The field of historical linguistics

The field of historical linguistics studies how languages change over time, a process that is always occurring. ________________________________________ To determine whether a language belongs with others in a family, the linguist will first find cognate words in the languages involved. After that, he will try to work out the exact sound changes that led to the form each cognate takes in the sister languages. This will be clearer if we look at an example. Most of the languages spoken in Europe belong to the Indo-European family. The word ‘polis’ in Greek means city. It has cognates in other Indo-European languages: ‘puram’ in Sanskrit with the same meaning, and ‘pilis’ in Lithuanian, with the meaning of ‘castle.’ We also find this word in place names, like Napoli in Italy or Sevastopol in Russian. However, this does not mean we can assume that any language containing a version of this word is Indo-European. ‘Singburi’ in Thailand is only one of many ‘buri,’ but that doesn’t make Thai an Indo-European language. The reason is that these names were borrowed from Sanskrit or Pali, which do in fact belong to the Indo-European family. This shows that linguists must be very careful to distinguish between a true genetic relationship and cases of borrowing. If we compare the basic vocabulary of Thai with that of Indo-European languages, few cognates will be present, and these can usually be explained by borrowing. Clearly, linguists must take the broad picture into account when working out relationships between languages.
Choices:
a. We can define a language family as a group of languages with a common ancestor.
b. It is usually assumed that every language exhibits an equal degree of complexity.
c. Studying ancient languages is a very different matter from studying ones that are still spoken today.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขตของภาษาศาสตร์เชิงประวัติศึกษาว่าภาษาที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา กระบวนการที่เกิดขึ้นเสมอ ___เพื่อตรวจสอบว่าภาษาเป็นสมาชิกกับคนอื่น ๆ ในครอบครัว นักภาษาศาสตร์ที่จะแรกพบคำวลีในภาษาที่เกี่ยวข้อง หลังจากนั้น เขาจะพยายามออกการเปลี่ยนแปลงเสียงที่แน่นอนที่นำไปสู่แบบฟอร์มแต่ละวลีในเครือภาษา นี้จะชัดเจนถ้าเราดูตัวอย่าง ภาษาที่ใช้ในยุโรปส่วนใหญ่เป็นของครอบครัวยูโรเปียน คำว่า polis ในภาษากรีกหมายถึง เมือง มี cognates ในภาษาอินโดอื่น ๆ: 'puram' ในภาษาสันสกฤต ด้วยและเดียวกันหมายถึง 'pilis' ในลิทัวเนีย พร้อมความหมายของ 'ปราสาท' นอกจากนี้เรายังพบคำนี้ในชื่อสถานที่ นาโปลีในอิตาลีหรือเซวาสโตโพลในรัสเซีย อย่างไรก็ตาม นี้ไม่ได้หมายความ เราสามารถสมมติว่า ภาษาใดที่ประกอบด้วยรูปแบบของคำนี้คือ ยูโรเปีย 'สิงห์บุรี' ในประเทศไทยเป็นเพียงหนึ่งในหลาย 'บุรี' แต่ที่ไม่ได้ทำให้ไทยภาษาอินโดยุโรป เหตุผลคือ ว่า ชื่อเหล่านี้มาจากภาษาสันสกฤตหรือบาลี ซึ่งในความเป็นจริงเป็นของครอบครัวยูโรเปียน นี้แสดงว่า ภาษาศาสตร์ต้องระมัดระวังมากที่จะแยกแยะระหว่างความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมที่แท้จริงและกรณีของเงินกู้ยืม ถ้าเราเปรียบเทียบคำศัพท์พื้นฐานของไทยกับของภาษาอินโด cognates ไม่กี่จะอยู่ และเหล่านี้มักจะถูกอธิบาย โดยยืม อย่างชัดเจน ภาษาศาสตร์ต้องคำนึงภาพสิ่งเมื่อทำงานออกความสัมพันธ์ระหว่างภาษาตัวเลือก:a.เราสามารถกำหนดภาษาตระกูลเป็นกลุ่มของภาษาที่ มีบรรพบุรุษร่วมกัน b.นอกจากนี้มันมักจะสันนิษฐานว่า ทุกภาษาแสดงระดับการเท่ากันของความซับซ้อนค.การศึกษาภาษาโบราณเป็นเรื่องแตกต่างจากการศึกษาที่ยังคงพูดวันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สาขาการศึกษาภาษาศาสตร์ประวัติศาสตร์ภาษาวิธีการเปลี่ยนแปลงเมื่อเวลาผ่านกระบวนการที่มักจะเกิดขึ้น ________________________________________ การตรวจสอบว่าเป็นของภาษากับคนอื่น ๆ ในครอบครัวนักภาษาศาสตร์คนแรกที่จะได้พบกับคำในภาษาสายเลือดที่เกี่ยวข้อง หลังจากนั้นเขาจะพยายามที่จะทำงานออกมามีการเปลี่ยนแปลงเสียงที่แน่นอนที่จะนำไปสู่รูปแบบในแต่ละสายเลือดใช้เวลาในภาษาน้องสาว นี้จะชัดเจนถ้าเราดูตัวอย่าง ส่วนใหญ่เป็นภาษาพูดในยุโรปอยู่ในครอบครัวของยูโรเปียน คำว่า 'ตำรวจ' ในภาษากรีกหมายถึงเมือง แต่ก็มีดาล์คอีในภาษาอินโดยุโรปอื่น ๆ : 'Puram' ในภาษาสันสกฤตมีความหมายเดียวกันและ 'Pilis ในลิทัวเนียกับความหมายของ' ปราสาท. นอกจากนี้เรายังพบว่าคำนี้ในชื่อสถานที่เช่นนาโปลีในอิตาลีหรือ Sevastopol ในรัสเซีย แต่นี้ไม่ได้หมายความว่าเราสามารถสรุปได้ว่าภาษาใด ๆ ที่มีรุ่นของคำนี้เป็นยูโรเปียน 'สิงห์บุรี' ในประเทศไทยเป็นเพียงหนึ่งในหลายบุรี ' แต่นั่นไม่ได้ทำให้ไทยเป็นภาษาอินโดยูโรเปีย เหตุผลก็คือว่าชื่อเหล่านี้ถูกยืมมาจากภาษาสันสกฤตหรือภาษาบาลีซึ่งในความเป็นจริงเป็นของครอบครัวยูโรเปียน นี้แสดงให้เห็นว่านักภาษาศาสตร์จะต้องระมัดระวังมากที่จะแยกแยะระหว่างความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมจริงและกรณีของการกู้ยืมเงิน ถ้าเราเปรียบเทียบคำศัพท์พื้นฐานของไทยกับของยูโรเปียนภาษาดาล์คอีไม่กี่จะถูกนำเสนอและสิ่งเหล่านี้สามารถจะอธิบายโดยการกู้ยืมเงิน เห็นได้ชัดว่านักภาษาศาสตร์ต้องใช้ภาพกว้างเข้าบัญชีเมื่อทำงานออกความสัมพันธ์ระหว่างภาษา.
เลือก:
เราสามารถกำหนดภาษาตระกูลเป็นกลุ่มของภาษาที่มีบรรพบุรุษร่วมกันได้.
b มันมักจะสันนิษฐานว่าทุกภาษาการจัดแสดงนิทรรศการระดับที่เท่าเทียมกันของความซับซ้อน.
ค เรียนภาษาโบราณเป็นเรื่องที่แตกต่างกันมากจากคนที่เรียนที่ยังคงพูดในวันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สาขาประวัติศาสตร์ภาษาศาสตร์การศึกษาวิธีการที่ภาษาเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา กระบวนการที่มักจะเกิดขึ้น ________________________________________ เพื่อตรวจสอบว่ามีภาษาเป็นของคนอื่นในครอบครัว นักภาษาศาสตร์จะพบครั้งแรกในภาษาเชื้อสายคำที่เกี่ยวข้อง หลังจากนั้น เขาก็พยายามที่จะทำงานออกที่แน่นอนเสียงการเปลี่ยนแปลงที่นำไปสู่รูปแบบแต่ละคำที่มาจากรากศัพท์เดียวกันใช้เวลาในพี่สาวภาษา นี้จะชัดเจน ถ้าเราดูเป็นตัวอย่าง ส่วนใหญ่ของภาษาพูดในยุโรปเป็นของครอบครัวยุโรปอินโด . คำว่า " " โปลิศ " ในภาษากรีก แปลว่า เมือง มีเพื่อนแท้ๆอินโดยุโรปภาษา : " puram " ในภาษาสันสกฤต ที่มีความหมายเหมือนกัน และ " " ใน pilis ลิทัวเนียกับความหมายของ " ปราสาท " นอกจากนี้เรายังหาคำแทนชื่อ เช่น นาโปลีในอิตาลีหรือ Sevastopol ในรัสเซีย แต่นี้ไม่ได้หมายความว่าเราสามารถสมมติว่าภาษาใด ๆที่มีคํารุ่นนี้เป็นแผนที่ยุโรป " สิงห์บุรี " ในไทยเป็นเพียงหนึ่งในหลาย " บุรีรัมย์ " แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ไทยอินโดยุโรปภาษา เหตุผลก็คือชื่อนี้ยืมมาจากภาษาบาลี สันสกฤต หรือ ซึ่งจริงๆแล้วเป็นของครอบครัวยุโรปอินโด . นี้แสดงให้เห็นว่า นักภาษาศาสตร์ต้องระวังมากที่จะแยกแยะระหว่าง เรื่องจริงความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมและกรณีของการยืม ถ้าเราเปรียบเทียบคำศัพท์พื้นฐานภาษาไทยที่อินโดยุโรปภาษาน้อยเพื่อนแท้จะอยู่และเหล่านี้มักจะสามารถถูกอธิบายโดยการยืม ชัดเจน นักภาษาศาสตร์ต้องใช้ภาพกว้างในบัญชีเมื่อทำงานออกความสัมพันธ์ระหว่างภาษาตัวเลือก :1 . เราสามารถกำหนดภาษาของครอบครัว เป็นกลุ่มของภาษาที่มีบรรพบุรุษเดียวกันมันมักจะสันนิษฐานว่าทุกภาษาถึงระดับที่เท่าเทียมกันของความซับซ้อนC . เรียนภาษาโบราณเป็นเรื่องที่แตกต่างกันมากจากการเรียนที่ยังคงใช้วันนี้