Unit of AnalysisThe diffusion of co

Unit of Analysis
The diffusion of comparative public administration literature underscores the significance of having a defined unit of analysis for determining administrative variables and for delineating the scope of a study. Directly or indirectly, defining the unit of analysis marks research boundaries, tools, and necessary data—all important functions in developing integrated conceptual schemes for cross cultural analysis. The three most commonly employed units of analysis in comparative research are the individual, the organization, and the national bureaucracy (Jreisat 2002, 24).The Individual and the Organization. No doubt, studies at either of these two levels have many advantages. They are manageable, specific, capture important administrative
issues, and allow for adequate focus on the behavioral dimensions. Most meaningful administrative actions take place in the context of formal organizations. Organizations
coordinate and facilitate individual efforts, converting them into sustained collective action for serving defined goals. From a methodological perspective, the organization is recognized as a superior unit for comparative analysis because of its durable and measurable characteristics. But, at this phase of comparative research, such focus is limiting when applied in the context of many developing countries. It is effective if it is continuously supplied with field data and regular statistical updates. Problematic, empirical comparative information on the organizational and managerial performance of developing countries is not easy to establish. Many other practical considerations confine comparisons at this level.


National Bureaucracy or National Administrative System.
These nomenclatures are used interchangeably as the unit of analysis denoting agencies, organizations, departments, or bureaus of a country’s public sector. These public organizations collectively employ large numbers of employees who interpret and implement the authoritative policies of the state. Viewing bureaucracy as a system of interrelated units allows for definition and measurement of its input of resources, goals, and public demands as well as its output of goods, services, and regulatory decisions. Bureaucracy received its early characterization from
Max Weber (1864–1920). In Weber’s vision, bureaucracy mirrors core values such as specialization, hierarchy, impersonality, rules, rationality, predictability, written records, and a recruitment system based on merit (education, training, and skills). The bureaucratic model, however, proved to be a paradox to administrative theory and practice in many ways. Despite Weber’s dazzling description of the “ideal type” of bureaucratic