What is potentiality? Potentiality

What is potentiality? Potentiality is conventionally understood as that which is opposed to actuality. This is an Aristotelian inheritance. By definition, what is potential [dynamis δυναμις] is something that is not-yet actual, but that which over time and through the principle of development has the power to actualize [energia ενεργεια]. Potentiality is therefore a kind of power, with an inertial, directional force whose aim is to manifest itself in actuality. This motif can be found in Hegel’s system. For Hegel, Reason is what is capable of actualizing itself; it is a purposive activity that unfolds its inner potentiality (the “in itself”) into explicit actuality (the “for itself”). Marx overturns Hegel and relocates this power of actualizability from subjective thought (Spirit) to the sensuous material activity of man (labor-power). What unites Hegel and Marx is the idea of potentiality as the substrate for the actual world. Yet, insofar as potentiality precedes actuality, it is something that disappears, becomes annulled in its becoming actual. The idea of development intends to bring potentiality to its end [telos τέλοϛ], to realize the teleology of potentiality to actuality. This is why in the contemporary discourse of development what remains merely potential risks the opprobrium of under-development. Potentiality, on this view, is nothing more than what subsists in the peripheral, substance-less shadow of actuality. Giorgio Agamben offers a radically different account of potentiality. “On Potentiality” is Agamben’s critical effort to go beyond the binary of potential/actual. His theoretical gesture is to give form to an aspect of potentiality that is not reducible to actuality, a potentiality that “conserves itself and saves itself in actuality” (184). He therefore identifies a certain kind of persisting , a living-on of potentiality that remains in and for the actual world.

First, Aristotle. The opposition between potentiality and actuality is an opposition that runs through the history of Western philosophy and science; it is an opposition that can be traced back to at least Aristotle’s distinction between dunamis (δυναμις) and energeia (ενεργεια). In De Anima, Aristotle identifies an aporia in sense-phenomena: Why can there be no sensation without an external object? How is it that we cannot sense sensation in-itself? Aristotle’s response to this aporia is that sensation is not actual, it is potential. Because sensation in-itself is potential, it can only be sensed when it has an external object. From this Aristotelian insight, Agamben specifies a mode of existence of potentiality: potentiality is the “existence of a non-Being, a presence of an absence,” that is to say, a form of privation (179). Potentiality is an existence of a non-Being because to say that something has potential implies that this potentiality exists but that, at the same time, it does not exist as an actual thing. As we shall see, the paradoxical existence of this non-Being will be of great importance for Agamben in developing a different notion of human action and freedom.

In Aristotle’s metaphysics and physics, there are two faculties of potentialities: generic and existing potentiality. An example of generic potentiality is the potential of a child to learn. The kind of potentiality expressed in an architect who is said to have the potential to build or a poet who has the potential to write poems is what is called an existing potentiality. The distinction between the two is that in generic potentiality one suffers an alteration, as in a child who, in the process of learning, needs to become other than itself in order to realize its full potential or, what is the same thing, to be actual. Existing potentiality, on the other hand, implies the idea of possession, a kind of “having,” in which one has the choice of whether or not to bring this knowledge/potentiality into actuality. The architect does not have to build, the poet does not have to write, even if both possess, indeed are defined by, their respective potentialities. Existing potentiality therefore contains the power of negation. Agamben focuses on the second form of potentiality, and derives from it an extended notion of potentiality as not simply a potentiality to do this or that thing (i.e., a capacity), but also as a specific “mode of existence” that can simultaneously mean to not do or not be. In doing so, Agamben isolates an aspect of potentiality that is irreducible to actuality, one that maintains itself precisely as potentiality. Agamben wishes to give analytic priority and philosophical valence to this aspect of potentiality.

