- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
S ILARAJ's ship set sail, its motle
S ILARAJ's ship set sail, its motley cargo comprising passengers and crew of many races and nationalities. The Prince had arranged things well. His own suite was amidships, while ladies and gentlemen of the court were in the bow and Phra Abhai Mani and the other men in the stern.
Sin Samudr, of course, was with his adopted "mother." But every now and then he found opportunity to come and see his father. On these occasions, Phra Abhai Mani eagerly asked him how he was faring and avidly enquired news of Suvarnamali. He learned that she had noticed his attentions and the fact that he had "a sharp eye" for the ladies; but otherwise she appeared to be favourably impressed. This encouraged him to confide in his son that when they reached land he would offer her his services. He also discovered that Suvarnamali had given his son one of her scarves. This he borrowed of him, saying that he would keep it to remember the sweet lady by.
When Sin Samudr returned to Suvarnamali's cabin, she called him to her couch and embraced him. At once, she noticed that he was not wearing the scarf and asked him what he had done with it. Sin Samudr replied that he had put it in his box. She would not believe him and told him not to try to deceive her. So he confessed and told her all that his father had said, including the offer of his services.
Suvarnamali was deeply touched, but said : "Do not say such things. If other people hear of it, there will be a scandal. Besides, it is impossible for me to accept his offer, because as soon as we get back, I am to be married to the son of the King of Lanka, according to the wishes of my father. But you may tell your father how much I esteem him and would wish to regard him as a brother."
Sin Samudr was angry. With childish temper, he cried, "Why should you be made to marry a foreigner? I will not let you! I will fight for you! I want you for my father!"
Suvarnamali had to calm him down. "It is late," she said softly. "Do not speak so loudly and stop boasting!" With that, she made him lie down on her couch and he fell fast asleep.
The next morning, Sin Samudr rose with a heavy heart, took leave of Suvarnamali and went straight to his father. He told him what Suvarnamali had said the night before. Phra Abhai Mani was full of grief and could scarcely restrain his tears. He recoiled at the thought of losing the only real normal woman he had ever loved. There and then, he made up his mind to woo and win her, to fight for her, to elope with her if necessary. He told his son to go to Suvarnamali to plead his cause.
Sin Samudr obeyed his father's instructions. In the presence of Suvarnamali, he wept as if his little heart would break. Suvarnamali, amazed and frightened, asked: "What is the matter with you? Stop crying and tell your mother everything. She loves you as much as life itself, and will grant your every wish."
Sin Samudr answered through his tears: "It is because you are so hard-hearted that you will kill Father and kill me too."
Suvarnamali wondered, and questioned the boy further.
"Father's heart is broken," he explained, sobbing without shame. "He does not know what to do. You have rejected his proposal and prefer to accept the love of the Prince of Lanka. So he no longer has any desire to live. We have decided to jump overboard together at sunset."
Suvarnamali in her innocence believed the boy and was alarmed by what he had said. Her fear overcoming her modesty, she begged him to go and tell his father not to commit such a rash deed. "Tell him," she said, "that I was only saying what was true. But if in spite of that he still has affection for me and is importunate, you may say anything comes into your clever little head, but whatever you do, do not jump overboard." Sin Samudr was pleased beyond measure and stopped crying immediately. "I shall tell Father what you have said," he exclaimed. He jumped up and ran to his father. When he had heard all, Phra Abhai Mani was filled with joy. He took from his finger a diamond ring of seven carats, and handed it to his son, saying : "Give this to the Princess, and beg to let me have in exchange the necklace that she wears."
Sin Samudr, the busy messenger, carried out his father's instructions. In a short while, Suvarnamali was wearing the diamond ring, and Phra Abhai Mani, in possession of the necklace, felt as happy as if he had the Princess herself.
All the while that Phra Abhai Mani and Sin Samudr were on the enchanted island, Pisua Samudr the Giantess lived in despair and waited only for the day when her erring human husband might again fall into her clutches. She set her sea sprites and hobgoblins to keep close watch on the island for any attempt he might make to escape.
Accordingly, when Silaraj's ship set sail, her minions went post-haste to inform her. Pisua Samudr lost little time in setting out to intercept the ship which carried her husband and her son, now no longer under the kindly protection of the sorcerer-hermit. She called together her train of sea ghosts and devils and scattered them before her to comb the ocean.
It was on the fifteenth day that they made contact. Silaraj's ship had thus far made an uneventful voyage with favourable winds and calm seas. That evening, an island came within sight on the horizon, capped by a majestic peak resembling a cloud. But as soon as shades of night fell, a fearful storm arose and engulfed the ship. The wind howled in the rigging and waves lashed the decks. The vehemence of the tempest increased with the lateness of the hour. The vessel tossed helplessly with its rudder out of control. On top of this, the first of Pisua Samudr's ghosts and devils began to arrive and hovered round the ship. The passengers and crew were mortally afraid and fell to their prayers. The ghosts and
devils remained at a distance, mocking them by making their eyes bulge and putting out their tongues.
Shortly before dawn, the towering figure of the Giantess herself appeared beside the ship. She was shouting and gesticulating. At this, her ghosts and devils were emboldened and approached the ill-fated vessel. Members of the crew stood up and fired their muskets, but to little purpose. The invulnerable Giantess drew close and seized the rudder. Under the weight of her grasp and the lashing of the waves, the ship capsized, throwing all on board into the sea. The ladies of the court, the gentlemen-in-waiting, the seamen, were all struggling in the water. Those who could not swim sank from sight. Others immediately fell prey to sharks that collected round the swirling mass in anticipation of a feast. The more fortunate ones got on to the backs of porpoises. As for Suvarnamali, she was rescued in the nick of time by Sin Samudr, who bore her away to safety.
Phra Abhai Mani seized hold of a door panel that was floating above that waves. With the aid of this, he made his way towards the island and reached it just as the sun was rising. Pisua Samudr had missed him in the general confusion. She had tried to catch her son; but Sin Samudr, who inherited the dexterity of his father and the aquatic skill of his mother, successfully evaded her. Now she saw her husband on the beach of the island, and was coming towards him with tremendous strides. Phra Abhai Mani did not hesitate. He ran towards the mountain whose peak he had seen the evening before. He reached it and began to climb. Pisua Samudr followed in hot pursuit, but slipped and fell, and so Phra Abhai Mani just managed to escape her reach. She was unable to climb the mountain because it was too slippery for her. So the unfortunate Giantess remained at the foot of the mountain appealing to her unwilling husband to come down.
"My husband, my handsome husband," she cried piteously, "why are you afraid, and try to hide yourself from me? I have been trying to follow you all this time. Come to your wife. Do not neglect her or be angry with her." Phra Abhai Mani was too preoccupied with the question of his own safety to pay any attention to her. He climbed up as high as he could, and then sat down to pray to deliverance. He was soon joined by a hundred other fellow-travellers who had also escaped both the sharks and the Giantess.
When he saw that his position was secure, Phra Abhai Mani stepped to the edge of the precipice and looked down on Pisua Samudr. They held a long parley together, he persuading her to give up the pursuit, she begging him to descend from the mountain.
In the end, the patience of the Giantess was exhausted. Seeing that pleadings no longer served her ~urn, she decided to resort to other weapons. Summoning up her supernatural powers, she caused a heavy shower of rain to fall on the mountain, until Phra Abhai Mani and his followers were soaked through to the skin. As if that were not enough, she also caused hailstones to fall on them.
Phra Abhai Mani hurriedly took counsel of his followers. His love and pity for Pisua Samudr were at an end. He came to the conclusion that the best course would be for him to play his magic flute, which he always kept on his person, until the Giantess was overcome. His followers immediately agreed with him, and he ordered them to stop up their ears while he played.
Taking up the flute in his hands, Phra Abhai Mani again went forward to the edge of the precipice and, after uttering the appropriate prayer, began to play. The melody that he played touched and stirred the heartstring of Pisua Samudr. To her it was at once ecstasy and agony, sweetness and bitterness, joy and despair. As she listened, she fell into a swoon. When the last notes re-echoed in the hills, the Giantess died of a broken heart, and her body turned into stone.
Sin Samudr, of course, was with his adopted "mother." But every now and then he found opportunity to come and see his father. On these occasions, Phra Abhai Mani eagerly asked him how he was faring and avidly enquired news of Suvarnamali. He learned that she had noticed his attentions and the fact that he had "a sharp eye" for the ladies; but otherwise she appeared to be favourably impressed. This encouraged him to confide in his son that when they reached land he would offer her his services. He also discovered that Suvarnamali had given his son one of her scarves. This he borrowed of him, saying that he would keep it to remember the sweet lady by.
When Sin Samudr returned to Suvarnamali's cabin, she called him to her couch and embraced him. At once, she noticed that he was not wearing the scarf and asked him what he had done with it. Sin Samudr replied that he had put it in his box. She would not believe him and told him not to try to deceive her. So he confessed and told her all that his father had said, including the offer of his services.
Suvarnamali was deeply touched, but said : "Do not say such things. If other people hear of it, there will be a scandal. Besides, it is impossible for me to accept his offer, because as soon as we get back, I am to be married to the son of the King of Lanka, according to the wishes of my father. But you may tell your father how much I esteem him and would wish to regard him as a brother."
Sin Samudr was angry. With childish temper, he cried, "Why should you be made to marry a foreigner? I will not let you! I will fight for you! I want you for my father!"
Suvarnamali had to calm him down. "It is late," she said softly. "Do not speak so loudly and stop boasting!" With that, she made him lie down on her couch and he fell fast asleep.
