Craft communities and villages are

Craft communities and villages are becoming harder to find these days in Bangkok after decades of rapid urbanisation have taken their toll on the city's traditional living spaces.
However, there remain some centers for crafts made by street-side vendors, from luxury malls to small corners of the city.
On a narrow side street in Bangkok called Soi Ban Baat, just south of Wat Saket, the temple known as Golden Mountain, there is a small community of five families of artisans, popularly known as “Monk’s Alms Bowl Village.”
For centuries they have manufactured alms bowls used by monks to gather food offerings.
The families today say they have continued working "in the right place" and using almost the exact same methods as the previous generations, using only their hands and a hammer as tools.
One artisan, who is 61 years old, explains: “I am part of the fourth generation in the family trade. The tools have evolved; for example, before they were using fire and now we have a blowtorch. But the result is almost the same.”
The community, which has 40 workers, gets to work as if it was an assembly line. Once a monk places an order there are nine different steps during the manufacturing process.
"Everyone plays a part. Then we split the benefits between us," says the craftsman.
The process is not simple and it takes about five days to complete each alms bowl, even for those who have spent many years on the job.
The artisans must be strong men and women since each of the bowls, made of metal, can weigh around two kilos.
The cups can be made of stone, metal or clay, and are then glazed to make them waterproof.
Finding the neighborhood, on the corner of Bumrungmuang and Boriphat roads, is a little bit tricky as it has sadly been diminishing over the years. The community has also been hampered by the expanding metropolis, making this area one of the many mazes of alleyways where traditional life continues.
To manufacture the bowls, two strips of steel are welded in a cross representing the cardinal points. They are then attached to a ring to shape the structure. Gaps are filled with individual pieces of steel and hammered before applying the protective varnish or enamel.
The sound of the hammering is deafening and sometimes hinders the routine life of some of their neighbors who are trying to chat or watch TV.
One of the workers of this community, a 35-year-old, says that the trade is dying out among the younger generation, with the youngest worker being 30 years old.
"In my case I am lucky, because I will continue the work with my nephew," she says.
Other families, she laments, have stopped doing this work because they do not have older generations from which to learn. There used to be over 100 families here, but now there are just three left.
However, the manufacturing of these bowls seems to be a good, and much-needed business. Many new alms bowls are mass-produced, but as an established tradition, many monks only use handmade ones, and some temples do not accept those arriving from the factories.
“We produce a total of 10,000 bowls every year,” says another worker. "They are of good quality and last a long time.”
In recent years the villagers have also seen a new business opportunity through tourism. "We also sell to foreigners," the worker says, pointing to some of the finished pieces on display in a glass case.
This neighborhood is not only frequented by monks. Many visitors come here and enjoy the history of the place, passing their experience on by word-of-mouth to other travelers, who come and are fascinated by this practice not found in Western countries.
Some of the bowls for sale are over 50 years old and buyers of these relics are rewarded with a demonstration of how the bowls are made.
Bowls can be purchased during the community’s working hours from 9am to 5pm, and the price of a bowl is around THB1,900, depending on its size and complexity.
The most popular styles are Manao (lime), Look Jaan (Thai fruit) and Hua Hara (tiger head) whose price can reach 3,000 baht.
Another place in the city where you can observe Thai crafts being passed down over generations is the Bangkok Doll Factory and Museum. There you can find shops with collections of ancient dolls made by locals using methods that have been passed down over the years.
Meanwhile on the artificial island of Koh Kret, in the north of Bangkok, there are many ethnic Mon who are skilled ceramics workers, and you can enjoy watching them making their products by hand.
