Buttered tea is the favorite drink

Buttered tea is the favorite drink of Tibetan people. It is made of boiled brick tea and ghee. Ghee, which looks like butter, is a kind of dairy product of fat abstracted from cow milk or sheep milk. Tibetan people like the ghee made of yak milk. When they make buttered tea, they mix boiled brick tea and ghee in a special can, add some salt, pour the mixed liquid into a pottery or metal teapot and finally heat up it (but not boil it). Different people have different tastes for the buttered tea. Some people like salty flavor, others prefer to light flavor. People who do manual labors, especially men, like the strong-tasted, cream-like buttered tea. Old people, children and women like light-flavored tea. People usually heat up the buttered tea because cold buttered tea is not easy to be digested and does harm to one’s stomach.


During the Yuan Dynasty of the 13th-14th century the central government appointed a department to manage affairs in Tibet and brought Tibet under their direct management. The Ming Dynasty set up a local government in Tibet, and the Qing Dynasty subsequently appointed a ministry to deal with affairs in Tibet and Mongolia. The central government officially approved the title of Dalai Lama in 1653 and the title of Panchen Lama in 1713. In 1728 a resident minister in charge of the Tibetan affairs was appointed, followed by the creation of the “Gexia”, or Tibetan local government, in 1751.
In 1934 the Government of the Republic of China set up a resident agency to administer affairs in Tibet, and in 1959, Tibet Autonomous Region was established.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชา buttered เป็นเครื่องดื่มที่ชื่นชอบของชาวทิเบต มันทำจากอิฐต้มชาและ ghee Ghee ซึ่งมีลักษณะเหมือนเนย เป็นชนิดของผลิตภัณฑ์นมไขมันบทคัดย่ออยู่จากนมวัวหรือนมแกะ คนทิเบตชอบ ghee ทำนมยักษ์ เมื่อพวกเขาทำให้ชา buttered พวกเขาผสมอิฐต้มชา และสามารถ ghee ในพิเศษ เพิ่มเกลือบาง เทของเหลวที่ผสมลงในกาน้ำชาดินเผาหรือโลหะ และในที่สุด ความร้อนได้ (แต่ไม่เดือด) คนมีรสนิยมต่างชา buttered บางคนชอบรสเค็ม อื่น ๆ ต้องการรสชาติอ่อน คนที่มีแรงงานด้วยตนเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ชาย ชอบชา buttered แข็งลิ้มรส เหมือนครีม คนเก่า เด็ก และผู้หญิงชอบชารสเบา คนมักจะร้อนขึ้นชา buttered เนื่องจากชา buttered เย็นไม่สามารถย่อยได้ง่าย และไม่เป็นอันตรายต่อกระเพาะอาหารของในช่วงราชวงศ์หยวนของศตวรรษที่ 13-14 รัฐบาลกลางแต่งตั้งฝ่ายจัดการกิจการในทิเบต และนำทิเบตภายใต้การจัดการของพวกเขาโดยตรง ราชวงศ์หมิงตั้งรัฐบาลท้องถิ่นในทิเบต และราชวงศ์มาแต่งกระทรวงกับกิจการในทิเบตและมองโกเลีย นอกจากนี้รัฐบาลกลางอย่างเป็นทางอนุมัติของดาไลลามะใน 1653 ชื่อเรื่องและชื่อเรื่องของลามะ Panchen ใน 1713 ใน 1728 เป็นรัฐมนตรีอยู่ในความดูแลของฝ่ายทิเบตถูกแต่งตั้ง ตาม ด้วยการสร้างของ "Gexia" หรือ รัฐบาลท้องถิ่นทิเบต ใน 1751 ในปี 1934 รัฐบาลสาธารณรัฐจีนตั้งเป็นหน่วยงานที่อยู่ในการดูแลกิจการในทิเบต และภูมิภาคปกครองตนเองทิเบตก่อตั้งขึ้นในปี 1959