The next morning, Sin Samudr rose with a heavy heart, took leave of Suvarnamali and went straight to his father. He told him what Suvarnamali had said the night before. Phra Abhai Mani was full of grief and could scarcely restrain his tears. He recoiled at the thought of losing the only real normal woman he had ever loved. There and then, he made up his mind to woo and win her, to fight for her, to elope with her if necessary. He told his son to go to Suvarnamali to plead his cause.
Sin Samudr obeyed his father's instructions. In the presence of Suvarnamali, he wept as if his little heart would break. Suvarnamali, amazed and frightened, asked: "What is the matter with you? Stop crying and tell your mother everything. She loves you as much as life itself, and will grant your every wish."
Sin Samudr answered through his tears: "It is because you are so hard-hearted that you will kill Father and kill me too."
Suvarnamali wondered, and questioned the boy further.
"Father's heart is broken," he explained, sobbing without shame. "He does not know what to do. You have rejected his proposal and prefer to accept the love of the Prince of Lanka. So he no longer has any desire to live. We have decided to jump overboard together at sunset."
Suvarnamali in her innocence believed the boy and was alarmed by what he had said. Her fear overcoming her modesty, she begged him to go and tell his father not to commit such a rash deed. "Tell him," she said, "that I was only saying what was true. But if in spite of that he still has affection for me and is importunate, you may say anything comes into your clever little head, but whatever you do, do not jump overboard." Sin Samudr was pleased beyond measure and stopped crying immediately. "I shall tell Father what you have said," he exclaimed. He jumped up and ran to his father. When he had heard all, Phra Abhai Mani was filled with joy. He took from his finger a diamond ring of seven carats, and handed it to his son, saying : "Give this to the Princess, and beg to let me have in exchange the necklace that she wears."
Sin Samudr, the busy messenger, carried out his father's instructions. In a short while, Suvarnamali was wearing the diamond ring, and Phra Abhai Mani, in possession of the necklace, felt as happy as if he had the Princess herself.
All the while that Phra Abhai Mani and Sin Samudr were on the enchanted island, Pisua Samudr the Giantess lived in despair and waited only for the day when her erring human husband might again fall into her clutches. She set her sea sprites and hobgoblins to keep close watch on the island for any attempt he might make to escape.
Accordingly, when Silaraj's ship set sail, her minions went post-haste to inform her. Pisua Samudr lost little time in setting out to intercept the ship which carried her husband and her son, now no longer under the kindly protection of the sorcerer-hermit. She called together her train of sea ghosts and devils and scattered them before her to comb the ocean.
It was on the fifteenth day that they made contact. Silaraj's ship had thus far made an uneventful voyage with favourable winds and calm seas. That evening, an island came within sight on the horizon, capped by a majestic peak resembling a cloud. But as soon as shades of night fell, a fearful storm arose and engulfed the ship. The wind howled in the rigging and waves lashed the decks. The vehemence of the tempest increased with the lateness of the hour. The vessel tossed helplessly with its rudder out of control. On top of this, the first of Pisua Samudr's ghosts and devils began to arrive and hovered round the ship. The passengers and crew were mortally afraid and fell to their prayers. The ghosts and
devils remained at a distance, mocking them by making their eyes bulge and putting out their tongues.
Shortly before dawn, the towering figure of the Giantess herself appeared beside the ship. She was shouting and gesticulating. At this, her ghosts and devils were emboldened and approached the ill-fated vessel. Members of the crew stood up and fired their muskets, but to little purpose. The invulnerable Giantess drew close and seized the rudder. Under the weight of her grasp and the lashing of the waves, the ship capsized, throwing all on board into the sea. The ladies of the court, the gentlemen-in-waiting, the seamen, were all struggling in the water. Those who could not swim sank from sight. Others immediately fell prey to sharks that collected round the swirling mass in anticipation of a feast. The more fortunate ones got on to the backs of porpoises. As for Suvarnamali, she was rescued in the nick of time by Sin Samudr, who bore her away to safety.
Phra Abhai Mani seized hold of a door panel that was floating above that waves. With the aid of this, he made his way towards the island and reached it just as the sun was rising. Pisua Samudr had missed him in the general confusion. She had tried to catch her son; but Sin Samudr, who inherited the dexterity of his father and the aquatic skill of his mother, successfully evaded her. Now she saw her husband on the beach of the island, and was coming towards him with tremendous strides. Phra Abhai Mani did not hesitate. He ran towards the mountain whose peak he had seen the evening before. He reached it and began to climb. Pisua Samudr followed in hot pursuit, but slipped and fell, and so Phra Abhai Mani just managed to escape her reach. She was unable to climb the mountain because it was too slippery for her. So the unfortunate Giantess remained at the foot of the mountain appealing to her unwilling husband to come down.
"My husband, my handsome husband," she cried piteously, "why are you afraid, and try to hide yourself from me? I have been trying to follow you all this time. Come to your wife. Do not neglect her or be angry with her." Phra Abhai Mani was too preoccupied with the question of his own safety to pay any attention to her. He climbed up as high as he could, and then sat down to pray to deliverance. He was soon joined by a hundred other fellow-travellers who had also escaped both the sharks and the Giantess.
When he saw that his position was secure, Phra Abhai Mani stepped to the edge of the precipice and looked down on Pisua Samudr. They held a long parley together, he persuading her to give up the pursuit, she begging him to descend from the mountain.
In the end, the patience of the Giantess was exhausted. Seeing that pleadings no longer served her ~urn, she decided to resort to other weapons. Summoning up her supernatural powers, she caused a heavy shower of rain to fall on the mountain, until Phra Abhai Mani and his followers were soaked through to the skin. As if that were not enough, she also caused hailstones to fall on them.
Phra Abhai Mani hurriedly took counsel of his followers. His love and pity for Pisua Samudr were at an end. He came to the conclusion that the best course would be for him to play his magic flute, which he always kept on his person, until the Giantess was overcome. His followers immediately agreed with him, and he ordered them to stop up their ears while he played.