Some old traditions are still alive in the big city.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชุมชนหัตถกรรมและหมู่บ้านจะกลายเป็นยากที่จะหาวันเหล่านี้ในกรุงเทพหลังจากที่ได้โทรบนพื้นที่อยู่อาศัยแบบดั้งเดิมของเมืองของเมืองอย่างรวดเร็วขึ้นอย่างไรก็ตาม ยังคงบางศูนย์หัตถกรรมโดยผู้ขายข้างถนน จากห้างหรูในมุมเล็ก ๆ ของเมืองด้านแคบถนนในซอยบ้าน Baat ทางทิศใต้ของวัดสระเกศ วัดภูเขาทอง ที่รู้จักกันมีเป็นชุมชนขนาดเล็กของครอบครัวห้าของช่างฝีมือ เรียกขานกันว่า "ของพระทานชามหมู่มานานหลายศตวรรษ พวกเขาได้ผลิตชามทานใช้สงฆ์เพื่อรวบรวมเสนออาหารครอบครัววันนี้บอกว่า พวกเขายังคงทำงานในสถานที่เหมาะสม" และใช้เกือบแน่นอนวิธีการเดียวกันเป็นรุ่นก่อนหน้านี้ การใช้มือของพวกเขาและค้อนเป็นเครื่องมือช่างฝีมือที่หนึ่ง ที่มีอายุ 61 ปี อธิบาย: "ผมเป็นส่วนหนึ่งของรุ่นที่ 4 ในการค้าสำหรับครอบครัว มีพัฒนาเครื่องมือ เช่น ก่อนใช้ไฟ และขณะนี้ เรามีการ blowtorch แต่ผลที่ได้คือเกือบจะเหมือนกัน"ชุมชน ซึ่งมี 40 คน ได้รับการทำงานหากสายการผลิต เมื่อสงฆ์สถานใบสั่งมีเก้าขั้นตอนต่าง ๆ ระหว่างกระบวนการผลิต"ทุกคนเล่นเป็นส่วนหนึ่ง แล้ว เราแบ่งผลประโยชน์ระหว่างเรา กล่าวว่า ความกระบวนการไม่ง่าย และใช้เวลาประมาณ 5 วันเพื่อให้เสร็จสมบูรณ์แต่ละชามทาน แม้สำหรับผู้ที่ได้ใช้เวลาหลายปีในงานช่างฝีมือต้องเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่ง และผู้หญิงตั้งแต่ชาม ทำจากโลหะ แต่ละคนสามารถมีน้ำหนัก ประมาณสองกิโลถ้วยสามารถทำจากหิน โลหะ หรือดิน และมีเคลือบแล้วจะทำให้กันน้ำหาพื้นที่ใกล้เคียง มุมของชั้นและบริพัตรถนน เป็นยุ่งยากหน่อยมันเศร้าได้ถูกลดลงกว่าปี ชุมชนมียังถูกขัดขวาง โดยนครขยาย ทำให้พื้นที่นี้เป็นหนึ่งในเขาวงกตมากของตรอกซอกซอยที่ชีวิตดั้งเดิมยังคงการผลิตชาม สองแผ่นเหล็กเป็นรอยในรูปกากบาทแทนจุดพระคาร์ดินัล แล้วติดกับวงแหวนรูปร่างโครงสร้าง ช่องว่างจะเต็มไป ด้วยของเหล็กแต่ละชิ้น และตอกก่อนที่จะใช้เคลือบป้องกันหรือเคลือบเสียงของการตอกจะอึกทึก และบางครั้งเป็นอุปสรรคต่อชีวิตประจำวันของบ้านของพวกเขาที่กำลังพยายามพูดคุย หรือดูทีวีหนึ่งในแรงงานของชุมชน การ 35 ปี กล่าวว่า การค้าคือตายออกในหมู่รุ่นน้อง กับผู้ปฏิบัติงานอายุน้อยที่สุดมีอายุ 30 ปี"ในกรณีของฉัน ฉันโชคดี เพราะฉันจะยังคงทำงานกับหลานชายของฉัน เธอกล่าวครอบครัวอื่น ๆ เธอไม่วาย ได้หยุดการทำงานนี้ เพราะไม่มีคนรุ่นเก่าที่เรียนรู้ มีใช้ กว่า 100 ครอบครัวที่นี่ แต่ตอนนี้ มีเพียงสามซ้ายอย่างไรก็ตาม การผลิตชามเหล่านี้น่าจะ เป็นธุรกิจที่ดี และจำ เป็นมาก ชามทานใหม่หลายมวลผลิต แต่เป็นประเพณีจัดตั้งขึ้น พระสงฆ์จำนวนมากเพียงใช้มือคน