The overall data pattern from this

The overall data pattern from this study suggests that it may be useful to conceptualize into two broad categories the factors influencing the smoking behavior of these Chinese students: one category for factors mainly affecting the decision to smoke, and the other for factors mainly affecting the level of cigarette consumption. Social norms, for example, affect the decision to smoke. In China, adult males are generally expected to smoke, and smoking facilitates their interactions in professional settings (Cui, 1998; Cheng, 1999). On the other hand, females are expected not to smoke (Cui, 1998; Cheng, 1999). These gender differences in social norms for smoking behavior are reflected in a recent national survey, which found that 63% of adult males but only 3.8% of adult females smoked (Yang et al., 1997). The results of the present study confirm this pattern. High percentages (41–45%) of male students smoked, while very low percentages of female students did (4–6%). Moreover, male students' smoking prevalence increased as they grew older, moving from adolescence into adulthood, but no such increase occurred among female students. These data support the idea that social norms (e.g. expectations regarding age and gender roles) exert a major influence on the decision to smoke. In contrast, the influence of a medical education seems to have a minimal effect on the decision to smoke. The percentage of smokers increased significantly, and at a similar rate, with age among all college students, regardless of whether they were medical or non-medical students.
Medical education did, however, seem to play a role in modifying smokers' level of cigarette consumption. Medical students who smoked were more likely to smoke only occasionally. Moreover, while the proportion of occasional smokers among non-medical students decreased with age (from 70% to 47%), the proportion among medical students remained stable (75% to 77%). In other words, as non-medical students grew older, more took up smoking, and increasingly more of these smokers became daily smokers. As medical students grew older, more also took up smoking (at a similar rate), but the proportion of daily smokers did not increase. More medical students restricted themselves to smoking only occasionally. Although the interaction between age and group for these occasional smokers did not reach the conventional alpha level, the trend is consistent with the idea that medical education may have an effect on modifying cigarette consumption. Of course, it is possible that it may be not medical education per se, but social expectations of these prospective physicians that are responsible for the trend.