8.2.1 Achieving true stereo sound r

8.2.1 Achieving true stereo sound reproduction
When we listen to stereo recordings through headphones, each ear hears exactly what it should: the left ear receives only the sound from the left headphone, and the right only that from the right. If the recording has been mixed correctly, then the listener will hear an accurate representation of the spatial distribution of the original sources, which the brain infers from the relative intensities and timings of the sounds as they arrive at the ears.
If, as is perhaps more common, we listen to recordings through a pair of loudspeakers, then the effect is imperfect, for each ear hears sounds originating at both loudspeakers. It may be, of course, that the left loudspeaker is better heard by the left ear, but in general there will be considerable cross-talk. The result is that, although a degree of stereo imaging persists, the effect is far less pronounced than when using headphones; in general, sources that with headphones appeared to be spread all around the listener now seem all to be located between the two loudspeakers.

Fig.




Cross-talk compensation in stereo audio systems.

Interference allows this defect, at least in principle, to be corrected, for we can use the principle of Young’s double-slit fringes to achieve a cancellation of the sound from the left channel that reaches the right ear, and vice versa. We achieve this, as illustrated in Fig. 8.2, by feeding the left channel to both loudspeakers – just as in Young’s experiment the same wave arrived at both slits – but we introduce a phase shift, whose effect is to shift the fringe pattern to the left or right, so that a node in the interference pattern coincides with
the position of the right ear. The left channel is thus heard only by the left ear. The converse arrangement similarly limits the right channel to the right ear.
Sound, of course, comprises a range of frequencies, each of which requires the appropriate phase difference for this effect to work. Fortunately, the principle can be understood equally simply for arbitrary signals: our phase shift is actually a delay, sufficient to cancel out that with which simultaneous sounds would arrive at the right ear, together with an inversion (multiplication by −1). Sound from the left channel therefore reaches the right ear via both loudspeakers at the same time, but with opposite signs, cancelling out
identically. The right channel is then added, processed in the same way with a delay and inversion before it is fed to the left-hand loudspeaker. The result is that the left ear is positioned at a node for the right channel, and the right ear at a node for the left channel.
There are, of course, some disadvantages to this trick. First, there is a slight delay between the two versions of the left channel heard by the left ear: not sufficient to be apparent as an echo, but enough to disturb the purists. More critical is that the head must be positioned precisely with respect to the loudspeakers. For these reasons, most implementations attenuate the correction, achieving a smaller but still significant enhancement over a wider range of conditions. This is the mechanism behind the ‘wideness’ or ‘surround’ setting on portable ‘ghetto-blasters’, and was the starting point behind more recent developments in ‘surround-sound’ technology.

8.3 Wavefront dividers
Young’s double slit effectively produced two sources from the same wavefront,
by sampling it spatially at two different points. This method of producing multiple sources is traditionally referred to as division of the wavefront, and the resulting interference is the phenomenon of diffraction – the subject of the next chapter. It is also possible to produce two waves from a single wavefront by division of amplitude by using devices that reflect a fraction of the wave while transmitting the remainder. The distinction between these two processes is neither absolute nor important, but rather indicates a pragmatic classification
of traditional interference geometries. We shall make little further reference to these distinctions but, since they are referred to in many textbooks, the following brief explanation is offered.
Interference by division of the wavefront is regarded as a method for comparing different parts of the wave at a given time: the sampling points are reached simultaneously by the wavefront, but are displaced in a direction transverse to thewave propagation. For stable fringe patterns to be observed, the two samples must have a fixed phase relationship, or coherence. Instruments that use division of the wavefront are therefore sensitive to the transverse (or spatial) coherence of the wave: the extent to which laterally separated
points maintain a fixed relative phase, which may be shown to depend upon the
shape and size of the wave source. It follows that interference between sources
generated by division of the wavefront may be used to measure the size of a source – as in the Michelson stellar interferometer or, arguably, any imaging system including telescopes and microscopes.
Interference by division of amplitude, on the other hand, is generally used to compare parts of the wave that are separated in their times of arrival at the same point in space – that is, they are displaced in the longitudinal direction, but not in the transverse. Instruments that employ this process are therefore sensitive to the longitudinal (or temporal) coherence of the wave – the extent to which longitudinally separated points maintain a fixed relative phase. The longitudinal coherence of a wave may be shown to depend upon the wave spectrum. Division of amplitude is therefore used to determine the
spectral properties of a source, in optical instruments such as the Michelson interferometer, Fabry–Perot ´etalon and interference filter.
Although the distinction between these two categories of beamsplitter is therefore of practical significance, examination of the detailed mechanisms may sometimes render the separation rather less clear: diffraction gratings, for example, may fall into either category, and almost all interference is to some extent affected both by the spectrum and by the size of the source. Fundamentally, however, this is of no great significance, for in all cases we are
simply sampling and comparing parts of the wave motion at different points in space.

