Fermented meat sausage is made of r

Fermented meat sausage is made of raw, finely chopped meat and fat that is mixed with nitrite curing salt, spices and a few additives (starter culture, functional ingredients as the needs, etc.) and then put into casings. The typical characteristics of fermented sausages are formed by chemical, biochemical, physical, and microbiological changes that occur during ripening, which includes fermentation, ageing, and drying (Aro et al., 2010, Flores and Bermell, 1996, Kunz, 1994 and Luecke, 1997). Most fermented sausages are not heated during manufacture or prior to consumption and are usually stored without refrigeration. Moreover, unlike milk and malt, meats cannot be pasteurized and are therefore highly susceptible to the growth of undesirable microorganisms. Accordingly, the selection of favourable conditions that encourage the specific growth and development of desirable and safe microflora and strict control of the growth of spoiling bacteria, including pathogenic strains, are essential for the microbial stability and shelf-life extension of fermented sausages (Alter et al., 2006, Bacus and Brown, 1981, Leistner, 1995 and Luecke, 1997). There were no specific rules controlling the manufacture of fermented sausages worldwide. After the outbreak of E. coli O157:H7 poisoning owing to salami consumption in the US ( CDC, 1995), however, a set of new and stringent regulations were introduced. The USDA/FSIS set a regulation of a 5-log reduction in E. coli O157:H7 for fermented sausages ( Billy, 1997).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทำไส้กรอกหมักเนื้อดิบ ประณีตสับเนื้อและไขมันที่ผสมกับไนไตรต์บ่มเกลือ เครื่องเทศ และสารเติมแต่งกี่ (วัฒนธรรมเริ่มต้น ส่วนผสมการทำงานเป็นความต้องการ ฯลฯ) และจากนั้น ใส่ลงใน casings ลักษณะทั่วไปของไส้กรอกหมักจะเกิดขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงทางเคมี ชีวเคมี กาย และทางจุลชีววิทยาที่เกิดขึ้นระหว่าง ripening ซึ่งรวมถึงการหมัก อายุ และแห้ง (พักส et al., 2010 ฟลอเรสและ Bermell, 1996, Kunz, 1994 และ Luecke, 1997) สุดร้าไส้กรอกจะถูกความร้อนใน ระหว่างการผลิต หรือ ก่อนการใช้ และมักจะเก็บโดยไม่แช่แข็ง นอกจากนี้ ซึ่งแตกต่างจากน้ำนมและข้าวมอลต์ เนื้อสัตว์ไม่ pasteurized และดังมากไวต่อการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ที่ไม่พึงปรารถนา ตามลำดับ การเลือกเงื่อนไขที่ดีที่ส่งเสริมการเจริญเติบโตและพัฒนาของ microflora ปรารถนา และปลอดภัยและควบคุมอย่างเข้มงวดของการเติบโตของแบคทีเรีย รวมทั้งสายพันธุ์อุบัติ spoiling จำเป็นสำหรับส่วนขยายจุลินทรีย์ของเสถียรภาพและอายุการเก็บหมักไส้กรอก (Alter et al., 2006, Bacus และน้ำตาล 1981, Leistner, 1995 และ Luecke, 1997) มีกฎไม่เฉพาะการควบคุมการผลิตไส้กรอกหมักทั่วโลก ชุดของกฎระเบียบใหม่ และเข้มข้นได้แนะนำหลังจากการระบาดของ E. coli O157:H7 เป็นพิษเนื่องจากใช้ไส้กรอกในสหรัฐอเมริกา (CDC, 1995), อย่างไรก็ตาม จาก/FSIS ตั้งระเบียบลด 5 ล็อกใน E. coli