the ambient air in the building and

the ambient air in the building and remained at
26F1 8C throughout the trial. A 12 h light:12 h
dark photoperiod was maintained with fluorescent
lights controlled by timers.
Each experimental diet was fed to three groups
of small fish and one group of large fish for 16
weeks. All groups were fed to apparent satiation in
the morning and evening, 7 days each week.
Growth and feed efficiency were monitored monthly
by collectively weighing each group of fish. Weight
gain was expressed as the increase in total
cumulative biomass per tank. After week 16, a
chronic mycobacterial infection became severe and
was confirmed by the TVMDL to be caused by M.
marinum based on biochemical tests. At that
juncture, fish were fed to apparent satiation once
per day for additional 5 weeks. Mortality was
monitored twice daily during this period. All
procedures were approved by the Animal Care and
Use Committee of Texas A&M University.
2.3. Sample collection and analysis
At the end of the 16-week feeding trial, three
apparently healthy fish (no obvious skin lesions and
visceral granulomas) from each tank (12 fish per
treatment) were anesthetized with tricaine methane
sulfonate (MS-222), and approximately 2 ml of
blood was collected from the caudal vasculature
using a 3-ml syringe and 23-gauge needle. These
representative fish were euthanized and head kidney
samples were pooled for macrophage isolation and
assay of respiratory burst of head kidney leukocytes.
The assay of extracellular and intracellular superoxide
anion followed the procedure of Secombes
(1990), as modified by Sealey and Gatlin (2002a).
The amount of extracellular superoxide anion was
calculated by the formula of Pick and Mizel (1981).
Whole blood neutrophil oxidative radical production
was determined as described by Siwicki et al.
(1994). Absorbance was converted to nitro blue
tetrazolium (NBT) units based on a standard curve
of NBT diformazan/ml blood. Plasma was separated
as previously described (Li and Gatlin, 2003) and
lysozyme activity was determined by a turbidimetric
assay (Jørgensen et al., 1993). A lysozyme activity
unit was defined as the amount of enzyme
producing a decrease in absorbance of 0.001 min1
at pH 6.1. Serum peroxidase was analyzed as
described by Rodrı´guez et al. (2003).
2.4. Statistics
Data from the feeding trial, immune response
assays and the bacterial challenge were subjected to
analysis of variance according to a randomized
complete block design using a significant level of
P V0.05. If a significantly main effect was observed,
treatment means were separated using the LSD
comparison test. All statistical analysis was conducted
with StatistixR Analytical Software (Tallahassee,
FL).
3. Results
3.1. Growth performance
Generally, fish fed the diets supplemented with
brewers yeast and GroBioticR-A had better growth
performance during the 16-week feeding trial (Table
2). After 4 weeks of feeding, fish fed 2% brewers
yeast had a significantly (P b0.05) higher weight gain
than fish fed the basal diet and the diet supplemented
with 2% GroBioticR-A. After 12 weeks, fish fed 1%
and 2% brewers yeast and 2% GroBioticR-A had
significantly higher weight gain than fish fed the basal
diet, and feed efficiency showed a similar trend. At
the end of the 16-week period, fish fed 2% brewers
yeast and GroBioticR-A had the highest biomass,
which tended to be significant (P =0.11). Feed
efficiency of fish fed 2% brewers yeast was significantly
greater than the other treatments.
3.2. Immune response assays
No significant effects of the various diets were
observed on neutrophil oxidative radical production,
serum lysozyme and intracellular superoxide anion
production by head kidney macrophages of sub-adult
hybrid striped bass after the 16-week period (Table 3).
