The average BBT scores for Patients

The average BBT scores for Patients 1 and 2, during Baseline 1, were 4.66 and 13.00, respectively. However, these av- erages increased to 8.60 and 18.73 during the intervention phase, but fell slightly to 8.00 and 16.60 during Baseline 2. By contrast, the average scores of Patients 3 and 4 (those receiving task-oriented mirror therapy), during Baseline 1, were 20.00 and 6.66, respectively. The scores increased to 26.13 and 14.66 during the intervention phase, and continued to improve to 29.80 and 20.20, during Baseline 2 (Fig. 2).
Cube carry test
During Baseline 1, both Patients 1 and 2 achieved average scores of 1.00. However, during the intervention phase, these averages increased to 2.20 and 2.53, respectively, before falling slightly to 2.00 and 2.20, during Baseline 2. Again, the average scores of Patients 3 and 4 increased throughout the study. Their average scores at Baseline 1 were 1.00 and 0.00, respectively, and rose to 4.26 and 2.06 after the intervention phase. Their scores continued to increase, reaching 5.00 and 2.60, during Baseline 2 (Fig. 3).
Card turning test
Patients 1 and 2 demonstrated average times of 57.67 and 49.57 seconds, respectively, during Baseline 1. The inter- vention phase reduced these averages to 21.86 and 25.46 seconds, but the average speeds increased during Baseline
2 to 24.57 and 26.44 seconds, respectively, compared with that during the intervention phase. For Patients 3 and 4, the average times during Baseline 1 were 37.85 and 53.37 seconds, respectively. Task-oriented mirror therapy reduced these times to 13.40 and 32.39 seconds, and the times continued to decline, reaching 10.03 and 19.40 sec- onds, during Baseline 2 (Fig. 4).
Upper extremity FMA
The FMA scores indicated that the test patients experi- enced improved upper extremity functioning during the study. Between the initial and final FMA scores, the average score for Treatment 1 patients increased by 14 points, whereas that for the Treatment 2 patients improved by 20.5 points (Fig. 5).
Discussion
Mirror therapy is a treatment method that relies on a pa- tient’s observation of their own movements to visually trigger functional recovery of an affected limb (Su ̈tbeyaz et al., 2007). Although mirror therapy is effective at improving upper extremity function, relative to control patients (individuals not receiving mirror therapy; Yavuzer et al., 2008), comparisons between the different mirror therapy methods are lacking. The present study demon- strated that both simple and task-oriented mirror therapies were effective in helping to restore upper extremity func- tion in stroke patients with chronic hemiplegia. However, patients receiving only 15 sessions of task-oriented mirror therapy continued to improve even after the therapy was stopped, whereas the benefit of simple mirror therapy began to decline.
The improvements in upper limb function observed here are similar to those observed in other studies. Stevens and Stoykov (2003) reported a 33% improvement in upper ex- tremity function, based on FMA in two chronic stroke pa- tients receiving combined treatment involving imagination