และบางวัดไม่รับผู้ที่มาจากโรงงาน"เราผลิตจำนวน 10,000 ชามทุกปี กล่าวว่า การปฏิบัติงานอื่น "พวกเขามีคุณภาพดี และสุดท้ายเป็นเวลานาน"ในปัจจุบัน ชาวบ้านยังได้เห็นโอกาสทางธุรกิจใหม่ผ่านการท่องเที่ยว "เราขายให้ชาวต่างชาติ ผู้ปฏิบัติงานกล่าว ชี้ไปที่บางส่วนของชิ้นส่วนสำเร็จรูปบนจอแสดงผลในกรณีแก้วละแวกนี้ไม่เฉพาะ frequented โดยพระสงฆ์ นักท่องเที่ยวจำนวนมากมาที่นี่ และเพลิดเพลินกับประวัติของสถานที่ ผ่านประสบการณ์ของพวกเขาบนปากของผู้อื่น ที่มา และหลง โดยวิธีการนี้ไม่พบในประเทศตะวันตกชามขายมีอายุมากกว่า 50 ปี และผู้ซื้อของธาตุเหล่านี้ได้รับรางวัลการสาธิตวิธีผลิตชามชามสามารถซื้อได้ในเวลาทำงานของชุมชนจาก 9: 00 ถึง 17: 00 และราคาของชามคือรอบ THB1, 900 ขึ้นอยู่กับขนาดและความซับซ้อนแบบที่นิยมมากที่สุดคือ มะนาว (มะนาว), มองกรรม Jaan (ผลไม้ไทย) และฮะ ระหัว (หัวเสือ) ซึ่งราคาสามารถเข้าถึง 3,000 บาทอีกหนึ่งในเมืองที่คุณสามารถสังเกตเห็นหัตถกรรมการทอดผ่านรุ่นสู่รุ่นเป็นพิพิธภัณฑ์และโรงงานตุ๊กตากรุงเทพ มีคุณสามารถค้นหาร้านที่ มีชุดของตุ๊กตาโบราณที่ทำ โดยชาวบ้านใช้วิธีที่มีการส่งต่อปีในขณะเดียวกัน ในการประดิษฐ์เกาะเกร็ด ตอนเหนือของกรุงเทพมหานคร มีหลายชาติพันธุ์จันทร์ที่มีแรงงานฝีมือเซรามิก และคุณสามารถชมการทำผลิตภัณฑ์ของตนด้วยมือบางประเพณีเก่ายังมีชีวิตอยู่ในเมืองใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชุมชนหัตถกรรมและของที่หมู่บ้านจะกลายเป็นเรื่องยากที่จะหาวันนี้ในกรุงเทพฯหลังจากหลายทศวรรษของเมืองอย่างรวดเร็วมีการดำเนินการโทรของพวกเขาบนพื้นที่ใช้สอยแบบดั้งเดิมของเมือง.
อย่างไรก็ตามยังคงมีศูนย์บางอย่างสำหรับงานฝีมือที่ทำโดยผู้ขายที่ถนนฝั่งจากห้างสรรพสินค้าหรูหราให้กับมุมเล็ก ๆ ของเมือง.
ริมถนนแคบ ๆ ในกรุงเทพฯเรียกว่าซอยบ้าน Baat ทางใต้ของวัดสระเกศวัดที่รู้จักกันเป็นภูเขาทองมีชุมชนเล็ก ๆ ของห้าครอบครัวของช่างฝีมือที่รู้จัก "พระชามทานวิลเลจ".
สำหรับศตวรรษที่พวกเขาได้ผลิตทานชามใช้โดยพระสงฆ์ที่จะรวบรวมถวายอาหาร.
ครอบครัวในวันนี้กล่าวว่าพวกเขายังคงทำงาน "ในสถานที่ที่เหมาะสม" และการใช้เกือบวิธีการที่แน่นอนเช่นเดียวกับรุ่นก่อนหน้าโดยใช้เพียงมือและค้อนเป็นเครื่องมือของพวกเขา .
หนึ่งช่างผู้มีอายุ 61 ปีอธิบายว่า: "ฉันเป็นส่วนหนึ่งของรุ่นที่สี่ในการค้าครอบครัว เครื่องมือที่มีการพัฒนา; ตัวอย่างเช่นก่อนที่พวกเขาได้ใช้ไฟและตอนนี้เรามีพ่น แต่ผลที่ได้คือเกือบจะเหมือนกัน. "
ชุมชนซึ่งมี 40 คนงานที่ได้รับในการทำงานราวกับว่ามันเป็นสายการประกอบ เมื่อพระภิกษุสงฆ์ที่สั่งซื้อมีเก้าขั้นตอนที่แตกต่างกันในระหว่างกระบวนการผลิต.
"ทุกคนเล่นเป็นส่วนหนึ่ง. แล้วเราแบ่งผลประโยชน์ระหว่างเรา" กล่าวโดยช่างฝีมือ.
