Many people both inside and outside

Many people both inside and outside
the profession have long criticized law
schools for failing to teach law students how
to practice. The charge gained momentum
in the 1970s when Chief Justice Warren
Burger declared that law schools had
generally failed to train lawyers how to
practice. The criticism received added
power in the early 1990s when the
American Bar Association issued the
McCrate report, which severely criticized
law schools and challenged them to focus
more attention on training lawyers in
practical skills.
On the whole, few observers of modern
legal education will find much to disagree
with, nor will many find fault with, the
authors’ suggested remedies to fix it. The
criticisms are that modern legal education
places too much emphasis on teaching
students legal analysis and not enough
on teaching skills, defined in the study
generally as “writing, negotiating, and
counseling.”
The authors also take legal academia
to task for its testing methods, which
frequently involve a single test at the end
of a semester or year-long course, with
no feedback along the way. The authors
argue that the present system reinforces
scholasticism devoid of practical skills.
In a profession that deals with people’s
legal issues on a daily basis, it is absurd that
a law student can graduate from law school
without once practicing to solve a real or
simulated legal problem or without once
practicing interaction with a real or
simulated client. The study uses modern
medical education as a model of what
professional education should be.
Thus, the book proposes a new model
of legal education that integrates the
teaching of lawyering skills, moral ethical
training, and analysis. The proposal is hard
to argue with, and the book presents it
in highly readable, even enjoyable, prose.
But as a law librarian, I was curious
what the authors had to say about the state
of legal research instruction in modern
legal academe. Surprisingly (but perhaps
not), legal research instruction gets almost
no mention anywhere in the book. There
is not a single reference to legal research
in the index. Legal research is rarely
mentioned as a lawyering skill. This got
me thinking about why this might be.
The Evolution of Legal Research
A careful reading of the book reveals an
important insight into why legal research
is not an important part of the dialog.
On page six, the authors describe the
history of legal education and state that,
“Students taught from Langdell’s case books
were being introduced by their professors
to legal research, much as a laboratory or
seminar professor in the arts and sciences
of those days would have led students
to grasp the principles organizing the
particular domain.” The impression here
is that the simple act of reading cases and
analyzing them imparts legal research skills.
My first reaction to this assessment of
legal research training was defensive. But
after reflecting, I think that there is some
truth to the observation above and an
important lesson that law librarians involved
in the training of lawyers should take very
seriously.
First, when Langdell developed his
casebook method of teaching, there
was really very little in the way of legal
bibliography. In the mid-1870s, among
other things that today’s legal researchers
take for granted, there were very few
reporters of record; the National Reporter
System wasn’t developed yet; there were no
official sources at all to federal case law; few
law reviews were extant; the US Code was
only a desperate dream; and the Code of
Federal Regulations wasn’t even a dream yet.
Perhaps, reading cases and treatises really
did effectively teach law students nearly
everything they needed to know about
research.
The late 19th and early 20th centuries
saw the industrialization of legal publishing:
the development of the National Reporter
System, Shepard’s Citations, the explosion
of New Deal policies and regulation, the
eventual rise of administrative law, and
ultimately the passage of the Administrative
Procedures Act all contributed to a climate
of prolific publication of legal materials of
all types—primary, secondary, and scholarly.
In the face of these developments the
process of legal research moved from being
simply finding and reading cases and
treatises to knowing where to read about
what and when