Taking up the flute in his hands, Phra Abhai Mani again went forward to the edge of the precipice and, after uttering the appropriate prayer, began to play. The melody that he played touched and stirred the heartstring of Pisua Samudr. To her it was at once ecstasy and agony, sweetness and bitterness, joy and despair. As she listened, she fell into a swoon. When the last notes re-echoed in the hills, the Giantess died of a broken heart, and her body turned into stone.
0/5000
S ILARAJ จัดตั้งเซล สินค้า motley ประกอบด้วยผู้โดยสารและลูกเรือของหลายเชื้อชาติและสัญชาติ เจ้าชายได้จัดสิ่งที่ดี ห้องของเขาเองถูก amidships ในขณะที่สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษของศาลอยู่ในโบว์ล และพระ Abhai มณี และคนอื่น ๆ ในสเติร์นความบาป Samudr แน่นอน ถูกกับพระบุญธรรม "แม่งาน" แต่ทุกวันนี้แล้วเขาพบโอกาส มาดูพ่อ ในโอกาสนี้ พระ Abhai มณีวันถามเขาว่าเขาถูก faring และ avidly กันข่าว Suvarnamali เขารู้ว่า เธอได้พบ attentions ของเขาและความจริงที่ว่า เขามี "ตาคม" สำหรับผู้หญิง แต่อย่าง เธอปรากฏประทับ favourably นี้สนับสนุนให้เขามอบบุตรให้ เข้าถึงที่ดิน เขาจะบริการเธอของเขา เขายังพบว่า Suvarnamali มีให้บุตรหนึ่งผ้าพันคอของเธอ นี้เขายืมของเขา บอกว่า เขาจะให้มันจำผู้หญิงหวานโดยการเมื่อความบาป Samudr กลับไปกระท่อมของ Suvarnamali เธอเรียกเขานอนของเธอ และกอดเขา ในเวลาเดียวกัน เธอสังเกตเห็นว่า เขาไม่ได้สวมใส่ผ้าพันคอ และขอให้เขาสิ่งที่เขาได้ทำกับ ความบาป Samudr ตอบว่า เขาได้ใส่ไว้ในกล่องของเขา เธอจะเชื่อเขา และบอกเขาไม่พยายามที่จะหลอกลวงเธอ เพื่อให้เขาสารภาพ และบอกว่า เธอ ที่พ่อของเขามีกล่าว รวมถึงข้อเสนอของเขาSuvarnamali ถูกสัมผัสลึก แต่กล่าวว่า: "ไม่ว่า สิ่งของต่าง ๆ ถ้าคนอื่นได้ยินว่า จะมีการสแกนดัล นอก ไม่ให้ฉันยอมรับข้อเสนอของเขา เพราะทันทีที่เราได้รับกลับมา ฉันจะได้แต่งงานกับลูกชายของกษัตริย์ศรีลังกา ตามความประสงค์ของพ่อ แต่คุณอาจบอกคุณพ่อว่าฉันนับถือเขา และจะต้องถือเขาเป็นพี่น้องกัน"ความบาป Samudr โกรธ มีอารมณ์พูดแบบเด็ก เขาร้อง "ทำไมคุณควรใช้เพื่อแต่งงานกับชาวต่างชาติ ฉันจะไม่ให้คุณ ผมจะสู้เพื่อคุณ ฉันต้องคุณพ่อ"Suvarnamali เขาสงบได้ "ก็สาย เธอพูดเบา ๆ "อย่าพูดดัง และหยุดพัก" กับ เธอทำให้เขานอนลงบนโซฟาเธอ และเขาตกหลับอย่างรวดเร็วเช้าวันถัดไป ความบาป Samudr โรหัวใจหนัก พาลา Suvarnamali และตรงไปบิดา เขาบอกว่า Suvarnamali ได้กล่าวว่า คืนก่อน พระ Abhai มณีเต็มไป ด้วยความเศร้าโศก และแทบกลั้นน้ำตาของเขา เขา recoiled ที่คิดว่าสูญเสียผู้หญิงปกติจริงเท่านั้นที่เคยได้รัก มีแล้ว เขาประกอบจิตใจของเขาวู และชนะเธอ สู้เพื่อเธอ elope กับเธอถ้าจำเป็น เขาบอกบุตรชายไป Suvarnamali อ้อนสาเหตุของเขาSamudr ความบาปการเชื่อฟังบิดา ในต่อหน้าของ Suvarnamali เขาร้องไห้ว่า จะทำลายหัวใจของเขาเล็กน้อย Suvarnamali ประหลาดใจ และ กลัว ถาม: "เป็นอะไรกับคุณ หยุดร้องไห้ และบอกแม่ทุกอย่าง เธอรักคุณมากเท่าชีวิตตัวเอง และจะให้ทุกความต้องการ"ความบาป Samudr ตอบผ่านน้ำตาของเขา: "มันเป็น เพราะคุณ hard-hearted เพื่อที่คุณจะฆ่าพ่อ และฆ่าฉันเกินไป"Suvarnamali สงสัยว่า และสอบสวนเด็กเพิ่มเติม"หัวใจของพ่อถูกตัดขาด เขาอธิบาย sobbing โดยไม่ต้องอับอาย "เขาไม่รู้ว่าจะทำ คุณปฏิเสธข้อเสนอของเขา และต้องยอมรับความรักของเจ้าชายของศรีลังกา ดังนั้น เขาไม่ได้มีความปรารถนาอยู่ เราได้ตัดสินใจกระโดดถูกโยนลงทะเลกันเที่ยว"Suvarnamali ในความบริสุทธิ์ของเธอเชื่อเด็ก และได้รับความตกใจเกี่ยวกับ โดยสิ่งที่เขาได้กล่าวว่า กลัวเธอมากเพียงใดเธอโมเดสตี้ เธอขอร้องให้เขาไป และบอกพ่อไม่ให้ส่งหนังสือผื่น "บอกเขา เธอกล่าวว่า "ว่า ฉันถูกเท่านั้นว่า อะไรคือความจริง แต่ถ้าทั้ง ๆ ที่ เขายังมีจิตฉัน และ importunate คุณอาจพูดอะไรมาในหัวของคุณน้อยฉลาด แต่สิ่งที่คุณทำ ไม่ข้ามไม่ให้ล่ม " Samudr บาปดิฉันเกินวัด และหยุดร้องไห้ทันที "ฉันจะบอกคุณพ่อคุณได้พูด ทางหลุดรอด เขาไปขึ้น และวิ่งไปพ่อของเขา เมื่อเขาได้ยินทั้งหมด พระ Abhai มณีก็เต็มไป ด้วยความสุข เขาเอาแหวนเพชรของเจ็ดกะรัตจากนิ้วมือของเขา และมอบให้ลูกชายของเขา พูดว่า: "นี้ให้เจ้าหญิง และขอให้ผมได้แลกเปลี่ยนสร้อยคอที่นางสวม"ความบาป Samudr ศาสนว่าง ดำเนินบิดา ในระยะสั้นขณะ Suvarnamali สวมแหวนเพชร และพระ Abhai มณี ครอบครองสร้อยคอ รู้สึกมีความสุขประหนึ่งว่าท่านมีหญิงตัวเองในขณะที่พระ Abhai มณีและความบาป Samudr เกาะหลัง Pisua Samudr Giantess ที่อาศัยอยู่ในความสิ้นหวัง และรอเพียงวันเวลาสามีมนุษย์ erring อาจอีกตก clutches ของเธอ เธอตั้งซี sprites และ hobgoblins ยามปิดบนเกาะความพยายามใด ๆ อาจให้หลบหนีของเธอดังนั้น เมื่อชุดของ Silaraj เรือใบ สมุนของเธอไปหลังรีบทูลเธอ Pisua Samudr หายไปเวลาน้อยในการออกสกัดเรือซึ่งทำสามีและลูกชาย ตอนนี้ไม่นานภายใต้การป้องกันกรุณาของฤาษีตำนานเดชนางพญา เธอเรียกเธอรถไฟทะเลผีและปีศาจกัน และกระจายพวกเขาก่อนเธอหวีทะเลในวันสิบห้าที่พวกเขาทำก็ติดต่อ เรือของ Silaraj ฉะนี้ได้ทำการเดินทาง uneventful กับลมดีและทะเลสงบ คืนนั้น เกาะมาภายในบนขอบฟ้า ปรบมือ โดยสูงสุดตระหง่านคล้ายก้อนเมฆ แต่เป็นสีของกลางคืนตก พายุน่ากลัวเกิดขึ้น และเรื่องเรือ เห่าหอน rigging บริษัทและคลื่นลม lashed ชั้น Vehemence ของความวุ่นวายเพิ่มขึ้นกับ lateness ของชั่วโมง เรือซมเพราะ มีหางเสือออกจากการควบคุม บนนี้ ครั้งแรกของ Pisua Samudr ผีและปีศาจเริ่มมา แล้วรอบเรือโฮเวอร์ ผู้โดยสารและลูกเรือก็กลัวอย่างร้ายแรง และน่ากลัวกับคำอธิษฐานของพวกเขา ผี และปีศาจที่ยังคงอยู่ในระยะไกล เสียดสีไปทำตาที่นูนออกมา และวางออกลิ้นของพวกเขาช้าก่อนรุ่งอรุณ ตัวเลขที่สูงของ Giantess ตัวเองปรากฏอยู่ข้างเรือ เธอตะโกน และ gesticulating ที่นี้ ผีและปีศาจของเธอถูก emboldened และประดับเรือทัพม สมาชิกของลูกขึ้นยืน และยิง muskets ของพวกเขา แต่ เพื่อวัตถุประสงค์เล็ก ๆ น้อย ๆ Invulnerable Giantess ดึงปิด และยึดหางเสือ ภายใต้น้ำหนักของเธอเข้าใจและเฆี่ยนคลื่น เรือ capsized ขว้างปาทั้งหมดบนเรือลงทะเล สุภาพสตรีสุภาพบุรุษในรอ ชาว ศาล ที่ทั้งหมดดิ้นรนในน้ำ ผู้ที่สามารถว่ายน้ำจมจากสายตา อื่น ๆ ทันทีตกเหยื่อให้ปลาฉลามที่รวบรวมรอบมวล swirling ปลีกงานฉลอง คนโชคดีมากได้บนหลังของ porpoises สำหรับ Suvarnamali เธอถูกช่วยในทันท่วงที ด้วยความบาป Samudr คนแบกเธอเก็บเพื่อความปลอดภัยพระ Abhai มณียึดถือของแผงประตูที่ถูกลอยเหนือคลื่นนั้น ด้วยความช่วยเหลือนี้ เขาทำทางของเขาไปยังเกาะ และถึงเหมือนดวงอาทิตย์เพิ่มขึ้น Pisua Samudr มีพลาดเขาอุตลุดทั่วไป เธอพยายามจับลูกชาย แต่ความบาป Samudr ผู้สืบทอดความชำนาญของบิดาของเขาและทักษะทางน้ำของแม่ของเขา สำเร็จ evaded เธอ ตอนนี้เธอเห็นสามีของเธอบนชายหาดของเกาะ และมาสู่เขา ด้วยก้าวหน้ามหาศาล ไม่ลังเลพระ Abhai มณี เขาวิ่งไปทางภูเขาสูงสุดเขาได้เห็นตอนเย็นก่อน เขาถึงได้ และเริ่มที่จะปีน Pisua Samudr ตามในแสวงหาร้อน แต่เล็ดรอด และตก และดังนั้น พระ Abhai มณีจัดการเพื่อหลบหนีของเธอถึงเพียง เธอไม่สามารถปีนเขาก็ลื่นเกินไปสำหรับเธอ ดังนั้น Giantess โชคร้ายอยู่ที่เท้าของเขาน่าสนใจสามีไม่ยอมให้ลงมา"สามีของฉัน สามีหล่อ เธอร้อง piteously "ทำไมกลัว และพยายามซ่อนตัวเองจากฉัน ฉันได้พยายามทำตามเวลานี้ มาภรรยาของคุณ ไม่ละเลยเธอ ขึ้นโกรธกับเธอ" พระ Abhai มณีเกินมัวแต่คำถามความปลอดภัยของตัวเองให้สนใจใด ๆ กับเธอได้ เขาปีนขึ้นสูงเป็นเขาสามารถ แล้ว นั่งลงอธิษฐานจะช่วย เร็ว ๆ นี้เขาได้เข้าร่วม โดยร้อยอื่น ๆ เพื่อนนักเดินทางที่ยังมีหนีฉลามและที่ Giantessเมื่อเขาเห็นว่า ตำแหน่งของเขาถูกทาง พระ Abhai มณีก้าวไปขอบของล่อ และมองลงไปใน Pisua Samudr เดิมสเต๊กยาวร่วมกัน เขาจูงใจเธอให้แสวงหา เธออ้อนเขาลงจากภูเขาในสุด ความอดทนของ Giantess ที่ถูกหมด เห็นว่าศาลไม่รับเธอ ~ ผอบ เธอตัดสินใจเล่นอาวุธอื่น ๆ อัญเชิญขึ้นอำนาจเหนือธรรมชาติของเธอ เธอเกิดน้ำหนักฝนตกบนภูเขา จนพระ Abhai มณีและลูกศิษย์ของเขาถูก soaked ผ่านผิว ว่าที่ไม่เพียงพอ เธอเกิด hailstones ตกอยู่บนนั้นพระ Abhai มณีรีบเอาคำแนะนำของลูกศิษย์ของเขา ความรักและสงสาร Pisua Samudr ของเขามีที่สิ้นสุด เขามาถึงข้อสรุปที่จะจัดหลักสูตรดีที่สุดสำหรับเขาที่จะเล่นขลุ่ยวิเศษของเขา ซึ่งเขาจะเก็บกับคนของเขา จนกว่า Giantess จะถูกเอาชนะ ลูกศิษย์ของเขาทันทีตกลงกับเขา แล้วเขาสั่งให้พวกเขาอุดหูของพวกเขาในขณะที่เล่นกินขลุ่ยในมือของเขา พระ Abhai มณีอีกครั้งไปข้างหน้าไปขอบของล่อ ก หลังจากกล่าวคำอธิษฐานสม เริ่มเล่น เมโลดี้ที่เล่นสัมผัส และกวน heartstring ของ Pisua Samudr เธอ ได้ในครั้งเดียว ecstasy และทุกข์ทรมาน ความหวานหอม และรสขม ปิติ และความสิ้นหวัง เป็นเธอฟัง เธอตกลงไปในกับ swoon หมายเหตุล่าสุดได้พูดย้ำไว้อีกครั้ง Giantess การตายของไข้ใจ และร่างกายของเธอเปลี่ยนเป็นหิน
การแปล กรุณารอสักครู่..