What would a potentiality that dwells in non-actuality look like? What form does a potentiality that resists actuality take? Agamben likens it to a shadow [skotos]. Agamben returns to Aristotle’s discussion of sensation, and focuses on his treatment of sight and color. He points out that for Ar

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศักยภาพคืออะไร ศักยภาพตามอัตภาพได้อย่างเข้าใจซึ่งเทียบกับ actuality นี่คือมรดก Aristotelian คำ อะไรมีศักยภาพ [dynamis δυναμις] เป็นสิ่งที่ไม่- ได้ จริง แต่ที่ ตามเวลา และ ตามหลักการของการพัฒนามีอำนาจ actualize [energia ενεργεια] ศักยภาพเป็นดังนั้นชนิดของพลังงาน แรงเฉื่อย ทิศทางการมุ่งหวังจะแสดงตัวเองใน ลายนี้สามารถพบได้ในระบบของ Hegel สำหรับ Hegel เป็นสิ่งที่มีความสามารถในการ actualizing ตัวเอง มันเป็นกิจกรรม purposive ซึ่งศักยภาพภายในตน (การ "ในตัวเอง") ใน actuality ชัดเจน ("ตัวเอง") Marx overturns Hegel และย้ายนี้พลังของ actualizability จากอัตนัยคิด (วิญญาณ) กับกิจกรรมวัสดุอ่อน ๆ คน (ไฟแรง) อะไรทได้ Hegel และมาร์กซ์เป็นความคิดของศักยภาพเป็นพื้นผิวโลกที่แท้จริง ยัง ทำภาพธนบัตรศักยภาพก่อนหน้า actuality มันเป็นสิ่งที่หายไป กลายเป็นโมฆะในความเป็นจริง ความคิดของการพัฒนาตั้งใจที่จะนำศักยภาพไปจุดสิ้นสุด [telos τέλοϛ], ตระหนัก teleology ของศักยภาพการ actuality นี้คือเหตุผลในวาทกรรมร่วมสมัยของการพัฒนาสิ่งที่เหลืออยู่มีเพียงความเสี่ยง opprobrium พัฒนาขีด ศักยภาพ ในมุมมองนี้ คืออะไรมากกว่าอะไร subsists เงาต่อพ่วง สารน้อยกว่าของ actuality Giorgio Agamben มีบัญชีแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงของศักยภาพ "เปิดศักยภาพ" เป็นความพยายามสำคัญของ Agamben เหนือไบนารีของศักยภาพจริง ท่าทางทฤษฎีของเขาจะให้แบบฟอร์มข้อมูลด้านศักยภาพที่ไม่ reducible กับ actuality ศักยภาพการที่ "ประหยัดตัวเอง และช่วยตัวเองใน" (184) เขาจึงระบุบางชนิดสนอง นั่งเล่นบนของศักยภาพที่อยู่ใน และโลกจริง ครั้งแรก อริสโตเติล ฝ่ายค้านระหว่างศักยภาพ actuality เป็นฝ่ายค้านที่ประวัติปรัชญาตะวันตกและวิทยาศาสตร์ เป็นฝ่ายค้านที่สามารถย้อนกลับไปที่ความแตกต่างของอริสโตเติล dunamis (δυναμις) ระหว่าง energeia (ενεργεια) ใน De Anima อริสโตเติลระบุ aporia สัมผัสปรากฏการณ์: