(3.53 log CFU/g). In the present st

(3.53 log CFU/g). In the present study, a total of 13 different genera
comprised the microbial communities of fresh carp
fillets in which
Acinetobacter were considered as a major microbiota, representing
52.8% of the total isolates (Table 3). Some researchers also reported
Acinetobacter dominated the indigenous microbiota of farmed sea
bream (Sparus aurata) and grass carp (Ctenopharyngodon idellus
)
(Parlapani et al., 2013; Wang et al., 2014). Using 16S rRNA gene
sequencing, 27 of the 28 Acinetobacter isolates were con
firmed at
the species level as Acinetobacter johnsonii. Additionally, 13.2% of
the total isolates belonged to the genus Moraxella. The remaining
isolates present in the indigenous microbiota of carp
fillets were
identi
fied as Xanthomonas
, Chryseobacterium
, Microbacterium
,
Kocuria
, Pseudomonas
, Arthrobacter, Sphingomonas
, Brevundimonas
,
Enhydrobacter, Vogesella, and Dermacoccus. However, each of these
genera only contained 1
e2 isolates.
We observed a large shift in the microbial communities during
spoilage, in which the proportion of Acinetobacter became less
common and several bacterial groups appeared and gradually
proliferated (Tables 3 and 4). There were obvious differences in the
microbial composition of AP and VP
fillets. A total of 86 isolates
were identi
fied from each packaged
fillet that was close to spoilage,
including 46 sequences originated from AP
fillets stored on day 4
(Table 3) and 40 isolates from VP samples stored on day 6 (Table 4).
In AP
fillets, Pseudomonas increased during the
first 4 days after
storage, increased very rapidly, and eventually represented 67.4% of
the 46 sequences. This was consistent with plate count results (Table 2). Aeromonas were the second most common microbiota,
accounting for 21.7% of the total isolates. However, the microbial
composition on day 6 changed completely in VP
fillets, compared to
AP
fillets. Aeromonas isolates in VP samples constituted a higher
proportion (50%) than those in AP samples; they were the largest
group in VP samples. Furthermore, Gram-positive bacteria in the
genera Macrococcus and Carnobacterium emerged and accounted
for 15% of the total isolates in VP samples. Noseda et al. (2012)
reported that Carnobacterium maltaromaticum was also recovered
in VP Pangasius hypophthalmus
fillets. In addition, unlike the
abundance of Pseudomonas species in AP
fillets, there was only 1
strain identi
fied as Pseudomonas in all of the genera isolated from
the 6th day of storage in VP
fillets.
Based on the results of the sensory analysis, AP and VP
fillets
were considered spoiled and rejected on days 8 and 12, respectively,
at the same time that TVC proliferated to 8.79 and 8.47 log CFU/g,
respectively. At the end of the shelf life, we collected 55 isolates from
AP samples and 48 isolates from VP samples on PCA spread plates of
carp
fillets (Tables 3 and 4). In AP
fillets, Pseudomonas were in low
numbers on day 0 (3.8%), but it increased rapidly under aerobic
conditions, reached 67.4% on day 4 and became the only microbiota
at the end of storage (Table 3). This was also re
flected in the plate
count results in which Pseudomonas were 100 times more common
(2 log difference) than H
2S-producing bacteria and LAB (Table 2).
Pseudomonas were also found to be the predominant microbiota in
other aquatic products under aerobic, chilled conditions (Parlapani
et al., 2013, 2015; Try
finopoulou et al., 2002; Hozbor et al., 2006).
However, more bacterial diversity was observed at the end of the
shelf life in VP
fillets (Table 4). After 12 days of storage, a turnover
was observed in the spoiled VP
fillets in favor of LAB, although
Aeromonas constituted the
first largest group (50%) and LAB represented
only 20% on day 6. Of the 48 isolates collected from spoiled
VP
fillets, LAB in particular Carnobacterium became the major predominant
microbiota and Carnobacterium constituted 75% of the
total isolates. All of them were identi
fied at the species level as
C
.
