“If you ask me what my job is like

“If you ask me what my job is like — is it difficult, is there pressure? I have to say ‘No,’” observes 12th Air Force (Air Force Southern) Commander Lt. Gen. Robin Rand, seated in his office at Davis-Monthan Air Force Base. “I get to come to work for a mission that matters, with people dedicated to that mission who have the support of their families.”
And when Rand speaks about his job, he really means the word as a plural. There are several components to his position, calling for many skill sets and just the sort of knowledge and expertise he has gained in more than three decades of service.
It’s not a career he always knew he would have, and yet, perhaps he was destined for it.
“My father — Lt. Col. Philip Rand — was in the U.S. Air Force as well,” he reveals. “I was born in Newfoundland, Canada, and I spent my formative years traveling around because of his service. I don’t really have a hometown, so I’ve adopted a couple of places,” he adds with a smile.
By the time Rand was a teenager, the family had settled in Colorado Springs. It was there that the dream of flight really took shape. “I’m the youngest of four kids, and I’m the only one who went into the Air Force. My father didn’t pressure me to go this route. During my junior and senior years, I decided that I wanted to go to the Air Force Academy, which is in Colorado Springs. The location was an influence, and they had a pretty good football program in the early 1970s, which mattered to me.”
For a year, he attended the Air Force Academy prep school to improve his grades, and he played football and baseball until he discovered that he needed to devote all his time to study. The hard work paid off and while at school he came to a realization. “Back then, the preponderance of people accepted into the academy were pilot-qualified, and most of them went to pilot training. When I was cadet I wasn’t over the top about flying. I developed that love, and now I’ve been flying my entire career. I still enjoy flying the F16. It’s been a real blessing and privilege.”
His married life began almost simultaneously with his military career. “I was commissioned on May 30, 1979, and married Kim on June 2nd, so we’ve been together on this journey for my entire career. She’s been a wonderful spouse, great mom, and has held it all together. She’s always given me the freedom to maneuver. It’s a big burden that’s lifted when you have that support.”
Rand’s career has taken him, Kim, daughter Brook and son Bryson all over the world. Besides having a very understanding wife, his kids have been right there behind him, too. “I’m very proud of them,” he notes. “It wasn’t easy for them growing up. They both attended three high schools in three years. My daughter did her sophomore, junior and senior years at different schools. My son was able to have his junior and senior years at the same school. They lived in Spain, Germany, Japan and Korea; they moved a lot. They understood that and were very supportive.”
When he assumed command of the 12th Air Force (AFSOUTH) in December 2011, it wasn’t his first time being stationed in Arizona. He was stationed at Williams Air Force Base in eastern Phoenix for pilot training, and then stayed on as an instructor pilot for almost four years. “This is my fourth assignment in Arizona. We love this wonderful state, so we’ve adopted it as our home,” he remarks.
In all, he has made about 23 moves in his career, and has found each assignment rewarding. “The overseas assignments, including over a year in Iraq, have been wonderful, especially the opportunity to see different cultures and be involved in them. The stateside assignments … who can complain about living in Arizona? I’ve been stationed twice in Las Vegas, two different times in the DC area working at the Pentagon, and a wonderful place that I highly recommend — Newport, Rhode Island, where I went to the Naval War College. Phenomenal place. Every place has been great in its own way, but we are most comfortable out in the West. There’s something about the beautiful blue skies, the mountains, the drier weather, the lower humidity.”
As he says this, he wheels around in his chair to indicate the sweep of the Santa Catalinas, which form a perfect backdrop through his office windows. “Isn’t that the most beautiful sight in the world? No matter what my day’s like, all I’ve got to do is look out that window. That snaps me around.”
Rand’s days can be decidedly unpredictable, the result of his duties being split into two critical components.
For the first part, he oversees the 10 Wings that are part of the 12th Air Force. “Here in Tucson we have the 355th Fighter Wing, and Davis-Monthan is actually their installation. The Wing Commander is responsible for the base, but he works for me. The nine other wings in the 12th Air Force are about the same size, anywhere from 3500 to 7000 airmen and civilian employees and another 5000 to 12,000 family members. These are little communities. When you add it all up, between 12th Air Force active duty locations, the Air National Guard and the Air Force Reserve, there are 30 installations in states like Nevada, Utah and Idaho that are part of the 12th Air Force. There are 64,000 Airmen the 12th Air Force is responsible for. We try to get out to these different locations and check them out to see how they’re doing. Our job is to organize, train and equip these bases and these units so they can go around the world and do the business of our nation.”