O157:H7 สำหรับหมักไส้กรอก (บิลลี่ 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไส้กรอกหมักเนื้อทำจากวัตถ​​ุดิบเนื้อสับและไขมันที่มีการผสมกับเกลือไนไตรท์บ่มเครื่องเทศและสารเติมแต่งไม่กี่ (เชื้อส่วนผสมการทำงานเป็นความต้องการอื่น ๆ ) แล้วใส่ลงไปในปลอก ลักษณะทั่วไปของไส้กรอกหมักจะเกิดขึ้นโดยใช้สารเคมีชีวเคมีทางกายภาพและการเปลี่ยนแปลงทางจุลชีววิทยาที่เกิดขึ้นระหว่างการสุกซึ่งรวมถึงการหมักริ้วรอยและการอบแห้ง (Aro et al., 2010, ฟลอเรสและ Bermell 1996 Kunz, ปี 1994 และ Luecke , 1997) ไส้กรอกหมักส่วนใหญ่จะไม่ได้รับความร้อนในระหว่างการผลิตหรือก่อนที่จะมีการบริโภคและการจะถูกเก็บไว้โดยไม่ต้องแช่เย็น นอกจากนี้ยังแตกต่างจากนมและมอลต์, เนื้อไม่สามารถพาสเจอร์ไรส์และดังนั้นจึงมีความอ่อนไหวต่อการเจริญเติบโตของเชื้อจุลินทรีย์ที่ไม่พึงประสงค์ ดังนั้นการเลือกเงื่อนไขที่ดีที่ส่งเสริมให้เกิดการเจริญเติบโตที่เฉพาะเจาะจงและการพัฒนาของจุลินทรีย์ที่เป็นที่น่าพอใจและมีความปลอดภัยและการควบคุมที่เข้มงวดของการเจริญเติบโตของเชื้อแบคทีเรียที่ทำให้เสียรวมทั้งสายพันธุ์ที่ทำให้เกิดโรคมีความจำเป็นสำหรับความมั่นคงของจุลินทรีย์และการขยายอายุการเก็บรักษาของไส้กรอกหมัก (Alter และ al., 2006, Bacus และสีน้ำตาลปี 1981 Leistner, ปี 1995 และ Luecke, 1997) ไม่มีกฎระเบียบที่เฉพาะเจาะจงในการควบคุมการผลิตไส้กรอกหมักทั่วโลกได้ หลังจากที่เกิดการระบาดของเชื้อ E. coli O157: H7 เป็นพิษเนื่องจากการบริโภคซาลามี่ในสหรัฐอเมริกา (CDC, 1995) แต่ชุดของกฎระเบียบใหม่ที่เข้มงวดและได้รับการแนะนำ USDA / FSIS กำหนดกฎระเบียบของการลดลง 5 เข้าสู่ระบบในเชื้อ E. coli O157: H7 สำหรับไส้กรอกหมัก (บิลลี่, 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมัก ไส้กรอกเนื้อ าดิบ สับเนื้อและไขมันที่ผสมกับเกลือไนไตรท์ บ่ม เครื่องเทศ และไม่เจือปน ( วัฒนธรรม เริ่มต้นการทำงาน วัสดุตามความต้องการ ฯลฯ ) แล้วใส่เข้าไปในปลอก . ลักษณะโดยทั่วไปของไส้กรอกหมักที่เกิดขึ้น โดยทางเคมี ชีวเคมี จุลชีววิทยา และการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพ ที่เกิดขึ้นระหว่างการสุก ,ซึ่งรวมถึงการหมัก , ริ้วรอย , แห้ง ( Aro et al . , 2010 , ฟลอเรส และ bermell , 1996 , คันส์ 2537 และ ลุกซ์ , 1997 ) ส่วนใหญ่จะไม่ระงมในระหว่างการผลิตไส้กรอกหมักหรือก่อนการบริโภค และมักจะถูกเก็บไว้โดยการแช่แข็ง ซึ่งแตกต่างจากนม และเนื้อสัตว์ต่าง ๆไม่สามารถผลิตมอลต์ , และดังนั้นจึงสูงเสี่ยงต่อการเจริญของจุลินทรีย์ที่ไม่พึงประสงค์ดังนั้นการเลือกจากเงื่อนไขที่ส่งเสริมการเจริญเติบโตและการพัฒนาคุณลักษณะเฉพาะและจุลินทรีย์ที่ปลอดภัยและควบคุมอย่างเข้มงวดของการเจริญเติบโตของแบคทีเรียสายพันธุ์ที่ก่อโรคเน่า รวมทั้งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับความมั่นคงของจุลินทรีย์และการยืดอายุการเก็บไส้กรอกหมัก ( เปลี่ยน et al . , 2006 , bacus และสีน้ำตาล , 1981 , leistner , 2538 และ ลุกซ์ , 1997 )ไม่มีกฎที่เฉพาะเจาะจงทั่วโลกการควบคุมการผลิตไส้กรอกเปรี้ยว หลังจากการระบาดของเชื้ออีโคไลเป็นสมาชิก : H7 พิษเนื่องจากการบริโภคไส้กรอกในสหรัฐฯ ( CDC , 1995 ) แต่ชุดใหม่ และเข้มงวดกฎหมายแนะนำ USDA FSIS / ตั้งระเบียบของการเป็นสมาชิก 5-log ใน E . coli ) สำหรับไส้กรอกหมัก ( บิลลี่ , 1997 )