maltaromaticum
(Table 4). Plate counts however indicated that the
bacterial numbers on MRS were approximately 0.7 log CFU/g lower
than those on PCA, and they were similar to the counts on CFC and IA (Table 2). This is probably because Carnobacterium cannot grow well
Vogesella 1.9
Vogesella
perlucida
EF626691 1 99.27
Dermacoccus 1.9
Dermacoccus
profundi
AY894329 1 99.92
Y. Zhang et al. / Food Microbiology 52 (2015) 197
e204 203
on MRS (pH 6), in contrast to PCA (pH 7). Similar results were reported
in sea bream fillets and Atlantic salmon (Salmo salar) packed
under modified atmospheric packaging conditions (Parlapani et al.,
2015; Powell and Tamplin, 2012). Carnobacterium also has contributed
to the spoilage of VP cold-smoked salmon (Paludan-Müller
et al., 1998). Other genera were also observed on day 12 including
Lactococcus, Aeromonas, Pseudomonas and Shewanella. Aeromonas
comprised 18.7% of the total strains from VP fillets. The fact that the
proportion of Aeromonas decreased compared to those on PCA from
VP samples stored on day 6 might be associated with the selective
action of storage conditions and the inability of the microbiota to
compete with Carnobacterium, which have the ability to grow well
under anaerobic conditions (Leisner et al., 2007; Madigan et al.,
2014). The spoilage potential of Aeromonas strains needs to be
further evaluated. In the present study, only 1 isolate of Pseudomonas
deceptionensis and 1 isolate of Shewanella xiamenensis were
identified in the spoiled VP fillets, which suggested that they may
contribute little to the spoilage of VP fillets. Plate counts however
indicated that Pseudomonas and Shewanella were both found in high
numbers (7.69 and 7.49 log CFU/g on CFC and IA, respectively).
Tryfinopoulou et al. (2001) reported that the isolates on CFC might
be identified as Aeromonas and Shewanella. Additionally, LAB groups
had the ability to grow on IA (Mace et al., 2012). Macrococcus, Prolinoborus,
Brochothrix, Enterobacter, Lysinibacillus observed on day 6
were not to be found at the end of storage (Table 4).
4. Conclusion
This study has systematically identified the dominant microbiota
of AP and VP common carp fillets during storage. More diversity
under both packaging conditions was generally observed
during the early storage period. A total of 13 different genera
comprised the microbial communities of fresh carp fillets and
Acinetobacter dominated the indigenous flora of carp. However, a
large shift in the bacterial communities occurred during spoilage. In
AP carp fillets, Pseudomonas became the only dominant microorganism