8.4 The Michelson interferometer
To illustrate interference through the division of amplitude, and its use in investigatingthe spectral properties of a wave source, we consider the Michelson
interferometer – an optical instrument, shown in Fig. 8.3, that is commonly used to investigate narrow-band emissions in the visible and infrared regions of the spectrum. The heart of the interferometer is a beamsplitter, typically comprising an optically flat plate of glass on which has been deposited a layer of metal that is sufficiently thin to be partially transmitting. Incident light strikes the beamsplitter at an angle of ; part of the light is transmitted, while the remainder is reflected sideways at

The transmitted and reflected beams subsequently strike the mirrors A and
B, which reflect them back upon themselves towards the beamsplitter where, as before, they may be transmitted or reflected. The result is that incident light may travel through the interferometer via either mirror A or mirror B. The wave therefore has two routes to reach P from S, and the total wave amplitude at P is given by the phasor sum of the components emerging from each of these routes. If the times taken to follow the two routes were equal, then the corresponding wave components would always arrive at P with the same phase and we should find nothing remarkable; the Michelson interferometer therefore works by introducing a difference between the two path lengths

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

8.2.1 บรรลุสเตอริโอสืบพันธุ์จริงเสียง
เมื่อเราฟังการบันทึกเสียงผ่านหูฟัง, หูแต่ละได้ยินสิ่งที่มันควรจะ: หูซ้ายได้รับเพียงเสียงจากหูฟังด้านซ้ายและขวาเท่านั้นที่จากทางด้านขวา ถ้าบันทึกได้รับการผสมอย่างถูกต้องแล้วผู้ฟังจะได้ยินเสียงที่เป็นตัวแทนที่ถูกต้องของการกระจายเชิงพื้นที่ของแหล่งเดิมซึ่ง infers สมองจากความเข้มของญาติและการกำหนดเวลาของเสียงที่พวกเขามาถึงที่หู.
ถ้าเป็นอาจจะเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นเราฟังการบันทึกผ่านคู่ของลำโพงแล้วผลที่ออกมาไม่สมบูรณ์สำหรับแต่ละหูได้ยินเสียง ที่มีต้นกำเนิดที่ลำโพงทั้งสอง มันอาจจะเป็นที่แน่นอนว่าลำโพงซ้ายก็ได้ยินเสียงที่ดีขึ้นโดยหูซ้าย,แต่โดยทั่วไปจะมีมากข้ามพูด ผลที่ได้คือว่าแม้ว่าระดับของการถ่ายภาพสเตอริโอยังคงมีผลอยู่ไกลน้อยเด่นชัดกว่าเมื่อใช้หูฟัง; โดยทั่วไปแหล่งที่มาที่หูฟังดูเหมือนจะแพร่กระจายไปทั่วในขณะนี้ฟังดูเหมือนทั้งหมดจะตั้งอยู่ระหว่างสองลำโพง

มะเดื่อ.




ชดเชยข้ามพูดคุยในระบบเสียงสเตอริโอ.

รบกวนช่วยให้ข้อบกพร่องนี้อย่างน้อยในหลักการได้รับการแก้ไขเพราะเราสามารถใช้หลักการของหนุ่มริมสองแทงเพื่อให้บรรลุการยกเลิกของเสียงจากช่องทางด้านซ้ายที่ถึงหูข้างขวาและโอละพ่อ เราบรรลุนี้ตามที่แสดงในภาพ 8.2,ด้วยการกินทางซ้ายไปยังลำโพงทั้งสอง - เช่นเดียวกับในการทดลองของเด็กหนุ่มคลื่นเดียวกันมาถึงที่กรีดทั้งสอง - แต่เราแนะนำกะระยะที่มีผลคือการเปลี่ยนรูปแบบขอบไปทางซ้ายหรือขวาเพื่อให้โหนดในการแทรกแซง รูปแบบที่สอดคล้องกับ
ตำแหน่งของหูข้างขวา ทางซ้ายก็ได้ยินเสียงจึงมีเพียงหูข้างซ้ายการจัดสนทนาในทำนองเดียวกันข้อ จำกัด ทางขวาไปยังหูขวา. เสียง
ของหลักสูตรประกอบด้วยช่วงของความถี่ที่แต่ละซึ่งจะต้องมีความแตกต่างขั้นตอนที่เหมาะสมเพื่อให้เกิดผลนี้ในการทำงาน โชคดีหลักการสามารถเข้าใจได้อย่างเท่าเทียมกันเพียงสำหรับสัญญาณโดยพลการ: กะระยะของเราเป็นจริงความล่าช้า,เพียงพอที่จะยกเลิกการออกที่ซึ่งเสียงพร้อมกันจะมาถึงที่หูข้างขวาพร้อมกับการผกผัน (คูณด้วย -1) เสียงจากทางซ้ายจึงถึงหูข้างขวาผ่านลำโพงทั้งสองในเวลาเดียวกัน แต่มีอาการตรงข้ามยกเลิกการออกเหมือนกัน
ทางขวาจะถูกเพิ่มแล้วประมวลผลในลักษณะเดียวกับที่มีความล่าช้าและการผกผันก่อนที่มันจะเลี้ยงลำโพงซ้ายมือ ผลก็คือหูซ้ายอยู่ในตำแหน่งที่โหนดสำหรับทางขวาและหูข้างขวาที่โหนดสำหรับทางซ้าย.
มีแน่นอนข้อเสียบางอย่างเพื่อให้เคล็ดลับนี้ แรกมีความล่าช้าเล็กน้อยระหว่างสองรุ่นของทางซ้ายได้ยินจากหูซ้ายคือ:ไม่เพียงพอที่จะเห็นได้ชัดว่าเป็นเสียงสะท้อน แต่พอที่จะรบกวนครูสอน ที่สำคัญกว่านั้นก็คือหัวจะต้องมีการจัดวางตำแหน่งได้อย่างแม่นยำด้วยความเคารพต่อลำโพง สำหรับเหตุผลเหล่านี้การใช้งานมากที่สุดในการแก้ไขผอมบรรลุการเพิ่มประสิทธิภาพที่มีขนาดเล็ก แต่ยังคงความหมายในช่วงกว้างของเงื่อนไขนี้เป็นกลไกที่อยู่เบื้องหลัง 'กว้าง' หรือการตั้งค่า 'เสียงเซอร์ราวด์แบบพกพา' Blasters-สลัม 'และเป็นจุดเริ่มต้นที่อยู่เบื้องหลังการพัฒนาล่าสุดในเทคโนโลยีเสียงรอบทิศทาง.