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

BBT คะแนนเฉลี่ยสำหรับผู้ป่วย 1 และ 2 ระหว่างบรรทัดหลัก 1 ได้ 4.66 และ 13.00 ตามลำดับ อย่างไรก็ตาม av-erages เหล่านี้เพิ่ม 8.60 และ 18.73 ระหว่างขั้นตอนการแทรกแซง แต่ตกเล็กน้อยเวลา 8.00 และ 16.60 ระหว่างหลัก 2 โดยคมชัด คะแนนเฉลี่ยของผู้ป่วย 3 และ 4 (ผู้รับกระจกแปลกงานบำบัด), ระหว่างบรรทัดหลัก 1 ได้ 20.00 และ 6.66 ตามลำดับ คะแนนเพิ่มขึ้นกับ 26.13 14.66 ระหว่างขั้นตอนการแทรกแซง และยังคงปรับปรุง 29.80 และ 20.20 ระหว่างพื้นฐาน 2 (Fig. 2)ทดสอบการดำเนินการของ cubeระหว่างพื้นฐาน 1 ผู้ป่วยที่ 1 และ 2 ได้รับคะแนนเฉลี่ยของ 1.00 อย่างไรก็ตาม ในระหว่างขั้นตอนการแทรกแซง ค่าเฉลี่ยเหล่านี้เพิ่มขึ้น 2.20 และ 2.53 ตามลำดับ ก่อนลดลงเล็กน้อยกับ 2.00 2.20 ระหว่างหลัก 2 อีกครั้ง คะแนนเฉลี่ยของผู้ป่วย 3 และ 4 เพิ่มขึ้นตลอดการศึกษา ของคะแนนเฉลี่ยที่ 1 พื้นฐานได้ 1.00 และ 0.00 ตามลำดับ และโรส 4.26 และ 2.06 หลังจากขั้นตอนการแทรกแซง ของคะแนนอย่างต่อเนื่องเพื่อเพิ่ม ถึง 5.00 และ 2.60 ระหว่างพื้นฐาน 2 (Fig. 3)ทดสอบเปิดบัตรผู้ป่วย 1 และ 2 แสดงเวลาเฉลี่ย 49.57 และ 57.67 วินาที ตามลำดับ ระหว่างบรรทัดหลัก 1 ระยะอินเตอร์ vention ลดค่าเฉลี่ยเหล่านี้ 21.86 และ 25.46 วินาที แต่ความเร็วเฉลี่ยเพิ่มขึ้นในระหว่างหลัก2 to 24.57 and 26.44 seconds, respectively, compared with that during the intervention phase. For Patients 3 and 4, the average times during Baseline 1 were 37.85 and 53.37 seconds, respectively. Task-oriented mirror therapy reduced these times to 13.40 and 32.39 seconds, and the times continued to decline, reaching 10.03 and 19.40 sec- onds, during Baseline 2 (Fig. 4).Upper extremity FMAThe FMA scores indicated that the test patients experi- enced improved upper extremity functioning during the study. Between the initial and final FMA scores, the average score for Treatment 1 patients increased by 14 points, whereas that for the Treatment 2 patients improved by 20.5 points (Fig. 5).DiscussionMirror therapy is a treatment method that relies on a pa- tient’s observation of their own movements to visually trigger functional recovery of an affected limb (Su ̈tbeyaz et al., 2007). Although mirror therapy is effective at improving upper extremity function, relative to control patients (individuals not receiving mirror therapy; Yavuzer et al., 2008), comparisons between the different mirror therapy methods are lacking. The present study demon- strated that both simple and task-oriented mirror therapies were effective in helping to restore upper extremity func- tion in stroke patients with chronic hemiplegia. However, patients receiving only 15 sessions of task-oriented mirror therapy continued to improve even after the therapy was stopped, whereas the benefit of simple mirror therapy began to decline.ปรับปรุงในรยางค์บนฟังก์ชันสังเกตนี่จะคล้ายกับที่พบในการศึกษาอื่น ๆ Stevens และ Stoykov (2003) รายงานพัฒนา 33% ในอดีต-tremity บนฟังก์ชัน ตาม FMA ในสองจังหวะเรื้อรัง pa-tients ได้รับการรักษาที่เกี่ยวข้องกับจินตนาการรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คะแนนเฉลี่ย BBT สำหรับผู้ป่วยที่ 1 และ 2 ในช่วง 1 พื้นฐานอยู่ที่ 4.66 และ 13.00 ตามลำดับ แต่เหล่านี้ erages AV- เพิ่มขึ้นเป็น 8.60 และ 18.73 ในระหว่างขั้นตอนการแทรกแซง แต่ลดลงเล็กน้อยมาอยู่ที่ 8.00 และ 16.60 ในช่วงพื้นฐาน 2. ในทางตรงกันข้ามคะแนนเฉลี่ยของผู้ป่วยที่ 3 และ 4 (ผู้ที่ได้รับการรักษาด้วยกระจกงานที่มุ่งเน้น) ระหว่างบรรทัด 1 เป็น 20.00 และ 6.66 ตามลำดับ คะแนนเพิ่มขึ้นเป็น 26.13 และ 14.66 ในระหว่างขั้นตอนการแทรกแซงและยังคงปรับตัวดีขึ้น 29.80 และ 20.20 ในระหว่างพื้นฐาน 2 (รูปที่. 2).
