Long, long ago in the province of T

Long, long ago in the province of Tango there lived on the shore of Japan in the little fishing village of Mizu-no-ye a young fisherman named Urashima Taro. His father had been a fisherman before him, and his skill had more than doubly descended to his son, for Urashima was the most skillful fisher in all that country side, and could catch more Bonito and Tai in a day than his comrades could in a week.
But in the little fishing village, more than for being a clever fisher of the sea was he known for his kind heart. In his whole life he had never hurt anything, either great or small, and when a boy, his companions had always laughed at him, for he would never join with them in teasing animals, but always tried to keep them from this cruel sport.
One soft summer twilight he was going home at the end of a day’s fishing when he came upon a group of children. They were all screaming and talking at the tops of their voices, and seemed to be in a state of great excitement about something, and on his going up to them to see what was the matter he saw that they were tormenting a tortoise. First one boy pulled it this way, then another boy pulled it that way, while a third child beat it with a stick, and the fourth hammered its shell with a stone.
Now Urashima felt very sorry for the poor tortoise and made up his mind to rescue it. He spoke to the boys:
“Look here, boys, you are treating that poor tortoise so badly that it will soon die!”
The boys, who were all of an age when children seem to delight in being cruel to animals, took no notice of Urashima’s gentle reproof, but went on teasing it as before. One of the older boys answered:
“Who cares whether it lives or dies? We do not. Here, boys, go on, go on!”
And they began to treat the poor tortoise more cruelly than ever. Urashima waited a moment, turning over in his mind what would be the best way to deal with the boys. He would try to persuade them to give the tortoise up to him, so he smiled at them and said:
“I am sure you are all good, kind boys! Now won’t you give me the tortoise? I should like to have it so much!”
“No, we won’t give you the tortoise,” said one of the boys. “Why should we? We caught it ourselves.”
“What you say is true,” said Urashima, “but I do not ask you to give it to me for nothing. I will give you some money for it—in other words, the Ojisan (Uncle) will buy it of you. Won’t that do for you, my boys?” He held up the money to them, strung on a piece of string through a hole in the center of each coin. “Look, boys, you can buy anything you like with this money. You can do much more with this money than you can with that poor tortoise. See what good boys you are to listen to me”
The boys were not bad boys at all, they were only mischievous, and as Urashima spoke they were won by his kind smile and gentle words and began “to be of his spirit,” as they say in Japan. Gradually they all came up to him, the ringleader of the little band holding out the tortoise to him.
“Very well, Ojisan, we will give you the tortoise if you will give us the money!” And Urashima took the tortoise and gave the money to the boys, who, calling to each other, scampered away and were soon out of sight.
Then Urashima stroked the tortoise’s back, saying as he did so:
“Oh, you poor thing! Poor thing!—there, there! you are safe now! They say that a stork lives for a thousand years, but the tortoise for ten thousand years. You have the longest life of any creature in this world, and you were in great danger of having that precious life cut short by those cruel boys. Luckily I was passing by and saved you, and so life is still yours. Now I am going to take you back to your home, the sea, at once. Do not let yourself be caught again, for there might be no one to save you next time!”
All the time that the kind fisherman was speaking he was walking quickly to the shore and out upon the rocks; then putting the tortoise into the water he watched the animal disappear, and turned homewards himself, for he was tired and the sun had set.
The next morning Urashima went out as usual in his boat. The weather was fine and the sea and sky were both blue and soft in the tender haze of the summer morning. Urashima got into his boat and dreamily pushed out to sea, throwing his line as he did so. He soon passed the other fishing boats and left them behind him till they were lost to sight in the distance, and his boat drifted further and further out upon the blue waters. Somehow, he knew not why, he felt unusually happy that morning; and he could not help wishing that, like the tortoise he set free the day before, he had thousands of years to live instead of his own short span of human life.
He was suddenly startled from his reverie by hearing his own name called:
“Urashima, Urashima!”
Clear as a bell and soft as the summer wind the name floated over the sea.
He stood up and looked in every direction, thinking that one of the other boats had overtaken him, but gaze as he might over the wide expanse of water, near or far there was no sign of a boat, so the voice could not have come from any human being.
Startled, and wondering who or what it was that had called him so clearly, he looked in all directions round about him and saw that without his knowing it a tortoise had come to the side of the boat. Urashima saw with surprise that it was the very tortoise he had rescued the day before.
“Well, Mr. Tortoise,” said Urashima, “was it you who called my name just now?”
The tortoise nodded its head several times and said:
“Yes, it was I. Yesterday in your honorable shadow (o kage sama de) my life was saved, and I have come to offer you my thanks and to tell you how grateful I am for your kindness to me.”
“Indeed,” said Urashima, “that is very polite of you. Come up into the boat. I would offer you a smoke, but as you are a tortoise doubtless you do not smoke,” and the fisherman laughed at the joke.
“He-he-he-he!” laughed the tortoise; “sake (rice wine) is my favorite refreshment, but I do not care for tobacco.”
“Indeed,” said Urashima, “I regret very much that I have no sake in my boat to offer you, but come up and dry your back in the sun—tortoises always love to do that.”
So the tortoise climbed into the boat, the fisherman helping him, and after an exchange of complimentary speeches the tortoise said:
“Have you ever seen Rin Gin, the Palace of the Dragon King of the Sea, Urashima?”
The fisherman shook his head and replied; “No; year after year the sea has been my home, but though I have often heard of the Dragon King’s realm under the sea I have never yet set eyes on that wonderful place. It must be very far away, if it exists at all!”
“Is that really so? You have never seen the Sea King’s Palace? Then you have missed seeing one of the most wonderful sights in the whole universe. It is far away at the bottom of the sea, but if I take you there we shall soon reach the place. If you would like to see the Sea King’s land I will be your guide.”
“I should like to go there, certainly, and you are very kind to think of taking me, but you must remember that I am only a poor mortal and have not the power of swimming like a sea creature such as you are—”
Before the fisherman could say more the tortoise stopped him, saying:
“What? You need not swim yourself. If you will ride on my back I will take you without any trouble on your part.”