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เนยชาเป็นเครื่องดื่มที่ชื่นชอบของคนทิเบต มันทำจากอิฐชาต้มเนย เนยใสซึ่งมีลักษณะเหมือนเนยเป็นชนิดของผลิตภัณฑ์นมไขมันแยกจากนมวัวหรือนมแกะ คนทิเบตเช่นเนยที่ทำจากนมจามรี เมื่อพวกเขาทำให้เนยชาพวกเขาผสมชาอิฐต้มและเนยในความสามารถพิเศษเพิ่มเกลือบางเทของเหลวผสมลงในกาน้ำชาเครื่องปั้นดินเผาหรือโลหะและในที่สุดมันร้อนขึ้น (แต่ไม่ต้ม) คนต่างมีรสนิยมแตกต่างกันสำหรับชาเนย บางคนชอบรสเค็มที่คนอื่นชอบรสชาติแสง คนที่ทำคู่มือการแรงงานโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ชอบแข็งแกร่งลิ้มรสครีมเช่นชาเนย คนเฒ่าคนแก่เด็กและผู้หญิงที่ชอบชารสเบา คนมักจะร้อนขึ้นชาเนยเพราะชาเนยเย็นไม่ง่ายที่จะถูกย่อยและไม่เป็นอันตรายต่อกระเพาะอาหารของคน. ในช่วงสมัยราชวงศ์หยวนของศตวรรษที่ 13 ที่ 14 ที่รัฐบาลกลางได้รับการแต่งตั้งแผนกการจัดการกิจการในทิเบตและนำทิเบตภายใต้ของพวกเขา การจัดการโดยตรง ราชวงศ์หมิงตั้งรัฐบาลท้องถิ่นในทิเบตและราชวงศ์ชิงต่อมาได้รับการแต่งตั้งกระทรวงที่จะจัดการกับกิจการในทิเบตและมองโกเลีย รัฐบาลกลางได้รับการอนุมัติอย่างเป็นทางการชื่อของดาไลลามะใน 1653 และชื่อของ Panchen ลามะใน 1713 ใน 1728 รัฐมนตรีว่าการกระทรวงถิ่นที่อยู่ในความดูแลของกิจการทิเบตได้รับการแต่งตั้งตามด้วยการสร้างของ "Gexia" หรือทิเบตรัฐบาลท้องถิ่น ใน 1751 ใน 1934 รัฐบาลของสาธารณรัฐจีนตั้งหน่วยงานที่มีถิ่นที่อยู่ในการบริหารกิจการในทิเบตและในปี 1959 เขตปกครองตนเองทิเบตก่อตั้งขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เนย ชาเป็นเครื่องดื่มที่ชื่นชอบของคนทิเบต มันทำต้มชาอิฐ และน้ำมันเนย . น้ำมันเนย ซึ่งมีลักษณะเหมือนเนยเป็นผลิตภัณฑ์นมไขมันแยกจากนมวัวหรือนมแกะ ซาสึเกะเหมือนน้ำมันเนยา ยัค นม เมื่อพวกเขาทำชาเนย พวกเขาผสมต้มชาอิฐ และน้ำมันเนยในราคาพิเศษ สามารถ เติมเกลือ เติมน้ำผสมลงในกาน้ำชาโลหะ เครื่องปั้นดินเผา หรือ และสุดท้าย ความร้อนขึ้น ( แต่ไม่เดือด ) รสชาติที่แตกต่างกันสำหรับคนที่แตกต่างกันมีความชา บางคนชอบรสเค็ม คนอื่นชอบแสงกลิ่น ผู้ที่ใช้แรงงาน โดยเฉพาะผู้ชาย อย่างแข็งแรง ชิมครีม ชอบดื่มชาเนย . คนแก่ เด็ก และผู้หญิง ชอบแสง รสชา คนมักจะอุ่นเนยเนยเย็นชา เพราะชาไม่ได้เป็นอาหารที่ย่อยง่ายและไม่เป็นอันตรายกับคนท้องในช่วงราชวงศ์หยวนของศตวรรษที่ 13th-14th รัฐบาลกลางแต่งตั้งกรมจัดการกิจการในทิเบตและนำทิเบตภายใต้การบริหารโดยตรงของพวกเขา ราชวงศ์หมิงจัดตั้งรัฐบาลท้องถิ่นในทิเบต และ ราชวงศ์ชิง ต่อมาได้รับการแต่งตั้งเป็นปลัดกระทรวง เพื่อจัดการกับกิจการในทิเบตและมองโกเลีย รัฐบาลกลางได้รับการอนุมัติอย่างเป็นทางการชื่อของดาไลลามะใน 1330 และชื่อเรื่องของ panchen ลามะใน 1600 . ในโดยมีรัฐมนตรีดูแลกิจการทิเบตได้รับการแต่งตั้ง ตาม ด้วยการสร้าง " gexia " หรือทิเบต รัฐบาลท้องถิ่นใน 1751 .1934 รัฐบาลจีนตั้งหน่วยงานถิ่นบริหารกิจการในทิเบต และเขตปกครองตนเองทิเบตในปี 1959 เป็นตั้งขึ้น