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลายคนทั้งภายใน และภายนอกการอาชีพจึงได้วิพากษ์วิจารณ์กฎหมายโรงเรียนสำหรับการสอนนักเรียนกฎหมายอย่างไรการปฏิบัติการ ค่าธรรมเนียมรับโมเมนตัมในทศวรรษ 1970 เมื่อวอร์เรนประธานศาลเบอร์เกอร์ประกาศโรงเรียนกฎหมายได้โดยทั่วไปไม่สามารถฝึกทนายความวิธีการปฏิบัติการ วิจารณ์ที่ได้รับเพิ่มพลังงานในช่วงปี 1990 เมื่อการสมาคมบาร์อเมริกันออกแบบMcCrate รายงาน การวิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรงโรงเรียนกฎหมาย และท้าทายพวกเขาในการโฟกัสความสำคัญในการฝึกอบรมทนายความในปฏิบัติทักษะการบนทั้งหมด ผู้สังเกตการณ์บางทันสมัยการศึกษาทางกฎหมายจะพบมากที่จะไม่เห็นด้วยด้วย ไม่มากจะหาเรื่องกับ การผู้เขียนแนะนำวิธีการแก้ไขแก้ ที่วิจารณ์เป็นการศึกษากฎหมายที่ทันสมัยสถานสอนเน้นมากเกินไปศึกษาวิเคราะห์กฎหมายและไม่เพียงพอในการสอนทักษะ กำหนดในการศึกษาโดยทั่วไปเป็น "เขียน เจรจาต่อรอง และให้คำปรึกษา"ผู้เขียนยังใช้กฎหมาย academiaงานสำหรับวิธีการทดสอบ การมักเกี่ยวข้องกับการทดสอบที่เดียวจบภาคการศึกษาหรือหลักสูตรปีที่ยาวนาน ด้วยไม่มีผลป้อนกลับไปพร้อมกัน ผู้เขียนโต้แย้งว่า ระบบปัจจุบัน reinforcesscholasticism ไร้ทักษะปฏิบัติในอาชีพที่เกี่ยวข้องกับประชาชนปัญหาทางกฎหมายประจำวัน มันจะไร้สาระที่นักเรียนกฎหมายสามารถสำเร็จศึกษาจากโรงเรียนกฎหมายไม่เคยฝึกแก้จริง หรือกฎหมายจำลองปัญหา หรือ ไม่ครั้งฝึกโต้ตอบกับจริง หรือเลียนแบบไคลเอ็นต์ การศึกษาใช้ทันสมัยศึกษาเป็นรูปแบบของอะไรการศึกษามืออาชีพควรได้ดังนั้น หนังสือเสนอรูปแบบใหม่การศึกษากฎหมายที่รวมการสอนทักษะ lawyering คุณธรรมจริยธรรมฝึกอบรม และการวิเคราะห์ ข้อเสนอที่ยากที่จะการโต้เถียงกับ และหนังสือแสดงในการอ่านสูง ยัง สนุก ร้อยแก้วแต่เป็นตัวกฎหมายบรรณารักษ์ ผมอยากรู้อยากเห็นสิ่งที่ผู้เขียนได้กล่าวเกี่ยวกับรัฐสอนวิจัยกฎหมายสมัยใหม่academe กฎหมาย น่าแปลกใจ (แต่บางทีไม่), คำแนะนำวิจัยกฎหมายได้เกือบไม่กล่าวถึงในหนังสือใดก็ได้ มีไม่ได้อ้างอิงงานวิจัยทางกฎหมายเดียวในดัชนี งานวิจัยทางกฎหมายอยู่ดังกล่าวเป็นทักษะ lawyering นี้ได้ฉันคิดเกี่ยวกับสาเหตุซึ่งอาจวิวัฒนาการของการวิจัยทางกฎหมายอ่านระมัดระวังของแสดงถึงการจองความเข้าใจถึงเหตุผลสำคัญวิจัยกฎหมายไม่ได้เป็นส่วนสำคัญของกล่องโต้ตอบหน้า 6 ผู้เขียนอธิบายการประวัติของการศึกษากฎหมายและรัฐที่"นักเรียนสอนจากหนังสือกรณีของ Langdellได้ถูกแนะนำ โดยอาจารย์ของพวกเขาการวิจัยทางกฎหมาย มากเป็นห้องปฏิบัติการ หรือสัมมนาอาจารย์ศิลปะและวิทยาศาสตร์ก็จะได้นำนักเรียนความเข้าใจในหลักการจัดระเบียบเฉพาะโดเมน" ความประทับใจที่นี่คือการที่ได้อ่านกรณี และวิเคราะห์นั้นพื้นมีกลิ่นทักษะวิจัยกฎหมายปฏิกิริยาของฉันแรกการประเมินนี้อบรมกฎหมายป้องกันได้ แต่หลังจากสะท้อน ผมคิดว่า มีเป็นบางส่วนความจริงการสังเกตข้างต้นและบทเรียนที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย librariansในการฝึกอบรมทนายความควรใช้เวลามากจริง ๆ นะเนี่ยแรก เมื่อ Langdell พัฒนาของเขาcasebook วิธีสอน มีถูกจริง ๆ อย่างน้อยในทางกฎหมายบรรณานุกรม ในกลาง-1870s ระหว่างต่าง ๆ ซึ่งวันนี้นักวิจัยกฎหมายใช้สำหรับรับ มีน้อยมากผู้สื่อข่าวของคอร์ด โปรแกรมรายงานแห่งชาติไม่ได้พัฒนาระบบยัง มีไม่มีแหล่งอย่างเป็นทางการในการกลางกรณีกฎหมาย ไม่กี่รีวิวจากกฎหมายได้ยัง มีรหัสของสหรัฐอเมริกาเฉพาะความหมดหวังฝัน และรหัสระเบียบข้อบังคับของรัฐบาลกลางยังไม่ได้ความฝันยังบางที อ่านกรณีและ treatises จริง ๆได้อย่างมีประสิทธิภาพสอนนักเรียนกฎหมายเกือบทุกอย่างที่พวกเขาต้องรู้งานวิจัยในปลายศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษเห็นทวีความรุนแรงมากของการเผยแพร่กฎหมาย:การพัฒนาโปรแกรมรายงานแห่งชาติระบบ เพิร์อ้าง การกระจายใหม่ข้อเสนอนโยบายและข้อบังคับ การในการเพิ่มขึ้นของกฎหมายปกครอง และสุดเส้นทางของการบริหารจัดการพระราชบัญญัติขั้นตอนทั้งหมดส่วนสภาพภูมิอากาศของการเผยแพร่กฎหมายวัสดุของลูกทุกตัวหลัก รอง และ scholarlyหน้าพัฒนาเหล่านี้กระบวนการวิจัยทางกฎหมายจากการเพียงแค่ค้นหา และอ่านกรณี และtreatises เพื่อทราบตำแหน่งที่อ่านเกี่ยวกับอย่างไร และเมื่อไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลายคนทั้งในและนอกอาชีพได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ยาวกฎหมายโรงเรียนสำหรับความล้มเหลวในการสอนนักศึกษากฎหมายวิธีการที่จะปฏิบัติ ค่าใช้จ่ายที่ได้รับแรงผลักดันในปี 1970 เมื่อหัวหน้าผู้พิพากษาวอร์เรนเบอร์เกอร์บอกว่าโรงเรียนกฎหมายได้ล้มเหลวโดยทั่วไปในการฝึกอบรมนักกฎหมายวิธีการปฏิบัติ การวิจารณ์ที่ได้รับการเพิ่มอำนาจในช่วงปี 1990 เมื่ออเมริกันเนติบัณฑิตออกรายงาน McCrate ซึ่งวิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรงในโรงเรียนกฎหมายและท้าทายพวกเขามุ่งเน้นความสนใจมากขึ้นในทนายความในการฝึกอบรมทักษะการปฏิบัติ. ในทั้งที่ผู้สังเกตการณ์บางส่วนของที่ทันสมัยการศึกษากฎหมายจะได้พบกับมากพอที่จะไม่เห็นด้วยกับหรือจะหลายคนพบความผิดกับที่ผู้เขียนแนะนำการเยียวยาที่จะแก้ไขได้ วิพากษ์วิจารณ์ว่าการศึกษากฎหมายที่ทันสมัยสถานที่เน้นมากเกินไปในการเรียนการสอนนักเรียนการวิเคราะห์กฎหมายและไม่เพียงพอกับทักษะการเรียนการสอนที่กำหนดไว้ในการศึกษาโดยทั่วไปว่าเป็น"การเขียนการเจรจาต่อรองและการให้คำปรึกษา." ผู้เขียนยังใช้การศึกษาทางกฎหมายเพื่องานสำหรับวิธีการทดสอบซึ่งมักจะเกี่ยวข้องกับการทดสอบเดียวในตอนท้ายของภาคการศึกษาหรือหลักสูตรระยะยาวรายปีที่มีความคิดเห็นไม่พร้อมกัน ผู้เขียนยืนยันว่าระบบปัจจุบันตอกย้ำscholasticism ไร้ทักษะการปฏิบัติ. ในอาชีพที่เกี่ยวข้องกับผู้คนประเด็นทางกฎหมายในชีวิตประจำวันมันเป็นเรื่องไร้สาระที่เป็นนักศึกษากฎหมายสามารถสำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนกฎหมายโดยไม่ต้องละครั้งการฝึกเพื่อแก้ปัญหาจริงหรือจำลองทางกฎหมายปัญหาที่เกิดขึ้นครั้งเดียวหรือไม่มีการฝึกการทำงานร่วมกันที่มีจริงหรือลูกค้าจำลอง การศึกษาที่ทันสมัยใช้การศึกษาทางการแพทย์เป็นรูปแบบของสิ่งที่ศึกษามืออาชีพควรจะเป็น. ดังนั้นหนังสือเล่มนี้นำเสนอรูปแบบใหม่ของการศึกษาทางกฎหมายที่รวมการเรียนการสอนทักษะlawyering