at the end of the shelf life. Vacuum packaging extended the
shelf life of carp fillets to 12 days compared to 8 days observed for
fillets packed in air. Additionally, vacuum packaging changed the
microbial composition in the spoiled carp fillets (5 different genera
isolated). The 16S rRNA gene sequencing analysis showed that
Carnobacterium followed by Aeromonas were the predominant
microbiota at the end of the VP carp fillets’ shelf life. In addition,
vacuum packaging delayed the increase of biogenic amines
compared to air packaging, especially for CAD and TYM levels.
Therefore, further work needs to be done to ascertain the spoilage
potential and activity of Carnobacterium and Aeromonas in VP carp
fillets and to understand the capacity of different bacteria to produce
biogenic amines in the future.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(3.53 ล็อก CFU/g) ในการศึกษาปัจจุบัน จำนวน 13 สกุลแตกต่างกันประกอบด้วยชุมชนจุลินทรีย์ของปลาทับทิมสดแล่ที่Acinetobacter ได้ถือเป็น microbiota หลัก แสดง52.8% ของรวมแยกได้ (ตาราง 3) นักวิจัยบางรายงานยังAcinetobacter ครอบงำ microbiota พื้นทะเล farmedทรายแดง (Sparus aurata) และเฉา (Ctenopharyngodon idellus)(Parlapani et al., 2013 วัง et al., 2014) การใช้ยีน 16S rRNAลำดับเบส 27 ของแยก Acinetobacter 28 มีบังกะโลยืนยันที่ระดับสายพันธุ์เป็น Acinetobacter johnsonii นอกจากนี้ 13.2% ของผลรวมแยกเป็นสมาชิกสกุล Moraxella เหลือแยกใน microbiota พื้นของปลาคาร์ฟถูกแล่identiฟองเป็นอ้อย, Chryseobacterium, Microbacterium,Kocuriaลี, Arthrobacter, Sphingomonas, Brevundimonas,Enhydrobacter, Vogesella และ Dermacoccus อย่างไรก็ตาม แต่ละเหล่านี้สกุลประกอบด้วย 1 เท่านั้นe2 ที่แยกได้เราสังเกตกะขนาดใหญ่ในชุมชนจุลินทรีย์ในระหว่างการเน่าเสีย สัดส่วนของ Acinetobacter กลายเป็นน้อยลงทั่วไปและกลุ่มแบคทีเรียหลายปรากฏ และค่อย ๆproliferated (ตาราง 3 และ 4) มีความแตกต่างที่ชัดเจนในการองค์ประกอบของจุลินทรีย์ของ AP และ VPแล่ จำนวน 86 แยกมี identiฟองจากแต่ละแพคเกจเนื้อที่ใกล้เน่าเสียรวมทั้งลำดับ 46 มาจาก APแล่ตามวัน 4(ตาราง 3) และแยกจากตัวอย่าง VP ที่เก็บในวันที่ 6 (ตาราง 4) 40ใน APแล่ Pseudomonas เพิ่มขึ้นในระหว่างการ4 วันแรกหลังจากเก็บ เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และในที่สุดแสดง 67.4%ลำดับที่ 46 นี้ได้สอดคล้องกับผลการตรวจนับจาน (ตาราง 2) Aeromonas ได้ microbiota สองทั่วบัญชี 21.7% ของแยกทั้งหมด อย่างไรก็ตาม ที่จุลินทรีย์องค์ประกอบในวัน 6 ที่เปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์ใน VPแล่ เปรียบเทียบกับAPแล่ แยก Aeromonas ใน VP อย่างทะลักมากสัดส่วน (50%) ในตัวอย่าง AP พวกใหญ่ที่สุดกลุ่มตัวอย่างของ VP นอกจากนี้ แบคทีเรียในการสกุล Macrococcus และ Carnobacterium เกิด และลงบัญชี15% รวมแยกใน VP ตัวอย่าง Noseda et al. (2012)รายงานว่า