>> 1.1 DEFINITIONSAND TERMINOLOGY1.

>> 1.1 DEFINITIONS
AND TERMINOLOGY
1.1.1 CREATIVE ECONOMY
The term “creative economy” was popularized in 2001
by the British writer and media manager John
Howkins, who applied it to 15 industries extending
from the arts to science and technology. According to
Howkins’ estimates, this creative economy was worth US$2.2 trillion worldwide in 2000 and growing at an annual
rate of 5 per cent. The notion is and remains a very broad
one as it embraces not only cultural goods and services,
but also toys and games and the entire domain of
“research and development” (R&D). Therefore, while
recognizing cultural activities and processes as the core
of a powerful new economy, it is also concerned with
manifestations of creativity in domains that would not be
understood as “cultural”. Before exploring the implications
of this broader reading of creativity, however, it is important
to examine the other two terms used in this Report.
1.1.4 CULTURAL CREATIVITY
AND INNOVATION
Critics of the creative industries agenda, and a fortiori of
creative economy thinking, find that the terms tend to blur
the boundaries between “creativity” in a very general
sense and the expressive qualities that characterize cultural
goods and services. They also find that the term “creativity”
is used far too broadly. It is true of course that the
term “creativity” itself has always been open to multiple
definitions, and there have never been as many as there
are today. Even in the domain of psychology, where individual
creativity has been most widely studied, there is
little agreement as to its nature and precise location, or
whether it is an attribute of people or a process.
In a recent variant of creative economy thinking, some
argue that the cultural and creative industries not only
drive growth through the creation of value, but have also
become key elements of the innovation system of the
entire economy. According to this viewpoint, their primary
significance stems not only from the contribution of creative
industries to economic value, but also from the ways
in which they stimulate the emergence of new ideas or
technologies, and the processes of transformative change.
The creative economy should be seen, therefore, “as a
complex system that derives its ‘economic value’ from the
facilitation of economic evolution – a system that manufactures
attention, complexity, identity and adaptation
though the primary resource of creativity.”3 In this view,
the cultural and creative industries are trailblazers, nurturing
overarching societal dispositions which stimulate
creativity and innovation, working to the benefit of all.
Critics point out, however, that the mechanisms enabling
this creativity to radiate are never clearly identified, although it seems entirely plausible that cultural expressions
can be a source of ideas, stories and images that
can be reproduced in other forms in different economic
sectors. Recent analyses of input-output tables find only
weak evidence that firms with supply chain links to firms
in the creative industries are more innovative than those
with no such links, but say nothing about what takes place
in these engagements, and hence offer no clues as to
causality.4 It may simply be that more innovative firms
buy more creative industry inputs, such as design,
branding or advertising.
It is difficult to argue, therefore, that all aspects of economic,
social or political creativity are generated uniquely – or
even principally – by cultural and creative industry
processes themselves. For this reason, the term ‘creative
economy’ will be used in this Report to privilege activities
involving cultural creativity and/or innovation. The bulk of
the case studies and examples are therefore drawn from
activities that could be also classified as cultural industries
in order to uncover the increasingly symbiotic relationships
between culture, economy and place. The emancipatory
social potential of the latter is implicit in their very constitution
and the wellspring of expression is itself a means to
forms of liberation. This potential cannot be separated
from factors that underpin the success of the creative
industries in purely economic terms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

