HistorySydney Airport is one of the

History
Sydney Airport is one of the oldest continually operating airports in the world. In 1919, the Australian Aircraft and Engineering Company leased land from the Kensington Racing Club and established an aerodrome at Mascot.

A canvas hangar was built and the first aircraft was assembled. The first flight took place in November 1919 when Nigel Love took off and circled the aerodrome.

By the mid-1920s, regular air services between Sydney, Melbourne and Adelaide were underway and the Australian Government had taken control of the airport. In the 1940s, a passenger terminal was opened and the Cooks River was diverted to allow for the construction of two new runways.

In 1963, work commenced on the construction of the extension of the north-south runway southwards into Botany Bay and in 1965 work commenced on the construction of the International Terminal. In 1989, the parallel (or third) runway was approved and was completed in 1994.

The Australian Government privatised Sydney Airport in 2002.

Infrastructure
Sydney Airport’s airfield has been progressively expanded and modified in response to traffic growth and changes to fleet mix and aircraft size. The airfield consists of parallel runways in a north-south direction, an east-west runway, taxiways and aircraft parking aprons and supporting infrastructure.

The main north-south runway is 3,962 metres long, the parallel runway is 2,438 metres long and the east-west runway is 2,530 metres long. The two north-south runways are equipped with High Intensity Approach Lighting (HIAL) systems and all runways are equipped with Instrument Landing Systems (ILS).

The runways are supported by a taxiway system designed to facilitate the efficient movement of aircraft between the runways and terminals areas. Rapid Exit Taxiways (RETs) are provided on the parallel runways to minimise occupancy time.

Aprons are areas provided to facilitate aircraft parking positions known as stands. There are currently 41 stands for international and freight operations and 57 stands for domestic and regional operations.

Sydney Airport accommodates operations by the full range of aircraft codes with Code C (A320, B737), Code D (B767), Code E (A330, A340, B777 and B747) comprising the majority of operations. Code F services are operated from T1 by A380 aircraft.

The main north-south and east-west runways and their supporting taxiways have been upgraded to accommodate operations by aircraft up to and including the A380.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติสนามบินซิดนีย์เป็นหนึ่งในสนามการทำงานอย่างต่อเนื่องที่เก่าที่สุดในโลก ในปี 1919 ออสเตรเลียอากาศยานและวิศวกรรม บริษัทเช่าที่ดินจากคลับแข่งเคนซิงตัน และก่อตั้งเป็นแอโรโดรมที่มิ่งขวัญ เครื่องบินของผ้าใบ และเครื่องบินลำแรกที่ประกอบ บินครั้งแรกเกิดขึ้นในปี 1919 พฤศจิกายนเมื่อรักไนเจลเอาออก และแอโรโดรมวงกลม โดยกลางปี 1920 อากาศปกติระหว่างซิดนีย์ เมลเบิร์น และ Adelaide ดำเนิน และรัฐบาลออสเตรเลียได้ดำเนินการควบคุมของสนามบิน ในปี 1940 เปิดอาคารผู้โดยสาร และพ่อครัวแม่นื่อนุญาตการก่อสร้างรันเวย์ใหม่สอง ในปี 1963 เริ่มทำงานในการก่อสร้างส่วนขยายของกระจายวิ่งเหนือ-ใต้ เข้าอ่าวโบตานี และ ในปี 1965 งานเริ่มในการก่อสร้างอาคารผู้โดยสารระหว่างประเทศ ในปี 1989 รันเวย์ขนาน (หรือสาม) ได้รับการอนุมัติ และเสร็จในปี 1994 รัฐบาลออสเตรเลียเอกชนสนามบินซิดนีย์ใน 2002โครงสร้างพื้นฐานสนามบินซิดนีย์แอร์พอร์ตได้รับขยายความก้าวหน้า และแก้ไขในการตอบสนองการเจริญเติบโตของการจราจรและการเปลี่ยนแปลงขนาดกองเรือผสมและเครื่องบิน ชั้นประกอบด้วยรันเวย์ขนานในทิศทางเหนือ-ใต้ รันเวย์มีตะวันออกตะวันตก กมธ และเครื่องบินที่จอดรถผ้ากันเปื้อน และสนับสนุนโครงสร้างพื้นฐาน รันเวย์หลักเหนือ-ใต้คือ 3,962 เมตรยาว รันเวย์ขนานคือ 2,438 เมตรยาว และรันเวย์ตะวันออกตะวันตกมี 2,530 เมตรยาว เหนือ-ใต้วินโดว์พร้อมระบบสูงเข้มแนวแสง (HIAL) และรันเวย์ทั้งหมดประกอบด้วยเครื่องบินระบบ (ILS) รันเวย์ได้รับการสนับสนุน โดยระบบ taxiway เพื่อช่วยให้การเคลื่อนไหวที่มีประสิทธิภาพของเครื่องบินระหว่างพื้นที่รันเวย์และอาคารผู้โดยสาร กมธออกอย่างรวดเร็ว (RETs) ไว้บนรันเวย์แบบขนานเพื่อลดจำนวนผู้เข้าพักครั้งนี้ ผ้ากันเปื้อนมีพื้นที่ให้บริการเพื่ออำนวยความสะดวกจอดตำแหน่งเรียกว่ายืนเครื่องบิน มีสำหรับนานาชาติ และการดำเนินการขนส่งในปัจจุบัน 41 ยืนและยืน 57 สำหรับการดำเนินการภายในประเทศ และภูมิภาค สนามบินซิดนีย์รองรับการดำเนินงาน โดยช่วงเต็มของรหัสเครื่องบินด้วยรหัส C (A320, B737), รหัส D (B767), รหัส E (A330, A340, B777 และ B747) ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของการดำเนินงาน รหัส F บริการบินจาก T1 โดยเครื่องบิน A380 หลักเหนือ-ใต้ และตะวันออกตะวันตกรันเวย์และกมธสนับสนุนของพวกเขาได้รับการปรับรุ่นเพื่อรองรับการดำเนินการ โดยเครื่องบิน และ รวมกับ a380 ของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติ
สนามบินซิดนีย์เป็นหนึ่งในสนามบินที่เก่าแก่ที่สุดในการดำเนินงานอย่างต่อเนื่องในโลก ในปี 1919, ออสเตรเลียอากาศยานและวิศวกรรม บริษัท เช่าที่ดินจากเคนซิงตันซิ่งคลับและสร้างสนามบินที่ Mascot.

