I first met Penelope Ashton at a di

I first met Penelope Ashton at a dinner-party. She was not a beautiful woman, but she was well-dressed, quite pretty and, as I quickly realized, very intelligent. She was a good listener, but did not say much herself. After dinner I managed to spend a lot of time talking to her. I learned that she was a biologist doing research with Professor Lumsden at University College in London. She was an attractive and interesting woman.
It was late when the party came to an end and I took her to catch the last train home.
'Which station does your train go from?' I asked,
'Victoria' she replied.
In the taxi on the way to Victoria Station I asked her out to dinner. She was silent for a moment, then said,
'All right. Wednesday evening.'
After she had hurried off to catch her train, I realized I didn't know if she was married or not.
On the following Wednesday I met her at University College at a quarter past seven in the evening. 'Do you always work so late?' I asked.
She shook her head. 'Not always. It depends on how my work is going. Sometimes earlier, sometimes later.'
We went to the theatre and had dinner afterwards in a restaurant in Soho. For me it was a most enjoyable evening and I think it was for Penelope, too.
In the next six weeks we went out together several times and I realized that Penelope Ashton was becoming a serious part of my life.
One evening we had dinner at my flat. I cooked a Chinese meal for her and, when she told me how much she had enjoyed the meal, she also invited me to her home for the weekend. To meet her family.
Marlow is a small town on the River Thames, about an hour's drive from London. The house where Penelope lived with her father and her sister was in the countryside, just a few minutes from the town. It was a large and beautiful house, the kind that you read about in the best magazines. It had a big, well-kept garden, tennis courts and a swimming- pool.
Penelope's father, George Ashton, was in his mid-fifties. His wife was dead and he had not married again. He was tall, grey-haired, and very fit, as I discovered when he beat me at tennis. After the game I was tired, but Ashton dived in to the swimming-pool for a swim before going back to the house for a shower. He was twenty-five years older than I was, but I was exhausted from the game of tennis, which I had lost. I sat down beside Penelope.
'Is he always like that, always so full of energy?' I asked.
'Always!' she promised.
Her sister, Gillian, was not at all like Penelope. She was the kind of woman who likes to stay at home and run the house. It was a large house, with several servants, and she organized it very well. Gillian told the servants what to do, she planned the meals, and seemed to be very happy.
It was a friendly family and I soon felt very comfortable with them, although I knew that I was there to be inspected. We had dinner, we talked, the girls went to bed, and George Ashton and I sat and talked for a long time. He told me about his two factories, which made special kinds of plastic materials. Then he asked me, very politely, how I earned my living.
