The quantity of coastline retreat r

The quantity of coastline retreat resulting from storm erosion is one of the most important phenomena that needs to be accurately quantified to facilitate effective coastal management strategies. Historically, the volume of storm erosion (and coastline retreat) accommodated for coastal planning decisions has been directly linked to the storm (usually defined by considering wave height and duration only) with a certain pre-defined return period, known as a Synthetic Design Storm (SDS) (e.g. 1 in 100 year storm). The SDS method of estimating storm erosion volumes for coastal planning thus assumes that, for example, the 1 in 100 year storm event also results in a 1 in 100 year erosion event. This communication discusses the physical reality of this assumption and demonstrates the improved performance of a new method, based on Joint Probability Distributions (JPD) for estimating storm erosion volumes proposed by Callaghan et al. [Callaghan, D.P., Nielsen, P., Short, A.D. and Ranasinghe, R., 2008. Statistical simulation of wave climate and extreme beach erosion. Coastal Engineering, 55(5): 375–390] using one of the world's longest beach profile surveys from Sydney, Australia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปริมาณของทรีชายฝั่งที่เกิดจากการกัดเซาะของพายุเป็นปรากฏการณ์สำคัญที่ต้องจะ quantified อย่างถูกต้องเพื่อช่วยในการจัดการชายฝั่งที่มีประสิทธิภาพกลยุทธ์ อย่างใดอย่างหนึ่ง ประวัติ ปริมาตรของพายุพังทลาย (ฝั่งรีทรีท) อาศัยการตัดสินใจวางแผนชายฝั่งโดยตรงลิงค์กับพายุ (มักจะกำหนดโดยพิจารณาความสูงของคลื่นและระยะเวลาเท่านั้น) มีกำหนดคืนระยะ รู้จักกันเป็นการสังเคราะห์ออกแบบพายุ (SDS) (เช่น 1 ใน 100 ปีพายุ) วิธี SDS ประมาณพายุพังทลายไดรฟ์สำหรับการวางแผนชายฝั่งจึงสันนิษฐานว่า เช่น 1 ใน 100 ปีเหตุการณ์พายุยังเกิดเหตุการณ์พังทลายปีที่ 1 ใน 100 สื่อสารนี้กล่าวถึงความเป็นจริงทางกายภาพของอัสสัมชัญนี้ และแสดงให้เห็นถึงการปรับปรุงประสิทธิภาพของวิธีการใหม่ ใช้ในการกระจายความน่าเป็นร่วม (JPD) สำหรับไดรฟ์ข้อมูลพายุกัดเซาะประมาณนำเสนอโดย al. et คัลลาฮาน [คัลลาฮาน D.P. นีล P. สั้น ฝน และ Ranasinghe, R., 2008 จำลองสถิติสภาพภูมิอากาศของคลื่นและการกัดเซาะชายหาดมาก วิศวกรรมชายฝั่ง 55(5): 375-390] โดยใช้หนึ่งในโลกยาวที่สุดหาดสำรวจโพรไฟล์จากซิดนีย์ ออสเตรเลีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปริมาณของหนีชายฝั่งที่เกิดจากการพังทลายของพายุเป็นหนึ่งในปรากฏการณ์ที่สำคัญที่สุดที่จะต้องมีการวัดอย่างถูกต้องเพื่อความสะดวกในการจัดการชายฝั่งที่มีประสิทธิภาพ ในอดีตปริมาณของการพังทลายของพายุ (และถอยชายฝั่ง) อาศัยการตัดสินใจการวางแผนชายฝั่งได้รับการเชื่อมโยงโดยตรงกับพายุ (มักจะกำหนดโดยพิจารณาความสูงของคลื่นและระยะเวลาเท่านั้น) ที่มีระยะเวลาคืนบางอย่างที่กำหนดไว้ล่วงหน้าหรือที่เรียกว่าพายุออกแบบสังเคราะห์ (SDS) (เช่น 1 ในพายุ 100 ปี) วิธี SDS ของการประเมินปริมาณการพังทลายของพายุในการวางแผนชายฝั่งจึงอนุมานว่าตัวอย่างเช่น 1 ใน 100 ปีเหตุการณ์พายุยังส่งผลใน 1 ใน 100 ปีเหตุการณ์การกัดเซาะ การสื่อสารนี้จะกล่าวถึงความเป็นจริงทางกายภาพของสมมติฐานนี้และแสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพที่เพิ่มขึ้นของวิธีการใหม่บนพื้นฐานของการแจกแจงความน่าจะร่วม (JPD) สำหรับการประเมินปริมาณการพังทลายของพายุที่เสนอโดยแกห์นและคณะ [แกห์น DP, นีลเซ่น, P. สั้น AD และ Ranasinghe หม่อมราชวงศ์ 2008 จำลองทางสถิติของสภาพภูมิอากาศและคลื่นกัดเซาะชายหาดมาก วิศวกรรมชายฝั่ง, 55 (5): 375-390] โดยใช้หนึ่งในการสำรวจรายละเอียดชายหาดยาวที่สุดในโลกจาก Sydney, Australia

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปริมาณที่เกิดจากการกัดเซาะชายฝั่งหนีพายุเป็นหนึ่งในที่สำคัญที่สุดของปรากฏการณ์ที่ต้องถูกต้อง quantified เพื่อความสะดวกในการจัดการชายฝั่ง ที่มีประสิทธิภาพ ในอดีตปริมาณการชะล้างพังทลายของพายุ ( ชายฝั่งทะเลและถอย ) อาศัย การตัดสินใจ การวางแผนชายฝั่งได้รับการเชื่อมโยงโดยตรงกับพายุ ( มักจะถูกกำหนด โดยพิจารณาจากความสูงของคลื่นและระยะเวลาที่กำหนดไว้ล่วงหน้าเท่านั้น ) กับบางระยะเวลาคืน , ที่รู้จักกันเป็นพายุแบบสังเคราะห์ ( SDS ) ( เช่น 1 ใน 100 ปีพายุ ) โดยเฉพาะวิธีการประมาณปริมาณพายุกัดเซาะชายฝั่งเพื่อการวางแผนจึงสันนิษฐานว่าตัวอย่าง ที่ 1 ใน 100 ปีเหตุการณ์พายุยังส่งผลให้เหตุการณ์การเป็น 1 ใน 100 ปี การสื่อสารนี้กล่าวถึงความเป็นจริงทางกายภาพของสมมติฐานนี้และแสดงให้เห็นถึงการปรับปรุงประสิทธิภาพของวิธีการใหม่ตามการแจกแจงความน่าจะเป็นร่วม ( jpd ) เพื่อประเมินปริมาณการเสนอโดยพายุแฮน et al . [ แฮน D.P . , นีลเส็น , หน้าสั้น , ค.ศ. ranasinghe R . , และ ,2008 การจำลองทางสถิติของสภาพภูมิอากาศและรุนแรงชายหาดคลื่นกัดเซาะ วิศวกรรมชายฝั่ง 55 ( 5 ) : 375 – 390 ] โดยใช้หนึ่งในชายหาดยาวที่สุดในโลกข้อมูลการสำรวจจากซิดนีย์ , ออสเตรเลีย