>> 1.1 ข้อกำหนดและคำศัพท์1.1.1 เศรษฐกิจสร้างสรรค์คำว่า "เศรษฐกิจสร้างสรรค์" ถูก popularized ในปีค.ศ. 2001โดยนักเขียนชาวอังกฤษและสื่อผู้จัดการจอห์นHowkins ที่ใช้กับอุตสาหกรรม 15 ขยายจากศิลปะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ตามที่ประเมินของ Howkins เศรษฐกิจสร้างสรรค์นี้มีมูลค่า฿ $2.2 ล้านล้านทั่วโลกในปี 2000 และเติบโตที่ประจำการอัตราของร้อยละ 5 ความเป็น และยังคง กว้างมากหนึ่งตามวัฒนธรรมไม่เพียงสินค้าทางวัฒนธรรมและบริการแต่ยังของเล่น และเกม และโดเมนทั้งหมดของ"การวิจัยและพัฒนา" (R & D) ดังนั้น ในขณะที่การจดจำกระบวนการและกิจกรรมทางวัฒนธรรมเป็นหลักของเศรษฐกิจใหม่มีประสิทธิภาพ มันยังเกี่ยวข้องกับลักษณะของความคิดสร้างสรรค์ในโดเมนที่จะไม่เข้าใจว่าเป็น "วัฒนธรรม" ก่อนที่จะทำการสำรวจผลกระทบอ่านที่กว้างขึ้นนี้ของความคิดสร้างสรรค์ อย่างไรก็ตาม มันเป็นสิ่งสำคัญการตรวจสอบเงื่อนไขสองอื่น ๆ ที่ใช้ในรายงานนี้1.1.4 สร้างสรรค์วัฒนธรรมและนวัตกรรมนักวิจารณ์ของวาระการประชุมอุตสาหกรรมสร้างสรรค์ และ fortiori ของคิด เศรษฐกิจสร้างสรรค์พบว่า เงื่อนไขมักจะ เบลอรอยต่อระหว่าง "ความคิดสร้างสรรค์" ในทั่วไปมากความรู้สึกและคุณภาพแสดงออกซึ่งลักษณะของวัฒนธรรมสินค้าและบริการ พวกเขายังพบว่าคำว่า "สร้างสรรค์"มีใช้อย่างกว้างขวางเกินไป แน่นอนที่จริงเป็นการคำว่า "สร้างสรรค์" ตัวเองได้เสมอถูกเปิดไปหลายข้อกำหนด และมีไม่เคยมีเป็นจำนวนมากเช่นมีวันนี้ แม้กระทั่งในโดเมนของจิตวิทยา ซึ่งแต่ละศึกษาการสร้างสรรค์กันอย่างแพร่หลาย มีข้อตกลงเล็ก ๆ ของธรรมชาติและสถานชัดเจน หรือไม่ว่าจะเป็นแอตทริบิวต์ของคนหรือกระบวนการในตัวแปรล่าของเศรษฐกิจสร้างสรรค์คิด บางโต้เถียงที่วัฒนธรรม และความคิดสร้างสรรค์อุตสาหกรรมไม่เพียงแต่ขับรถผ่านการสร้างมูลค่าการเติบโต แต่มีเป็นองค์ประกอบสำคัญของระบบนวัตกรรมเศรษฐกิจทั้งหมด ตามมุมนี้ หลักการสำคัญที่ลำต้นไม่เพียงแต่จากสัดส่วนของความคิดสร้างสรรค์อุตสาหกรรมเศรษฐกิจค่า แต่ จากวิธีการจะกระตุ้นการเกิดขึ้นของแนวความคิดใหม่ หรือเทคโนโลยี และกระบวนการของการเปลี่ยนแปลงที่เปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจสร้างสรรค์ควรได้ ดังนั้น, "เป็นตัวระบบที่ซับซ้อนที่มาของ 'เศรษฐกิจค่าจากการอำนวยความสะดวกของวิวัฒนาการทางเศรษฐกิจ – ระบบที่ผลิตความสนใจ ความซับซ้อน รหัสประจำตัว และปรับตัวแม้ว่าทรัพยากรหลักของความคิดสร้างสรรค์ " 3 ในมุมมองนี้อุตสาหกรรมวัฒนธรรม และความคิดสร้างสรรค์มี trailblazers, nurturingคัดสรรข้อมูลสุขุมที่กระตุ้นความคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรม การทำงานเพื่อประโยชน์ของทั้งหมดนักวิจารณ์ชี้ออก อย่างไรก็ตาม ที่กลไกการเปิดใช้งานความคิดสร้างสรรค์นี้ฉายไม่ชัดเจนระบุ แม้ว่าดูเหมือนว่าเป็นไปได้ทั้งหมดที่นิพจน์ทางวัฒนธรรมสามารถเป็นแหล่งของความคิด เรื่องราว และภาพที่สามารถทำซ้ำในรูปแบบอื่น ๆ ในความแตกต่างทางเศรษฐกิจภาค วิเคราะห์ล่าสุดของอินพุต-เอาท์พุตตารางค้นหาเท่านั้นหลักฐานอ่อนที่กระชับ มีการเชื่อมโยงห่วงโซ่อุปทานเพื่อบริษัทในการสร้างสรรค์เป็นนวัตกรรมมากขึ้นกว่าดังกล่าวไม่เชื่อมโยง แต่พูด อะไรเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในงานเหล่านี้ และมีปมไม่เป็นดังนั้นcausality.4 มันก็อาจจะที่มากขึ้นเป็นนวัตกรรมใหม่บริษัทซื้ออินพุตอุตสาหกรรมสร้างสรรค์มากขึ้น เช่นออกแบบตราสินค้า หรือการโฆษณาเป็นการยากที่ทะเลาะกัน ดังนั้น ที่ทั้งหมดด้านเศรษฐกิจสร้างสรรค์สังคม หรือการเมืองโดยเฉพาะ – หรือแม้หลัก – โดยอุตสาหกรรมวัฒนธรรม และสร้างสรรค์ประมวลผลเอง ด้วยเหตุนี้ คำว่า ' ความคิดสร้างสรรค์เศรษฐกิจ ' จะใช้ในรายงานกิจกรรมสิทธิพิเศษนี้เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมความคิดสร้างสรรค์/ นวัตกรรม จำนวนมากกรณีศึกษาและตัวอย่างจึงถอนออกมาจากกิจกรรมที่สามารถยังจำแนกเป็นอุตสาหกรรมวัฒนธรรมเพื่อเปิดเผยความสัมพันธ์มากขึ้น symbioticระหว่างวัฒนธรรม เศรษฐกิจ และสถานที่ ใน emancipatoryสังคมศักยภาพของหลังมีนัยในรัฐธรรมนูญของพวกเขามากและ wellspring ของนิพจน์เป็นวิธีการรูปแบบของการปลดปล่อย ศักยภาพนี้ไม่ได้แยกจากกันจากปัจจัยที่หนุนฟอร์ดที่มีความสำเร็จของการสร้างสรรค์อุตสาหกรรมในแง่ทางเศรษฐกิจเพียงอย่างเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

