I was nine years old the first time

I was nine years old the first time I saw it, a week before Thanksgiving in 1953. I heard it first, a car idling outside the house. Something was wrong with its motor, like its pistons churned slower than they should. I stared into the shadows for a while, listening to that slow growling engine. Then my curiosity got the better of me.

That winter was a record breaker for cold and I caught a chill the second my feet hit the floor. I looked out my window and saw it parked on the street below, a new hearse. The street lights gave its black paint a dark glimmer. Every other car on the street wore a layer of wet grime, but the hearse was pristine. Must have just rolled off the assembly line, I thought, and that’s all I remember about the first time. I’m not even sure how long I stood at the window, watching it chug grey exhaust into the night air.

I woke up to my mother nudging me out of sleep.

“I have to tell you something bad, honey,” she said. “Your granddaddy passed away during the night.”

I remember how my eyes immediately watered as my mind fixated on the black hearse.

“If you’d like to see him for a minute,” my mom said, “he’s still in his room.”

I nodded, wrestling with what I’d seen and what had happened.

“Your brother doesn’t know yet,” she added.

My father had worked the night shift. He was still in his police uniform, sitting next to grandpa’s body.

“I closed his eyes,” he said.

I took in the complete stillness of Grandpa’s face and the bruised hand that was above his quilt.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมเก้าปีครั้งแรกที่ผมเห็นมัน สัปดาห์ก่อนวันขอบคุณพระเจ้าในปี 1953 ผมได้ยินมาก่อน รถไม่ทำงานนอกบ้าน สิ่งที่ถูกต้องกับมอเตอร์ของมัน เหมือนลูกสูบที่ปั่นช้ากว่าที่ควร ฉันมองเข้าไปในเงามืดในขณะ ฟังที่เครื่องยนต์ growling ช้า แล้ว ผมเดาได้ดีกว่าของฉันฤดูหนาวที่ถูกแบ่งเป็นระเบียนสำหรับเย็น และจับเย็นแบบที่สองเท้าของฉันตีพื้น ผมมองออกนอกหน้าต่างของฉัน และเห็นมันจอดอยู่บนถนนด้านล่าง ทุกศพใหม่ ไฟถนนให้เป็นสีดำเข้มประกาย รถทุกคันอื่น ๆ บนถนนสวมชั้นของสิ่งสกปรกเปียก แต่ทุกศพเก่าแก่ ต้องมีรีดเพียงปิดสายการประกอบ ผม และที่ผมจำได้ว่า เกี่ยวกับครั้งแรก ไม่แน่ใจแม้จะนานผมยืนที่หน้าต่าง ชม chug เทาไอเสียในอากาศกลางคืนผมตื่นขึ้นกับแม่ของฉันมันพริ้วอยู่ฉันออกจากโหมดสลีปเธอกล่าวว่า "ผมจะบอกคุณสิ่งเลวร้าย น้ำผึ้ง "Granddaddy ของคุณถึงแก่กรรมในตอนกลางคืน"ผมจำวิธีตารดน้ำทันทีเป็นใจ fixated ในทุกศพสีดำ"ถ้าคุณอยากเห็นเขาสำหรับนาที กล่าวว่า แม่ของฉัน "เขาคือยังอยู่ในห้องของเขา"ผมเลยต้อง มวยปล้ำกับสิ่งที่ผมเห็นและสิ่งที่เกิดขึ้น"พี่ชายของคุณไม่ทราบว่ายัง เธอเพิ่มพ่อเคยทำงานกะกลางคืน เขาก็ยังอยู่ในเครื่องแบบตำรวจของเขา นั่งถัดจากคุณปู่ของร่างกายเขากล่าวว่า "ฉันจะปิดตาของเขาผมเอาในแห่งความสมบูรณ์ของใบหน้าของคุณปู่และมือช้ำที่ข้างปลอกผ้าของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเป็นเก้าปีเก่าครั้งแรกที่ผมเห็นมันสัปดาห์ก่อนวันขอบคุณพระเจ้าในปี 1953 ผมได้ยินมันเป็นครั้งแรกที่รถไม่ทำงานนอกบ้าน บางสิ่งบางอย่างที่ผิดกับมอเตอร์เช่นลูกสูบของปั่นช้ากว่าที่ควรจะเป็น ผมจ้องเข้าไปในเงามืดในขณะที่ฟังเครื่องยนต์คำรามว่าช้า แล้วอยากรู้ของฉันได้ดีกว่าของฉัน.