8.3 วงเวียน wavefront
หนุ่มร่องคู่ที่ผลิตได้อย่างมีประสิทธิภาพ สองแหล่งที่มาจากคลื่นเดียวกัน
โดยการสุ่มตัวอย่างก็สันนิฐานที่สองจุดที่แตกต่างกันวิธีการในการผลิตหลายแหล่งนี้เรียกว่าประเพณีส่วนหนึ่งของคลื่นและการแทรกแซงทำให้เกิดเป็นปรากฏการณ์ของการเลี้ยวเบน - เรื่องของบทต่อไป มันก็ยังเป็นไปได้ที่จะผลิตสองคลื่นจากคลื่นเดียวตามหมวดกว้างโดยใช้อุปกรณ์ที่สะท้อนให้เห็นถึงเศษเสี้ยวของคลื่นในขณะที่การส่งส่วนที่เหลือความแตกต่างระหว่างทั้งสองกระบวนการจะไม่แน่นอนและไม่สำคัญ แต่เป็นการแสดงให้เห็น
จำแนกปฏิบัติของรูปทรงเรขาคณิตการรบกวนแบบดั้งเดิม เราจะทำต่อไปการอ้างอิงถึงความแตกต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้ แต่เนื่องจากพวกเขาจะอ้างถึงในตำราหลายคำอธิบายสั้น ๆ ต่อไปนี้จะถูกนำเสนอ.
รบกวนตามหมวด wavefront ถือได้ว่าเป็นวิธีการสำหรับการเปรียบเทียบชิ้นส่วนที่แตกต่างกันของคลื่นในเวลาที่กำหนด: จุดเก็บตัวอย่างจะมาถึงพร้อมกันโดยคลื่น แต่จะมีการย้ายในทิศทางขวาง thewave การขยายพันธุ์ สำหรับรูปแบบสวัสดิการที่มั่นคงที่จะสังเกตเห็นทั้งสองตัวอย่างต้องมีความสัมพันธ์ที่เฟสคงที่หรือการเชื่อมโยงกันเครื่องมือที่ใช้ส่วนหนึ่งของคลื่นจึงมีความไวต่อการเชื่อมโยงกัน (หรืออวกาศ) ตามขวางของคลื่น: ขอบเขตที่แยกออกด้านข้างจุด
รักษาระยะญาติคงที่ซึ่งอาจจะแสดงให้เห็นถึงขึ้นอยู่กับรูปร่าง
และขนาดของ แหล่งที่มาของคลื่น มันดังต่อไปนี้การรบกวนระหว่างแหล่งที่มาว่า
ที่สร้างขึ้นโดยส่วนหนึ่งของหน้าคลื่นอาจถูกใช้เพื่อวัดขนาดของแหล่งที่มา -. ใน interferometer ตัวเอกไมเคิลหรือเนื้อหาระบบการถ่ายภาพใด ๆ รวมทั้งกล้องโทรทรรศน์และกล้องจุลทรรศน์รบกวน
ตามหมวดกว้างบนมืออื่น ๆ ที่ถูกนำมาใช้โดยทั่วไป เพื่อเปรียบเทียบบางส่วนของคลื่นที่มีการแยกออกจากกันในช่วงเวลาของพวกเขามาถึงที่จุดเดียวกันในพื้นที่ - นั่นคือพวกเขาจะถูกย้ายไปในทิศทางตามยาว แต่ไม่ได้อยู่ในแนวขวาง เครื่องมือที่ใช้ในขั้นตอนนี้จึงมีความสำคัญกับการเชื่อมโยงกัน (หรือชั่วขณะ) ยาวของคลื่น - ขอบเขตที่ยาวจุดที่แยกออกมารักษาระยะญาติคงที่ การเชื่อมโยงกันตามแนวยาวของคลื่นอาจจะแสดงให้เห็นถึงขึ้นอยู่กับคลื่นความถี่คลื่นส่วนหนึ่งของความกว้างจึงถูกนำมาใช้เพื่อตรวจสอบคุณสมบัติของสเปกตรัม
ของแหล่งที่มาในการใช้ในทางทัศนศาสตร์เช่น interferometer ไมเคิล, etalon Fabry-Perot และตัวกรองสัญญาณรบกวน
แม้ว่าความแตกต่างระหว่างทั้งสองประเภทของ beamsplitter ดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่มีความสำคัญในทางปฏิบัติการตรวจสอบรายละเอียดของกลไกบางครั้งอาจทำให้แยกค่อนข้างชัดเจนน้อย: gratings เลนส์เช่นอาจตกอยู่ในประเภทใดและเกือบทั้งหมดจะถูกรบกวนบางส่วนได้รับผลกระทบทั้งโดยคลื่นความถี่และขนาดของแหล่งที่มา พื้นฐานอย่างไรเช่นนี้มีความสำคัญมากไม่สำหรับในทุกกรณีเราเป็น
เพียงแค่การสุ่มตัวอย่างและการเปรียบเทียบชิ้นส่วนการเคลื่อนไหวของคลื่นที่จุดที่แตกต่างกันในพื้นที่ 8.4

interferometer ไมเคิลแสดงให้เห็นถึงการแทรกแซงผ่านส่วนของความกว้างและการใช้งานในคุณสมบัติของสเปกตรัม investigatingthe ของแหล่งกำเนิดคลื่นเราจะพิจารณา interferometer ไมเคิล
. - เครื่องดนตรีแสงแสดงในรูปที่ 8.3,ที่มักจะถูกใช้ในการตรวจสอบการปล่อยวงแคบในภูมิภาคท​​ี่มองเห็นและอินฟราเรดของสเปกตรัม หัวใจของ interferometer เป็น beamsplitter มักจะประกอบไปด้วยแผ่นแบนสายตาของแก้วที่ไ​​ด้รับการวางชั้นของโลหะที่เป็นบางพอที่จะส่งบางส่วน เหตุการณ์ไฟนัด beamsplitter ที่มุมของ;ส่วนหนึ่งของแสงจะถูกส่งในขณะที่ส่วนที่เหลือจะสะท้อนให้เห็นข้างหน้า