ทำไมสามารถมีไม่มีความรู้สึก โดยไม่มีวัตถุภายนอกหรือไม่ คือที่เราไม่รู้สึกร้อนใน-ตัวเอง ตอบสนองของอริสโตเติล aporia นี้คือ ความรู้สึกไม่จริง มีศักยภาพ เนื่องจากร้อนใน-ตัวเองมีศักยภาพ มันสามารถรู้สึกเฉพาะการเมื่อมีวัตถุภายนอก จากความเข้าใจนี้ Aristotelian, Agamben ระบุโหมดของการดำรงอยู่ของศักยภาพ: ศักยภาพการ "ดำรงอยู่ไม่ใช่ที่ สถานะของการขาดงาน กล่าวคือ แบบของ privation (179) ศักยภาพเป็นการดำรงอยู่ของไม่เป็น เพราะจะบอกว่า สิ่งที่มีศักยภาพหมายถึงมีศักยภาพนี้ แต่ว่า ในเวลาเดียวกัน มันไม่มีเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริง เราจะเห็น มีอยู่ว่าการนี้จะมีความสำคัญมากสำหรับ Agamben พัฒนาความแตกต่างของการกระทำของมนุษย์และเสรีภาพของอริสโตเติลอภิปรัชญาและฟิสิกส์ มีสองคณะ potentialities: ศักยภาพที่มีอยู่ทั่วไป และ ตัวอย่างของศักยภาพทั่วไปคือ ศักยภาพของเด็กในการเรียนรู้ เป็นศักยภาพที่แสดงในสถาปนิกที่กล่าวกันว่า มีศักยภาพที่จะสร้างหรือกวีที่มีศักยภาพในการเขียนบทกวีเป็นสิ่งที่เรียกว่ามีศักยภาพที่มีอยู่ ความแตกต่างระหว่างสองคือ ว่า ในทั่วไปศักยภาพ หนึ่งทนทุกข์ทรมานการดัดแปลง ในเด็กที่ ในกระบวนการเรียนรู้ ต้องเป็นอื่นนอกจากตัวเองเพื่อให้ทราบถึงเต็มศักยภาพหรือ อะไรคือสิ่งเหมือนกัน เป็นจริง ศักยภาพที่มีอยู่ คง หมายถึงความคิดในการครอบครอง ชนิดของ "มี" ซึ่งมีทางเลือกว่าจะนำความรู้นี้เป็นศักยภาพใน actuality หรือไม่ สถาปนิกต้องสร้าง กวีไม่มีการเขียน แม้ว่าทั้งสองมี กำหนดแน่นอน โดย potentialities เกี่ยวข้องของพวกเขา ศักยภาพที่มีอยู่จึงประกอบด้วยพลังของนิเสธ Agamben เน้นฟอร์มสองของศักยภาพ และมาจากความคิดที่ขยายของศักยภาพตามศักยภาพไม่ใช่แค่การทำเช่นนี้หรือสิ่งนั้น (เช่น ความจุ), แต่ยังเป็นการ "โหมดของการดำรงอยู่" ที่สามารถกันหมายถึง การไม่ทำ หรือไม่ ในการทำเช่นนั้น Agamben แยกข้อมูลด้านศักยภาพที่เป็นอย่างต่ำเพื่อ actuality ที่รักษาตัวเองได้ตรงตามศักยภาพ Agamben ปรารถนาที่จะให้ความสำคัญวิเคราะห์และปรัชญาวาเลนซ์ให้ศักยภาพด้านนี้อะไรจะศักยภาพที่สถิตใน actuality ไม่ดู ศักยภาพที่ทนต่อ actuality ใช้แบบฟอร์มอะไร Agamben likens มันจะเงา [skotos] Agamben กลับการสนทนาของอริสโตเติลความรู้สึก และเขารักษาสายตาและสีนั้น เขาชี้ว่า สำหรับ Ar