>> 1.1
นิยามและคำศัพท์
1.1.1
เศรษฐกิจสร้างสรรค์คำว่า"เศรษฐกิจสร้างสรรค์" เป็นที่นิยมในปี 2001
โดยนักเขียนชาวอังกฤษและสื่อผู้จัดการจอห์น
Howkins ที่ใช้มันถึง 15
อุตสาหกรรมที่ขยายจากศิลปะกับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ตามที่ประมาณการ Howkins 'เศรษฐกิจสร้างสรรค์นี้เป็นมูลค่า US $ 2200000000000 ทั่วโลกในปี 2000 และการเติบโตที่เป็นประจำทุกปีในอัตราร้อยละ5 ความคิดที่เป็นและยังคงเป็นที่กว้างมากหนึ่งในขณะที่มันโอบกอดไม่เพียง แต่สินค้าทางวัฒนธรรมและการบริการ แต่ยังของเล่นและเกมและทั้งโดเมนของ"การวิจัยและพัฒนา" (R & D) ดังนั้นในขณะที่การรับรู้ถึงกิจกรรมทางวัฒนธรรมและกระบวนการที่เป็นหลักของเศรษฐกิจใหม่ที่มีประสิทธิภาพก็ยังเป็นกังวลกับอาการของความคิดสร้างสรรค์ในโดเมนที่จะไม่เข้าใจว่าเป็น"วัฒนธรรม" ก่อนที่จะสำรวจผลกระทบของการอ่านในวงกว้างของความคิดสร้างสรรค์แต่มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะตรวจสอบอีกสองคำที่ใช้ในรายงานนี้. 1.1.4 วัฒนธรรมความคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรมนักวิจารณ์ของวาระการประชุมอุตสาหกรรมความคิดสร้างสรรค์และfortiori ของความคิดเศรษฐกิจสร้างสรรค์หาเงื่อนไขที่มีแนวโน้มที่จะเบลอเขตแดนระหว่าง "ความคิดสร้างสรรค์" ในทั่วไปมากความรู้สึกและคุณภาพที่แสดงออกทางวัฒนธรรมที่เป็นลักษณะสินค้าและบริการ นอกจากนี้ยังพบว่าคำว่า "ความคิดสร้างสรรค์" ถูกนำมาใช้ในวงกว้างมากเกินไป มันเป็นความจริงแน่นอนว่าคำว่า "ความคิดสร้างสรรค์" ที่ตัวเองได้รับมักจะเปิดให้หลายคำจำกัดความและมีไม่เคยได้รับมากที่สุดเท่าที่มีอยู่ในปัจจุบัน แม้จะอยู่ในโดเมนของจิตวิทยาที่แต่ละความคิดสร้างสรรค์ที่ได้รับการศึกษามากที่สุดอย่างกว้างขวางมีข้อตกลงเล็กๆ น้อย ๆ เป็นธรรมชาติและตำแหน่งที่แม่นยำหรือไม่ว่าจะเป็นคุณลักษณะของคนหรือกระบวนการ. ในตัวแปรที่ผ่านมาของการคิดเศรษฐกิจสร้างสรรค์บางยืนยันว่าอุตสาหกรรมทางวัฒนธรรมและความคิดสร้างสรรค์ที่ไม่เพียง แต่ผลักดันการเติบโตผ่านการสร้างมูลค่าแต่ยังได้กลายเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของระบบนวัตกรรมของเศรษฐกิจทั้งหมด ตามมุมมองนี้หลักของพวกเขาอย่างมีนัยสำคัญเกิดไม่เพียงแต่จากผลงานของความคิดสร้างสรรค์อุตสาหกรรมเพื่อมูลค่าทางเศรษฐกิจแต่ยังมาจากวิธีที่พวกเขากระตุ้นให้เกิดความคิดใหม่หรือเทคโนโลยีและกระบวนการของการเปลี่ยนแปลงกระแส. เศรษฐกิจสร้างสรรค์ที่ควรจะเป็น