This paper describes two experience

This paper describes two experiences with community-led upgrading
programmes in precarious settlements in Ho Chi Minh City and discusses how
and why these are more effective and appropriate than the city’s “redevelopment”
and relocation programmes. Although rapid economic growth has meant improved
material conditions for much of the city’s population, it has also had a negative
impact on the environment and on the poorer groups whose living conditions are
deteriorating, especially in the precarious settlements on vacant lots, along canals
and on the city outskirts. The city has plentiful water, but large sections of the population
are not reached by piped water and sewers. Although relocation programmes
are better managed here than in most cities, many who are relocated suffer a drop
in income, a steep rise in housing costs and a disruption to their social networks.
The paper ends with some reflections on the changes needed in government attitudes
towards citizens.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระดาษนี้จะอธิบายสองประสบการณ์กับการยกระดับชุมชนนำ
โปรแกรมในการชำระหนี้ที่ล่อแหลมในโฮจิมินห์ซิตีและอธิบายถึงวิธี
การและเหตุผลเหล่านี้มีประสิทธิภาพมากขึ้นและมีความเหมาะสมกว่าเมือง "ปรับปรุง"
และโปรแกรมการย้ายถิ่นฐาน แม้ว่าการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วมีความหมายที่ดีขึ้น
เงื่อนไขที่สำคัญมากของประชากรในเมืองก็ยังมีเชิงลบ
ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและในกลุ่มคนยากจนที่มีสภาพความเป็นอยู่จะ
ทวีความรุนแรงขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการตั้งถิ่นฐานที่ล่อแหลมในจำนวนที่ว่างริมคลอง
และ ชานเมือง เมืองที่มีน้ำอุดมสมบูรณ์ แต่ส่วนใหญ่ของประชากร
จะไม่ถึงด้วยน้ำประปาและท่อระบายน้ำ แม้ว่าโปรแกรมการย้ายถิ่นฐาน
ที่มีการจัดการที่ดีกว่าที่นี่กว่าในเมืองส่วนใหญ่หลายคนที่ย้ายไปประสบลดลง
ของรายได้เพิ่มขึ้นสูงชันในค่าใช้จ่ายที่อยู่อาศัยและการหยุดชะงักไปยังเครือข่ายสังคมของพวกเขา.
จบลงกระดาษที่มีการสะท้อนความเห็นบางประการเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงที่จำเป็นในทัศนคติของรัฐบาล
ที่มีต่อ ประชา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กระดาษนี้จะอธิบายสองประสบการณ์กับชุมชนนำอัพเกรด
รายการล่อแหลมการตั้งถิ่นฐานในเมืองโฮจิมินห์ และอธิบายถึงวิธีการ
ทำไมเหล่านี้มีประสิทธิภาพมากขึ้นและเหมาะสมกว่า " เมืองพัฒนาใหม่ "
และย้ายโครงการ แม้ว่าการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วได้ หมายถึง ปรับปรุง
วัสดุเงื่อนไขสำหรับมากของประชากรของเมือง มันยังมีค่า
ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม และในกลุ่มที่มีชีวิตยากจนเงื่อนไข
เสื่อมสภาพ , โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการชำระหนี้ที่ล่อแหลมในที่ว่าง ๆริมคลอง
และในเขตชานเมืองของเมือง เมืองที่มีน้ำอุดมสมบูรณ์ แต่ขนาดใหญ่ส่วนของประชากร
ไม่เข้าถึงได้ด้วยน้ำประปาและ ท่อระบายน้ำ แม้ว่าการย้ายโปรแกรม
ดีกว่าจัดการที่นี่กว่าในเมืองมากที่สุดหลายคนย้ายประสบหยด
รายได้ , ชันเพิ่มขึ้นในค่าใช้จ่ายที่อยู่อาศัยและการเครือข่ายทางสังคมของพวกเขา .
กระดาษจบลงด้วยการสะท้อนบนการเปลี่ยนแปลงที่จำเป็นในทัศนคติของรัฐบาล
ต่อประชาชน