กระบวนการไม่ง่ายและจะใช้เวลาประมาณห้าวันให้เสร็จสมบูรณ์แต่ละทาน ชามแม้สำหรับผู้ที่ได้ใช้เวลาหลายปีในการทำงาน.
ช่างฝีมือจะต้องเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่งและหญิงเนื่องจากแต่ละชามที่ทำจากโลหะสามารถชั่งน้ำหนักได้ประมาณสองกิโล.
ถ้วยสามารถทำจากหิน, โลหะหรือดินเหนียว และจากนั้นเคลือบจะทำให้พวกเขากันน้ำ.
หาพื้นที่ใกล้เคียงในมุมของบำรุงเมืองและถนน Boriphat เป็นนิด ๆ หน่อย ๆ หากินตามที่ได้รับเศร้าลดลงกว่าปีที่ผ่านมา ชุมชนยังได้รับการขัดขวางโดยมหานครขยายตัวทำให้พื้นที่นี้เป็นหนึ่งในหลาย ๆ เขาวงกตของตรอกซอกซอยที่ชีวิตแบบดั้งเดิมยังคง.
การผลิตชามสองแถบเหล็กเป็นรอยบอลที่เป็นตัวแทนของจุดที่พระคาร์ดินัล พวกเขาจะแนบแล้วไปที่แหวนเพื่อรูปร่างโครงสร้าง ช่องว่างที่เต็มไปด้วยแต่ละชิ้นของเหล็กและใช้ค้อนทุบก่อนที่จะใช้สารเคลือบเงาป้องกันหรือเคลือบฟัน.
เสียงตอกเป็นอึกทึกและบางครั้งก็เป็นอุปสรรคต่อการใช้ชีวิตประจำวันของบางส่วนของเพื่อนบ้านของพวกเขาที่มีความพยายามที่จะแชทหรือดูทีวี.
คนงานคนหนึ่งของ ชุมชนนี้ 35 ปีกล่าวว่าการค้าที่กำลังจะตายออกไปในหมู่คนรุ่นใหม่กับคนงานที่อายุน้อยที่สุดเมื่ออายุได้ 30 ปี.
"ในกรณีของฉันฉันโชคดีเพราะผมจะยังคงทำงานกับหลานชายของฉัน" เธอบอกว่า.
ครอบครัวอื่น ๆ ที่เธอไม่วายได้หยุดการทำงานนี้เพราะพวกเขาไม่ได้มีคนรุ่นเก่าที่จะเรียนรู้ มีการใช้เป็นกว่า 100 ครอบครัวที่นี่ แต่ตอนนี้มีเพียงสามซ้าย.
อย่างไรก็ตามการผลิตของชามเหล่านี้ดูเหมือนว่าจะเป็นธุรกิจที่ดีและจำเป็นมาก หลายชามทานใหม่ที่มีมวลผลิต แต่เป็นประเพณีที่จัดตั้งขึ้นพระสงฆ์จำนวนมากเพียงใช้คนที่ทำด้วยมือและวัดบางคนไม่ยอมรับผู้ที่มาจากโรงงาน.
"เราผลิตรวม 10,000 ชามทุกปี" คนงานอีกคนหนึ่งกล่าวว่า "พวกเขามีคุณภาพที่ดีและมีอายุการใช้งานนาน."
ในปีที่ผ่านมาชาวบ้านยังได้เห็นโอกาสทางธุรกิจใหม่ผ่านการท่องเที่ยว. "นอกจากนี้เรายังขายให้กับชาวต่างชาติ" คนงานกล่าวว่าชี้ไปที่บางส่วนของชิ้นส่วนสำเร็จรูปบนจอแสดงผลใน กรณีแก้ว.
เขตนี้ไม่ได้แวะเวียนโดยเฉพาะพระสงฆ์. นักท่องเที่ยวหลายคนมาที่นี่และเพลิดเพลินไปกับประวัติความเป็นมาของสถานที่ผ่านประสบการณ์ของพวกเขาโดยคำพูดจากปากกับนักท่องเที่ยวคนอื่น ๆ ที่เข้ามาและมีการหลงโดยการปฏิบัตินี้ไม่พบใน ประเทศตะวันตก.
บางส่วนของชามสำหรับการขายมีความเก่าแก่กว่า 50 ปีและผู้ซื้อของพระธาตุเหล่านี้จะได้รับรางวัลที่มีการสาธิตวิธีชามจะทำ.