เห็นดังนั้น "เป็นระบบที่ซับซ้อนที่เกิดขึ้น'มูลค่าทางเศรษฐกิจ' จากการอำนวยความสะดวกของวิวัฒนาการทางเศรษฐกิจ- ระบบที่ผู้ผลิตให้ความสนใจความซับซ้อนของตัวตนและการปรับตัว. แม้ว่าทรัพยากรหลักของความคิดสร้างสรรค์" 3 ในมุมมองนี้วัฒนธรรมและอุตสาหกรรมสร้างสรรค์เป็น Trailblazers บำรุงการแสดงออกทางสังคมที่ครอบคลุมซึ่งกระตุ้นให้เกิดความคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรมการทำงานเพื่อประโยชน์ของทุก. นักวิจารณ์ชี้ แต่ที่กลไกการเปิดใช้งานความคิดสร้างสรรค์ที่จะแผ่ไม่เคยระบุไว้อย่างชัดเจนแม้ว่ามันจะดูเหมือนว่าเป็นไปได้ว่าทั้งการแสดงออกทางวัฒนธรรมที่สามารถเป็นแหล่งที่มาของความคิดเรื่องราวและภาพที่สามารถทำซ้ำในรูปแบบอื่น ๆ ที่แตกต่างกันในทางเศรษฐกิจภาค การวิเคราะห์ล่าสุดของตารางนำเข้าส่งออกพบว่ามีเพียงหลักฐานที่อ่อนแอว่า บริษัท มีการเชื่อมโยงห่วงโซ่อุปทานให้กับ บริษัท ในอุตสาหกรรมความคิดสร้างสรรค์มีนวัตกรรมมากขึ้นกว่าผู้ที่ไม่มีการเชื่อมโยงดังกล่าวแต่ไม่พูดอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในการนัดหมายเหล่านี้และด้วยเหตุนี้มีเบาะแสไม่เป็นเพื่อcausality.4 มันก็อาจเป็นได้ว่า บริษัท นวัตกรรมมากขึ้นซื้อปัจจัยการผลิตในอุตสาหกรรมความคิดสร้างสรรค์มากขึ้นเช่นการออกแบบการสร้างตราสินค้าหรือโฆษณา. มันเป็นเรื่องยากที่จะยืนยันได้ว่าทุกแง่มุมของเศรษฐกิจความคิดสร้างสรรค์ทางสังคมหรือการเมืองจะมีการสร้างที่ไม่ซ้ำกัน - หรือแม้กระทั่งโดยเฉพาะอย่างยิ่ง - อุตสาหกรรมทางวัฒนธรรมและความคิดสร้างสรรค์การประมวลผลตัวเอง ด้วยเหตุนี้คำว่า 'ความคิดสร้างสรรค์เศรษฐกิจ' จะใช้ในการรายงานกิจกรรมสิทธิพิเศษนี้ที่เกี่ยวข้องกับความคิดสร้างสรรค์ทางวัฒนธรรมและ / หรือนวัตกรรม กลุ่มของกรณีศึกษาและตัวอย่างจึงถูกดึงมาจากกิจกรรมที่สามารถจัดว่าเป็นอุตสาหกรรมทางวัฒนธรรมเพื่อที่จะค้นพบความสัมพันธ์ทางชีวภาพมากขึ้นระหว่างวัฒนธรรมเศรษฐกิจและสถานที่ ปลดปล่อยศักยภาพทางสังคมของหลังเป็นนัยในรัฐธรรมนูญของพวกเขาและจุดเริ่มต้นของการแสดงออกเป็นตัวเองหมายถึงรูปแบบของการปลดปล่อย ที่อาจเกิดขึ้นนี้ไม่สามารถแยกออกจากกันจากปัจจัยที่หนุนความสำเร็จของความคิดสร้างสรรค์อุตสาหกรรมในแง่เศรษฐกิจอย่างหมดจด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

