This is the article, whicl the Trib

This is the article, whicl the Tribunal at The Hague was
asked to interpret.
There were marked differences in the provisions of this
article and those of Article III of the Treaty of 1783. Under
the latter American fishermen had had the right to dry and cure
fish on the shores of Nova Scotia (then including the present
Province of New Brunswick), the Magdalen Islands, and Labra-
dor. By the new treaty this right was limited to the western
part of the South Coast of Newfoundland and the coast of
Labrador eastward of Mount Joli.2
Under the Treaty of 1783 Americans were entitled to take
fish in the marginal waters of all the British coasts, but the
Treaty of 1818 limited this right to that portion of the South
Coast of Newfoundland, where Americans could use the strand,
to the entire West Coast of that island, to the shores of the
Magdalen Islands and to that part of the Labrador, upon which
drying and curing privileges were granted.
The changes, as to the localities in which the rights of tak-
ing, drying, and curing fish were to be enjoyed by inhabitants of
the United States, were due to the different conditions which
prevailed along the British colonial coasts in 1783 and i818.
When the first treaty was signed, Nova Scotia had a small
scattered population but little affected by the participation of
the Americans in their coast fisheries. In I818 the province was
growing rapidly, ports and villages had sprung up in many of
the numerous harbors which indented its coasts, and the inhabi-
tants of these settlements had come to a realization of the com-
mercial importance of their local fisheries and were jealous of
the constantly increasing number of vessels from New England
which frequented the inland waters of the province.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี่คือบทความ whicl ศาลในเดอะเฮกได้ต้องตีความมีถูกทำเครื่องหมายความแตกต่างในข้อบังคับนี้บทความและบรรดา III บทความของสนธิ 1783 ภายใต้หลังชาวประมงอเมริกันเคยมีสิทธิที่จะแห้ง และรักษาปลาบนชายฝั่งของรัฐโนวาสโกเชีย (แล้วรวมถึงปัจจุบันจังหวัดของรัฐนิวบรันสวิก), การเกาะ Magdalen และ Labra -dor. โดยสนธิสัญญาใหม่ นี้ขวาถูกตะวันตกจำกัดใต้ชายฝั่งของเกาะนิวฟันด์แลนด์และชายฝั่งของแลบราดอร์ eastward ของเขา Joli.2ภายใต้สนธิสัญญาของ 1783 ชาวอเมริกันได้รับจะปลาในน้ำกำไรของทั้งหมดอังกฤษชาย แต่สนธิสัญญา 1818 จำกัดสิทธินี้ส่วนของภาคใต้ชายฝั่งของเกาะนิวฟันด์แลนด์ ที่ชาวอเมริกันสามารถใช้เดอะสแตรนด์ชายฝั่งตะวันตกทั้งหมดของที่เกาะ ของเกาะ Magdalen และแลบราดอร์ ซึ่งส่วนแห้ง และบ่มสิทธิ์ได้รับเปลี่ยนแปลง ต่อมาซึ่งสิทธิของตาก -ing แห้ง และบ่มปลาก็จะชอบ โดยประชากรของสหรัฐอเมริกา ได้ครบกำหนดต่าง ๆ เงื่อนไขซึ่งแผ่ขยายไปตามหมู่บริติชโคโลเนียลที่ 1783 และ i818เมื่อมีเซ็นสนธิสัญญาแรก โนวาสโกเชียมีขนาดเล็กประชากรกระจายแต่น้อยได้รับผลกระทบ โดยการมีส่วนร่วมของชาวอเมริกันในการประมงชายฝั่ง ใน I818 ในจังหวัดเติบโตอย่างรวดเร็ว พอร์ตและหมู่บ้านได้ผุดขึ้นในหลายแผ่นดินใหญ่มากมายที่เยื้องของชาย และ inhabi-tants ชำระเงินเหล่านี้ได้มาการรับรู้ของ com-mercial ความสำคัญของการประมงท้องถิ่น และได้ตามปรารถนาจำนวนเรือจากอังกฤษใหม่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องซึ่งมักน้ำบริเวณของจังหวัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี้เป็นบทความที่ whicl ศาล ณ
กรุงเฮกได้รับการขอให้ตีความ.
มีความแตกต่างในการทำเครื่องหมายบทบัญญัติแห่งนี้บทความและของบทความที่สามของสนธิสัญญา 1783 ภายใต้ชาวประมงชาวอเมริกันหลังได้มีสิทธิที่จะแห้งและการรักษาปลาบนชายฝั่งของโนวาสโก (แล้วรวมทั้งในปัจจุบันจังหวัดนิวบรัน), แม็กหมู่เกาะและ Labra- โด โดยสนธิสัญญาใหม่สิทธินี้ถูก จำกัด ตะวันตกส่วนหนึ่งของชายฝั่งทางใต้ของแคนาดาและชายฝั่งของลาบราดอร์ไปทางทิศตะวันออกของภูเขาJoli.2 ภายใต้สนธิสัญญา 1783 ชาวอเมริกันที่มีสิทธิที่จะใช้ปลาในน่านน้ำขอบของชายฝั่งอังกฤษแต่สนธิสัญญา 1818 จำกัด สิทธินี้จะเป็นส่วนหนึ่งของภาคใต้ชายฝั่งของแคนาดาที่ชาวอเมริกันสามารถใช้เส้นใยที่ไปยังฝั่งทั้งตะวันตกของเกาะนั้นไปยังชายฝั่งของหมู่เกาะแม็กและเป็นส่วนหนึ่งของลาบราดอร์ที่เมื่อซึ่งการอบแห้งและสิทธิพิเศษที่ได้รับการรักษา. การเปลี่ยนแปลงที่เป็นไปในเมืองซึ่งสิทธิของ tak- ไอเอ็นจี, การอบแห้งและปลาบ่มจะมีความสุขโดยที่อาศัยอยู่ในประเทศสหรัฐอเมริกาได้เนื่องจากเงื่อนไขที่แตกต่างที่ชนะตามชายฝั่งอาณานิคมของอังกฤษใน 1783 และ i818. เมื่อสนธิสัญญาแรกที่ได้รับการลงนามโนวาสโกมีขนาดเล็กประชากรกระจายอยู่แต่ได้รับผลกระทบเพียงเล็กน้อยจากการมีส่วนร่วมของชาวอเมริกันในการประมงชายฝั่งของพวกเขา ใน I818 จังหวัดได้รับการเติบโตอย่างรวดเร็วพอร์ตและหมู่บ้านได้ผุดขึ้นมาในหลายท่าเรือต่างๆ นานาซึ่งเยื้องชายฝั่งของตนและ inhabi- tants ของการตั้งถิ่นฐานเหล่านี้ได้มาถึงก่อให้เกิดการสั่งสำคัญพาณิชย์ของการประมงในท้องถิ่นของตนและที่อิจฉาของจำนวนที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องของเรือจากนิวอิงแลนด์ซึ่งแวะเวียนน้ำการประมงของจังหวัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี้เป็นบทความที่ whicl ศาลที่กรุงเฮกได้