Carnobacterium maltaromaticum ได้ถูกกู้คืนยังใน VP Pangasius hypophthalmusแล่ นอกจากนี้ ซึ่งแตกต่างจากการความอุดมสมบูรณ์ของพันธุ์ Pseudomonas ใน APแล่ มีเท่านั้นสายพันธุ์ identiฟองเป็นลีในสกุลที่โดดเดี่ยววัน 6 ของการจัดเก็บใน VPแล่ตามผลการวิเคราะห์ทางประสาทสัมผัส AP และ VPแล่ได้ถือบูด และปฏิเสธในวันที่ 8 และ 12 ตามลำดับในเวลาเดียวกันที่ TVC proliferated 8.79 และ 8.47 ล็อก CFU/gตามลำดับ เมื่อสิ้นสุดอายุการเก็บรักษา เรารวบรวมแยกจาก 55ตัวอย่างของ AP และ 48 ที่แยกได้จากตัวอย่าง VP บน PCA กระจายจานปลาคาร์ฟแล่ (ตาราง 3 และ 4) ใน APแล่ Pseudomonas อยู่ต่ำหมายเลขในวันที่ 0 (3.8%), แต่ที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วภายใต้การเต้นแอโรบิกเงื่อนไข 67.4% แล้ววันที่ 4 และเป็น microbiota เท่านั้นในตอนท้ายของการจัดเก็บ (ตาราง 3) นี้เป็นเรื่องflected ในจานผลลีซึ่งนับได้ 100 ครั้งทั่วไป(2 ระบบแตกต่าง) กว่า Hแบคทีเรียที่ผลิต 2S และห้องปฏิบัติการ (ตารางที่ 2)นอกจากนี้ยังพบ pseudomonas จะ microbiota กันในผลิตภัณฑ์อื่น ๆ น้ำภายใต้เงื่อนไขแอโรบิก เย็น (Parlapaniร้อยเอ็ด al., 2013, 2015 ลองfinopoulou และ al., 2002 Hozbor และ al., 2006)อย่างไรก็ตาม หลากหลายเพิ่มเติมจากแบคทีเรียถูกตรวจสอบเมื่อสิ้นสุดการอายุใน VPแล่ (ตาราง 4) หลังจาก 12 วันของการจัดเก็บ การหมุนเวียนถูกพบใน VP บูดfillets สามารถห้องปฏิบัติการ แม้ว่าAeromonas ทะลักกลุ่มแรกที่ใหญ่ที่สุด (50%) และห้องปฏิบัติแทนเพียง 20% ในวัน 6 ของ 48 แยกเก็บจากที่เกิดปัญหาVPแล่ ห้องปฏิบัติการเฉพาะ Carnobacterium เป็น หลักกันmicrobiota และ Carnobacterium ทะลัก 75% ของการรวมแยก ทั้งหมดถูก identiฟองในระดับชนิดเป็นC.maltaromaticum(ตาราง 4) จานนับแต่ระบุที่จำนวนแบคทีเรียในนางได้ประมาณ 0.7 ล็อกล่าง CFU/gผู้ที่อยู่ในสมาคม และพวกเขาเหมือนกับนับ CFC และ IA (ตารางที่ 2) ทั้งนี้อาจเนื่องจาก Carnobacterium ไม่สามารถเติบโตได้ดีVogesella 1.9VogesellaperlucidaEF626691 1 99.27Dermacoccus 1.9DermacoccusprofundiAY894329 1 99.92Y. Zhang et al. / จุลชีววิทยาอาหาร 52 (2015) 197e204 203ในนาง (pH 6), ตรงข้ามสมาคม (pH 7) มีรายงานผลที่คล้ายกันในทะเลทรายแดง แล่และปลาแซลมอนแอตแลนติก (Salmo ซาลาร์) บรรจุภายใต้ปรับเปลี่ยนเงื่อนไขการบรรจุอากาศ (Parlapani et al.,2015 พาวเวลก Tamplin, 2012) Carnobacterium ยังมีส่วนการเน่าเสียของปลาแซลมอนรมควันเย็น VP (Müller Paludanและ al., 1998) ยังสุภัคสกุลอื่น ๆ ทั้ง 12 วันLactococcus, Aeromonas ลี ก Shewanella Aeromonasประกอบด้วย 18.7% ของสายพันธุ์รวมจากแล่ VP ความจริงที่จะสัดส่วนของ Aeromonas ลดลงเมื่อเทียบกับบน PCA จากตัวอย่าง VP ที่เก็บในวันที่ 6 อาจเกี่ยวข้องกับการใช้การกระทำของสภาพการจัดเก็บและไม่ microbiota ไปแข่งขันกับ Carnobacterium ซึ่งมีความสามารถในการเจริญเติบโตดีภายใต้เงื่อนไขที่ไม่ใช้ออกซิเจน (Leisner et al., 2007 Madigan et al.,2014) . ศักยภาพการเน่าเสียของ Aeromonas สายพันธุ์ต้องประเมินเพิ่มเติม