David Levine and Gary Painter (2003

David Levine and Gary Painter (2003) use a within-school propensity-score
matching estimator—using quantitative methods to “match” individuals with an
equal propensity to give birth as a teen and then comparing outcomes for those
matched pairs who differ in teen childbearing outcomes—to identify causal effects
on educational attainment. They use data from the 1988 National Educational
Longitudinal Survey. The authors view their fifi ndings as suggesting (p. 898) that
a “substantial portion of the relation between teen childbearing and high school
completion is due to preexisting disadvantages of the young women, not due to
the childbirth itself . . . Thus, half or more of the young mother’s disadvantages
would not have been eliminated by the young women waiting until their twenties
to have children.”
The evidence regarding the outcomes for the children of teen mothers similarly
fifi nds that observed differences reflfl ect selection on the part of who becomes a
teen mother, not the negative consequences of teen childbearing itself. Geronimus,
Korenman, and Hillemeier (1994) employ a “within family” estimation strategy
that compares outcomes for fifi rst cousins born to sisters of different ages. This
analysis fifi nds that children of teen mothers appear to score no worse on measures
of development than their fifi rst cousins whose mothers had fifi rst births after their
teen years. A more recent paper by Mullin (2005) employs the empirical approach
of Hotz, Mullin, and Sanders (1997)—a bounded instrumental variables treatment
framework relying on the occurrence of “miscarriages”—to assess the effect of teen
childbearing on children. His analysis fifi nds that delaying childbearing for nonblack
teen mothers actually leads to inferior outcomes for the children. Building on the
literature, Sepulveda (2010) extends the Ashcraft and Lang (2010) approach to
the case of children. He estimates the causal effect of teen childbearing on children’s
outcomes to be a tightly bounded zero. Our reading of the most rigorous
empirical studies to date is that the data reject the hypothesis that the children of
teenage mothers would have experienced better outcomes had those same mothers
delayed pregnancy until after age 19.
Taken as a whole, previous research has had considerable diffifi culty fifi nding
much evidence in support of the claim that teen childbearing has a causal impact on
mothers and their children. Instead, at least a substantial majority of the observed
correlation between teen childbearing and inferior outcomes is the result of underlying
differences between those who give birth as a teen and those who do not.
Intendedness
In 1994 and 2001, respectively, 77 percent and 82 percent of teen pregnancies
were reported as “unintended.” Indeed, among all women of childbearing age,
half of all pregnancies are reported to be unintended (Finer and Henshaw 2006).
Unintended pregnancies are related to a host of inferior outcomes for mothers and
children, including higher rates of low birth weight and infant mortality, depression,
and domestic violence, among others (Brown and Eisenberg 1995).
However, interpreting these statistics is diffifi cult (Trussell, Vaughan, and Stanford
1999; Santelli et al. 2003). The common sources for pregnancy “intention” are the
National Survey of Family Growth (NSFG) and the Pregnancy Risk Assessment Monitoring System (PRAMS). A fi rst diffi culty is that the questions about intention
are asked retrospectively: the NSFG asks the question after the child is born and the
PRAMS asks the question when the woman is pregnant. For women in their 20s, a
common belief in the research community is that too few births get reported as “unintended,”
because after women have become pregnant and given birth they view the
event as a happy one. In fact, Joyce, Kaestner, and Korenman (2002) report that it is
not uncommon for reported pregnancy intentions to change between the time of the
pregnancy to a period after the child was born, with more women changing towards
a more positive assessment than the reverse. When one focuses on teen fertility, we
would argue that it is not generally socially acceptable to report that you “wanted” to
get pregnant as a teenager, either at the time of conception, after pregnancy, or after
the child is born. So survey rates of “unintendedness” would be biased upward.
Reports of pregnancy intendedness also contain inconsistencies that are hard
to reconcile. Trussell, Vaughan, and Stanford (1999), for instance, report that onethird
of women who report that their pregnancies began with a contraceptive failure
also reported that the pregnancy was intended. Moreover, 41 percent of those who
reported a contraceptive failure that led to an unintended pregnancy also report
that they were happy about their pregnancy.
A plausible interpretation here is that “intendedness” is not a dichotomous
variable, but instead reflfl ects a continuum. A woman may not have planned in
advance to become pregnant, but she may have been ambivalent towards whether a
pregnancy might occur.
We use data from the Behavioral Risk Factor Surveillance System to tabulate
why some sexually active women report not using birth control. We are interested in
gaining some insight into whether unintended pregnancies are more often associated
with unwantedness as opposed to ambivalence. In addition, we hope to gain
some insight into how often limited information or limited access to contraception
is to blame for a would-be unintended pregnancy. The purpose of these data is to
track health outcomes and risky behaviors for adults (age 18 and over). We identify
a sample of 230 women age 18 and 19 in the 2002 and 2004 surveys who are sexually
active, unmarried, and not using birth control. Only 15 percent report that
they were not expecting to have sex, and 11 percent report that they did not think
that they could become pregnant. Remarkably, only 2 percent report that they
could not afford birth control. In fact, 20 percent of them report that they either
want to get pregnant or do not care if they get pregnant. The most common answer
by far—45 percent—that women gave for not using birth control is “other reason.”
Although these fifi ndings pertain specififi cally to older teens, our interpretation of
these data at least for this age group is that the non-use of contraception among
these sexually active women reflfl ects to a large degree a general sense of ambivalence
toward becoming pregnant.
Hohmann-Marriott (2011) investigates the concept of ambivalence by
comparing a woman’s report of what she labels attitudes, behavior, and emotion
using data from the Early Childhood Longitudinal Study—Birth Cohort (ECLS-B).
