2.3 Iodine number (Iodine test) The

2.3 Iodine number (Iodine test) The Iodine test is a test method that covers the determination of the relative activation level of activated carbons by the adsorption of iodine from aqueous solution. The amount of iodine adsorbed (in milligrams) by 1g of carbon using test conditions is called the iodine number. The iodine number is a relative indicator of porosity in an activated carbon. Iodine number is a rough measure of capacity of small molecules and correlates with surface area (Keller et al., 1987) and may be used as an approximation of surface area for activated carbons. Here, a standard iodine solution was treated with three different known weights of activated carbon under laboratory conditions. The carbon treated solutions were filtered to separate the carbon from treated iodine solution (filtrate). The remaining iodine in the filtrate was measured by titration. The amount of iodine removed per gram of activated carbon was determined for each dosage and the average taken. Also the resulting data was used to plot an adsorption isotherm. The steps taken in determining iodine number test are clearly spelt out in Figure 2.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.3 ไอโอดีน (ไอโอดีนทดสอบ) หมายเลขไอโอดีนทดสอบวิธีการทดสอบที่ครอบคลุมมุ่งมั่นต้องการเปิดใช้งานญาติ carbons เปิดใช้งาน โดยการดูดซับไอโอดีนละลาย ได้ จำนวนไอโอดีน adsorbed (ใน milligrams) โดย 1 กรัมของคาร์บอนที่ใช้ทดสอบเงื่อนไขคือหมายเลขไอโอดีน หมายเลขไอโอดีนเป็นตัวบ่งชี้สัมพัทธ์ของ porosity ในการใช้งานแล้วคาร์บอน หมายเลขไอโอดีนเป็นหน่วยวัดกำลังการผลิตของโมเลกุลขนาดเล็กหยาบ และคู่กับพื้นที่ผิว (เคลเลอร์ et al., 1987) และอาจใช้การประมาณพื้นที่ carbons เปิดใช้งาน ที่นี่ โซลูชันมาตรฐานไอโอดีนถูกรักษา ด้วยสามอื่นทราบน้ำหนักของคาร์บอนภายใต้สภาพห้องปฏิบัติการ โซลูชั่นถือว่าคาร์บอนที่ถูกกรองแยกคาร์บอนจากโซลูชันไอโอดีนบำบัด (สารกรอง) ไอโอดีนเหลือในสารกรองถูกวัด โดยการไทเทรต จำนวนไอโอดีนเอาต่อกรัมของคาร์บอนที่ถูกกำหนดสำหรับแต่ละขนาดและค่าเฉลี่ยที่นำมา ยัง มีใช้ข้อมูลผลลัพธ์จะพล็อต isotherm การดูดซับ ขั้นตอนที่ใช้ในการกำหนดทดสอบหมายเลขไอโอดีนชัดเจนมี spelt ออกในรูปที่ 2

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.3 จำนวนไอโอดีน (Iodine ทดสอบ) การทดสอบไอโอดีนเป็นวิธีการทดสอบที่ครอบคลุมการกำหนดระดับการเปิดใช้ญาติของถ่านกัมมันโดยการดูดซับไอโอดีนจากสารละลาย ปริมาณของการดูดซับไอโอดีน (ในมิลลิกรัม) โดย 1 กรัมของคาร์บอนโดยใช้เงื่อนไขการทดสอบที่เรียกว่าจำนวนไอโอดีน จำนวนไอโอดีนเป็นตัวบ่งชี้ความสัมพันธ์ของความพรุนในถ่านกัมมัน จำนวนไอโอดีนเป็นตัวชี้วัดที่หยาบกร้านของความจุของโมเลกุลขนาดเล็กและมีความสัมพันธ์กับพื้นที่ผิว (เคลเลอร์ et al., 1987) และอาจจะนำมาใช้เป็นประมาณการของพื้นที่ผิวสำหรับถ่านกัมมัน นี่เป็นทางออกที่ไอโอดีนมาตรฐานได้รับการรักษาที่มีสามน้ำหนักที่แตกต่างกันที่เป็นที่รู้จักของถ่านกัมภายใต้สภาพห้องปฏิบัติการ คาร์บอนโซลูชั่นได้รับการรักษาที่ถูกกรองเพื่อแยกคาร์บอนจากสารละลายไอโอดีนได้รับการรักษา (กรอง) ไอโอดีนที่เหลืออยู่ในการกรองโดยวัดจากการไตเตรท ปริมาณของไอโอดีนลบออกต่อกรัมของถ่านกัมมันถูกกำหนดสำหรับแต่ละปริมาณและโดยเฉลี่ย นอกจากนี้ข้อมูลที่เกิดถูกใช้ในการพล็อตไอโซเทอมการดูดซับ ขั้นตอนการดำเนินการในการกำหนดจำนวนการทดสอบไอโอดีนที่สะกดอย่างชัดเจนในรูปที่ 2

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.3 ไอโอดีน ( ไอโอดีนทดสอบ ) ไอโอดีนทดสอบวิธีการทดสอบที่ครอบคลุมถึงการกระตุ้นระดับสัมพัทธ์ของถ่านกัมมันต์โดยการดูดซับไอโอดีนจากสารละลาย . ปริมาณสารดูดซับ ( มิลลิกรัม ) โดย 1G ของคาร์บอนที่ใช้ทดสอบเงื่อนไขที่เรียกว่าไอโอดีนนัมเบอร์ ค่าไอโอดีนนัมเบอร์เป็นตัวบ่งชี้สัมพัทธ์ของความพรุนในคาร์บอนเลขไอโอดีนเป็นมาตรการที่ขรุขระของความจุของโมเลกุลขนาดเล็ก และมีความสัมพันธ์กับพื้นที่ผิว ( เคลเลอร์ et al . , 1987 ) และอาจจะใช้เป็นค่าประมาณของพื้นที่ผิวสำหรับถ่านกัมมันต์ ที่นี่ สารละลายไอโอดีนได้มาตรฐานได้รับการต่าง ๆ ทั้งสามรู้จักน้ำหนักคาร์บอนภายใต้สภาวะในห้องปฏิบัติการคาร์บอนรักษาโซลูชั่นกรองเพื่อแยกคาร์บอนจากโซลูชั่นรักษาไอโอดีน ( 148 ) เหลือไอโอดีนในการวัดโดยเทคนิคการไทเทรต ปริมาณไอโอดีนออกต่อกรัมถ่านกัมมันต์ถูกกำหนดในแต่ละครั้ง และโดยเฉลี่ยแล้ว ยังส่งผลให้ข้อมูลที่ใช้พล็อตการดูดซับ .ขั้นตอนในการกำหนดหมายเลขทดสอบไอโอดีนจะชัดเจนสะกดออกมาในรูปที่ 2