ในการศึกษาปัจจุบัน 1 เดียวแยกของ Pseudomonasdeceptionensis และ 1 แยกของ Shewanella xiamenensis ได้ระบุในแล่ VP บูด ซึ่งพวกเขาอาจแนะนำมีส่วนร่วมน้อยการเน่าเสียของ VP แล่ จานนับอย่างไรก็ตามระบุว่า Pseudomonas และ Shewanella ทั้งพบในสูงหมายเลข (7.69 และ 7.49 ล็อก CFU/g CFC และ IA ตามลำดับ)Tryfinopoulou et al. (2001) รายงานว่า แยกบนท่าเรืออาจสามารถระบุ Aeromonas และ Shewanella นอกจากนี้ ห้องปฏิบัติการกลุ่มมีความสามารถในการเจริญเติบโตบน IA (เมซ et al., 2012) Macrococcus, Prolinoborusสังเกตในวัน 6 Lysinibacillus Brochothrix, Enterobacterได้ที่ไม่มีที่สิ้นสุดของการจัดเก็บ (ตาราง 4)4. บทสรุปการศึกษานี้ได้ระบุว่าระบบ microbiota หลักของ AP และ VP ทั่วไปปลาทับทิมแล่ระหว่างการเก็บรักษา ความหลากหลายมากขึ้นภายใต้เงื่อนไขทั้งบรรจุภัณฑ์ได้โดยทั่วไปสังเกตในช่วงระยะเวลาเก็บข้อมูลก่อน ทั้งหมด 13 สกุลแตกต่างกันประกอบด้วยชุมชนจุลินทรีย์ของแล่ปลาทับทิมสด และAcinetobacter ครอบงำพืชพื้นเมืองของปลาคาร์ฟ อย่างไรก็ตาม การกะขนาดใหญ่ในชุมชนเชื้อแบคทีเรียเกิดขึ้นในระหว่างการเน่าเสีย ในแล่ปลาคาร์ฟ AP, Pseudomonas เป็น จุลินทรีย์หลักเท่านั้นเมื่อสิ้นสุดอายุการเก็บรักษา บรรจุภัณฑ์ที่ขยายตัวอายุของปลาทับทิมแล่ 12 วันเมื่อเทียบกับวันที่ 8 สังเกตสำหรับแล่บรรจุในอากาศ นอกจากนี้ บรรจุภัณฑ์การเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบของจุลินทรีย์ในแล่ปลาคาร์ฟบูด (5 แตกต่างสกุลแยกต่างหาก) ยีน 16S rRNA ลำดับการวิเคราะห์พบว่าCarnobacterium ตาม Aeromonas ได้ที่กันmicrobiota เมื่อสิ้นสุดอายุการแล่ปลาคาร์ฟ VP นอกจากนี้บรรจุภัณฑ์สูญญากาศเพิ่ม biogenic amines ที่ล่าช้าเมื่อเทียบกับบรรจุภัณฑ์อากาศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระดับ CAD และ TYMดังนั้น การต้องการตรวจการเน่าเสียศักยภาพและกิจกรรมของ Aeromonas และ Carnobacterium ในปลาคาร์ฟ VPแล่และเข้าใจกำลังการผลิตของแบคทีเรียที่แตกต่างกันในการผลิตbiogenic amines ในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(3.53 log CFU / g) ในการศึกษาปัจจุบันรวมจำพวกที่แตกต่างกัน 13 ประกอบด้วยกลุ่มจุลินทรีย์ของปลาคาร์พสดเนื้อปลาที่Acinetobacter ได้รับการพิจารณาเป็น microbiota ที่สำคัญคิดเป็น52.8% ของเชื้อรวม (ตารางที่ 3) นักวิจัยบางคนยังมีรายงานAcinetobacter ครอบงำ microbiota พื้นเมืองของทะเลเพาะเลี้ยงปลาชนิดหนึ่ง(Sparus aurata) และหญ้าปลาคาร์พ (Ctenopharyngodon idellus) (Parlapani et al, 2013;.. วัง et al, 2014) ใช้ 16S rRNA ยีนลำดับที่27 ของ 28 Acinetobacter พบแบคทีเรียที่นักโทษยืนยันที่ระดับสายพันธุ์ Acinetobacter johnsonii นอกจากนี้ 13.2% ของเชื้อรวมเป็นสกุลMoraxella ส่วนที่เหลืออีกแยกอยู่ใน microbiota พื้นเมืองของปลาคาร์พปลาได้ระบุกระแสไฟเป็นXanthomonas, Chryseobacterium, Microbacterium, Kocuria, Pseudomonas, Arthrobacter, Sphingomonas, Brevundimonas, Enhydrobacter, Vogesella และ Dermacoccus อย่างไรก็ตามแต่ละเหล่านี้จำพวกที่มีอยู่เพียง 