Unfortunately, however, family viol

Unfortunately, however, family violence is not at all uncommon, possibly because of the very fact that families spend so much time together and have so many emotional ties (and therefore potential emotional stressors). But for these same reasons, and because our family impacts our potential as human beings so fundamentally, family violence may be the most harmful form of violence humans can encounter.
When all forms of violence are considered, women and men are found to be equally likely to physically abuse children, and women as well as men have been known to sexually abuse them. It should be noted that although the vast majority of child sexual abuse is perpetrated by males, this does not mean that biological fathers are the most common perpetrators. Those few studies that differentiate between biological fathers, stepfathers and other family members have found that biological fathers—especially those who are engaged and active in caretaking—are less likely than other male relatives to engage in child sexual abuse.
While death from child abuse is horribly tragic, children who survive are not necessarily “lucky.” Many of these grow up with mental and emotional problems leading to high-risk and criminal behavior, and parents who have been abused as children are at high risk for abusing their own children and continuing the cycle.
The importance of attachment between family members has long been underscored by clinical research, and studies of abusive parents note deficits in this area. Typical characteristics of violent parents include anger control problems, low levels of empathy, and poor problem-solving skills. Barnett and her associates also observe that compared to nonabusive adults, “abusive individuals have been found to have unrealistic expectations and negative perceptions regarding their children.” In addition, they write, “such parents exhibit numerous deficits in child management skills. Compared with nonabusive parents, physically abusive parents interact with their children less; when they do interact with their children, they display higher rates of directive, critical, and controlling behavior and a higher frequency of verbal and physical aggression.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่อย่างไรก็ตามความรุนแรงในครอบครัวไม่ได้อยู่ที่เรื่องแปลกที่ทุกคนอาจจะเป็นเพราะความเป็นจริงมากที่ครอบครัวใช้เวลามากร่วมกันและมีความผูกพันทางอารมณ์จำนวนมาก (และดังนั้นจึงเกิดความเครียดทางอารมณ์ที่อาจเกิดขึ้น) แต่ด้วยเหตุผลเดียวกันนี้และเนื่องจากผลกระทบต่อครอบครัวของเรามีศักยภาพของเราเป็นมนุษย์ดังนั้นพื้นฐานความรุนแรงในครอบครัวอาจจะเป็นรูปแบบที่อันตรายที่สุดของมนุษย์ความรุนแรงสามารถพบ.
เมื่อทุกรูปแบบของความรุนแรงได้รับการพิจารณาผู้หญิงและผู้ชายจะพบว่ามีแนวโน้มที่เท่าเทียมกัน การละเมิดทางร่างกายเด็กและผู้หญิงเช่นเดียวกับคนที่ได้รับทราบเพื่อการละเมิดทางเพศพวกเขา มันควรจะตั้งข้อสังเกตว่าแม้ว่าส่วนใหญ่ของเด็กที่ถูกล่วงละเมิดทางเพศโดยจอมมารเพศนี้ไม่ได้หมายความว่าบิดาเป็นผู้กระทำผิดที่พบมากที่สุด การศึกษาเหล่านั้นไม่กี่แห่งที่แยกความแตกต่างระหว่างบิดา, stepfathers และสมาชิกในครอบครัวอื่น ๆ ได้พบว่าบรรพบุรุษโดยเฉพาะอย่างยิ่งทางชีวภาพผู้ที่มีส่วนร่วมและการใช้งานในเรียบร้อย-มีโอกาสน้อยกว่าญาติผู้ชายอื่น ๆ ที่จะมีส่วนร่วมในการล่วงละเมิดทางเพศเด็ก.
ในขณะที่การเสียชีวิตจากการล่วงละเมิดเด็ก ที่น่าเศร้าอย่างน่ากลัวเด็กที่รอดไม่จำเป็นต้องมี "โชคดี." หลายเหล่านี้เติบโตขึ้นมาพร้อมกับปัญหาทางจิตและอารมณ์ที่นำไปสู่ความเสี่ยงสูงและพฤติกรรมทางอาญาและผู้ปกครองที่ได้รับการทารุณกรรมเป็นเด็กที่มีความเสี่ยงสูงสำหรับการเหยียดหยามลูกของตัวเองและ อย่างต่อเนื่องรอบ.