คานถ่ายทอดและสะท้อนให้เห็นก็ตีกระจกและ
b ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงพวกเขากลับมาเมื่อตัวเองไป beamsplitter ที่เมื่อก่อนพวกเขาอาจจะส่งผ่านหรือที่สะท้อนให้เห็นถึง . ผลก็คือเหตุการณ์ไฟอาจเดินทางผ่าน interferometer ผ่านทั้งกระจกหรือกระจกขคลื่นจึงมีสองเส้นทางที่จะไปถึง p จาก s และความกว้างของคลื่นทั้งหมดที่ p จะได้รับจากผลรวมเฟสเซอร์ขององค์ประกอบที่โผล่ออกมาจากแต่ละเส้นทางนี้ ถ้าครั้งนำไปปฏิบัติตามเส้นทางที่สองเท่ากับแล้วส่วนประกอบคลื่นที่สอดคล้องกันมักจะมาถึงที่ p มีเฟสเดียวกันและเราควรจะหาอะไรที่น่าทึ่งMichelson interferometer จึงทำงานโดยการแนะนำแตกต่างระหว่างสองทางยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

8.2.1 บรรลุจริงซ้ำเสียงสเตอริโอ
เมื่อเราฟังบันทึกเสียงผ่านหูฟัง แต่ละหูได้ยินอะไรที่มันควร: หูซ้ายรับเฉพาะเสียงจากหูฟังด้านซ้าย ด้านขวาเท่าที่จากด้านขวา ถ้ามีการผสมการบันทึกอย่างถูกต้อง แล้วฟังที่ได้ยินแสดงการกระจายของแหล่งต้นฉบับ ที่ถูกต้อง ซึ่งสมอง infers จากการปลดปล่อยก๊าซที่สัมพันธ์กับเวลาของเสียงมาถึงที่หู
ถ้า อาจจะมีเพิ่มเติมทั่วไป เราฟังบันทึกผ่านลำโพงคู่ แล้วผลคือไม่สมบูรณ์ สำหรับแต่ละหูได้ยินเสียงเกิดที่ลำโพงทั้งสอง มันอาจ จะ แน่นอน ลำโพงซ้ายกว่าได้ยิน ด้วยหูซ้าย แต่โดยทั่วไป จะมีคุยข้ามกันมาก ออกผลเป็นที่ แม้ว่ายังคงอยู่ในระดับของภาพสเตอริโอ ผลเป็นไกลน้อยเสียงเมื่อใช้หูฟัง ทั่วไป แหล่งที่ มีหูฟังปรากฏให้มีกระจายรอบ ๆ ฟังที่ตอนนี้ ดูเหมือนทั้งหมดจะอยู่ระหว่างสองลำโพง

Fig.



คุยข้ามกันค่าตอบแทนในระบบเสียงสเตอริโอ

รบกวนให้ความบกพร่องนี้ น้อยหลัก การแก้ไข สำหรับเราสามารถใช้หลักการของหนุ่มสาวคู่ร่องอยู่เพื่อเป็นการยกเลิกเสียงจากช่องสัญญาณซ้ายที่มาถึงหูขวา และในทางกลับกัน เราบรรลุนี้ ดังที่แสดงใน Fig. 8.2 โดยป้อนช่องซ้าย ให้ลำโพงทั้งสอง– เช่นเดียว กับการทดลองของ Young คลื่นเดียวกันถึงสอง slits – แต่เราแนะนำกะระยะ ผลจะเปลี่ยนรูปแบบเพิ่มเติมไปทางด้านซ้ายหรือขวา ว่าโหนดในรูปแบบการรบกวนกรุณา
ตำแหน่งของหูด้านขวา ช่องซ้ายจึงได้รับการได้ยิน โดยหูซ้ายเท่านั้น จัดคอนเวิร์สจำกัดช่องขวาไปขวาหูในทำนองเดียวกัน
เสียง แน่นอน ประกอบด้วยช่วงความถี่ ซึ่งต้องการความแตกต่างระยะที่เหมาะสมสำหรับลักษณะพิเศษนี้ทำงาน โชคดี หลักการสามารถเข้าใจกันเพียงแต่การกำหนดสัญญาณ: กะระยะของเราเป็นจริงล่าช้า พอยกที่ซึ่งเสียงที่พร้อมจะเดินทางมาที่หูขวา พร้อมกับการกลับ (คูณ ด้วย −1) เสียงจากช่องสัญญาณซ้ายถึงหูขวาผ่านทั้งลำโพงให้ดังนั้น ในเวลาเดียวกัน แต่ มีเครื่อง หมายตรงกันข้าม การยกเลิกการออก
เหมือนกัน ช่องด้านขวาแล้วเพิ่ม ประมวลผลในลักษณะเดียวกันกับความล่าช้าและกลับก่อนมันจะติดตามลำโพงซ้าย ผล คือหูซ้ายอยู่ที่โหนสำหรับช่องขวา ด้านขวา ear ที่โหนดสำหรับการซ้ายช่อง.
มี แน่นอน ข้อเสียบางอย่างเพื่อเทคนิคนี้ ก่อน มีความล่าช้าเล็กน้อยระหว่างรุ่นสองช่องซ้ายได้ยิน ด้วยหูซ้าย: ไม่พอจะปรากฏเป็นเสียงก้อง แต่พอรบกวนบรรดาที่ สำคัญมากขึ้นอยู่ว่า ต้องวางหัวตรงกับลำโพง ด้วยเหตุนี้ ส่วนใหญ่ใช้งาน attenuate แก้ไข บรรลุประสิทธิภาพที่มีขนาดเล็กลง แต่ยังคงสำคัญช่วงกว้างของเงื่อนไข นี่คือ กลไกหลังการตั้งค่า 'wideness' หรือ 'ระบบ' ใน 'สลัม-blasters' แบบพกพา และเป็นจุดเริ่มต้นหลังการพัฒนาล่าสุดใน 'กระหึ่ม' เทคโนโลยี