“Attitudes” reflfl ect standard wantedness and timing questions. “Behavior” addresses
contraceptive use and reasons for non-use. “Emotions” address happiness towards the birth. She defi nes ambivalence towards a birth based on contradictory answers to
the categories of questions. For instance, a woman whose pregnancy was categorized
as unintended, but who did not use contraception prior to pregnancy is defifi ned
to have been ambivalent towards the pregnancy. Overall, Hohmann-Marriott fifi nds
that 39 percent of births reflfl ect ambivalence on the part of the mother, as compared
to much lower rates of 13 percent being truly unintended. However, these data
only include women who gave birth, and who are more inclined towards positive
intentions than a sample of all pregnancies because many unintended pregnancies
end in abortion.
Our reading of the evidence is that ambivalence towards a pregnancy is reasonably
common. Ambivalence toward pregnancy has very different policy implications
than unwantedness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

David Levine และ Gary จิตรกร (2003) ใช้คะแนนสิ่งที่อยู่ภายในโรงเรียนประมาณการจับคู่โดยใช้วิธีการเชิงปริมาณเพื่อให้ "ตรงกับ" บุคคลที่มีการสิ่งที่เท่ากันเพื่อให้เกิดเป็นวัยรุ่นแล้ว เปรียบเทียบผลลัพธ์ที่จับคู่คู่ที่แตกต่างในผล childbearing วัยรุ่น — ระบุสาเหตุผลกระทบในการศึกษาโดยการ ใช้ข้อมูลจาก 1988 ชาติศึกษาสำรวจระยะยาว ผู้เขียนดู ndings ของ fifi เป็นการแนะนำ (p. 898) ที่"พบส่วนของความสัมพันธ์ระหว่างวัยรุ่น childbearing และโรงเรียนมัธยมเสร็จจากอิงข้อเสียของสตรี ไม่เนื่องคลอดเอง... ดังนั้น ครึ่งหนึ่งหรือมากกว่าของมารดาเด็กเสียจะไม่ได้ถูกตัดออก โดยหญิงสาวที่รอจนยี่ของพวกเขาเพื่อให้เด็ก"หลักฐานเกี่ยวกับผลที่เด็กวัยรุ่นมารดาในทำนองเดียวกันnds fifi ที่สังเกตความแตกต่าง reflfl ect เลือกในส่วนที่เป็น การแม่วัยรุ่น ไม่ลบผลของ childbearing วัยรุ่นเอง GeronimusKorenman และ Hillemeier (1994) ใช้การประเมินแบบ "ภายในครอบครัว" กลยุทธ์ที่เปรียบเทียบผลการเกิดกับพี่น้องต่างวัยของลูกพี่ลูกน้อง rst fifi นี้nds fifi วิเคราะห์ว่า เด็กของมารดาวัยรุ่นจะ คะแนนไม่แย่ลงบนวัดพัฒนากว่าของ fifi rst ลูกพี่ลูกน้องมารดามี fifi rst เกิดหลังจากการปีวัยรุ่น ล่าสุดเพิ่มเติมกระดาษ โดย Mullin (2005) ใช้วิธีประจักษ์Hotz, Mullin และแซนเดอร์ส์ (1997) ซึ่งการรักษากี่ตัวแปรที่บรรเลงกรอบที่อาศัยการเกิดขึ้นของ "แท้งบุตร" ซึ่งการประเมินผลของวัยรุ่นchildbearing กับเด็ก เขาวิเคราะห์ fifi nds ที่ childbearing delaying สำหรับ nonblackวัยรุ่นมารดาจริงนำไปสู่ผลลัพธ์ที่น้อยสำหรับเด็ก อาคารวรรณกรรม เซบู (2010) ขยายราคา Ashcraft และลัง (2010) วิธีการกรณีของเด็ก เขาประเมินผลสาเหตุของ childbearing วัยรุ่นเด็กผลที่ได้จะ แน่นกี่ศูนย์ อ่านของเราอย่างเข้มงวดที่สุดผลการศึกษาวันที่เป็นข้อมูลปฏิเสธสมมติฐานว่า ที่เด็กมารดาวัยรุ่นจะมีประสบการณ์ดีผลมีมารดาผู้เดียวตั้งครรภ์ล่าช้าจนกระทั่งหลังจากอายุ 19ดำเนินการวิจัยทั้งหมด ก่อนหน้านี้มี nding culty fifi diffifi มากหลักฐานมากสนับสนุนเคลม childbearing วัยรุ่นมีผลกระทบเชิงสาเหตุมารดาและบุตร แทน ที่พบส่วนใหญ่ที่พบความสัมพันธ์ระหว่างวัยรุ่น childbearing