'I'm an economist,' I answered. 'I work in a company which studies economic problems and then helps other companies to do their business better. We don't work for big companies, but lots of smaller ones, like yours, find our advice useful.'
Ashton seemed happy with my answers and the rest of the weekend passed quietly. On Sunday evening, as I was leaving, Ashton invited me to return the following weekend. I was happy to accept. I had enjoyed that first family weekend, and I had enjoyed their company. Ashton, the rich, fit and independent businessman; Gillian, his home- loving daughter, and Penelope, the scientist with her own career outside the family. The only strange member of the group was Benson, Ashtons personal servant. He spoke with a gentle, educated accent but his face looked as if he had had far too many fights when he was a young man.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันแรกพบ Penelope แอชตันที่เป็นงานเลี้ยงอาหารค่ำ เธอไม่ได้เป็นหญิงสาวสวย แต่เธอค่อนข้างสวย ห้องแต่งตัว และ ฉันได้อย่างรวดเร็ว ตระหนัก อัจฉริยะมาก เธอเป็นผู้ฟังที่ดี แต่ไม่ได้บอกว่า ตัวเองมาก หลังจาก ที่ฉันจัดการเพื่อใช้เวลาพูดคุยกับเธอ ฉันรู้ว่า เธอเป็นนักชีววิทยาที่ทำวิจัยกับ Lumsden ศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยวิทยาลัยในลอนดอน เธอเป็นผู้หญิงน่าสนใจ และน่าสนใจสายพรรคมาสิ้นสุด และใช้เวลาการจับรถไฟขบวนสุดท้ายที่บ้านของเธอได้'สถานีที่ไม่ของรถไฟไปจาก' ถาม'วิคตอเรีย' เธอตอบกลับในรถแท็กซี่ทางสถานีวิคตอเรีย ถามเธอออกไปทานอาหารค่ำ เธอเงียบครู่ แล้ว กล่าวว่า' ขวาทั้งหมด คืนวันพุธ 'หลังจากที่เธอได้รีบออกไปจับรถไฟของเธอ ฉันรู้ไม่รู้ถ้าเธอแต่งงานแล้ว หรือไม่ในต่อไปนี้วันพุธฉันได้พบเธอในมหาวิทยาลัยวิทยาลัยที่เป็นไตรมาสที่ผ่านมาเจ็ดในตอนเย็น 'คุณจะทำให้สาย' ถามเธอจับหัวของเธอ ' ไม่ ขึ้นอยู่กับว่างานของฉันกำลัง ก่อนหน้านี้บางครั้ง บางครั้งในภายหลัง "เราไปโรงละคร และมีอาหารค่ำหลังอาหารเที่ยว สำหรับฉัน มันเย็นความสุขที่สุด และคิดว่า มันเป็นสำหรับ Penelope เกินไปในหกสัปดาห์ถัดไป เราออกไปร่วมกันหลายครั้ง และฉันรู้ว่า แอชตัน Penelope ได้กลายเป็น ส่วนหนึ่งของชีวิตอย่างจริงจังยามค่ำคืนหนึ่งที่เรามีอาหารที่แบนของฉัน ฉันรับประทานอาหารจีนสำหรับเธอ และ เมื่อเธอบอกฉันว่าเธอมีความสุขอาหาร เธอยังเชิญผมไปที่บ้านของเธอสำหรับวันหยุด เพื่อตอบสนองครอบครัวของเธอลิตี้มาร์โลว์เป็นเมืองเล็ก ๆ บนแม่น้ำเทมส์ เกี่ยวกับชั่วโมงจากลอนดอน บ้าน Penelope อาศัยอยู่กับพ่อและน้องสาวของเธอที่อยู่ในชนบท เพียงไม่กี่นาทีจากตัวเมือง มันใหญ่ และบ้าน ชนิดที่คุณอ่านเกี่ยวกับนิตยสารสุด จะมีสวนขนาดใหญ่ ห้องพัก สนามเทนนิส และ สระว่ายน้ำพ่อของ Penelope จอร์จแอชตัน อยู่ในเขากลาง-fifties ภรรยาของเขาตาย และเขาก็ไม่แต่งงานอีกครั้ง เขาได้สูง สีเทา haired และพอ ดีมาก เป็นพบว่าเมื่อเขาชนะฉันที่สนามเทนนิส หลังจากเกม ผมเหนื่อย แต่แอชตันดำในสระว่ายน้ำว่ายน้ำก่อนที่จะกลับไปบ้านอาบน้ำ เขาได้ยี่สิบห้าปีกว่าผม แต่ผมเหนื่อยจากเกมเทนนิส ซึ่งได้หายไป ผมนั่งลงข้าง Penelope' คือเขาเสมอเช่นนั้น