Cube
ดำเนินการทดสอบในช่วง1 พื้นฐานทั้งผู้ป่วยที่ 1 และ 2 ประสบความสำเร็จได้คะแนนเฉลี่ย 1.00 อย่างไรก็ตามในระหว่างขั้นตอนการแทรกแซงค่าเฉลี่ยเหล่านี้เพิ่มขึ้นเป็น 2.20 และ 2.53 ตามลำดับก่อนที่จะล้มเล็กน้อย 2.00 และ 2.20 ในระหว่างบรรทัดที่ 2 อีกครั้งคะแนนเฉลี่ยของผู้ป่วยที่ 3 และ 4 ที่เพิ่มขึ้นตลอดการศึกษา คะแนนเฉลี่ยของพวกเขาที่มีพื้นฐาน 1 1.00 และ 0.00 ตามลำดับและเพิ่มขึ้นเป็น 4.26 และ 2.06 หลังจากขั้นตอนการแทรกแซง คะแนนของพวกเขายังคงเพิ่มขึ้นถึง 5.00 และ 2.60 ในระหว่างพื้นฐาน 2 (รูปที่. 3).
บัตรเปลี่ยนการทดสอบผู้ป่วยที่ 1 และ 2 แสดงให้เห็นครั้งเฉลี่ย 57.67 และ 49.57 วินาทีตามลำดับในระหว่างพื้นฐาน 1. ขั้นตอนระหว่าง vention ลดลงเฉลี่ยเหล่านี้ ไป 21.86 และ 25.46 วินาที แต่ความเร็วเฉลี่ยเพิ่มขึ้นในช่วงพื้นฐาน 2-24.57 และ 26.44 วินาทีตามลำดับเมื่อเทียบกับที่ในระหว่างขั้นตอนการแทรกแซง สำหรับผู้ป่วยที่ 3 และ 4 ครั้งเฉลี่ยในช่วง 1 พื้นฐานเป็น 37.85 และ 53.37 วินาทีตามลำดับ การรักษาด้วยกระจกงานที่มุ่งเน้นการลดลงครั้งนี้ไป 13.40 และ 32.39 วินาทีและเวลาที่ยังคงลดลงถึง 10.03 และ 19.40 วินาทีในระหว่างพื้นฐาน 2 (รูปที่. 4). บนสุด FMA คะแนน FMA ชี้ให้เห็นว่าผู้ป่วยที่ประสบการทดสอบ - enced ทำงานแขนที่ดีขึ้นในระหว่างการศึกษา ระหว่างคะแนน FMA ครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่คะแนนเฉลี่ยของผู้ป่วย 1 การรักษาเพิ่มขึ้น 14 จุดขณะที่ในการรักษาผู้ป่วยที่ 2 ขึ้นโดย 20.5 จุด (รูปที่. 5). การอภิปรายการรักษาด้วยกระจกเป็นวิธีการรักษาที่อาศัย Pa- สังเกต tient ของการเคลื่อนไหวของตัวเองเพื่อเรียกสายตากู้คืนการทำงานของแขนขาได้รับผลกระทบ (ซู̈tbeyaz et al., 2007) แม้ว่าการรักษาด้วยกระจกที่มีประสิทธิภาพในการปรับปรุงการทำงานแขนเทียบกับผู้ป่วยที่ควบคุม (บุคคลที่ไม่ได้รับการรักษาด้วยกระจก. Yavuzer et al, 2008), การเปรียบเทียบระหว่างการรักษาด้วยวิธีการที่แตกต่างกันกระจกจะขาด การศึกษาครั้งนี้ demon- strated ที่ทั้งง่ายและมีงานที่มุ่งเน้นการรักษาที่กระจกมีประสิทธิภาพในการช่วยในการเรียกคืนแขนฟังก์ชันการในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองที่มีอัมพาตครึ่งซีกเรื้อรัง อย่างไรก็ตามผู้ป่วยที่ได้รับเพียง 15 ครั้งการรักษาด้วยกระจกงานที่มุ่งเน้นต่อเนื่องเพื่อปรับปรุงแม้หลังจากการรักษาด้วยก็หยุดในขณะที่ผลประโยชน์ของการรักษาด้วยกระจกที่เรียบง่ายเริ่มลดลง. การปรับปรุงในการทำงานของแขนบนสังเกตที่นี่มีลักษณะที่คล้ายกับที่พบในการศึกษาอื่น ๆ . สตีเวนส์และ Stoykov (2003) รายงานการปรับปรุง 33% ในการทำงานบน tremity อดีตขึ้นอยู่กับ FMA ในสอง Pa- tients เรื้อรังโรคหลอดเลือดสมองได้รับการรักษารวมที่เกี่ยวข้องกับการจินตนาการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฉลี่ยคะแนน
BBT สำหรับผู้ป่วย 1 และ 2 ในช่วงระยะ 1 , 4.66 และ 13.00 น. ตามลำดับ ส่วน AV - erages เพิ่มขึ้น 9.60 18.73 ในการแทรกแซงและเฟส แต่ลดลงเล็กน้อย และในช่วง 8.00 3.38 พื้นฐาน 2 . โดยคมชัดมีคะแนนของผู้ป่วย 3 และ 4 ( ผู้ที่ได้รับงานที่มุ่งเน้นการรักษากระจก ) ในช่วงระยะ 1 , 20.00 และ 6.66 ตามลำดับคะแนนที่เพิ่มขึ้น และ 14.66 ในระหว่างการแทรกแซงขั้นตอนและต่อเนื่องเพื่อปรับปรุงและ 29.80 องศาเซลเซียส , ระหว่างพื้นฐาน 2 ( รูปที่ 2 )