S ILARAJ's ship set sail, its motley cargo comprising passengers and crew of many races and nationalities. The Prince had arranged things well. His own suite was amidships, while ladies and gentlemen of the court were in the bow and Phra Abhai Mani and the other men in the stern.
Sin Samudr, of course, was with his adopted "mother." But every now and then he found opportunity to come and see his father. On these occasions, Phra Abhai Mani eagerly asked him how he was faring and avidly enquired news of Suvarnamali. He learned that she had noticed his attentions and the fact that he had "a sharp eye" for the ladies; but otherwise she appeared to be favourably impressed. This encouraged him to confide in his son that when they reached land he would offer her his services. He also discovered that Suvarnamali had given his son one of her scarves. This he borrowed of him, saying that he would keep it to remember the sweet lady by.
When Sin Samudr returned to Suvarnamali's cabin, she called him to her couch and embraced him. At once, she noticed that he was not wearing the scarf and asked him what he had done with it. Sin Samudr replied that he had put it in his box. She would not believe him and told him not to try to deceive her. So he confessed and told her all that his father had said, including the offer of his services.
Suvarnamali was deeply touched, but said : "Do not say such things. If other people hear of it, there will be a scandal. Besides, it is impossible for me to accept his offer, because as soon as we get back, I am to be married to the son of the King of Lanka, according to the wishes of my father. But you may tell your father how much I esteem him and would wish to regard him as a brother."
Sin Samudr was angry. With childish temper, he cried, "Why should you be made to marry a foreigner? I will not let you! I will fight for you! I want you for my father!"
Suvarnamali had to calm him down. "It is late," she said softly. "Do not speak so loudly and stop boasting!" With that, she made him lie down on her couch and he fell fast asleep.
The next morning, Sin Samudr rose with a heavy heart, took leave of Suvarnamali and went straight to his father. He told him what Suvarnamali had said the night before. Phra Abhai Mani was full of grief and could scarcely restrain his tears. He recoiled at the thought of losing the only real normal woman he had ever loved. There and then, he made up his mind to woo and win her, to fight for her, to elope with her if necessary. He told his son to go to Suvarnamali to plead his cause.
Sin Samudr obeyed his father's instructions. In the presence of Suvarnamali, he wept as if his little heart would break. Suvarnamali, amazed and frightened, asked: "What is the matter with you? Stop crying and tell your mother everything. She loves you as much as life itself, and will grant your every wish."
Sin Samudr answered through his tears: "It is because you are so hard-hearted that you will kill Father and kill me too."
Suvarnamali wondered, and questioned the boy further.
"Father's heart is broken," he explained, sobbing without shame. "He does not know what to do. You have rejected his proposal and prefer to accept the love of the Prince of Lanka. So he no longer has any desire to live. We have decided to jump overboard together at sunset."
Suvarnamali in her innocence believed the boy and was alarmed by what he had said. Her fear overcoming her modesty, she begged him to go and tell his father not to commit such a rash deed. "Tell him," she said, "that I was only saying what was true. But if in spite of that he still has affection for me and is importunate, you may say anything comes into your clever little head, but whatever you do, do not jump overboard." Sin Samudr was pleased beyond measure and stopped crying immediately. "I shall tell Father what you have said," he exclaimed. He jumped up and ran to his father. When he had heard all, Phra Abhai Mani was filled with joy. He took from his finger a diamond ring of seven carats, and handed it to his son, saying : "Give this to the Princess, and beg to let me have in exchange the necklace that she wears."
Sin Samudr, the busy messenger, carried out his father's instructions. In a short while, Suvarnamali was wearing the diamond ring, and Phra Abhai Mani, in possession of the necklace, felt as happy as if he had the Princess herself.
All the while that Phra Abhai Mani and Sin Samudr were on the enchanted island, Pisua Samudr the Giantess lived in despair and waited only for the day when her erring human husband might again fall into her clutches. She set her sea sprites and hobgoblins to keep close watch on the island for any attempt he might make to escape.
Accordingly, when Silaraj's ship set sail, her minions went post-haste to inform her. Pisua Samudr lost little time in setting out to intercept the ship which carried her husband and her son, now no longer under the kindly protection of the sorcerer-hermit. She called together her train of sea ghosts and devils and scattered them before her to comb the ocean.
It was on the fifteenth day that they made contact. Silaraj's ship had thus far made an uneventful voyage with favourable winds and calm seas. That evening, an island came within sight on the horizon, capped by a majestic peak resembling a cloud. But as soon as shades of night fell, a fearful storm arose and engulfed the ship. The wind howled in the rigging and waves lashed the decks. The vehemence of the tempest increased with the lateness of the hour. The vessel tossed helplessly with its rudder out of control. On top of this, the first of Pisua Samudr's ghosts and devils began to arrive and hovered round the ship. The passengers and crew were mortally afraid and fell to their prayers. The ghosts and
devils remained at a distance, mocking them by making their eyes bulge and putting out their tongues.
Shortly before dawn, the towering figure of the Giantess herself appeared beside the ship. She was shouting and gesticulating. At this, her ghosts and devils were emboldened and approached the ill-fated vessel. Members of the crew stood up and fired their muskets, but to little purpose. The invulnerable Giantess drew close and seized the rudder. Under the weight of her grasp and the lashing of the waves, the ship capsized, throwing all on board into the sea. The ladies of the court, the gentlemen-in-waiting, the seamen, were all struggling in the water. Those who could not swim sank from sight. Others immediately fell prey to sharks that collected round the swirling mass in anticipation of a feast. The more fortunate ones got on to the backs of porpoises. As for Suvarnamali, she was rescued in the nick of time by Sin Samudr, who bore her away to safety.
Phra Abhai Mani seized hold of a door panel that was floating above that waves. With the aid of this, he made his way towards the island and reached it just as the sun was rising. Pisua Samudr had missed him in the general confusion. She had tried to catch her son; but Sin Samudr, who inherited the dexterity of his father and the aquatic skill of his mother, successfully evaded her. Now she saw her husband on the beach of the island, and was coming towards him with tremendous strides. Phra Abhai Mani did not hesitate. He ran towards the mountain whose peak he had seen the evening before. He reached it and began to climb. Pisua Samudr followed in hot pursuit, but slipped and fell, and so Phra Abhai Mani just managed to escape her reach. She was unable to climb the mountain because it was too slippery for her. So the unfortunate Giantess remained at the foot of the mountain appealing to her unwilling husband to come down.
"My husband, my handsome husband," she cried piteously, "why are you afraid, and try to hide yourself from me? I have been trying to follow you all this time. Come to your wife. Do not neglect her or be angry with her." Phra Abhai Mani was too preoccupied with the question of his own safety to pay any attention to her. He climbed up as high as he could, and then sat down to pray to deliverance. He was soon joined by a hundred other fellow-travellers who had also escaped both the sharks and the Giantess.
When he saw that his position was secure, Phra Abhai Mani stepped to the edge of the precipice and looked down on Pisua Samudr. They held a long parley together, he persuading her to give up the pursuit, she begging him to descend from the mountain.
In the end, the patience of the Giantess was exhausted. Seeing that pleadings no longer served her ~urn, she decided to resort to other weapons. Summoning up her supernatural powers, she caused a heavy shower of rain to fall on the mountain, until Phra Abhai Mani and his followers were soaked through to the skin. As if that were not enough, she also caused hailstones to fall on them.
Phra Abhai Mani hurriedly took counsel of his followers. His love and pity for Pisua Samudr were at an end. He came to the conclusion that the best course would be for him to play his magic flute, which he always kept on his person, until the Giantess was overcome. His followers immediately agreed with him, and he ordered them to stop up their ears while he played.
Taking up the flute in his hands, Phra Abhai Mani again went forward to the edge of the precipice and, after uttering the appropriate prayer, began to play. The melody that he played touched and stirred the heartstring of Pisua Samudr. To her it was at once ecstasy and agony, sweetness and bitterness, joy and despair. As she listened, she fell into a swoon. When the last notes re-echoed in the hills, the Giantess died of a broken heart, and her body turned into stone.