8.3 ส่งแบ่ง
ร่องคู่ของหนุ่มสาวได้อย่างมีประสิทธิภาพผลิตแหล่งที่สองมาจากส่งเดียวกัน,
เชน spatially ที่สองจุดแตกต่างกัน วิธีการผลิตหลายแหล่งนี้ซึ่งเรียกว่าส่วนของการส่ง และสัญญาณรบกวนที่เกิดขึ้นเป็นปรากฏการณ์ของการเลี้ยวเบน – ชื่อเรื่องของบทถัดไป ก็ยังสามารถผลิตคลื่นสองจากส่งเดียวโดยส่วนของคลื่น โดยใช้อุปกรณ์ที่สะท้อนเศษเสี้ยวของคลื่นขณะส่งส่วนเหลือ ความแตกต่างระหว่างกระบวนการเหล่านี้สองไม่สัมบูรณ์ หรือสำคัญ แต่แทนที่จะ ระบุจัดประเภทปฏิบัติ
ของสัญญาณรบกวนแบบรูปทรงเรขาคณิต เราจะทำน้อยไปอ้างอิงได้ความเหล่านี้ แต่ เนื่อง จากพวกเขาถูกอ้างถึงในหลายตำรา อธิบายโดยสังเขปดังต่อไปนี้มีการ
สัญญาณรบกวน โดยส่งกองถือเป็นวิธีการเปรียบเทียบส่วนต่าง ๆ ของคลื่นในเวลาที่กำหนด: จุดสุ่มตัวอย่างถึงพร้อม โดยการส่ง แต่พลัดถิ่นทิศทางยัง transverse ไป thewave สำหรับรูปแบบสวัสดิการที่มั่นคงที่จะสังเกตได้ ตัวอย่างสองต้องมีความสัมพันธ์ระยะถาวร หรือศักยภาพ เครื่องมือที่ใช้ในส่วนของการส่งดังนั้นจึงมีความไวต่อโปรเจค transverse (หรือพื้นที่) ของคลื่น: ขอบเขตที่แบ่งข้าง
จุดรักษาถาวรญาติเฟส ซึ่งอาจแสดงขึ้น
รูปร่างและขนาดของแหล่งคลื่น เป็นไปตามที่สัญญาณรบกวนระหว่างแหล่ง
สร้างขึ้นโดยแบ่งการส่งอาจใช้วัดขนาดของต้นฉบับ – ใน interferometer ดาวฤกษ์ Michelson หรือ ว่า การถ่ายภาพระบบ telescopes และกล้องจุลทรรศน์
รบกวน โดยส่วนของคลื่น ในทางกลับกัน โดยทั่วไปใช้เปรียบเทียบส่วนของคลื่นที่แบ่งในมาถึงจุดเดียวกันในอวกาศ – เวลาของพวกเขาคือ, พวกเขาได้พลัดถิ่นทิศทางระยะยาว แต่ไม่ขวางการ เครื่องมือที่ใช้กระบวนการนี้จึงมีความไวต่อโปรเจคระยะยาว (หรือชั่วคราว) ของคลื่น – ขอบเขตที่สถาน longitudinally แยกรักษาระยะสัมพันธ์ที่ถาวร อาจจะแสดงศักยภาพระยะยาวของคลื่นจะขึ้นอยู่กับสเปกตรัมคลื่น ดังนั้นจึงมีใช้งานคลื่นเพื่อกำหนด
ตัวกรองคุณสมบัติสเปกตรัมของแหล่ง ในออฟติ Michelson interferometer, Fabry–Perot ´etalon และสัญญาณรบกวน
ถึงแม้ว่าความแตกต่างระหว่างสองประเภทเหล่านี้ beamsplitter จึงเป็นของสำคัญทางปฏิบัติ ตรวจสอบกลไกรายละเอียดบางครั้งอาจทำให้แยกแทนที่จะหักล้าง: gratings ผ่านความพยายามการเลี้ยวเบน เช่น อาจตกอยู่ในประเภทใด และเกือบทั้งหมดรบกวนมีบ้างที่ได้รับผลกระทบทั้ง โดย และขนาดของแหล่งที่มาได้ พื้นฐาน อย่างไรก็ตาม นี้เป็นของไม่สำคัญอย่างยิ่ง ในทุกกรณี เราจะ
เพียงการสุ่มตัวอย่าง และเปรียบเทียบส่วนของคลื่นที่เคลื่อนที่จุดต่าง ๆ ในอวกาศ