organization, “the discussion about bureaucracy is still, to a large extent, the domain of the myths and pathos of ideology” (Crozier 1964, 175). Nevertheless, Weber’s emphasis on the generalization properties of bureaucracy and his drive for the universality of his bureaucratic theory dictated playing down cultural differences while stressing the process and its rationality. The authority system dictates fundamental properties of the administrative system. To examine Weber’s bureaucratic model only as an instrument of managerial efficiency and
effectiveness, however, is to lose sight of its larger significance. As Brian Fry points out, Weber’s “particular genius was to place administration in a broad historical context and to associate the processes of bureaucratization with the processes of rationalization in the Western world” (1989, 42). The bureaucratic model emphasizes technical skills, knowledge, merit, justice, due process, and all of the values inherent in modern professional management. But bureaucracy has been equated with big and rigid government. Fears of bureaucratic power and discretion in democratic societies are often magnified for reasons other than effective and efficient performance. Charges of bureaucratic over conformance to rules and regulations are
often assumed or ideologically inspired rather than empirically established. Although “the old bureaucratic order is now creaking under the strain of a mighty assault being
waged against it … no single, coherent alternative has been proposed” (Consider and Lewis 2003, 131). Despite criticisms and reservations, bureaucracy remains
a dominant and universal structure for performing the essential functions of modern society (Heady 2001, 75). The bureaucratic model (and its variations) has been among the most enduring analytical framework in the social sciences. It is still useful for conducting analysis and investigating administrative systems in developed and developing countries. It provides focus, specificity, and value neutrality—useful assets for researchers. Future research has to utilize middle-range concepts to
enhance the specificity and relevance of findings. Middle range conceptualizations differ from grand theories and from summary statistical statements of empirically observed relationships. Middle-range models are efficient tools for applying evidence to a few administrative aspects at a time, for linking concepts to each other, and for providing balance to the abstract and the concrete in the formulation of hypotheses (Pinder and Moore 1980). Thus, relevance is improved and verified concepts can serve as the building blocks for models of greater utility and certitude. Whether research is slanted toward administrative structures and patterned behaviors or directed toward institutional functions and priorities, middle-range research can ensure the relevance of comparative analysis of national administrative systems.