour the food ravenously.



“Can’t you pay attention to your image? You look like you haven’t eaten for three years.” Liu Mingyu couldn’t resist laughing as she said.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 67: เหตุผลไม่พบ Liu Mingyu ประหลาดใจเล็กน้อยในขณะที่เธอนั่งอยู่ในรถ Yang Chen "ฉันว่าไม่รู้คุณขับรถ BMW ซื้ออาหารเช้าที่เราพี่น้องในสำนักงาน มันจะต้องเป็นงานยากจริง ๆ สำหรับหนุ่มหลักรวยเหมือนคุณ ผมไม่บางหลักหนุ่มรวย รถคันนี้เป็นจริงภรรยา ของฉัน" Yang Chen ไม่รู้สึกอับอายพูดว่า "Sis Mingyu คุณสามารถเพียงคิดฉันเป็นเด็กสวยที่จะได้รับการดูแล โดยผู้หญิงร่ำรวย " "ใบหน้าของคุณไม่ขาว" Liu Mingyu เบา ๆ และกล่าว ว่า "นอกจากนี้ คุณมีประโยชน์กว่าเด็กสวย"[TL: แปล คำ小白脸แปลตามตัวอักษรจะเล็กหน้าขาว ตลกเป็นคำ derogative ของการเรียกคนที่มีส่วนสวยน่าสนใจหนุ่มแมน บอย/gigolo ที่ไร้ประโยชน์และไร้ค่า "] เป็นสองพูดติดตลกเกี่ยวกับ Yang Chen เริ่มรถ หลังจากที่พวกเขาได้บนถนน ไม่ Yang Chen ถาม "Sis Mingyu วิธีทำคุณจะจัดการกับการบันทึกวิดีโอและภาพถ่าย" Liu Mingyu ยังคงเงียบครู่หนึ่งก่อนพูดว่า "คุณสามารถให้มัน หรือโยนมันทิ้ง" "คุณมัน" "ดังนั้นถ้าฉันให้มัน ผมเชื่อว่า หลังจากประสบการณ์ Ma หัวหน้าแผนกจะไม่พยายามบางอย่างเช่นนี้อีก ผมแค่พนักงานธรรมดา และไม่ต้องการทำให้เกิดปัญหามาก ตราบใดที่ไม่มีใครพยายามที่จะตั้งใจทำให้ฉันเจ็บอีก อยาก " คำพูดเหล่านั้นดำเนินการบางอย่างทำอะไรไม่ถูก แต่นี่เป็นคำตอบที่ซื่อสัตย์ของเธอ Yang Chen ยังคาดว่าผลนี้ แล้วเลยต้องไม่รับแปลกใจ เขาไม่ได้อยู่ในหัวข้อ และ ถามแทน "แล้วอยากจะถาม ม่ายสวยงาม เป็นการขอบคุณ ที่คุณต้องการรักษาผมไปกินข้าว" หมด หลิว Mingyu ลูบหน้าผากของเธอ, "ขับไปทางถนนมีชื่อเสียง มีร้านอาหารหลายแห่งที่สวยดีมี" "คุณดูเหนื่อยมาก คุณรู้สึกง่วงนอน? " Yang Chen สังเกตเห็นหลิว Mingyu ดำเนินการน้อย "ครับ... เหมือนผลของยาเสพติดยังไม่ห่างอย่างสมบูรณ์" Mingyu หลิวยังไม่ได้ซ่อนอะไร เธออย่างแท้จริงรู้สึกง่วง Yang Chen frowned, " แล้วลองไม่ไปสำหรับมื้อกลางวัน มันจะดีกว่าที่เหลือของคุณก่อน ผมจะส่งให้บ้านคุณ" "ขอบคุณ... Mingyu หลิวรู้สึกอบอุ่นที่ไหลลงสู่หัวใจของเธอ เธอก็รู้ว่า ผู้ชายคนนี้อยู่ข้าง ๆ เธอมีผ่อนคลาย และความมีน้ำใจด้าน "เราควรไปหากินยัง ฉันอาจรู้สึกง่วงนอนเล็กน้อย แต่ฉันหิวแม้" Yang Chen ตามตามในหลิว Mingyu และทั้งสองมาถึงเร็ว ๆ นี้ที่ค่อนข้างสะอาดร้านอาหารกวางตุ้ง มันดูเหมือนร้าน และไม่ได้คุณภาพสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง อย่างไรก็ตาม มันทำงานได้ดีกับจังหวะของเมืองอย่างรวดเร็วเมื่อมันมาถึงการให้บริการอาหาร ไม่นานหลังจากที่ทั้งสองนั่งลง พวกเขาได้อย่างรวดเร็วสั่งอาหาร Yang Chen เคยเติมของเขาในตอนเช้าก่อนที่เขาซ้ายเฉ่งทัพหลิว Mingyu กำลังหิวในขณะตอนนี้ เพื่อให้เขาเริ่มกินอาหาร ravenously "ไม่คุณใส่ภาพของคุณ คุณดูเหมือนคุณยังไม่ได้กิน 3 ปี" Mingyu หลิวไม่สามารถต้านทานการหัวเราะเธอกล่าวว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 67: เหตุผลที่ไม่ตระหนักถึงหลิว Mingyu รู้สึกประหลาดใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ในขณะที่เธอนั่งอยู่ในรถของเฉินหยาง "ผมไม่ทราบว่าคุณขับรถ BMW ที่จะซื้ออาหารเช้าสำหรับเราน้องสาวในสำนักงานก็จะต้องเป็นงานที่ยากจริงๆสำหรับหนุ่มโทอุดมไปด้วยเช่นเดียวกับคุณ." ฉันไม่ได้เป็นบางโทหนุ่มสาวที่อุดมไปด้วยรถคันนี้เป็นจริงของฉัน ภรรยา. "หยางเฉินไม่ได้รู้สึกอายว่า" Sis Mingyu คุณก็สามารถคิดว่าฉันเป็นเด็กสวยที่จะได้รับการดูแลโดยผู้หญิงที่ร่ำรวย. " " ใบหน้าของคุณจะไม่ขาว. "หลิว Mingyu หัวเราะ และกล่าวว่า "นอกจากนี้ยังมีคุณประโยชน์มากกว่าเด็กผู้ชายสวย." [TL: โจ๊กหายไปในการแปลคำ小白脸แปลตามตัวอักษรหน้าขาวขนาดเล็กเป็นคำดูถูกของการเรียกคนที่เป็นชายหนุ่มที่น่าสนใจ / ผู้ชายสวย / แมงดาที่ไม่มีประโยชน์ / ไร้ค่า. "] ขณะที่ทั้งสองพูดติดตลกเกี่ยวกับหยางเฉินเริ่มต้นรถ แต่หลังจากที่พวกเขาได้เข้าสู่ถนนหยางเฉินไม่ถาม "Sis Mingyu อย่างไรคุณตั้งใจที่จะจัดการกับบันทึกภาพและภาพถ่าย?" หลิว Mingyu ยังคงเงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดว่า "คุณสามารถเก็บไว้หรือโยนมันออกไป . " " คุณไม่ต้องการมันได้หรือไม่ " " ดังนั้นสิ่งที่ถ้าฉันให้มัน ผมเชื่อว่าหลังจากประสบการณ์นี้หัวหน้าภาควิชาแม่จะไม่พยายามบางอย่างเช่นนี้อีกครั้ง ฉันแค่พนักงานธรรมดาและไม่ต้องการที่จะทำให้เกิดปัญหามากตราบใดที่ไม่มีใครพยายามที่จะจงใจทำร้ายฉันอีกครั้งผมสบายดี. "คำพูดเหล่านั้นทำอะไรไม่ถูกดำเนินการบางอย่าง แต่นี่เป็นคำตอบที่ซื่อสัตย์ของเธอ. ยาง เฉินยังคาดว่าผลนี้และพยักหน้าโดยไม่ต้องปรากฏจะประหลาดใจ เขาไม่ได้อยู่ในหัวข้อที่และแทนที่จะถามว่า "แล้วฉันอยากจะขอให้มาดามสวยงามขอบคุณที่คุณต้องการที่จะปฏิบัติกับฉันไปรับประทานอาหารกลางวัน?" หมดหลิว Mingyu ลูบหน้าผากของเธอ, "ไดรฟ์ที่มีต่อชื่อเสียง ถนนที่พวกเขามีร้านอาหารหลายอย่างที่เป็นสิ่งที่ดีงามมี. " " คุณดูเหนื่อยมากที่คุณจะรู้สึกง่วงนอน? "หยางเฉินสังเกตเห็นการกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ หลิว Mingyu ของ. " อ๋อ ...... ดูเหมือนว่าผลกระทบของยาเสพติดยังไม่ได้ลดอย่างสมบูรณ์. " หลิว Mingyu ยังไม่ได้ปิดบังอะไรเธออย่างแท้จริงรู้สึกง่วงนอน. หยางเฉินขมวดคิ้ว "ถ้าอย่างนั้นขอไม่ไปสำหรับอาหารกลางวันมันจะดีกว่าที่คุณพักผ่อนแรก ฉันจะส่งคุณกลับบ้าน. " " ขอบคุณ ...... "หลิว Mingyu รู้สึกอบอุ่นที่ไหลเข้าไปในหัวใจของเธอเธอก็รู้ว่าผู้ชายคนนี้ข้างๆเธอมีด้านดูแลและเอาใจใส่" เรายังคงต้องไปกินผมอาจจะมีความรู้สึก เล็ก ๆ น้อย ๆ ง่วงนอน แต่ฉันแม้หิว. " หยางเฉินใช้ตามต้องการของหลิว Mingyu และสองเร็ว ๆ นี้มาถึงที่ค่อนข้างสะอาดร้านอาหารจีนกวางตุ้ง มันดูเหมือนห่วงโซ่อาหารและไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งระดับสูง แต่ก็ทำงานได้ดีกับจังหวะที่รวดเร็วของเมืองเมื่อมันมาถึงบริการอาหาร. ไม่นานหลังจากที่ทั้งสองนั่งลงอย่างรวดเร็วพวกเขาได้รับคำสั่งอาหาร หยางเฉินไม่ได้มีการเติมของเขาในตอนเช้าก่อนที่เขาจะออกไปตั้งถิ่นฐานสถานการณ์หลิว Mingyu ของ เขาเป็นคนที่หิวสำหรับขณะนี้ดังนั้นเขาจึงเริ่มที่จะกินอาหารที่ตะกละ. "คุณไม่สามารถให้ความสนใจกับภาพของคุณหรือไม่ คุณมีลักษณะเหมือนที่คุณยังไม่ได้กินเป็นเวลาสามปี. "หลิว Mingyu ไม่สามารถต้านทานหัวเราะขณะที่เธอกล่าวว่า