They had different themes, but the

They had different themes, but the same feeling!

Hence, there were no doubts about his authenticity after they knew he was Zhang Ye. Zhang Ye was the only literature author in the country who could write such an essay at his age. Of course, there were other young people who wrote well, and they were also about the same age as Zhang Ye, but the problem was they were just not bad. No peer of Zhang Ye could reach his standard! The difference in quality in the works was too great!

The language teacher exclaimed, “You are really Zhang Ye?”

Zhang Ye blinked, “That’s me. Why?”

“Nothing, nothing, I… Nevermind. I’ll talk to you after the class has ended.” The language teacher seemed to have something on her mind.

Director Liu then said, “Right; there’s still class. Come, let’s go behind and continue listening. Let’s not disrupt the children from their lesson.”

The people from the Education Bureau and teachers all sat in the back row. With the appearance of “Tribute to the White Poplar” , they no longer had any intentions of visiting other classes.

Principal Li said after taking his seat, “Teacher, carry on. Don’t bother about us.”

“Alright.” The language teacher calmed her mood and said to everyone, “Students, just now you heard ‘Tribute to the White Poplar’ once. From the looks of everyone, you might not understand why this essay is good, and it can’t be blamed. This prose is not something easily understood at your age, because its essence and excellence is not on its surface, but within. I really wish each one of you will be like the white poplar, and using Chenchen’s uncle’s words… With straight trunks and branches, aim high, stand erect and be unbending in face of a violent wind.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขามีรูปแบบแตกต่างกัน แต่ความรู้สึกเดียวกันดังนั้น มีไม่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับความถูกต้องของเขาหลังจากที่พวกเขารู้เขาเตียวเย จางเย่ถูกผู้แต่งวรรณคดีเท่านั้นในประเทศที่สามารถเขียนเรียงความดังกล่าวในวัยของเขา แน่นอน มีหนุ่มคนอื่น ๆ เขียนกัน และพวกเขาก็ยังเกี่ยวกับมากจางเย แต่ปัญหาคือ พวกเขามีเพียงไม่ไม่ดี เพียร์ของจางเย่ไม่สามารถเข้าถึงมาตรฐานของเขา ความแตกต่างของคุณภาพในการทำงานได้ดีเกินไปครูภาษา exclaimed, "ได้จางเย่? "จางเย่คันนั้นกะพริบ "นั่นคือฉัน ทำไม""ไม่มีอะไร อะไร ฉัน... เนเวอร์ไมนด์ ฉันจะพูดคุยกับคุณหลังจากจบคลาการ" ครูสอนภาษาเหมือนกับ มีบางสิ่งบางอย่างในใจของเธอผู้กำกับเล่าว่า "ขวา ยังคงมีคลาส มา ไปอยู่เบื้องหลัง และยังคงฟัง ลองไม่ทำให้เด็กจากบทเรียนของพวกเขา"คนจากสำนักการศึกษาและครูทั้งหมดที่นั่งในแถวหลัง มีลักษณะของ "ส่วยการขาวป๊อป", พวกเขาไม่มีเจตนาใด ๆ ของคลาสที่อื่น ๆหลักหลี่กล่าวว่า หลังจากที่นั่งของเขา "ครู carry on น่าเกี่ยวกับเรา""ไร" ครูภาษาสงบอารมณ์เธอ และบอกกับทุกคน "นักเรียน ตอนนี้คุณได้ยิน 'บรรณาการให้ป๊อปขาว' ครั้ง จากลักษณะของทุกคน คุณอาจไม่เข้าใจทำไมนี้เรียงความดี และไม่ถูกตำหนิ ร้อยแก้วนี้ไม่ใช่สิ่งที่เข้าใจได้ง่ายที่อายุของคุณ เนื่องจากความสำคัญและความเป็นเลิศไม่บนพื้นผิว แต่ภายใน ผมจริงใจแต่ละคนของคุณจะเป็นเหมือนป๊อปขาว และใช้คำ Chenchen ของลุง... มีลำต้นตรงและสาขา เป้าหมายสูง ยืนตรง และจะยอมลดละ in face of ลมรุนแรง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขามีรูปแบบที่แตกต่างกัน แต่ความรู้สึกเดียวกัน!

ดังนั้นมีข้อสงสัยเกี่ยวกับความถูกต้องของเขาหลังจากที่พวกเขารู้ว่าเขาเป็นเจ้าเหวย จางเจ้าเป็นผู้เขียนวรรณกรรมเฉพาะในประเทศที่สามารถเขียนเรียงความดังกล่าวที่อายุของเขา แน่นอนมีคนหนุ่มสาวคนอื่น ๆ ที่เขียนได้ดีและพวกเขาก็ยังเกี่ยวกับอายุเช่นเดียวกับจางเจ้า แต่ปัญหาที่ถูกพวกเขาเพียงแค่ไม่ได้เลวร้าย ไม่มีเพียร์ของจางเจ้าสามารถเข้าถึงมาตรฐานของเขา! ความแตกต่างในคุณภาพในการทำงานได้ดีเกินไป!

ครูภาษาอุทานออกมาว่า "คุณเป็นจริงจางเจ้า?"