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หน่วยของการวิเคราะห์แพร่ของราชการเปรียบเทียบวรรณคดี underscores ความสำคัญของการมีการกำหนดหน่วยวิเคราะห์ สำหรับการกำหนดตัวแปรการจัดการ และขอบเขตของการศึกษา delineating กำหนดหน่วยของการวิเคราะห์การทำเครื่องหมายโดยตรง หรือโดย อ้อม ขอบเขตการวิจัย เครื่องมือ และข้อมูลที่จำเป็นเช่นโครงร่างแนวคิดสำหรับการข้ามวัฒนธรรมวิเคราะห์รวมทุกฟังก์ชั่นที่สำคัญในการพัฒนา หน่วยวิเคราะห์วิจัยเปรียบเทียบมักเจ้าสามเป็นบุคคล องค์กร และข้าราชการแห่งชาติ (Jreisat 2002, 24) บุคคลและองค์กร มีข้อสงสัย การศึกษาในระดับที่สองเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งมีข้อดีมากมาย จะสามารถจัดการได้ ระบุ จับสำคัญดูแลปัญหา และอนุญาตให้เพียงพอเน้นมิติพฤติกรรมการ มีความหมายมากที่สุดบริหารเกิดการกระทำในบริบทขององค์กรอย่างเป็นทางการ องค์กรประสานงาน และอำนวยความสะดวกในแต่ละความพยายาม แปลงไปสู่การปฏิบัติรวม sustained สำหรับเป้าหมายการให้บริการที่กำหนด จากมุมมอง methodological องค์กรเป็นที่รู้จักเป็นหน่วยอำนวยการวิเคราะห์เปรียบเทียบ มีลักษณะทนทาน และวัด ได้ ในระยะนี้ของการวิจัยเปรียบเทียบ ความดังกล่าวถูกจำกัดได้เมื่อใช้ในบริบทของประเทศกำลังพัฒนา มันจะมีประสิทธิภาพถ้าอย่างต่อเนื่องมีการจัดหาข้อมูลของเขตข้อมูลและปรับปรุงสถิติปกติ ปัญหา รวมเปรียบเทียบข้อมูลเกี่ยวกับประสิทธิภาพขององค์กร และการบริหารจัดการของประเทศกำลังพัฒนาไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะสร้าง ข้อควรพิจารณาหลายอื่น ๆ ปฏิบัติกำหนดขอบเขตเปรียบเทียบในระดับนี้ข้าราชการแห่งชาติหรือบริหารประเทศ Nomenclatures เหล่านี้จะใช้สลับกันเป็นหน่วยของการวิเคราะห์กำหนดเรียกค่าหน่วยงาน องค์กร หน่วยงาน หรือ bureaus ของภาครัฐของประเทศ องค์กรสาธารณะเหล่านี้จ้างพนักงานแปล และดำเนินนโยบายเผด็จการรัฐจำนวนมากโดยรวม ดูระบบราชการเป็นระบบของหน่วยที่เกี่ยวข้องให้นิยามการวัดของข้อมูลทรัพยากร เป้าหมาย และความต้องการสาธารณะตลอดจนผลลัพธ์ของสินค้า บริการ และกำกับดูแลการตัดสินใจ ข้าราชการได้รับการจำแนกเป็นต้นจากแม็กซ์เวเบอร์ (1864-1920) ในวิสัยทัศน์ของเวเบอร์ อำมาตยาธิปไตยกระจกคุณค่าเช่นความเชี่ยวชาญ ลำดับชั้น impersonality กฎ rationality แอพพลิเคชัน ระเบียน เขียน และระบบสรรหาบุคลากรตามบุญ (การศึกษา ฝึกอบรม และทักษะ) ราชการแบบ อย่างไรก็ตาม เกี่ยวกับ paradox การบริหารทฤษฎีและปฏิบัติในการ แม้ มีการแบ่งแยกของพราวอธิบาย "เหมาะชนิด" ขององค์กรราชการ "สนทนาเกี่ยวกับระบบราชการจะยังคง ขนาดใหญ่ โดเมนของตำนานและ pathos ของอุดมการณ์" (Crozier 1964, 175) อย่างไรก็ตาม แบ่งแยกของเน้นคุณสมบัติ generalization ของอำมาตยาธิปไตยและขับรถของเขาใน universality ของเขาราชการทฤษฎีบอกเล่นขณะย้ำกระบวนการและของ rationality ลงแตกต่างทางวัฒนธรรม ระบบอำนาจบอกคุณสมบัติพื้นฐานของระบบบริหาร การตรวจสอบรูปแบบราชการของเวเบอร์เท่านั้นเป็นการวัดประสิทธิภาพการบริหารจัดการ และประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม คือการ สูญเสียสายตาของความสำคัญของขนาดใหญ่ ขณะที่ไบรอันฟรายชี้ให้เห็น แบ่งแยกของ "อัจฉริยะเฉพาะที่การบริหารในบริบททางประวัติศาสตร์กว้าง และเชื่อมโยง bureaucratization กระบวนการกับกระบวนการของ rationalization ในโลกตะวันตก" (1989, 42) แบบราชการเน้นทักษะทางเทคนิค ความรู้ บุญ ความยุติธรรม กระบวนการ และค่าในการจัดการอย่างมืออาชีพทันสมัยทั้งหมด แต่ข้าราชการได้รับ equated กับรัฐบาลที่ใหญ่ และแข็ง ความกลัวของราชการอำนาจและดุลพินิจในสังคมประชาธิปไตยโดยทั่วไปมักจะขยายเหตุผลนอกเหนือจากประสิทธิภาพการทำงานมีประสิทธิภาพ และ ค่าธรรมเนียมของราชการมากกว่าความสอดคล้องกันกับกฎและข้อบังคับมักจะสันนิษฐาน หรือ ideologically แรงบันดาลใจแต่กว่า empirically ก่อตั้งขึ้น แม้ว่า "สั่งราชการเก่าคือตอนนี้ creaking ภายใต้สายพันธุ์ของการโจมตีอันยิ่งใหญ่เป็นต่อสู้กับมัน...ไม่มีทางเลือกเดียว coherent ได้รับการเสนอชื่อ" (พิจารณาและลูอิส 2003, 131) แม้ มีการวิจารณ์และการจอง ระบบราชการยังคงเป็นสากล และหลักโครงสร้างสำหรับทำหน้าที่ที่สำคัญของสังคมสมัยใหม่ (Heady 2001, 75) แบบราชการ (และการเปลี่ยนแปลง) แล้วระหว่างกรอบวิเคราะห์ยั่งยืนมากที่สุดในสังคมศาสตร์ ยังมีประโยชน์สำหรับการดำเนินการวิเคราะห์ และตรวจสอบระบบบริหารในประเทศที่พัฒนา และได้ ให้โฟกัส specificity และค่าความเป็นกลางเช่นสินทรัพย์มีประโยชน์สำหรับนักวิจัย งานวิจัยในอนาคตได้ใช้แนวคิดช่วงกลางเพื่อenhance the specificity and relevance of findings. Middle range conceptualizations differ from grand theories and from summary statistical statements of empirically observed relationships. Middle-range models are efficient tools for applying evidence to a few administrative aspects at a time, for linking concepts to each other, and for providing balance to the abstract and the concrete in the formulation of hypotheses (Pinder and Moore 1980). Thus, relevance is improved and verified concepts can serve as the building blocks for models of greater utility and certitude. Whether research is slanted toward administrative structures and patterned behaviors or directed toward institutional functions and priorities, middle-range research can ensure the relevance of comparative analysis of national administrative systems.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หน่วยการวิเคราะห์
การแพร่กระจายของวรรณคดีการบริหารราชการตอกย้ำความสำคัญของการมีหน่วยที่กำหนดไว้ในการวิเคราะห์การกำหนดตัวแปรสำหรับการบริหารและโทบี้ขอบเขตของการศึกษา โดยตรงหรือโดยอ้อมกำหนดหน่วยในการวิเคราะห์เครื่องหมายขอบเขตการวิจัยเครื่องมือและข้อมูลที่จำเป็นทุกฟังก์ชั่นสำคัญในการพัฒนารูปแบบความคิดแบบบูรณาการสำหรับการวิเคราะห์ข้ามวัฒนธรรม สามหน่วยธุรกิจส่วนตัวมากที่สุดของการวิเคราะห์ในการวิจัยเปรียบเทียบเป็นบุคคลองค์กรและระบบราชการแห่งชาติ (Jreisat 2002, 24) ได้โดยเริ่มต้นส่วนบุคคลและองค์กร สงสัยไม่มีการศึกษาที่ทั้งของทั้งสองระดับมีข้อดีหลายประการ พวกเขามีการจัดการที่เฉพาะเจาะจงในการบริหารที่สำคัญจับ