โรงเก็บเครื่องบินผ้าใบถูกสร้างขึ้นและเครื่องบินลำแรกประกอบ เที่ยวบินแรกที่เกิดขึ้นในปี 1919 เมื่อเดือนพฤศจิกายนไนเจลความรักเอาออกและวงกลมสนามบิน.

โดยในช่วงกลางปี ค.ศ. 1920, บริการทางอากาศอย่างสม่ำเสมอระหว่างซิดนีย์, เมลเบิร์นแอดิเลดและกำลังเตรียมการและรัฐบาลออสเตรเลียได้รับการควบคุมของสนามบิน ในปี 1940 ที่อาคารผู้โดยสารถูกเปิดและแม่น้ำ Cooks ถูกเบี่ยงเบนไปอนุญาตให้มีการก่อสร้างของทั้งสองรันเวย์ใหม่.

ในปี 1963 เริ่มทำงานในการก่อสร้างส่วนขยายของรันเวย์ทิศตะวันตกเฉียงใต้ที่ทางทิศใต้ลงไปในอ่าวโบตาและในปี 1965 การทำงาน เริ่มการก่อสร้างของอินเตอร์มินัล ในปี 1989 ขนาน (หรือสาม) รันเวย์ได้รับการอนุมัติและเสร็จสมบูรณ์ในปี 1994

รัฐบาลออสเตรเลียแปรรูปสนามบินซิดนีย์ในปี 2002

โครงสร้างพื้นฐาน
ที่สนามบินซิดนีย์ของสนามบินได้รับการขยายความก้าวหน้าและการปรับเปลี่ยนในการตอบสนองต่อการเจริญเติบโตของการจราจรและการเปลี่ยนแปลงในการผสมกองทัพเรือและขนาดเครื่องบิน . สนามบินประกอบด้วยรันเวย์ขนานในทิศทางทิศตะวันตกเฉียงใต้รันเวย์ทิศตะวันออกทิศตะวันตก, ทางขับและผ้ากันเปื้อนลานจอดอากาศยานและโครงสร้างพื้นฐานที่สนับสนุน.

หลักรันเวย์ทิศตะวันตกเฉียงใต้มีความยาว 3,962 เมตรรันเวย์ขนานคือ 2,438 เมตรยาวและ east- รันเวย์ทิศตะวันตกมีความยาว 2,530 เมตร ทั้งสองรันเวย์ทิศตะวันตกเฉียงใต้มีการติดตั้งด้วยวิธีการความหนาแน่นสูงโคมไฟระบบ (HIAL) และรันเวย์ทั้งหมดมีการติดตั้งเครื่องมือเชื่อมโยงไปถึงระบบ (ILS).

ทางขึ้นลงได้รับการสนับสนุนโดยระบบ taxiway ที่ออกแบบมาเพื่ออำนวยความสะดวกในการเคลื่อนไหวที่มีประสิทธิภาพของเครื่องบินระหว่างรันเวย์และ พื้นที่อาคาร อย่างรวดเร็วออกจากทางขับ (RETS) มีไว้ในรันเวย์ขนานเพื่อลดเวลาในการเข้าพัก.

Aprons เป็นพื้นที่ที่จัดไว้ให้เพื่อความสะดวกในตำแหน่งที่ลานจอดอากาศยานที่รู้จักกันเป็นยืน ขณะนี้มี 41 ยืนสำหรับการดำเนินงานระหว่างประเทศและการขนส่งสินค้าและ 57 ยืนสำหรับการดำเนินงานในประเทศและในระดับภูมิภาค.