เสมอเต็มพลังงาน?' ถาม'เสมอ ' เธอสัญญาน้อง จิลเลียน ไม่ถูกเช่น Penelope เธอเป็นประเภทของผู้หญิงที่ชอบอยู่บ้าน และทำงานบ้าน มันเป็นบ้านขนาดใหญ่ มีข้าราชการหลาย และเธอจัดว่าดีมาก จิลเลียนบอกมหาดเล็กจะทำอย่างไร เธอวางแผนอาหาร และดูเหมือนจะ มีความสุขมาก มีครอบครัวที่ดี และฉันเร็ว ๆ นี้รู้สึกสบายกับพวกเขา แม้ว่าฉันรู้ว่า ฉันอยู่นั่นจะตรวจสอบ เรามีอาหาร เราคุยกัน หญิงเข้านอน และแอชตันจอร์จและนั่งคุยกันเป็นเวลานาน เขาบอกฉันเกี่ยวกับเขาสองโรงงาน ที่ทำวัสดุพลาสติกชนิดพิเศษ แล้วเขาถาม อย่างสุภาพ ว่าฉันได้รับชีวิตของฉัน'ฉันเป็นนักเศรษฐศาสตร์ ผมตอบ ' ทำงานในบริษัทซึ่งศึกษาปัญหาทางเศรษฐกิจ และช่วยให้บริษัทอื่นในการทำธุรกิจของพวกเขาดีขึ้น เราไม่ทำงานสำหรับบริษัทขนาดใหญ่ แต่ของคนเล็ก เช่น คุณประโยชน์คำแนะนำของเรา "แอชตันดูเหมือนมีความสุขกับคำตอบของฉันและส่วนเหลือของวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผ่านไปอย่างเงียบ ๆ เย็นวันอาทิตย์ ฉันถูกทิ้ง แอชตันเชิญผมกลับช่วงวันหยุดต่อไปนี้ ผมยินดีที่จะยอมรับ ฉันมีความสุขวันหยุดครอบครัวที่แรก และฉันมีความสุขบริษัทของพวกเขา แอชตัน รวย พอดี และนัก ธุรกิจอิสระ จิลเลียน บ้าน - รักลูกสาวของเขา และ Penelope นักวิทยาศาสตร์กับอาชีพของตนเองภายนอกครอบครัว สมาชิกของกลุ่มเฉพาะแปลกถูกเบนสัน Ashtons ส่วนบุคคลข้าราชการ เขาพูด ด้วยสำเนียงนุ่มนวล ศึกษา แต่มองใบหน้าของเขาว่าเขาเคยมีการต่อสู้มากเกินไปเมื่อเขายังหนุ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แรกที่ผมได้พบกับ เพเนโลปี้ แอชตัน ในงานเลี้ยงอาหารค่ำ เธอไม่ใช่ผู้หญิงสวย แต่เธอเป็นสมาร์ทค่อนข้างสวยและฉันตระหนักอย่างรวดเร็วมาก , ฉลาด เธอยังเป็นผู้ฟังที่ดี แต่ไม่ได้พูดอะไรมากเอง หลังจากอาหารเย็นผมจะใช้จ่ายมากเวลาพูดคุยกับเธอ ฉันได้เรียนรู้ว่า เขาเป็นนักชีววิทยา ทำวิจัยกับ ศาสตราจารย์ ลัมสเดนวิทยาลัยที่มหาวิทยาลัยในลอนดอนเธอเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจและน่าสนใจ .
ดึกเมื่อพรรคมาสิ้นสุดและฉันพาเธอขึ้นรถไฟกลับบ้านครั้งสุดท้าย สถานีรถไฟไป
'which แปลจาก ผมถาม 'victoria

" เธอตอบ ในรถแท็กซี่ ระหว่างทางไปสถานีวิคตอเรีย ผมชวนเธอออกไปทานข้าว เธอเงียบไปสักพักแล้วบอกว่า
ทั้งหมดขวา เย็นวันพุธ '
หลังจากเธอรีบเร่งไปจับฝึกเธอฉันรู้ว่าฉันไม่รู้ว่าเธอแต่งงานแล้วหรือไม่ .
ในวันพุธถัดไป ฉันเจอเธอที่มหาวิทยาลัยวิทยาลัยในไตรมาสที่ผ่านมาเจ็ดในตอนเย็น . คุณมักจะทำงานช้า ? ฉันถาม
เธอส่ายหน้า . . . ไม่เสมอไป มันขึ้นอยู่กับว่า งานของฉันไป บางครั้งเร็ว บางครั้งในภายหลัง '
เราไปโรงละครและรับประทานอาหารเย็น หลังจากนั้นในร้านอาหารโซโหสำหรับฉัน มันเป็นช่วงเย็นที่สนุกสนานที่สุด และฉันคิดว่ามันเป็นเพเนโลปี้ด้วย .
ในหกสัปดาห์ถัดไปเราไปไหนมาไหนด้วยกันหลายครั้ง และผมก็ตระหนักว่า เพเนโลปี้ แอชตัน ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ร้ายแรงในชีวิต
เย็นวันหนึ่งเราไปทานอาหารกันที่โดนแบน ฉันต้มอาหารจีนของเธอ และเมื่อเธอเล่าว่าเธอมีความสุขมาก อาหาร นอกจากนี้ เธอยังชวนฉันไปที่บ้านของเธอ สำหรับวันหยุดสุดสัปดาห์ที่จะพบกับครอบครัวของเธอ
มาร์โลว์เป็นเมืองเล็ก ๆในแม่น้ำเทมส์ , เกี่ยวกับไดรฟ์ชั่วโมงจากลอนดอน บ้านที่เพเนโลปี้ อาศัยอยู่กับพ่อและน้องสาวของเธอเธออยู่ที่ชนบท เพียงไม่กี่นาทีจากเมือง มันคือบ้านหลังใหญ่และสวย แบบที่คุณอ่านในนิตยสารที่ดีที่สุด มันมีขนาดใหญ่ เก็บไว้อย่างดี สวน , สนามเทนนิสและสระว่ายน้ํา
พ่อเพเนโลปี้ ,