However, fish fed 1% and 2% brewers yeast had a
significantly (P b0.01) higher serum peroxidase level
than fish fed the basal diet and the diet supplemented
with 2% GroBioticR-A diet. The extracellular superoxide
anion production of head kidney macrophages

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อากาศแวดล้อมในอาคาร และที่อยู่26F1 8C ตลอดการทดลอง H ไฟ: 12 ใน 12 ชมช่วงแสงมืดกรุงกับฟลูออเรสเซนต์ไฟที่ควบคุม โดยตัวจับเวลาอาหารทดลองแต่ละถูกเลี้ยงให้สามกลุ่มปลาเล็กปลาน้อยและปลาขนาดใหญ่สำหรับ 16 กลุ่มหนึ่งสัปดาห์นี้ กลุ่มทั้งหมดถูกป้อน satiation ชัดเจนในตอนเช้าและตอนเย็น 7 วันแต่ละสัปดาห์เจริญเติบโตและประสิทธิภาพอาหารสัตว์ได้ตรวจสอบรายเดือนโดยรวมชั่งน้ำหนักแต่ละกลุ่มของปลา น้ำหนักกำไรถูกแสดงเป็นยอดรวมที่เพิ่มขึ้นชีวมวลที่สะสมต่อถัง หลังจากสัปดาห์ที่ 16 การติดเชื้อเชื้อ mycobacteria เรื้อรังกลายเป็นรุนแรง และได้รับการยืนยัน โดย TVMDL มีสาเหตุจาก Mmarinum คะแนนจากการทดสอบทางชีวเคมี ที่ที่ยานยนต์ เลี้ยงปลาได้ชัด satiation ครั้งต่อวันสำหรับเพิ่มเติม 5 สัปดาห์ อัตราการตายได้ตรวจสอบสองครั้งทุกวันในช่วงเวลานี้ ทั้งหมดขั้นตอนที่ได้รับอนุมัติจากสัตว์ดูแล และใช้คณะกรรมการของ Texas A & M มหาวิทยาลัย2.3. ตัวอย่างการรวบรวมและวิเคราะห์ที่สุดของ 16 สัปดาห์ให้อาหารทดลอง สามปลาที่เห็นได้ชัดว่ามีสุขภาพดี (ไม่มีโรคผิวหนังเห็นได้ชัด และอวัยวะภายใน granulomas) จากแต่ละถัง (12 ปลาต่อรักษา) ได้ด้วยกับมีเทน tricainesulfonate (MS-222), และประมาณ 2 มิลลิลิตรรวบรวมเลือดจาก vasculature ครีบใช้เข็มฉีดยา 3 มล.และเข็มวัด 23 เหล่านี้ตัวแทนปลาได้ไต euthanized และหัวตัวอย่างที่พูสำหรับแยก macrophage และทดสอบของระเบิดหายใจของเม็ดเลือดขาวไตใหญ่ทดสอบของสาร และ intracellular ซูเปอร์ออกไซด์ประจุลบตามขั้นตอนของการ Secombes(1990), ที่แก้ไขตาม Sealey และ Gatlin (2002a)จำนวนของไอออนสารซูเปอร์ออกไซด์คำนวณ โดยสูตรของการรับและ Mizel (1981)เลือด neutrophil ออกซิเดชันรุนแรงผลิตกำหนดตามที่อธิบายไว้โดย Siwicki et al(1994) ถูกแปลงค่าเป็น nitro สีน้ำเงินอิงจากเส้นโค้งมาตรฐานหน่วย tetrazolium (NBT)NBT เลือด diformazan/ml เป็นแยกพลาสม่าตามที่เคย อธิบายไว้ (Li และ Gatlin, 2003) และกิจกรรม lysozyme กำหนด โดยที่ turbidimetricทดสอบ (Jørgensen et al. 1993) กิจกรรม lysozyme การหน่วยถูกกำหนดเป็นปริมาณของเอนไซม์ผลิตลดลงค่า 0.001 นาที 1ที่ pH 6.1 เซรั่มฮอสเป็นวิเคราะห์เป็นอธิบายโดย Rodrı´guez et al. (2003)2.4. สถิติข้อมูลจากการตอบสนองให้อาหารทดลอง ภูมิคุ้มกันassays และท้าทายแบคทีเรียถูกการวิเคราะห์ความแปรปรวนตามการสุ่มดำเนินการออกแบบบล็อกโดยใช้ระดับความสำคัญของP