สนามบินซิดนีย์รองรับการดำเนินงานโดยเต็มรูปแบบของรหัสเครื่องบินกับรหัส C (A320, B737) รหัส D (B767) รหัส E (A330, A340, B777 และ B747) ซึ่งเป็นส่วนประกอบหลักของการดำเนินงาน บริการรหัส F มีการดำเนินการจาก T1 โดยเครื่องบิน A380.

หลักทิศตะวันตกเฉียงใต้และทิศตะวันออกทิศตะวันตกรันเวย์และแท็กซี่เวย์สนับสนุนของพวกเขาได้รับการอัพเกรดเพื่อรองรับการดำเนินงานโดยเครื่องบินและรวมถึงเอ 380

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติสนามบินซิดนีย์เป็นหนึ่งในที่เก่าแก่ที่สุดอย่างต่อเนื่องในการดำเนินงานท่าอากาศยานทั่วโลก 1919 บริษัทอากาศยานออสเตรเลียและวิศวกรรมที่เช่าที่ดินจากเคนซิงตัน สโมสรแข่งม้า และก่อตั้งสนามบินใน Mascotผ้าใบกั้น ถูกสร้างขึ้นและอากาศยานแรกประกอบ การบินครั้งแรกเกิดขึ้นในเดือนพฤศจิกายนค.ศ. 1919 เมื่อไนเจล ชอบถอดสองสนามบิน .โดย mid-1920s ปกติบริการเดินอากาศระหว่างซิดนีย์ เมลเบิร์น และแอดิเลด กำลังดำเนินการ และรัฐบาลออสเตรเลียได้ยึดการควบคุมของสนามบิน ในยุค 40 , อาคารผู้โดยสารถูกเปิดออกและพ่อครัวแม่น้ำถูกเบี่ยงเบนเพื่อให้สามารถสร้างสองรันเวย์ใหม่ในปี 1963 , งานเริ่มต้นในการก่อสร้างส่วนขยายของใต้รันเวย์ทางทิศใต้เข้าสู่อ่าวพฤกษศาสตร์และใน 1965 เริ่มทำงานเกี่ยวกับการก่อสร้างอาคารระหว่างประเทศ ในปี 1989 , ขนาน ( หรือสาม ) รันเวย์ที่ได้รับการอนุมัติและเสร็จสมบูรณ์ในปี 1994รัฐบาลออสเตรเลียการแปรรูปสนามบินซิดนีย์ในปี 2002โครงสร้างพื้นฐานสนามบินซิดนีย์สนามบินได้รับความก้าวหน้าในการขยายและปรับเปลี่ยนการเปลี่ยนแปลงการจราจรการเจริญเติบโตและผสมอย่างรวดเร็ว และขนาดเครื่องบิน สนามบินประกอบด้วยขนานสะพานในทิศทางเหนือ - ใต้ ตะวันออก - ตะวันตกเป็นรันเวย์ taxiways และเครื่องบินจอดรถ aprons และสนับสนุนโครงสร้างพื้นฐานทางวิ่งทิศเหนือใต้ หลักคือ 3962 เมตรยาว รันเวย์ขนานเป็น 2438 เมตรยาวและรันเวย์ตะวันออก - ตะวันตกคือ 2530 เมตรยาว 2 เหนือ - ใต้สะพานมีการติดตั้งไฟแบบความเข้มสูง ( hial ) ระบบและสะพานทั้งหมดมีการติดตั้งระบบเครื่องลงจอด ( ILS )สะพานที่ได้รับการสนับสนุนโดยแท็กซี่เวย์ระบบที่ออกแบบมาเพื่ออำนวยความสะดวกการเคลื่อนไหวของอากาศยานระหว่างสะพานและอาคารพื้นที่ที่มีประสิทธิภาพ taxiways ออกอย่างรวดเร็ว ( rets ) ไว้บนสะพานขนานเพื่อลดเวลาที่เข้าพักผ้ากันเปื้อนมีพื้นที่ให้จอดรถเพื่ออำนวยความสะดวกอากาศยานตำแหน่งเรียกว่า ยืน ขณะนี้มี 41 หมายถึงการดำเนินการและ 57 หมายถึงปฏิบัติการในประเทศและระดับภูมิภาคและระหว่างประเทศ การขนส่งสนามบินซิดนีย์ รองรับปฏิบัติการ โดยช่วงเต็มของเครื่องบินรหัสกับรหัส C ( A320 , b737 ) , รหัส D ( b767 ) , รหัส E ( ฉบับ a340 ระหว่าง , และ , b747 ) ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของการดำเนินงาน รหัส F บริการดำเนินการจาก T1 โดย A380 เครื่องบินเหนือ - ใต้และตะวันออก - ตะวันตกสะพานหลักและสนับสนุน taxiways ได้รับการอัพเกรดเพื่อรองรับการดำเนินงาน โดยเครื่องบินจนถึงและรวมทั้ง A380 .