8.4 Michelson interferometer
เพื่อแสดงสัญญาณรบกวนผ่านส่วนของคลื่น และใช้ใน investigatingthe คุณสมบัติสเปกตรัมของคลื่นแหล่ง เราพิจารณา Michelson
interferometer – อุปกรณ์ออปติคอล แสดงใน Fig. 8.3 โดยทั่วไปใช้เพื่อตรวจสอบปล่อยวงแคบในขอบเขตมองเห็น และอินฟราเรดสเปกตรัม แห่ง interferometer เป็นตัว beamsplitter โดยทั่วไปประกอบด้วยแผ่นใบแบน optically แก้วบนซึ่งได้รับการฝากชั้นของโลหะที่บางพอที่จะถูกส่งเป็นบางส่วน ปัญหาไฟนัด beamsplitter ที่มุมของ ส่วนหนึ่งของแสงถูกส่ง ในขณะที่ส่วนเหลือจะสะท้อนให้เห็นด้านข้างที่

รับลำแสงสะท้อน และนำส่งต่อตีกระจก A และ
B ซึ่งพวกเขากลับเมื่อตัวเองไปทาง beamsplitter ที่ เป็นมาก่อน อาจจะส่ง หรือผล การ ผลที่ได้คือ ว่า เหตุการณ์ไฟอาจเดินทางผ่าน interferometer ผ่าน A เป็นกระจก หรือกระจกบี คลื่นดังนั้นจึงมีสองเส้นทางถึง P จาก S และคลื่นคลื่นรวมที่ P ถูกกำหนด โดยผลรวม phasor ของคอมโพเนนต์ที่เกิดขึ้นจากกระบวนการเหล่านี้ ถ้าเวลาที่ดำเนินไปตามเส้นทางสองเท่า เสมอจะมาที่ P ส่วนประกอบคลื่นสอดคล้องกับระยะเดียวกัน แล้วเราควรหาอะไรที่โดดเด่น Michelson interferometer จึงทำงาน โดยการแนะนำความแตกต่างระหว่างความยาวเส้นทางสอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

8.2.1 ประสบความสำเร็จตาม คุณภาพ เสียงสเตอริโอเป็นจริง
เมื่อเราฟังการบันทึกเสียงแบบสเตอริโอผ่านทางหูฟังชนิดใส่ในหูแต่ละได้ยินเสียงเหมือนกับสิ่งที่มันควรจะหูซ้ายที่ได้รับเฉพาะเสียงจากหูฟังด้านซ้ายและขวาเท่านั้นที่ได้จากทางด้านขวา หากการบันทึกที่ได้รับการผสมอย่างถูกต้องจากนั้นให้ผู้ฟังจะได้ยินการแสดงได้อย่างถูกต้องและแม่นยำในการกระจายเสียงกังวานของแหล่งเดิมที่สมองที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรมอนุมาน...จากการกำหนดเวลาและความเข้มของเสียงได้ในขณะที่พวกเขามาถึงที่หู.
หากเป็นอาจเป็นมากขึ้นเราฟังเสียงในการบันทึกผ่านทางคู่ในลำโพงแล้วมีผลเป็นกาลสำหรับหูฟังแต่ละครั้งจะได้ยินเสียงการเริ่มต้นที่ลำโพงทั้งสอง อาจเป็นของหลักสูตรที่ลำโพงด้านซ้ายจะเป็นได้ยินเสียงจากหูข้างซ้ายได้ดีขึ้นแต่โดยทั่วไปแล้วจะมีมากกว่าการพูด ผลที่ได้รับคือว่าแม้ว่าระดับหนึ่งของการถ่าย ภาพ ระบบสเตอริโอยังคงมีผลอยู่ไม่น้อยเห็นกว่าเมื่อใช้หูฟังทั่วไปในแหล่งที่พร้อมด้วยชุดหูฟังมาเป็นกระจายตัวอยู่โดยรอบผู้ฟังแล้วดูเหมือนจะทั้งหมดที่จะตั้งอยู่ระหว่างลำโพงสอง.

fig.compensation




ข้ามการสนทนาในระบบเสียงสเตอริโอ.