Sin Samudr, of course, was with his adopted "mother." But every now and then he found opportunity to come and see his father. On these occasions, Phra Abhai Mani eagerly asked him how he was faring and avidly enquired news of Suvarnamali. He learned that she had noticed his attentions and the fact that he had "a sharp eye" for the ladies; but otherwise she appeared to be favourably impressed. This encouraged him to confide in his son that when they reached land he would offer her his services. He also discovered that Suvarnamali had given his son one of her scarves. This he borrowed of him, saying that he would keep it to remember the sweet lady by.
When Sin Samudr returned to Suvarnamali's cabin, she called him to her couch and embraced him. At once, she noticed that he was not wearing the scarf and asked him what he had done with it. Sin Samudr replied that he had put it in his box. She would not believe him and told him not to try to deceive her. So he confessed and told her all that his father had said, including the offer of his services.
Suvarnamali was deeply touched, but said : "Do not say such things. If other people hear of it, there will be a scandal. Besides, it is impossible for me to accept his offer, because as soon as we get back, I am to be married to the son of the King of Lanka, according to the wishes of my father. But you may tell your father how much I esteem him and would wish to regard him as a brother."
Sin Samudr was angry. With childish temper, he cried, "Why should you be made to marry a foreigner? I will not let you! I will fight for you! I want you for my father!"
Suvarnamali had to calm him down. "It is late," she said softly. "Do not speak so loudly and stop boasting!" With that, she made him lie down on her couch and he fell fast asleep.
The next morning, Sin Samudr rose with a heavy heart, took leave of Suvarnamali and went straight to his father. He told him what Suvarnamali had said the night before. Phra Abhai Mani was full of grief and could scarcely restrain his tears. He recoiled at the thought of losing the only real normal woman he had ever loved. There and then, he made up his mind to woo and win her, to fight for her, to elope with her if necessary. He told his son to go to Suvarnamali to plead his cause.
Sin Samudr obeyed his father's instructions. In the presence of Suvarnamali, he wept as if his little heart would break. Suvarnamali, amazed and frightened, asked: "What is the matter with you? Stop crying and tell your mother everything. She loves you as much as life itself, and will grant your every wish."
Sin Samudr answered through his tears: "It is because you are so hard-hearted that you will kill Father and kill me too."
Suvarnamali wondered, and questioned the boy further.
"Father's heart is broken," he explained, sobbing without shame. "He does not know what to do. You have rejected his proposal and prefer to accept the love of the Prince of Lanka. So he no longer has any desire to live. We have decided to jump overboard together at sunset."
Suvarnamali in her innocence believed the boy and was alarmed by what he had said. Her fear overcoming her modesty, she begged him to go and tell his father not to commit such a rash deed. "Tell him," she said, "that I was only saying what was true. But if in spite of that he still has affection for me and is importunate, you may say anything comes into your clever little head, but whatever you do, do not jump overboard." Sin Samudr was pleased beyond measure and stopped crying immediately. "I shall tell Father what you have said," he exclaimed. He jumped up and ran to his father. When he had heard all, Phra Abhai Mani was filled with joy. He took from his finger a diamond ring of seven carats, and handed it to his son, saying : "Give this to the Princess, and beg to let me have in exchange the necklace that she wears."
Sin Samudr, the busy messenger, carried out his father's instructions. In a short while, Suvarnamali was wearing the diamond ring, and Phra Abhai Mani, in possession of the necklace, felt as happy as if he had the Princess herself.
All the while that Phra Abhai Mani and Sin Samudr were on the enchanted island, Pisua Samudr the Giantess lived in despair and waited only for the day when her erring human husband might again fall into her clutches. She set her sea sprites and hobgoblins to keep close watch on the island for any attempt he might make to escape.
Accordingly, when Silaraj's ship set sail, her minions went post-haste to inform her. Pisua Samudr lost little time in setting out to intercept the ship which carried her husband and her son, now no longer under the kindly protection of the sorcerer-hermit. She called together her train of sea ghosts and devils and scattered them before her to comb the ocean.
It was on the fifteenth day that they made contact. Silaraj's ship had thus far made an uneventful voyage with favourable winds and calm seas. That evening, an island came within sight on the horizon, capped by a majestic peak resembling a cloud. But as soon as shades of night fell, a fearful storm arose and engulfed the ship. The wind howled in the rigging and waves lashed the decks. The vehemence of the tempest increased with the lateness of the hour. The vessel tossed helplessly with its rudder out of control. On top of this, the first of Pisua Samudr's ghosts and devils began to arrive and hovered round the ship. The passengers and crew were mortally afraid and fell to their prayers. The ghosts and
devils remained at a distance, mocking them by making their eyes bulge and putting out their tongues.
Shortly before dawn, the towering figure of the Giantess herself appeared beside the ship. She was shouting and gesticulating. At this, her ghosts and devils were emboldened and approached the ill-fated vessel. Members of the crew stood up and fired their muskets, but to little purpose. The invulnerable Giantess drew close and seized the rudder. Under the weight of her grasp and the lashing of the waves, the ship capsized, throwing all on board into the sea. The ladies of the court, the gentlemen-in-waiting, the seamen, were all struggling in the water. Those who could not swim sank from sight. Others immediately fell prey to sharks that collected round the swirling mass in anticipation of a feast. The more fortunate ones got on to the backs of porpoises. As for Suvarnamali, she was rescued in the nick of time by Sin Samudr, who bore her away to safety.
Phra Abhai Mani seized hold of a door panel that was floating above that waves. With the aid of this, he made his way towards the island and reached it just as the sun was rising. Pisua Samudr had missed him in the general confusion. She had tried to catch her son; but Sin Samudr, who inherited the dexterity of his father and the aquatic skill of his mother, successfully evaded her. Now she saw her husband on the beach of the island, and was coming towards him with tremendous strides. Phra Abhai Mani did not hesitate. He ran towards the mountain whose peak he had seen the evening before. He reached it and began to climb. Pisua Samudr followed in hot pursuit, but slipped and fell, and so Phra Abhai Mani just managed to escape her reach. She was unable to climb the mountain because it was too slippery for her. So the unfortunate Giantess remained at the foot of the mountain appealing to her unwilling husband to come down.
"My husband, my handsome husband," she cried piteously, "why are you afraid, and try to hide yourself from me? I have been trying to follow you all this time. Come to your wife. Do not neglect her or be angry with her." Phra Abhai Mani was too preoccupied with the question of his own safety to pay any attention to her. He climbed up as high as he could, and then sat down to pray to deliverance. He was soon joined by a hundred other fellow-travellers who had also escaped both the sharks and the Giantess.
When he saw that his position was secure, Phra Abhai Mani stepped to the edge of the precipice and looked down on Pisua Samudr. They held a long parley together, he persuading her to give up the pursuit, she begging him to descend from the mountain.
In the end, the patience of the Giantess was exhausted. Seeing that pleadings no longer served her ~urn, she decided to resort to other weapons. Summoning up her supernatural powers, she caused a heavy shower of rain to fall on the mountain, until Phra Abhai Mani and his followers were soaked through to the skin. As if that were not enough, she also caused hailstones to fall on them.
Phra Abhai Mani hurriedly took counsel of his followers. His love and pity for Pisua Samudr were at an end. He came to the conclusion that the best course would be for him to play his magic flute, which he always kept on his person, until the Giantess was overcome. His followers immediately agreed with him, and he ordered them to stop up their ears while he played.
Taking up the flute in his hands, Phra Abhai Mani again went forward to the edge of the precipice and, after uttering the appropriate prayer, began to play. The melody that he played touched and stirred the heartstring of Pisua Samudr. To her it was at once ecstasy and agony, sweetness and bitterness, joy and despair. As she listened, she fell into a swoon. When the last notes re-echoed in the hills, the Giantess died of a broken heart, and her body turned into stone.
การแปล กรุณารอสักครู่..
s ilaraj เรือแล่น มันหลากหลาย สินค้าประกอบด้วย ผู้โดยสารและลูกเรือของหลายเชื้อชาติและเชื้อชาติ เจ้าชายได้จัดสิ่งดี แต่งงานของเขาเองอยู่ตรงกลางลำเรือ ส่วนสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษในคันธนูและมานีราคาหลักทรัพย์ในพระ กับคนอื่น ๆในท้ายเรือ
บาป samudr แน่นอนกับบุญธรรมของเขา " แม่" แต่ตอนนี้เขาพบโอกาสที่จะมาเจอพ่อ ในโอกาสนี้ พระราคาหลักทรัพย์ในมานี ตั้งหน้าตั้งตาถามว่าเขาสวยอย่างมูมมามและสอบถามข่าว suvarnamali . เขาได้เรียนรู้ว่า เธอได้สังเกตเห็นความสนใจของเขาและความจริงที่ว่าเขามี " ตา " ที่คมชัดสำหรับสุภาพสตรี แต่อย่างอื่นดูเหมือนเธอจะประทับใจ ในเกณฑ์ดีนี้สนับสนุนให้เขาวางใจในลูกชายของเขาว่า เมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดินเขาจะให้หล่อนอยู่ นอกจากนี้เขายังค้นพบว่า suvarnamali ได้ให้ลูกชายเป็นผ้าพันคอของเธอ เขายืมเงินเขา เขาบอกว่าจะเก็บไปจำหญิงหวาน
ตอนที่ชิน samudr กลับไปที่กระท่อม suvarnamali เธอก็โทรหาเขาที่นอนของเธอ และกอดเขา ครั้งเธอสังเกตเห็นว่าเขาไม่ได้สวมผ้าพันคอและถามเขาถึงสิ่งที่เขาได้ทำ บาป samudr ตอบว่าเขามีใส่ไว้ในกล่อง เธอจะไม่เชื่อเขา และบอกเขาว่า ไม่ต้องพยายามที่จะหลอกลวงเธอ เขาสารภาพกับเธอว่าสิ่งที่พ่อพูด รวมทั้งเสนอบริการของเขา . . . . . .