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศักยภาพคืออะไร? ศักยภาพเป็นที่เข้าใจกันตามอัตภาพเป็นสิ่งที่ตรงข้ามกับความเป็นจริง นี้เป็นมรดกของอริสโตเติ้ ตามคำนิยามสิ่งที่เป็นศักยภาพ [Dynamis δυναμις] เป็นสิ่งที่เป็นที่ยังไม่เกิดขึ้นจริง แต่ที่ซึ่งเมื่อเวลาผ่านไปและผ่านการหลักการของการพัฒนามีอำนาจที่จะทำให้เป็นจริง [Energia ενεργεια] ศักยภาพจึงเป็นชนิดของพลังงานที่มีแรงเฉื่อยบังคับทิศทางมีเป้าหมายคือการประจักษ์เองในความเป็นจริง บรรทัดฐานนี้สามารถพบได้ในระบบของ Hegel สำหรับ Hegel เหตุผลคือสิ่งที่มีความสามารถของตัวเอง actualizing; มันเป็นกิจกรรมที่มีจุดมุ่งหมายที่แผ่ออกศักยภาพภายในของ (ที่ "ในตัวเอง") ให้เป็นจริงอย่างชัดเจน (ที่ "สำหรับตัวเอง") มาร์กซ์พลิกคว่ำ Hegel และย้ายอำนาจของ actualizability จากอัตนัยคิด (วิญญาณ) นี้เพื่อกิจกรรมวัสดุที่เกี่ยวกับความรู้สึกของมนุษย์ (แรงงานพลังงาน) unites อะไร Hegel และมาร์กซ์เป็นความคิดของศักยภาพเป็นสารตั้งต้นสำหรับโลกที่เกิดขึ้นจริง แต่เท่าที่ศักยภาพแจ๋วจริงมันเป็นสิ่งที่หายไปจะกลายเป็นโมฆะในการเป็นที่แท้จริงของมัน ความคิดของการพัฒนาตั้งใจที่จะนำศักยภาพที่จะสิ้นสุด [ลอสτέλος] เพื่อให้ตระหนักถึงต้นเหตุของศักยภาพที่จะเป็นจริง นี่คือเหตุผลที่ในวาทกรรมร่วมสมัยของการพัฒนาสิ่งที่ยังคงมีความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นเพียงตำหนิใต้การพัฒนา ศักยภาพในมุมมองนี้เป็นอะไรมากไปกว่าสิ่งที่มีอายุในอุปกรณ์ต่อพ่วงเงาสารน้อยกว่าความเป็นจริง จอร์โจกัมเบนมีบัญชีที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงศักยภาพ "ในศักยภาพ" เป็นความพยายามที่สำคัญของกัมเบนไปไกลกว่าไบนารีที่มีศักยภาพ / ที่เกิดขึ้นจริง ท่าทางทฤษฎีของเขาคือการให้แบบทุกแง่มุมของศักยภาพที่ไม่ได้ให้ออกซิเจนความเป็นจริงที่ว่าศักยภาพ "อนุรักษ์ตัวเองและช่วยตัวเองในความเป็นจริง" (184) ดังนั้นเขาจึงระบุบางชนิดของ persisting ที่อาศัยอยู่ในศักยภาพที่ยังคงอยู่ในโลกและที่เกิดขึ้นจริง. แรกอริสโตเติล ฝ่ายค้านระหว่างศักยภาพและความเป็นจริงเป็นฝ่ายค้านที่ไหลผ่านประวัติศาสตร์ของปรัชญาตะวันตกและวิทยาศาสตร์ที่; มันเป็นความขัดแย้งที่สามารถตรวจสอบกลับไปอย่างน้อยแตกต่างของอริสโตเติลระหว่าง dunamis (δυναμις) และ Energeia (ενεργεια) ในจิตวิญญาณของอริสโตเติลระบุ aporia ในความรู้สึก-ปรากฏการณ์: ทำไมจะมีความรู้สึกโดยไม่ต้องมีวัตถุภายนอกไม่? มันเป็นวิธีการที่เราไม่สามารถรู้สึกได้ถึงความรู้สึกในตัวเอง? การตอบสนองของอริสโตเติลที่จะ aporia นี้ก็คือความรู้สึกที่ไม่ได้เกิดขึ้นจริงก็เป็นสิ่งที่อาจเกิดขึ้น เพราะความรู้สึกในตัวเองเป็นที่มีศักยภาพก็สามารถรู้สึกได้เมื่อมีวัตถุภายนอก จากข้อมูลเชิงลึกอริสโตเติ้นี้กัมเบนระบุโหมดของการดำรงอยู่ของศักยภาพ A: ศักยภาพคือ "การดำรงอยู่ของที่ไม่เป็นที่ปรากฏตัวของการขาด" กล่าวคือรูปแบบของการขาดแคลน (179) ก ศักยภาพเป็นอยู่ของที่ไม่ใช่เป็นเพราะจะบอกว่าบางสิ่งบางอย่างที่อาจเกิดขึ้นได้แสดงให้เห็นว่าศักยภาพนี้มีอยู่ แต่ในเวลาเดียวกันก็ไม่ได้อยู่ในฐานะที่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริง ในฐานะที่เราจะได้เห็นการดำรงอยู่ของความขัดแย้งนี้เป็นแบบไม่เป็นจะมีความสำคัญที่ดีสำหรับกัมเบนในการพัฒนาความคิดที่แตกต่างกันของการกระทำของมนุษย์และเสรีภาพ. ในอภิธรรมอริสโตเติลและฟิสิกส์มีสองคณะศักยภาพ: ทั่วไปและศักยภาพที่มีอยู่ ตัวอย่างของศักยภาพทั่วไปที่มีศักยภาพของเด็กที่จะเรียนรู้ ชนิดของศักยภาพในการแสดงความเป็นสถาปนิกที่จะกล่าวว่ามีศักยภาพที่จะสร้างหรือกวีที่มีศักยภาพในการเขียนบทกวีเป็นสิ่งที่เรียกว่าศักยภาพที่มีอยู่ ความแตกต่างระหว่างทั้งสองก็คือว่าในศักยภาพทั่วไปหนึ่งได้รับความทุกข์การเปลี่ยนแปลงในขณะที่เด็กที่อยู่ในกระบวนการของการเรียนรู้ที่ตอบสนองความต้องการที่จะกลายเป็นอื่นที่ไม่ใช่ตัวเองเพื่อให้ตระหนักถึงศักยภาพอย่างเต็มรูปแบบหรือสิ่งที่เป็นสิ่งเดียวที่จะเป็น ที่จริง ศักยภาพที่มีอยู่ในมืออื่น ๆ ที่แสดงถึงความคิดของการมีไว้ในครอบครอง, ชนิดของ "มี" ซึ่งเป็นหนึ่งในทางเลือกของการมีหรือไม่ที่จะนำความรู้นี้ / ศักยภาพให้เป็นจริงได้ สถาปนิกไม่ได้มีการสร้างกวีไม่ต้องเขียนถึงแม้ว่าทั้งสองมีแน่นอนจะถูกกำหนดโดยศักยภาพของตน ศักยภาพที่มีอยู่จึงมีอำนาจในการปฏิเสธ กัมเบนมุ่งเน้นไปที่รูปแบบที่สองของศักยภาพและเกิดจากความคิดขยายศักยภาพที่จะไม่เพียงศักยภาพที่จะทำนี้หรือสิ่งที่ (เช่นความจุ) แต่ยังเป็น "โหมดของการดำรงอยู่" เฉพาะที่พร้อม ๆ กันอาจจะหมายถึง ที่จะไม่ทำหรือไม่เป็น ในการทำเช่นกัมเบนแยกลักษณะของศักยภาพที่มีอยู่ลดลงไม่ได้จะเป็นจริงหนึ่งที่รักษาตัวเองได้อย่างแม่นยำเป็นศักยภาพ กัมเบนความประสงค์ที่จะให้ความสำคัญกับการวิเคราะห์และ Valence ปรัชญาด้านศักยภาพนี้. อะไรศักยภาพที่สถิตอยู่ในที่ไม่เป็นจริงจะมีลักษณะอย่างไร รูปแบบอะไรศักยภาพที่ต่อต้านความเป็นจริงใช้เวลา? กัมเบน likens มันเงา [skotos] กัมเบนกลับไปที่การอภิปรายของอริสโตเติลความรู้สึกและมุ่งเน้นไปที่การรักษาของเขามองเห็นและสี เขาชี้ให้เห็นว่าสำหรับ AR