“But,” said Urashima, “how is it possible for me to ride on your small back?”
“It may seem absurd to you, but I assure you that you can do so. Try at once! Just come and get on my back, and see if it is as impossible as you think!”
As the tortoise finished speaking, Urashima looked at its shell, and strange to say he saw that the creature had suddenly grown so big that a man could easily sit on its back.
“This is strange indeed!” said Urashima; “Mr. Tortoise, with your kind permission I will get on your back. Dokoisho!” he exclaimed as he jumped on.
The tortoise, with an unmoved face, as if this strange proceeding were quite an ordinary event, said:
“Now we will set out at our leisure,” and with these words he leapt into the sea with Urashima on his back. Down through the water the tortoise dived. For a long time these two strange companions rode through the sea. Urashima never grew tired, nor his clothes moist with the water. At last, far away in the distance a magnificent gate appeared, and behind the gate, the long, sloping roofs of a palace on the horizon.
“Ya.” exclaimed Urashima. “that looks like the gate of some large palace just appearing! Mr. Tortoise, can you tell what that place is we can now see?”
“That is the great gate of the Rin Gin Palace, the large roof that you see behind the gate is the Sea King’s Palace itself.”
“Then we have at last come to the realm of the Sea King and to his Palace,” said Urashima.
“Yes, indeed,” answered the tortoise, “and don’t you think we have come very quickly?” And while he was speaking the tortoise reached the side of the gate. “And here we are, and you must please walk from here.”
The tortoise now went in front, and speaking to the gatekeeper, said:
“This is Urashima Taro, from the country of Japan. I have had the honor of bringing him as a visitor to this kingdom. Please show him the way.”
Then the gatekeeper, who was a fish, at once led the way through the gate before them.
The red bream, the flounder, the sole, the cuttlefish, and all the chief vassals of the Dragon King of the Sea now came out with courtly bows to welcome the stranger.
“Urashima Sama, Urashima Sama! welcome to the Sea Palace, the home of the Dragon King of the Sea. Thrice welcome are you, having come from such a distant country. And you, Mr. Tortoise, we are greatly indebted to you for all your trouble in bringing Urashima here.” Then, turning again to Urashima, they said, “Please follow us this way,” and from here the whole band of fishes became his guides.
Ura

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นานในจังหวัดแทงโก้ มียืนบนฝั่งญี่ปุ่นในปลาน้อยวิลเลจมิสุไม่มีเยประมงหนุ่มชื่ออุระชิม่าทาโร่ บิดาได้ชาวประมงก่อนเขา และทักษะของเขามีมากกว่าสองเหตุการณ์สืบเชื้อสายให้บุตร อุระชิถูกฟิชเชอร์สุดฝีมือในด้านประเทศที่ และไม่สามารถจับเพิ่มเติมชนิดและไทในวันกว่า สหายของเขาได้ในหนึ่งสัปดาห์แต่ในหมู่บ้านชาวประมงเล็ก ๆ มากกว่าใน ฟิชเชอร์ฉลาดของทะเล เขารู้จักในหัวใจชนิด ในชีวิตของเขาทั้งหมด เขามีไม่เคยเจ็บอะไร ดี หรือเล็ก และเมื่อเด็กผู้ชาย สหายของเขามาหัวเราะเสมอที่เขา เขาจะไม่เคยร่วมกับพวกเขาล้อเล่นสัตว์ แต่จะพยายามให้กีฬานี้โหดร้ายสนธยาอ่อนร้อนหนึ่งเขากำลังหน้าแรกจบประมงวันเมื่อเขามาตามกลุ่มของเด็ก พวกเขาทั้งหมดกรีดร้อง และพูดของเสียงของพวกเขา และ seemed ในรัฐตื่นเต้นมากเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง และบนเขาไปถึงให้เห็นว่าเป็นเรื่องเขาเห็นว่า พวกเขาได้ tormenting เต่า ครั้งแรก ลูกชายดึงมันด้วยวิธีนี้ แล้วผู้ชายอื่นดึงมันวิธี ใน ขณะที่บุตรคนที่สามตี ด้วยไม้ และสี่มือของลูกหินตอนนี้อุระชิม่ารู้สึกเสียใจมากสำหรับเต่าดี และขึ้นจิตใจของเขาช่วยชีวิตมัน เขาพูดกับเด็กผู้ชาย:"ดู ที่นี่ ชาย คุณจะรักษาเต่าที่ไม่ดีดังนั้นไม่ว่า มันจะตาย"เด็กผู้ชาย ที่ได้หมดอายุเมื่อเด็กดูเหมือนในที่โหดร้ายกับสัตว์ เอาไม่แจ้งการติเตียนอ่อนโยนของอุระชิม่า ได้ไปบนล้อเล่นมันเป็นมาก่อน หนึ่งในชายสูงอายุที่ตอบ:"ที่ใส่ใจว่า จะอยู่ หรือตาย เราทำไม่ ที่นี่ เด็กผู้ชาย ไป ไป"และพวกเขาเริ่มการรักษาเต่าดี cruelly กว่าที่เคย อุระชิม่ารอครู่ พลิกในจิตใจของเขาว่าจะเป็นวิธีที่ดีสุดในการจัดการกับเด็กผู้ชาย เขาจะพยายามชักชวนให้เต่าขึ้นเขา เขายิ้มพวกเขา และกล่าวว่า:"ผมมั่นใจว่า คุณมีดี ประเภทชายทั้งหมด ตอนนี้ ไม่คุณให้ฉันเต่า ฉันควรต้องมีมันมาก""ไม่ เราจะไม่ให้คุณเต่า กล่าวว่า เด็กผู้ชายอย่างใดอย่างหนึ่ง "ทำไมควรเรา เราจับนั้นตนเอง""สิ่งที่คุณพูดเป็นความจริง กล่าวว่า อุระชิม่า "แต่ผมไม่ถามคุณให้ผมเรื่องนี้ ฉันจะให้เงินบางเรื่องเช่นในคำอื่น ๆ Ojisan (ลุง) จะซื้อของคุณ ไม่ที่ทำให้คุณ ชายของฉัน" เขาขึ้นค่าเงินไป strung บนสายผ่านรูในแต่ละเหรียญ "ดู ชาย คุณสามารถซื้ออะไรต้อง มีเงินนี้ คุณสามารถทำมากกับเงินนี้มากกว่าคุณสามารถทำได้กับเต่าที่ไม่ดี ดูเด็กผู้ชายอะไรดีที่คุณจะฟังฉัน"เด็กผู้ชายไม่เสียชายเลย พวกเท่านั้นซน และเป็นอุระชิม่า พูดพวกเขาได้ชนะ โดยชนิดของเขายิ้มอ่อนโยนคำ และเริ่ม "เป็นวิญญาณของเขา อย่างว่า ในญี่ปุ่น ค่อย ๆ พวกเขาทั้งหมดมาขึ้นเขา ตัวการใหญ่ค้าวงน้อยที่ถือออกเต่ากับเขา"ดี Ojisan เราจะทำให้คุณเต่าถ้าคุณจะให้เงิน" และอุระชิม่าเอาเต่า และให้เงินกับเด็กผู้ชาย ที่ เรียกกัน scampered ไป และไม่ช้าก็ตาแล้ว อุระชิม่าแบบขีดลงที่หลังของเต่า พูดได้ดังนั้น:"โอ้ สิ่งไม่ดีคุณ สิ่งที่ไม่ดี! — มี มี คุณก็ปลอดภัย พวกเขากล่าวว่า นกกระสาเป็นชีวิต พันปีแต่เต่าหมื่นปี คุณมีชีวิตที่ยาวที่สุดของสิ่งมีชีวิตใด ๆ ในโลกนี้ และคุณอยู่ในอันตรายของการมีชีวิตที่มีค่าที่ตัดสั้น โดยเด็กผู้ชายที่โหดร้าย โชคดีผมได้ผ่านมา และบันทึกคุณ และเพื่อ ชีวิตยังคงเป็นของคุณ ตอนนี้ฉันจะนำคุณกลับบ้าน ทะเล ครั้ง อย่าปล่อยให้ตัวเองถูกจับอีกครั้ง มีอาจจะไม่มีใครบันทึกครั้งต่อไป"เวลาชาวประมงประเภทไม่พูดเขาเดินอย่างรวดเร็วสู่ฝั่ง และออกหิน แล้ว วางเต่าน้ำเขาดูหายไปสัตว์ และเปิด homewards ตัวเอง สำหรับเขาเหนื่อยและแดดก็ได้ในเช้าวันถัดอุระชิม่าออกไปตามปกติในเรือของเขา อากาศดี และท้องทะเลและท้องฟ้ามีสีน้ำเงิน และนุ่มในเมฆหมอกชำระเงินช่วงเช้าร้อน อุระชิม่าได้เป็นเรือของเขา และ dreamily ผลักออกสู่ทะเล โยนสายของเขาได้นั้น เขาเร็ว ๆ นี้ผ่านเรือประมงอื่น ๆ และทิ้งให้เขาจนพวกเขาหายไปกับสายตาในระยะห่าง และเรือของเขาลอยออกไป และเพิ่มเติมตามน้ำทะเลสีฟ้า เขารู้อย่างใด เหตุ เขารู้สึกมีความสุขผิดปกติเช้าวัน ไม่ และเขาไม่ช่วยคิดว่า เต่าเขาตั้งฟรีวันก่อน เขาพัน ๆ ปีอยู่แทนตนสั้นของชีวิตมนุษย์เขาก็ startled จากเขาสบาย โดยได้ยินชื่อของเขาเอง:"อุระชิม่า อุระชิ"ล้างเป็นเบลล์และนุ่มเป็นลมร้อน ชื่อลอยเหนือทะเลเขาลุกขึ้นยืน และมองในทุกทิศทาง คิดว่า หนึ่งในเรือลำอื่นได้ overtaken เขา แต่มองเขาอาจผ่านหลากน้ำ กว้างใกล้ หรือไกลมีไม่มีเครื่องหมายของเรือ ให้เสียงได้มาจากมนุษย์ใด ๆ ไม่Startled และสงสัยว่า ใครหรืออะไรก็ที่ได้เรียกเขาให้ชัดเจน เขามองทุกทิศทางรอบเกี่ยวกับเขา และเห็นว่า ไม่ มีพระไม่ทราบ เต่ามาข้างเรือ อุระชิม่าเห็น ด้วยความประหลาดใจว่า เป็นเต่ามากที่เขาได้รับในวันก่อนอุระชิม่า กล่าวว่า "ดี นายเต่า " เป็นคนเรียกชื่อของฉันเมื่อกี้นี้? "เต่า nodded ใหญ่หลายครั้ง และกล่าวว่า:"ใช่ มันเป็น I. เมื่อวานนี้ในการเผยโฉมเงา (โอคาเงะ sama de) บันทึกชีวิตของฉัน และฉันมาให้ขอบคุณ และบอกวิธีขอบคุณฉันสำหรับคุณเมตตาให้ฉัน""จริง ๆ กล่าวว่า อุระชิม่า "ที่ได้สวยมากของคุณ เข้ามาขึ้นเรือ ฉันจะให้คุณแต่ควัน คุณเป็นคุณไม่สูบบุหรี่ doubtless เต่า" และชาวประมงหัวเราะในการเล่น"เขา-เขาเขาเขา" หัวเราะเต่า "สาเก (เหล้า) เป็นเครื่องดื่มที่ชื่นชอบของฉัน แต่ฉันไม่ดูแลยาสูบ""จริง ๆ กล่าวว่า อุระชิม่า, " เราเสียใจมากที่ฉันมีไม่สาเกในเรือของฉันให้คุณ แต่มาขึ้น และแห้งในดวงอาทิตย์ — กระดองเสมอชอบที่จะทำ "ดังนั้น เต่าปีนขึ้นไปช่วยเขา ชาวประมง เรือ และหลังจากการแลกเปลี่ยนของสุนทรพจน์ฟรี เต่ากล่าวว่า:"มีคุณเคยเห็นรินกิน พาเลซของมังกรพระอุระชิม่า ซี"ชาวประมงจับของเขาใหญ่ และ ตอบกลับ "No ปีทะเลแล้วบ้านของฉัน แต่ว่าผมมักจะได้ยินจากแดนมังกรกษัตริย์ใต้ทะเล ฉันยังไม่ได้ตั้งตาในสถานที่ยอดเยี่ยม ต้องไม่ไกลมาก ถ้ามีเลย! ""คือจริง ๆ ใช่หรือไม่ คุณไม่เคยเห็นทะเลเด็ก ๆ แล้ว คุณได้พลาดชมสถานที่ท่องเที่ยวยอดเยี่ยมที่สุดในจักรวาลทั้งหมดอย่างใดอย่างหนึ่ง มันไกลที่ด้านล่างของทะเล แต่ถ้าพาคุณ มีเราจะเร็วถึง ถ้าคุณต้องการดูที่ดินทะเลคิงส์จะแนะนำ""ฉันควรต้องมี แน่นอน และคุณดีคิดว่า ของฉัน แต่คุณต้องจำไว้ว่า ฉันเฉพาะมนุษย์ไม่ดี และมีพลังไม่ว่ายน้ำเช่นสัตว์ทะเลเช่นคุณ — "ก่อนที่ชาวประมงพูด มากกว่า เต่าหยุดเขา พูดว่า:"อะไร คุณไม่จำเป็นต้องว่ายน้ำเอง ถ้าคุณจะนั่งบนหลังของฉันฉันจะไม่ มีปัญหาใด ๆ ในส่วนของคุณ""แต่ กล่าวว่า อุระชิม่า "วิธี เป็นไปได้ผมจะขี่หลังเล็ก""มันอาจดูไร้สาระคุณ แต่ผมมั่นใจว่า คุณสามารถทำเช่นนั้น ลองครั้ง เพียงมารับหลัง และดูว่า มันเป็นไปไม่ได้ ตามที่คุณคิด"เสร็จเต่าพูด มอง ที่เปลือกของมัน และ strange อุระชิ กล่าวว่าเขาเห็นว่า สิ่งมีชีวิตได้ก็โตเลยว่า คนไม่ได้นั่งบนหลังของมัน"นี้เป็นแปลกจริง" กล่าวว่า อุระชิม่า "คุณเต่า คุณจะได้รับในอนุญาตประเภท Dokoisho "ทางหลุดรอด ตามเขาไปในการเต่า กับหน้า unmoved ว่าต่อนี้แปลกได้ค่อนข้างปกติเหตุการณ์ กล่าวว่า:"ตอนนี้เราจะกำหนดที่พักของเรา" และ มีคำเหล่านี้ เขาหลุดออกมาลงทะเลด้วยอุระชิม่าบนหลังของเขา ลงผ่านน้ำ เต่าดำ เป็นเวลานาน สหายแปลกเหล่านี้สองกำลังผ่านทะเล อุระชิม่าไม่เคยโตเหนื่อย หรือเสื้อผ้าของเขาชุ่มชื่น ด้วยน้ำ ที่สุด ไกล ในระยะที่ปรากฏประตูสวยงาม และ หลัง ประตู หลังคายาว ลาดของวังบนขอบฟ้า"ยา" ทางหลุดรอดอุระชิม่า "ที่ดูเหมือนประตูวังบางใหญ่ปรากฏ นายเต่า สามารถคุณบอกว่า เป็นสถานที่ที่เราสามารถเห็น? ""ก็ดีประตูพากินริ้น หลังคาขนาดใหญ่ที่คุณเห็นอยู่ด้านหลังประตูเป็นทะเลเด็ก ๆ ตัวเอง""แล้วในที่สุดมา เพื่ออาณาจักรของกษัตริย์ซี และ พระราชวัง กล่าวว่า อุระชิม่า"ใช่ แน่นอน ตอบเต่า "และไม่คุณคิดว่า เรามาได้อย่างรวดเร็ว " และใน ขณะที่เขาถูกพูดถึงด้านของประตูเต่า "และที่นี่เรามี และคุณต้องโปรดเดินไปจากที่นี่"เต่าตอนนี้ไปหน้า และพูดถึง gatekeeper กล่าวว่า:"นี่คืออุระชิม่าทาโร่ จากประเทศญี่ปุ่น มีเกียรตินำเขาตามเยือนราชอาณาจักรนี้ กรุณาแสดงวิธีการ"แล้ว gatekeeper ที่ถูกปลา ครั้งนำทางผ่านประตูก่อนที่พวกเขาทรายแดงแดง flounder เลือก หมึก และทั้งหมดประธาน vassals ของมังกรพระทะเลตอนนี้ออกมากับห่อเสนอต้อนรับคนแปลกหน้า"อุระชิม่า Sama, Sama อุระชิ ยินดีต้อนรับสู่วังทะเล บ้านของมังกรกษัตริย์ของทะเล เลยยินดีต้อนรับคุณใจ มีมาจากประเทศห่างไกล และ คุณ นายเต่า เราเป็นอย่างมากใครให้คุณสำหรับปัญหาของคุณทั้งหมดในการนำอุระชิม่าที่นี่ " แล้ว เปลี่ยนอีกไปอุระชิม่า กล่าว "กรุณาทำตามเราด้วยวิธีนี้ และจาก วงดนตรีทั้งหมดของปลากลายเป็น คำแนะนำของเขาUra

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลองมานานแล้วในจังหวัดของ Tango มีอาศัยอยู่บนชายฝั่งของประเทศญี่ปุ่นในหมู่บ้านชาวประมงเล็ก ๆ น้อย ๆ ของ Mizu-no-เจ้าชาวประมงหนุ่มที่ชื่อ Urashima เผือก พ่อของเขาเคยเป็นชาวประมงก่อนที่เขาและทักษะของเขามีมากขึ้นกว่าที่สืบเชื้อสายมาทวีคูณกับลูกชายของเขาสำหรับ Urashima เป็นชาวประมงที่มีความชำนาญมากที่สุดในทุกด้านของประเทศนั้นและสามารถจับมากขึ้น Bonito และไทในวันกว่าสหายของเขาที่จะทำได้ใน สัปดาห์.