suvarnamali ได้สัมผัสอย่างลึกซึ้ง แต่กล่าวว่า : " อย่าพูดอย่างนั้น ถ้าคนอื่นได้ยินจะมีเรื่องอื้อฉาว นอกจากนี้ มันเป็นไปไม่ได้สำหรับฉันที่จะยอมรับข้อเสนอของเขา เพราะทันทีที่เรากลับไป ผมจะแต่งงานกับลูกชายของกษัตริย์แห่งศรีลังกา ตามความปรารถนาของพ่อ แต่คุณอาจจะบอกพ่อว่าผมเคารพเขา และจะต้องพิจารณาเขาในฐานะพี่ชาย . . . "
บาป samudr โกรธ ด้วยอารมณ์ เด็กเขาร้องไห้ " ทำไมคุณควรจะได้แต่งงานกับชาวต่างชาติ ?ผมจะไม่ปล่อยคุณ ผมจะสู้เพื่อคุณ ฉันต้องการคุณให้พ่อฉัน ! "
suvarnamali ต้องสงบเขาลง มันดึกแล้วนะ " เธอพูดเบาๆ . อย่าพูดเสียงดังและหยุดโม้ ! กับที่เธอทำให้เขานอนลงบนโซฟาของเธอ และเขาก็หลับสนิท
เช้าวันถัดไป , บาป samudr กุหลาบ กับหัวใจที่หนัก จากไป suvarnamali และไปตรงกับพ่อของเขาเขาบอกเขาว่า suvarnamali บอกว่าเมื่อคืนก่อน พระราคาหลักทรัพย์ในมานี เต็มไปด้วยความเศร้าโศก และแทบกลั้นน้ำตา เขาความหนาที่ความคิดของการสูญเสียที่แท้จริงเท่านั้น ปกติผู้หญิงที่เขาเคยรัก มีแล้ว เขาก็ตัดสินใจ ที่จะ วู และ ชนะ การต่อสู้ของเธอจะหนีตามกันไปกับเธอได้ถ้าจำเป็น เขาบอกว่าลูกชายของเขาไป suvarnamali วิงวอนให้
บาป samudr เชื่อฟังคำสั่งของบิดาของเขา ในการแสดงตนของ suvarnamali เขาร้องไห้ราวกับหัวใจดวงน้อยของเขาจะหัก suvarnamali ประหลาดใจและตกใจ ถามว่า " เกิดอะไรขึ้นกับคุณ ? หยุดร้องไห้และบอกแม่ทุกอย่าง เธอรักคุณมากที่สุดเท่าที่ชีวิตตัวเอง และจะให้ท่านสมปรารถนาทุก . "
บาป samudr ตอบทั้งน้ำตา :" มันเป็นเพราะคุณอย่างหนักใจว่า คุณจะฆ่าพ่อฆ่าฉันด้วย "
suvarnamali สงสัยและถามเด็กต่อไป . .
" หัวใจของพ่อเสีย " เขาอธิบาย . ไม่มีความละอาย " เขาไม่รู้ว่าต้องทำยังไง คุณได้ปฏิเสธข้อเสนอของเขาและชอบที่จะยอมรับความรักของเจ้าชายแห่งศรีลังกา เขาไม่ได้มีความปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่เราได้ตัดสินใจที่จะกระโดดเรือด้วยกันตอนพระอาทิตย์ตก "
suvarnamali เธอไร้เดียงสาเชื่อว่าเด็กผู้ชายและตกใจ โดยเขาได้กล่าวว่า เธอเอาชนะความกลัวของเธอ เธอขอร้องให้เขาไปบอกพ่อเขาไม่ยอมรับ เช่น คัน ผื่น โฉนด " . บอกเขาว่า " เธอกล่าวว่า " ฉันแค่พูดในสิ่งที่เป็นความจริง แต่ถ้า ทั้งๆ ที่เขายังคงมีความรักให้ฉันและด่วน ,คุณอาจจะพูดว่าอะไรเข้ามาในหัวน้อยของคุณฉลาด แต่ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ไม่โดดเกินไป . " บาป samudr ยินดีนอกเหนือจากการวัดและหยุดร้องไห้ทันที " ผมจะบอกพ่อว่าคุณได้กล่าวว่า , " เขาอุทาน เขากระโดดขึ้นและวิ่งไปหาพ่อของเขา เมื่อเขาได้ยินทั้งหมด พระราคาหลักทรัพย์ในมานีก็เต็มไปด้วยความสุข เขาเอานิ้วเพชรเจ็ดกะรัตแล้วส่งมันให้กับลูกชายของเขาว่า : " ให้เจ้าหญิง และขอร้องให้ฉันได้แลกสร้อยคอที่เธอสวม "
บาป samudr , Messenger วุ่นวาย นำคำแนะนำของพ่อของเขา ในช่วงเวลาสั้นๆ suvarnamali สวมแหวนเพชร และ พระราคาหลักทรัพย์ในมานี , ในความครอบครองของสร้อยคอ , รู้สึกมีความสุขเหมือนกับว่าเขามีเจ้าหญิงเอง
ทั้งหมดในขณะที่มณีราคาหลักทรัพย์ในพระและบาป samudr อยู่บนเกาะอาถรรพณ์ pisua samudr มียักษ์อาศัยอยู่ในความสิ้นหวังและรอ วัน ที่เธอตัดสินใจผิดมนุษย์อาจจะตกอยู่ในเงื้อมมือของสามีใหม่ของเธอ เธอตั้งสไปรต์ทะเลของเธอและฮอบก๊อบลิน ด้วยเพื่อให้ปิดดูบนเกาะพยายามใด ๆที่เขาอาจจะหนี . . .
ดังนั้นเมื่อ silaraj เรือล่องเรือไปสมุนของเธอไปโพสต์รีบบอกเธอ pisua samudr เสียเวลาน้อยในการตั้งค่าออกเพื่อสกัดกั้นเรือที่พาสามีและลูกชายของเธอ ตอนนี้ไม่อยู่ภายใต้การคุ้มครองกรุณาของพ่อมด ฤๅษี เธอโทรหากันฝึกเธอผีทะเลและปีศาจ และกระจัดกระจาย ก่อนที่เธอจะหวีทะเล
มันเป็นในวันที่สิบห้าเดือนที่พวกเขาติดต่อเรือ silaraj ได้ไกลจึงได้เดินทางเรื่อยๆ ลมพัดดี และทะเลสงบ เย็นนั้น เกาะเข้ามาในระยะสายตาบนขอบฟ้า , ปกคลุมด้วยยอดเขาตระหง่านคล้ายเมฆ แต่ทันทีที่เงาของคืน ตก พายุที่น่ากลัวเกิดขึ้นปกคลุมเรือ ลมหอนในเสื้อผ้าและคลื่นเฆี่ยนชั้น .ที่รุนแรงของพายุที่เพิ่มขึ้นกับเวลา 1 ชั่วโมง เรือที่มีหางเสือที่จะโยนออกจากการควบคุม ด้านบนนี้ แรกของ pisua samudr ผีและปีศาจเริ่มที่จะมาถึงและ hovered รอบเรือ ผู้โดยสารและลูกเรือถูกร้านกลัวและลงมาละหมาดของพวกเขา ผีและปีศาจอยู่
อยู่ห่างเสียดสีทำให้ดวงตาตุง และใส่ออกลิ้นของพวกเขา .