As an example, the 355th Fighter Wing recently sent a squadron of A-10s to Bagram, Afghanistan. It was Rand’s job to help ensure that they were organized, trained and equipped properly before they went. Whatever happens in the 12th Air Force, the buck stops with Lt. Gen. Rand, so he deals with the good news and the bad news day in and day out. Kim often travels with him, and she is able to be his eyes and ears around the bases that they visit; her 30-plus years of expertise as an Air Force wife and mom give her a lot of insight about what works and what doesn’t to support couples and families.
The second part of Rand’s job is one that most people don’t know exists. “I’m the Air Force component of USSOUTHCOM — United States Southern Command — which is headquartered in Miami, Florida. It’s responsible for Central America, the Caribbean and South America. It’s a joint command — Army, Navy, Air Force, Marines and Special Ops.
“Our job in USSOUTHCOM primarily is to help counter transnational organized crime — in other words, illicit drug trafficking — and to assist with humanitarian assistance and disaster relief, and build partnership capacity with these nations.”
There are 31 countries in the region in which USSOUTHCOM operates, and about 20 of those have an active relationship with the U.S. military. Due to the nature of the mission, at any point in time, Rand may be dealing with the FBI, DEA, or military commanders of another nation. There’s a certain amount of diplomatic skill that’s needed in the position.
“Not long ago, I spent time with the commander of the Colombian Air Force and his family. They came to the United States and we were able to have a wonderful week with them, exchanging ideas, discussing, sharing our tactics, techniques and procedures. We’re building a partnership. You can’t delegate that. He’s their number one man in their air force. That’s not something I can delegate to a major or a lt. colonel.”
Rand is quick to give credit to his staff and their abilities. “I’m surrounded by great people, so this work is done with very little top cover from me. We have people who are very engaged and know the region. They’ve lived it, they understand the cultures.”
As a three-time Wing Commander himself, he employs a similar approach overseeing the duties of the 12th Air Force. “I tell the Wing Commanders all the time, ‘You don’t need me to help run your Wing. You know how to do that. The day-to-day operation of your Wing, that’s your job. My job is to sometimes give you advice — advice that you ask for, or maybe you didn’t ask for. The second part is to provide advocacy for some of the things that you need. I’m a little closer to that top rung, which helps me to advocate for you. The third thing is to provide you top cover if there’s a situation where you need it.”
Most people get their job after being interviewed by a manager or two, maybe even the president of the company. When you are nominated to assume command of a division of the Air Force, the process is completed at the very highest level imaginable. “The Air Force submits your name to the Secretary of Defense; it goes through this process between the Air Force, the Joint Staff and Office of the Secretary of Defense, and then your name is forwarded to the White House. After that, it goes over to the Senate, and they do the confirmation.”
Rand assumed his position in a short ceremony in a hangar at D-M, received his third star, and began to acclimate himself not only to the command, but to the city itself. “We really like Tucson. We’ve spent a lot of time in Arizona, but mostly in the Phoenix area. I’m enjoying the five to 10 degrees of cooler temperatures here, we haven’t found a bad restaurant yet and we love the people. My grandchildren visited us and drove to the top of Mount Lemmon, which was fun for all of us.”