1 e2 แยก. เราสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในกลุ่มจุลินทรีย์ในระหว่างการเน่าเสียซึ่งในสัดส่วนของ Acinetobacter กลายเป็นน้อยที่พบบ่อยและหลายกลุ่มแบคทีเรียปรากฏตัวขึ้นและค่อยๆแพร่กระจาย(3 ตารางและ 4) มีความแตกต่างที่เห็นได้ชัดในองค์ประกอบของจุลินทรีย์ของ AP และรองประธานฝ่ายเนื้อ รวม 86 สายพันธุ์ที่ถูกระบุกระแสไฟจากแต่ละบรรจุเนื้อปลาที่ได้ใกล้เคียงกับการเน่าเสีย, รวมทั้ง 46 ลำดับต้นกำเนิดมาจาก AP เนื้อเก็บไว้ในวันที่ 4 (ตารางที่ 3) และ 40 แยกจากตัวอย่าง VP เก็บไว้ในวันที่ 6 (ตารางที่ 4). ใน AP เนื้อ Pseudomonas เพิ่มขึ้นในช่วง4 วันแรกหลังจากที่การจัดเก็บข้อมูลที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและเป็นตัวแทนในที่สุด67.4% ของ46 ลำดับ ซึ่งสอดคล้องกับผลการนับจาน (ตารางที่ 2) Aeromonas เป็น microbiota ที่พบมากที่สุดที่สองคิดเป็น21.7% ของเชื้อทั้งหมด อย่างไรก็ตามจุลินทรีย์องค์ประกอบในวันที่ 6 ในการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์รองประธานฝ่ายเนื้อเมื่อเทียบกับAP เนื้อ Aeromonas แยกในตัวอย่าง VP บัญญัติที่สูงขึ้นตามสัดส่วน(50%) มากกว่าผู้ที่อยู่ในกลุ่มตัวอย่าง AP; พวกเขาเป็นที่ใหญ่ที่สุดในกลุ่มตัวอย่าง VP นอกจากนี้เชื้อแบคทีเรียแกรมบวกในจำพวก Macrococcus และ Carnobacterium โผล่ออกมาและคิดเป็น 15% ของสายพันธุ์รวมในตัวอย่าง VP Noseda et al, (2012) รายงานว่า maltaromaticum Carnobacterium หายนอกจากนี้ยังมีในปลาสวายVP hypophthalmus เนื้อ นอกจากนี้ยังแตกต่างจากความอุดมสมบูรณ์ของสปีชีส์ Pseudomonas ในเอเชียแปซิฟิกเนื้อมีเพียง1 ระบุสายพันธุ์กระแสไฟเป็น Pseudomonas ในทุกจำพวกที่แยกได้จากวันที่6 ของการจัดเก็บใน VP เนื้อ. ขึ้นอยู่กับผลของการวิเคราะห์ทางประสาทสัมผัส, AP และรองประธานฝ่ายเนื้อได้รับการพิจารณานิสัยเสียและปฏิเสธในวันที่ 8 และ 12 ตามลำดับในเวลาเดียวกันกับที่แพร่กระจายออกไปTVC 8.79 และ 8.47 log CFU / g ตามลำดับ ในตอนท้ายของอายุการเก็บรักษาที่เราเก็บรวบรวม 55 สายพันธุ์จากตัวอย่างAP และ 48 แยกจากตัวอย่างรองประธานฝ่ายการแพร่กระจายบนจาน PCA ของปลาคาร์พปลา(3 ตารางและ 4) ใน AP เนื้อ Pseudomonas อยู่ในระดับต่ำตัวเลขในวันที่0 (3.8%) แต่มันก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วภายใต้แอโรบิกสภาพถึง67.4% ในวันที่ 4 และกลายเป็น microbiota เท่านั้นในตอนท้ายของการจัดเก็บข้อมูล(ตารางที่ 3) นี่ก็เป็นอีกครั้งflected ในจานผลการนับที่Pseudomonas 100 ครั้งพบมาก(2 เข้าสู่ระบบที่แตกต่างกัน) มากกว่า H 2S ผลิตแบคทีเรียและ LAB (ตารางที่ 2). Pseudomonas นอกจากนี้ยังพบว่าจะเป็น microbiota เด่นในผลิตภัณฑ์สัตว์น้ำอื่นๆ ภายใต้ แอโรบิกสภาพแช่เย็น (Parlapani et al, 2013, 2015;. ลองfinopoulou, et al., 2002;. Hozbor et al, 2006). อย่างไรก็ตามความหลากหลายของแบคทีเรียมากขึ้นพบว่าในตอนท้ายของอายุการเก็บรักษาใน VP เนื้อ (ตารางที่ 4 ) หลังจาก 12 วันของการจัดเก็บข้อมูลการหมุนเวียนพบว่าในVP เสียเนื้อในความโปรดปรานของLAB แม้ว่าเชื้อAeromonas