> > นิยามศัพท์


สำหรับเศรษฐกิจสร้างสรรค์ คำว่า " เศรษฐกิจสร้างสรรค์ " ถูก popularized ใน 2001
โดยชาวอังกฤษนักเขียนและสื่อผู้จัดการจอห์น
ฮาวกินส์ที่ใช้ 15 อุตสาหกรรมขยาย
จากศิลปะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ตาม
ฮาวกินส์ ' ประมาณการเศรษฐกิจสร้างสรรค์นี้คือมูลค่า 2.2 ล้านล้านเหรียญสหรัฐทั่วโลกในปี 2000 และเติบโตในอัตราประจำปี
5 เปอร์เซ็นต์ความคิดและยังคงมีกว้างมาก
คนหนึ่ง มันกอดไม่เพียง แต่สินค้าทางวัฒนธรรมและบริการ ,
แต่ยังของเล่นและเกมและทั้งโดเมนของ
" การวิจัยและพัฒนา ( R & D ) ดังนั้น ในขณะที่
ตระหนักถึงกิจกรรมทางวัฒนธรรมและกระบวนการเป็นหลัก
ของที่มีประสิทธิภาพใหม่เศรษฐกิจ ก็ยังกังวลกับอาการของความคิดสร้างสรรค์ในโดเมน

ซึ่งจะไม่สามารถเข้าใจได้ว่า " วัฒนธรรม "ก่อนที่จะสำรวจผลกระทบ
นี้กว้างอ่านสรรค์ อย่างไรก็ตาม มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะตรวจสอบเงื่อนไขอื่น ๆ

ใช้ในรายงานฉบับนี้ 1.1.4 วัฒนธรรมความคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรม

วิจารณ์ของอุตสาหกรรมสร้างสรรค์ วาระการประชุม และ fortiori ของ
เศรษฐกิจความคิดสร้างสรรค์ พบว่าเงื่อนไขที่มักจะเบลอ
เขตแดนระหว่าง " ความคิดสร้างสรรค์ " ในทั่วไปมาก
ความรู้สึก และการแสดงออกที่มีลักษณะทางวัฒนธรรม
สินค้าและบริการ พวกเขายังพบว่า คำว่า " ความคิดสร้างสรรค์ "
ใช้ไกลเกินไปกว้าง . มันเป็นความจริงแน่นอนที่
เทอม " ความคิดสร้างสรรค์ " ตัวเองได้เสมอเปิดให้ความหมายหลาย
และมีไม่เคยมีหลากหลายเหมือนกับ
วันนี้ แม้ในที่โดเมนของจิตวิทยาที่ความคิดสร้างสรรค์ของแต่ละบุคคล
ได้รับมากที่สุดการศึกษาอย่างกว้างขวางมีข้อตกลงเล็กน้อย
ของธรรมชาติและตำแหน่งที่แม่นยำหรือ
ไม่ว่าจะเป็นคุณลักษณะของบุคคลหรือกระบวนการ .
ในตัวแปรล่าสุดของเศรษฐกิจความคิดสร้างสรรค์บาง
ยืนยันว่าวัฒนธรรมและอุตสาหกรรมสร้างสรรค์ไม่เพียงแต่
การเจริญเติบโตไดรฟ์ด้วยการสร้างมูลค่า แต่ยังมี
เป็นองค์ประกอบหลักของนวัตกรรมระบบ
เศรษฐกิจทั้งหมด ตามมุมมองนี้ความสำคัญของหลัก
ต้นไม่เพียง แต่จากผลงานของอุตสาหกรรมสร้างสรรค์
คุณค่าทางเศรษฐกิจ แต่ยังมาจากวิธีการที่พวกเขากระตุ้นการงอก