When he has free time, he likes to spend it with his wife, seeking out new restaurants. He is an avid reader — especially of history — and seriously devoted to fitness, working out nearly every day. He also has taken up golf, though he admits with a smile, “The good news is my game has a lot of room for improvement. I like the fellowship and being outdoors. I made a commitment when I took up golf around 48 years old that if I play 18 holes and I’m more stressed than I started, it’s not worth doing. I refuse to be stressed out about it.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ถ้าคุณถามฉันอะไรคือเช่น — ยาก มีความดัน ต้องพูดว่า "ไม่ " พิจารณา 12 กองทัพอากาศ (กองทัพอากาศภาคใต้) ผู้บัญชาการเอ็ด Rand โรบิน นั่งในสำนักงานของเขาที่ฐานทัพอากาศ Davis Monthan "ผมได้มาทำงานในภารกิจที่สำคัญ มีคนทุ่มเทเพื่อภารกิจการสนับสนุนของครอบครัว" และเมื่อ Rand พูดเกี่ยวกับงานของเขา เขาจริง ๆ หมายถึง คำที่เป็นพหูพจน์เป็น มีส่วนประกอบหลายตำแหน่งของเขา เรียกทักษะมากและเพียงการเรียงลำดับของความรู้และความเชี่ยวชาญที่เขาได้รับในบริการมากกว่าสามทศวรรษ มันไม่ใช่อาชีพเขารู้เสมอคงจะมี และยัง บางทีเขาถูกกำหนดให้"พ่อ — วอร์เร็นพันเอกฟิลิป Rand — ถูกในสหรัฐกองทัพอากาศเช่น, " เขาเปิดเผย "ผมเกิดในรัฐนิวฟันด์แลนด์ แคนาดา และฉันใช้ของฉันปีความอุดมสมบูรณ์ทั่งเนื่องจากบริการของเขา ฉันไม่ได้จริง ๆ บ้าน ดังนั้นฉันได้นำคู่สถานที่ เขาเพิ่มดีการ แรนด์ถูกวัยรุ่น ครอบครัวมีแล้วในโคโลราโดสปริงส์ มีถูกว่า ฝันบินจริง ๆ เอารูปร่าง "ฉันเป็นคนสุดท้องของเด็กสี่ และฉันผู้เดินเข้าไปในกองทัพอากาศ พ่อไม่ได้กดดันให้ผมไปเส้นทางนี้ ในช่วงปีของฉันจูเนียร์ และอาวุโส ที่ฉันตัดสินใจว่า อยากจะไปที่วิทยาลัยกองทัพอากาศ ซึ่งอยู่ในโคโลราโดสปริงส์ มีอิทธิพลต่อ และพวกเขามีโปรแกรมฟุตบอลดีใน ซึ่ง mattered ให้ฉัน"For a year, he attended the Air Force Academy prep school to improve his grades, and he played football and baseball until he discovered that he needed to devote all his time to study. The hard work paid off and while at school he came to a realization. “Back then, the preponderance of people accepted into the academy were pilot-qualified, and most of them went to pilot training. When I was cadet I wasn’t over the top about flying. I developed that love, and now I’ve been flying my entire career. I still enjoy flying the F16. It’s been a real blessing and privilege.”His married life began almost simultaneously with his military career. “I was commissioned on May 30, 1979, and married Kim on June 2nd, so we’ve been together on this journey for my entire career. She’s been a wonderful spouse, great mom, and has held it all together. She’s always given me the freedom to maneuver. It’s a big burden that’s lifted when you have that support.”Rand’s career has taken him, Kim, daughter Brook and son Bryson all over the world. Besides having a very understanding wife, his kids have been right there behind him, too. “I’m very proud of them,” he notes. “It wasn’t easy for them growing up. They both attended three high schools in three years. My daughter did her sophomore, junior and senior years at different schools. My son was able to have his junior and senior years at the same school. They lived in Spain, Germany, Japan and Korea; they moved a lot. They understood that and were very supportive.”When he assumed command of the 12th Air Force (AFSOUTH) in December 2011, it wasn’t his first time being stationed in Arizona. He was stationed at Williams Air Force Base in eastern Phoenix for pilot training, and then stayed on as an instructor pilot for almost four years. “This is my fourth assignment in Arizona. We love this wonderful state, so we’ve adopted it as our home,” he remarks.In all, he has made about 23 moves in his career, and has found each assignment rewarding. “The overseas assignments, including over a year in Iraq, have been wonderful, especially the opportunity to see different cultures and be involved in them. The stateside assignments … who can complain about living in Arizona? I’ve been stationed twice in Las Vegas, two different times in the DC area working at the Pentagon, and a wonderful place that I highly recommend — Newport, Rhode Island, where I went to the Naval War College. Phenomenal place. Every place has been great in its own way, but we are most comfortable out in the West. There’s something about the beautiful blue skies, the mountains, the drier weather, the lower humidity.”As he says this, he wheels around in his chair to indicate the sweep of the Santa Catalinas, which form a perfect backdrop through his office windows. “Isn’t that the most beautiful sight in the world? No matter what my day’s like, all I’ve got to do is look out that window. That snaps me around.”Rand’s days can be decidedly unpredictable, the result of his duties being split into two critical components. For the first part, he oversees the 10 