B5:C9 and F6:F9), (2) cells represe

B5:C9 and F6:F9), (2) cells representing the variables and the objective function we
seek to evaluate (solid rectangle cells, B13:013), (3) algebraic definitions of the objective function and the left-hand side of the constraints (dashed rectangle cells, 05:09) and (4) cells that provides explanatory names or symbols. Solver requires the first
three types only. The fourth type enhances the readability of the model and serves no
other purpose. The relative positioning of the four types of information on the spreadsheet need not follow the layout shown in Figure 2.12. For example,the cells defining
the objective function and the variables need not be contiguous, nor do they have to be
placed below the problem. What is important is that we know where they are so they
can be referenced by Solver. Nonetheless, it is a good idea to use a format similar to the
one suggested in Figure 2.12, because it makes the model more readable

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

B5:C9 และ F6:F9), (2) เซลล์แสดงตัวแปรและฟังก์ชันวัตถุประสงค์เราพยายามประเมิน (เซลล์สี่เหลี่ยมทึบ B13:013), (3) ข้อกำหนดพีชคณิตของฟังก์ชันวัตถุประสงค์และด้านซ้ายของข้อจำกัด (เซลล์สี่เหลี่ยมเส้นประ 05:09) และเซลล์ (4) ที่อธิบายชื่อหรือสัญลักษณ์ โปรแกรมแก้ปัญหาต้องแรกสามชนิดเท่านั้น ประเภทที่ 4 ช่วยอ่านของแบบจำลอง และทำหน้าที่ไม่วัตถุประสงค์อื่น ๆ ตำแหน่งสัมพัทธ์ 4 ชนิดของข้อมูลในกระดาษคำนวณต้องตามเค้าโครงที่แสดงในรูปที่ 2.12 ตัวอย่าง เซลล์ที่กำหนดฟังก์ชันวัตถุประสงค์และตัวแปรไม่จำเป็นต้องติดกัน หรือพวกเขาจะต้องวางใต้ปัญหา สิ่งสำคัญคือ ว่า เรารู้ว่าที่พวกเขามีพวกเขาสามารถอ้างอิง โดย Solver กระนั้น จึงควรใช้รูปแบบคล้ายกับการหนึ่งที่แนะนำในรูปที่ 2.12 เนื่องจากมันทำให้รูปแบบอ่านได้ง่ายขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

B5 : C9 F6 : F9 ) และ ( 2 ) เซลล์ที่เป็นตัวแทนของตัวแปรและฟังก์ชันวัตถุประสงค์เรา
ขอประเมิน ( ทึบสี่เหลี่ยมเซลล์ b13:013 ) , ( 3 ) นิยามพีชคณิตของฟังก์ชันวัตถุประสงค์ และซ้ายมือของข้อจำกัด ( เส้นประสี่เหลี่ยมเซลล์ 05:09 ) และ ( 4 ) เซลล์ที่มีชื่อ การอธิบายหรือสัญลักษณ์ แก้ต้องใช้ก่อน
3 ประเภทเท่านั้นประเภทที่สี่เพิ่มการอ่านของรูปแบบและบริการไม่
วัตถุประสงค์อื่น ๆ ตำแหน่งสัมพัทธ์ของสี่ประเภทของข้อมูลบนแผ่นงานต้องไม่ตามเค้าโครงที่แสดงในรูปที่ 2.12 . ตัวอย่างเช่นเซลล์กำหนด
วัตถุประสงค์ฟังก์ชันและตัวแปรไม่ต่อเนื่อง หรือพวกเขาต้อง
วางไว้ด้านล่างปัญหาสิ่งที่สำคัญก็คือ เรารู้ว่าพวกเขาดังนั้นพวกเขา
สามารถอ้างอิงโดยแก้ อย่างไรก็ตาม มันเป็นความคิดที่ดีที่จะใช้รูปแบบคล้ายกับ
หนึ่งพบในรูปที่ 2.12 , เพราะมันทำให้แบบ อ่านเพิ่มเติม