การรบกวนช่วยให้ข้อบกพร่องนี้อย่างน้อยที่สุดในหลักการที่จะได้รับการแก้ไขสำหรับเราเราสามารถใช้หลักการของชายขอบดับเบิลคลิกที่ผ่าฮ็อทดอกของหนุ่มจะได้รับการยกเลิกของเสียงจากช่องซ้ายที่ส่งไปถึงหูขวาและในทางกลับกัน เราได้รับนี้ตามที่ได้แสดงไว้ในรูปที่ 8.2โดยการป้อนช่องซ้ายที่ลำโพงทั้งสอง - อยู่ห่างเพียงไม่กี่อย่างในการทดลองของหนุ่มคลื่นเดียวกันมาถึงที่หรี่ปรือตลอดศกเหมือนทั้งสอง - แต่เราจะแนะนำขั้นตอนการย้ายที่ซึ่งมีผลเป็นการเปลี่ยนแปลงรูปแบบเขตไปทางซ้ายหรือขวาเพื่อที่อยู่ใต้โหนดในรูปแบบสัญญาณรบกวนที่เข้ากันอย่างแนบแน่นกับตำแหน่ง
ของหูขวา Channel ด้านซ้ายจะได้ยินกันเท่านั้นโดยหูซ้ายจึงการสนทนาที่ในทำนองเดียวกันการจำกัดช่องขวาใกล้กับหูด้านขวา.
เสียงของหลักสูตรประกอบด้วยความหลากหลายของความถี่ในแต่ละแห่งซึ่งต้องใช้ความแตกต่างขั้นตอนที่เหมาะสมสำหรับผลนี้ในการทำงาน อย่างไรก็ตามหลักการที่สามารถทำความเข้าใจกันอย่างง่ายๆตาม อำเภอ ใจการเปลี่ยนแปลงช่วงสัญญาณของเราคือการหน่วงเวลาที่ไม่เพียงพอที่จะยกเลิกการออกมาว่าด้วยซึ่งเสียงพร้อมกันจะมาถึงที่หูข้างขวาที่พร้อมด้วยการกลับ(คูณด้วย - 1 ) เสียงจาก Channel ด้านซ้ายจึงมาถึงหูข้างขวาโดยผ่านทางลำโพงทั้งในช่วงเวลาเดียวกันแต่พร้อมด้วยป้ายตรงข้ามกับการยกเลิกการออกจาก
เหมือนกัน ช่องด้านขวาจะเป็นเพิ่มแล้วดำเนินการในลักษณะเดียวกับที่มีการกลับและการหน่วงเวลาก่อนที่จะถูกส่งไปยังลำโพงซ้าย ผลที่ได้รับคือที่หูข้างซ้ายมีที่ตั้งที่อยู่ใต้โหนดในช่องด้านขวาและหูข้างขวาที่โหนดที่สำหรับ channel ด้านซ้าย.
มีข้อเสียเปรียบบางหลักสูตรเพื่อหลอกนี้ ครั้งแรกมีการหน่วงเวลาเล็กน้อยระหว่างสองรุ่นของ Channel ด้านซ้ายได้ยินเสียงจากหูซ้ายไม่เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนเป็นเสียงสะท้อนที่แต่ไม่เพียงพอที่จะมารบกวน purists ได้. มากกว่าที่สำคัญคือที่หัวจะต้องอยู่ในตำแหน่งได้อย่างแม่นยำด้วยความเคารพกับลำโพง ด้วยเหตุผลเหล่านี้การปรับใช้งานมากที่สุดทำให้ใสการแก้ไขที่มีขนาดเล็กกว่าการเพิ่ม ประสิทธิภาพ การประสบความสำเร็จแต่ก็ยังมีความสำคัญยิ่งที่มากกว่าความกว้างของเงื่อนไขโรงแรมแห่งนี้คือที่กลไกการอยู่เบื้องหลังที่'กว้างใหญ่สูง'หรือ''การตั้งค่าระบบเสียงรอบทิศทางแบบพกพา'ใน' s Merchant of - Blasters กระดานลื่นแบบ',และเป็นจุดเริ่มต้นการพัฒนาอยู่เบื้องหลังเมื่อไม่นานมานี้ใน'เสียงรอบทิศทางของเทคโนโลยี.