ขอให้ตีความ มีเครื่องหมายความแตกต่างในบทบัญญัติของบทความนี้และบทความ
3 ของสนธิสัญญา ค.ศ. 1771 . ภายใต้
หลังอเมริกันชาวประมงมีสิทธิที่จะแห้งและรักษา
ปลาบนชายฝั่งของโนวาสโกเชีย ( แล้วรวมทั้งจังหวัดปัจจุบัน
บรุนซ์ใหม่ ) , แม้กดาเล็นเกาะและ labra -
ดอ .โดยข้อตกลงใหม่นี้ถูก จำกัด ไปยังทิศตะวันตก
ส่วนหนึ่งของชายฝั่งทางตอนใต้ของรัฐนิวฟันด์แลนด์และชายฝั่งด้านตะวันออกของภูเขาโจลี่ลาบราดอร์
2
ภายใต้สนธิสัญญา 1783 คนอเมริกันมีสิทธิที่จะใช้ปลาในน่านน้ำของ
ขอบทั้งอังกฤษชายฝั่งแต่
สนธิสัญญา 1818 จำกัดสิทธินี้ ส่วนนั้นของชายฝั่งของเกาะนิวฟันด์แลนด์ใต้
ที่คนอเมริกันจะใช้เกลียว
ไปทั่วชายฝั่งตะวันตกของเกาะ กับชายฝั่งของเกาะและ
แม้กดาเล็นกับส่วนนั้นของลาบราดอร์ , ซึ่งเมื่อแห้ง และแข็งตัว สิทธิพิเศษได้รับ
.
เปลี่ยนแปลงเป็นท้องถิ่นที่สิทธิของตาก -
ing , การอบแห้ง และแข็งตัว ปลาจะชอบ โดยชาว
ของสหรัฐฯ ได้เนื่องจากความแตกต่างของเงื่อนไขซึ่ง
ทำได้ตามชายฝั่งและอาณานิคมของอังกฤษใน 1783 i818 .
เมื่อสนธิสัญญาฉบับแรกที่ลงนาม , Nova Scotia มีขนาดเล็กกระจายประชากรได้รับผลกระทบแต่น้อย

โดยการมีส่วนร่วมของคนอเมริกันในประมงชายฝั่งของพวกเขา ใน i818 จังหวัด
เติบโตอย่างรวดเร็ว ท่าเรือและหมู่บ้านมี sprung ขึ้นในหลาย
หลายท่าเรือซึ่งเว้าของชายฝั่ง และ inhabi -
tants เหล่านี้การชำระหนี้ได้ตระหนักในความสำคัญของพวกเขาด้วย -
mercial ท้องถิ่นประมงและอิจฉา
ตลอดเวลาเพิ่มจำนวนเรือใหม่จากอังกฤษ
ซึ่งมักแหล่งน้ำจืดของจังหวัด