V0.05 ถ้าพบว่า มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญหลักหมายถึงรักษาแยกจากกันโดยใช้ LSDการทดสอบเปรียบเทียบ ดำเนินการวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติทั้งหมดStatistixR วิเคราะห์ซอฟต์แวร์ (ทัลลาฮาซซีย์FL)3. ผลลัพธ์3.1. การเจริญเติบโตโดยทั่วไป ปลาเลี้ยงอาหารเสริมด้วยวเวอร์สยีสต์ และ GroBioticR A ดีกว่าเจริญเติบโตประสิทธิภาพในระหว่างการทดลองให้อาหาร 16 สัปดาห์ (ตาราง2) . หลังจาก 4 สัปดาห์ให้อาหาร ปลาเลี้ยงวเวอร์ส 2%มียีสต์มีนัยสำคัญ (P b0.05) สูงเพิ่มน้ำหนักกว่าปลาที่เลี้ยงด้วยอาหารฐานและอาหารเสริมกับ 2% GroBioticR a หลังจาก 12 สัปดาห์ ปลาเลี้ยง 1%และ 2% วเวอร์สยีสต์และ 2% GroBioticR A ได้อย่างมีนัยสำคัญสูงน้ำหนักกว่าปลาเลี้ยงที่ฐานอาหาร และอาหารมีแนวโน้มคล้ายแสดงประสิทธิภาพ ที่ตอนท้ายของรอบระยะเวลา 16 สัปดาห์ ปลาเลี้ยงวเวอร์ส% 2ยีสต์ และ GroBioticR ที่มีชีวมวลสูงสุดซึ่งมีแนวโน้มที่จะมีนัยสำคัญ (P = 0.11) ฟีดประสิทธิภาพของปลาเลี้ยง 2% วเวอร์สยีสต์อย่างมีนัยสำคัญมากกว่าการรักษา3.2. assays การตอบสนองภูมิคุ้มกันไม่มีผลกระทบสำคัญของสูตรอาหารต่าง ๆสังเกตบน neutrophil ออกซิเดชันรุนแรงการผลิตเซรั่ม lysozyme และ intracellular ซูเปอร์ออกไซด์ไอออนผลิต โดยแมโครฟาจไตหัวย่อยผู้ใหญ่เสียงเบสลายผสมระยะเวลา 16 สัปดาห์ (ตาราง 3)อย่างไรก็ตาม ปลาเลี้ยง 1% และ 2% วเวอร์สยีสต์มีการอย่างมีนัยสำคัญ (P b0.01) เซรั่มฮอสระดับสูงกว่าปลาที่เลี้ยงด้วยอาหารฐานและอาหารเสริมกับอาหาร 2% GroBioticR-A ซูเปอร์ออกไซด์สารการผลิตไอออนของไตหัวแมโครฟาจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อากาศแวดล้อมในอาคารและยังคงอยู่ใน
26F1 8C ตลอดการศึกษา แสง 12 ชั่วโมง: 12 ชั่วโมง
ต่อช่วงแสงที่มืดก็ยังคงมีการเรืองแสง
. ไฟควบคุมโดยจับเวลา
แต่ละอาหารทดลองเลี้ยงสามกลุ่ม
ของปลาขนาดเล็กและเป็นหนึ่งในกลุ่มของปลาที่มีขนาดใหญ่เป็นเวลา 16
สัปดาห์ที่ผ่านมา ทุกกลุ่มได้รับการเลี้ยงดูที่จะเต็มอิ่มที่เห็นได้ชัดใน
ช่วงเช้าและเย็น 7 วันในแต่ละสัปดาห์.
การเจริญเติบโตและประสิทธิภาพการใช้อาหารถูกตรวจสอบรายเดือน
โดยรวมการชั่งน้ำหนักแต่ละกลุ่มของปลา น้ำหนัก
กำไรถูกแสดงเป็นเพิ่มขึ้นในการรวม
ชีวมวลสะสมต่อถัง หลังจากสัปดาห์ที่ 16
การติดเชื้อมัยโคแบคทีเรียเรื้อรังกลายเป็นรุนแรงและ
ได้รับการยืนยันโดย TVMDL ที่จะเกิดจากเอ็ม
Marinum จากการทดสอบทางชีวเคมี ที่ว่า
ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อปลาเป็นอาหารจนอิ่มชัดเจนครั้งเดียว
ต่อวันเพิ่มอีก 5 สัปดาห์ที่ผ่านมา อัตราการเสียชีวิตได้รับการ
ตรวจสอบวันละสองครั้งในช่วงเวลานี้ ทุก
ขั้นตอนการได้รับอนุมัติจากการดูแลและสัตว์
ใช้คณะกรรมการของ Texas A & M University.