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปแบบข้อมูลโดยรวมจากการศึกษานี้แนะนำว่า มันอาจเป็นประโยชน์กับ conceptualize เป็นประเภทอย่างกว้าง ๆ สองปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมสูบบุหรี่ของนักเรียนจีน: ประเภทหนึ่งสำหรับปัจจัยส่วนใหญ่มีผลต่อการตัดสินใจการสูบบุหรี่ และอื่น ๆ สำหรับปัจจัยที่มีผลต่อระดับของการใช้บุหรี่ส่วนใหญ่ บรรทัดฐานทางสังคม ตัวอย่าง มีผลต่อการตัดสินใจการสูบบุหรี่ ในประเทศจีน ชายผู้ใหญ่โดยทั่วไปคาดว่าสูบบุหรี่ และหนังสืออำนวยความสะดวกในการโต้ตอบในการตั้งค่าอาชีพ (Cui, 1998 เฉิง 1999) บนมืออื่น ๆ ฉันจะต้องไม่สูบบุหรี่ (Cui, 1998 เฉิง 1999) ต่างเพศในบรรทัดฐานทางสังคมสำหรับพฤติกรรมสูบบุหรี่เป็นประจำล่าแห่งชาติสำรวจ ซึ่งพบว่า 63% ของผู้ใหญ่เพศชายแต่เท่านั้น 38% ของหญิงผู้ใหญ่รมควัน (Yang et al., 1997) ผลของการศึกษาปัจจุบันยืนยันรูปแบบนี้ เปอร์เซ็นต์สูง (41 – 45%) ของนักเรียนชายที่รมควัน ในขณะที่เปอร์เซ็นต์ต่ำมากนักเรียนหญิงไม่ได้ (4-6%) นอกจากนี้ ชุกการสูบบุหรี่ของนักเรียนชายเพิ่มพวกเขาเติบโตเก่า ย้ายจากวัยรุ่นเป็นวัยผู้ใหญ่ได้ แต่ไม่เพิ่มขึ้นดังกล่าวเกิดขึ้นระหว่างนักเรียนหญิง ข้อมูลเหล่านี้สนับสนุนความคิดที่ว่า บรรทัดฐานทางสังคม (เช่นความคาดหวังเกี่ยวกับบทบาทของอายุและเพศ) แรงมีอิทธิพลสำคัญในการตัดสินใจการสูบบุหรี่ ในทางตรงกันข้าม อิทธิพลของการศึกษาทางการแพทย์น่าจะ มีผลน้อยที่สุดในการตัดสินใจการสูบบุหรี่ เปอร์เซ็นต์ของผู้สูบบุหรี่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ และ อัตราคล้าย อายุระหว่างนักศึกษาทั้งหมด ไม่ว่าพวกเขาได้ไม่ใช่แพทย์ หรือแพทย์นักเรียน
ศึกษา แต่ไม่ ดูเหมือนจะ มีบทบาทในการปรับเปลี่ยนระดับการบริโภคบุหรี่ของผู้สูบบุหรี่ นักศึกษาแพทย์ที่รมควันมีแนวโน้มที่จะสูบบุหรี่เป็นครั้งคราวเท่านั้น นอกจากนี้ ในขณะที่สัดส่วนของผู้สูบบุหรี่เป็นครั้งคราวระหว่างนักศึกษาแพทย์ไม่ลดอายุ (จาก 70% 47%), สัดส่วนระหว่างนักศึกษาแพทย์ก่อนหน้าคอก (75% 77%) ในคำอื่น ๆ เป็นนักเรียนแพทย์ไม่ใช่โตเก่า เพิ่มเติมเอาค่าสูบบุหรี่ และเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ของผู้สูบบุหรี่เหล่านี้กลายเป็นผู้สูบบุหรี่ทุกวัน เป็นนักศึกษาแพทย์โตเก่า เพิ่มเติมยังได้ค่าบุหรี่ (ที่อัตราคล้ายกัน), แต่ไม่ได้เพิ่มสัดส่วนของผู้สูบบุหรี่ทุกวัน นักศึกษาแพทย์เพิ่มเติมจำกัดตัวเองกับการสูบบุหรี่เป็นครั้งคราวเท่านั้น แม้ว่าการโต้ตอบระหว่างอายุและกลุ่มสำหรับผู้สูบบุหรี่เป็นครั้งคราวนี้ไม่ถึงระดับอัลฟาธรรมดา แนวโน้มจะสอดคล้องกับแนวคิดที่ศึกษาอาจมีผลต่อการปรับเปลี่ยนการบริโภคบุหรี่ แน่นอน มันเป็นไปได้ว่า อาจจะไม่ศึกษาต่อ se