จริยธรรมศีลธรรมการฝึกอบรมและการวิเคราะห์ ข้อเสนอเป็นเรื่องยากที่จะเถียงกับและหนังสือเล่มนี้นำเสนอในการอ่านสูงได้สนุกร้อยแก้ว. แต่เป็นบรรณารักษ์กฎหมายผมก็อยากรู้อยากเห็นสิ่งที่ผู้เขียนได้กล่าวเกี่ยวกับรัฐการเรียนการสอนการวิจัยทางกฎหมายในปัจจุบันโรงเรียนวิทยาลัยมหาวิทยาลัยตามกฎหมาย น่าแปลก (แต่อาจจะไม่ได้) การเรียนการสอนการวิจัยทางกฎหมายได้รับเกือบจะไม่มีการเอ่ยถึงทุกที่ในหนังสือเล่มนี้ มีไม่ได้มีการอ้างอิงเดียวเพื่อการวิจัยทางกฎหมายในดัชนี การวิจัยทางกฎหมายจะไม่ค่อยพูดถึงทักษะ lawyering นี้มีฉันคิดเกี่ยวกับสาเหตุนี้อาจจะมี. วิวัฒนาการของกฎหมายการวิจัยการอ่านอย่างระมัดระวังของหนังสือที่เผยให้เห็นถึงความเข้าใจที่สำคัญในเหตุผลที่การวิจัยทางกฎหมายไม่ได้เป็นส่วนสำคัญของการโต้ตอบ. ในหน้าหกผู้เขียนอธิบายถึงประวัติความเป็นมาของการศึกษาทางกฎหมายและรัฐว่า"ได้รับการสอนจากหนังสือกรณี Langdell ของถูกแนะนำให้รู้จักกับอาจารย์ของพวกเขาเพื่อการวิจัยทางกฎหมายมากที่สุดเท่าที่เป็นห้องปฏิบัติการหรืออาจารย์สัมมนาในศิลปะและวิทยาศาสตร์ในวันนั้นจะได้นำนักเรียนที่จะเข้าใจหลักการจัดโดเมนเฉพาะ." ความประทับใจที่นี่ก็คือการกระทำที่เรียบง่ายของการอ่านรายและวิเคราะห์พวกเขามีภูมิต้านทานทักษะการวิจัยทางกฎหมาย. ปฏิกิริยาแรกของฉันกับการประเมินนี้การฝึกอบรมการวิจัยทางกฎหมายคือการป้องกัน แต่หลังจากที่สะท้อนให้เห็นถึงผมคิดว่ามีบางอย่างที่เป็นความจริงที่จะสังเกตข้างต้นและบทเรียนที่สำคัญที่บรรณารักษ์กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับในการฝึกอบรมของทนายความควรใช้เวลามากอย่างจริงจัง. ครั้งแรกเมื่อ Langdell การพัฒนาของเขาวิธีCasebook การเรียนการสอนมีจริงๆน้อยมากในวิธีที่ถูกต้องตามกฎหมายของบรรณานุกรม ในยุค 1870 กลางในหมู่สิ่งอื่นๆ ที่นักวิจัยทางกฎหมายในวันนี้จะได้รับมีน้อยมากที่ผู้สื่อข่าวของการบันทึก; ผู้สื่อข่าวแห่งชาติของระบบที่ไม่ได้รับการพัฒนายัง; ไม่มีแหล่งที่มาอย่างเป็นทางการในทุกกรณีที่เป็นไปตามกฎหมายของรัฐบาลกลาง; ไม่กี่ความคิดเห็นเป็นกฎหมายที่ยังหลงเหลืออยู่; สหรัฐอเมริการหัสเป็นเพียงความฝันที่หมดหวัง; และรหัสของกฎระเบียบของรัฐบาลกลางไม่ได้แม้แต่ฝันยัง. บางทีอ่านรายและบทความจริงๆไม่ได้อย่างมีประสิทธิภาพการสอนนักศึกษากฎหมายเกือบทุกอย่างที่พวกเขาจำเป็นต้องรู้เกี่ยวกับการวิจัย. ปลาย 19 และต้นศตวรรษที่ 20 ได้เห็นอุตสาหกรรมของการเผยแพร่ทางกฎหมาย: การพัฒนาของผู้สื่อข่าวแห่งชาติของระบบการอ้างอิงของ Shepard, การระเบิดของนโยบายใหม่และกฎระเบียบที่เพิ่มขึ้นในที่สุดของกฎหมายการบริหารและในที่สุดทางเดินของการบริหารขั้นตอนพระราชบัญญัติทั้งหมดมีส่วนทำให้สภาพภูมิอากาศของสิ่งพิมพ์ที่อุดมสมบูรณ์ของวัสดุทางกฎหมายของประเภทใหญ่ทั้งหมดประถมมัธยมและวิชาการ. ในหน้าของการพัฒนาเหล่านี้กระบวนการของการวิจัยทางกฎหมายย้ายจากการเป็นเพียงแค่การค้นหาและอ่านรายและบทความที่จะรู้ที่จะอ่านเกี่ยวกับสิ่งที่และเมื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คนมากมายทั้งภายในและภายนอกวิชาชีพได้นาน

