DISCUSSIONOur study showed a signif

DISCUSSION

Our study showed a significant increase in exercise capacity among patients undergoing outpatient cardiac rehabilitation, as reported in other clinical studies [11–13]. Resting spirometry parameters including FEV1 and FEV1/FVC also improved. Our study indicates a strong relationship between physical activity and improvement of exercise capacity. Thus, an interesting issue is the effect of improved exercise capacity on patient outcomes. A positive association between improved exercise capacity and reduction of overall and CV mortality was found in a group of coronary artery disease patients undergoing cardiac rehabilitation [14–17]. The key to success seems, however, to maintain exercise capacity at a high level. Comprehensive rehabilitation with continuous patient support and advice to maintain exercise capacity are
key factors promoting mortality reduction among patients with coronary artery disease undergoing outpatient or in-hospital exercise training. An interesting analysis was performed by Lee et al. [18] who compared the effect of body weight reduction and exercise capacity on overall and CV mortality. This study included 14,345 men in whom baseline exercise capacity in MET and body mass index (BMI) were evaluated. Changes in BMI and exercise capacity during 6.3 years of
follow-up were categorised as a decrease, increase, or no change. During 11.4 years of follow-up, 914 noncardiac deaths and 300 CV deaths were noted. Hazard ratios (with 95% confidence intervals [CI]) for total and CV mortality in comparison to patients with a decrease in exercise capacity were 0.70 (0.59–0.83) and 0.73 (0.54–0.98), respectively, among patients with no change of exercise capacity, and 0.61 (0.51–0.73) and 0.58 (0.42–0.80), respectively, among patients with an increase in exercise capacity. This means that overall mortality was reduced by 39% among patients in whom an increase in exercise capacity was noted. An increase in exercise capacity by 1 MET was associated with a reduction in total and CV mortality by 15–19%. BMI changes did not correlate significantly with total mortality, while CV mortality among men with an increase in body weight was 39% higher compared to men with a decrease in body weight. When adjusted for maximum change in exercise capacity, this associa-tion was attenuated and lost statistical significance. A decrease in exercise capacity was associated with increased total and CV mortality. These findings indirectly indicate a major role of increased exercise capacity in the effects cardiac rehabilitation, while body weight reduction is of lesser importance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อภิปรายศึกษาของเราพบเพิ่มในระหว่างการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจของผู้ป่วยนอก ผู้ป่วยออกกำลังกายตามที่รายงานในการศึกษาทางคลินิกอื่น ๆ [11-13] ปริมาตรวมทั้ง FEV1 และค่า FEV1/FVC ยังวางตัวดีขึ้น ศึกษาของเราบ่งชี้ความสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรมทางกายภาพและการปรับปรุงกำลังออกกำลังกายที่ดี ดังนั้น ปัญหาน่าสนใจคือ ผลของความจุขึ้นออกกำลังกายในผู้ป่วยผลลัพธ์ มีความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างการปรับปรุงกำลังออกกำลังกาย และลดโดยรวมและ CV ตายพบในกลุ่มผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจในระหว่างการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจ [14-17] สำคัญดูเหมือนว่า อย่างไรก็ตาม เพื่อรักษากำลังการผลิตการออกกำลังกายในระดับสูง กำลังฟื้นฟูครอบคลุมผู้ป่วยช่วยเหลือและคำแนะนำในการรักษาความสามารถในการออกกำลังกายปัจจัยสำคัญที่ส่งเสริมการลดอัตราการตายผู้ป่วย ด้วยโรคหลอดเลือดหัวใจผู้ป่วยนอกหรือในโรงพยาบาลในระหว่างออกกำลังกายการฝึกอบรม การวิเคราะห์ที่น่าสนใจได้ดำเนินการโดย Lee et al. [18] ซึ่งเมื่อเปรียบเทียบผลของร่างกายออกกำลังกายและลดน้ำหนักโดยรวมและการตาย CV การศึกษานี้รวม 14,345 ผู้ชายคนที่กำลังออกกำลังกายพื้นฐานในร่างกายและ MET ดัชนีมวล (BMI) ได้ประเมิน การเปลี่ยนแปลงของ BMI และออกกำลังกายความจุระหว่าง 6.3 ปีติดตามผลถูกแบ่งเป็นลดลง เพิ่มขึ้น