ivory;landscape experiment; movemen

ivory;
landscape experiment; movement; pollination; small mammals.
INTRODUCTION
Corridors are long, thin strips of habitat that connect
otherwise isolated habitat patches. They are thought to
reduce local extinction by ‘‘rescuing’’ isolated populations
(Brown and Kodric-Brown 1977) and by promoting
gene flow. Indeed, recent studies have demonstrated
that corridors can increase animal movement
between patches (Haas 1995, Sutcliffe and Thomas
1996, Gonzalez et al. 1998, Haddad 1999a, Mech and
Hallett 2001), increase population sizes (Fahrig and
Merriam 1985, Dunning et al. 1995, Haddad and Baum
1999), increase gene flow (Aars and Ims 1999, Hale et
al. 2001, Mech and Hallett 2001), and maintain biodiversity
(Gonzalez et al. 1998). Other studies, however,
have found no corridor effects (Arnold et al. 1991,
Date et al. 1991, Rosenberg et al. 1998, Bowne et al.
1999, Haddad and Baum 1999, Collinge 2000, Danielson
and Hubbard 2000). In one recent review, Beier
and Noss (1998) evaluated 32 corridor studies and
found that, although many were inconclusive due to
flaws in study design, 10 of 12 well-designed studies
demonstrated positive effects of corridors. Given that
habitat conservation measures such as corridors are
likely to affect many species in a landscape, an important,
unresolved question is: Which species in a
landscape will benefit from corridors?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งาช้างแนวทดลอง เคลื่อนไหว pollination เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็กแนะนำทางเดินยาว บางแถบถิ่นที่อยู่ที่เชื่อมต่อหรือ แยกต่างหากอยู่อาศัยซอฟต์แวร์ พวกเขามีความคิดลดดับท้องถิ่น ''ช่วย '' แยกประชากร(สีน้ำตาลและสีน้ำตาล Kodric 1977) และส่งเสริมกระแสของยีน แน่นอน มีสาธิตการศึกษาล่าสุดทางเดินสามารถเพิ่มความเคลื่อนไหวของสัตว์ระหว่างปรับปรุง (1995 ทาง Sutcliffe และ Thomasปี 1996, al. et Gonzalez 1998, Haddad 1999a กลไก และขนาดประชากรเพิ่ม Hallett 2001), (Fahrig และMerriam 1985, Dunning et al. 1995, Haddad และจัด1999), เพิ่มการไหลของยีน (Aars และ Ims 1999 เฮร้อยเอ็ดal. 2001 กลไกและ Hallett 2001), และรักษาความหลากหลายทางชีวภาพ(Gonzalez et al. 1998) ศึกษาอื่น แต่พบไม่มีผลภายใน (อาร์โนลด์เอ็ด al. 1991วัน al. และ Rosenberg et al. ปี 1998, Bowne et al, 1991ปี 1999, Haddad จัดปี 1999, Collinge 2000, Danielsonก Hubbard 2000) ในหนึ่งล่าสุด Beierและ Noss (1998) ประเมินการศึกษาภายใน 32 และพบว่า แม้ว่าจำนวนมากถูก inconclusive เนื่องข้อบกพร่องในการออกแบบการศึกษา 10 ศึกษา 12 แห่งแสดงให้เห็นถึงผลในเชิงบวกของทางเดิน ระบุว่ามาตรการอนุรักษ์ที่อยู่อาศัยเช่นมีทางเดินแนวโน้มที่จะมีผลกระทบต่อหลายชนิดในภูมิประเทศ สำคัญแก้ไขคำถาม: ชนิดใดในการแนวนอนจะได้รับประโยชน์จากทางเดินหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งาช้าง;
ทดลองภูมิทัศน์; เคลื่อนไหว การผสมเกสร; เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็ก. บทนำทางเดินมีความยาวแผ่นบางที่อยู่อาศัยที่เชื่อมต่อแยกอื่นแพทช์ที่อยู่อาศัย พวกเขาคิดว่าจะช่วยลดการสูญเสียในท้องถิ่นโดย '' ช่วย '' ประชากรแยก (บราวน์และ Kodric สีน้ำตาล 1977) และโดยการส่งเสริมการไหลเวียนของยีน อันที่จริงการศึกษาล่าสุดได้แสดงให้เห็นว่าทางเดินสามารถเพิ่มการเคลื่อนไหวของสัตว์ระหว่างแพทช์(ฮา 1995 Sutcliffe และโทมัส1996 กอนซาเล et al. 1998 Haddad 1999a, Mech และHallett 2001) เพิ่มขนาดประชากร (Fahrig และเมอร์เรียม1985 Dunning et al, . 1995 และมนัก Haddad 1999) เพิ่มการไหลเวียนของยีน (Aars และ Ims ปี 1999 เฮล et al. 2001 Mech และ Hallett 2001) และรักษาความหลากหลายทางชีวภาพ(กอนซาเล et al. 1998) การศึกษาอื่น ๆ แต่ได้พบผลกระทบทางเดินไม่มี(อาร์โนล et al. 1991 วัน et al. 1991 โรเซนเบิร์ก et al. 1998 Bowne et al. 1999 และมนัก Haddad 1999 Collinge 2000 แดเนียลและฮับบาร์ด2000) ในการตรวจสอบที่ผ่านมาหนึ่ง Beier และ Noss (1998) การประเมินผลการศึกษา 32 ทางเดินและพบว่าแม้ว่าจะมีหลายสรุปเนื่องจากการข้อบกพร่องในการออกแบบการศึกษา10 12 การศึกษาการออกแบบที่ดีแสดงให้เห็นถึงผลกระทบเชิงบวกของการเดิน ระบุว่ามาตรการอนุรักษ์แหล่งที่อยู่อาศัยเช่นทางเดินที่มีแนวโน้มที่จะส่งผลกระทบต่อหลายสายพันธุ์ในแนวนอนที่สำคัญคำถามที่ยังไม่ได้แก้ไขเป็น: ซึ่งสายพันธุ์ในแนวนอนจะได้รับประโยชน์จากทางเดิน?