และผลที่ได้น้อยเป็นผลของต้นความแตกต่างระหว่างผู้ที่ให้กำเนิดเป็นวัยรุ่นและผู้ที่ไม่Intendednessในปี 1994 และปี 2001 ตามลำดับ ร้อยละ 77 และร้อยละ 82 ของการตั้งครรภ์วัยรุ่นมีรายงานเป็น "ไม่ตั้งใจ" ในหมู่ผู้หญิงทุกวัย childbearing แน่นอนครึ่งหนึ่งของการตั้งครรภ์ทั้งหมดจะรายงานว่า ไม่ได้ตั้งใจ (Finer และ Henshaw 2006)ตั้งใจตั้งครรภ์เกี่ยวข้องกับโฮสต์ของผลลัพธ์น้อยสำหรับมารดา และเด็ก รวมถึงราคาสูงน้ำหนักต่ำเกิดและการตายทารก ซึมเศร้าและความรุนแรงใน ครอบครัว หมู่คนอื่น ๆ (Brown และ 1995 ไอเซนเบิร์ก)อย่างไรก็ตาม ทำนายสถิติเหล่านี้เป็นลัทธิ diffifi (Trussell วอน และสแตนฟอร์ดปี 1999 Santelli et al. 2003) แหล่งทั่วไปสำหรับการตั้งครรภ์ "ความตั้งใจ" เป็นการสำรวจแห่งชาติของครอบครัวเจริญเติบโต (NSFG) และประเมินความเสี่ยงการตั้งครรภ์ที่ตรวจสอบระบบ(รถเข็นให้) แบบไร้สาย rst diffi culty คือคำถามเกี่ยวกับความตั้งใจขอย้อนหลังได้: NSFG การถามคำถามหลังจากคลอดเด็กและรถเข็นให้ถามคำถามเมื่อหญิงตั้งครรภ์ สำหรับผู้หญิงในวัย 20 การมีความเชื่อร่วมกันในชุมชนวิจัยที่ได้รับรายงานเกิดน้อยเกินไปเป็น "โดยไม่ได้ตั้งใจเพราะหลัง จากผู้หญิงได้กลายเป็นที่ตั้งครรภ์ และ ให้กำเนิดพวกเขาดูเหตุการณ์เป็นหนึ่งมีความสุข ในความเป็นจริง Joyce, Kaestner และ Korenman (2002) รายงานมีไม่ใช่สำหรับความตั้งใจตั้งครรภ์รายงานการเปลี่ยนแปลงระหว่างเวลาตั้งครรภ์ในระยะหลังจากเด็กเกิด มีหญิงที่เปลี่ยนแปลงไปมากการประเมินที่เป็นบวกมากขึ้นกว่าตรงกันข้าม เมื่อหนึ่งเน้นวัยรุ่นความอุดมสมบูรณ์ เราจะโต้แย้งว่า ไม่โดยทั่วไปแล้วสังคมยอมรับรายงานที่คุณ "อยาก"ตั้งครรภ์ที่เป็นวัยรุ่น ทั้งเวลาของครรภ์ หลังคลอด หรือหลังเด็กจะเกิด เพื่อ สำรวจราคาของ "unintendedness" จะมีภาพขึ้นรายงานของ intendedness การตั้งครรภ์จะประกอบด้วยความขัดแย้งที่ยากการกระทบยอด Trussell วอน และสแตนฟอร์ด (1999), เช่น รายงานที่ onethirdผู้หญิงที่รายงานว่า ตนตั้งครรภ์เริ่มต้น ด้วยความล้มเหลวในการคุมกำเนิดนอกจากนี้ยัง รายงานว่า ตั้งครรภ์ไว้ นอกจากนี้ 41 เปอร์เซ็นต์ของผู้ที่รายงานยังรายงานความล้มเหลวการคุมกำเนิดที่นำไปสู่การตั้งครรภ์ที่ไม่ตั้งใจว่า พวกเขามีความสุขกับการตั้งครรภ์มีความเป็นไปได้ที่นี่ "intendedness" ไม่ใช่เป็น dichotomousตัวแปร แต่แทนที่ reflfl ects เป็นความต่อเนื่อง ผู้หญิงอาจไม่มีการวางแผนล่วงหน้าการตั้งครรภ์ แต่เธออาจได้รับไม่แน่ใจต่อว่าเป็นตั้งครรภ์อาจเกิดขึ้นเราใช้ข้อมูลจากระบบเฝ้าระวังปัจจัยเสี่ยงพฤติกรรมเพื่อกดแท็บทำไมผู้หญิงบางคนที่ใช้งานอยู่ทางเพศรายงานไม่ได้ใช้คุมกำเนิด เรามีความสนใจในได้รับเป็นว่าตั้งครรภ์โดยไม่ได้ตั้งใจจะมากขึ้นมี unwantedness จำกัด ambivalence นอกจากนี้ เราหวังว่าจะได้รับเป็นข้อมูลที่จำกัดจำนวนครั้ง หรือจำกัดการเข้าถึงการคุมกำเนิดเป็นโทษสำหรับการตั้งครรภ์โดยไม่ได้ตั้งใจปรากฏ วัตถุประสงค์ของข้อมูลเหล่านี้คือติดตามผลลัพธ์สุขภาพและพฤติกรรมเสี่ยงสำหรับผู้ใหญ่ (อายุ 18 และกว่า) เราระบุตัวอย่างของ 230 ผู้หญิงอายุ 18 และ 19 ในการสำรวจ 2002 และ 2004 ทางเพศใช้งาน โสด และไม่ได้ใช้คุมกำเนิด ร้อยละ 15 เท่านั้นรายงานที่พวกเขาไม่ต้องการมีเพศสัมพันธ์ รายงาน 11 เปอร์เซ็นต์ที่พวกเขาไม่ได้คิดว่าให้พวกเขาสามารถตั้งครรภ์ อย่างยิ่ง รายงานเพียง 2 เปอร์เซ็นต์ที่พวกเขาไม่สามารถควบคุมการเกิด ในความเป็นจริง รายงานร้อยละ 20 ของพวกเขาที่พวกเขาทั้งสองต้องการตั้งครรภ์ หรือไม่ดูแลถ้าพวกเขาได้รับการตั้งครรภ์ คำตอบที่พบบ่อยที่สุดโดย — 45 เปอร์เซ็นต์ — ผู้หญิงให้ใช้การคุมกำเนิดไม่เป็น "เหตุผลอื่น ๆ "แม้ว่าเหล่านี้ ndings fifi specififi cally กับวัยรุ่นเก่า ของเราตีความที่เกี่ยวข้องข้อมูลเหล่านี้น้อยในกลุ่มอายุนี้คือ การไม่ใช้การคุมกำเนิดในหมู่ects reflfl เหล่านี้ผู้หญิงทางเพศงานระดับใหญ่ความรู้สึกทั่วไปของ ambivalenceต่อการตั้งครรภ์แนวคิดของ ambivalence โดยตรวจสอบ Hohmann-แมริออท (2011)เปรียบเทียบรายงานสิ่งที่เธอป้ายทัศนคติ พฤติกรรม และอารมณ์ของผู้หญิงใช้ข้อมูลจากการศึกษาระยะยาวเด็กต้น — เกิด Cohort (เปิดผนึก-B)"ทัศนคติ" reflfl ect มาตรฐาน wantedness และคำถามเกี่ยวกับเวลา "พฤติกรรม" ที่อยู่ใช้คุมกำเนิดและสาเหตุที่ไม่ใช้ "อารมณ์" ความสุขต่อการเกิด เธอ defi nes ambivalence ต่อเกิดตามคำตอบขัดแย้งประเภทของคำถาม ตัวอย่าง หญิงตั้งครรภ์ที่ถูกแบ่งไม่ตั้งใจเป็น แต่ที่ไม่ได้ใช้คุมกำเนิดก่อนตั้งครรภ์ defifi เน็ดที่ได้ไม่แน่ใจต่อการตั้งครรภ์ โดยรวม แมริออท Hohmann fifi ndsร้อยละ 39 ที่เกิด reflfl ect ambivalence ในส่วนของมารดา เป็นการเปรียบเทียบมากลดราคา 13 เปอร์เซ็นต์ความตั้งใจอย่างแท้จริง อย่างไรก็ตาม ข้อมูลเหล่านี้รวมเฉพาะ ผู้หญิงผู้ให้กำเนิด และที่มีมากขึ้นมักเป็นบวกความตั้งใจมากกว่าตัวอย่างของการตั้งครรภ์ทั้งหมดเนื่องจากตั้งครรภ์โดยไม่ได้ตั้งใจมากสิ้นสุดในการทำแท้งเราอ่านหลักฐานคือว่า ambivalence ต่อตั้งครรภ์สมเหตุสมผลทั่วไป Ambivalence ไปทางตั้งครรภ์มีผลกระทบของนโยบายที่แตกต่างกันมากกว่า unwantedness

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เดวิดเลวีนและแกรี่จิตรกร (2003)
ใช้ภายในโรงเรียนคะแนนนิสัยชอบประมาณการโดยใช้การจับคู่วิธีการเชิงปริมาณที่จะ"ตรงกับ" บุคคลที่มีความโน้มเอียงที่เท่าเทียมกันที่จะให้เกิดเป็นวัยรุ่นแล้วเปรียบเทียบผลสำหรับผู้ที่คู่จับคู่ที่แตกต่างกันในการคลอดบุตรของวัยรุ่นผลลัพธ์ที่จะระบุสาเหตุผลกระทบเกี่ยวกับการสำเร็จการศึกษา พวกเขาใช้ข้อมูลจากการศึกษาแห่งชาติ 1988 การสำรวจระยะยาว ผู้เขียนดู ndings Fifi ของพวกเขาเป็นบอก (พี. 898) ที่เป็น"ส่วนหนึ่งที่สำคัญของความสัมพันธ์ระหว่างวัยรุ่นคลอดบุตรและโรงเรียนมัธยมเสร็จสิ้นเป็นเพราะข้อเสียมาก่อนของหญิงสาวที่ไม่ได้เกิดจากการคลอดบุตรของตัวเอง . . ดังนั้นครึ่งหนึ่งหรือมากกว่าของข้อเสียแม่ของหนุ่มสาวจะไม่ได้ถูกตัดออกจากหญิงสาวรอจนกว่ายี่สิบของพวกเขาจะมีลูก. "หลักฐานเกี่ยวกับผลสำหรับเด็กของมารดาวัยรุ่นในทำนองเดียวกันFifi nds ที่พบความแตกต่าง reflfl เลือก ect บน ส่วนหนึ่งของผู้ที่จะกลายเป็นแม่วัยรุ่นไม่ได้เป็นผลกระทบเชิงลบของวัยรุ่นตั้งครรภ์ตัวเอง Geronimus, Korenman และ Hillemeier (1994) จ้าง "ภายในครอบครัว" กลยุทธ์การประมาณค่าที่เปรียบเทียบผลสำหรับญาติFifi แรกเกิดกับน้องสาวต่างวัย นี้การวิเคราะห์ nds Fifi ว่าเด็กของมารดาวัยรุ่นปรากฏที่จะทำคะแนนไม่เลวร้ายยิ่งเกี่ยวกับมาตรการในการพัฒนากว่าญาติของพวกเขาFifi แรกที่มารดามีการเกิดครั้งแรกของพวกเขาหลังจากที่ Fifi ปีวัยรุ่น กระดาษมากขึ้นโดยที่ผ่านมามัลลิน (2005) มีพนักงานวิธีการเชิงประจักษ์ของHotz, มัลลินและแซนเดอ (1997) -a ขอบเขตการรักษาตัวแปรกรอบอาศัยการเกิดขึ้นของ"การแท้งบุตรที่" -to ประเมินผลของวัยรุ่นตั้งครรภ์ในเด็ก nds Fifi การวิเคราะห์ของเขาที่ล่าช้าในการคลอดบุตรสำหรับ nonblack มารดาวัยรุ่นจริงจะนำไปสู่ผลลัพธ์ที่ด้อยกว่าสำหรับเด็ก อาคารในวรรณกรรม Sepulveda (2010) ขยาย Ashcraft และหรั่ง (2010) วิธีการที่กรณีของเด็ก เขาประเมินผลสาเหตุการคลอดบุตรในวัยรุ่นของเด็กผลลัพธ์จะเป็นศูนย์ bounded แน่น การอ่านของเราที่เข้มงวดที่สุดการศึกษาเชิงประจักษ์ถึงวันคือข้อมูลปฏิเสธสมมติฐานที่ว่าเด็กของมารดาวัยรุ่นจะได้ผลลัพธ์ที่ดีกว่าประสบการณ์ได้มารดาเดียวกันนั้นล่าช้าการตั้งครรภ์จนถึงหลังอายุ19 เอาอย่างการวิจัยก่อนหน้านี้ได้มี diffifi มาก Fifi nding culty หลักฐานมากในการสนับสนุนการอ้างว่าการคลอดบุตรของวัยรุ่นที่มีผลกระทบในเชิงสาเหตุแม่และเด็กของพวกเขา แต่อย่างน้อยส่วนใหญ่ที่สำคัญของข้อสังเกตความสัมพันธ์ระหว่างการตั้งครรภ์วัยรุ่นและผลรองลงมาเป็นผลมาจากพื้นฐานความแตกต่างระหว่างผู้ที่ให้กำเนิดเป็นวัยรุ่นและผู้ที่ไม่ได้. Intendedness ในปี 1994 และปี 2001 ตามลำดับคิดเป็นร้อยละ 77 และร้อยละ 82 ของการตั้งครรภ์วัยรุ่นได้รับรายงานว่า"ไม่ได้ตั้งใจ." แท้จริงในหมู่ผู้หญิงทุกคนในวัยเจริญพันธุ์, ครึ่งหนึ่งของการตั้งครรภ์ทั้งหมดจะมีการรายงานที่จะไม่ได้ตั้งใจ (ปลีกย่อยและชอว์ 2006). การตั้งครรภ์ที่ไม่ตั้งใจที่เกี่ยวข้องกับการเป็นเจ้าภาพของผลลัพธ์ที่ด้อยกว่าสำหรับคุณแม่และเด็กรวมทั้งอัตราที่สูงขึ้นของน้ำหนักแรกเกิดต่ำและการตายของทารก, ซึมเศร้า,. และความรุนแรงในประเทศอื่น ๆ ในกลุ่ม (บราวน์และไอเซนเบิร์ก 1995) อย่างไรก็ตามการตีความสถิติเหล่านี้เป็นลัทธิ diffifi (Trussell, วอห์นและสแตนฟอ1999; Santelli et al, 2003). แหล่งที่มาร่วมกันสำหรับการตั้งครรภ์ "ความตั้งใจ" มีการสำรวจแห่งชาติของการเจริญเติบโตของครอบครัว(NSFG) และการประเมินความเสี่ยงการตั้งครรภ์ระบบการตรวจสอบ (รถเข็น) culty สายแรก diffi คือคำถามเกี่ยวกับความตั้งใจที่จะขอย้อนหลัง: NSFG ถามคำถามหลังจากที่เด็กเกิดมาและมีรถเข็นให้ถามคำถามเมื่อหญิงตั้งครรภ์ สำหรับผู้หญิงในยุค 20 ของพวกเขามีความเชื่อร่วมกันในชุมชนการวิจัยคือการเกิดน้อยเกินไปได้รับรายงานว่า"ไม่ได้ตั้งใจ" เพราะหลังจากที่ได้กลายเป็นหญิงตั้งครรภ์และให้กำเนิดพวกเขาดูเหตุการณ์เป็นความสุขอย่างหนึ่ง ในความเป็นจริงจอยซ์ Kaestner และ Korenman (2002) รายงานว่ามันไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับความตั้งใจของการตั้งครรภ์รายงานการเปลี่ยนแปลงระหว่างช่วงเวลาของการตั้งครรภ์กับช่วงเวลาหลังจากที่เด็กเกิดกับผู้หญิงมากขึ้นการเปลี่ยนแปลงที่มีต่อการประเมินผลบวกมากกว่าย้อนกลับ เมื่อหนึ่งมุ่งเน้นไปที่ความอุดมสมบูรณ์ของวัยรุ่นเราจะยืนยันว่ามันไม่ได้เป็นที่ยอมรับของสังคมโดยทั่วไปที่รายงานที่คุณ "ต้องการ" เพื่อรับการตั้งครรภ์เป็นวัยรุ่นทั้งที่เวลาของความคิดหลังจากการตั้งครรภ์หรือหลังวันที่เด็กเกิด ดังนั้นอัตราการสำรวจของ "unintendedness" จะได้รับการลำเอียงขึ้น. รายงาน intendedness การตั้งครรภ์ยังมีความไม่สอดคล้องกันที่ยากที่จะเจรจาต่อรอง Trussell, วอห์นและสแตนฟอ (1999) ตัวอย่างเช่นรายงานที่ onethird ของผู้หญิงที่รายงานว่าการตั้งครรภ์ของพวกเขาเริ่มต้นด้วยความล้มเหลวของการคุมกำเนิดยังมีรายงานว่าการตั้งครรภ์ที่ตั้งใจไว้ นอกจากนี้ร้อยละ 41 ของผู้ที่รายงานความล้มเหลวของการคุมกำเนิดที่นำไปสู่การตั้งครรภ์ที่ไม่ได้ตั้งใจยังรายงานว่าพวกเขามีความสุขกับการตั้งครรภ์ของพวกเขา. ตีความไปได้ว่านี่คือ "intendedness" ไม่ได้เป็น dichotomous ตัวแปร แต่แทนที่จะ ECTS reflfl ต่อเนื่อง ผู้หญิงอาจจะไม่ได้วางแผนล่วงหน้าที่จะตั้งครรภ์แต่เธออาจจะได้รับสับสนต่อว่าการตั้งครรภ์อาจเกิดขึ้น. เราใช้ข้อมูลจากปัจจัยเสี่ยงพฤติกรรมระบบเฝ้าระวังที่จะจัดระเบียบว่าทำไมผู้หญิงบางคนที่มีเพศสัมพันธ์ไม่ได้ใช้รายงานการควบคุมการเกิด