หรือเปลี่ยนแปลงไม่ ระหว่าง 11.4 ปีติดตาม 914 noncardiac เสียชีวิตและเสียชีวิต CV 300 ถูกตั้งข้อสังเกต อันตรายอัตราการ (95% ช่วงความเชื่อมั่น [CI]) ที่มีจำนวนและ CV ตายเปรียบเทียบกับผู้ป่วยที่มีการลดลงของความสามารถในการออกกำลังกายได้ 0.70 (0.59 – 0.83) และ 0.73 (0.54 – 0.98), ตามลำดับ ในหมู่ผู้ป่วยเปลี่ยนแปลงไม่ออกกำลังกาย และ 0.61 (0.51 – 0.73) และ 0.58 (0.42 – 0.80), ตามลำดับ ผู้ป่วยกับการเพิ่มขึ้นในการออกกำลังกาย ซึ่งหมายความ ว่า อัตราการตายโดยรวมลดลง 39% ในคนที่ตั้งข้อสังเกตการเพิ่มขึ้นของความสามารถในการออกกำลังกายผู้ป่วย เพิ่มการออกกำลังกายผลิตโดย 1 MET ถูกเชื่อมโยงกับการลดจำนวนและอัตราการตาย CV 15-19% การเปลี่ยนแปลงของ BMI ไม่ไม่ correlate มากกับตายรวม ขณะตาย CV ในหมู่ผู้ชายด้วยการเพิ่มน้ำหนักของร่างกาย สูงขึ้น 39% เมื่อเทียบกับผู้ชาย มีการลดลงของน้ำหนักตัว เมื่อปรับปรุงสำหรับการเปลี่ยนแปลงสูงสุดในการออกกำลังกาย นี้ตนั้นทางการค้าเป็น attenuated และสูญเสียนัยสำคัญทางสถิติ การลดลงของความสามารถในการออกกำลังกายถูกเกี่ยวข้องกับรวมเพิ่มขึ้นและตาย CV ค้นพบเหล่านี้บ่งชี้สำคัญของความสามารถในการออกกำลังกายเพิ่มขึ้นในผลการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจ ทางอ้อมขณะลดน้ำหนักร่างกายมีความสำคัญน้อยกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปรายของเราศึกษาแสดงให้เห็นเพิ่มขึ้นอย่างมากในความสามารถของการออกกำลังกายในผู้ป่วยที่เข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจผู้ป่วยนอกตามที่รายงานในการศึกษาทางคลินิกอื่น ๆ [11-13] พักผ่อนพารามิเตอร์ spirometry รวมทั้ง FEV1 และ FEV1 / FVC ยังมีการปรับปรุง การศึกษาของเราแสดงให้เห็นความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างการออกกำลังกายและการปรับปรุงความจุของการออกกำลังกาย ดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่น่าสนใจคือผลของความจุของการออกกำลังกายที่ดีขึ้นในการรักษาผู้ป่วย สมาคมบวกระหว่างความจุการออกกำลังกายที่ดีขึ้นและการลดลงของโดยรวมและ CV การตายพบว่าในกลุ่มของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจในระหว่างการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจ [14-17] เป็น กุญแจสู่ความสำเร็จดูเหมือนว่าอย่างไรก็ตามเพื่อรักษาขีดความสามารถการออกกำลังกายในระดับสูง การฟื้นฟูสมรรถภาพครอบคลุมด้วยการสนับสนุนของผู้ป่วยอย่างต่อเนื่องและให้คำแนะนำในการรักษาความจุการออกกำลังกายเป็นปัจจัยสำคัญในการส่งเสริมการลดการเสียชีวิตของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจการผ่าตัดผู้ป่วยนอกหรือในโรงพยาบาลการฝึกอบรมการออกกำลังกาย การวิเคราะห์ที่น่าสนใจได้ดำเนินการโดย Lee et al, [18] ซึ่งเมื่อเทียบกับผลกระทบของการลดน้ำหนักของร่างกายและความสามารถในการออกกำลังกายโดยรวมและ CV ตาย การศึกษาครั้งนี้รวม 14,345 คนซึ่งกำลังการผลิตการใช้สิทธิพื้นฐานในการพบและดัชนีมวลกาย (BMI) ได้รับการประเมิน การเปลี่ยนแปลงในค่าดัชนีมวลกายและความสามารถในการออกกำลังกายในช่วง 6.3 ปีของการติดตามถูกแบ่งออกเป็นลดลงเพิ่มขึ้นหรือไม่มีการเปลี่ยนแปลง ในช่วง 11.4 ปีของการติดตามการเสียชีวิต 914 และ 300 noncardiac CV เสียชีวิตถูกตั้งข้อสังเกต อัตราส่วนอันตราย (มีช่วงความเชื่อมั่น 95% [CI]) สำหรับการรวมและการตาย CV ในการเปรียบเทียบกับผู้ป่วยที่มีการลดลงของความสามารถในการออกกำลังกายเป็น 0.70 (0.59-0.83) และ 0.73 (0.54-0.98) ตามลำดับในกลุ่มผู้ป่วยที่มีการเปลี่ยนแปลงไม่ ความจุของการออกกำลังกายและ 0.61 (0.51-0.73) และ 0.58 (0.42-0.80) ตามลำดับในกลุ่มผู้ป่วยที่มีการเพิ่มขึ้นของความสามารถในการออกกำลังกาย ซึ่งหมายความว่าอัตราการเสียชีวิตโดยรวมลดลง 39% ในกลุ่มผู้ป่วยที่เพิ่มขึ้นความสามารถในการออกกำลังกายที่ถูกตั้งข้อสังเกต การเพิ่มขึ้นของความสามารถในการออกกำลังกายโดย 1 MET มีความสัมพันธ์กับการลดลงใน CV รวมและอัตราการตายโดย 15-19% การเปลี่ยนแปลงค่าดัชนีมวลกายไม่ได้มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับการเสียชีวิตโดยรวมในขณะที่ CV การตายในหมู่คนที่มีการเพิ่มขึ้นของน้ำหนักตัวเป็น 39% สูงขึ้นเมื่อเทียบกับคนที่มีการลดลงของน้ำหนักตัว เมื่อตั้งค่าสำหรับการเปลี่ยนแปลงสูงสุดในความสามารถการออกกำลังกายนี้ Associa-การถูกยับยั้งและการสูญเสียนัยสำคัญทางสถิติ การลดลงของความสามารถในการออกกำลังกายได้เกี่ยวข้องกับการรวมเพิ่มขึ้นและอัตราการตาย CV การค้นพบนี้บ่งชี้ทางอ้อมมีบทบาทสำคัญของกำลังการผลิตที่เพิ่มขึ้นในการออกกำลังกายผลกระทบการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจขณะที่การลดน้ำหนักของร่างกายมีความสำคัญน้อยกว่า