แต่ความคาดหวังทางสังคมของแพทย์เหล่านี้มีแนวโน้มที่จะรับผิดชอบสำหรับแนวโน้มการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รวมข้อมูลรูปแบบจากการศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่ามันอาจจะมีประโยชน์ที่จะมองออกเป็นสองประเภทกว้าง ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการสูบบุหรี่ของนักศึกษาจีนเหล่านี้ : ประเภทหนึ่งสำหรับปัจจัยส่วนใหญ่มีผลต่อการตัดสินใจควัน และอีกปัจจัยส่วนใหญ่ที่มีผลต่อระดับการบริโภคบุหรี่ บรรทัดฐานของสังคม ตัวอย่างเช่น มีผลต่อการตัดสินใจที่จะสูบบุหรี่ ในประเทศจีนผู้ใหญ่เพศชายโดยทั่วไปคาดว่าจะสูบบุหรี่ และการสูบบุหรี่ ทำให้ปฏิสัมพันธ์ในการตั้งค่าระดับมืออาชีพ ( j , 1998 ; Cheng , 1999 ) บนมืออื่น ๆ , ผู้หญิงที่คาดว่าไม่สูบ ( j , 1998 ; Cheng , 1999 ) เหล่านี้ความแตกต่างในบรรทัดฐานทางสังคมกับพฤติกรรมการสูบบุหรี่ จะสะท้อนให้เห็นในล่าสุดการสำรวจซึ่งพบว่า 63% ของผู้ใหญ่เพศชาย แต่เพียง 38 % ของผู้ใหญ่เพศหญิงรมควัน ( หยาง et al . , 1997 ) ผลการศึกษาครั้งนี้ยืนยันรูปแบบนี้ เปอร์เซ็นต์สูง ( 41 - 45 % ) ของนักเรียนชายสูบบุหรี่ ในขณะที่ร้อยละของนักเรียนหญิงน้อย ( 4 - 6 % ) นอกจากนี้ การสูบบุหรี่ของนักศึกษาชาย ความชุกเพิ่มขึ้นตามที่พวกเขาโตขึ้น ย้ายจากวัยรุ่นเป็นผู้ใหญ่ แต่ไม่มีเพิ่มเกิดขึ้นในหมู่นักเรียนหญิงข้อมูลเหล่านี้สนับสนุนความคิดที่ว่า บรรทัดฐานทางสังคม ( เช่นอายุเพศและความคาดหวังเกี่ยวกับบทบาท ) ออกแรงอิทธิพลหลักในการตัดสินใจที่จะสูบบุหรี่ ในทางตรงกันข้าม , อิทธิพลของการศึกษาทางการแพทย์ที่ดูเหมือนจะมีผลกระทบน้อยที่สุดต่อการตัดสินใจที่จะสูบบุหรี่ ร้อยละของผู้สูบบุหรี่เพิ่มขึ้นอย่างมาก และในอัตราที่ใกล้เคียงกันกับอายุของนักเรียนทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นนักศึกษาแพทย์หรือแพทย์ - .
การศึกษาทางการแพทย์ได้ แต่ดูเหมือนจะมีบทบาทในการปรับเปลี่ยนผู้สูบบุหรี่ระดับการบริโภคบุหรี่ นักศึกษาแพทย์ที่สูบบุหรี่มีแนวโน้มที่จะสูบบุหรี่เป็นครั้งคราวเท่านั้น นอกจากนี้ ขณะที่สัดส่วนของผู้สูบบุหรี่เป็นครั้งคราวของนักศึกษาแพทย์ - ลดลงตามอายุ ( จาก 70% ถึง 47 % )สัดส่วนของนักศึกษาแพทย์ ยังคงมีเสถียรภาพ ( 75% ถึง 77% ) ในคำอื่น ๆที่ไม่ใช่แพทย์เป็นคนอายุมากขึ้น มากขึ้นไปสูบบุหรี่และสูบบุหรี่ของผู้สูบบุหรี่เหล่านี้กลายเป็นมากขึ้นมากขึ้นทุกวัน เป็นนักศึกษาแพทย์ อายุมากขึ้น มากขึ้น ยังเอาบุหรี่ขึ้นมา ( ในอัตราที่ใกล้เคียงกัน ) แต่สัดส่วนของผู้สูบบุหรี่ทุกวัน ไม่ได้เพิ่มขึ้นนักศึกษาแพทย์เพิ่มเติม จำกัด ตัวเองเพื่อสูบบุหรี่เป็นครั้งคราวเท่านั้น แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างอายุและกลุ่มผู้สูบบุหรี่เป็นครั้งคราวเหล่านี้ไม่ได้ถึงระดับที่เป็นปกติ แนวโน้มคือ สอดคล้องกับความคิดของการศึกษาทางการแพทย์ที่อาจมีผลต่อการปรับเปลี่ยนการบริโภคบุหรี่ แน่นอนมันเป็นไปได้ว่ามันอาจจะไม่ใช่ทางการแพทย์การศึกษาต่อ SE ,แต่สังคม ความคาดหวังของแพทย์ในอนาคตเหล่านี้ที่มีความรับผิดชอบสำหรับแนวโน้ม