ประกอบด้วยกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดครั้งแรก(50%) และ LAB เป็นตัวแทนเพียง20% ในวันที่ 6 ของ 48 แยกเก็บรวบรวมจากใจแตกรองประธานฝ่ายเนื้อ, LAB โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Carnobacterium กลายเป็นที่โดดเด่นที่สำคัญmicrobiota และ Carnobacterium ประกอบด้วย 75% ของสายพันธุ์รวม ทั้งหมดของพวกเขาระบุกระแสไฟในระดับสปีชีส์เป็นซี. maltaromaticum (ตารางที่ 4) นับจานแต่ชี้ให้เห็นว่าจำนวนแบคทีเรียใน MRS ประมาณ 0.7 log CFU / g ต่ำกว่าผู้ที่อยู่ในPCA และพวกเขามีความคล้ายคลึงกับการนับใน CFC และไอโอวา (ตารางที่ 2) อาจเป็นเพราะ Carnobacterium ไม่สามารถเจริญเติบโตได้ดีVogesella 1.9 Vogesella perlucida EF626691 1 99.27 Dermacoccus 1.9 Dermacoccus profundi AY894329 1 99.92 วาย Zhang et al, / อาหารวิทยา 52 (2015) 197 E204 203 บน MRS (pH 6) ในทางตรงกันข้ามกับ PCA (pH 7) ผลที่คล้ายกันได้รับรายงานในเนื้อปลาทรายแดงทะเลและปลาแซลมอนแอตแลนติก (Salmo แซ) บรรจุอยู่ภายใต้เงื่อนไขการปรับเปลี่ยนบรรจุภัณฑ์บรรยากาศ(Parlapani, et al. 2015; พาวเวลและ Tamplin 2012) Carnobacterium ยังได้มีส่วนร่วมในการเน่าเสียของปลาแซลมอนVP เย็นรมควัน (Paludan Müller-et al., 1998) จำพวกอื่น ๆ ยังพบได้ในวันที่ 12 รวมทั้งLactococcus, Aeromonas, Pseudomonas และ Shewanella Aeromonas ประกอบด้วย 18.7% ของสายพันธุ์ที่ได้จากเนื้อ VP ความจริงที่ว่าสัดส่วนของเชื้อ Aeromonas ลดลงเมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ PCA จากตัวอย่างVP เก็บไว้ในวันที่ 6 อาจจะเกี่ยวข้องกับการเลือกการกระทำของสภาพการเก็บรักษาและการไร้ความสามารถของmicrobiota ที่จะแข่งขันกับCarnobacterium ที่มีความสามารถในการเจริญเติบโตได้ดีภายใต้การใช้ออกซิเจนเงื่อนไข (Leisner et al, 2007;.. ดิแกน, et al, 2014) ที่มีศักยภาพการเน่าเสียของสายพันธุ์เชื้อ Aeromonas จะต้องมีการประเมินผลต่อไป ในการศึกษาปัจจุบันเพียง 1 แยกของ Pseudomonas deceptionensis 1 แยกของ Shewanella xiamenensis ถูกระบุไว้ในเนื้อVP บูดซึ่งชี้ให้เห็นว่าพวกเขาอาจจะมีส่วนน้อยที่จะเน่าเสียของเนื้อVP นับจาน แต่ชี้ให้เห็นว่าPseudomonas และ Shewanella ทั้งสองคนที่พบในที่สูงตัวเลข(7.69 และ 7.49 log CFU / g ใน CFC และ IA ตามลำดับ). Tryfinopoulou et al, (2001) รายงานว่าไอโซเลทบน CFC อาจจะระบุว่าเป็นเชื้อAeromonas และ Shewanella นอกจากนี้กลุ่ม LAB มีความสามารถที่จะเติบโตในไอโอวา (คทา et al., 2012) Macrococcus, Prolinoborus, Brochothrix, Enterobacter, Lysinibacillus สังเกตในวันที่ 6 ไม่ได้ที่จะพบในตอนท้ายของการจัดเก็บข้อมูล (ตารางที่ 4). 