8.3 Wavefront แบ่งเขตพื้นที่
หนุ่มของสองรูได้อย่างมี ประสิทธิภาพ ทั้งสองแหล่งผลิตจากที่เดียวกัน Wavefront ,
โดยการสุ่มตัวอย่างเป็นที่สองโดยสิ้นเชิงจึงแตกต่างกันจุด.ใช้วิธีนี้ในการผลิตแหล่งที่มาที่หลากหลายมีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าเป็นแผนกหนึ่งของ Wavefront ที่ในแบบดั้งเดิมและการรบกวนการส่งผลให้ที่มีปรากฏการณ์ที่พร่าเลือนของ - เรื่องของบทถัดไป นอกจากนั้นยังเป็นไปได้ที่จะได้ในการผลิตทั้งสองคลื่นจาก Wavefront เดียวโดยฝ่ายของแอมพลิจูดโดยการใช้อุปกรณ์ที่มีผลกระทบกับเศษของคลื่นได้ในขณะที่การส่งที่เหลือความแตกต่างระหว่างสองกระบวนการนี้ไม่ใช่ไม่ว่าในกรณีใดๆและไม่สำคัญแต่ระบุว่าการแบ่ง ประเภท ในทางปฏิบัติ
ของ geometries สัญญาณรบกวนแบบดั้งเดิม เราจะทำให้การอ้างอิงเพิ่มเติมอีกเล็กน้อยในการจำแนกความแตกต่างนี้แต่เมื่อพวกเขาจะถูกอ้างถึงในตำราคำบรรยายสั้นๆในจำนวนมากต่อไปนี้:มีจัดให้บริการ.
การรบกวนโดยการแบ่งแยกของ Wavefront ที่ได้รับการพิจารณาว่าเป็นวิธีการสำหรับการเปรียบเทียบส่วนต่างๆของคลื่นได้ในเวลาที่กำหนดจุดการสุ่มตัวอย่างที่มีมาถึงพร้อมกันได้โดย Wavefront แต่จะได้รับเพิ่มมากขึ้นในทิศทางที่ตั้งอยู่คนละข้างกับ thewave แพร่กระจาย สำหรับการกำหนดรูปแบบให้กับลูกจ้างที่มี เสถียรภาพ จะต้องปฏิบัติตามทั้งสองตัวอย่างนี้ได้จะต้องมีสอดคล้องกันหรือความสัมพันธ์ระยะที่กำหนดเครื่องมือทางการเงินที่ใช้ในการแบ่งแยก Wavefront ที่มีดังนั้นจึงต้องใช้ตัวพิมพ์ที่ตรงกันในการส่งผ่าน(หรือเสียงกังวาน)สอดคล้องกันของคลื่นได้เท่าที่ขวางแยก
ซึ่งจะช่วยรักษาไว้ซึ่งช่วงจุดมีความสัมพันธ์กันแบบคงที่ซึ่งอาจมีการแสดงเพื่อขึ้นอยู่กับขนาดและรูปร่าง
ของแหล่งที่มาที่คลื่น โรงแรมมีสัญญาณรบกวนที่ระหว่างแหล่ง
ตามมาตรฐานสร้างขึ้นโดยการแบ่งแยกของ Wavefront อาจจะใช้ในการวัดขนาดของแหล่งที่มา - ที่ interferometer เจิดจรัส michelson หรือที่ถกเถียงกันว่าเป็นการถ่าย ภาพ ระบบรวมถึงกล้องส่องทางไกลเมื่อร้องขอและ microscopes .
สัญญาณรบกวนใดๆโดยการแบ่งแยกของแอมพลิจูดในอีกด้านหนึ่งที่จะใช้ในการเปรียบเทียบส่วนของคลื่นที่แยกจากกันในช่วงเวลาของพวกเขาเดินทางมาถึงที่จุดเดียวกันกับที่อยู่ในพื้นที่ที่มีโดยทั่วไปห้องพักมีพลัดถิ่นในทิศทางตามยาวแต่ไม่ได้อยู่ในที่ตั้งอยู่คนละข้าง เครื่องมือทางการเงินที่จะใช้กระบวนการนี้ดังนั้นจึงต้องใช้ตัวพิมพ์ที่ตรงกันในการตามยาว(หรือ Temporal Key Integrity Protocol )สอดคล้องกันของคลื่น - เท่าที่จุด longitudinally แยกรักษาขั้นตอนมีความสัมพันธ์กันแบบคงที่ สอดคล้องตามยาวของคลื่นที่อาจจะถูกแสดงให้ขึ้นอยู่กับความถี่คลื่นแผนกของแอมพลิจูดก็คือใช้ในการกำหนดคุณสมบัติ
คลื่นแสงความถี่ของแหล่งที่มาในตราสารออปติคอลไดรฟ์เช่น michelson interferometer fabry-perot ' etalon และแผ่นกรองสัญญาณรบกวนจึง
แม้ว่าความแตกต่างระหว่างทั้งสอง ประเภท นี้ beamsplitter ได้ดังนั้นจึงมีความสำคัญในทางปฏิบัติการตรวจสอบของกลไกอย่างละเอียดที่อาจส่งผลให้การแยกที่ค่อนข้างน้อยล้างบางครั้งเสียงพร่าเลือนของตัวอย่างเช่นอาจจัดอยู่ใน ประเภท ใดและเกือบทั้งหมดเป็นการรบกวนในระดับหนึ่งโดยทั้งสองได้รับผลกระทบซึ่งครอบคลุมและตามขนาดของแหล่งที่มา โดยพื้นฐานแต่ถึงอย่างไรก็ตามโรงแรมแห่งนี้ไม่มีความสำคัญยิ่งสำหรับในทุกกรณีเราจะตอบแทน
เลือกส่วนการเปรียบเทียบและการลิ้มลองของการเคลื่อนไหวคลื่นที่จุดอื่นในพื้นที่.

8.4 michelson interferometer
ซึ่งจะช่วยในการแสดงให้เห็นถึงสัญญาณรบกวนโดยผ่านการแบ่งแยกแอมพลิจูดและการใช้ในคุณสมบัติของคลื่นแสงความถี่ investigatingthe แหล่งที่มาของคลื่นที่เราพิจารณาถึง interferometer michelson
- เครื่องมือแบบออปติคที่แสดงในรูปที่ 8.3ที่จะนำมาใช้ในการสืบสวนสอบสวนการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์แคบ - Band ในเขตพื้นที่และอินฟราเรดที่สามารถมองเห็นได้ในความถี่ที่ใช้กันอยู่ทั่วไป บริเวณใจกลางของ interferometer ที่มี beamsplitter โดยทั่วไปจะประกอบด้วยแผ่นความร้อนแบบจอแบนออปติกที่ทำจากแก้วในวันที่ได้รับการเก็บรักษาไว้ชั้นหนึ่งของโลหะที่มีอย่างเพียงพอบางไปถึงได้บางส่วนการส่ง ไฟแสดงเหตุการณ์ประท้วง beamsplitter ที่มุมของเป็นส่วนหนึ่งของแสงจะถูกส่งในขณะที่ที่เหลือจะมีผลสะท้อนไปที่

ที่ส่งมาและสะท้อนถึงการนัดหยุดงานคานกระจก ภายหลัง และ
B ซึ่งสะท้อนถึงกลับมาเมื่อตัวเองไปสู่ beamsplitter ที่ซึ่งก่อนที่จะอาจมีการส่งผ่านหรือสะท้อนออกมา ผลที่ได้รับคือว่าไฟเหตุการณ์อาจเดินทางผ่าน interferometer ที่ผ่านทางที่กระจกเงาหรือกระจกเงา B .คลื่นได้จึงมีสองเส้นทางในการเข้าถึงจาก S แอมพลิจูดและคลื่นทั้งหมดที่ P จะให้บริการในจำนวนเงิน phasor ของส่วนประกอบที่เกิดขึ้นมาจากเส้นทางเหล่านี้แต่ละ หากเวลาที่นำไปทำตามสองเส้นทางที่ได้เท่ากับคอมโพเนนต์จากนั้นคลื่นที่เกี่ยวข้องที่จะเดินทางมาถึงที่ P พร้อมด้วยเฟสเดียวกันเสมอมาและเราจะได้พบกับไม่มีอะไรน่าสนใจinterferometer michelson จึงทำงานโดยการแนะนำความแตกต่างระหว่างสองตัวมีความยาวเส้นทางที่