ประเด็นและอนุญาตให้มีการมุ่งเน้นที่เพียงพอในมิติพฤติกรรม ส่วนใหญ่การดำเนินการบริหารที่มีความหมายเกิดขึ้นในบริบทขององค์กรอย่างเป็นทางการ องค์กร
ประสานงานและอำนวยความสะดวกในความพยายามของแต่ละแปลงไปสู่การปฏิบัติร่วมกันอย่างต่อเนื่องสำหรับการให้บริการเป้าหมายที่กำหนดไว้ จากมุมมองของระเบียบวิธีองค์กรที่ได้รับการยอมรับในฐานะที่เป็นหน่วยงานที่เหนือกว่าสำหรับการวิเคราะห์เปรียบเทียบเพราะลักษณะคงทนและสามารถวัดผลของ แต่ในขั้นตอนของการวิจัยเปรียบเทียบนี้มุ่งเน้นดังกล่าวจะ จำกัด เมื่อนำมาใช้ในบริบทของประเทศกำลังพัฒนาหลาย จะมีประสิทธิภาพถ้ามันจะมาอย่างต่อเนื่องกับข้อมูลภาคสนามและการปรับปรุงสถิติปกติ ปัญหาเปรียบเทียบข้อมูลเชิงประจักษ์ในประสิทธิภาพขององค์กรและการบริหารจัดการของประเทศกำลังพัฒนาไม่ง่ายที่จะสร้าง หลายคนพิจารณาการปฏิบัติอื่น ๆ ที่ จำกัด การเปรียบเทียบในระดับนี้. แห่งชาติแห่งชาติหรือระบบราชการระบบบริหาร. nomenclatures เหล่านี้จะใช้สลับกันเป็นหน่วยของการวิเคราะห์แสดงถึงหน่วยงานองค์กรหน่วยงานหรือสำนักงานของประเทศภาครัฐ องค์กรภาครัฐเหล่านี้รวมการจ้างงานจำนวนมากพนักงานที่ตีความและใช้นโยบายอำนาจของรัฐ ดูระบบราชการเป็นระบบการทำงานของหน่วยความสัมพันธ์ช่วยให้ความหมายและการวัดการป้อนข้อมูลของทรัพยากรเป้าหมายและความต้องการของประชาชนเช่นเดียวกับการส่งออกของสินค้าบริการและการตัดสินใจการกำกับดูแล รับราชการลักษณะต้นจากแม็กซ์เวเบอร์ (1864-1920) ในวิสัยทัศน์ของเวเบอร์ราชการสะท้อนค่านิยมหลักเช่นความเชี่ยวชาญลำดับ impersonality กฎเหตุผลการคาดการณ์, การเขียนบันทึกและระบบการสรรหาบุคลากรบนพื้นฐานของคุณธรรม (การศึกษาการฝึกอบรมและทักษะ) รูปแบบของระบบราชการ แต่พิสูจน์แล้วว่าเป็นความขัดแย้งกับทฤษฎีการบริหารและการปฏิบัติในหลาย ๆ แม้จะมีคำอธิบายพราวเวเบอร์ของ "อุดมคติ" ขององค์กรข้าราชการ "การอภิปรายเกี่ยวกับระบบราชการยังคงเป็นระดับใหญ่โดเมนของตำนานและน่าเศร้าของอุดมการณ์" (Crozier 1964, 175) แต่ความสำคัญของเวเบอร์กับคุณสมบัติทั่วไปของระบบราชการและไดรฟ์ของเขาสำหรับความเป็นสากลของทฤษฎีระบบราชการของเขาบอกเล่นลงแตกต่างทางวัฒนธรรมในขณะที่การเน้นหนักกระบวนการและเหตุผลของมัน ระบบผู้มีอำนาจสั่งการคุณสมบัติพื้นฐานของระบบการบริหาร ในการตรวจสอบรูปแบบของระบบราชการของเวเบอร์เป็นเพียงเครื่องมือในการบริหารจัดการที่มีประสิทธิภาพและประสิทธิผล แต่คือการสูญเสียสายตาอย่างมีนัยสำคัญขนาดใหญ่ ขณะที่ไบรอันทอดชี้ให้เห็นเวเบอร์ "อัจฉริยะโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือการวางการบริหารงานในบริบททางประวัติศาสตร์ในวงกว้างและเชื่อมโยงกระบวนการของ bureaucratization กับกระบวนการของการหาเหตุผลเข้าข้างตนเองในโลกตะวันตก" (1989, 42) รูปแบบของระบบราชการที่เน้นทักษะทางเทคนิคความรู้คุณธรรมความยุติธรรมกระบวนการและทั้งหมดของค่าอยู่ในระดับมืออาชีพการจัดการที่ทันสมัย แต่ข้าราชการที่ได้รับการบรรจุกับรัฐบาลขนาดใหญ่และแข็ง ความกลัวของการใช้พลังงานของระบบราชการและดุลยพินิจในสังคมประชาธิปไตยเป็นภาพขยายมักจะด้วยเหตุผลอื่น ๆ กว่าผลการดำเนินงานที่มีประสิทธิภาพและมีประสิทธิภาพ ค่าใช้จ่ายของระบบราชการมากกว่าความสอดคล้องกับกฎระเบียบและข้อบังคับจะมักจะคิดหรืออุดมการณ์แรงบันดาลใจมากกว่าที่จัดตั้งขึ้นสังเกตุ แม้ว่า "เพื่อข้าราชการเก่าเอี๊ยดอยู่ในขณะนี้ภายใต้ความเครียดของการโจมตีอันยิ่งใหญ่การต่อสู้กับมัน ... ไม่มีเดียวที่เชื่อมโยงกันทางเลือกที่ได้รับการเสนอ "(พิจารณาและลูอิส 2003 131) แม้จะมีการวิพากษ์วิจารณ์และสำรองที่นั่งระบบราชการยังคงเป็นโครงสร้างที่โดดเด่นและสากลสำหรับการดำเนินการการทำงานที่สำคัญของสังคมสมัยใหม่ (รุนแรงปี 2001 75) รูปแบบของระบบราชการ (และรูปแบบของมัน) ได้รับในกรอบการวิเคราะห์ที่ยั่งยืนมากที่สุดในทางสังคมศาสตร์ มันยังคงเป็นประโยชน์ในการดำเนินการวิเคราะห์และการตรวจสอบระบบการบริหารในประเทศที่พัฒนาแล้วและกำลังพัฒนา จะให้โฟกัสเฉพาะเจาะจงและความคุ้มค่าสินทรัพย์เป็นกลางมีประโยชน์สำหรับนักวิจัย การวิจัยในอนาคตมีแนวคิดที่จะใช้ช่วงกลางเพื่อเสริมสร้างความจำเพาะและความเกี่ยวข้องของการค้นพบ conceptualizations ช่วงกลางแตกต่างจากทฤษฎีที่ยิ่งใหญ่และจากงบสถิติสรุปของความสัมพันธ์ที่สังเกตได้สังเกตุ รุ่นกลางช่วงมีเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับการใช้หลักฐานด้านการบริหารไม่กี่ในเวลาสำหรับการเชื่อมโยงแนวความคิดให้กับแต่ละอื่น ๆ และการให้ความสมดุลให้กับนามธรรมและรูปธรรมในการกำหนดสมมติฐาน (Pinder และมัวร์ 1980) ดังนั้นความสัมพันธ์จะดีขึ้นและตรวจสอบแนวคิดสามารถทำหน้าที่เป็นกลุ่มอาคารสำหรับรูปแบบของยูทิลิตี้มากขึ้นและความเชื่อมั่น ไม่ว่าจะเป็นการวิจัยเป๋ไปสู่โครงสร้างการบริหารและพฤติกรรมที่มีลวดลายหรือกำกับที่มีต่อการทำงานของสถาบันและลำดับความสำคัญของการวิจัยช่วงกลางสามารถมั่นใจได้ว่าความเกี่ยวข้องของการวิเคราะห์เปรียบเทียบระบบการบริหารประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หน่วยการวิเคราะห์
การแพร่กระจายของวรรณกรรมการบริหารรัฐกิจเปรียบเทียบขีดความสำคัญของการกำหนดหน่วยของการวิเคราะห์เพื่อกำหนดตัวแปรและการบริหารเพื่ออธิบายขอบเขตของการศึกษา โดยตรงหรือโดยทางอ้อม การกำหนดหน่วยของการวิเคราะห์เครื่องหมายขอบเขตการวิจัย เครื่องมือและข้อมูลการทำงานที่สำคัญทั้งหมดในการพัฒนาโครงการบูรณาการแนวคิดการวิเคราะห์ข้ามวัฒนธรรมที่จำเป็น สามส่วนใหญ่มักใช้หน่วยในการวิเคราะห์วิจัยเปรียบเทียบมีบุคคล องค์กร และระบบราชการแห่งชาติ ( jreisat 2002 , 24 ) . บุคคลและองค์กร สงสัยไม่มีการศึกษาที่เหมือนกันของทั้งสองระดับมีประโยชน์มากมายพวกเขาจะง่ายต่อการจัดการ โดยเฉพาะการจับประเด็นการบริหาร
ที่สำคัญและช่วยให้โฟกัสที่เพียงพอในมิติด้านพฤติกรรม การกระทำของฝ่ายปกครองที่มีความหมายมากที่สุดเกิดขึ้นในบริบทขององค์กรอย่างเป็นทางการ องค์กรประสานงานและอำนวยความสะดวกในความพยายาม
บุคคล การแปลงได้รับการกระทำเพื่อให้กำหนดเป้าหมาย จากมุมมองของวิธีการ ,องค์กรได้รับการยอมรับว่าเป็นหน่วยที่เหนือกว่าสำหรับการวิเคราะห์เปรียบเทียบ เพราะลักษณะของความทนทานและสามารถวัดได้ แต่ในขั้นตอนของการวิจัยเปรียบเทียบ เช่น โฟกัส จำกัด เมื่อใช้ในบริบทของการพัฒนาประเทศมาก มันมีประสิทธิภาพถ้ามันเป็นอย่างต่อเนื่องให้กับเขตข้อมูลและการปรับปรุงปกติทางสถิติ ปัญหาข้อมูลเปรียบเทียบเชิงประจักษ์ในการปฏิบัติงานองค์กร และบริหารประเทศไม่ง่ายที่จะสร้าง พิจารณาการปฏิบัติหลาย ๆกักเปรียบเทียบที่ระดับนี้


แห่งชาติระบบราชการหรือระบบการบริหารแห่งชาติ .