แต่ในหมู่บ้านชาวประมงเล็ก ๆ น้อย ๆ มากกว่าการเป็นชาวประมงทะเลฉลาดของเขาก็เป็นที่รู้จักกันสำหรับหัวใจชนิดของ ในชีวิตทั้งชีวิตของเขาเขาไม่เคยทำร้ายอะไรอย่างใดอย่างหนึ่งที่ดีหรือเล็กและเมื่อเด็กสหายของเขาได้หัวเราะตลอดเวลาที่เขาเพราะเขาจะไม่เข้าร่วมกับพวกเขาในหยอกล้อสัตว์ แต่พยายามเสมอที่จะให้พวกเขาจากการเล่นกีฬาที่โหดร้ายนี้
หนึ่งสนธยาฤดูร้อนนุ่มที่เขากำลังจะกลับบ้านในตอนท้ายของการประมงของวันเมื่อเขามาอยู่กับกลุ่มของเด็ก พวกเขาทั้งหมดกรีดร้องและพูดคุยกันที่ท็อปส์ซูของเสียงของพวกเขาและดูเหมือนจะอยู่ในสถานะของความตื่นเต้นที่ดีเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างและคิดว่าจะไปของเขาขึ้นอยู่กับพวกเขาเพื่อดูว่าเป็นเรื่องที่เขาเห็นว่าพวกเขาถูกทรมานเต่า ครั้งแรกที่เด็กผู้ชายคนหนึ่งดึงมันด้วยวิธีนี้แล้วเด็กผู้ชายอีกคนดึงมันเป็นอย่างนั้นในขณะที่ลูกคนที่สามเอาชนะมันด้วยไม้และที่สี่ใช้ค้อนทุบเปลือกด้วยหิน.
ตอนนี้ Urashima รู้สึกเสียใจมากสำหรับเต่าที่ไม่ดีและทำจิตใจของเขา ที่จะช่วยมัน เขาพูดกับชาย:
"ดูที่นี่เด็ก ๆ คุณจะได้รับการรักษาที่เต่าไม่ดีจึงไม่ดีที่ไม่นานมันก็จะตาย"
ชายที่มีทั้งหมดของอายุเมื่อเด็กดูเหมือนจะมีความสุขในการเป็นที่โหดร้ายกับสัตว์เอาแจ้งให้ทราบล่วงหน้าไม่ ของการตำหนิอ่อนโยน Urashima แต่เดินขึ้นไปบนล้อเล่นเป็นก่อน หนึ่งในชายสูงอายุตอบ:
"ใครใส่ใจว่าจะมีชีวิตอยู่หรือตาย? ที่เราทำไม่ได้ ที่นี่เด็กไปในการไปใน! "
และพวกเขาก็เริ่มที่จะรักษาเต่าที่น่าสงสารมากขึ้นอย่างโหดร้ายกว่าที่เคย Urashima รอสักครู่พลิกในใจของเขาสิ่งที่จะเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะจัดการกับพวกเด็ก ๆ เขาจะพยายามที่จะชักชวนให้พวกเขาเพื่อให้เต่าขึ้นอยู่กับเขาเพื่อให้เขายิ้มให้พวกเขาและกล่าวว่า
"ผมมั่นใจว่าคุณทั้งหมดที่ดีเด็กชนิด! ตอนนี้คุณจะไม่ให้ฉันเต่า? ฉันอยากจะมีมันมาก! "
"ไม่มีเราจะไม่ให้เต่า" เด็กชายคนหนึ่งกล่าวว่า "เราควรจะทำไม? เราจับมันเอง. "
"สิ่งที่คุณพูดเป็นความจริง" Urashima กล่าวว่า "แต่ฉันไม่ขอให้คุณที่จะให้มันมาให้ฉันเพื่ออะไร ฉันจะให้เงินสำหรับมันในคำอื่น ๆ Ojisan (ลุง) จะซื้อของคุณ ว่าจะไม่ทำเพื่อคุณ, ชายของฉันได้อย่างไร "เขาจัดขึ้นเงินให้กับพวกเขาหงุดหงิดในชิ้นส่วนของสตริงผ่านรูในใจกลางของแต่ละเหรียญ "ดูเด็กคุณสามารถซื้อสิ่งที่คุณต้องการด้วยเงินนี้ คุณสามารถทำอะไรได้มากขึ้นด้วยเงินจำนวนนี้กว่าที่คุณสามารถมีที่เต่าไม่ดี ดูสิ่งที่เด็กผู้ชายที่ดีที่คุณจะฟังฉัน "
เด็กผู้ชายที่ไม่ได้ชายเลวที่ทั้งหมดที่พวกเขากำลังซนเท่านั้นและเป็น Urashima พูดที่พวกเขาได้รับรางวัลโดยรอยยิ้มและคำพูดชนิดอ่อนโยนของเขาและเริ่ม "จะเป็นจิตวิญญาณของเขา" เป็น พวกเขากล่าวว่าในประเทศญี่ปุ่น ค่อยๆพวกเขาทั้งหมดมาขึ้นอยู่กับเขา, ผู้นำของวงดนตรีเล็ก ๆ ยื่นออกมาเต่ากับเขา.