ไม่นานก่อนรุ่งสาง ร่างสูงตระหง่านของยักษ์ตัวที่ปรากฏอยู่ข้างเรือ เธอตะโกนและแสดงท่าทาง นี่เธอผีและปีศาจ มีความกล้าหาญ และก็บังเอิญป่วยหลอดเลือด สมาชิกของลูกเรือ ยืน และยิงปืนของพวกเขา แต่ต้องมีเล็ก ๆน้อย ๆการปิดและยึดยักษิณีคงกระพันดึงหางเสือ ภายใต้น้ำหนักของเข้าใจเธอและเฆี่ยนของคลื่น เรืออับปาง โยนทุกอย่างบนเรืออยู่ในทะเล สุภาพสตรีในราชสำนัก , สุภาพบุรุษในการรอคอย ลูกเรือได้ทั้งหมดดิ้นรนอยู่ในน้ำ คนที่ว่ายน้ำไม่เป็นจมจากสายตาคนอื่นก็เหยื่อปลาฉลามที่รวบรวมรอบหมุนมวลในความคาดหมายของงานฉลอง คนโชคดีมากขึ้นได้บนหลังของการนับ สำหรับ suvarnamali เธอได้รับการช่วยเหลือในกรงขังของเวลาโดยบาป samudr ที่แบกเธอออกไป เพื่อความปลอดภัย
พระราคาหลักทรัพย์ในมานี ยึดถือแผงประตูที่ลอยอยู่ข้างบน ที่คลื่น ด้วยความช่วยเหลือของเขาทำให้ทางของเขาไปยังเกาะ และถึงมันเพียงตะวันก็ขึ้นแล้ว pisua samudr พลาดเขาไปในความสับสนทั่วไป เธอได้พยายามที่จะจับลูกชายของเธอ แต่บาป samudr ที่สืบทอดฝีมือของพ่อและทักษะทางน้ำของแม่ ได้หลบเลี่ยงเธอ ตอนนี้เธอเห็นสามีของเธอบนชายหาดของเกาะ และเดินมาหาเขาด้วย strides มหาศาลพระราคาหลักทรัพย์ในมานีไม่ลังเลเลย เขาวิ่งไปที่ภูเขาที่มียอดเขาเห็นตอนเย็นก่อน เขาไปถึงมันและเริ่มที่จะปีน pisua samudr ตามในการแสวงหาร้อน , แต่ลื่นและล้ม ดังนั้นพระราคาหลักทรัพย์ในมานีแค่รอดไปถึงเธอ เธอไม่สามารถที่จะปีนภูเขา เพราะมันลื่นเกินไปสําหรับเธอดังนั้น ยักษิณีโชคร้ายอยู่ที่เท้าของภูเขาดูดให้สามีไม่เต็มใจเธอลงมา
" สามี สามีสุดหล่อของฉัน " เธอร้องอย่างน่าสงสาร ทำไมคุณกลัวและพยายามที่จะซ่อนตัวจากฉัน ฉันได้รับการพยายามที่จะติดตามคุณมาตลอด มาเป็นภรรยาของคุณ ไม่ละเลยหรือโกรธเธอเลย" พระราคาหลักทรัพย์ในมานีก็หมกมุ่นกับคำถามของความปลอดภัยของเขาเองที่จะสนใจเธอ เขาปีนขึ้นไปให้สูงที่สุดเท่าที่เขาทำได้ แล้วก็นั่งภาวนาเพื่อการปลดปล่อย เขาเป็นร้อยๆนี้เข้าร่วมโดยเพื่อนนักเดินทางที่มีทั้งฉลามและยักษิณีหนี
เมื่อเขาเห็นว่าตำแหน่งของเขามั่นคงพระราคาหลักทรัพย์ในมณีก้าวไปที่ขอบของหน้าผา และดูถูก pisua samudr . พวกเขาจัดประชุมร่วมกันมานาน เขาชวนเธอให้ขึ้นตามมา เธอขอร้องให้เขาลงจากภูเขา
ในที่สุด ความอดทนของยักษ์ได้หมด เห็นที่ร้องขอไม่เสิร์ฟโกศเธอ เธอตัดสินใจใช้อาวุธอื่น ๆ การอัพพลังวิเศษของเธอนางอาบน้ําหนักของฝนที่ตกบนภูเขา จนพระราคาหลักทรัพย์ใน Mani และผู้ติดตามของเขาถูกแช่ผ่านผิว ถ้านั่นยังไม่พอ เธอยังเกิดลูกเห็บตกบนเขา
พระราคาหลักทรัพย์ในมานี ก็รีบไปปรึกษาของผู้ติดตาม ความรักและสงสาร pisua samudr ที่สิ้นสุดเขามาถึงข้อสรุปว่าหลักสูตรที่ดีที่สุดสำหรับเขาที่จะเล่นขลุ่ยมายากลของเขา ซึ่งเขามักจะเก็บไว้ในตัวเขาจนตลอดรอดฝั่ง ก็เอาชนะ ผู้ติดตามของเขาทันที เห็นด้วยกับเขา และเขาได้สั่งให้พวกเขาหยุดที่หูของพวกเขาในขณะที่เขาเล่น
เอาขลุ่ยในมือของเขา พระราคาหลักทรัพย์ในมานีอีกครั้งก็เดินหน้าไปที่ขอบของหน้าผาและหลังจากกล่าวคำอธิษฐานที่เหมาะสม , เริ่มเล่น เพลงที่เขาเล่นได้กวนเอ็นหัวใจของ pisua samudr . เธอมันทันที ยาอี และความเจ็บปวด ความหวานและความขมขื่น จอย และสิ้นหวัง เธอฟัง เธอล้มลงหมดสติ . เมื่อสุดท้าย บันทึกจะสะท้อนในเนิน ยักษิณีตรอมใจตาย และร่างกายของเธอกลายเป็นหิน
บาป samudr แน่นอนกับบุญธรรมของเขา " แม่" แต่ตอนนี้เขาพบโอกาสที่จะมาเจอพ่อ ในโอกาสนี้ พระราคาหลักทรัพย์ในมานี ตั้งหน้าตั้งตาถามว่าเขาสวยอย่างมูมมามและสอบถามข่าว suvarnamali . เขาได้เรียนรู้ว่า เธอได้สังเกตเห็นความสนใจของเขาและความจริงที่ว่าเขามี " ตา " ที่คมชัดสำหรับสุภาพสตรี แต่อย่างอื่นดูเหมือนเธอจะประทับใจ ในเกณฑ์ดีนี้สนับสนุนให้เขาวางใจในลูกชายของเขาว่า เมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดินเขาจะให้หล่อนอยู่ นอกจากนี้เขายังค้นพบว่า suvarnamali ได้ให้ลูกชายเป็นผ้าพันคอของเธอ เขายืมเงินเขา เขาบอกว่าจะเก็บไปจำหญิงหวาน
ตอนที่ชิน samudr กลับไปที่กระท่อม suvarnamali เธอก็โทรหาเขาที่นอนของเธอ และกอดเขา ครั้งเธอสังเกตเห็นว่าเขาไม่ได้สวมผ้าพันคอและถามเขาถึงสิ่งที่เขาได้ทำ บาป samudr ตอบว่าเขามีใส่ไว้ในกล่อง เธอจะไม่เชื่อเขา และบอกเขาว่า ไม่ต้องพยายามที่จะหลอกลวงเธอ เขาสารภาพกับเธอว่าสิ่งที่พ่อพูด รวมทั้งเสนอบริการของเขา . . . . . .
suvarnamali ได้สัมผัสอย่างลึกซึ้ง แต่กล่าวว่า : " อย่าพูดอย่างนั้น ถ้าคนอื่นได้ยินจะมีเรื่องอื้อฉาว นอกจากนี้ มันเป็นไปไม่ได้สำหรับฉันที่จะยอมรับข้อเสนอของเขา เพราะทันทีที่เรากลับไป ผมจะแต่งงานกับลูกชายของกษัตริย์แห่งศรีลังกา ตามความปรารถนาของพ่อ แต่คุณอาจจะบอกพ่อว่าผมเคารพเขา และจะต้องพิจารณาเขาในฐานะพี่ชาย . . . "
บาป samudr โกรธ ด้วยอารมณ์ เด็กเขาร้องไห้ " ทำไมคุณควรจะได้แต่งงานกับชาวต่างชาติ ?ผมจะไม่ปล่อยคุณ ผมจะสู้เพื่อคุณ ฉันต้องการคุณให้พ่อฉัน ! "
suvarnamali ต้องสงบเขาลง มันดึกแล้วนะ " เธอพูดเบาๆ . อย่าพูดเสียงดังและหยุดโม้ ! กับที่เธอทำให้เขานอนลงบนโซฟาของเธอ และเขาก็หลับสนิท
เช้าวันถัดไป , บาป samudr กุหลาบ กับหัวใจที่หนัก จากไป suvarnamali และไปตรงกับพ่อของเขาเขาบอกเขาว่า suvarnamali บอกว่าเมื่อคืนก่อน พระราคาหลักทรัพย์ในมานี เต็มไปด้วยความเศร้าโศก และแทบกลั้นน้ำตา เขาความหนาที่ความคิดของการสูญเสียที่แท้จริงเท่านั้น ปกติผู้หญิงที่เขาเคยรัก มีแล้ว เขาก็ตัดสินใจ ที่จะ วู และ ชนะ การต่อสู้ของเธอจะหนีตามกันไปกับเธอได้ถ้าจำเป็น เขาบอกว่าลูกชายของเขาไป suvarnamali วิงวอนให้
บาป samudr เชื่อฟังคำสั่งของบิดาของเขา ในการแสดงตนของ suvarnamali เขาร้องไห้ราวกับหัวใจดวงน้อยของเขาจะหัก suvarnamali ประหลาดใจและตกใจ ถามว่า " เกิดอะไรขึ้นกับคุณ ? หยุดร้องไห้และบอกแม่ทุกอย่าง เธอรักคุณมากที่สุดเท่าที่ชีวิตตัวเอง และจะให้ท่านสมปรารถนาทุก . "
บาป samudr ตอบทั้งน้ำตา :" มันเป็นเพราะคุณอย่างหนักใจว่า คุณจะฆ่าพ่อฆ่าฉันด้วย "
suvarnamali สงสัยและถามเด็กต่อไป . .
" หัวใจของพ่อเสีย " เขาอธิบาย . ไม่มีความละอาย " เขาไม่รู้ว่าต้องทำยังไง คุณได้ปฏิเสธข้อเสนอของเขาและชอบที่จะยอมรับความรักของเจ้าชายแห่งศรีลังกา เขาไม่ได้มีความปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่เราได้ตัดสินใจที่จะกระโดดเรือด้วยกันตอนพระอาทิตย์ตก "
suvarnamali เธอไร้เดียงสาเชื่อว่าเด็กผู้ชายและตกใจ โดยเขาได้กล่าวว่า เธอเอาชนะความกลัวของเธอ เธอขอร้องให้เขาไปบอกพ่อเขาไม่ยอมรับ เช่น คัน ผื่น โฉนด " . บอกเขาว่า " เธอกล่าวว่า " ฉันแค่พูดในสิ่งที่เป็นความจริง แต่ถ้า ทั้งๆ ที่เขายังคงมีความรักให้ฉันและด่วน ,คุณอาจจะพูดว่าอะไรเข้ามาในหัวน้อยของคุณฉลาด แต่ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ไม่โดดเกินไป . " บาป samudr ยินดีนอกเหนือจากการวัดและหยุดร้องไห้ทันที " ผมจะบอกพ่อว่าคุณได้กล่าวว่า , " เขาอุทาน เขากระโดดขึ้นและวิ่งไปหาพ่อของเขา เมื่อเขาได้ยินทั้งหมด พระราคาหลักทรัพย์ในมานีก็เต็มไปด้วยความสุข เขาเอานิ้วเพชรเจ็ดกะรัตแล้วส่งมันให้กับลูกชายของเขาว่า : " ให้เจ้าหญิง และขอร้องให้ฉันได้แลกสร้อยคอที่เธอสวม "
บาป samudr , Messenger วุ่นวาย นำคำแนะนำของพ่อของเขา ในช่วงเวลาสั้นๆ suvarnamali สวมแหวนเพชร และ พระราคาหลักทรัพย์ในมานี , ในความครอบครองของสร้อยคอ , รู้สึกมีความสุขเหมือนกับว่าเขามีเจ้าหญิงเอง
ทั้งหมดในขณะที่มณีราคาหลักทรัพย์ในพระและบาป samudr อยู่บนเกาะอาถรรพณ์ pisua samudr มียักษ์อาศัยอยู่ในความสิ้นหวังและรอ วัน ที่เธอตัดสินใจผิดมนุษย์อาจจะตกอยู่ในเงื้อมมือของสามีใหม่ของเธอ เธอตั้งสไปรต์ทะเลของเธอและฮอบก๊อบลิน ด้วยเพื่อให้ปิดดูบนเกาะพยายามใด ๆที่เขาอาจจะหนี . . .