ชามสามารถหาซื้อได้ในระหว่างชั่วโมงการทำงานของชุมชน 09:00-17:00 และราคาของการให้ ชามเป็นรอบ THB1,900 ขึ้นอยู่กับขนาดและความซับซ้อนของมัน.
รูปแบบที่นิยมมากที่สุดคือมะนาว (มะนาว) ดูเอียน (ผลไม้ไทย) และหัวหิน Hara (หัวเสือ) ที่มีราคาสามารถเข้าถึง 3,000 บาท.
อีกหนึ่งสถานที่ในเมืองที่ คุณสามารถสังเกตเห็นฝีมือไทยที่ถูกส่งลงมาหลายชั่วอายุเป็นโรงงานตุ๊กตากรุงเทพฯและพิพิธภัณฑ์ มีคุณสามารถค้นหาร้านค้าที่มีคอลเลกชันของตุ๊กตาโบราณที่ทำโดยชาวบ้านใช้วิธีการที่ได้รับการผ่านลงในช่วงหลายปี.
ในขณะที่บนเกาะเทียมของเกาะเกร็ดในทางตอนเหนือของกรุงเทพฯมีหลายชาติพันธุ์มอญที่มีคนงานเซรามิกที่มีทักษะ และคุณสามารถเพลิดเพลินกับการดูพวกเขาทำผลิตภัณฑ์ของพวกเขาด้วยมือ.
บางประเพณีเก่ายังมีชีวิตอยู่ในเมืองใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชุมชนและหมู่บ้านหัตถกรรมเป็นยากที่จะหาวันนี้ กรุงเทพมหานคร หลังจากทศวรรษของอย่างรวดเร็วกลายเป็นเมืองได้นำหมายเลขโทรของพวกเขาเป็นเมืองดั้งเดิมที่อาศัยอยู่เป็น .อย่างไรก็ตาม ก็ยังคงมีศูนย์งานฝีมือที่ทำโดยผู้ขายที่ถนนด้านข้าง จากห้างสรรพสินค้าหรูในมุมเล็กๆของเมืองบนถนนด้านข้างแคบในเขตที่เรียกว่าซอยบ้านแบด ทางใต้ของวัดสระเกศ เป็นวัดเรียกว่า ภูเขาทอง มีชุมชนเล็ก ๆของครอบครัวห้าของช่างฝีมือที่รู้จักกันแพร่หลายเป็น " บ้านบาตร "ศตวรรษ พวกเขาได้ผลิตทานชามที่ใช้โดยพระสงฆ์เพื่อรวบรวมถวายอาหารครอบครัวในวันนี้กล่าวว่าพวกเขายังคงทำงาน " ในสถานที่ที่เหมาะสมและใช้เกือบทุกวิธีเดียวกันเป็นรุ่นก่อนหน้า ใช้เพียงมือและค้อนเป็นเครื่องมือหนึ่งช่างที่ 61 ปี , อธิบาย : " ผมเป็นส่วนหนึ่งของรุ่นที่ 4 ในการค้าของครอบครัว เครื่องมือพัฒนา ตัวอย่างเช่น ก่อนที่จะใช้ไฟ และขณะนี้เรามีเครื่องพ่นไฟ แต่ผลที่ได้คือเกือบจะเหมือนกัน "ชุมชนซึ่งมี 40 คน และได้ทำงานเป็นถ้ามันเป็นแอสเซมบลีบรรทัด เมื่อพระที่สั่งมีเก้าขั้นตอนต่างๆในกระบวนการผลิต" ทุกคนเล่นเป็นส่วนหนึ่ง แล้วเราจะแบ่งผลประโยชน์ระหว่างสหรัฐ กล่าวว่า ช่างฝีมือกระบวนการไม่ง่ายและมันต้องใช้เวลา 5 วันให้เสร็จสมบูรณ์แต่ละขันบาตร แม้สำหรับผู้ที่ได้ใช้เวลาหลายปีในงานช่างฝีมือจะต้องเป็นคนแข็งแรง และผู้หญิง เพราะแต่ละชามที่ทำจากโลหะหนักได้ประมาณ 2 กิโลถ้วยที่สามารถทำจากหิน ดินเหนียว โลหะ หรือ แล้วเคลือบทำกันน้ำหาบ้าน ในมุมของ bumrungmuang และ boriphat ถนน เป็นเรื่องยุ่งยากเล็กน้อย เพราะมันมีเศร้าได้ลดลงกว่าปี