จางเจ้ากระพริบตา "นั่นคือฉัน ทำไม? "

" ไม่มีอะไรไม่มีอะไรฉัน ... ไม่เป็นไร ฉันจะพูดคุยกับคุณหลังเลิกเรียนได้สิ้นสุดลงแล้ว "ครูภาษาดูเหมือนจะมีบางสิ่งบางอย่างในใจของเธอ..

ผู้อำนวยการแล้วหลิวกล่าวว่า" ขวา; ยังคงมีระดับ มาขอไปหลังและยังคงฟัง ให้ไม่ส่งผลกระทบต่อเด็กจากบทเรียนของพวกเขา. "

ผู้คนจากสำนักการศึกษาและครูทุกคนนั่งอยู่ในแถวกลับ กับการปรากฏตัวของ "บรรณาการให้ขาวป็อปลาร์" ที่พวกเขาไม่ได้มีความตั้งใจจากการเยี่ยมชมการเรียนอื่น ๆ .

หลักหลี่กล่าวว่าหลังจากที่สละที่นั่งของเขา "อาจารย์ดำเนินการเกี่ยวกับ อย่ากังวลเกี่ยวกับเรา. "

" เอาล่ะ. "ครูภาษาสงบอารมณ์ของเธอและพูดกับทุกคน" นักเรียนเพียงแค่ตอนนี้คุณเคยได้ยิน 'บรรณาการให้ป็อปลาร์สีขาว' ครั้งเดียว จากรูปลักษณ์ของทุกคนที่คุณอาจจะไม่เข้าใจว่าทำไมบทความนี้เป็นสิ่งที่ดีและไม่สามารถตำหนิ ร้อยแก้วนี้ไม่ได้เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ง่ายที่อายุของคุณเพราะสาระสำคัญและความเป็นเลิศของมันไม่ได้อยู่บนพื้นผิวของมัน แต่ภายใน ผมหวังว่าพวกท่านทุกคนจะเป็นเช่นต้นไม้ชนิดหนึ่งสีขาวและใช้คำพูดของลุง chenchen ของ ... กับลำต้นตรงและสาขามุ่งมั่นสูงโด่และจะไม่ยอมลดละในการเผชิญกับลมที่รุนแรง. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขามีรูปแบบที่แตกต่างกันแต่ความรู้สึกเดียวกัน !ดังนั้น มันไม่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับความถูกต้องของเขาหลังจากที่เขารู้ว่าเขาคือ จาง " จาง ท่านเป็นเพียงผู้เขียนวรรณคดีในประเทศ ที่สามารถเขียนเป็นเรียงความที่อายุของเขา แน่นอน มีหนุ่มคนอื่นที่เขียนได้ดี และพวกเขาก็อายุพอๆ กับจางเย แต่ปัญหาคือ พวกเขาก็ไม่เลว ไม่มีเพื่อนของจาง ท่านสามารถเข้าถึงมาตรฐานของเขา ความแตกต่างในคุณภาพผลงานได้เยี่ยมมาก !ภาษาอาจารย์อุทานว่า " เธอนี่จาง " "จาง ท่านกระพริบตา " ที่ฉัน ทำไม ? "" ไม่มีอะไรหรอก ฉัน . . . ไม่เป็นไร ผมจะคุยกับคุณหลังเลิกเรียนแล้ว " ครูภาษา ดูเหมือนมีอะไรในใจผู้อำนวยการลิว แล้วกล่าวว่า " ใช่ มันก็ยังเรียน มาเถอะ ไปข้างหลัง แล้วฟังต่อ อย่ารบกวนเด็ก จากบทเรียนของพวกเขา . "คน จากครูที่สำนักงานการศึกษาและที่นั่งแถวหลัง ด้วยลักษณะของ " ส่วยให้ต้นไม้ชนิดหนึ่งสีขาว พวกเขาไม่มีความตั้งใจที่จะเข้าชั้นเรียนอื่น ๆครูใหญ่ลีกล่าวว่า หลังจากสละที่นั่งของเขา , " ครู , ดำเนินการ อย่ามายุ่งกับเรา" ไม่เป็นไร " ภาษาอาจารย์สงบเธออารมณ์และบอกทุกคนว่า " นักเรียน ตอนนี้คุณได้ยิน ' ส่วยกับต้นไม้ชนิดหนึ่งขาวอีกครั้ง ดูจากหน้าตาทุกคน คุณอาจจะไม่เข้าใจว่าทำไมบทความนี้เป็นสิ่งที่ดี และไม่ควรถูกตำหนิ ร้อยแก้วนี้ไม่ใช่เรื่องที่เข้าใจได้ง่าย คุณอายุเท่าไหร่ เพราะไม่ใช่สาระ และเป็นเลิศบนพื้นผิวของมัน แต่ภายใน ผมหวังว่าแต่ละท่านจะชอบต้นไม้ชนิดหนึ่งสีขาว และใช้คำ . . . . . . . chenchen ลุงกับลำต้นตรงและสาขา มุ่งสูง โด่เด่ และผ่อนปรนในใบหน้าของลมที่รุนแรง "