2.3 การเก็บตัวอย่างและการวิเคราะห์
ในตอนท้ายของการทดลองให้อาหาร 16 สัปดาห์สาม
ปลาเพื่อสุขภาพที่เห็นได้ชัด (ไม่มีแผลที่เห็นได้ชัดผิวหนังและ
granulomas อวัยวะภายใน) จากแต่ละถัง (12 ปลาต่อ
การรักษา) ได้รับการดมยาสลบกับ tricaine มีเทน
ซัลโฟเนต (MS-222) และ ประมาณ 2 มิลลิลิตรของ
เลือดที่เก็บมาจากเส้นเลือดหาง
ใช้ 3 มล. และ 23 เข็มวัดเข็ม เหล่า
ปลาตัวแทนถูก euthanized และศีรษะไต
ตัวอย่างที่ได้รวบรวมการแยก macrophage และ
การทดสอบของการระเบิดทางเดินหายใจของเม็ดเลือดขาวหัวไต.
ผลการวิเคราะห์ของนอกและภายในเซลล์ superoxide
ไอออนตามขั้นตอนของการ Secombes
(1990) ในขณะที่การแก้ไขโดย Sealey และ Gatlin (2002a) .
ปริมาณของไอออน superoxide สารที่ได้รับการ
คำนวณโดยใช้สูตรของการเลือกและ Mizel (1981) ได้.
neutrophil เลือดผลิตอนุมูล oxidative
ถูกกำหนดตามที่อธิบาย Siwicki et al.
(1994) การดูดกลืนแสงที่ถูกดัดแปลง nitro สีฟ้า
tetrazolium (NBT) หน่วยขึ้นอยู่กับเส้นโค้งมาตรฐาน
ของ NBT diformazan / ml เลือด พลาสม่าถูกแยกออกมา
ตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ (Li และ Gatlin, 2003) และ
กิจกรรม lysozyme ถูกกำหนดโดย turbidimetric
ทดสอบ (Jørgensen et al., 1993) กิจกรรม lysozyme
หน่วยถูกกำหนดเป็นจำนวนเงินของเอนไซม์
การผลิตลดลงในการดูดกลืนแสงของ 0.001 นาที? 1
ที่ pH 6.1 เซรั่มเปอร์ออกมาวิเคราะห์
อธิบายโดยRodrı'guez et al, (2003).
2.4 สถิติ
ข้อมูลจากการทดลองให้อาหารตอบสนองของภูมิคุ้มกัน
การตรวจและความท้าทายของเชื้อแบคทีเรียได้ภายใต้การ
วิเคราะห์ความแปรปรวนตามการสุ่ม
การออกแบบบล็อกเสร็จสมบูรณ์โดยใช้ระดับสำคัญของ
P V0.05 หากมีผลกระทบหลักอย่างมีนัยสำคัญได้รับการสังเกต
วิธีการรักษาที่ถูกแยกออกโดยใช้ LSD
ทดสอบเปรียบเทียบ ทั้งหมดการวิเคราะห์ทางสถิติได้ดำเนินการ
กับ StatistixR วิเคราะห์ซอฟแวร์ (ฟล
อริด้า).
3 ผลการค้นหา
3.1 การเจริญเติบโต
โดยทั่วไปปลาอาหารเสริมด้วย
เบียร์ยีสต์และ GroBioticR-A มีการเจริญเติบโตที่ดีกว่า
ผลการดำเนินงานในระหว่างการทดลองให้อาหาร 16 สัปดาห์ (ตารางที่
2) หลังจาก 4 สัปดาห์ที่ผ่านมาของการให้อาหารปลาที่เลี้ยง 2% ผลิตเบียร์
ยีสต์มีอย่างมีนัยสำคัญ (P b0.05) น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นสูง
กว่าปลาเลี้ยงอาหารพื้นฐานและการรับประทานอาหารเสริม
ที่มี 2% GroBioticR-A หลังจาก 12 สัปดาห์ที่เลี้ยงปลา 1%
และ 2% ผู้ผลิตเบียร์ยีสต์และ 2% GroBioticR-A มี
น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นสูงกว่าปลาเลี้ยงฐาน
อาหารและประสิทธิภาพการใช้อาหารพบว่ามีแนวโน้มที่คล้ายกัน ที่
สิ้นสุดระยะเวลา 16 สัปดาห์ที่เลี้ยงปลา 2% ผลิตเบียร์
ยีสต์และ GroBioticR-A มีมวลชีวภาพสูงสุด
ซึ่งมีแนวโน้มที่จะมีนัยสำคัญ (p = 0.11) ฟีด
ประสิทธิภาพของการเลี้ยงปลา 2% ผลิตเบียร์ยีสต์อย่างมีนัยสำคัญ
มากกว่าการรักษาอื่น ๆ .