โรงเรียนกฎหมายวิจารณ์การสอนนักเรียนกฎหมายอย่างไร
ซ้อม ค่าใช้จ่ายที่ได้รับโมเมนตัม
ในปี 1970 เมื่อเบอร์เกอร์วอร์เรน
หัวหน้าผู้พิพากษาประกาศว่าโรงเรียนกฎหมายมักจะล้มเหลวที่จะฝึกทนายความอย่างไร


ฝึก วิจารณ์ที่ได้รับเพิ่ม
พลังในช่วงต้นทศวรรษ 1990 เมื่อสมาคมบาร์อเมริกันออก

รายงาน mccrate ซึ่งรุนแรงวิจารณ์
โรงเรียนกฎหมายและท้าทายพวกเขาให้ความสำคัญมากขึ้นในการฝึกอบรมทนายความใน


ทักษะ กับทั้งไม่กี่ผู้สังเกตการณ์การศึกษากฎหมายที่ทันสมัย

จะพบมากที่จะไม่เห็นด้วยกับ หรือจะหลายพบความผิดกับผู้เขียนแนะนำวิธีแก้
' เพื่อแก้ไขมัน

วิจารณ์ว่ากฎหมายการศึกษาสมัยใหม่ที่เน้นมากเกินไปในการสอน
การวิเคราะห์กฎหมายและนักเรียนไม่เพียงพอ
ทักษะการสอนที่กำหนดไว้ในการศึกษา
โดยทั่วไปเป็น " การเขียน การเจรจา และการปรึกษา

" ผู้เขียนก็ใช้กฎหมายเพื่องานวิชาการ
สำหรับวิธีการทดสอบ ซึ่ง
บ่อยเกี่ยวข้องกับการทดสอบเดียวสุดท้ายของภาคเรียน หรือปีแน่นอน

ยาว ไม่มีความคิดเห็นไปพร้อมกัน ผู้เขียนยืนยันว่าระบบปัจจุบันก็ตาม

ลัทธิอัสมาจารย์ไร้ทักษะ
ในวิชาชีพที่เกี่ยวข้องกับประเด็นทางกฎหมายประชาชน
ในแต่ละวัน มันเป็นเรื่องไร้สาระที่
เรียนกฎหมายจะจบจากโรงเรียนกฎหมายโดยไม่เคยฝึกแก้

) จริงหรือปัญหาทางกฎหมาย หรือไม่ เมื่อฝึกโต้ตอบกับจริง

) หรือลูกค้า การศึกษาการแพทย์การศึกษาสมัยใหม่ที่ใช้เป็นแบบอะไร

การศึกษามืออาชีพควรจะ .
ดังนั้น หนังสือเล่มนี้นำเสนอรูปแบบใหม่ของการศึกษากฎหมายที่รวม

สอนทักษะ lawyering คุณธรรมจริยธรรม
การฝึกอบรม และการวิเคราะห์ ข้อเสนอที่ยาก
เถียง และหนังสือแสดง
ในสูง อ่านได้เพลิดเพลิน ร้อยแก้ว .
แต่เป็นกฎหมายบรรณารักษ์ ผมขี้สงสัย
สิ่งที่ผู้เขียนได้กล่าวเกี่ยวกับสถานะ
การสอนการวิจัยทางกฎหมายใน Academe ทางกฎหมายสมัยใหม่