"ดีมาก Ojisan เราจะให้คุณเต่าถ้าคุณจะให้เราเงิน!" และ Urashima เอาเต่าและให้ . เงินให้กับเด็กผู้ชายที่เรียกกันรีบลุกออกไปและในไม่ช้าก็ออกไปจากสายตา
แล้ว Urashima ลูบหลังของเต่ากล่าวว่าในขณะที่เขาทำเช่นนั้น:
"โอ้คุณสิ่งที่ดี! สิ่งที่แย่! -there มี! คุณมีความปลอดภัยในขณะนี้! พวกเขาบอกว่านกกระสาอาศัยอยู่มานานนับพันปี แต่เต่าหมื่นปี คุณมีชีวิตที่ยาวที่สุดของสิ่งมีชีวิตในโลกนี้ใด ๆ และคุณตกอยู่ในอันตรายที่ดีของการมีชีวิตที่มีค่าตัดสั้นโดยชายที่โหดร้ายเหล่านั้น โชคดีที่ผมผ่านไปและบันทึกคุณและชีวิตเพื่อให้ยังคงแสดงความนับถือ ตอนนี้ผมกำลังจะพาคุณกลับไปที่บ้านของคุณ, ทะเลในครั้งเดียว อย่าปล่อยให้ตัวเองถูกจับอีกครั้งอาจจะมีไม่มีใครที่จะช่วยให้คุณประหยัดเวลาต่อไป! "
ตลอดเวลาที่ชาวประมงชนิดได้รับการพูดที่เขากำลังเดินอย่างรวดเร็วไปยังฝั่งและออกมาตามโขดหิน; แล้ววางเต่าลงไปในน้ำที่เขาเฝ้าดูสัตว์ที่หายไปและหันกลับไปบ้านตัวเองเพราะเขาเหนื่อยและดวงอาทิตย์ได้ตั้ง.
เช้าวันรุ่ง Urashima ออกไปตามปกติในเรือของเขา สภาพอากาศที่ดีและทะเลและท้องฟ้ามีทั้งสีฟ้าและนุ่มในหมอกควันซื้อของเช้าในช่วงฤดูร้อน Urashima ได้ลงเรือของเขาและฝันผลักดันออกไปในทะเลโยนสายของเขาในขณะที่เขาทำเช่นนั้น ไม่ช้าเขาก็ผ่านการเรือประมงอื่น ๆ และทิ้งไว้ข้างหลังเขาจนกว่าพวกเขาจะได้รับการสูญเสียให้กับการมองเห็นในระยะไกลและเรือของเขาลอยไปและต่อมาบนน้ำทะเลสีฟ้า ยังไงก็เถอะเขารู้ไม่ว่าทำไมเขารู้สึกมีความสุขที่ผิดปกติในเช้าวันนั้น; และเขาไม่สามารถช่วยคิดว่าเหมือนเต่าเขาตั้งฟรีวันก่อนที่เขามีเป็นพัน ๆ ปีจะมีชีวิตอยู่แทนช่วงเวลาสั้นของตัวเองของชีวิตมนุษย์.
เขาก็ต้องสะดุ้งพรวดจากภวังค์ของเขาโดยการได้ยินชื่อของตัวเองที่เรียกว่า:
" Urashima, Urashima! "
ชัดเจนเป็นระฆังและอ่อนนุ่มเป็นฤดูร้อนลมชื่อลอยอยู่เหนือน้ำทะเล.
เขาลุกขึ้นยืนและมองไปในทิศทางที่ทุกคนคิดว่าเป็นหนึ่งในเรือลำอื่น ๆ ได้ทันเขา แต่จ้องมองที่เขาอาจจะมากกว่ากว้าง ห้วงน้ำที่อยู่ใกล้หรือไกลไม่มีวี่แววของเรือไม่ดังนั้นเสียงอาจจะไม่ได้มาจากมนุษย์ใด ๆ .
ตกใจและสงสัยว่าใครหรือสิ่งที่มันเป็นที่ได้เรียกเขาอย่างชัดเจนเขามองในทุกทิศทางรอบ เขาและเห็นว่าโดยไม่รู้ตัวเต่าของเขาได้มาถึงด้านข้างของเรือ Urashima เห็นด้วยความประหลาดใจว่ามันเป็นเต่ามากที่เขาได้รับการช่วยเหลือเมื่อวันก่อน.
"ดีนายเต่า" กล่าวว่า Urashima "มันเป็นผู้ที่เรียกชื่อของฉันเพียงแค่ตอนนี้?"
เต่าพยักหน้าหัวของมันหลายครั้งและกล่าวว่า:
"ใช่มันเป็นที่หนึ่งเมื่อวานนี้ในเงาเกียรติของคุณ (o คาเงะซามะเด) ชีวิตของฉันได้รับการบันทึกไว้และฉันได้มาที่จะให้คุณขอบคุณฉันและจะบอกคุณว่าฉันรู้สึกขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจของคุณเพื่อฉัน."
"แท้จริง "Urashima กล่าวว่า" ที่เป็นสุภาพมากของคุณ มาขึ้นเรือ ฉันจะให้คุณควัน แต่เป็นคุณเป็นเต่าอย่างไม่ต้องสงสัยคุณไม่สูบบุหรี่ "และชาวประมงหัวเราะเยาะเรื่องตลก.
"เขาเขาเขาเขา" หัวเราะเต่า; "ประโยชน์ (ไวน์ข้าว) เป็นเครื่องดื่มที่ชื่นชอบของฉัน แต่ฉันไม่ดูแลยาสูบ."