ชุมชนยังถูกขัดขวางโดยการขยายกรุงเทพมหานคร ทำให้บริเวณนี้เป็นเขาวงกตหลายตรอกซอกซอยที่ชีวิตแบบดั้งเดิมที่ยังคงผลิต ถ้วย สองแผ่นเหล็กเป็นรอยกากบาทที่เป็นตัวแทนของจุดที่สำคัญ จากนั้นพวกเขาจะแนบมากับแหวนรูปร่างโครงสร้าง ช่องว่างที่เต็มไป ด้วยแต่ละชิ้นส่วนของเหล็กและค้อนทุบก่อนใช้ทาป้องกัน หรือเคลือบฟันเสียงของเข็มแทงชนวนจะหนวกและบางครั้งเป็นอุปสรรคต่อชีวิตประจำวันของบางประเทศเพื่อนบ้านของพวกเขาที่พยายามที่จะพูดคุย หรือดูทีวีคนงานคนหนึ่งของชุมชน อายุ 35 ปี กล่าวว่า การค้าจะตายระหว่างรุ่นน้องกับน้องคนงานเป็น 30 ปี" ในกรณีของผม ผมโชคดีเพราะผมจะยังคงทำงานกับหลานชายของฉัน " เธอกล่าวครอบครัวอื่น ๆ เธอๆ มีหยุดทำงานเพราะพวกเขาไม่ได้มีรุ่นเก่าที่ต้องเรียนรู้ เคยมีกว่า 100 ครอบครัวที่นี่ แต่ตอนนี้ มีแค่สามคนเท่านั้นอย่างไรก็ตาม การผลิตชามเหล่านี้ดูเหมือนจะดี และจำเป็นมากของธุรกิจ หลายคนทานใหม่ชามเป็นมวลผลิต แต่เป็นประเพณีที่จัดตั้งขึ้น พระสงฆ์หลายใช้ด้วยมือคน และบางวัดไม่รับผู้ที่มาจากโรงงาน" เราผลิตทั้งหมด 10 , 000 ชามทุกปี กล่าวว่า คนงานอื่น . " พวกเขามีคุณภาพดีและสุดท้ายเป็นเวลานาน "ใน ปี ล่าสุด ชาวบ้านยังเห็นโอกาสทางธุรกิจใหม่ " ผ่านการท่องเที่ยว เราขายให้ชาวต่างชาติยัง " คนงานบอกว่า ชี้บาง เสร็จชิ้นบนจอแสดงผลในกล่องแก้วแถวๆ นี้ไม่ได้เป็นเพียงที่ frequented โดยพระสงฆ์ นักท่องเที่ยวหลายคนมาที่นี่และสนุกกับประวัติศาสตร์ของสถานที่ ผ่านประสบการณ์ของพวกเขาโดยปากต่อปากให้คน อื่น ๆ , ใครมาหลงใหลโดยการปฏิบัตินี้ไม่พบในประเทศตะวันตกบางส่วนของชามขายมากกว่า 50 ปีและผู้ซื้อของธาตุเหล่านี้จะได้รับรางวัลด้วยการสาธิตวิธีชามที่ทําชามสามารถซื้อในระหว่างชั่วโมงทำงานของชุมชน จาก 9 โมงเช้าถึง 5 โมงเย็น และราคาของชามอยู่ thb1900 ขึ้นอยู่กับขนาดและความซับซ้อนของรูปแบบที่นิยมมากที่สุดคือ มะนาว ( Lime ) , ดูจาน ( ผลไม้ ) และหัวรา ( หัวเสือ ) ที่มีราคาถึง 3 , 000 บาทอีกหนึ่งสถานที่ที่คุณสามารถ สังเกต งานฝีมือไทยที่ถูกส่งลงมาแล้วเป็นเขตโรงงานตุ๊กตาและพิพิธภัณฑ์ มีคุณสามารถหาร้านค้าที่มีคอลเลกชันของตุ๊กตาโบราณที่ทำโดยชาวบ้าน โดยใช้วิธีที่ได้รับตกทอดมาหลายปีในขณะเดียวกัน บนเกาะเทียมของเกาะเกร็ด ทางตอนเหนือของกรุงเทพฯ มีหลายชาติพันธุ์มอญ ใครมีฝีมือ เซรามิค คนงาน , และคุณสามารถเพลิดเพลินกับการดูพวกเขาทำผลิตภัณฑ์ของตนโดยมือบางประเพณีเก่ายังมีชีวิตอยู่ในเมืองใหญ่