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อะไรคือศักยภาพ ? ศักยภาพคือโดยทั่วไปเข้าใจว่าเป็นสิ่งที่ตรงข้ามกับความเป็นจริง . นี่เป็นมรดกของอริสโตเติล . โดยนิยามว่าเป็นศักยภาพ [ dynamis δυναμις ] คือสิ่งที่ไม่ได้จริง แต่ที่เกินเวลาและผ่านหลักการของการพัฒนามีอำนาจที่จะทำให้เป็นจริง [ พลังงานενεργεια ] ศักยภาพจึงเป็นชนิดของพลังงานที่มีแรงเฉื่อยทิศทางบังคับที่มีจุดมุ่งหมายที่จะประจักษ์เองในความเป็นจริง . รูปแบบนี้สามารถพบได้ในระบบของเฮเกิลด้วย สำหรับเฮเกล เหตุผลเป็นสิ่งที่สามารถ actualizing นั่นเอง มันเป็นกิจกรรมที่เฉพาะเจาะจงเกี่ยวกับศักยภาพด้านในของ ( " ในตัวเอง " ) ในความเป็นจริงที่ชัดเจน ( " สำหรับตัวเอง " ) มาร์กซ์และเฮเกลกลับด้านเปลี่ยนพื้นที่ที่ฝนจะตกนี้พลังของ actualizability จากความคิดส่วนตัว ( วิญญาณ ) กับวิษณุวัสดุกิจกรรมของมนุษย์ ( ใช้แรงงาน ) สิ่งที่ unites เฮเกิลและมาร์กซ์คือความคิดของศักยภาพและพื้นผิวสำหรับโลกที่แท้จริง แต่ตราบเท่าที่ศักยภาพเหนือความเป็นจริง มันคือสิ่งที่หายไป กลายเป็นไร้ผลในเป็นจริง แนวคิดของการพัฒนา ตั้งใจที่จะนำศักยภาพในที่สุด [ ทีลอสτέλοϛ ] , ตระหนักถึงการศึกษาสาเหตุของศักยภาพจริง นี่คือเหตุผลที่ในวาทกรรมร่วมสมัยของการพัฒนาสิ่งที่ยังคงอยู่ภายใต้การพัฒนาศักยภาพความเสี่ยงของการตำหนิเพียง . ศักยภาพ ในมุมมองนี้ มีอะไรมากกว่าที่ subsists ในอุปกรณ์ต่อพ่วง สารน้อย เงา ของ จริง Giorgio agamben มีบัญชีที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงของศักยภาพ " ศักยภาพ " agamben สําคัญความพยายามไปไกลกว่าไบนารีของศักยภาพ / จริง ท่าทางทฤษฎีของเขาเพื่อให้แบบฟอร์มด้านศักยภาพที่ไม่ลดเพื่อ actuality ศักยภาพที่ " สงวนตัวเองและบันทึกตัวเองในความเป็นจริง " ( 184 ) เขาจึงระบุบางชนิดของ persisting , อยู่ในศักยภาพที่ยังคงอยู่ในและโลกจริงแรก , อริสโตเติล ความขัดแย้งระหว่างศักยภาพและความเป็นจริงเป็นฝ่ายค้านที่วิ่งผ่านประวัติปรัชญาตะวันตกและวิทยาศาสตร์ ; มันเป็นฝ่ายค้านที่สามารถสืบย้อนกลับไปอย่างน้อย อริสโตเติล คือความแตกต่างระหว่างดิวนามิส ( δυναμις ) และ energeia ( ενεργεια ) ในเดอ Anima , อริสโตเติล ระบุ aporia ในปรากฏการณ์ความรู้สึก : ทำไมไม่มีความรู้สึก ไม่มีวัตถุภายนอก ทำไมเราไม่สามารถสัมผัสความรู้สึกในตัวเอง ? การตอบสนองต่อ aporia นี้อริสโตเติลคือความรู้สึกไม่ได้จริง ๆที่อาจเกิดขึ้น เพราะความรู้สึกในตัวเองมีศักยภาพก็จะสามารถสัมผัสได้เมื่อมีวัตถุภายนอก จากอริสโตเติลข้อมูลเชิงลึก agamben ระบุโหมดของการดำรงอยู่ของศักยภาพ : ศักยภาพคือ " การไม่ถูก สถานะของการ " ว่า รูปแบบของความขัดสน ( 179 ) ศักยภาพคือการดำรงอยู่ของไม่ถูกเพราะเพื่อกล่าวว่าบางสิ่งที่มีศักยภาพพบว่า ศักยภาพที่มีอยู่ แต่ในเวลาเดียวกัน มันไม่มีอยู่จริง เป็นสิ่งจริง ที่เราจะเห็นการขัดแย้งนี้ไม่ถูกจะสำคัญสำหรับ agamben ในการพัฒนาความคิดที่แตกต่างของการกระทำของมนุษย์และเสรีภาพในอริสโตเติลเป็นอภิปรัชญาและฟิสิกส์ มี 2 คณะศักยภาพ : ทั่วไปและที่มีอยู่ศักยภาพ ตัวอย่างของศักยภาพทั่วไปคือศักยภาพของเด็กในการเรียนรู้ ชนิดของศักยภาพที่แสดงออกในสถาปนิกที่กล่าวกันว่ามีศักยภาพในการสร้าง หรือกวี ซึ่งมีศักยภาพที่จะเขียนบทกวีเป็นสิ่งที่เรียกว่ามีศักยภาพที่มีอยู่ ความแตกต่างระหว่างทั้งสองเป็นที่หนึ่งได้รับการเปลี่ยนแปลงศักยภาพในทั่วไป เช่น เด็ก ผู้ที่อยู่ในกระบวนการของการเรียนรู้ ความต้องการที่จะเป็น นอกจากตัวเองเพื่อให้ตระหนักถึงศักยภาพ หรือ อะไรแบบนี้ เป็น จริง ศักยภาพที่มีอยู่ในมืออื่น ๆที่แสดงถึงความคิดของ ครอบครอง ชนิด " มี " ซึ่งมีการเลือกหรือไม่ที่จะนำความรู้ / ศักยภาพในความเป็นจริง . สถาปนิกไม่ได้ต้องสร้างกวีไม่ต้องเขียน แม้ว่าทั้งสองมีจริงๆจะถูกกําหนดโดย ความเชื่อ ความรู้ ศักยภาพที่มีอยู่ ดังนั้นจึงมีอำนาจปฏิเสธ agamben เน้นรูปแบบที่สองของศักยภาพ และมันขยายมาจากความคิดของศักยภาพที่ไม่เพียงแค่มีศักยภาพที่จะทำแบบนี้ หรือแบบนั้น ( เช่นความจุ ) แต่ก็เป็นเฉพาะโหมด " การดำรงอยู่ " ที่พร้อมสามารถหมายถึงไม่ทำ หรือ ไม่ ในการทำเช่นนั้น agamben แยกลักษณะของศักยภาพที่ลดการ actuality ที่ดูแลตัวเองตามที่ศักยภาพ agamben ประสงค์จะให้ความสำคัญและปรัชญานี้วิเคราะห์ 2 ด้านศักยภาพอะไรจะเป็นศักยภาพที่สถิตอยู่ในความเป็นจริงไม่เหมือน ? สิ่งที่รูปแบบมันมีศักยภาพที่จะต่อต้านความเป็นจริงได้ agamben likens เป็นเงา [ skotos ] agamben ส่งกลับอริสโตเติลคือการอภิปรายของความรู้สึก ,