nomenclatures เหล่านี้จะใช้นั้นเป็นหน่วยในการวิเคราะห์ถึงหน่วยงาน องค์กร หน่วยงานหรือหน่วยงานของภาครัฐของประเทศ . องค์กรสาธารณะเหล่านี้เรียกใช้ตัวเลขขนาดใหญ่ของพนักงาน ที่ตีความและใช้นโยบายเผด็จการของรัฐ ดูระบบราชการเป็นระบบของหน่วยสัมพันธ์ช่วยให้นิยามของการวัดของข้อมูลและทรัพยากร เป้าหมาย และความต้องการของ ประชาชน รวมทั้งผลผลิตของสินค้า บริการ และการตัดสินใจด้านกฎระเบียบระบบราชการได้รับการเริ่มต้นของแม็กซ์ เวเบอร์ ( 1864 –จาก
ครั้ง ) ในระบบราชการ เวเบอร์ วิสัยทัศน์ ค่านิยมหลักเช่นกระจกเฉพาะลำดับชั้น การขาดลักษณะของมนุษย์ , กฎ , ความมีเหตุผล , สามารถเขียนบันทึก และการสรรหาระบบขึ้นอยู่กับบุญ ( การศึกษา การฝึกอบรม และทักษะ ) ระบบราชการแบบ , อย่างไรก็ตามพิสูจน์แล้วว่าเป็นการบริหารความขัดแย้ง ทฤษฎีและปฏิบัติในหลายวิธี แม้เวเบอร์พราวอธิบาย " อุดมคติ " ขององค์การระบบราชการ " การอภิปรายเกี่ยวกับระบบราชการยังอยู่ในขอบเขตขนาดใหญ่โดเมนของความเชื่อและความรู้สึกของอุดมการณ์ " ( crozier 1964 , 175 ) อย่างไรก็ตามเวเบอร์ก็เน้นการคุณสมบัติของระบบราชการและไดรฟ์ของเขาเพื่อความเป็นสากลของทฤษฎีระบบราชการของเขา dictated เล่นลงความแตกต่างทางวัฒนธรรมในขณะที่เน้นกระบวนการ และมันมาก ระบบอำนาจสั่งการ คุณสมบัติพื้นฐานของระบบการบริหาร เพื่อศึกษารูปแบบของระบบราชการ เวเบอร์ เพียงเป็นเครื่องมือประสิทธิภาพของการบริหารจัดการและ
ประสิทธิผล , อย่างไรก็ตาม , คือสูญเสียสายตาของความใหญ่ของมัน ขณะที่ ไบรอัน ทอดแต้มเวเบอร์ " โดยเฉพาะอัจฉริยะคือสถานที่การบริหารกว้างบริบททางประวัติศาสตร์และเชื่อมโยงกระบวนการของข้าราชการกับกระบวนการ rationalization ในโลกตะวันตก " ( 1989 , 42 ) รูปแบบระบบราชการ เน้นทักษะ ความรู้ ความดี ความยุติธรรม กระบวนการทางเทคนิคและทั้งหมดของค่าโดยธรรมชาติในการจัดการมืออาชีพที่ทันสมัย แต่ระบบราชการได้ equated กับใหญ่และแข็งของรัฐบาล ความกลัวของอำนาจระบบราชการและดุลยพินิจในสังคมประชาธิปไตยมักจะขยายเหตุผลอื่นนอกเหนือจากประสิทธิภาพและประสิทธิผลการปฏิบัติงาน ค่าใช้จ่ายของระบบราชการมากกว่าสอดคล้องกับกฎและระเบียบเป็น