ความคิดใหม่ หรือเทคโนโลยี และกระบวนการของการเปลี่ยนแปลง
เศรษฐกิจสร้างสรรค์ที่ควรเห็น จึงเป็นที่มา ของ '
ระบบซับซ้อนมูลค่าทางเศรษฐกิจจาก
การวิวัฒนาการของเศรษฐกิจทั้งระบบ ที่ผลิต
ความสนใจ ความซับซ้อน เอกลักษณ์และการปรับตัว
ถึงแม้ว่าทรัพยากรหลักของความคิดสร้างสรรค์ . " 3 ในมุมมองนี้
อุตสาหกรรมวัฒนธรรมและความคิดสร้างสรรค์เป็น trailblazers nurturing

ซึ่งกระตุ้นสังคม เสริมสร้างความสร้างสรรค์และนวัตกรรม ทำงานเพื่อประโยชน์ของทุก .
นักวิจารณ์ชี้ให้เห็น อย่างไรก็ตามที่กลไกเปิด
นี้สร้างสรรค์แผ่ไม่เคยระบุไว้อย่างชัดเจน แต่ดูเหมือนว่าทั้งหมดที่มี
การแสดงออกทางวัฒนธรรมสามารถเป็นแหล่งที่มาของความคิด เรื่องราว และภาพที่
สามารถทำซ้ำในรูปแบบอื่น ๆในภาคเศรษฐกิจ
แตกต่างกัน การวิเคราะห์ของตารางปัจจัยการผลิตและผลผลิตล่าสุดพบหลักฐานว่าบริษัทที่มีอ่อนแอเท่านั้น

ลิงค์ไปยัง บริษัท ซัพพลายเชนในอุตสาหกรรมสร้างสรรค์เป็นนวัตกรรมมากกว่า
ไม่มีการเชื่อมโยงดังกล่าว แต่กล่าวว่าไม่มีอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ในนัดหมายเหล่านี้จึงไม่มีการเสนอประเด็น ตามที่

( 4 อาจเพียงแค่เป็น บริษัท นวัตกรรมมากขึ้น
ซื้อปัจจัยการผลิตอุตสาหกรรมสร้างสรรค์มากขึ้น เช่น การออกแบบตราสินค้า หรือโฆษณา
.
มันเป็นเรื่องยากที่จะโต้แย้ง ดังนั้น ทุกด้านของเศรษฐกิจ
สังคมหรือการเมืองที่ถูกสร้างขึ้นโดยเฉพาะ เพื่อสร้างสรรค์หรือแม้แต่หลัก
ถือเป็นวัฒนธรรมและความคิดสร้างสรรค์ อุตสาหกรรม
กระบวนการเอง ด้วยเหตุผลนี้ คำว่า " เศรษฐกิจสร้างสรรค์
' จะใช้ในรายงานนี้เพื่อสิทธิพิเศษต่างๆ
เกี่ยวข้องกับความคิดสร้างสรรค์ทางวัฒนธรรมและ / หรือนวัตกรรม เป็นกลุ่มของกรณีศึกษาตัวอย่าง

จึงวาดจากกิจกรรมที่สามารถจัดเป็นอุตสาหกรรมทางวัฒนธรรม
เพื่อค้นพบความสัมพันธ์ symbiotic มากขึ้น
ระหว่างวัฒนธรรม เศรษฐกิจ และสถานที่ ศักยภาพทางสังคม emancipatory
ของหลังคือความนัยในรัฐธรรมนูญมาก
และต้นน้ำสีหน้าตัวเองหมายถึง
รูปแบบของการปลดปล่อยให้เป็นอิสระ เรื่องนี้ อาจจะไม่ได้แยก
จากปัจจัยที่เป็นรากฐานความสำเร็จของอุตสาหกรรมสร้างสรรค์


ในแง่เศรษฐกิจหมดจด