The city was rebuilt after the war,

The city was rebuilt after the war, albeit dramatically changed. The pace of reconstruction was slow. The first simple emergency dwellings were not provided until 1946. The focus on redevelopment was the replacement of war industries with foreign trade, shipbuilding and fishing. This was formally declared when the Nagasaki International Culture City Reconstruction Law was passed in May 1949.[20] New temples were built, as well as new churches owing to an increase in the presence of Christianity.[21] Some of the rubble was left as a memorial, such as a one-legged torii at Sannō Shrine and an arch[which?] near ground zero. New structures were also raised as memorials, such as the Atomic Bomb Museum. Nagasaki remains first and foremost a port city, supporting a rich ship building industry and setting a strong example of perseverance and peace.

On January 4, 2005, the towns of Iōjima, Kōyagi, Nomozaki, Sanwa, Sotome and Takashima (all from Nishisonogi District) were merged into Nagasaki.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมืองถูกสร้างใหม่หลังสงคราม แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก ก้าวของการฟื้นฟูได้ช้า ไม่ได้ย้ายฉุกเฉินเรื่องแรกจนถึง 1946 เน้นพัฒนาขื้นใหม่ทดแทนของอุตสาหกรรมสงครามการค้าต่างประเทศ ต่อเรือ และตกปลาได้ นี้อย่างเป็นกิจจะลักษณะได้ประกาศมีการผ่านกฎหมายฟื้นฟูการเมืองนางาซากิสากลวัฒนธรรมใน 1949 พฤษภาคม วัด [20] ใหม่ถูกสร้างขึ้น และโบสถ์ใหม่เนื่องจากการเพิ่มขึ้นในต่อหน้าของศาสนาคริสต์ [21] บางอิฐที่เหลือเป็นอนุสรณ์ เช่น torii one-legged ที่ศาลเจ้า Sannō และประตูกราวใกล้ [ใด] นอกจากนี้ยังขึ้นโครงสร้างใหม่เป็น memorials พิพิธภัณฑ์ระเบิดอะตอม นางาซากิยังคงอันดับแรก เมืองท่า สนับสนุนเรืออุดมอุตสาหกรรมก่อสร้าง และการตั้งค่าตัวอย่างแข็งแกร่งของความเพียรพยายามและความสงบสุขบน 4 มกราคม 2548 เมือง Iōjima, Kōyagi, Nomozaki กุญแจบ้าน Sotome และ Takashima (ทั้งหมดจากอำเภอ Nishisonogi) ถูกผสานเข้าไปในนางาซากิ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมืองที่ได้รับการสร้างขึ้นมาใหม่หลังสงครามแม้ว่าการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ก้าวของการฟื้นฟูได้ช้า ที่อยู่อาศัยที่เรียบง่ายฉุกเฉินครั้งแรกที่ไม่ได้ให้จนถึงปี 1946 มุ่งเน้นไปที่การปรับปรุงคือการเปลี่ยนของอุตสาหกรรมสงครามกับการค้าต่างประเทศ, การต่อเรือและการประมง นี้ได้รับการประกาศอย่างเป็นทางการเมื่อวัฒนธรรมนานาชาติเมืองนางาซากิฟื้นฟูกฎหมายก็ผ่านไปได้พฤษภาคม 1949 [20] วัดใหม่ถูกสร้างขึ้นเช่นเดียวกับคริสตจักรใหม่เนื่องจากการเพิ่มขึ้นในการปรากฏตัวของศาสนาคริสต์. [21] บางส่วนของซากปรักหักพังที่ถูกทิ้ง เพื่อเป็นที่ระลึกเช่น Torii ขาเดียว Sanno ที่ศาลเจ้าและซุ้มประตู [ซึ่ง?] ใกล้ศูนย์พื้นดิน โครงสร้างใหม่ถูกยกให้เป็นอนุสาวรีย์เช่นพิพิธภัณฑ์ระเบิดปรมาณู นางาซากิยังคงเป็นครั้งแรกและสำคัญที่สุดเป็นเมืองท่าเรือที่สนับสนุนอุตสาหกรรมการก่อสร้างเรือที่อุดมไปด้วยและการตั้งค่าเป็นตัวอย่างที่ดีของความเพียรและความสงบสุข. เมื่อวันที่ 4 มกราคม 2005, เมืองIōjima, Kōyagi, Nomozaki, Sanwa, Sotome และ Takashima (จาก Nishisonogi อำเภอ ) ถูกรวมเข้าไปในนางาซากิ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมืองที่ถูกสร้างขึ้นมาใหม่หลังจากสงคราม แม้ว่าการเปลี่ยนแปลง . ก้าวขึ้นมาใหม่ได้ช้า แรกฉุกเฉินไม่ได้ให้ง่ายอาศัยจนกระทั่งปี 1946 มุ่งเน้นการพัฒนา คือการเปลี่ยนของสงครามอุตสาหกรรมกับการค้าต่างประเทศ การต่อเรือ และตกปลา นี้ถูกประกาศอย่างเป็นทางการเมื่อเมืองนางาซากิ การฟื้นฟูวัฒนธรรมระหว่างประเทศกฎหมายที่ผ่านในเดือนพฤษภาคม 1949 .[ 20 ] วัดใหม่ถูกสร้างขึ้นเช่นเดียวกับคริสตจักรใหม่เนื่องจากการเพิ่มขึ้นในการปรากฏตัวของศาสนาคริสต์ [ 21 ] บางส่วนของเศษหินหรืออิฐที่ถูกทิ้งไว้เป็นอนุสรณ์ เช่นขาเดียวโทริอิที่ศาลเจ้า Sann โฮและโค้ง [ ซึ่ง ? ] ใกล้พื้นดินเป็นศูนย์ โครงสร้างใหม่ ก็ยังขึ้นเป็นอนุสรณ์ เช่น พิพิธภัณฑ์ระเบิดปรมาณู เมืองนางาซากิของประเทศญี่ปุ่นยังคงเป็นสิ่งแรกและสำคัญที่สุดเมืองพอร์ตสนับสนุนอุตสาหกรรมต่อเรือ และอุดมไปด้วยการตั้งค่าตัวอย่างที่แข็งแกร่งของความเพียรและความสงบ

4 มกราคม 2005 , เมืองของเมืองา เคยากิ nomozaki ซันโฮ , , , และ sotome ทากาชิม่า ( ทั้งหมดจาก nishisonogi ตำบล ) ถูกผสานลงในนะงะซะกิ