ฤดูหนาวที่เป็นบันทึก Breaker เย็นและผมจับความเย็นที่สองเท้าของฉันตีพื้น ผมมองออกไปนอกหน้าต่างของฉันและเห็นมันจอดอยู่บนถนนด้านล่างศพใหม่ ไฟถนนให้สีดำสีริบหรี่มืด พบกับรถอื่น ๆ บนถนนสวมชั้นของสิ่งสกปรกเปียก แต่รถบรรทุกศพเป็นที่เก่าแก่ จะต้องมีเพียงแค่รีดปิดสายการประกอบที่ฉันคิดและนั่นคือทั้งหมดที่ผมจำได้เกี่ยวกับครั้งแรก ฉันไม่แน่ใจว่าระยะเวลาที่ผมยืนอยู่ที่หน้าต่างดูมัน chug ไอเสียสีเทาในอากาศคืน.

ฉันตื่นขึ้นมากับแม่ของฉันดุนฉันออกจากการนอนหลับ.

"ผมต้องบอกคุณสิ่งที่ไม่ดี, น้ำผึ้ง," เธอกล่าว . "คุณปู่ของคุณผ่านไปในช่วงเวลากลางคืน."

ผมจำได้ว่าตาของฉันรดน้ำทันทีที่ใจของฉันจับจ้องอยู่บนรถบรรทุกศพสีดำ.

"ถ้าคุณต้องการที่จะเห็นเขาสำหรับนาที" แม่ของฉันบอกว่า "เขายังคงอยู่ในห้องของเขา . "

ผมพยักหน้าต่อสู้กับสิ่งที่ฉันต้องการเห็นและสิ่งที่เกิดขึ้น.

" พี่ชายของคุณไม่ทราบเลย "เธอกล่าว.

พ่อของฉันเคยทำงานกะกลางคืน เขายังอยู่ในเครื่องแบบตำรวจของเขานั่งถัดจากร่างกายของคุณปู่.

"ผมปิดตาของเขา" เขากล่าว.

ฉันเอาในความนิ่งสมบูรณ์ของใบหน้าของคุณปู่และมือช้ำที่อยู่เหนือผ้าห่มของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมอายุ 9 ขวบ ครั้งแรกที่ผมเห็นมัน สัปดาห์ก่อนวันขอบคุณพระเจ้าในปี 1953 ฉันได้ยินมันครั้งแรก รถยังอยู่ข้างนอกบ้าน มีบางอย่างผิดปกติกับมอเตอร์ เช่นลูกสูบปั่นช้ากว่าที่ควร ผมจ้องเงาสักพัก ฟังช้าๆ เสียงคำรามของเครื่องยนต์ แล้วความสงสัยของฉันได้ดีกว่าฉันหน้าหนาวก็ทำลายสถิติสำหรับเย็นและฉันจับเย็นสองเท้ากระแทกพื้น ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างและเห็นมันจอดอยู่บนถนนด้านล่าง รถขนศพใหม่ ไฟถนนให้ทาสีดำเป็นประกายในความมืด รถทุก ๆบนถนนใส่ชั้นของสิ่งสกปรกเปียก แต่รถบรรทุกเก่าแล้ว ต้องรีดปิดสายการประกอบ ฉันคิดว่า นั่นคือทั้งหมดที่ผมจำได้เกี่ยวกับครั้งแรก ผมไม่แน่ใจว่านานเท่าไหร่แล้วที่ผมมายืนอยู่ที่หน้าต่าง มองดูมันๆสีเทาไอเสียในอากาศตอนกลางคืนผมตื่นขึ้นมา แม่ เขยิบตัวฉันออกไปนอน" ฉันมีอะไรจะบอกไม่ดี ที่รัก " เธอกล่าว " คุณปู่ของคุณเสียชีวิตในช่วงกลางคืน " .ผมจำได้ว่าตาของฉันทันที watered เปลี่ยนใจต้องการรถบรรทุกสีดำ" ถ้าคุณต้องการที่จะเห็นเขาหน่อย " แม่กล่าวว่า " เขาอยู่ในห้องของเขาผมพยักหน้า ต่อสู้กับสิ่งที่ผมเห็น และสิ่งที่เกิดขึ้น" พี่ไม่รู้หรอก " เธอกล่าวพ่อผมทำงานกะกลางคืน เขาอยู่ในเครื่องแบบตำรวจของเขา นั่งอยู่ข้างๆ ร่างของปู่" ผมหลับตาลง " เขากล่าวผมเอาในความเงียบสงบที่สมบูรณ์ของหน้าตาและช้ำมือเหนือผ้าห่มของเขา