4 สรุปการศึกษาครั้งนี้มีการระบุมีระบบ microbiota ที่โดดเด่นของAP และรองประธานฝ่ายเนื้อปลาคาร์พที่พบระหว่างการเก็บรักษา ความหลากหลายมากขึ้นภายใต้เงื่อนไขบรรจุภัณฑ์พบว่าโดยทั่วไปในช่วงระยะเวลาการจัดเก็บในช่วงต้น รวมของจำพวกที่แตกต่างกัน 13 ประกอบด้วยกลุ่มจุลินทรีย์ของเนื้อปลาคาร์พสดและAcinetobacter ครอบงำพืชพื้นเมืองของปลาคาร์พ อย่างไรก็ตามการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในชุมชนแบคทีเรียเกิดขึ้นในช่วงการเน่าเสีย ในAP เนื้อปลาคาร์พ Pseudomonas กลายเป็นจุลินทรีย์เฉพาะที่โดดเด่นในตอนท้ายของอายุการเก็บรักษาที่ บรรจุภัณฑ์สูญญากาศขยายอายุการเก็บรักษาเนื้อปลาคาร์พถึง 12 วันเมื่อเทียบกับวันที่ 8 สังเกตเนื้อบรรจุในอากาศ นอกจากนี้บรรจุภัณฑ์สูญญากาศการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบของจุลินทรีย์ในเนื้อปลาคาร์พนิสัยเสีย (5 จำพวกที่แตกต่างกันแยก) 16S rRNA ยีนวิเคราะห์ลำดับแสดงให้เห็นว่าCarnobacterium ตามด้วยเชื้อ Aeromonas เป็นเด่นmicrobiota ในตอนท้ายของอายุการเก็บรักษาเนื้อปลาคาร์พรองประธานฯ นอกจากนี้บรรจุภัณฑ์สูญญากาศล่าช้าเพิ่มขึ้นของเอมีนไบโอจีเมื่อเทียบกับบรรจุภัณฑ์ทางอากาศโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับCAD และระดับ TYM. ดังนั้นการทำงานต่อไปที่ต้องทำเพื่อยืนยันการเน่าเสียที่อาจเกิดขึ้นและการทำงานของ Carnobacterium และ Aeromonas ในปลาคาร์พรองประธานฝ่ายเนื้อและเข้าใจการความจุของแบคทีเรียที่แตกต่างกันในการผลิตเอมีนไบโอจีในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( 3.53 log CFU / g ) ในการศึกษาทั้งหมด 13 สกุลต่าง ๆ ประกอบด้วย ชุมชนจุลินทรีย์สด

ปลาปลาคาร์พที่
ผู้วิจัยได้รับการพิจารณาเป็นไมโครไบโ ้าหลัก , คิด
52.8% ของเชื้อทั้งหมด ( ตารางที่ 3 ) นักวิจัยบางคนยังรายงาน
Acinetobacter dominated ไมโครไบโ ้าพื้นเมือง
ฟาร์มทะเลแดง ( sparus aurata ) และหญ้าปลาคาร์พ ( ctenopharyngodon idellus
)
( parlapani et al . , 2013 ; Wang et al . , 2010 ) การใช้ลำดับเบส 16S rRNA ยีน
ที่ 27 ของ Acinetobacter 28 ไอโซเลทคอน

ยืนยันชนิดที่ระดับ Acinetobacter johnsonii . นอกจากนี้ ร้อยละ 13.2 ของ
รวมแยกเป็นของสกุล moraxella . ที่เหลืออยู่ในไมโครไบโ ้าพื้นเมือง
สายพันธุ์ปลาคาร์พด้วย

คือidenti
fied เป็นเชื้อ chryseobacterium microbacterium





kocuria , Pseudomonas , brevundimonas ยา sphingomonas
, ,

enhydrobacter vogesella , และ dermacoccus . อย่างไรก็ตาม แต่ละสกุลเหล่านี้เท่านั้น ที่มีอยู่ 1


เราสังเกตค่าเชื้อ กะขนาดใหญ่ในชุมชนจุลินทรีย์ใน
การเน่าเสีย ซึ่งสัดส่วนของ Acinetobacter น้อยลง
ที่พบบ่อยและหลายกลุ่มแบคทีเรียที่ปรากฏ และค่อย ๆพัฒนา
( ตารางที่ 3 และ 4 ) มีความแตกต่างที่เห็นได้ชัดในองค์ประกอบของจุลินทรีย์ใน AP และ VP

เนื้อ . ทั้งหมด 86 สายพันธุ์

) identi fied จากแต่ละแพคเกจ
เนื้อปลาที่ใกล้เน่าเสีย
รวม 46 , ลำดับมาจาก AP

เนื้อเก็บไว้ในวันที่ 4( ตารางที่ 3 ) และ 40 ไอโซเลท จากตัวอย่างเลือกเก็บไว้ในวันที่ 6 ( ตารางที่ 4 ) .

ติด AP , Pseudomonas เพิ่มขึ้นในช่วง 4 วันแรก

กระเป๋าหลัง เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และในที่สุดแทน 67.4 %
46 ดังนี้ จานนี้ มีความสอดคล้องกับผลการนับ ( ตารางที่ 2 ) เชื้อเป็นไมโครไบโ ้าที่พบมากที่สุดที่สอง
บัญชีสำหรับร้อยละ 21.7 ของปริมาณเชื้อ อย่างไรก็ตาม จุลินทรีย์