จู่ ๆ ( แต่บางที
ไม่ได้ ) , การสอนการวิจัยทางกฎหมายได้เกือบทุกที่
ไม่มีการกล่าวถึงในหนังสือ มี
ไม่ใช่อ้างอิงเดียว
การวิจัยทางกฎหมายในดัชนี การวิจัยทางกฎหมายแทบ
กล่าวถึงเป็น lawyering ทักษะ นี้มี
ฉันคิดว่าทำไมนี้อาจจะมีวิวัฒนาการของการวิจัยทางกฎหมาย

อ่านระวังของหนังสือแสดงการ
ข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญถึง
การวิจัยทางกฎหมายไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของกล่องโต้ตอบ .
หน้าหก ผู้เขียนอธิบาย
ความเป็นมาของการศึกษากฎหมายและรัฐ ,
" นักเรียนที่ได้รับการสอนจากกรณีหนังสือ
langdell ของถูกแนะนำโดยอาจารย์ของพวกเขา
เพื่อการวิจัยทางกฎหมายมาก เป็นห้องปฏิบัติการหรือ
อาจารย์สัมมนาศิลปะและวิทยาศาสตร์
วันเหล่านั้น จะได้นำนักเรียน
เพื่อเข้าใจหลักการจัด
โดเมนเฉพาะ " ความประทับใจที่นี่
คือกระกรณีการอ่านและวิเคราะห์พวกเขา imparts ทักษะการวิจัยทางกฎหมาย
.
ปฏิกิริยาแรกของฉันนี้การประเมิน
การฝึกอบรมการวิจัยกฎหมายป้องกัน แต่
หลังจากที่สะท้อนให้เห็นถึง ฉันคิดว่ามีบางอย่าง
ความจริงสังเกตข้างต้นและเป็นบทเรียนที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับกฎหมายบรรณารักษ์

ในการฝึกอบรมของทนายความควรใช้อย่างจริงจังมาก
.
ครั้งแรก เมื่อ langdell พัฒนาของเขา

เคสบุ๊ควิธีสอน มีเล็กมากจริงๆในทางของบรรณานุกรมกฎหมาย

ใน mid-1870s ในหมู่สิ่งอื่น ๆที่วันนี้

ใช้สิทธิ์นักวิจัยทางกฎหมาย , มีกี่
มากผู้สื่อข่าวบันทึก ; เป็นระบบข่าวแห่งชาติพัฒนายังไม่ได้

; ไม่มีแหล่งที่มาอย่างเป็นทางการทั้งหมดกฎหมายของรัฐบาลกลาง การทบทวนกฎหมายน้อย
กำลังเท่าที่มีอยู่ ; รหัสเราเป็นเพียงความปรารถนาความฝัน

; และรหัสของกฎระเบียบของรัฐบาลกลางไม่ได้ฝันเลย
บางทีอ่านกรณีและบทความจริงๆ

ทำอย่างมีประสิทธิภาพในการสอนนักเรียนกฎหมายเกือบทุกอย่างที่พวกเขาต้องการที่จะรู้เกี่ยวกับ
การวิจัย .
ศตวรรษที่ 19 และต้น 20 ศตวรรษ
เห็นอุตสาหกรรมประกาศทางกฎหมาย :
การพัฒนาระบบรายงาน
แห่งชาติ , Shepard ของการอ้างอิง , การระเบิด
ของนโยบายใหม่และระเบียบ
เพิ่มขึ้นในที่สุดของกฎหมายปกครองและ
ในที่สุดทางเดินของขั้นตอนการบริหาร
ทำเป็นส่วนบรรยากาศ
ของอุดมสมบูรณ์สิ่งพิมพ์วัสดุทางกฎหมายของ
ทุกประเภทระดับประถมศึกษา มัธยมศึกษา และอุดมศึกษา .
ในหน้าของการพัฒนาเหล่านี้
กระบวนการของการวิจัยทางกฎหมายย้ายจาก
เพียงแค่การค้นหาและอ่านบทความเพื่อทราบว่าคดีและ

อ่านเกี่ยวกับสิ่งที่และเมื่อ