Wings that are part of the 12th Air Force. “Here in Tucson we have the 355th Fighter Wing, and Davis-Monthan is actually their installation. The Wing Commander is responsible for the base, but he works for me. The nine other wings in the 12th Air Force are about the same size, anywhere from 3500 to 7000 airmen and civilian employees and another 5000 to 12,000 family members. These are little communities. When you add it all up, between 12th Air Force active duty locations, the Air National Guard and the Air Force Reserve, there are 30 installations in states like Nevada, Utah and Idaho that are part of the 12th Air Force. There are 64,000 Airmen the 12th Air Force is responsible for. We try to get out to these different locations and check them out to see how they’re doing. Our job is to organize, train and equip these bases and these units so they can go around the world and do the business of our nation.”As an example, the 355th Fighter Wing recently sent a squadron of A-10s to Bagram, Afghanistan. It was Rand’s job to help ensure that they were organized, trained and equipped properly before they went. Whatever happens in the 12th Air Force, the buck stops with Lt. Gen. Rand, so he deals with the good news and the bad news day in and day out. Kim often travels with him, and she is able to be his eyes and ears around the bases that they visit; her 30-plus years of expertise as an Air Force wife and mom give her a lot of insight about what works and what doesn’t to support couples and families.The second part of Rand’s job is one that most people don’t know exists. “I’m the Air Force component of USSOUTHCOM — United States Southern Command — which is headquartered in Miami, Florida. It’s responsible for Central America, the Caribbean and South America. It’s a joint command — Army, Navy, Air Force, Marines and Special Ops.
“Our job in USSOUTHCOM primarily is to help counter transnational organized crime — in other words, illicit drug trafficking — and to assist with humanitarian assistance and disaster relief, and build partnership capacity with these nations.”
There are 31 countries in the region in which USSOUTHCOM operates, and about 20 of those have an active relationship with the U.S. military. Due to the nature of the mission, at any point in time, Rand may be dealing with the FBI, DEA, or military commanders of another nation. There’s a certain amount of diplomatic skill that’s needed in the position.
“Not long ago, I spent time with the commander of the Colombian Air Force and his family. They came to the United States and we were able to have a wonderful week with them, exchanging ideas, discussing, sharing our tactics, techniques and procedures. We’re building a partnership. You can’t delegate that. He’s their number one man in their air force. That’s not something I can delegate to a major or a lt. colonel.”
Rand is quick to give credit to his staff and their abilities. “I’m surrounded by great people, so this work is done with very little top cover from me. We have people who are very engaged and know the region. They’ve lived it, they understand the cultures.”
As a three-time Wing Commander himself, he employs a similar approach overseeing the duties of the 12th Air Force. “I tell the Wing Commanders all the time, ‘You don’t need me to help run your Wing. You know how to do that. The day-to-day operation of your Wing, that’s your job. My job is to sometimes give you advice — advice that you ask for, or maybe you didn’t ask for. The second part is to provide advocacy for some of the things that you need. I’m a little closer to that top rung, which helps me to advocate for you. The third thing is to provide you top cover if there’s a situation where you need it.”
Most people get their job after being interviewed by a manager or two, maybe even the president of the company. When you are nominated to assume command of a division of the Air Force, the process is completed at the very highest level imaginable. “The Air Force submits your name to the Secretary of Defense; it goes through this process between the Air Force, the Joint Staff and Office of the Secretary of Defense, and then your name is forwarded to the White House. After that, it goes over to the Senate, and they do the confirmation.”
Rand assumed his position in a short ceremony in a hangar at D-M, received his third star, and began to acclimate himself not only to the command, but to the city itself. “We really like Tucson. We’ve spent a lot of time in Arizona, but mostly in the Phoenix area. I’m enjoying the five to 10 degrees of cooler temperatures here, we haven’t found a bad restaurant yet and we love the people. My grandchildren visited us and drove to the top of Mount Lemmon, which was fun for all of us.”