เรามีความสนใจในการดึงดูดความเข้าใจบางอย่างในการตั้งครรภ์ที่ไม่ได้ตั้งใจว่ามักจะเกี่ยวข้องมากขึ้นกับunwantedness เมื่อเทียบกับความสับสน นอกจากนี้เราหวังว่าจะได้รับความเข้าใจบางอย่างในวิธีการที่ข้อมูลที่ จำกัด บ่อยหรือ จำกัด การเข้าถึงการคุมกำเนิดที่จะตำหนิสำหรับผู้ที่จะตั้งครรภ์ไม่ได้ตั้งใจ วัตถุประสงค์ของข้อมูลเหล่านี้คือการติดตามผลลัพธ์ด้านสุขภาพและพฤติกรรมที่มีความเสี่ยงสำหรับผู้ใหญ่ (อายุ 18 ขึ้นไป) เราระบุตัวอย่าง 230 ผู้หญิงที่อายุ 18 และ 19 ในปี 2002 และ 2004 ที่มีการสำรวจทางเพศที่ใช้งานไม่ได้แต่งงานและไม่ได้ใช้การควบคุมการเกิด มีเพียงร้อยละ 15 รายงานว่าพวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีเพศสัมพันธ์และร้อยละ11 รายงานว่าพวกเขาไม่ได้คิดว่าพวกเขาอาจจะกลายเป็นที่ตั้งครรภ์ อย่างน่าทึ่งเพียงร้อยละ 2 รายงานว่าพวกเขาไม่สามารถควบคุมการเกิด ในความเป็นจริงร้อยละ 20 ของพวกเขารายงานว่าพวกเขาทั้งสองต้องการที่จะตั้งครรภ์หรือไม่สนใจว่าพวกเขาได้รับการตั้งครรภ์ คำตอบที่พบมากที่สุดโดยไกล-45 เปอร์เซ็นต์ว่าผู้หญิงให้ไม่ใช้การควบคุมการเกิดคือ "เหตุผลอื่น ๆ ." ถึงแม้ว่าเหล่านี้ Fifi ndings เกี่ยวข้อง specififi cally วัยรุ่นที่มีอายุมากกว่าการตีความหมายของข้อมูลเหล่านี้อย่างน้อยสำหรับกลุ่มอายุนี้ก็คือไม่ใช่ใช้งานของการคุมกำเนิดในหมู่ผู้หญิงที่มีเพศสัมพันธ์เหล่านี้ reflfl กระทบในระดับที่มีขนาดใหญ่ความรู้สึกทั่วไปของความสับสนต่อการตั้งครรภ์. Hohmann-แมริออท (2011) สำรวจแนวคิดของความสับสนโดยการเปรียบเทียบรายงานของผู้หญิงในสิ่งที่เธอป้ายทัศนคติพฤติกรรมและอารมณ์โดยใช้ข้อมูลจากการปฐมวัยศึกษาระยะยาวหมู่-เกิด (ECLS-B). "ทัศนคติ" reflfl ect ประสงค์มาตรฐานและคำถามที่ระยะเวลา "พฤติกรรม" ที่อยู่ในการใช้การคุมกำเนิดและเหตุผลของการไม่ใช้ "อารมณ์" ความสุขอยู่ที่มีต่อการเกิด เธอสับสน DEFI NES ต่อการเกิดขึ้นอยู่กับคำตอบที่ขัดแย้งกับประเภทของคำถาม ยกตัวอย่างเช่นผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งตั้งครรภ์ได้รับการจัดหมวดหมู่เป็นที่ไม่ได้ตั้งใจ แต่ที่ไม่ได้ใช้การคุมกำเนิดก่อนที่จะตั้งครรภ์ defifi เน็ดจะได้รับสับสนต่อการตั้งครรภ์ โดยรวม, Hohmann-แมริออท Fifi nds ว่าร้อยละ 39 ของการเกิดความสับสน reflfl ect ในส่วนของแม่เมื่อเทียบกับอัตราดอกเบี้ยที่ต่ำกว่ามากจากร้อยละ13 เป็นไม่ได้ตั้งใจอย่างแท้จริง อย่างไรก็ตามข้อมูลเหล่านี้รวมเฉพาะผู้หญิงที่ให้กำเนิดและผู้ที่มีแนวโน้มในเชิงบวกมากขึ้นต่อความตั้งใจกว่าตัวอย่างของการตั้งครรภ์ทั้งหมดเพราะการตั้งครรภ์ที่ไม่ได้ตั้งใจหลายสิ้นสุดในการทำแท้ง. อ่านของเรามีหลักฐานที่เป็นที่สับสนต่อการตั้งครรภ์เป็นเหตุผลที่พบบ่อย ความสับสนที่มีต่อการตั้งครรภ์มีความหมายแตกต่างกันมากนโยบายกว่า unwantedness

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เดวิด เลวิน และ แกรี่ จิตรกร ( 2003 ) ใช้ภายในโรงเรียน นิสัยตรงกันโดยใช้วิธีการประมาณการคะแนน
" ราคา " บุคคลกับ
ความโน้มเอียงเท่ากับคลอดเป็นวัยรุ่นแล้วเปรียบเทียบผลการจับคู่ที่แตกต่างกันในนั้น

วัยรุ่นมีลูกผลระบุอิทธิพลเชิงสาเหตุในการศึกษา . พวกเขาใช้ข้อมูลที่ได้จากการศึกษาแห่งชาติ
1988การสำรวจระยะยาว ผู้เขียนดู ndings Fifi ตามที่แนะนำ ( หน้า 898 )
" ส่วนสําคัญของความสัมพันธ์ระหว่างการคลอดบุตรและวัยรุ่นโรงเรียน
สูงเสร็จเนื่องจากไปมีข้อเสียของหญิงสาว ไม่ใช่เนื่องจาก
คลอดเอง . . . . . . . ดังนั้น หรือมากกว่าครึ่งหนึ่งของเด็ก แม่ของข้อเสีย
จะถูกกำจัดโดยหญิงสาวรอจนกว่าอายุยี่สิบกว่าๆ