ความสำคัญของสิ่งที่แนบมาระหว่างสมาชิกในครอบครัวได้รับการเน้นย้ำโดยการวิจัยทางคลินิกและการศึกษาของพ่อแม่ที่ไม่เหมาะสมทราบการขาดดุลในบริเวณนี้ ลักษณะทั่วไปของผู้ปกครองที่มีความรุนแรงรวมถึงปัญหาการควบคุมความโกรธในระดับต่ำของการทำความเข้าใจและแก้ปัญหายากจนทักษะ บาร์เน็ตต์และเพื่อนร่วมงานของเธอก็สังเกตเห็นว่าเมื่อเทียบกับผู้ใหญ่ nonabusive "บุคคลที่ไม่เหมาะสมได้รับพบว่ามีความคาดหวังที่ไม่สมจริงและความรู้สึกเชิงลบเกี่ยวกับเด็กของพวกเขา." นอกจากนี้พวกเขาเขียน "พ่อแม่ดังกล่าวแสดงให้เห็นการขาดดุลจำนวนมากในทักษะการจัดการเด็ก เมื่อเทียบกับผู้ปกครอง nonabusive พ่อแม่ผู้ปกครองที่ไม่เหมาะสมทางร่างกายมีปฏิสัมพันธ์กับเด็กของพวกเขาน้อยลง เมื่อพวกเขามีปฏิสัมพันธ์กับเด็กของพวกเขาแสดงราคาที่สูงขึ้นของคำสั่งที่สำคัญและพฤติกรรมการควบคุมและความถี่ที่สูงขึ้นของการรุกรานทางวาจาและทางกายภาพ. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่อย่างไรก็ตามความรุนแรงอะไรครอบครัวรึเปล่าที่ไม่พิสดาร อาจเนื่องจากความเป็นจริงมากที่ครอบครัวใช้เวลาด้วยกันให้มากขึ้น และมีความสัมพันธ์ทางอารมณ์มาก ( และความเครียดทางอารมณ์ที่อาจเกิดขึ้น ) แต่เพราะเหตุผลเดียวกันนี้ และเพราะครอบครัวของเราต่อศักยภาพของเราเป็นมนุษย์ ดังนั้น ภาระความรุนแรงในครอบครัวอาจเป็นรูปแบบที่เป็นอันตรายที่สุดของความรุนแรงมนุษย์สามารถพบ .
เมื่อทุกรูปแบบของความรุนแรงจะถือว่า ผู้หญิงและผู้ชายจะพบว่ามีโอกาสเท่าเทียมกันทางกายภาพการละเมิดเด็กและผู้หญิงรวมทั้งผู้ชายได้รู้จักล่วงละเมิดทางเพศนั้น มันควรจะสังเกตว่าถึงแม้ว่าส่วนใหญ่ของการละเมิดทางเพศเด็กถูกทำร้ายโดยผู้ชายนี้ไม่ได้หมายความว่าพ่อทางชีวภาพเป็นผู้กระทำผิดที่พบมากที่สุด พวกการศึกษาน้อยที่แยกความแตกต่างระหว่างบิดาแท้ๆ stepfathers และสมาชิกในครอบครัวอื่น ๆได้พบว่าพ่อแท้ๆ โดยเฉพาะผู้ที่ร่วมอยู่ใน caretaking มีแนวโน้มน้อยกว่าญาติผู้ชายอื่น ๆมีส่วนร่วมในการละเมิดทางเพศเด็ก
ในขณะที่ความตายจากการทารุณกรรม น่ากลัว เป็นเรื่องน่าเศร้าเด็กที่รอดชีวิตไม่จําเป็นต้อง " โชคดี " หลายเหล่านี้เติบโตขึ้น มีปัญหาทางจิตและอารมณ์ที่นำไปสู่พฤติกรรมเสี่ยง และอาญา และผู้ปกครองที่ถูกทารุณกรรมเป็นเด็กที่มีความเสี่ยงสูงสำหรับทำลายเด็กของตัวเองและต่อเนื่องรอบ .
ความสำคัญของความผูกพันระหว่างคนในครอบครัวได้นานถูกสถานการณ์ โดยการวิจัยทางคลินิก ,และศึกษาที่ไม่เหมาะสมผู้ปกครองทราบลงในพื้นที่นี้ ลักษณะทั่วไปของผู้ปกครองที่รุนแรง รวมถึงปัญหาการควบคุมความโกรธ ระดับต่ำของการเอาใจใส่ และ ยากจน ทักษะการแก้ปัญหา Barnett และผู้ร่วมงานของเธอยังสังเกตว่า เมื่อเทียบกับผู้ใหญ่ nonabusive " บุคคลที่ได้รับพบว่ามีความคาดหวังที่ไม่สมจริงและการรับรู้เชิงลบเกี่ยวกับเด็กของพวกเขา" นอกจากนี้ พวกเขาเขียนว่า " พ่อแม่เช่นการจัดแสดงมากมายในทักษะการจัดการลูก เมื่อเทียบกับพ่อแม่ nonabusive ผู้ปกครองทางกายภาพที่ไม่เหมาะสมโต้ตอบกับลูกน้อย เมื่อพวกเขามีปฏิสัมพันธ์กับเด็กของพวกเขา พวกเขาแสดงอัตราที่สูงขึ้นของการสั่งการ การ และการควบคุมพฤติกรรม และความถี่สูง วาจาและร่างกาย ก้าวร้าว "