When he has free time, he likes to spend it with his wife, seeking out new restaurants. He is an avid reader — especially of history — and seriously devoted to fitness, working out nearly every day. He also has taken up golf, though he admits with a smile, “The good news is my game has a lot of room for improvement. I like the fellowship and being outdoors. I made a commitment when I took up golf around 48 years old that if I play 18 holes and I’m more stressed than I started, it’s not worth doing. I refuse to be stressed out about it.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ถ้าคุณถามฉันว่าอะไรคืองานของผม เช่น มัน ยาก มีความกดดัน ฉันต้องพูดว่า " ไม่ " สังเกต 12 กองทัพอากาศ ( กองทัพอากาศภาคใต้ ) ผู้บัญชาการ โดยโรบิน แรนด์ นั่งอยู่ในสำนักงานที่เดวิส monthan ฐานทัพอากาศ " ฉันมาเพื่อทำงานสำหรับภารกิจที่สำคัญกับคนที่ทุ่มเทให้กับงานที่ได้รับการสนับสนุนจากครอบครัวของพวกเขา . "
เมื่อแรนด์พูดเรื่องงานของเขาหมายความว่าคำที่เป็นพหูพจน์ มีหลายองค์ประกอบตำแหน่งของเขาเรียกชุดทักษะมากและเพียงแค่การจัดเรียงของความเชี่ยวชาญและความรู้ที่เขาได้รับในกว่าสามทศวรรษของการให้บริการ
มันไม่ใช่อาชีพเขารู้เสมอ เขาจะได้ แต่บางทีเค้าอาจจะถูกลิขิตให้ .
" พ่อ - นาวาอากาศโท ฟิลิปแรน - อยู่ในกองทัพอากาศสหรัฐฯเช่นกัน " เขาเผย" ผมเกิดในแคนาดา , แคนาดา , และฉันใช้เวลาฉันระหว่างปีเดินทางรอบเพราะการบริการของเขา ฉันไม่มีบ้าน ดังนั้นฉันได้ใช้คู่ของสถานที่ " เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม
โดยเวลาแรนด์ เป็นวัยรุ่น ครอบครัวได้ตัดสินในโคโลราโดสปริงส์ มันมีความฝันของการบินจริงๆเอารูปร่าง " ผมอายุเด็กสี่และผมเป็นคนเดียวที่ไปเข้ากองทัพอากาศ พ่อผมไม่ได้กดดันฉันที่จะไปเส้นทางนี้ ในระหว่างปีรุ่นพี่ของฉัน ฉันตัดสินใจว่าฉันต้องการที่จะไปโรงเรียนกองทัพอากาศ ซึ่งอยู่ในโคโลราโดสปริงส์ สถานที่ที่เป็นอิทธิพลและพวกเขามีโปรแกรมฟุตบอลค่อนข้างดีในยุคก่อน ซึ่งสำคัญต่อฉัน "
สำหรับปีเขาเข้าร่วมกองทัพอากาศโรงเรียนเตรียมโรงเรียนเพื่อปรับปรุงผลการเรียนของเขา และเขาเล่นฟุตบอลและเบสบอล จนกระทั่งเขาค้นพบว่าเขาต้องการที่จะอุทิศเวลาทั้งหมดของเขาเพื่อการศึกษา ทำงานอย่างหนักจ่ายออกและในขณะที่โรงเรียน เขาจึงนึกขึ้นมาได้ " ตอนนั้น ความเหนือกว่าของผู้เข้าเรียนเป็นนักบินที่มีคุณภาพ และส่วนใหญ่ของพวกเขาไปฝึกบินเมื่อผมเป็นนักเรียนผมไม่ได้ขึ้นไปด้านบนเกี่ยวกับการบิน ผมพัฒนาความรัก และตอนนี้ฉันบินอาชีพของผม ฉันยังคงเพลิดเพลินกับการบิน F16 . มันเป็นพระพรจริง และสิทธิพิเศษ "