มีเด็ก " หลักฐานเกี่ยวกับผลสำหรับเด็กของมารดาวัยรุ่นในทำนองเดียวกัน
Fifi NDS ที่สังเกตความแตกต่าง reflfl ect การเลือกในส่วนของผู้ที่กลายเป็น
แม่วัยรุ่น , ไม่มีผลกระทบเชิงลบของวัยรุ่นมีลูกเอง geronimus
korenman , ,และ hillemeier ( 1994 ) จ้าง " ภายในครอบครัว " กลยุทธ์ที่เปรียบเทียบผลการประเมิน
ฟิฟิน่ะญาติเกิดน้องสาวของวัยที่แตกต่างกัน นี้
การวิเคราะห์ Fifi NDS ที่บุตรของมารดาวัยรุ่น ปรากฏว่า คะแนนไม่แย่ไปกว่ามาตรการ
พัฒนากว่าของมารดามีญาติของใคร Fifi RST RST Fifi เกิดหลังปีวัยรุ่นของพวกเขา

กระดาษล่าสุดโดยมัลลิน ( 2005 ) ใช้วิธีการเชิงประจักษ์
ของฮ็อตส์มัลลิน , และ แซนเดอร์ ( 1997 ) - สิ้นสุดบรรเลงตัวแปรการรักษา
กรอบอาศัยการเกิด " miscarriages " - เพื่อประเมินผลกระทบของวัยรุ่น
การคลอดบุตรในเด็ก การวิเคราะห์ของเขา Fifi NDS ที่ล่าช้าการคลอดบุตรสำหรับมารดาวัยรุ่น nonblack
จริง นำไปสู่ผลลัพธ์ที่ด้อยกว่าเพื่อให้เด็กอาคารบน
วรรณกรรม ทันที ( 2010 ) ขยาย Ashcraft แลง ( 2010 ) และวิธีการ
กรณีของเด็ก เขาประมาณการผลกระทบเชิงสาเหตุของผลมีลูกวัยรุ่นเด็ก
เป็นแน่นจำกัดศูนย์ เราอ่านของที่เคร่งครัดที่สุด
การศึกษาเชิงประจักษ์ถึงวันที่มีข้อมูลที่ปฏิเสธสมมติฐานว่า ลูกหลานของ
มารดาวัยรุ่นจะประสบผลดีมีมารดาเดียวกัน
ล่าช้าการตั้งครรภ์จนถึงอายุ 19
ถ่ายทั้งงานวิจัยก่อนหน้านี้ได้มีมาก diffifi culty Fifi nding
หลักฐานมากในการสนับสนุนการเรียกร้องว่าวัยรุ่นมีลูกมีผลกระทบเชิงสาเหตุใน
แม่และเด็กของพวกเขา แต่อย่างน้อย อย่างมาก ส่วนใหญ่ของสังเกต
ความสัมพันธ์ระหว่างการคลอดบุตรของวัยรุ่นและผลลัพธ์ด้านล่างเป็นผลของต้นแบบ
ความแตกต่างระหว่างผู้ที่ให้กำเนิด เป็นวัยรุ่น และบรรดาผู้ที่ไม่ intendedness

ในปี 1994 และปี 2001 ตามลำดับ ร้อยละ 77 และ 82 เปอร์เซ็นต์ของวัยรุ่น การตั้งครรภ์
ได้รับรายงานว่า " ไม่ตั้งใจ " แน่นอน ในหมู่ผู้หญิงทั้งหมดของบายศรี
,ครึ่งหนึ่งของการตั้งครรภ์จะมีการรายงานที่จะไม่ตั้งใจ ( ดีขึ้นและมีชีวิต 2006 ) .
ไม่ได้ตั้งใจรับเกี่ยวข้องกับโฮสต์ของผลด้อยกว่าสำหรับมารดาและ
เด็กรวมทั้งอัตราที่สูงขึ้นของทารกแรกเกิดน้ำหนักน้อย และอัตราการตายของทารก , ซึมเศร้า ,
และความรุนแรงในครอบครัว ในหมู่คนอื่น ๆ ( สีน้ำตาลและ Eisenberg 1995 ) .
อย่างไรก็ตาม การแปล สถิติเหล่านี้คือ diffifi ( trussell Vaughan , ศาสนา ,และสแตนฟอร์ด
2542 ; santelli et al . 2003 ) แหล่งที่พบการตั้งครรภ์ " ความตั้งใจ "
การสำรวจระดับชาติของการเจริญเติบโตของครอบครัว ( nsfg ) และการตั้งครรภ์ การประเมินความเสี่ยงระบบการตรวจสอบ ( รถเข็นเด็ก ) เป็น diffi RST fi culty คือคำถามเกี่ยวกับความตั้งใจ
ถามย้อนหลัง : nsfg ถามหลังจากที่เด็กเกิดและ
เปรมถามเมื่อผู้หญิงตั้งครรภ์สำหรับผู้หญิงในยุค 20 ของพวกเขา ,
ความเชื่อร่วมกันในชุมชนวิจัย คือ การเกิดน้อยเกินไปได้รับรายงานว่า " ไม่ตั้งใจ "
เพราะหลังจากที่ผู้หญิงตั้งครรภ์และให้กำเนิดพวกเขาดู
วันที่มีความสุข ในความเป็นจริง จอยซ์ kaestner และ korenman ( 2002 ) รายงานว่ามันเป็น
ไม่แปลกสำหรับรายงานการตั้งครรภ์ความตั้งใจที่จะเปลี่ยนแปลงเวลาของ
การตั้งครรภ์ในช่วงหลังจากที่เด็กเกิดกับหญิงเปลี่ยนแปลงไปสู่
การประเมินในเชิงบวกมากกว่ากลับ เมื่อหนึ่งจะเน้นที่วัยรุ่นเจริญพันธุ์เรา
จะโต้เถียงว่า มันไม่ได้เป็นโดยทั่วไปสังคมยอมรับรายงานที่คุณ " อยาก "

มีลูกเป็นวัยรุ่น ทั้งที่เวลาของความคิดหลังจากการตั้งครรภ์หรือหลัง
เด็กเกิดมาดังนั้นการสำรวจอัตรา " unintendedness " จะลำเอียงขึ้น .