ในระหว่างการทดสอบพื้นฐาน 1 ก้อนมีทั้งผู้ป่วยที่ 1 และ 2 ได้คะแนนเฉลี่ยของ 1.00 อย่างไรก็ตาม ในการทดลองเฟส ค่าเฉลี่ยเหล่านี้เพิ่มขึ้น 2.20 และ 2.53 ตามลำดับ ก่อนที่จะลดลงเล็กน้อยในช่วง 2.00 และ 2.20 พื้นฐาน 2 . อีกครั้งคะแนนเฉลี่ยของกลุ่มที่ 3 และ 4 เพิ่มตลอดการศึกษา คะแนนของพวกเขาโดยเฉลี่ยที่ 0 1 เท่ากับ 1.00 และ 0.00 ตามลำดับ และเพิ่มขึ้นเท่ากับ 2.06 หลังการทดลองและระยะ คะแนนเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง และถึง 5.00 2.60 ระหว่างพื้นฐาน 2 ( รูปที่ 3 )

การ์ดเปิดทดสอบผู้ป่วย 1 และ 2 โดยเฉลี่ยเวลา และ 49.57 57.7 วินาที ตามลำดับในช่วงระยะที่ 1 อินเตอร์เฟส vention ลดลงเฉลี่ยเหล่านี้ 21.86 และ 25.46 วินาที แต่ความเร็วเฉลี่ยเพิ่มขึ้นในระหว่าง 5
2 และ 24.57 26.44 วินาที ตามลำดับ เปรียบเทียบกับระหว่างการแทรกแซงจากเฟส สำหรับรายที่ 3 และ 4 มีค่าเฉลี่ยระหว่าง 1 และจำนวนครั้ง ( 37.85 53.37 วินาที ตามลำดับ งานที่มุ่งเน้นการรักษากระจกลดลง ครั้งเหล่านี้ 1340 และ 32.39 วินาที และเวลาที่ลดลงต่อเนื่องถึง 10.03 วินาที และ ผู้ onds ระหว่างพื้นฐาน 2 ( รูปที่ 4 ) .

แขน FMA FMA คะแนน พบว่า ผู้ป่วยทดสอบ - ปรับปรุงรยางค์บนหน้าที่ enced ประสบการระหว่างการศึกษา ระหว่างเริ่มต้นและสุดท้ายคะแนน FMA คะแนนสำหรับทรีทเมนต์ที่ 1 ผู้ป่วยเพิ่มขึ้น 14 จุดพบว่าสำหรับการรักษาผู้ป่วยดีขึ้น โดย 2 820 จุด ( รูปที่ 5 )

กระจกบำบัดการเป็นวิธีการรักษาที่อาศัยในป่า - tient สังเกตการณ์ความเคลื่อนไหวของตนเองให้เห็น กระตุ้นการฟื้นตัวของรยางค์ที่ได้รับผลกระทบ ( ซู̈ tbeyaz et al . , 2007 ) ถึงแม้ว่ากระจกเงาสะท้อนประสิทธิภาพในการปรับปรุงการทำงานรยางค์ส่วนบนเทียบกับผู้ป่วยที่ไม่ได้รับการควบคุมบุคคลกระจกบำบัด yavuzer et al . , 2008 ) , การเปรียบเทียบระหว่างวิธีการรักษาแตกต่างกัน กระจกจะขาด ปีศาจ - การศึกษา strated ที่ทั้งง่ายและงานที่มุ่งเน้นการเป็นกระจก มีประสิทธิภาพในการช่วยฟื้นฟูแขน func - tion ในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองอัมพาตครึ่งซีก เรื้อรัง อย่างไรก็ตามผู้ป่วยที่ได้รับเพียง 15 ครั้งงานวางกระจกบำบัดอย่างต่อเนื่องเพื่อปรับปรุงแม้หลังจากการรักษาหยุด ส่วนประโยชน์ของการรักษากระจกง่ายเริ่มลดลง .
การปรับปรุงในการทำงานแขนสังเกตที่นี่จะคล้ายกับที่พบในการศึกษาอื่น ๆ สตีเวนส์ และ stoykov ( 2003 ) รายงานการปรับปรุง 33 % ในตอนอดีต tremity ฟังก์ชัน ,