3.2 การวิเคราะห์การตอบสนองของระบบภูมิคุ้มกัน
ไม่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญของอาหารต่าง ๆ ที่ถูก
ตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับการผลิต neutrophil ออกซิเดชันรุนแรง
ไลโซไซม์ในซีรั่มและเซลล์ไอออน superoxide
ผลิตขนาดใหญ่หัวไตย่อยผู้ใหญ่
เบสไฮบริดลายหลังจากระยะเวลา 16 สัปดาห์ (ตารางที่ 3).
อย่างไรก็ตามปลา เฟด 1% และ 2% ผู้ผลิตเบียร์ยีสต์มี
อย่างมีนัยสำคัญ (P b0.01) ระดับซีรั่มเปอร์สูง
กว่าปลาเลี้ยงอาหารพื้นฐานและการรับประทานอาหารเสริม
ที่มี 2% GroBioticR-อาหาร superoxide extracellular
ผลิตประจุลบของหัวใหญ่ไต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยอุณหภูมิของอากาศในอาคาร และยังคงที่26f1 8B ตลอดการทดลอง แสง 12 H : 12 ชั่วโมงเข้มแสงไว้กับเรืองแสงไฟควบคุมโดยจับเวลา .อาหารทดลองแต่ละระดับ 3 กลุ่มของปลาขนาดเล็กและหนึ่งในกลุ่มของปลาขนาดใหญ่ ๑๖สัปดาห์ กลุ่มทั้งหมดถูกป้อนให้ความเต็มอิ่ม ปรากฏ ในช่วงเช้าและเย็น 7 วันในแต่ละสัปดาห์การเจริญเติบโตและประสิทธิภาพการใช้อาหาร ถูก รายเดือนโดยรวมเครื่องชั่งแต่ละกลุ่มของปลา น้ำหนักได้ถูกแสดงเป็นเพิ่มทั้งหมดมวลชีวภาพรวมต่อถัง หลังจากสัปดาห์ที่ 16 ,การติดเชื้อที่รุนแรงและเรื้อรังกลายเป็นดีเอ็นเอได้รับการยืนยัน โดย tvmdl เกิดจากม.marinum ขึ้นอยู่กับการทดสอบทางชีวเคมี ที่ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ปลาเลี้ยงเพื่อความอิ่มอกอิ่มใจ ปรากฏ เมื่อต่อวัน อีก 5 สัปดาห์ การตาย คือตรวจสอบสองครั้งทุกวันในช่วงเวลานี้ ทั้งหมดขั้นตอนการอนุมัติ โดยการดูแลสัตว์และใช้คณะกรรมการของมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย .2.3 การเก็บตัวอย่างและการวิเคราะห์ในตอนท้ายของการให้ทดลอง 16 สัปดาห์ สามปลาแข็งแรงอย่างเห็นได้ชัด ( ไม่ชัดโรคผิวหนังและจากศัลยกรรมพลาสติก ) จากแต่ละถัง ( 12 ปลาต่อการวางยาสลบด้วยก๊าซมีเทน tricaine ) ได้แก่ซัลโฟเนต ( ms-222 ) และประมาณ 2 มิลลิลิตรเลือดที่ถูกรวบรวมจาก vasculature หางใช้เข็มฉีดยาและเข็มวัด 3-ml 23 . เหล่านี้ตัวแทนกลุ่มปลา euthanized และหัวไตจำนวนรวมและแยกแมคโครฟาจการทดสอบการระเบิดระบบทางเดินหายใจชนิดหัวไต .แบคทีเรียและเซลล์ของซุปเปอร์และไอออนที่มีประจุลบตามขั้นตอนของ secombes( 1990 ) , แก้ไขโดยซีลีย์ และการ์ทลิน ( 2002a )จํานวนและ Superoxide anion คือคำนวณตามสูตรของการเลือกและ mizel ( 1981 )เลือดทรราชทั้งการผลิตออกซิ .