รายงาน intendedness การตั้งครรภ์ยังมีความขัดแย้งที่ยาก
ปรองดอง trussell วอห์น , และสแตนฟอร์ด ( 1999 ) , ตัวอย่าง รายงานว่า onethird
ของผู้หญิงที่รายงานว่า การตั้งครรภ์ของพวกเขาเริ่มต้นกับความล้มเหลว
ยาเม็ดคุมกำเนิดยังมีรายงานว่าตั้งท้องก็ตั้งใจ นอกจากนี้ ร้อยละ 41 ของคนที่
รายงาน น้ำโสโครกที่นำไปสู่การตั้งครรภ์ที่ไม่ได้ตั้งใจยังรายงาน
ว่าพวกเขามีความสุขกับการตั้งครรภ์ของพวกเขา การตีความที่เป็นไปได้
ที่นี่คือ " intendedness " ไม่ใช่ตัวแปรไดโคโตมัส
แต่ reflfl ผลแบบต่อเนื่อง ผู้หญิงอาจไม่ได้วางแผน
ล่วงหน้าจะตั้งครรภ์ แต่เธออาจจะลังเลว่าอาจจะเกิดขึ้นต่อ

การตั้งครรภ์เราใช้ข้อมูลจากระบบเฝ้าระวังปัจจัยเสี่ยงกับพฤติกรรมที่จะเรียบ
ทำไมผู้หญิงเป็นเพศที่ใช้งานมีรายงานไม่ใช้การคุมกำเนิด เราสนใจในการดึงดูดข้อมูลเชิงลึกบางอย่างว่าไม่ตั้งใจ

กับการตั้งครรภ์มากมักจะเกี่ยวข้อง unwantedness เป็นนอกคอกไม่แน่ใจ นอกจากนี้ เราหวังว่าจะได้รับ
มีความเข้าใจในวิธีการมักจะ จำกัด ข้อมูลหรือ จำกัด การเข้าถึงการคุมกำเนิด
คือโทษสำหรับผู้ที่จะไม่ตั้งใจท้อง วัตถุประสงค์ของข้อมูลเหล่านี้คือ

ติดตามผลสุขภาพและพฤติกรรมเสี่ยง สำหรับผู้ใหญ่ ( อายุ 18 ขึ้นไป ) เราระบุ
ตัวอย่างของหญิง 230 อายุ 18 และ 19 ใน 2002 และ 2004 การสำรวจที่เป็นเพศ
ปราดเปรียว , โสด , ไม่ได้ใช้และควบคุมการเกิดเพียง 15 เปอร์เซ็นต์รายงาน
พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีเซ็กซ์ และร้อยละ 11 รายงานว่าพวกเขาไม่ได้คิดว่า
ที่พวกเขาอาจจะตั้งครรภ์ อย่างน่าทึ่ง เพียง 2 เปอร์เซ็นต์ รายงานว่าพวกเขา
ไม่สามารถคุมกำเนิด ในความเป็นจริงร้อยละ 20 ของพวกเขารายงานว่าพวกเขาเหมือนกัน
อยากตั้งครรภ์หรือไม่ดูแลถ้าพวกเขาจะตั้งครรภ์
ตอบที่พบบ่อยที่สุดโดย far-45 เปอร์เซ็นต์ที่ผู้หญิงให้ไม่ใช้ยาคุมกำเนิดคือ " เหตุผลอื่น "
ถึงแม้ว่าเหล่านี้ ndings ฟิฟิ เกี่ยวข้อง กับ specififi คอลลี่ วัยรุ่นเก่าของเราตีความ
ข้อมูลเหล่านี้อย่างน้อยในกลุ่มนี้ที่ใช้ไม่ใช่ของการคุมกำเนิดในหมู่
ผู้หญิงเพศสัมพันธ์ reflfl ผลให้ระดับใหญ่ทั่วไปเลย ไม่แน่ใจ

ไปเป็นท้องแมริออท โฮแมน ( 2554 ) ศึกษาแนวคิดของความสับสนโดย
เปรียบเทียบรายงานของผู้หญิงที่หล่อนป้ายทัศนคติ พฤติกรรม และอารมณ์
โดยใช้ข้อมูลจากการศึกษาปฐมวัยและควัน ( ecls-b )
" ทัศนคติ " reflfl ect มาตรฐาน wantedness และเวลาถาม " พฤติกรรม " ที่อยู่
ใช้ยาคุมกำเนิด และเหตุผลที่ไม่ใช้" อารมณ์ " ที่อยู่ความสุขต่อการเกิด เธอเดฟี NES ไม่แน่ใจต่อเกิดขึ้นอยู่กับคำตอบที่ขัดแย้งกับ
ประเภทของคำถาม ตัวอย่างเช่น ผู้หญิงที่มีการตั้งครรภ์ก็แบ่ง
เป็นไม่ตั้งใจ แต่ใครที่ไม่คุมกำเนิดก่อนการตั้งครรภ์เป็น defifi เน็ด
มีความเบื่อหน่ายต่อการตั้งครรภ์ โดยรวมแล้ว โฮแมนใน NDS
ฟีฟี่ที่ 39 เปอร์เซ็นต์ของการเกิด reflfl ect ไม่แน่ใจในส่วนของแม่ เมื่อเทียบกับอัตราที่ต่ำมาก
13 เปอร์เซ็นต์อยู่ที่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ อย่างไรก็ตาม ข้อมูลเหล่านี้
เท่านั้นรวมถึงผู้หญิงที่ให้กำเนิด และที่กินมากขึ้นต่อความตั้งใจบวก
กว่าตัวอย่างของการตั้งครรภ์ที่ไม่ได้ตั้งใจ เพราะหลายสิ้นสุดการตั้งครรภ์

ในการทำแท้งอ่านของหลักฐานที่ตรงกันข้ามต่อการตั้งครรภ์อยู่พอสมควร
ทั่วไป ความสับสนต่อการตั้งครรภ์ได้แตกต่างกันมากนโยบาย
กว่า unwantedness .