ของเขาเกือบพร้อมกันกับชีวิตแต่งงานของเขาเริ่มอาชีพทหาร " ผมได้รับมอบหมายเมื่อ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2522 และแต่งงานกับคิมบน 2 มิถุนายน เพื่อให้เราได้อยู่ด้วยกันในการเดินทางครั้งนี้ สำหรับอาชีพของผมเธอได้รับที่ยอดเยี่ยมคู่สมรส แม่ที่ดี และได้ถือมันทั้งหมดเข้าด้วยกัน เธอมักจะให้อิสระในการจัดทํา มันเป็นภาระใหญ่ที่ยกเมื่อคุณมีการสนับสนุน "
แรนด์ เป็นอาชีพที่ได้ถ่ายเขา คิม บรูค ลูกสาวและลูกชาย ไบรสัน ทั่วโลก นอกจากนี้มีความเข้าใจมาก ภรรยาและลูกของเขาได้อยู่หลังเขาเหมือนกัน " ผมภูมิใจในตัวพวกเขา " เขาบันทึก" มันไม่ง่ายสำหรับพวกเขาเติบโตขึ้น พวกเขาทั้งสามโรงเรียนมัธยมเข้าร่วมใน 3 ปี ลูกสาว 2 ปีของเธอแล้ว , รุ่นพี่ที่โรงเรียนต่าง ๆ ลูกชายของฉันก็สามารถที่จะมีปี รุ่นพี่ที่โรงเรียนเดียวกัน พวกเขาอาศัยอยู่ในสเปน , เยอรมัน , ญี่ปุ่นและเกาหลี พวกเขาย้ายที่บ่อย พวกเขาเข้าใจและสนับสนุนมาก "
.เมื่อเขาทำการสั่งการของกองทัพอากาศ 12 ( afsouth ) ในเดือนธันวาคม 2011 , นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาถูกประจำการในแอริโซนา เขาประจำการอยู่ที่ฐานทัพอากาศวิลเลียมส์ใน Phoenix ตะวันออกสำหรับการฝึกนักบิน และจากนั้นก็เป็นครูฝึกนักบินเกือบสี่ปี " นี่คือภารกิจที่ 4 ของฉันในรัฐแอริโซนา เราชอบภาพที่ยอดเยี่ยมนี้ เราเคยใช้มันที่บ้านของเรา , " เขากล่าว .
ใน ทั้งหมด เขาได้ประมาณ 23 ครั้งในอาชีพของเขา และได้พบว่าในแต่ละงานที่คุ้มค่า " งานที่ต่างประเทศ รวมทั้งปีในอิรักได้ยอดเยี่ยม โดยเฉพาะ โอกาสที่จะได้เห็นวัฒนธรรมที่แตกต่างและมีส่วนร่วมในพวกเขา งาน . . . . . . . ในสหรัฐที่สามารถบ่นเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในอาริโซน่า ? ผมเคยประจำอยู่สองครั้งในลาสเวกัสที่แตกต่างกันสองครั้งในพื้นที่ DC ทำงานที่เพนตากอน และเป็นสถานที่ที่ยอดเยี่ยมที่ผมขอแนะนำ - Newport , Rhode Island , ที่ฉันไปวิทยาลัยสงครามทหารเรือ สถานที่มหัศจรรย์ ทุกสถานที่ถูกดีในแบบของมัน แต่เราถนัดมากที่สุดในตะวันตก มีบางอย่างเกี่ยวกับของสวยงาม ท้องฟ้าสีฟ้าภูเขา สภาพอากาศที่แห้ง ความชื้นต่ำ "
.เขาบอกว่า เขาล้อรอบในเก้าอี้ของเขาบ่งบอกกวาดของซานตา catalinas ซึ่งเป็นฉากหลังที่สมบูรณ์แบบผ่านทางหน้าต่างห้องทำงานของเขา " นั่นไม่ใช่ภาพที่สวยที่สุดในโลก ไม่ว่าวันของฉันเป็นทั้งหมดที่ฉันต้องทำคือมองออกไปที่หน้าต่าง ที่ยึดมา . "
แรนด์ของวันสามารถเด็ดที่ไม่อาจคาดเดาผลของหน้าที่ถูกแบ่งออกเป็นส่วนประกอบที่สำคัญสอง
สำหรับส่วนแรก เขาดูแล 10 ปีกที่เป็นส่วนหนึ่งของกองทัพอากาศ 12 " ที่นี่ในทูซอนเรามี 355th รบปีก และ เดวิด monthan เป็นจริงการติดตั้ง ปีกผู้บัญชาการรับผิดชอบฐาน แต่เขาทำงานให้ผม เก้าอีกปีกในกองทัพอากาศ 12 จะเกี่ยวกับขนาดเดียวกัน