พิจารณาตามที่อธิบายไว้โดย siwicki et al .( 1994 ) ค่าเปลี่ยนเป็นไนโตรสีน้ำเงินtetrazolium ( NBT ) หน่วยพื้นฐานบนเส้นโค้งมาตรฐานลักษณะโดยทั่วไปของ NBT / มิลลิลิตรของเลือด แยกพลาสมาตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ ( หลี่ และการ์ทลิน , 2003 ) และกิจกรรมที่ถูกกำหนดโดย turbidimetric ไลโซไซม์( J ) ขึ้น rgensen et al . , 1993 ) เป็นกิจกรรมไลโซไซม์หน่วยที่ถูกกำหนดเป็นปริมาณของเอนไซม์การผลิตลดลงในค่า min1 0.001ที่พีเอช 6.1 . เซรั่มเอนไซม์วิเคราะห์ เช่นบรรยายโดยı´ลุยส์โรดรีเกซ et al . ( 2003 )2.4 . สถิติข้อมูลจากการทดลองให้อาหาร ภูมิคุ้มกัน) และแบคทีเรียจะถูกท้าทายการวิเคราะห์ความแปรปรวนตามการศึกษาComplete Block การใช้ด้านP v0.05 . ถ้าผลอย่างมีนัยสำคัญหลักพบว่าหมายถึงการแยกโดยใช้ LSDทดสอบเปรียบเทียบ การวิเคราะห์สถิติทั้งหมดได้แก่ด้วยซอฟต์แวร์วิเคราะห์ statistixr ( ทาลาฮาสซีFL )3 . ผลลัพธ์3.1 . สมรรถนะการเจริญเติบโตโดยทั่วไป ปลาที่ได้รับอาหารที่เสริมด้วยbrewers yeast grobioticr-a มีการเจริญเติบโตที่ดีขึ้นและประสิทธิภาพในช่วง 16 สัปดาห์ การให้ทดลอง ( ตาราง2 ) หลังจาก 4 สัปดาห์ของการให้อาหาร ปลาที่เลี้ยงเบียร์ 2 เปอร์เซ็นต์ยีสต์มีความแตกต่างทางสถิติ ( P b0.05 ) รับน้ำหนักสูงกว่าปลาที่เลี้ยงด้วยสูตรอาหาร และสูตรอาหารร้อยละ 2 grobioticr-a. หลังจาก 12 สัปดาห์ ปลา 1 เปอร์เซ็นต์2 % และยีสต์เบียร์และ 2% grobioticr-a มีเพิ่มน้ำหนักสูงกว่าปลาที่เลี้ยงด้วยสูตรอาหารที่กินและประสิทธิภาพมีแนวโน้มที่คล้ายกัน ที่ปลาย 16 สัปดาห์ ปลาที่เลี้ยงเบียร์ 2 เปอร์เซ็นต์ยีสต์และ grobioticr-a มีมวลชีวภาพสูงที่สุดซึ่งมีแนวโน้มทางสถิติ ( P = 0.11 ) อาหารประสิทธิภาพของปลาที่เลี้ยง 2 % brewers yeast อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติมากกว่าการรักษาอื่น ๆ3.2 . การตอบสนองภูมิคุ้มกันที่พยายามไม่พบผลของอาหารต่าง ๆพบในนิวโทรฟิลออกซิเดชันหัวรุนแรงการผลิตไลโซไซม์และ Superoxide anion เซลล์ผลิตโดยหัวไต macrophages ย่อยเป็นผู้ใหญ่ปลากะพงไฮบริดหลังจากระยะเวลา 16 สัปดาห์ ( ตารางที่ 3 )อย่างไรก็ตาม ปลา 1% และ 2% brewers yeast ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p b0.01 ) เซรั่มเอนไซม์ระดับที่สูงขึ้นกว่าปลาที่เลี้ยงด้วยสูตรอาหาร และสูตรอาหารร้อยละ 2 grobioticr-a อาหาร ออกไซด์พบว่าผลิตไอออนลบของ macrophages หัวไต