"แท้จริงฉันเสียใจมากที่ฉันมีประโยชน์ในเรือของฉันที่จะให้คุณไม่มี แต่เกิดขึ้นและแห้งของคุณ" Urashima กล่าวว่า " . กลับมาอยู่ในดวงอาทิตย์เต่ามักจะชอบที่จะทำอย่างนั้น "
ดังนั้นเต่าปีนขึ้นลงเรือชาวประมงช่วยให้เขาและหลังจากการแลกเปลี่ยนการกล่าวสุนทรพจน์ฟรีเต่ากล่าวว่า:
"คุณเคยเห็น Gin ริ้นพาเลซของมังกร พระมหากษัตริย์ของทะเล Urashima "
ชาวประมงส่ายหัวและตอบ; "ไม่มี; ปีแล้วปีเล่าทะเลได้รับการบ้านของฉัน แต่แม้ว่าฉันมักจะได้ยินจากดินแดนมังกรของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภายใต้ทะเลที่ผมยังไม่เคยตั้งตาบนว่าสถานที่ที่ยอดเยี่ยม มันจะต้องอยู่ห่างไกลมากถ้ามันมีอยู่ที่ทุกคน! "
"นั่นคือจริงๆเหรอ? คุณไม่เคยเห็นทะเลพระราชวังแห่งกษัตริย์? แล้วคุณจะพลาดได้เห็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวที่ยอดเยี่ยมที่สุดในจักรวาล มันอยู่ไกลออกไปที่ด้านล่างของทะเล แต่ถ้าผมนำคุณมีเราเร็ว ๆ นี้จะถึงสถานที่ ถ้าคุณต้องการที่จะเห็นแผ่นดินทะเลกิ่งของฉันจะเป็นคำแนะนำของคุณ. "
"ผมอยากจะไปที่นั่นอย่างแน่นอนและคุณใจดีมากที่จะคิดว่าพาผม แต่คุณต้องจำไว้ว่าฉันเป็นเพียงมนุษย์ที่ยากจนและ ยังไม่ได้อำนาจในการว่ายน้ำเหมือนสัตว์ทะเลเช่นคุณ are- "
ก่อนที่ชาวประมงจะพูดมากขึ้นเต่าหยุดเขาพูดว่า:
"คืออะไร? คุณไม่จำเป็นต้องว่ายน้ำด้วยตัวคุณเอง ถ้าคุณจะนั่งอยู่บนหลังของฉันฉันจะพาคุณไม่มีปัญหาในส่วนของคุณใด ๆ . "
"แต่" Urashima "ว่ามันเป็นไปได้สำหรับผมที่จะนั่งด้านหลังขนาดเล็กของคุณ?" กล่าวว่า
"มันอาจจะดูไร้สาระกับคุณ แต่ ผมมั่นใจว่าคุณสามารถทำได้ ลองในครั้งเดียว! เพียงแค่มาและได้รับบนหลังของฉันและดูว่ามันจะเป็นไปไม่ได้อย่างที่คุณคิด! "
ในฐานะที่เป็นเต่าพูดจบ Urashima มองที่เปลือกของมันและแปลกที่จะบอกว่าเขาเห็นว่าสิ่งมีชีวิตที่ได้เติบโตขึ้นอย่างกระทันหันดังนั้นใหญ่ที่มนุษย์จะทำได้ . ได้อย่างง่ายดายนั่งบนหลังของมัน
"นี่คือแปลกแน่นอน" Urashima กล่าวว่า; "นาย เต่าที่มีสิทธิ์ชนิดของคุณฉันจะได้รับบนหลังของคุณ ! Dokoisho "เขาอุทานออกมาในขณะที่เขากระโดดขึ้นไปบน.
เต่ากับใบหน้าไม่ไหวติงเช่นถ้าการดำเนินการนี้ค่อนข้างแปลกกรณีปกติกล่าวว่า
"ตอนนี้เราจะกำหนดออกในช่วงเวลาพักผ่อนของเรา" และมีคำเหล่านี้เขากระโดดลงไปใน ทะเลที่มี Urashima บนหลังของเขา ลงผ่านน้ำเต่าพุ่ง เป็นเวลานานทั้งสองสหายแปลกขี่ม้าผ่านทะเล Urashima ไม่เคยเหนื่อยหรือเสื้อผ้าของเขาชื้นด้วยน้ำ ที่สุดท้ายที่อยู่ห่างไกลในระยะทางประตูที่สวยงามปรากฏและหลังประตู, ยาว, หลังคาที่ลาดเอียงของพระราชวังบนขอบฟ้า.
"Ya." อุทาน Urashima "ที่มีลักษณะเช่นประตูบางพระราชวังขนาดใหญ่เพียงแค่ปรากฏ! นายเต่าคุณสามารถบอกได้ว่าสถานที่ที่เป็นตอนนี้เราสามารถเห็น? "
"นั่นคือประตูที่ดีของริ้นพาเลซ Gin, หลังคาขนาดใหญ่ที่คุณเห็นอยู่ด้านหลังประตูเป็นพระราชวังทะเลกิ่งของตัวเอง."
"แล้วเรามี ที่สุดท้ายที่มาถึงดินแดนแห่งทะเลกิ่งและกับพระราชวังของเขา "Urashima กล่าวว่า.
"ใช่แน่นอน" ตอบเต่า "และคุณไม่คิดว่าเราได้มาอย่างรวดเร็ว?" และในขณะที่เขากำลังพูดเต่า ถึงด้านข้างของประตู ". และที่นี่เรามีและคุณต้องโปรดเดินจากที่นี่"
เต่าตอนนี้ไปอยู่ตรงหน้าและพูดกับยามกล่าวว่า
"นี่คือ Urashima เผือกจากประเทศญี่ปุ่น ฉันมีเกียรติของเขาในขณะที่นำผู้เข้าชมไปยังราชอาณาจักรนี้ กรุณาแสดงเขาวิธี. "
จากนั้นยามซึ่งเป็นปลาที่ครั้งหนึ่งเคยนำวิธีการผ่านประตูก่อนที่พวกเขา.
ทรายแดงสีแดงดิ้นรน แต่เพียงผู้เดียว, ปลาหมึกและทุก vassals หัวหน้าของราชามังกรของ ทะเลตอนนี้ออกมาพร้อมกับคันธนูราชสำนักที่จะต้อนรับคนแปลกหน้า.
"Urashima Sama, Urashima Sama! ยินดีต้อนรับสู่พระราชวังทะเลบ้านของราชามังกรทะเล สามครั้งต้อนรับคุณมีมาจากประเทศที่ห่างไกล และคุณนายเต่าเราเป็นอย่างมากเป็นหนี้บุญคุณสำหรับปัญหาของคุณทั้งหมดในการนำ Urashima ที่นี่. "แล้วเปลี่ยนอีกครั้งเพื่อ Urashima พวกเขากล่าวว่า" ได้โปรดทำตามเราด้วยวิธีนี้ "และจากที่นี่ทั้งวงของปลากลายเป็น คำแนะนำของเขา.
ยู

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นานมาแล้วในจังหวัดของแทงโก้ มีอาศัยอยู่บนชายฝั่งของญี่ปุ่นในเล็ก ๆน้อย ๆที่หมู่บ้านชาวประมงมิ โนะ เจ้าหนุ่มชาวประมงชื่อระชิม่าทาโร่ พ่อของเขาเคยเป็นชาวประมงมาก่อน เขาและความสามารถของเขาได้มากกว่าเป็นทวีคูณ สืบสกุล ลูกชายของเขา ระชิม่าเป็นฟิชเชอร์ฝีมือดีที่สุดในทั้งหมดที่ต่างจังหวัดและไม่สามารถจับปลาทูน่าและใต้ในวันที่มากกว่าสหายของเขาในสัปดาห์ .
แต่ในหมู่บ้านตกปลาเล็กๆ มากกว่าเป็นปลาที่ฉลาดของทะเล เขาเป็นที่รู้จักสำหรับจิตใจของเขา ในชีวิตของเขา เขาไม่เคยทำร้ายอะไร ทั้งผู้ใหญ่และเด็ก และเมื่อเป็นเด็ก สหายของเขาก็มักจะหัวเราะเยาะเขา เขาจะไม่เข้าร่วมกับพวกเขาในการแกล้งสัตว์แต่มักจะพยายามที่จะให้พวกเขาจากการเล่นกีฬาที่โหดร้ายนี้ .
หนึ่งนุ่มสนธยาฤดูร้อนเขาจะกลับบ้านในตอนท้ายของวันตกปลาเมื่อมาพบกับกลุ่มของเด็ก พวกเขาทั้งหมดตะโกนและพูดที่ตัวเจ้าของเสียง และดูเหมือนจะอยู่ในสถานะที่ดีของความตื่นเต้นเกี่ยวกับบางอย่าง และเมื่อเขาไปถึงพวกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเห็นพวกมันกำลังทรมานเต่าก่อนเด็กหนุ่มคนหนึ่งดึงมันด้วยวิธีนี้ แล้วอีกคนดึงแบบนั้น ในขณะที่ลูกคนที่สามตีด้วยไม้ และที่สี่ทุบกระดองกับหิน .
ตอนนี้ระชิม่ารู้สึกเสียใจกับเต่าที่น่าสงสาร และตัดสินใจที่จะช่วยมัน เขาพูดกับเด็ก :
" นี่ๆ คุณจะรักษาจนเต่ามากว่ามันเร็วจะตาย ! "
เด็กที่มีทั้งหมดของวัยที่เด็กดูเหมือนจะพอใจในการทารุณสัตว์ จับสังเกตุระชิม่าอ่อนโยนการตำหนิติเตียน แต่ไปแกล้งมันก่อน หนึ่งในชายที่มีอายุมากกว่าตอบ :
" ใครแคร์ ไม่ว่าจะอยู่หรือตาย ? เราไม่ นี่ ไปเถอะ ! "
และเขาเริ่มเลี้ยงเต่าที่น่าสงสารหฤโหดมากขึ้นกว่าที่เคย ระชิม่ารอสักครู่เปลี่ยนผ่านในความคิดของเขา สิ่งที่จะเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะจัดการกับพวก เขาพยายามที่จะชักชวนให้เต่ากับเขา เขาจึงยิ้มให้พวกเขาและกล่าวว่า :
" ฉันแน่ใจว่า คุณเป็นคนดี ใจดี เด็กๆ ตอนนี้คุณจะไม่ให้ฉันเต่า ฉันอยากได้มันมาก "
" ไม่ เราไม่ต้องการให้คุณเต่า , " กล่าวว่าหนึ่งในพวก " ทำไมต้องเป็นเราด้วย เราจับมันได้เอง "
." สิ่งที่คุณพูดคือความจริง " ระชิม่า " แต่ผมไม่ได้ขอให้คุณให้มันกับฉันเลย ผมจะให้เงินคุณ สำหรับมัน ในคำอื่น ๆคุณลุง ( ลุง ) จะซื้อจากคุณ จะไม่ทำเพื่อคุณ ผู้ชายของฉัน ? " เขาหยิบเงินให้พวกเขาแขวนบนชิ้นส่วนของสตริงผ่านหลุมในศูนย์ของแต่ละเหรียญ " นี่ๆ คุณสามารถซื้อสิ่งที่คุณต้องการด้วยเงินนี้คุณสามารถทำมากขึ้นด้วยเงินมากกว่าที่คุณสามารถกับเต่าที่น่าสงสาร เห็นเด็กผู้ชายอะไรดีคุณจะฟังฉัน "
เด็กชายเด็กชายไม่ได้เลวร้ายที่ทุกคน พวกเขาเพียง ซุกซน และเป็นระชิม่าพูดพวกเขาชนะด้วยรอยยิ้มใจดี และคำพูดที่อ่อนโยนของเขาและเริ่ม " การเป็นจิตวิญญาณของเขา , " พวกเขากล่าวว่าในญี่ปุ่น ก็ค่อยๆเดินขึ้นเขาหัวโจกของกลุ่มเล็ก ๆน้อย ๆถือออกเต่าเขา .
" ดีมาก คุณลุง เราจะให้คุณเต่า ถ้าเธอจะคืนเงินให้เรา ! " และระชิม่าเอาเต่าและให้เงินเด็กชายที่เรียกกัน scampered ออกไป และจากสายตาในไม่ช้า แล้วลูบเต่า
ระชิม่าของกลับว่าเป็นเขาแล้ว :
" โอ้ แย่จัง ! น่าสงสารจัง ! - นั่น , นั่น !