ดังนั้นเมื่อ silaraj เรือล่องเรือไปสมุนของเธอไปโพสต์รีบบอกเธอ pisua samudr เสียเวลาน้อยในการตั้งค่าออกเพื่อสกัดกั้นเรือที่พาสามีและลูกชายของเธอ ตอนนี้ไม่อยู่ภายใต้การคุ้มครองกรุณาของพ่อมด ฤๅษี เธอโทรหากันฝึกเธอผีทะเลและปีศาจ และกระจัดกระจาย ก่อนที่เธอจะหวีทะเล
มันเป็นในวันที่สิบห้าเดือนที่พวกเขาติดต่อเรือ silaraj ได้ไกลจึงได้เดินทางเรื่อยๆ ลมพัดดี และทะเลสงบ เย็นนั้น เกาะเข้ามาในระยะสายตาบนขอบฟ้า , ปกคลุมด้วยยอดเขาตระหง่านคล้ายเมฆ แต่ทันทีที่เงาของคืน ตก พายุที่น่ากลัวเกิดขึ้นปกคลุมเรือ ลมหอนในเสื้อผ้าและคลื่นเฆี่ยนชั้น .ที่รุนแรงของพายุที่เพิ่มขึ้นกับเวลา 1 ชั่วโมง เรือที่มีหางเสือที่จะโยนออกจากการควบคุม ด้านบนนี้ แรกของ pisua samudr ผีและปีศาจเริ่มที่จะมาถึงและ hovered รอบเรือ ผู้โดยสารและลูกเรือถูกร้านกลัวและลงมาละหมาดของพวกเขา ผีและปีศาจอยู่
อยู่ห่างเสียดสีทำให้ดวงตาตุง และใส่ออกลิ้นของพวกเขา .
ไม่นานก่อนรุ่งสาง ร่างสูงตระหง่านของยักษ์ตัวที่ปรากฏอยู่ข้างเรือ เธอตะโกนและแสดงท่าทาง นี่เธอผีและปีศาจ มีความกล้าหาญ และก็บังเอิญป่วยหลอดเลือด สมาชิกของลูกเรือ ยืน และยิงปืนของพวกเขา แต่ต้องมีเล็ก ๆน้อย ๆการปิดและยึดยักษิณีคงกระพันดึงหางเสือ ภายใต้น้ำหนักของเข้าใจเธอและเฆี่ยนของคลื่น เรืออับปาง โยนทุกอย่างบนเรืออยู่ในทะเล สุภาพสตรีในราชสำนัก , สุภาพบุรุษในการรอคอย ลูกเรือได้ทั้งหมดดิ้นรนอยู่ในน้ำ คนที่ว่ายน้ำไม่เป็นจมจากสายตาคนอื่นก็เหยื่อปลาฉลามที่รวบรวมรอบหมุนมวลในความคาดหมายของงานฉลอง คนโชคดีมากขึ้นได้บนหลังของการนับ สำหรับ suvarnamali เธอได้รับการช่วยเหลือในกรงขังของเวลาโดยบาป samudr ที่แบกเธอออกไป เพื่อความปลอดภัย
พระราคาหลักทรัพย์ในมานี ยึดถือแผงประตูที่ลอยอยู่ข้างบน ที่คลื่น ด้วยความช่วยเหลือของเขาทำให้ทางของเขาไปยังเกาะ และถึงมันเพียงตะวันก็ขึ้นแล้ว pisua samudr พลาดเขาไปในความสับสนทั่วไป เธอได้พยายามที่จะจับลูกชายของเธอ แต่บาป samudr ที่สืบทอดฝีมือของพ่อและทักษะทางน้ำของแม่ ได้หลบเลี่ยงเธอ ตอนนี้เธอเห็นสามีของเธอบนชายหาดของเกาะ และเดินมาหาเขาด้วย strides มหาศาลพระราคาหลักทรัพย์ในมานีไม่ลังเลเลย เขาวิ่งไปที่ภูเขาที่มียอดเขาเห็นตอนเย็นก่อน เขาไปถึงมันและเริ่มที่จะปีน pisua samudr ตามในการแสวงหาร้อน , แต่ลื่นและล้ม ดังนั้นพระราคาหลักทรัพย์ในมานีแค่รอดไปถึงเธอ เธอไม่สามารถที่จะปีนภูเขา เพราะมันลื่นเกินไปสําหรับเธอดังนั้น ยักษิณีโชคร้ายอยู่ที่เท้าของภูเขาดูดให้สามีไม่เต็มใจเธอลงมา
" สามี สามีสุดหล่อของฉัน " เธอร้องอย่างน่าสงสาร ทำไมคุณกลัวและพยายามที่จะซ่อนตัวจากฉัน ฉันได้รับการพยายามที่จะติดตามคุณมาตลอด มาเป็นภรรยาของคุณ ไม่ละเลยหรือโกรธเธอเลย" พระราคาหลักทรัพย์ในมานีก็หมกมุ่นกับคำถามของความปลอดภัยของเขาเองที่จะสนใจเธอ เขาปีนขึ้นไปให้สูงที่สุดเท่าที่เขาทำได้ แล้วก็นั่งภาวนาเพื่อการปลดปล่อย เขาเป็นร้อยๆนี้เข้าร่วมโดยเพื่อนนักเดินทางที่มีทั้งฉลามและยักษิณีหนี
เมื่อเขาเห็นว่าตำแหน่งของเขามั่นคงพระราคาหลักทรัพย์ในมณีก้าวไปที่ขอบของหน้าผา และดูถูก pisua samudr . พวกเขาจัดประชุมร่วมกันมานาน เขาชวนเธอให้ขึ้นตามมา เธอขอร้องให้เขาลงจากภูเขา
ในที่สุด ความอดทนของยักษ์ได้หมด เห็นที่ร้องขอไม่เสิร์ฟโกศเธอ เธอตัดสินใจใช้อาวุธอื่น ๆ การอัพพลังวิเศษของเธอนางอาบน้ําหนักของฝนที่ตกบนภูเขา จนพระราคาหลักทรัพย์ใน Mani และผู้ติดตามของเขาถูกแช่ผ่านผิว ถ้านั่นยังไม่พอ เธอยังเกิดลูกเห็บตกบนเขา
พระราคาหลักทรัพย์ในมานี ก็รีบไปปรึกษาของผู้ติดตาม ความรักและสงสาร pisua samudr ที่สิ้นสุดเขามาถึงข้อสรุปว่าหลักสูตรที่ดีที่สุดสำหรับเขาที่จะเล่นขลุ่ยมายากลของเขา ซึ่งเขามักจะเก็บไว้ในตัวเขาจนตลอดรอดฝั่ง ก็เอาชนะ ผู้ติดตามของเขาทันที เห็นด้วยกับเขา และเขาได้สั่งให้พวกเขาหยุดที่หูของพวกเขาในขณะที่เขาเล่น
เอาขลุ่ยในมือของเขา พระราคาหลักทรัพย์ในมานีอีกครั้งก็เดินหน้าไปที่ขอบของหน้าผาและหลังจากกล่าวคำอธิษฐานที่เหมาะสม , เริ่มเล่น เพลงที่เขาเล่นได้กวนเอ็นหัวใจของ pisua samudr . เธอมันทันที ยาอี และความเจ็บปวด ความหวานและความขมขื่น จอย และสิ้นหวัง เธอฟัง เธอล้มลงหมดสติ . เมื่อสุดท้าย บันทึกจะสะท้อนในเนิน ยักษิณีตรอมใจตาย และร่างกายของเธอกลายเป็นหิน
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- approach
- long-term employees saves time
- get over something
- Leisure activities
- お嬢様
- จากจุดนี้
- containing
- Move items to higher ground Keep valuabl
- The best kind of humans. are the ones wh
- เรียนเกรด6
- เจ้า
- ถ้าคุณไม่อยากมีใบหน้าแก่กว่าอายุจริงคุณค
- เรียงคำต่อไปนี้ให้เป็นประโยคที่ถูกต้องTo
- Counselor
- mean?
- คุณไม่รู้จักคำว่าเพลย์บอย
- บริษัท ทรูคอร์ปอเรชนั่ จํากดั (มหาชน)มีส
- To propose mitigation measures for undes
- 1 ปี ห 5 เดือน ก่อนมาโรงพยาบาล
- เรียงคำต่อไปนี้ให้เป็นประโยคที่ถูกต้องTo
- What about you?
- Felicity
- with the top part at the bottom
- condition . For example the probability
